“เลิกมองตัวเองว่าเป็นผู้ถูกดูแล
แต่มองกลับไปว่า
ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อดูแลอะไรบ้าง”
“ความรัก” เป็นดาบสองคมของชีวิตจริงๆ
บางคนเอา “ความรัก” เป็นเครื่องต่อรองการใช้ชีวิต หมดความรัก
ชีวิตก็หมดความหมาย ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็ใช้ชีวิตมาได้ดิบดี ไม่มีปัญหาอะไร
จะมีก็เหงาบ้างเศร้าบ้าง แต่ไม่ถึงกับจะเป็นจะตาย
พอเจอเข้ากับความรัก ก็หน่วงเหนี่ยวมาเป็นสมบัติของตัวเอง
มอบชีวิตทั้งชีวิตให้ตกอยู่ในความดูแลของความรัก
ทั้งๆที่ไม่รู้จักมักจี่กันมาก่อน เป็นใครมาจากไหนไม่รู้ ไว้ใจ ได้ยังไงขนาดนั้น
และเมื่อวันหนึ่งที่เขาเดินจากไป ก้กลับมองเห็นว่า เขาเอาความรักนั้นไปด้วย
เหมือนเขาเอาชีวิตเราไปด้วย แล้วร่างกายเราจะอยู่อย่างไร เมื่อโดนขโมยวิญญาณและชีวิตไป
เธอคงลืมไปแล้วว่า
เธอได้สร้างความรักขึ้นมาด้วยดัวเธอเอง เขาไม่ได้เป็นคนเอาความรักมา
ความรักของเขาก็คือของเขา ของเธอก็คือของเธอ
เมื่อของเขาหมด แล้วเขาเดินกลับไป ทำไมของเธอต้องหมดไปพร้อมกับเขา
มันไม่ได้เริ่มขึ้นมาพร้อมกันด้วยซ้ำ ไม่ได้สร้างขึ้นมาจากหัวใจเดียวกันซะหน่อย
หัวใจหนึ่งหายไป แต่เธอก็ยังหายใจอยู่ และความรักของเธอมันก็ยังอยู่กับหัวใจเธอ
ถ้าเธอใช้ “ความรัก” เป็นข้ออ้าง ทำไมเธอไม่ใช้ความรักที่อยู่ในใจเธอดูแลชีวิตเธอล่ะ
มันยังมีความหมายกับใครอีกหลายคน
ข้างในใจเธอ นอกจากมีรักที่ให้กับเขาคนนั้นแล้ว
ยังมีรักให้กับใครต่อใครได้อีก ไม่ว่าพ่อแม่ เพื่อนฝูง หมาที่บ้าน งานที่ทำ
ถ้ายังมีใครต่อใคร อะไรอีกมากมายที่รอคอยเธอและมีความสุขกะบความรักที่เธอให้
เลิกมองตัวองว่าเป็นผู้ถูกดูแล แต่มองกลับไปว่า
เธอต้องมีชีวิตอยู่เพื่อดูแลอะไรบ้าง เธอจะรู้ว่าชีวิตเธอมีความหมายแค่ไหน
และไม่มีใครมาเอาความรักของเธอไปจากใจเธอได้
ถ้าเธอโยนความหมายของชีวิตให้ความรัก เธอก็ต้องรู้ด้วยว่า
ความรักแบบไหนที่จะทำให้ชีวิตเธอมีความหมาย.....
Credit…ว.แหวน
ความคิดเห็น