ลำดับตอนที่ #42
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : หื่นนัก..รักซะเลย !* [42] พี่ฮันรักน้องฮยอกแจ >///
ณ ห้องพักของซองมินกับคยูฮยอน ..
"ซองมินตัวหอมจัง อิอิ"คยูฮยอนชมเมื่อซองมินก้าวเท้าออกจากห้องน้ำใส่ชุดนอน
สีชมพูหวานแหววลายกระต่ายน้อยกินฟักทองอยู่
"นายก็ตัวหอมเหมือนกานและน๊า.."ซองมินบอกแล้วล้มตัวลงนอน
"ไม่มีใครได้รางวัลเลยเนอะ?"คยูฮยอนบอกแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ
"ก็พวกพี่ๆแกล้งไรไม่รุ้แถมเจอดีเองเลยไงละ"ซองมินบอกทำแก้มป่องๆ
"ดีนะที่เราไม่พอเจอ= =;;"คยุฮยอนบอก
"แย่แล้ว!!!"ซองมินรีบสะปริงตัวเด้งขึ้นมาจากเตียง
"มีอะไรเหรอซองมิน??นอนเถอะนะ"คยูฮยอนลุกขึ้นนั่งถาม
"คยูฮยอนเรายังไม่ได้เจอลิลลี่เลยนะ!"ซองมินบอก พึ่งนึกขึ้นได้เพราะระหว่างทาง
เขากับคยูฮยอนเจอจุดเริ่มต้นพอดีเลยกลับมาหาพี่ๆก่อน แต่มีเรื่องพี่คังอินขึ้นมาเสียก่อน
เลยลืมลิลลี่เสียสนิท
"ผมว่า คงเจอแล้วหละไม่งั้นพี่ๆคงไม่เข้านอนกันหรอก"คยูฮยอนบอก
"แน่ใจเหรอ?"ซองมินถาม
"แน่ใจสิ พี่ๆเขาไม่ปล่อยหรอกน๊าๆอีกอย่างเรากลับมาช้าคนอื่นๆไปนอนกันหมดแล้ว จิงไหม?"คยูฮยอนบอกอีก ((คิดผิดและเค่อะ นอนแอ้งแม้งยุในป่าน้านแหละโจ- -))
"โอเคๆงั้นเรานอนกันๆ"ซองมินบอกล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
"ซองมิน..."
"หื้ม?อะไรเหรอ"
"ซองมินอ่ะน่ารักเกินไปแล้วรู้ไหม?"
"-//////////////////-!!"
"น่ารัก น่ากอด น่าจับกดทิสุ๊ด!!!!!!!"
"กรี๊ดดดด!!"ซองมินกรี๊ดออกมาก่อนจะ เด้งตัวขึ้นมาอีกรอบ
"ซองมินอ๊าๆล้อเล่น แต่คิดจริงนะครับผม^O^"คยูฮยอนรีบคว้าซองมินมากอด
"หมายความว่าไงห๊ะ??!=_=;;"ซองมินถามอย่างไม่แน่ใจ
"พุดเล่นก็แล้วกานน ตอนนี้ ยังไม่ทำจริงหรอก"คยูฮยอนบอกแล้วล้มลงนอนให้ซองมินซบอกของเขาไว้
"ฝันดีนะครับ ^^"คยูฮยอนบอก
"อื้อ..."ซองมินบอกซบอกอุ่นๆของคยูฮยอนแล้วหลับตาพริ้ม ~~
เช้าวันต่อมา ...
"นั้นไงละเอาแล้วไง!!T^T;;"อิทึกโวยวายตอนทานอาหารเช้าใหญ่เลย
"ไม่เห็นต้องสนใจ -_-^"ฮีซอลบอกนั่งทาเล็บสีใหม่อย่างใจเย็น
"ฮีซอล!!!นี่มันไม่สนุกนะ เด็กหายไปเนี่ยชั้นซวย!!!!!!"อิทึกตะโกนใส่น้ำตาแทบไหล
"ใจเย็นๆน๊าอิทึกหายไปไม่ไกลหรอกนะ"คังอินรีบมาห้ามทัพ
"นั้นสิ!!ผีตัวเดียวเอง ชิส์~"ฮีซอลบ่นบ้าง
"ใครหายเหรอครับ?"เรียววุคเดินเข้ามาถาม
"ลิลลี่นะสิเรียวจัง เอาละๆพวกเรารีบๆทานข้าวแล้วออกกันตามหานะ เฮนรี่นายมาด้วย"อิทึกบอกเฮนรี่ เขาพยักหน้าหงึกๆแล้วทานเข้าต่อ
"หายไปเลยก็ดี - -!!"เยซองบอกแล้วเอาคางเกยไหลเรียววุค
"พี่เยซอง ทำไมไปว่าเขาแบบนี่ละ?"เรียววุคถาม
"เรียวจังก็รู้ว่าเขาเคยทำอะไรกับเราบ้าง เรียวจังไม่โกรธเหรอไง??"เยซองบอก
"ช่างเขาเถอะนะ เราไปตามหากันเร็วเหอะๆ"เรียววุคบอกแล้วคว้ามือหนาของเยซองเดินไป
"เราแยกกันตรงที่มีหลุมฝังศพอ่ะห้ะ"ซองมินบอก แล้วชี้ๆ
"หวังว่าจะไปไหนไม่ไกลนะ"อิทึกบอกแล้ว เดินๆหาพร้อมกับตะโกน
"พวกหนูๆมาทำอะไรแถวนี้หล่ะ?"คุณป้าท่าทางใจดีถามขึ้น อิทึกมองดูแล้วน่าจะเป็นคนแถวนี้
เลยส่งยิ้มพร้อมกับเดินไปหา
"รุ่นน้องพวกเราหายนะครับ เลยอยากตามหา"อิทึกบอก
"ป่านี้เด็กๆไม่ควรเข้ามาเล่นนะ.."คุณป้าบอก
"อ้าวว คุณป้าคนนี้เอง"เฮนรี่ร้องขึ้นแล้วเดินไปหาอีก
"ป้าเตือนแล้วนะค่ะ.."คุณป้าบอกพลางถอนหายใจ
"ป้าครับ ป่านี้มีอะไรกันแน่ครับ??"เฮนรี่ถามต่อ
"ป่าที่นี้ เดิมที่เป็นบ้านของคน 2 คนเขากำลังจะวางแผนแต่งงานกัน แต่พ่อแม่เข้าไม่ยินยอมนะจ้ะ
พวกเขาเลยฆ่าตัวตาย ...."คุณป้าเล่าให้ฟัง เล่นเอาทุกคนสะดุ้งเฮือกกก
"พวกผม จะขมาดีไหมครับ?"อิทึกถาม หน้าซีด
"ดีมากๆเลยจ้ะ นอกจากนี้ยังมีฆาตรกรรมเกิดขึ้นในป่านี้ด้วยนะ เป็นผู้หญิงนะ.."คุณป้าบอกอีก
"ใช่ผู้หญิงผมยาวๆหน้าสวยๆ สูงๆรึเปล่าครับ"คังอินถามอย่างตื่นเต้น
"จ้ะ โตกว่าพวกหนุหน่อยๆละ"คุณป้าบอก
"เฮือกกกกกกกก ก ~"ทุกคนขนลุกกันใหญ่ หลังจากนั้นก็ไปขอขมากันเสร็จพิธีก็รีบหาลิลลี่อย่างรวดเร็ว
"ลิลลี่ ๆๆๆ"คยูฮยอนเจอลิลลี่สลบอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
"เราค่อยๆพยุงเขาดีไหม?"ซองมินบอก
"อือๆ-O- ว๊ายยยย"ลิลลี่สะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วส่งเสียง
"ลิลลี่ พวกเรามาตามหาเทอแล้วนะๆ"ซองมินบอก
"ฮือๆๆๆพี่คยูฮยอนขา ลิลลี่กลัววTT__________TT"ลิลลี่ร่ำไห้พลางซบอกคยูฮยอน
เล่นเอาซองมินค้อน
"ครับๆไม่เป็นไรแล้วนะ ตอนนี้เราไปหาพี่อิทึกกันเถอะ ลิลลี่จะได้ไปอาบน้ำ กินข้าว พักผ่อนไงครับ" คยูฮยอนบอก
"ลิลลี่เจ็บขาคะ TT"ลิลลี่แกล้งแล้วแอบยิ้ม
"มาชั้นช่วยพยุง!!!!!"ซองมินเอ่ยเสียงเย็น คยูฮยอนทำหน้างงๆสงสัยในอารมณ์ของคนรักเขาในตอนนี้มาก
"พี่คยูขา ลิลลี่เดินไม่ไหว"ลิลลี่อ้อนต่อ
"นี่!!อย่าเสียเวลาเร็วๆ"ซองมินกระชากแขนลิลลี่อย่างแรง
"กรี๊ด!!ชั้นเจ็บนะอิบ้า"ลิลลี่ว่า
"ช่วยหาแล้วยังปากดีอีกนะ แค่สลบไม่ได้โดนใครข่มขื่นนี่!!!"ซองมินด่าฉอดๆ
"ซองมินใจเย็นๆสิ พุดดีๆด้วยลิลลี่เขาเป็นผู้หญิงนะ.."คยูฮยอนบอกแล้วพยุงแขนอีกข้างของลิลลี่
ซองมินเงียบไปตอบอะไร หันหน้าหนีน้ำนอง แต่พยายามกลั้นไว้ ลิลลี่ขำคิกพลางซบอกไหล่กว้างของคยูฮยอนเดินกลับไปที่ค่าย
"อิผีมาซบไหล่เพื่อนกรูได้ไง!!!"ดงแฮพูดอย่างไม่พอใจ
"แล้วซองมินละ?"คิบอมถาม
"นั้นไง วิ่งไปห้องพักแล้ว -O-"เยซองบอก
"สงสัยซองมินหึงแน่ๆเลยหล่ะฮะ"เรียววุคบอกทำหน้าเห็นใจ
"อ่ายคยูก็ไม่รู้เรื่อง ไปยุ่งทำไม?"เยซองบอก
"ก็คยูไม่รู้ฤทธิ์อิผีทะเลนะสิ!!"ดงแฮบอก ทำท่าฟึดฟัด
"ใจเย็นๆน๊าด๊อง คยูฮยอนไม่ชอบลิลลี่หรอก=___="คิบอมบอก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ~~ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
ซองมินรีบปาดน้ำตาทิ้ง แล้วเดินไปที่ประตูแต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่เป็นหวงเขากลับเป็นเพื่อนเขาไม่ใช่คนรักของเขา!!
"ซองมินเป็นอะไรหรือปล่าว?"ฮยอกแจเอ่ยถาม
"ไม่เป็นไรหรอก.."ซองมินบอก
"อยากทานขนมหน่อยไหม?"เรียววุคเอ่ยชวน
"ขอเราอยู่เงียบๆคนเดียวได้ไหม?"ซองมินบอก
"ซองมิน ให้เรานั่งคุยเป็นเพื่อนนะ^^"ฮยอกแจส่งยิ้ม แล้วก้ามเท้าเข้าไปส่วนเรียววุควิ่งหาเยซองที่หาดทรายสวย
"ซองมินหึงคยูฮยอนใช่ไหมหล่ะ?"ฮยอกแจเปิดประเด็น
"อื้ม.."ซองมินตอบเสียงเบาหวิว
"เราเข้าใจ"ฮยอกแจบอกทำสีหน้าเศร้าๆแต่ก็ฝืนยิ้ม
นอกห้องซองมิน
ฮันเกิงเห็นฮยอกแจเข้าไปไหนห้องนอน ของซองมินทำหน้าฟึดฟัดสุดๆทำไมต้องอยู่กัน 2 ต่อ 2หรือ
ซองมินจะเป็นเมะ ?? แอบกิ๊กฮยอกแจ ต้องเป็นเหตุผลที่เลิกกับเขาแน่ๆเลย!!
ฮันเกิงรีบเอาหัวแนบกับกระตู เพื่อแอบฟังคนทั้ง 2
กลับมาที่ห้องซองมิน ..
"แล้วฮยอกแจละเลิกกับพี่ฮันไม่เสียใจเหรอ?"ซองมินถาม
"เสียใจสิ โดยเฉพาะถ้าเราเป็นคนบอกเลิกเอง..."ฮยอกแจบอก
"แล้วทำไม???"ซองมินยังพูดไม่จบ ฮยอกแจสะอื้นออกมาเบาๆ
"เราแค่กลัวว่าพี่ฮันจะไม่พอใจ เราไม่ดีขนาดจะเป้นคนรักของพี่ฮันได้ พี่เขาเป็นถึงนักบาส สาวๆก็กรี๊ดกัน พี่เขาเลือกได้อยู่แล้ว พอคบกันเราก็มัวแต่เล่นตัว เรากลัวอ่ะซองมิน ฮึกๆ"ฮยอกแจร้องไห้เป็นทาง
"พี่เขาทำอะไรนายเหรอ?O_O"ซองมินตาโต
"ป่าวๆพี่เขาไม่ได้บังคับ แต่ชั้นกลัวว่าเขาจะเบื่อ ชั้นไม่อยากโดนทิ้งเอง"ฮยอกแจบอก
"แต่พี่ฮัน ก็เย็นชาใส่ชั้น ฮึกๆๆๆชั้นเจ็บนะซองมิน...ชั้นเจ็บ!!"ฮยอกแจบอกพร้อมกับปล่อยโฮ ซองมินเดินเข้าไปกอดแล้วร้องไห้ด้วย
"เราก็กลัว..."ซองมินบอก
ห้องพักฮันฮยอก ~
ฮยอกแจนั่งซึมพลางขีดๆเขียนๆแต่งๆและต่อเติม ภาพวาดรูปมังกรของเขาที่ตอนแรกเขากะจะมอบให้ฮันเกิงหลังจากประกวดไปแล้ว ฮันเกิงเคยชมและชอบภาพนี้มาตลอด ถ้าคราวนี้เขาได้รางวัลเขาควรดีใจไหม ? ที่เจ้าของรางวัลที่แท้จริงไม่ได้เคียงข้างเขาอีกแล้ว ฮยอกแจน้ำตาไหล แต่รีบเช็ดๆเพราะกลัวภาพสวยๆนี้จะเลอะ แถมอีกอย่างเขายังไม่ได้ลงสีเสียด้วย
"ร้องไห้ทำไมฮยอกแจ?"ที่ทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้น
"ผมไม่ได้ร้องครับ.."ฮยอกแจบอกเบาๆ
"แล้วที่ห้องซองมินหล่ะ แน่ใจเหรอว่าไม่ได้ร้อง?"ฮันเกิงถาม ฮยอกแจสะดุ้งรีบหันไปจ้องร่างสูงที่มานั่งลงข้างๆกับเขา
"คือ...อุ้บส์!!"คำพูดของฮยอกแจถูกริมฝีปากหนาปิดปากไว้
"รู้ไหม พี่ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นเลย พี่รักฮยอกแจที่เป็นฮยอกแจ แล้วก็จะรักตลอดไปด้วย พี่ไม่ได้คบกับเราไปวันๆแล้วก็จะขอเวอจิ้นนายแล้วทิ้งนี่ พี่ทำทุกอย่างเพราะพี่รักเรานะ พี่อยากจะสัมผัส อยากจะกอด จูบ เราแค่คนๆเดียวเท่านั้น เข้าใจไหมฮยอกแจว่าพี่รักนายคนเดียว!"ฮันเกิงบอก
"ผมขอโทษ.."ฮยอกแจตอบสั้นๆ
"ห้ามคิดแบบนี้อีกนะ ฮยอกแจพี่เจ็บนะรู้ไหม.."
"ผมขอโทดที่ทำให้พี่เจ็บ ผมขอโทดฮือๆ"ฮยอกแจปล่อยโฮอีกครั้งก่อนที่ฮันเกิงจะรวบตัวคนตัวเล้กมาโอบกอดไว้
"ไม่เป็นไร ถ้าความเจ็บของพี่ทำให้เราเข้าใจได้....ว่าพี่รักเราแค่ไหนพี่ก็ยอมครับ...."
โปรดติดตามตอนต่อไป ...
ฮึกๆๆๆๆคนแต่งซึ้ง T^T
โอ๊ววววว วว ฮันฮยอกจ๋า ~~
แหะๆๆขอบคุนสำหรับคอมเม้นนะค่ะ อิอิน่ารักจางเลย
ขอบคุนน๊าค่าๆๆๆ แล้วเราจะตามเม้นไอดีคืนนะค่ะ
ตอนนี้ไม่ว่างเลยค่ะ แหะๆๆๆ
รักทุกคนนะค่ะ
อยากคุยกับเราก้อแอดได้นะ
parot-allz_@hotmail.com จ้ะ
แล้วเจอกานตอนหน้าก๊าบบบ >_________<"
"ซองมินตัวหอมจัง อิอิ"คยูฮยอนชมเมื่อซองมินก้าวเท้าออกจากห้องน้ำใส่ชุดนอน
สีชมพูหวานแหววลายกระต่ายน้อยกินฟักทองอยู่
"นายก็ตัวหอมเหมือนกานและน๊า.."ซองมินบอกแล้วล้มตัวลงนอน
"ไม่มีใครได้รางวัลเลยเนอะ?"คยูฮยอนบอกแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ
"ก็พวกพี่ๆแกล้งไรไม่รุ้แถมเจอดีเองเลยไงละ"ซองมินบอกทำแก้มป่องๆ
"ดีนะที่เราไม่พอเจอ= =;;"คยุฮยอนบอก
"แย่แล้ว!!!"ซองมินรีบสะปริงตัวเด้งขึ้นมาจากเตียง
"มีอะไรเหรอซองมิน??นอนเถอะนะ"คยูฮยอนลุกขึ้นนั่งถาม
"คยูฮยอนเรายังไม่ได้เจอลิลลี่เลยนะ!"ซองมินบอก พึ่งนึกขึ้นได้เพราะระหว่างทาง
เขากับคยูฮยอนเจอจุดเริ่มต้นพอดีเลยกลับมาหาพี่ๆก่อน แต่มีเรื่องพี่คังอินขึ้นมาเสียก่อน
เลยลืมลิลลี่เสียสนิท
"ผมว่า คงเจอแล้วหละไม่งั้นพี่ๆคงไม่เข้านอนกันหรอก"คยูฮยอนบอก
"แน่ใจเหรอ?"ซองมินถาม
"แน่ใจสิ พี่ๆเขาไม่ปล่อยหรอกน๊าๆอีกอย่างเรากลับมาช้าคนอื่นๆไปนอนกันหมดแล้ว จิงไหม?"คยูฮยอนบอกอีก ((คิดผิดและเค่อะ นอนแอ้งแม้งยุในป่าน้านแหละโจ- -))
"โอเคๆงั้นเรานอนกันๆ"ซองมินบอกล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
"ซองมิน..."
"หื้ม?อะไรเหรอ"
"ซองมินอ่ะน่ารักเกินไปแล้วรู้ไหม?"
"-//////////////////-!!"
"น่ารัก น่ากอด น่าจับกดทิสุ๊ด!!!!!!!"
"กรี๊ดดดด!!"ซองมินกรี๊ดออกมาก่อนจะ เด้งตัวขึ้นมาอีกรอบ
"ซองมินอ๊าๆล้อเล่น แต่คิดจริงนะครับผม^O^"คยูฮยอนรีบคว้าซองมินมากอด
"หมายความว่าไงห๊ะ??!=_=;;"ซองมินถามอย่างไม่แน่ใจ
"พุดเล่นก็แล้วกานน ตอนนี้ ยังไม่ทำจริงหรอก"คยูฮยอนบอกแล้วล้มลงนอนให้ซองมินซบอกของเขาไว้
"ฝันดีนะครับ ^^"คยูฮยอนบอก
"อื้อ..."ซองมินบอกซบอกอุ่นๆของคยูฮยอนแล้วหลับตาพริ้ม ~~
เช้าวันต่อมา ...
"นั้นไงละเอาแล้วไง!!T^T;;"อิทึกโวยวายตอนทานอาหารเช้าใหญ่เลย
"ไม่เห็นต้องสนใจ -_-^"ฮีซอลบอกนั่งทาเล็บสีใหม่อย่างใจเย็น
"ฮีซอล!!!นี่มันไม่สนุกนะ เด็กหายไปเนี่ยชั้นซวย!!!!!!"อิทึกตะโกนใส่น้ำตาแทบไหล
"ใจเย็นๆน๊าอิทึกหายไปไม่ไกลหรอกนะ"คังอินรีบมาห้ามทัพ
"นั้นสิ!!ผีตัวเดียวเอง ชิส์~"ฮีซอลบ่นบ้าง
"ใครหายเหรอครับ?"เรียววุคเดินเข้ามาถาม
"ลิลลี่นะสิเรียวจัง เอาละๆพวกเรารีบๆทานข้าวแล้วออกกันตามหานะ เฮนรี่นายมาด้วย"อิทึกบอกเฮนรี่ เขาพยักหน้าหงึกๆแล้วทานเข้าต่อ
"หายไปเลยก็ดี - -!!"เยซองบอกแล้วเอาคางเกยไหลเรียววุค
"พี่เยซอง ทำไมไปว่าเขาแบบนี่ละ?"เรียววุคถาม
"เรียวจังก็รู้ว่าเขาเคยทำอะไรกับเราบ้าง เรียวจังไม่โกรธเหรอไง??"เยซองบอก
"ช่างเขาเถอะนะ เราไปตามหากันเร็วเหอะๆ"เรียววุคบอกแล้วคว้ามือหนาของเยซองเดินไป
"เราแยกกันตรงที่มีหลุมฝังศพอ่ะห้ะ"ซองมินบอก แล้วชี้ๆ
"หวังว่าจะไปไหนไม่ไกลนะ"อิทึกบอกแล้ว เดินๆหาพร้อมกับตะโกน
"พวกหนูๆมาทำอะไรแถวนี้หล่ะ?"คุณป้าท่าทางใจดีถามขึ้น อิทึกมองดูแล้วน่าจะเป็นคนแถวนี้
เลยส่งยิ้มพร้อมกับเดินไปหา
"รุ่นน้องพวกเราหายนะครับ เลยอยากตามหา"อิทึกบอก
"ป่านี้เด็กๆไม่ควรเข้ามาเล่นนะ.."คุณป้าบอก
"อ้าวว คุณป้าคนนี้เอง"เฮนรี่ร้องขึ้นแล้วเดินไปหาอีก
"ป้าเตือนแล้วนะค่ะ.."คุณป้าบอกพลางถอนหายใจ
"ป้าครับ ป่านี้มีอะไรกันแน่ครับ??"เฮนรี่ถามต่อ
"ป่าที่นี้ เดิมที่เป็นบ้านของคน 2 คนเขากำลังจะวางแผนแต่งงานกัน แต่พ่อแม่เข้าไม่ยินยอมนะจ้ะ
พวกเขาเลยฆ่าตัวตาย ...."คุณป้าเล่าให้ฟัง เล่นเอาทุกคนสะดุ้งเฮือกกก
"พวกผม จะขมาดีไหมครับ?"อิทึกถาม หน้าซีด
"ดีมากๆเลยจ้ะ นอกจากนี้ยังมีฆาตรกรรมเกิดขึ้นในป่านี้ด้วยนะ เป็นผู้หญิงนะ.."คุณป้าบอกอีก
"ใช่ผู้หญิงผมยาวๆหน้าสวยๆ สูงๆรึเปล่าครับ"คังอินถามอย่างตื่นเต้น
"จ้ะ โตกว่าพวกหนุหน่อยๆละ"คุณป้าบอก
"เฮือกกกกกกกก ก ~"ทุกคนขนลุกกันใหญ่ หลังจากนั้นก็ไปขอขมากันเสร็จพิธีก็รีบหาลิลลี่อย่างรวดเร็ว
"ลิลลี่ ๆๆๆ"คยูฮยอนเจอลิลลี่สลบอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
"เราค่อยๆพยุงเขาดีไหม?"ซองมินบอก
"อือๆ-O- ว๊ายยยย"ลิลลี่สะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วส่งเสียง
"ลิลลี่ พวกเรามาตามหาเทอแล้วนะๆ"ซองมินบอก
"ฮือๆๆๆพี่คยูฮยอนขา ลิลลี่กลัววTT__________TT"ลิลลี่ร่ำไห้พลางซบอกคยูฮยอน
เล่นเอาซองมินค้อน
"ครับๆไม่เป็นไรแล้วนะ ตอนนี้เราไปหาพี่อิทึกกันเถอะ ลิลลี่จะได้ไปอาบน้ำ กินข้าว พักผ่อนไงครับ" คยูฮยอนบอก
"ลิลลี่เจ็บขาคะ TT"ลิลลี่แกล้งแล้วแอบยิ้ม
"มาชั้นช่วยพยุง!!!!!"ซองมินเอ่ยเสียงเย็น คยูฮยอนทำหน้างงๆสงสัยในอารมณ์ของคนรักเขาในตอนนี้มาก
"พี่คยูขา ลิลลี่เดินไม่ไหว"ลิลลี่อ้อนต่อ
"นี่!!อย่าเสียเวลาเร็วๆ"ซองมินกระชากแขนลิลลี่อย่างแรง
"กรี๊ด!!ชั้นเจ็บนะอิบ้า"ลิลลี่ว่า
"ช่วยหาแล้วยังปากดีอีกนะ แค่สลบไม่ได้โดนใครข่มขื่นนี่!!!"ซองมินด่าฉอดๆ
"ซองมินใจเย็นๆสิ พุดดีๆด้วยลิลลี่เขาเป็นผู้หญิงนะ.."คยูฮยอนบอกแล้วพยุงแขนอีกข้างของลิลลี่
ซองมินเงียบไปตอบอะไร หันหน้าหนีน้ำนอง แต่พยายามกลั้นไว้ ลิลลี่ขำคิกพลางซบอกไหล่กว้างของคยูฮยอนเดินกลับไปที่ค่าย
"อิผีมาซบไหล่เพื่อนกรูได้ไง!!!"ดงแฮพูดอย่างไม่พอใจ
"แล้วซองมินละ?"คิบอมถาม
"นั้นไง วิ่งไปห้องพักแล้ว -O-"เยซองบอก
"สงสัยซองมินหึงแน่ๆเลยหล่ะฮะ"เรียววุคบอกทำหน้าเห็นใจ
"อ่ายคยูก็ไม่รู้เรื่อง ไปยุ่งทำไม?"เยซองบอก
"ก็คยูไม่รู้ฤทธิ์อิผีทะเลนะสิ!!"ดงแฮบอก ทำท่าฟึดฟัด
"ใจเย็นๆน๊าด๊อง คยูฮยอนไม่ชอบลิลลี่หรอก=___="คิบอมบอก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ~~ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
ซองมินรีบปาดน้ำตาทิ้ง แล้วเดินไปที่ประตูแต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่เป็นหวงเขากลับเป็นเพื่อนเขาไม่ใช่คนรักของเขา!!
"ซองมินเป็นอะไรหรือปล่าว?"ฮยอกแจเอ่ยถาม
"ไม่เป็นไรหรอก.."ซองมินบอก
"อยากทานขนมหน่อยไหม?"เรียววุคเอ่ยชวน
"ขอเราอยู่เงียบๆคนเดียวได้ไหม?"ซองมินบอก
"ซองมิน ให้เรานั่งคุยเป็นเพื่อนนะ^^"ฮยอกแจส่งยิ้ม แล้วก้ามเท้าเข้าไปส่วนเรียววุควิ่งหาเยซองที่หาดทรายสวย
"ซองมินหึงคยูฮยอนใช่ไหมหล่ะ?"ฮยอกแจเปิดประเด็น
"อื้ม.."ซองมินตอบเสียงเบาหวิว
"เราเข้าใจ"ฮยอกแจบอกทำสีหน้าเศร้าๆแต่ก็ฝืนยิ้ม
นอกห้องซองมิน
ฮันเกิงเห็นฮยอกแจเข้าไปไหนห้องนอน ของซองมินทำหน้าฟึดฟัดสุดๆทำไมต้องอยู่กัน 2 ต่อ 2หรือ
ซองมินจะเป็นเมะ ?? แอบกิ๊กฮยอกแจ ต้องเป็นเหตุผลที่เลิกกับเขาแน่ๆเลย!!
ฮันเกิงรีบเอาหัวแนบกับกระตู เพื่อแอบฟังคนทั้ง 2
กลับมาที่ห้องซองมิน ..
"แล้วฮยอกแจละเลิกกับพี่ฮันไม่เสียใจเหรอ?"ซองมินถาม
"เสียใจสิ โดยเฉพาะถ้าเราเป็นคนบอกเลิกเอง..."ฮยอกแจบอก
"แล้วทำไม???"ซองมินยังพูดไม่จบ ฮยอกแจสะอื้นออกมาเบาๆ
"เราแค่กลัวว่าพี่ฮันจะไม่พอใจ เราไม่ดีขนาดจะเป้นคนรักของพี่ฮันได้ พี่เขาเป็นถึงนักบาส สาวๆก็กรี๊ดกัน พี่เขาเลือกได้อยู่แล้ว พอคบกันเราก็มัวแต่เล่นตัว เรากลัวอ่ะซองมิน ฮึกๆ"ฮยอกแจร้องไห้เป็นทาง
"พี่เขาทำอะไรนายเหรอ?O_O"ซองมินตาโต
"ป่าวๆพี่เขาไม่ได้บังคับ แต่ชั้นกลัวว่าเขาจะเบื่อ ชั้นไม่อยากโดนทิ้งเอง"ฮยอกแจบอก
"แต่พี่ฮัน ก็เย็นชาใส่ชั้น ฮึกๆๆๆชั้นเจ็บนะซองมิน...ชั้นเจ็บ!!"ฮยอกแจบอกพร้อมกับปล่อยโฮ ซองมินเดินเข้าไปกอดแล้วร้องไห้ด้วย
"เราก็กลัว..."ซองมินบอก
ห้องพักฮันฮยอก ~
ฮยอกแจนั่งซึมพลางขีดๆเขียนๆแต่งๆและต่อเติม ภาพวาดรูปมังกรของเขาที่ตอนแรกเขากะจะมอบให้ฮันเกิงหลังจากประกวดไปแล้ว ฮันเกิงเคยชมและชอบภาพนี้มาตลอด ถ้าคราวนี้เขาได้รางวัลเขาควรดีใจไหม ? ที่เจ้าของรางวัลที่แท้จริงไม่ได้เคียงข้างเขาอีกแล้ว ฮยอกแจน้ำตาไหล แต่รีบเช็ดๆเพราะกลัวภาพสวยๆนี้จะเลอะ แถมอีกอย่างเขายังไม่ได้ลงสีเสียด้วย
"ร้องไห้ทำไมฮยอกแจ?"ที่ทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้น
"ผมไม่ได้ร้องครับ.."ฮยอกแจบอกเบาๆ
"แล้วที่ห้องซองมินหล่ะ แน่ใจเหรอว่าไม่ได้ร้อง?"ฮันเกิงถาม ฮยอกแจสะดุ้งรีบหันไปจ้องร่างสูงที่มานั่งลงข้างๆกับเขา
"คือ...อุ้บส์!!"คำพูดของฮยอกแจถูกริมฝีปากหนาปิดปากไว้
"รู้ไหม พี่ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นเลย พี่รักฮยอกแจที่เป็นฮยอกแจ แล้วก็จะรักตลอดไปด้วย พี่ไม่ได้คบกับเราไปวันๆแล้วก็จะขอเวอจิ้นนายแล้วทิ้งนี่ พี่ทำทุกอย่างเพราะพี่รักเรานะ พี่อยากจะสัมผัส อยากจะกอด จูบ เราแค่คนๆเดียวเท่านั้น เข้าใจไหมฮยอกแจว่าพี่รักนายคนเดียว!"ฮันเกิงบอก
"ผมขอโทษ.."ฮยอกแจตอบสั้นๆ
"ห้ามคิดแบบนี้อีกนะ ฮยอกแจพี่เจ็บนะรู้ไหม.."
"ผมขอโทดที่ทำให้พี่เจ็บ ผมขอโทดฮือๆ"ฮยอกแจปล่อยโฮอีกครั้งก่อนที่ฮันเกิงจะรวบตัวคนตัวเล้กมาโอบกอดไว้
"ไม่เป็นไร ถ้าความเจ็บของพี่ทำให้เราเข้าใจได้....ว่าพี่รักเราแค่ไหนพี่ก็ยอมครับ...."
โปรดติดตามตอนต่อไป ...
ฮึกๆๆๆๆคนแต่งซึ้ง T^T
โอ๊ววววว วว ฮันฮยอกจ๋า ~~
แหะๆๆขอบคุนสำหรับคอมเม้นนะค่ะ อิอิน่ารักจางเลย
ขอบคุนน๊าค่าๆๆๆ แล้วเราจะตามเม้นไอดีคืนนะค่ะ
ตอนนี้ไม่ว่างเลยค่ะ แหะๆๆๆ
รักทุกคนนะค่ะ
อยากคุยกับเราก้อแอดได้นะ
parot-allz_@hotmail.com จ้ะ
แล้วเจอกานตอนหน้าก๊าบบบ >_________<"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น