ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ยุทธการถล่มพัทยา
วันที่ 10 กุมภาพันธ์ การโดดพลร่มของฮอรัสระลอก2เริ่มขึ้น พวกฮอรัสโดดลงพลร่มทั่วโลก ทั้ง
มุมไบ วิสาขปัตนัม นิวเดลี กรุงเทพ เชียงใหม่ ไคโร สิงคโปร์ เยรูซาเลม ริยาด รืกนื้าหรฟ ดูไบ และทุกเมืองใหญ่ๆทั่วเขตมนุษย์
พัทยาในจังหวัดชลบุรีถูกเลือกให้เป็นฐานที่มั่นถาวรในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ทหารในแนวหน้าจีนทั้งหมดรีบถอนทหารกลับเข้ามาที่พม่าเพราะพวกฮอรัสเข้าโอบล้อมแนวหน้าในเขตตะวันออกของจีนได้เกือบหมด
วันที่ 12 กุมภาพันธ์ พลร่มฮอรัสและนาวิกฯฮอรัสเข้าโจมตีกรุงเทพฯผ่านทางอ่าวไทย สมรภูมิกรุงเทพจึงเริ่มขึ้น
วันที่ 15 กุมภาพันธ์ ฮอรัสยกพลขึ้นบกที่มะริดในพม่าและประจวบคีรีขันธ์เพื่อตัดเส้นทางลงใต้ และในวันเดียวกันฮอรัสยกพลขึ้นบกตั้งแต่สมุทรสาครจนถึงหาดน้ำใสในระยอง
กองพลที่ 1 รักษาพระองค์และกองพลทหารม้าที่ 2 รักษาพระองค์ได้รับมอบหมายให้ยื้อพัทยาจนกว่านานาชาติจะมาถึง
กองพลที่ 1 รักษาพระองค์บัญชาการโดยพลตรีไพบูลย์ คุ้มฉายา แต่พลโทไพบูลย์บาดเจ็บจากการรบ เลยให้ร้อยเอกปรีชา มาบัญชาการแทน
ณ แนวหน้าในพัทยา การตั้งรับข้าศึกถูกตั้งที่ถนนทัพพระยา พร้อมกับฮ.สนับสนุนทางอากาศและรถถังที่กำลังเคลื่อนทัพเข้าพัทยา
วันที่ 16 กุมภาพันธ์ เวลา 10.21 กองพลที่ 1 รักษาพระองค์เคลื่อนเข้าสู่แนวหน้าโดยใช้เส้นทางจอมเทียนสาย2
ขบวนรถฮัมวี่ที่กำลังเข้าแนวหน้าเลาะตามถนนชายฝั่ง โดยที่เหนือหัวของพวกเขามีกระสุนปืนใหญ่ จรวด ระเบิด และมิสไซล์นับร้อยๆชนิดที่บินว่อนไปทั่ว
ร้อยเอกปรีชา เข้าร่วมรบในกรมทหารราบที่1 ในหมู่ที่1 ซึ่งเป็นหัวหอกเข้าตัดกำลังฮอรัส
"นี่ร้อยเอก.."ร้อยเอกคนหนึ่งเรียกปรีชา
"อะไร?"ปรีชาถาม
"ไหนๆเราก็ยศร้อยเอกเหมือนกันแล้วนะ ปรีชา นายจะรับปากได้มั้ย? ว่างานนี้ต้องสมบูรณ์แบบ
น่ะ?"
"ฉันพึ่งเลื่อนขั้นวันเสาร์ที่ผ่านมาเองนะ ฉันควรถามนายมากกว่านะ ไอฮอล"ปรีชาพูดกลับ
"นั่นสินะ ฉันร้อยเอกมาตั้ง4เดือนและ เพราะพวกฮอรัสแท้ๆเลย เล่นทำขาซ้ายฉันอัมพฤกษ์ไป2เดือนเลย 5555+"ร้อยเอกฮอลหัวเราะ
"อย่าให้รู้นะว่าฮอรัสคนไหนที่ยิงนายน่ะ ฉันจะด่ามันว่าทำไมไม่ยิงที่หัววะ555"พลโทบอลชะโงกหน้าจะที่นั่งหลัง
"55555+"ทั้งรถหัวเราะ
"นี่ปรีชา รถหมู่ที่1 ตอนนี้เราเข้าใกล้เขตปะทะแล้ว ขอให้ทุกคนทิ้งรถไว้ที่ตรวจคนเข้าเมืองชลบุรี ต่อจากนั้นเราจะต้องเดินเท้าต่อ"ปรีชาวิทยุบอกรถคันอื่นๆ
"ปรีชา 12นาฬิกา!!!!!"บอลชี้ที่กระจกหน้ารถ ซึ่งแสดงถึงจรวดนัดหนึ่งที่กำลังพุ่งเข้ามา
"ทุกคน! จับไว้!!!"ปรีชาตะโกนขึ้นและหักรถเข้าซอยจอมเทียน8 จนชนเข้ากับหัวมุมบ้านหน้าซอย
ตู้ม!!!! ระเบิดเกิดขึ้นเฉียดหลังรถไปไม่กี่เมตร รถฮัมวี่คันที่ตามมาต่างเบี้ยงเข้าเลนขวาเพื่อหลบระเบิดและเปิดฉากยิงใส่ฮอรัสที่นำซากรถมาเป็นที่กำบัง
"บอล! ฮอล! พวกนายรีบออกมาก่อนเร็ว!!"ต้อยคนที่เป็นพลปืนของรถคันที่1เปิดประตูและเรียกพลโทบอลและร้อยเอกฮอลออกจากรถ และวิ่งไปสนับสนุนปรีชาที่กำลังยิงกับฮอรัส
การปะทะเริ่มขึ้น ทหารไทยเปิดฉากยิงใส่แนวหน้าฮอรัสพร้อมเรียกกำลังเสริม
เวลา 11.41 การรบที่ถนนจอมเทียนสาย2สิ้นสุดลงเมื่อกำลังเสริมไทยมาถึง พวกฮอรัสจึงถอยทัพไปที่ถนนพระตำหนัก
"ไอบอล นายว่าพวกฮอรัสมันกลัวที่จะรบกับเรามะ?"ต้อยถามบอลซึ่งกำลังกินเสบียงสนามอยู่
"หึ ฮอรัสเนี่ยนะ?! จะกลัวเรา ไม่มีทาง!"บอลหัวเราะ
"พวกเรา รีบๆแดกซะ เราต้องไปถึงหมู่10ก่อนเที่ยงนะ อีกอย่างตรงนี้มันใกล้ชายหาด พวกฮอรัสอาจจะบุกมาก็ได้ เราไม่ควรเสียเวลาแถวนี้นะ"ปรีชาเดินมาบอก
ฟิ้วววว...ตู้ม!!!!! กระสุนปืนใหญ่นัดหนึ่งยิงใส่อาคารด้านหลังพวกเขา
"เร็วเข้า!! รีบออกจากที่นี่ก่อน!!! พวกรถถังฮอรัสมากันแล..."ร้อยเอกของหมวดที่2วิ่งมาบอกและโดนปืนกลยิงใส่จนสิ้นใจตรงนั้น
"พบเห็นรถถังข้าศึกทาง14นาฬิกา!!! ไม่ทราบชนิดคาดว่าจะเป็นรถถังรุ่นใหม่ครับ!"ทหารนายนึงส่องกล้องมองทางไกลและรายงานให้ปรีชาฟัง
รถถังคันนั้นมีป้อมปืนขนาดใหญ่ ใหญ่จนดูไม่สมส่วนกับตัวถัง จากความยาวของกระบอกคาดว่าอาจจะเป็นปืน105มม. มีปืนกลที่ตัวถัง2กระบอกที่ตำแหน่งที่คาดว่าเป็นผู้ช่วยพลขับ มีอีก1กระบอกข้างๆปืนใหญ่ มีช่องผบ.รถที่โผล่ขึ้นมาและแสดงให้เห็นถึงปืนกลหนัก20มม.ที่ติดอยู่ที่ตำแหน่งผบ.รถ
"เรามีอาวุธต่อต้านรถถังบ้างมั้ย?"ปรีชาถามทหารนายนั้น
"ผมจำได้ว่ามีอยู่2กระบอกนะครับ อยู่ที่ที่เก็บของในพื้นรถบรรทุกคันที่4น่ะครับ"
"งั้นนายไปเอามาซะ ฉันจะรออยู่ตรงนี้"ทหารนายนั้นจึงรีบวิ่งออกจากที่กำบัง
"ร้อยเอก! ทหารราบฮอรัสมากันแล้ว!! งานนี้เราแย่แน่ๆเลย!"ทหารนายหนึ่งจากข้างหลังตะโกนมา
"งั้นเราก็โต้มันกลับซะสิ!!"ปรีชาตะโกนตอบพร้อมปาระเบิดมือใส่ฮอรัส
ทหารที่ถูกใช้ไปเอาอาวุธต่อต้านรถถังวิ่งกลับมาหาปรีชาพร้อมทหารอีกคนที่แบกปืนมาคนละกระบอก
"ร้อยเอกครับ ผมเอามาแล้ว!"
"รออะไรเล่า! ยิงมันสิ!"ปรีชาตะโกนใส่
"รีบยิงรถถังเวรนั่นซะ ก่อนที่มันจะยิงใส่เรานะ!"บอลตะโกนใส่
"ครับ!"ทหารนายนั้นขานรับและบรรจุกระสุนและเล็งที่รถถัง
"พร้อมนะ?"ทหารนายนั้นถามสหายที่กำลังเล็ง
"พร้อมอยู่แล้ว"
ตูม!!..ตูม!!..ชิ้ววววว!!! ตู้ม!!!! ตู้ม!!!
"เข้าเป้าหมายแล้ว!"ทหารนายนั้นตะโกนขึ้น พร้อมกับทหารคนอื่นๆที่กำลังดีใจ
ปังๆๆๆๆ!!!! กระสุนปืนที่ยิงออกมาจากควันระเบิดทำให้ทหารที่ยิงM72 LAWเสียชีวิตทันทีพร้อมกับทหารอีก2คนที่โผล่หัวขึ้นมาจากที่กำบัง
เมื่อควันจางลง แสดงให้เห็นว่ารถถังฮอรัสยังไม่ถูกทำลาย
"ถอยทัพ!! ถอยทัพ!!! รถถังยังไม่ถูกทำลาย!!!!!!"ปรีชาตะโกนถอยทัพและรีบวิ่งออกมา ก่อนที่รถถังคันนั้นจะเริ่มการยิงปืนใหญ่ถล่มไปทั่ว
ในขณะที่ทหารจากกองพลที่1 กำลังวิ่งหนีจากถนนพระตำหนักและวิ่งผ่านทัพพระยา 12 ซึ่งถัดจากนั้นจะเป็นที่ดินเปล่าซึ่งยาวทอดไปถึงชายหาด
"พวกเรา!! วิ่งหนีเข้าทุ่งหญ้าเร็วเข้า!!!!!!!"ปรีชาตะโกนขึ้นรีบวิ่งเข้าไปหลบในพุุ่มไม้
ทหารที่ยังเหลือรอดจาการระดมยิงเข้าไปหมอบในที่ดินร้าง
รถถังฮอรัสจอดอยู่ข้างหน้าของที่ดินร้างและหันป้อมปืนเพื่อตามหาทหารในกองหญ้า
แตร๊ดดดดดดดด!!!! รถถังคันนั้นระดมยิงปืนกลใส่แนวพุ่มไม้พร้อมกับทหารราบฮอรัสที่ยิงใส่แนวหญ้า
บรื้นนนนน!!!... เสียงเครื่องยนต์อีกเครื่องดังขึ้นจากทางถนนเทพประสิทธิ์ ทหารทุกนายแอบมองลอดช่องว่างของพงหญ้า และพบรถถังVT-4จากกรมทหารม้า กำลังเล็งปืนใส่รถถังฮอรัส
VT-4คันนั้นกราดยิงปืนกลใส่ฮอรัสจนหมด ทหารในพงหญ้ากระโดดออกมาและวิ่งไปหลบข้างหลังVT-4
"ยิงมันเลย!!!!"ทหารทุกนายตะโกนบอกผบ.รถ
ปัง!!!...บึ้ม!!!!! แค่กระสุนเพียงนัดเดียว ที่ยิงในระยะไม่กี่เมตรทำให้รถถังคันนั้นป้อมปืนหลุดออกมา
เวลา 12.04 กองพลทหารม้าก็มาถึงหมู่10 โดยที่มีกองพลที่ 1 นั่งพักกันตามบ้านเรือน
ปรีชาได้รับภารกิจใหม่จากกองบัญชาการ ให้ไปสมทบกับแนวรบที่ชายหาดฝั่งถนนเกษตรสิน
เพราะทหารฮอรัสที่รุกเข้ามานั้นถูกโต้กลับจนถอยกลับไปเกือบหมด เหลือแต่หาดฝั่งเกษตรสินที่ยังคงมีเรือยกพลขึ้นบกของฮอรัสนำทหารเข้ารบเรื่อยๆ แต่ยังดีที่ตรงนั้นมีป้อมปราการที่สร้างไว้ตั้งรับอยู่ แต่เพราะทหารในป้อมนั้นเจอทหารจำนวนมากกว่าเป็นสิบๆเท่าตัว ทำให้แนวหน้าเริ่มยันไม่ต่อไปไม่ไหว
"เที่ยงครึ่ง เคลื่อนพลต่อ เราจะต้องไปหาดเกษตรสินกันต่อนะ"ปรีชาออกคำสั่ง
เวลา 12.30 ทหารเริ่มเคลื่อนทัพเดินเท้าจากหมู่10ไปที่ชมรมเรือ ระยะทาง2กิโลเมตร
ระหว่างเดินก็อาจจะมีจรวดสองสามนัดยิงจากเรือรบฮอรัสที่ปิดอ่าวยิงเข้ามา อาจจะมีฮ.จู่โจมของทัพอากาศบินไปมาและอาจโดนยิงร่วง ไม่ก็เจอเครื่องบินฮอรัสบินมาทิ้งระเบิดใส่แนวรบเพื่อทำลายตำแหน่งของทหารไทย
"ปรีชา นายว่าเราจะเจออะไรที่ชายหาด?"ฮอลถามปรีชาขณะเดินทัพ
"ไม่รู้สิ ทุ่งสังหารละมั้ง"
ณ หาดเกษตรสิน แนวคอนกรีตที่สร้างเพื่อใช้เป็นแนวป้องกันและทหารส่วนใหญ่เรียกแนวตั้งรับว่า"กำแพงตากสิน" ซึ่งจะเป็นแนวกำแพงบังเกอร์ปืนกล ปืนครก จรวดต่อต้านผิวน้ำ และปืนใหญ่155มม. ซึ่งเป็นกำแแพงจากแม่น้ำท่าจีนถึงหาดทรายแก้ว
สถานการณ์ตอนนี้คือยังยื้อหัวหาดไว้ได้แต่คงได้อีกไม่นาน
"ฮอล นายนำทหารเขารบก่อนสิ ฉันจะไปคุยกับผูัพันของกำแพงตากสินหน่อย"ปรีชาบอกฮอล
ฮอลจึงนำทหารนับร้อยๆนายเดินเข้าเขตสนามรบ พร้อมกองพลทหารม้า
"ผู้พันวอรเวทย์ครับ! ผมร้อยเอกปรีชาของกองพลทหารที่1 รักษาพระองค์ครับ!"
"มาจนได้สินะ"วอรเวทย์กล่าวพร้อมกับห้องที่สั่นจากการระเบิด
"สถานการณ์เป็นไงบ้างครับ?"ปรีชาถาม
"ตอนนี้พวกมันยังคงส่งทหารมาเรื่อยๆอะนะ แต่ว่าทหารเราก็อ่อนแรงถึงขีดสุด งานนี้แค่สับเปลี่ยนกำลังก็เท่านั้นแหละ"
ตัดไปที่ชายหาด ทหารราบหลบหลังกระสอบทรายตามแนวชายหาด โดยมีรถถังประจำอยู่ที่ช่องว่างระหว่างกระสอบทราย พวกฮอรัสทั้งมาแบบรถสะเทินน้ำสะเทินบก เรือLCA รถดำน้ำ โดยมีเรือรบ3ลำคอยยิงปืนใหญ่สนับสนุน
เวลา 14.24 ในที่สุดเครื่องบินจากสนามบินในจีนก็มาถึงอู่ตะเภา และบินมาสนับสนุนทหารไทยที่เสียหายอย่างหนัก
ในที่สุดเวลา 15.08 ทหารฮอรัสหน่วยสุดท้ายในชายหาดและบนเรือก็ยอมแพ้
ถึงแม้พัทยาจะรอดในวันนี้ แต่ไม่ใช่สำหรับวันมะรืน.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น