คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : ปฏิบัติการเปลี่ยนเทอให้เป็นเคะ !! ฉบับที่ 23__+ ใกล้..ไกล
“ทำไงดีวะเยซอง”คยูฮยอนถามไป ใจคอร้อนรนไปหมด แต่ไม่อยากจะทำร้ายคนๆนี้เลยจริงๆ แต่อีกใจกูก็ทนไม่ไหวแล้วนะ “ซองมินทำไมไปอยู่กับมึงละคยูฮยอน?”เยซองถามอย่างงงๆเล็กน้อยอย่างใจเย็น เขาเป็นรุ่นคยูฮยอน แต่เป็นเพราะสนิทกันเป็นเพื่อนเล่นกันมานาน จึงไม่ถือสาในการพูดจา แต่น่าแปลกว่าคือ คยูฮยอนเหล่ไปทั่ว แต่เขาไม่ได้คิดจะไปทำไรกับใครจริงๆ เขารักแม่เขายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดแถมติดแม่พอๆกับติดเกมส์ทีเดียวเชียว แล้วซองมินไปทำอีท่าไหนละเนี่ย “ซองมินเมานะ เลยพากลับบ้านไม่รู้จักบ้านซองมิน แล้วแม่กับพี่ฮันก็หาว่ากูกับเขาได้กันแล้วด้วยมึง อันนี้กูพอทนได้ แต่ซองมินปลดกระดุมเสื้อกุแล้วมึง กอดกูอยู่เนี่ย ทำไงวะมึง!”คยูฮยอนพูดอย่างร้อนรน คนฟังพอรู้ออกว่าเขาเริ่มจะไม่ไหวละ “คยูฮยอน มึงรักมินปะวะ มึงรักเขา มึงอย่าไปเอาเขาก่อนที่เขาจะยอมดิวะ เหมือนมึงฉวยโอกาสเขาเลยวะ อีกอย่างซองมินชอบฮยอกแจอยู่นะมึงก็รู้” คยูฮยอนฟังอย่างเข้าใจ นั้นสิ..เขาไม่ใช่ฮยอกแจเสียหน่อยที่จะมีสิทธิจะทำอะไรแบบนี้ แม้แต่กอดตอนนี้ เขาเองก็ไม่สมควรจะได้รับเสียด้วยซ้ำ คยูฮยอนวางสายไป ก่อนจะจับคนตรงหน้าให้นอนสบายๆก่อนจะเข้าห้องน้ำ ไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวและคราบน้ำตาให้คนตรงหน้า นิ้วเรียวเกลี่ยไปทั้วใบหน้าหวาน ที่ชอบแกล้งเขาบ่อยๆ ก่อนเขาจะคลี่ยิ้มออกมา.. ลีซองมิน รู้ไหม รอยยิ้มของนายฉันอยากจะสัมผัสเหลือเกิน
ผมกำลังนอนรอฮยอกแจตั้งแต่ 10 โมงกว่าแล้ว ทำไมยังไม่โทรมาอีกนะ หรือฮยอกแจจะตื่นสาย ?ผมเองก็ไม่กล้าโทรไป เพราะกลัวฮยอกแจจะหลับอยู่นะสิ หรือจะเบี้ยวนัดแล้ว ไม่สิไม่หรอก
เขาไม่เคยเบี้ยวผมเลยสักครั้งนะ .. ผมเดินไปรอบห้องก่อนจะส่องกระจกเช็คตัวเอง วันนี้ผมน่ารักแล้วหรือยังนะ ผมอยากน่ารักจัง อยากดูดีให้ฮยอกแจได้ภูมิใจเสียบ้าง
นายเคยรักฉันไหมฮยอกแจ ?
ซองมินนั่งรอฮยอกแจที่หน้าโรงหนังแห่งหนึ่งที่นัดกันไว้ตั้งแต่ 10 โมงแล้ว แต่นี้ บ่าย 3 แล้ว ทำไมยังไม่มาอีก .. ร่างบางเหม่อมองไปไกลพบผู้คนเดินด้วยกันมากมาย บางคนมาเป็นกลุ่มพูดคุยเฮฮา บางคนมาเป็นคู่รักหวานแหวว จับมือกันและกัน พูดคุยหยอกล้อ บางคนก็มากับพ่อแม่ ดูเป็นครอบครัวอบอุ่นและน่าเอ็นดูเสียจริง
เขาอยากเดินจับมือกับฮยอกแจบ้าง หัวเราะกับเขาบ้าง
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ~ ..
เสียงเครื่องมือสื่อสารสีชมพูใส น่ารักเหมือนเจ้าของของมันดังขึ้น ซองมินยิ้มกว้างอย่างพอใจเหมือนเห็นชื่อของคนปลายสายโทรมาหาเขา .
"ฮัลโหล ฮยอกแจอยู่ไหนแล้ว"
(ซองมิน ฉันมาช็อปปิ้งกับพี่ดงแฮนะ ขอโทษนะที่ไปไม่ได้)
ร่างบางหุบยิ้มกันทีแต่ก็เข้าใจในความจำเป็นของฮยอกแจ เขาโกรธไม่ลงหรอก
(คุยกับใครนะ....) เสียงปลายสายดังมาไกลๆ แต่ไม่ใช่เสียงของฮยอกแจ
(พี่ชอบน้องฮยอกแจครับ !)
ซองมินหัวใจร่วงไปตกอยู่ตาตุ่ม โทรศัพท์มือถือของตนก็ร่วงหล่นไปเช่นกัน น้ำตาแห่งความอ่อนแอไหลออกตาเป็นทาง เขาปิดตาแล้วปล่อยให้มันไหลออกอย่างช้าๆ เสียใจ และ เจ็บยิ่งหนัก
ไหนนายบอกฉันไงฮยอกแจ ว่านายไปกับพี่ดงแฮ ?
โกหกฉันทำไม ?
โกหกเพื่อไปกับรุ่นพี่ฮันเกิงหรอ !
เขาสำคัณกว่าฉันใช่ไหม ลีฮยอกแจ!!!
ร่างสูงเดินเล่นไปเรื่อยๆ แถวถนนนัมมุน วันนี้พี่ชายตัวแสบเขาออกไปทานข้าวบ้านฮยอกแจแต่เช้า ป่านนี้ยังไม่กลับเลย ไม่มีใครให้แย่งเกมส์ด้วย แล้วมันก็รู้สึกแปลกๆ อยากออกมาเดินเล่นเสียจริง
เขาเดินเล่นในวันธรรมดาๆ แต่งตัวธรรมดาแบบนี้ สาวๆยังมองแทบไม่วางตาเสียด้วยซ้ำ ..
เอ้ะ .. เขาเห็นใครคนหนึ่งเดินโซซัดโซเซไปมา คุ้นจัง
"นายฟักทอง!"ผมพูด แต่ทำไมหน้าซองมินบรือๆแปลกๆนะ เซกซี่มากเลยอุว๊ะ!!!
"ฮะ ฮยอกกกก แจ ~"
"บ้า!ฉันออกจะหล่อ ใช่ฮยอกแจที่ไหนเล่า"มั่นเสมออะคนนี้
"ครา ย ย ย อ๊า~~"ซองมินเสียงยานและยาววววววววและเซกซี่ =.,=
"โจ คยูฮยอนไง นี่ซองมินนายเป็นอะไร หื้อ!!กลิ่นโชจูหึงเลยกินไปกี่ขวดเนี่ย?" คยูฮยอนถาม
ก่อนที่คนตัวเล็กจะยกหิ้ว ขึ้นมา 5 นิ้วแล้วขำคิกคัก
"5ขวด!! โอ๊ยยย บ้าไปแล้ว นายกินอะไรเยอะแยะแถมมาคนเดียวด้วย"
"ฮยอกแจ เป็นห่วงฉันหรอออออ ออ ????"
"ก็บอกแล้วไงว่า คยูฮยอน! ฮยอกแจนะอยู่กับพี่ฮัน จำไว้"ร่างสูงเอ่ยออกมาอย่างสุดจะทน หงุดหงิดว้อยยยยย จะเพ้อไรถึงไอ้นั้นหนักหนาวะ = =;
"ฮึกก.ฮืออ พี่ฮัน ฮยอกแจ ฮืออ ออ อ .."ซองมินทรุดลงกับพื้นแล้วร้องไห้
เวรของคยูฮยอนแล้วไงละเอ่อ =______________=;
"ลุกขึ้นเถอะนะซองมิน ไปๆเดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้าน"คยูฮยอนพยายามจับซองมินขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล ซองมินก็แทบจะลงไปนอนกองกับพื้นอยู่แล้ว มองไปรอบๆแถวนั้น มีแต่ผู้ชายหน้าหื่นกามมองร่างบางอย่างหลงใหล ไม่นะ!! ไม่ให้มองงงงงงงง ของกรูนะเว้ยย เดี๋ยวปั๊ด ต่อยแม่ง !
"ฮึบ บ~"ร่างสูงช้อนคนตัวเล็กขึ้นมาก่อนจะอุ้มไปบ้านของตัวเอง
"ฮือออ.ฮึก"ซองมิน ฉันรู้ดีว่านายเจ็บปวด ฉันรู้ว่าการเสียคนที่เรารักไป มันแย่แค่ไหน ใช่ไหมละ?
แต่มันคือความจริงที่นายต้องยอมรับและเข้าใจ ว่าฮยอกแจไม่ใช่ของนายและเขาก็ไม่มีวันมองนายอย่างคนรักแน่ๆซองมิน ความจริงอีกอย่างหนึ่งที่นายต้องฟังนะคือ ฉันรักนาย .. คนที่เจ็บกว่านายตอนนี้คือผู้ชายคนนี้ที่ชื่อ โจ คยูฮยอน ฉันอยากให้นายยิ้ม อยากให้นายหยุดร้องไห้เสียที แต่ฉันทำไม่ได้ และนายเองก็คงไม่ต้องการ .. และซักวันหากนายต้องการมัน ฉันสัญญาคนคนนี้จะไม่มีวัน
ทำให้นายได้เสียน้ำตาแน่ ลีซองมิน!
ร่างสูงเดินเข้ามาภายในตัวบ้านที่ยังเปิดไฟสว่างไปทุกดวง ก่อนจะเห็นคุณแม่ของเขานอนรอที่โซฟาตัวยาว ผู้หญิงใบหน้าหวาน .. คนที่เขารักมากที่สุดในชีวิต ร่างสูงยิ้มก่อนจะเข้าไปกอดคนตรงหน้า
"ม๊า ครับทำไมมารอผมละครับ ?"
"ก็แม่เป็นห่วงนี่ลูก ดึกแล้วทำไมพึ่งกลับ นี่ตาคยูฮยอนก็ยังไม่กลับเลย"ร่างสูงขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะนึกคิด .. คยูฮยอนเป็นเด็กเหลวไหลตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ถึงจะฮอต จะปํอป ขนาดไหนแต่ไอ้เด็กเวรนี่ติดแม่ยังกับติดเกมส์เลยทีเดียว ไม่มีทางไปข้างนอกดึกๆแบบนี้แน่ ร่างสูงยิ้มให้ผู้เป็นแม่ก่อนจะอาสาไปตามหาน้องชายของตัวเอง
"อ้าว .. ม๊า พี่ฮันเกิง" ร่างสูงหยุดอยู่หน้าประตู เห็นน้องชายกำลังเข้าบ้านก่อนจะตกใจที่เห็นน้องชายอุ้มใครคนหนึ่งในอ้อมกอดเข้าบ้านด้วย
"คยูฮยอน!!!ลูกเอาผู้หญิงเข้าบ้านเหรออออออ!!!!!!"
"ไอ้คยูฮยอน แกบ้าไปแล้วววววววววววว มายก๊อด!"
ชิปหายแล้วครับผม =_=;
"มะ..ไม่ใช่นะครับ ฟังผมก่อนคือเพื่อนผม ..."
"อ๊าก น้องกรู น้องกรูเอาผู้หญิงเข้าบ้าน แกแกแกมีจึ๋กๆกับเค้าแล้วใช่ไหมมมม!!!!!"
"คยูฮยอน!!ทำไมเป็นแบบนี้ละลูก ถ้าหนูคนนี้ท้องขึ้นมาจะทำยังไง คิดไหมลูก"
ท้องก็ดีสิครับ จะได้แต่งงานกับผมเลย จะได้ไม่ต้องไปยุ่งกับใคร เอ้ย!! ไม่ใช่ จะบ้าหรอวะ ไปกันใหญ่แล้วบ้านกรู ไปแล้วววววววววววววววววววววว!
"ไม่นะ นี่เพื่อนผม! ชื่อลีซองมิน!!เป็นผู้ชาย"คยูฮยอนแทรกเสียงไป ก่อนที่พี่ชายคนโตจะตาถล่น
ให้ตายเถอะ เถียงกันอยู่ได้ ไร้สาระจริงๆ =_=;
"คยูฮยอน นายปล้ำซองมินหรอ ว๊ากกก หนักกว่าเดิมT^T!"ฮันเกิงเอามือทุบหัวอย่างแรงไปๆมาๆไปๆมาๆ ก่อนจะเข้าไปกอดคุณแม่ที่รักพร้อมโวยวายชุดใหญ่
"เห้ยยยยยยย ไม่ใช่คือ .."
"ซองมินเพื่อนฮยอกแจนะ ฉันจะมองหน้าน้องฮยอกแจยังไงติด โธ่ไอ้น้องบ้าY Y"
"ซองมินเมานะครับ ผมก็เลย.."
"ก็เลยจึ๊กๆจึ๋ยๆ ไอ้เด็กบ้า อยากก็มาถามก่อนสิ ทำไมทำไม่คิด แก๊แกแก๋เอ๋ยยยย"ฮันเกิงบ่นชุดใหญ่อย่างหนักก่อนจะฟ้องคุณแม่ด้วยการทำโทษคยูฮยอนขั้นหนักๆ
"แม่ฮ้ะ ผมไม่ได้ทำไรซองมินนะ คือผมแค่ .."
"น่ารักแบบนี้ ผู้หญิงชัดๆลูก!! เค้าได้เสียกับลูกแล้วลูกต้องรับผิดชอบ!!!"
"แม่ครับ ฟังผมก่อนสิ!"
"พรุ่งนี้แม่จะไปสู่ขอหนูซองมิน!!!!!!!"
ไปกันใหญ่แล้วเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
"เห้ย!ความคิดดีนะครับแม่ครับ =w="ฮันเกิงยิ้มร่าเริง ในที่สุดซองมินก็เสร็จคยูฮยอนแล้ว ทางฮยอกแจของเค้าก็ง่ายยิ่งขึ้น โอ๊ยยย คนหล่อพอใจครับพอใจที่สู๊ดดดดด แต่งพรุ่งนี้มันไปเลยยิ่งดี! ^U^
"แม่!! ซองมินกับผมเป็นเพื่อนกันนะครับ"
"หาววววว~~"ซองมินหาวฟอดๆก่อนจะบรือตาขึ้นมา พร้อมยิ้มแฉ่ง
"ตายแล้วหนูน้อยของแม่ คยูฮอนพาเมียลูกไปอาบน้ำแล้วนอนซะ พรุ่งนี้แม่จะไปหาพ่อแม่เขาแต่เช้านะลูก เร็วๆไปเร็วเข้า"คุณแม่สั่งทันที ก่อนที่คยูฮยอนจะอ้าปากโวยวายคุณแม่ก็ขัดเสียก่อน
"แม่สั่ง เดี๋ยวนี้!!!"
คยูฮยอนส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินขึ้นไปร่างบนพร้อมร่างเล็กนี่ ให้ตายเหอะ! เพราะคนๆนี้จริงๆทำให้เขาได้ซวยซ้ำซากแบบนี้ โอยยย ปวดหัว แม่เขายิ่งเป็นคนเอาจริงเอาจังเสียด้วยซิ พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นมาล็อคประตูบ้านแล้วแกล้งทำกุญแจหายดีกว่าเรา ไม่งั้นเรื่องใหญ่สะบึ้มแน่ =____=;
"อื้อ ออ .."เสียงครางเบาๆเมื่อคยูฮยอนวางคนตัวเล็กไว้บนเตียงนุ่มๆของเขาเอง ก่อนร่างสูงจะถอดเสื้อหนาวออกให้ ..
"คยู . .ฮยอน น นนจ๋า~~"ซองมินลากเสียงยาวหวาน
คยูฮยอนสะดุ้งทันที พร้อมกับรอยยิ้ม เรียกชื่อเขาอย่างนั้นหรอ มีความสุขจังเลย ร่างสูงไปหาผ้าสะอาดๆซับน้ำเย็นๆ มาเช็ดตัวให้กับซองมิน ผิมนุ่มที่สัมผัสจับแล้วไม่อยากจะปล่อยเลยจริงๆ
"ฮิฮิ..คยูฮยอนนอา~~"
"ซองมิน หลับเถอะนะ ^^"คยูฮยอนว่าก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากมนเบาๆ หวังว่าซองมินสร่างเมาคงจะไม่มาฆ่าเขาอีกนะ แรงเยอะนะตัวแค่เนี๊ยะ = =;
"ร้อนจังงเลย ~~~"ซองมินบอกแต่ใบหน้ายังคงยิ้ม
"ร้อนเหรอ ฉันหนาวจะตายซองมิน เปิดแอร์ทิ้งไว้นะก่อนออกไปเจอนายอีก"คยูฮยอนบ่นๆ
"นี่ ร้อนจังเถอดเสื้อให้ฉันหน่อยสิคยูฮยอน~~" จ๊ากกกกก!! อะไรเนี่ย =.,= ผมก็หื่นเป็นนะ
"ซองมินเงียบๆหน่า นอนได้แล้ว ~"
"ถอดนะ ถอดให้หน่อย..คิกคิก"ซองมินขำคิกคัก
"ไม่ซองมิน ผมจะไม่ฉวยโอกาสคุณ"คยูฮยอนเปลี่ยนสรรพนามเพื่อความหนักแน่น
"ก็ได้ ~~ งั้นน ซองมินถอดให้คยูฮยอนเองน้า~~" พูดเสร็จร่างบางใช้มือเล็กๆนั้นเกะกระดุม 2 - 3 เม็ดออกอย่างรวดเร็ว
"ซองมินนนนนนนนนนนนน!!!!!!!=.,="
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...
ฮยอกแจพยายามโทรหาซองมินมากกว่าสิบรอบแล้ว แบตหมดก็นานแล้วไม่คิดจะชาร์จมั้ง
หรือยังไงกันนะ หรือว่าหลับไปแล้ว ไม่สิ..ซองมินไม่ใช่คนแบบนั้น เขาเปิดเครื่องตลอดเวลาแหละ
หรือว่าจะโกรธกันนะ ที่วันนี้ผิดนัด ฮยอกแจถอนหายใจก่อนจะล้มลงบนเตียงนุ่ม กอดตุ้กตาหมี
ที่วันนี้พึ่งได้มาจากฮันเกิง ถึงเขาจะไม่ได้ขอก็เหอะ แต่มันน่ารักมากจริงๆ ฮยอกแจมองตุ้กตาหมี
สีน้ำตาลอ่อนๆ ใส่เสื้อสีเหลือง แล้วโบติดที่หู ฮันเกิงเลือกได้ดีจริงๆเลยนะ
"ทำไมต้องคิดถึงพี่ฮันเกิงติงต๊องนั้นด้วย = ="ฮยอกแจเอะใจ ก่อนจะหลับตาพยายามข่มตัวเองให้นอนหลับ แต่เหมือนจะไม่ค่อยเป็นผลนัก
พี่ชอบน้องฮยอกแจ
พี่ชอบน้องฮยอกแจ
พี่ชอบน้องฮยอกแจ!
"เว้ยยยยยยยยยยยย กูอยากเป็นบ้า!!! "
ตู้ด ตู้ด ตู้ด ..
"หาวววววววววว~"กรอกเสียงง่วงๆลงไป แถมยังหงุดหงิดอีกด้วย ใครกันวะโทรมากวนกรู- -
(เยซอง หลับรึยัง?)
"กูหาวไม่หลับมั้ง หลับแล้วเว้ยยยยยยยยยยยยยยยย!"
(มึงอย่าพึ่งเลย ช่วยกูหน่อย)
"อะไรของมึงไอ้คยูฮยอน ไอเวรคนจะหลับจะนอน"
(มึงช่วยกูหน่อยเหอะ กูอยากจะปล้ำซองมินจะตายห่าแล้ว!!!)
"เห้ย มึงว่าไงนะ!"เยซองตาโต ทันทีก่อนจะดีดตัวขึ้นมาจากที่นอนทันที
ต่อ ..
จะมาอัพต่อเร็วๆนี้นะคะ :)
แฟนฟิคทุกคน ไรเตอร์แต่งฟิคเรื่องใหม่แล้วอยากให้ทุกคนไปอ่านด้วยนะ
พึ่งลองแต่งแบบนี้เป็นครั้งแรก ยังไงก็ฝากติ-ชมและอ่าน เม้น กันด้วยนะคะ
http://writer.dek-d.com/Kikusung/story/view.php?id=621337
ป.ล ช่วยวิจารณ์ฟิค ฮันฮยอกเรื่องนี้ ด้วยได้ไหมจ้ะ?
พรุ่งนี้จะพยายามมาอัพนะคะ ^^
ความคิดเห็น