{HANHYUK} ปฏิบัติการ เปลี่ยนเธอให้เป็นเคะ!! [yaoi]

ลำดับตอนที่ #22 : ปฏิบัติการเปลี่ยนเทอให้เป็นเคะ !! ฉบับที่ 21__+ ความรู้สึก ...

นี่ผมควรทำอย่างไรดีละเนี่ย .. ผมเป็นบ้าอะไรผมยังไม่รู้ตัวผมเองเสียด้วยซ้ำ ! รู้แค่ว่าผมเห็นพี่ฮันเกิงกระหนุ๋งกระหนิ๋งกับพี่ฮีชอล แล้วผมอยากจะเข้าไปจิกให้ตายไปข้าง -*- ผมรู้สึกว่าผมชักจะบ้ามากขึ้นทุกวันเสียแล้ว ว่าแต่..ผมวิ่งออกมาทำไมเนี่ย ?

 

“ฮยอกแจ..ฮยอกแจ รอชั้นก่อน”เสียงหวานของซองมินเสียงผมมาแต่ไกลดีนะที่เป็นซองมินถ้าเป็นคนหน้าหล่ออีกคนละก็แม่จะวิ่งโลด = =’

 

“อื้มม..วิ่งตามชั้นมาทำไมนะซองมิน?”ผมถาม จริงๆไม่ต้องก็ได้

 

“แล้วนายเป็นอะไรไปละ?”ซองมินถามจ้องผมตาแป๋วเชียว

 

“ปะ..ปล๊าววว เบื่อๆนะไปหากินดีกว่า ฮ่าๆหิวแล้ว=3=~”ซองมินจ้องมองคนที่แก้ตัว น้ำขุ่นๆแบบไม่แนบเนียนเอาเสียเลย ฮยอกแจหิวคงไม่วิ่งร้อนรนออกมาขนาดนี้หรอก นอกจากว่า เขาจะโมโหหงุดหงิดฮันเกิงกับฮีชอล เอ้ะ..อย่าบอกนะว่าร่างโปร่งกำลัง ‘หึง’

 

“นายแน่ใจเหรอ?”ซองมินยิงคำถามใส่ในใจร้อนรนไปหมด ฮยอกแจนายจะชอบพี่ฮันเกิงไม่ได้นะ!ชั้นไม่ยอมเด็ดขาด

 

“จริงสิ...ไปร้านเค้กร้านเดิมกันเหอะมินนี่”ฮยอกแจส่งรอยยิ้มหวานๆที่มอบให้ซองมินคนเดียว พร้อมกับดึงแขนคนตัวเล็กไปด้วย ซองมินอมยิ้มด้วยความเขิน หน้าของเขาเป็นสีชมพูทั่วใบหน้าพอๆกับหัวใจที่กำลังพองโตอย่างมีความสุข

 

 

 

ร่างสูงรีบวิ่งออกมาจากห้องซ้อม เพื่อตามหาคนตัวเล็กอีกโมโหเขาอย่างไร้สาเหตุแล้ววิ่งหนีไปเสียแล้ว ฮันเกิงมองไปรอบๆบริเวณของโรงเรียนไม่พบใครเลย ไม่มีวี่แววไก่น้อยแสนฮอตของโรงเรียนแม้แต่น้อย ... หรือบางทีเขาอาจจะแอบอยู่ที่ไหนสักแห่งก็เป็นได้

 

“นี่พี่มาทำอะไรแถวนี้อ่ะ”เสียงหวานทักขึ้น พร้อมกับใบหน้านิ่งๆที่ไม่ต้องแต้มด้วยรอยยิ้มก็น่ารักจนอยากจะเข้าไปกอดเสียแล้ว

 

“เรียววุค..เห็นฮยอกแจไหม?”ฮันเกิงถาม

 

“ก็อยู่ที่ห้องซ้อมไม่ใช่เหรอ?”เรียววุคขมวดคิ้วเป็นโบว์ได้อยู่แล้ว

 

“เขาหนีพี่ออกมานะสิ..เป็นอะไรของเขาก็ไม่รู้”ฮันเกิงถอนหายใจ

 

“อ้าว..ไอ้ฮันมาม่อเมียกรูอะไรแถวนี้ว่ะ!!”เยซองก้าวเท้ายาวๆมาโอบรอบคนตัวเล็กของเขา โธ่ๆทำไมที่รักเขาถึงได้เสน่ห์แรงแบบนี้ เมื่อวานก็พึ่งผ่านศึกกับจูมยอกมาเองแท้ ๆ ไหงวันนี้มาเจอเพื่อนตัวเองซะได้หละ

 

“ชั้นมาถามเรื่องฮยอกแจเว้ย!”ฮันเกิงเถียง ถึงจะน่ารักจริงๆก็เหอะนะ ใจฮันมีแต่ฮยอกน้อย >3<

 

“อ้าวมีอะไรกันเหรอ?”เยซองถาม

 

“ยังไม่มี...น้องเขายังเด็ก”ฮันเกิงเล่นมุกไม่ถูกเวลา

 

“ไอ้บ้า!กรูหมายถึงพวกมึงมีเรื่องอะไรหรือป่าว”เยซองด่ากลับ เวลาแบบนี้มึงยังฮาได้ ปัดโธ่ฮยอกแจเขามาจีบกรูจะฮาให้ !

 

“มึงตอนแรกกรูก็ยังไม่ได้ทำอะไรนะเว้ย..น้องเขาก็ยืนอยู่กับซองมิน กรูก็คุยเล่นกับฮีชอล แล้วก็เต้นอวดฮีชอลแค่นั้นเอง แล้วน้องเขาก็ไก่เข้าวิ่งโลดเลยอ่ะ-*- แถมฮีชอลมาหาว่าน้องเขาหึงกรู เห้ยย!กรูงงนะเว้ย TOT”ฮันเกิงเบ้ปาก เอามือกุมหัว

 

“แกบอกว่าแกคุยเล่นกับฮีชอลแล้วน้องเขาก็วิ่งโลด?”เยซองถาม

 

“อืมใช่เลย..”

 

“น้องเขาเกิดอยากจะออกกำลังกายมั้ง?ฮ่าๆๆๆ”

 

“โป๊กก!”เรียววุคทุบกำปั้นเล็กๆใส่หัวเยซองอย่างหัวเสียเล่นเอาของตัวสูงกุมขมับแน่น

 

“เจ็บนะเรียวจัง TT”เยซองทำท่าร้องไห้

 

“อ้าวว..ก็ทุบให้เจ็บนะสิ ไม่เจ็บแล้วจะทุบทำไม?”เรียววุคว่า

 

“ผมว่าพี่ฮันเกิงรอดูไอ้ไก่พรุ่งนี้ดีกว่าไหมครับ เผื่อมันจะดีขึ้น สงสัยอากาศร้อนไก่มันเลยบ้า ”เรียววุคบอก ถึงไปหาตอนนี้ก็หาไม่เจอ

 

“อืม..เอางั้นก็ได้”ฮันเกิงบอกพร้อมโบกมือลาเรียววุคกับเยซองที่ยังคงโวยวายเรื่องเรียววุคทุบหัวตัวเองอยู่ ฮันเกิงถอนหายใจก่อนจะเดินดุ่มๆไปทางกลับบ้านของตัวเอง

ทำไมนะ..รู้สึกสะกิดใจแปลก ๆ

 

 

 

 

 

ทางด้านซองมินกับฮยอก ...

 

“นายไม่ได้พาชั้นมาร้านนี้นานเลยนะฮยอกแจ”ซองมินบอกขณะตักเค้กรสฟักทองคำใหญ่เข้าปากเล็กๆนั้นจนหมด

 

“ชั้นมัวแต่ซ้อมเต้นนะสิ งั้นเรามาทุกเย็นเลยก็ได้นะ^^”ฮยอกแจบอกพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง

 

บรรยายเงียบสงัดเข้าโจมตี ร่างโปร่งนั่งนิ่งๆจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างในใจครุ่นคิดว่าร่างสูงจะทำอะไรกับใครอยู่ที่ไหน ... ป่านนี้ก็คงมีความสุขกับอื่นอยู่ละสิ ร่างโปร่งถอนหายใจเฮือกใหญ่เพื่อระบายอารมณ์ส่วนหนึ่ง ทำไมนะรู้สึกอึกอัดแปลกๆ เหมือนมีอะไรบางอย่างค้างคาอยู่

 

“ฮยอกแจ...ไม่กินเค้กเหรอ?”ซองมินถาม นี่เขากำลังจะสั่งชิ้นที่สองแล้วนะ

 

“ชั้นอิ่มแล้วละ”ฮยอกแจบอก

 

“นายกินไปคำเดียวเองนะ..นายไม่สบายหรือป่าววันนี้นายดูแปลกไปนะ”ซองมินยิงคำถาม นายเป็นอะไรไปนะฮยอกแจ นายไม่สนชั้นเลย ...

 

“ขอโทษนะซองมิน...ชั้นขอตัวกลับก่อน”ฮยอกแจลุกพรวดเดินออกจากร้านไปทันที ทิ้งให้ซองมินนั่งน้ำตาไหลอยู่คนเดียว

เมื่อก่อนนายเป็นห่วงชั้น ... นายคอยรับ คอยส่งชั้น

เมื่อก่อนนายยิ้มแย้มกับชั้น ต่อไปนี้มันจะไม่มีอีกแล้วหรอ ฮยอกแจ...

นายเป็นแบบนี้เพราะใคร เพราะรุ่นพี่ฮันเกิงใช่ไหม !!!!

ร่างโปร่งเดินเข้าบ้านไปอย่างไม่สบอารมณ์ตัวเองยังไม่เข้าใจเลย ว่ารู้สึกอะไร แล้วทำไมอยู่ๆถึงวิ่งออกมาแบบนั้น สงสัยโลกมันร้อน เขาเลยอารมณ์ร้อนตามสภาพอากาศกระมั้ง = =?

 

“ไอ้ก่ายยยยยยยย!”เสียงหวานเอ่ยขึ้น เมื่อร่างโปร่งก้าวเข้าสู่ในบ้านของตน อะไรว่ะเนี่ย เท้าพึ่งสัมผัสกับพรมนุ่มๆเอง งานเข้าซะแล้ว ~

 

“อะไรอีกละ?”ฮยอกแจเอ่ยถาม

 

“แกเป็นไปวันนี้ วิ่งอย่างกับไก่ชน - -”เสียงหวานถามอย่างหัวเสีย น้องใครว่ะ สติแตกไม่แพ้ตัวเอง ปัดโธ่ !

 

“อ่อ...ไม่ฟิตอ้ะ เลยไปวิ่งๆหน่อย~”ซุยโลดดด ไอ้ไก่ !

 

“แกออกกำลังกาย หรือแกเป็นบ้าว่ะ?”ร่างบางเซ้าซี้ถามอีก 

 

“เห้ออ~พี่ดงแฮ ผมเหนื่อยแล้วนะ ไปนอนแล้ว~~”ฮยอกแจบอก เดินผ่านดงแฮไป

 

“เห้ยยยย เดี๋ยวดิว่ะ!!แกทำชาวบ้านเป็นห่วงนะเว้ยยยย”ดงแฮวิ่งดุ่มๆ ตามฮยอกแจไปที่ห้องนั่งเล่น ร่างโปร่งทิ้งตัวลงนอนกับโซฟา สุดนุ่มของตัวเอง มือก่ายหน้าผากมนเอาไว้

 

“ใครเป็นห่วง ?”ฮยอกแจเอ่ยขึ้นเบา ๆ

 

“ชั้นคิดว่าแกไม่อยากรู้สะอีกนะ..”ดงแฮเชิ่ดใส่ ทำไมขรึมนะแกอิไก่ !

 

“ไม่บอก..ก็ไม่อยากรู้หรอก ใครจะมาห่วงคนอย่างผม”ฮยอกแจแกล้งทำน้อยใจ บอกผมสิ!!ว่าพี่ฮันเกิงเป็นห่วงผม นั้นแหละ กรูจะกรี๊ดให้ดู TOT!

 

“ไม่มีหรอก..ชั้นล้อเล่นยะ ฮ่าๆๆๆ”ดงแฮขำ

 

“อื้ม..”ร่างโปร่งตอบไปเบา ๆ ไม่ห่วงก็ดีแล้วหนิ ฮ่ะๆๆ

 

 

“ผมไปนอนแล้วนะ...ฝันดีครับ”ฮยอกแจลุกพรวดรีบก้าวเท้ายาวๆไปที่ห้องนอนของตนทันที

ร่างบางได้แต่มองแผ่นหลังตามไป นี่น้องกรูเป็นไรว่ะ ?

 

ร่างโปร่ง มองไปรอบๆห้องที่ดูว่างเปล่าแปลกๆ ทำไมรู้สึก จิ๊ดๆก็ไม่รู้ เหอๆ = = ช่างมันเถอะ วันนี้เขายังไม่ได้ซ้อมเต้นเลย เพราะฉะนั้น ซ้อมดีกว่า ~

 

 

 

บ้านตระกูลโจ ...

 

“ไม่สิ...ชั้นไม่ผิดนะ!”

 

“= =?”

 

“ไม่สิ...ไม่หน่าเป็นไปได้ -*-”

 

“=_=!”

 

“เห้ยยย...หรือจะจริงว่ะ”

 

“=___________=”

 

“ย๊ากกก...กรูต้องจีบจริงๆแล้ว ^_________________^”

 

“=[              ]=!!!!”

 

“ลั่ลลลล ลา~”

 

“เด๋วว!พี่ฮัน นี่พี่เป็นไปเนี่ย?”คยูฮยอนที่จ้องอยู่นานต้องเอ่ยถาม แม่งมีเรื่องไห้กรูอ้าปากค้างได้ทุกวี่ทุกวันเลยนะ - -*

 

“แกๆๆๆวันนี้ชั้นเล่นกับฮีชอล แล้วน้องฮยอกแจก็วิ่งโลดออกไปเลยเว้ย!!”ฮันเกิงบอกสีหน้าตื่นเต้นแบบ จะปลดปล่อยเสียให้ได้ (??????????)

 

“แล้วมันยังไงอ่ะพี่?-*-”คยูฮยอนถาม อ่อ..ฮยอกแจผีเข้าเหรอว่ะ-O-;

 

“แก๊~ฮีชอลบอกน้องฮยอกแจหึงชั้นละ!!!”ฮันเกิงบอกอย่างภาคภูมิใจ แต่นนน แต๊นนนน!

ลี ฮยอกแจหึงผมค๊าบบบบบบ ^__________________^

 

“อ่อ..งั้นเหรอ ไม่ใช่น้องแกผีเข้า-*-”คยูฮยอนบอก ตายละหว่า พี่สะใภ้กรู !

 

“ต้องหึงสิ๊!!ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า~~~”ฮันเกิงขำคิกคัก

 

“พี่มั่นใจได้ไงอ้ะ?ว่าฮยอกแจจะหึงพี่จริงๆ”คยูฮยอนถามความมั่นใจของพี่ชายผู้ใกล้เสียสติ - -

 

“แหมม...ก็ชั้นออกจะหล่อขนาดนี้ ว่ะฮ่าๆๆๆๆ^O^”ภูมิใจครับ ชายเกิงเวรี่แฮนซั่ม !

 

“อ่อ..=[]=”ปากค้างอีกสักรอบพี่น้อง

 

“พี่จะจีบฮยอกแจ จริงๆแล้วนะคยูฮยอน!”ฮันเกิงบอก พร้อมเสยผมเพื่อเพิ่มฟิวลิ่ง -*-

 

“จะจีบ ? ทั้งๆที่ฮยอกแจเขายืนยันว่าเป็นเมะ อ่ะนะพี่ ?”คยูฮยอนถาม เอิ่มม..จะได้ผลหรอว่ะ ยิ่งพี่กรูก็ใช่ว่าจะ -*- (คิดเอาเองค่ะคุนผู้อ่าน)

 

“ใช่!!คิบอม กับ เยซองวางแผนแล้วเว้ยยยยยยย!!!”

 

“แผนอะไร?”

 

“ปฏิบัติการเปลี่ยนลี ฮยอกแจให้เป็นเคะของฮันเกิง!!”ฮันเกิงบอกด้วยความภาคภูมิใจ ที่ตัวเองนำเสนอน้องชาย

 

“ห๊า!!!”

----------------------------------------------------------------

ใครไปคอนเอสเอมม้างงงง ?
ไรเตอร์ไปแหละ เจอกันนะค่ะ
ขอไห้ได้บัตรกันทุกคนๆ

คิดถึงทุกคนนะค่ะ
รักทุกคนมากๆเลย 501 คอมเม้น สุดๆเลย
ขอบคุนจิงๆค่า ^^

ขอโทดด้วยนะค่ะ ที่ชอบปล่อยไห้ต้าง แหะๆ
ตอนนี้บ้านเมือง สถานการไม่ดี
ดูแลตัวเองด้วยน๊า ~
รักทุกคนค๊า ^^