[GOT7] (SF) ของตาย มาร์คแบม ft.ยูคยอม
ของตาย ที่ไร้ค่า จะเดินหน้าต่อไปก็ทำไม่ได้ จะถอยหลังยอมจากไป มันก็แสนยากเย็น ได้แต่ทนอยู่เพราะรักที่ไม่เคยได้รับมันตอบแทนมา จนกว่าหัวใจจะเจ็บจนทนไมไหวแล้วตายด้านไปเอง ถึงเวลานั้นของตายก็อาจดิ้นได้
ผู้เข้าชมรวม
2,308
ผู้เข้าชมเดือนนี้
9
ผู้เข้าชมรวม
2.3K
หมวด : นิยายวาย
อัปเดตล่าสุด : 13 ส.ค. 59 / 22:01 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
เป็นนิยาย Y ชายxชาย รับไม่ได้กดออกเลยนะคะ
ไม่ได้มีเจตนาทำให้ศิลปินเสียหาย มโนของไร้ท์เองล้วนๆ ค่ะ
c
Cr., ตามในรูป
มาร์ค ดารานายแบบหนุ่ม เคยอกหักมา จนกลายเป็นดารานิสัยแย่ๆ ควงดารานางแบบเป็นว่าเล่น แล้วจบลงด้วยการมีอไะรกันแล้วต่างคนต่างไป เพราะมีนิสัยแบบนี้ จึงมักสร้างปัญหาให้กับผู้จัดการส่วนตัวของตนเสมอๆ
Cr., ตามในรูป
แบมแบม ผู้จัดการส่วนตัวของมาร์ค ที่ตกหลุมรักมาร์ค และยอมมีอะไรด้วย แต่มาร์ค ก็ทำกับแบมแบมเป็นเพียงแค่ของตายเท่านั้น
Cr., ตามในรูป
ร่วมด้วยยูคยอม เจ้าของร้านอาหารที่ตกหลุมรักแบมแบมตั้งแต่แรกเห็นมาเกือบหนึ่งปี แต่แบมแบมไม่เคยรู้ตัวมาก่อน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
"มาร์ ื่นไ้แล้ว วันนี้นายมีานเินแบบนะ" ผู้ัารส่วนัวหน้าหวานปลุารานายแบบที่ำลัโ่ัใน่วปีสอปีมานี้อย่ามาร์ าราที่หน้าาหล่อเหลา แ่เบื้อหลัเน่าเฟะ ทั้อบเที่ยวลาืน และวพวารานาแบบแล้วบลที่เียเป็นว่าเล่น
"อื้อ! แบมแบมออีสิบนาทีนะ นายไม่รู้หรือยัไ ว่าเมื่อืนันลับมาีอะไร" มาร์บอนัวเล็ที่พยายามปลุน แล้วนอน่อ
"ทำไมะไม่รู้ล่ะ ็ถ้าไม่ใ่แบมแบมที่ไปามมาร์ลับมา ป่านนี้มาร์ะไ้นอนหลับพัผ่อนอย่านี้เหรอ" แบมแบม ผู้ัารส่วนัวหน้าหวานบอ แล้ว่อยๆ ึแนนที่ยัเอานะวาม่วันไม่ไ้
"ันบอว่าัน่วไ ปลุอยู่ไ้ มานอน้วยันเลยมา ะไ้เลิปลุันสัที" มาร์บอ แล้วยื้อุแนนที่พยายามึน ล้มลมาทับอแร่อน
"เฮ้อ! มาร์ ื่นเถอะนะ นาย้อไปเ็ทผม แล้ว็แ่หน้าอี ืนนายไม่รีบลุอนนี้ ถ้าไปสาย ไ้โนทาผู้ั่าแน่ๆ" แบมแบมพยายามปลุนที่ึนให้หล่นทับัว แล้ว็นอน่อ
"นายนี่มันริๆ เลย บอว่าออีสิบนาที ถ้ามีปัหามานั ันะไม่ไปเลยอยู ยเลิไปเลยานเินแบบนี่ ห้ามปลุันอีนะ ถ้าไม่อยาให้ันเบี้ยวานนี้" มาร์บอ แล้วพลินที่ล้มอยู่บนอไว้้าัวอน หลัานั้น็อแบมแบมไว้หลวมๆ
แบมแบมเียบลไม่พูอะไรออมา เมื่อไ้ยินำู่อมาร์ที่ะเบี้ยวาน วาลมโมอหน้าอนที่หลับลไปอีรั้ อารานายแบบสุหล่อ ที่อยะสร้าปัหาให้ผู้ัารส่วนัว อย่าน
มาร์อแบมแบมแนบแน่นึ้น แบมแบมมอหน้านที่ยัหลับ แล้วระับอ้อมอ แล้วนัวเล็็ลอบยิ้มออมา
มือหนาเลื่อนลูบไล้สะโพมนอนที่นอน้าน แบมแบมมอนที่หลับา บอว่า่ว อเวลานอนอีสิบนาที แ่พอแบมแบมเลิปลุนัวโาม้อาร มาร์็เริ่มรุ่มร่าม เลื่อนมือลูบไล้ร่าบาไปมา
มาร์ลุยับายเลื่อนร่อมทับแบมแบมไว้ใ้ร่าหนาอน แล้ว่อยๆ ลืมาึ้นมา
"ันิว่าันมีวิธีทำให้ันหาย่วแล้วแหละ แ่ปลุอย่าที่นายทำมันะไปไ้ผลอะไร" มาร์บอ แล้ว้มลุไ้ร่าอผู้ัารส่วนัวอนทันที
"มาร์! ไม่ไ้นะ นายมีานเินแบบ ไหนว่าอนอน่ออีสิบนาทีไ แล้วมาทำแบบนี้ทำไม" แบมแบมพยายามันไหล่แร่ออห่า บอนที่หยุุไ้นเยหน้าึ้น เพราะโน่อ้านามือนิ่มที่ันอแร่อน
"อย่าัใัน ถ้านายไม่อยาให้ทา้นสัั โทรมาเล่นานนายเรื่อที่ันเบี้ยวานเินแบบ" มาร์บอ มอูแบมแบมที่เลื่อนมือนิ่มที่ำลัันอแร่อมาร์ออมาวาที่อบาอน
มาร์ยิ้มริ่ม มือหนาเลื่อนไปุม้อมือเล็ทั้สอ้าอแบมแบม ันไปไว้้าัว นัวเล็้อนิ่ที่สายามมที่ำลัเลื่อนใบหน้าลมาใล้ แล้วึหลับาล เมื่อริมฝีปาหนา บเบีย ที่ริมฝีปานิ่มอแบมแบม
มาร์ละเมียละไมบรรถอเสื้อผ้าอแบมแบมออ พร้อมเสื้อผ้าุนอนอน นัวโมอบบทรัแสนหวาน เพื่อัไล่วามล่วันให้นที่เพิ่ื่นนอนอย่าน ะไ้รู้สึอิ่มเอมนื่นเ็มา าภาษาายที่มาร์บรรมอบให้อีฝ่าย แบมแบมโอนอ่อนรับสัมผัสอมาร์ รู้ีว่า ที่มาร์เรียร้อับน เพราะเมื่อืน แบมแบมััหวะนที่ำลัหิ้วาราที่มีาน้วยันเมื่อวานออาผับ และำลัะมา่อันที่นี่
ทั้าราหนุ่มและาราสาวูท่าะยินยอมพร้อมใันทั้สอฝ่าย แ่แบมแบม็ัวานทัู้่ โยอ้าับทั้สอนว่ามาร์มีานถ่ายแบบในอนเ้า แล้วพามาร์ลับมาที่นี่ เพราะเป็นห่วนที่มีานในอนเ้า ลัวะหมเรี่ยวหมแรไปับาราสาวไปะ่อน
&&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม ื่นสิ แบมแบม นายไม่้อพาันไปถ่ายแบบแล้วเหรอ" มาร์ปลุนที่นอนหลับหลัารร่วมรัับน เพราะหมแร เพื่อเอาืนนที่ัวานับาราสาวเมื่อืน และ็นที่เอาแ่ปลุนเมื่อ่อนหน้านี้
"อื้อ!" แบมแบมัวเียลืมาึ้น มอนที่อยู่ในสภาพพร้อมะออไป้านอ ่าานที่ยัเปลือยเปล่าบนเีย
"ถ้ายัไม่รีบลุ นายะทำันสายไปว่านี้นะแบมแบม" มาร์แสยะยิ้ม บอนที่ีัวลุึ้น
"เอ่อ ันะรีบแ่ัวเี๋ยวนี้แหละ นายหันไป่อนสิ ันโป๊อยู่นะ" แบมแบมบอนที่เอาแ่ยิ้มเ้าเล่ห์เมื่อเอาืนนไ้
"ิ๊! เห็นมาทุสัส่วน ไม่เว้นแม้แ่ารานิ้ว ะอายอะไรันนัหนา แล้วนี่นายะไม่อาบน้ำอาบท่า ล้าราบาว เอ้ย ล้าลิ่นเหื่อหน่อยเหรอ" มาร์พูวนๆ ให้นที่ลุลี้ลุลน เมื่ออนนี้นเป็นฝ่ายทำให้าราหนุ่มสายเ้าไปอี
"ันบอให้นายหันไปเถอะน่า ไม่้ออ้ออาบแล้วน้ำ ป่านนี้พวนอผู้ัไม่ามัวเราสอนันให้วั่แล้วเหรอ มือถืออันล่ะ มือถือหายไปไหน" แบมแบมหามือถืออน
"มือถืออนายอยู่นี่ ะไปเหลือเหรอ พวนั้นโทรเ้ามาเือบยี่สิบสาย ันว่านายโนเละแน่แบมแบม ันหนวหูเสียโทรศัพท์อนาย ็เลยปิไป่วที่พวนั้นโทรเ้ามาน่ะ" มาร์พูึ้น
"ายแน่ัน" แบมแบมพูแล้วรีบึโทรศัพท์มือถืออน ออมาามืออมาร์
"ิ๊! รีบแ่ัวล่ะ ันะไปรอที่รถ" มาร์มอหน้านที่ทำท่าื่นลัว แล้วออไปาห้อปล่อยให้แบมแบมไ้แ่ัว
&&&&&&&&&&&&
"มานี่ ันะับรถเอ แบมแบม นายเพลียมาไม่ใ่เหรอ" มาร์ึุแรถามืออแบมแบม เมื่อนัวเล็แ่ัวเสร็ลมาที่รถ
"ไม่ไ้ นี่มันเป็น ผู้ัารส่วนัว ะให้าราที่ัวเอูแล ับรถให้นั่ไ้ยัไ" แบมแบมบอ
"เอามาเถอะน่า ถ้าไม่อยาสายไปว่านี้" มาร์แยุ่แรถนไ้ แบมแบมถอนหายใ เมื่อมาร์ยัื้อึะับรถเอ
"มาร์ ันเป็นอะไรสำหรับนายันนะ ู่า ู่นอน หรือว่าแ่ผู้ัารส่วนัว ที่มีไว้ให้นายระบายอารม์เ็ส์อนาย" แบมแบมลอบมอใบหน้าหล่อที่ำลัั้ใับรถ แล้วิึ้นมา อย่าไม่สบายใ ในวามสัมพันธ์ระหว่านับมาร์
แบมแบมมาเป็นผู้ัารส่วนัวอมาร์ไ้เือบปี แ่่อนแบมแบมมาทำานที่นี่ โยมีเพื่อนสนิทที่ื่อนายอน เป็นนฝาานให้ นายอนเป็นนาแบบทำานอยู่ที่้นสัันี้ นนายอนลายเป็นนาแบบที่โ่ั มีานเินแบบทั่วโล
ทา้นสัั ึเปลี่ยนัวผู้ัารส่วนัว เพราะแบมแบมไม่สามารถเินทาไปทำาน่าประเทศับนายอนไ้ แบมแบมึถูเปลี่ยนมาเป็นผู้ัารส่วนัวให้มาร์แทน
มาร์ารานายแบบนิสัยไม่ี ไม่มีวินัย ไม่ร่อเวลา อบสร้าปัหา เพราะวามที่นอบเที่ยวลาืน ส่ผลให้ไม่ว่าะเป็นนาแบบ หรือาราสาวนไหนที่ไ้ร่วมานับมาร์ หลัเลิาน ็้อถูทั้ารมและวามหล่ออมาร์สะิให้้อหลใหล เผลอไผลามารารูปหล่ออย่ามาร์แทบทุราย
มาร์ที่ผู้ัารส่วนัวทุนยา แบมแบมทำานับมาร์ไ้ระยะหนึ่ นัวเล็พยายามทำวามเ้าใในวามเป็นมาร์ นัวเล็วบุมาราเ้าปัหาในานะผู้ัารส่วนัว รู้ัผ่อนหนัผ่อนเบา
นมาร์รู้สึไม่อึอันเินไป ที่มีแบมแบมเป็นผู้ัารส่วนัวให้น ทั้สอร่วมานัน้วยีเสมอมา มาร์ที่เห็นวามน่ารั ในใบหน้าหวานอผู้ัารส่วนัวอน ็อทนไม่ไหว เผลอมีอะไรับแบมแบม หลัาร่วมานันไ้ระยะหนึ่ ไม่นานวามสัมพันธ์อทัู้่็เป็นแบบนี้
มาร์ที่ืนไหน ไม่ไ้หิ้วนาแบบ ารา มาที่ห้อ แบมแบม็ะลายเป็นนที่ทำหน้าที่แทนนเหล่านั้น
แบมแบมทำทุอย่าลไป เพราะหลุมรัมาร์ แู่ท่ามาร์ะไม่เยิอย่านั้นสัรั้ ถึมาร์ะินอาหาราวไม่เย้ำ แ่แบมแบมือนที่มาร์เรียใ้บริารบ่อยมาที่สุ อาเพราะเป็นอใล้มือว้าไ้ลอเวลา และมาร์็ไม่เยเบื่อนัวเล็ เหมือนับที่รู้สึวูบวาบับพวนาแบบ ารา ที่เอันแ่ประเี๋ยวประ๋าว วามสัมพันธ์อทั้มาร์และแบมแบม ึเป็นอย่านี้เรื่อยมา
&&&&&&&&&&&&&&&&&
"นีุ่ผู้ัารส่วนัว ูแลนายแบบอุยัไ พามาานเอาสายนานี้ นี่มันผิเวลานัั้สามั่วโม ุรู้ไหมทาเราเสียหายนาไหน โทรไป็ไม่รับ พอโทรื๊อมาๆ เ้า็ปิมือถือหนี ุิะทำอะไรอุ ุรู้ไหมว่าพวนาแบบรอถ่ายู่ับพ่อนายแบบ อมมาสาย แ่หน้ารอนเยิ้มหมแล้ว" นวบุมาน ่อว่าแบมแบมอย่าหนั เมื่อมาร์ับนมาถึสถานที่ถ่ายแบบ้า
"เอ่อ อโทษฮะ ือ รถมันิมาริๆ" แบมแบมโ้อโทษ ยอมรับผิทุอย่า
"ถ้ารู้ว่ารถมันะิทำไมไม่รีบพานายแบบอุรีบออมา มาถึ่อนเวลานัมันะายไหม ิ๊! รถิเหรอ ิบ้าิบออะไรันสามั่วโม" นวบุมาน่าอย่าอารม์เสีย
&&&&&&&&&&&
"แบมแบม ันิถึนายั" หิสาววิ่มาสวมอแบมแบม ที่เินออมาหลัาโน่าเสร็
"นายอน นี่เธอมาทำอะไรที่นี่ ลับมาา่าประเทศอนไหน ทำไมันไม่เห็นรู้เรื่อเลย" แบมแบมถามเพื่อนรัอน
"ิ๊! ็นายมัวแู่แลพ่อารานายแบบเ้าปัหาอยู่ไม่ใ่หรือยัไ ะรู้เรื่ออะไรล่ะ แล้วนี่เพิ่โน่ามาใ่ไหม นายูหน้ามาร์ะ่อน เห็นพี่ที่เป็น่าแ่หน้าบอว่า ว่าะแ่หน้าพ่อเ้าประุไ้ ้อลรอพื้นหนาลบรอยหมีแพน้าที่เบ้าา เมื่อืนออเที่ยวึอีแหๆ" นายอนถามแบมแบมออไป
"อืม! เรื่อนั้น่ามันเถอะ ันินแล้วล่ะ แ่นี่เธอยัไม่อบันเลยนะว่า เธอมาทำอะไรที่นี่" แบมแบมถามนาแบบสาวสวย
"ันเป็นนาแบบ ็้อมาถ่ายแบบสิ ันอ้นสััมาแทนนาแบบที่ไม่สบายวันนี้น่ะ ไม่รู้พ่อนายแบบัวีะว่ายัไนะ ถ้าเอัน" นายอนยิ้ม แล้วิถึหน้านรัเ่าอน นายอนเยบับมาร์ สมัยที่ทำานที่้นสััใหม่ๆ แ่พอนายอนัไลถึ่าประเทศ นายอน็หาเหุเลิับมาร์ วามสัมพันธ์อทัู้่อนบันเป็นไปอย่าลับๆ แม้แ่แบมแบมที่เป็นเพื่อนสนิทและผู้ัารส่วนัวอนายอน็ไม่รู้เรื่อนี้
&&&&&&&&&&&&&&&&
"อ้าว! นายแบบ นาแบบ พร้อมแล้วมาสแนบายันไ้เลยรับ เทแร เรียมัวเลยรับ" าล้อะโนเรียนายแบบนาแบบ ให้เรียมพร้อม
"นายอน!" มาร์มอหน้านาแบบที่ะมาถ่ายร่วมับน อย่าไม่รู้ัวมา่อน อย่าใ
&&&&&&30%&&&&&&
"แบมแบมมาหาัน เี๋ยวนี้!" มาร์ะโนเรียผู้ัารส่วนัวอน มอหน้านายอนนิ่
"มาร์มีอะไร นาย้อเริ่มถ่ายแล้วนะ ทุอย่าพร้อมแล้ว" แบมแบมรีบวิ่มาหามาร์ ามเสียเรีย บอมาร์ออไป เมื่ออยู่ีๆ มาร์็ทำหน้าเหมือนำลัไม่พอใอะไรบาอย่า
"ื่อนาแบบที่้อถ่ายู่ับันในลิสที่ส่ไป ไม่ใ่นนี้นี่" มาร์พูอย่าไร้เยื่อใยับนายอน แล้วหันไปถามแบมแบม
"เอ่อ นาแบบที่ะถ่ายับนายไม่สบายระทันหันน่ะ นายอนเลยอาสามาทำหน้าที่แทน ีะอี นายอนเป็นถึนาแบบอินเอร์ มีประสบาร์แล้ว็เ่ว่า นาแบบที่้นสััอเราะส่มาในวันนี้ะอี ริไหมนายอน แล้วอีอย่าทำไมทำท่าไม่รู้ันายอน นายอนทำานที่้นสััเียวับนายนะ นาย้อเยเออยู่แล้ว นาย็น่าะรู้ว่าัน็เยเป็นผู้ัารส่วนัวอนายอนมา่อนนายะอี ถ้าไม่มีอะไร้อสสัย ็รีบไปที่าที่เ็ทไว้ถ่ายแบบเถอะ" แบมแบมบอออไป
"ในเมื่อทุอย่าไม่เป็นไปามที่วาไว้ ัน็ะไม่ถ่ายแบบ นายไปบอทาผู้ัเี๋ยวนี้เลย ว่าันไม่ถ่ายแบบวันนี้แล้ว" มาร์มอนายอน แล้วหันไปพูับแบมแบมอย่าเ็า
"มาร์ อะไรอนายอี เรื่อแ่นี้เอ อย่าสร้าปัหาอีไ้ไหมแ่วันนี้เราสอนมาสาย ัน็โน่าอยู่เป็นั่วโมแล้ว เลิวามิบ้าๆ อนาย แล้วรีบไปถ่ายแบบับนายอนเถอะนะ ทุนมอเราอยู่" แบมแบมพยายามเลี้ยล่อมมาร์
"แบมแบมอย่าไปอ้อนวอน นอย่านี้เลย ็เป็นะแบบนี้ิ ไม่มีวามเป็นมืออาีพ ถึไ้ไม่้าวไปไหนไลสัที" นายอนพยายาม่วยแบมแบม ้วยารพูแรๆ ใส่มาร์ นายอนรู้ีว่านิสัยห่ามๆ อย่ามาร์ เป็นน่าไ้แ่หยามไม่ไ้แ่ไหน
"ฮึ! ไม่มีวามเป็นมืออาีพเหรอ ไ้! ันะพิสูน์ให้เธอเห็นเอว่าันมีวามเป็นมืออาีพแ่ไหน" มาร์บอแล้วเินเ้าาสำหรับถ่ายแบบทันที
"เท่านี้็หมเรื่อ ันไปถ่ายแบบแล้วนะแบมแบม" นายอนออมอูนที่ยอมถ่ายแบบับน แล้วหันไปพูับแบมแบม
"อบใมานะนายอน นี่ถ้าไม่ไ้เธอ ัน้อโนเล่นานอีรอบแน่ (สอนนี่ ูท่าทาเหมือนไม่่อยลรอยันเลยแฮะ ไม่ถูันั้แ่อนไหน หรือว่าอนที่นายอนยัไม่โอินเอร์ เป็นไปไ้นะ)" แบมแบมเอ่ยอบุเพื่อนสนิทอน แล้วเอาแ่รุ่นิถึเหุผลอนทีู่น่าะมีเรื่อบาหมาันมา่อน
&&&&&&&&&&&&&&&&
"นายอน อบุเธออีรั้นะ แล้วนี่เธอยัใ้เบอร์เิมอยู่หรือเปล่า ันอยาะโทรนัเธอไปเลี้ยอบุเรื่อวันนี้น่ะ" แบมแบมบอออไป
"แบมแบมเราสอนเป็นเพื่อนสนิทันนะ อะไรันห่าันไม่ถึปี ทำไมถึไู้เรใันนานี้เนี่ย ันยัเป็นเพื่อนสนิทอนายเหมือนเิม ทำัวับันเหมือนเิมเถอะ ันยัใ้เบอร์เิมน่ะ เบอร์ที่ยัรอนๆ หนึ่โทรหา แ่เา็ไม่เยโทรมา่อว่าหรือแสวามยินีับันสัรั้ เรื่อที่ันย้ายไปทำานที่่าประเทศ" นายอนพูึ้น
"แบมแบมลับันไ้แล้ว มัวเสียเวลาอะไรอยู่" มาร์เินมาโอบเอวแบมแบม แล้วึ
ให้นัวเล็เินออไป้วยแรุอแนแร่อน
นายอนมอแนแร่ที่โอบเอวเพื่อนอน แล้วหันไปมอหน้ามาร์
"เอ่อ นายอน ันลับ่อนนะ เอาไว้เอัน" แบมแบมพยายามันแนแร่ที่โอบเอวนออ มาร์ไม่เยแสท่าทาแบบนี้ับน ่อหน้านอื่นมา่อน นัวเล็เลยรู้สึแปลๆ
"๊ะ!" นายอนรับำ แล้วยืนูนทัู้่ที่ำลัะลับ
"แบมแบม วันนี้นายอยาทานอะไร ันะพาไปทุที่ที่นายอยาไป บอันมาสิ ว่านายอยาไปทาน้าวับันที่ไหน" มาร์ถามนัวเล็ ใให้นายอนไ้ยิน
"เอ่อ ที่ไหน็ไ้ ทำไมวันนี้นายใีั" แบมแบมหันไปถามมาร์อย่าสสัย
"ัน็ใีับนายทุวันแหละ แ่นายไม่ใส่ใเอ ั้นไปร้านที่ันพานายไปรั้่อนแล้วันนะ" มาร์บอ แล้วพาแบมแบมไปทานอาหารในร้านที่เยพาแบมแบมไป
&&&&&&&&&&&&&&&&
"มาร์ ทำไมไม่ทานล่ะ อาหารมาเสิร์ฟั้นานแล้วนะ เหนื่อยเหรอ มาๆ แบมแบมัให้ อันนี้ออบมาร์นี่นา" แบมแบมรู้สึีที่มาร์ูแลเอาใใส่น ึอบแทน้วยารัอาหารให้มาร์
"อย่าเสล่อ! ัมือที่ัอาหารอนายออไปาานอันเี๋ยวนี้ ในร้านนเยอะแยะ ผู้ัารส่วนัวอะไระมาวุ่นวายนาัอาหารใส่านาราในวามูแลอัวเอนานี้ เี๋ยว็ไ้เป็นเรื่อหรอ ถ้านั่าวสนใะุุ้ยเรื่อนี้ นายินอาหารอนายไปิ แล้ว็รีบๆ ิน้วย ัน่ว ันะลับไปนอน" มาร์ที่เปลี่ยนาหน้ามือเป็นหลัมือ ่าาเมื่ออนวนแบมแบมมาทานอาหาร พอมาถึ็ูะอารม์ไม่ีเท่าับอนที่วนมา
"เอ่อ อือ" แบมแบมลืน้อนสะอื้นลอ เมื่ออยู่ีๆ มาร์็ทำท่าทีรัเียน ลัวนอื่นะรู้ถึวามสัมพันธ์ระหว่าาราอย่ามาร์ับผู้ัารส่วนัวอย่าน ที่มันเินเลยไปไหน่อไหนแล้ว
&&&&&&&&&&
"เฮ้อ! ไ้นอนสัทีนะแบมแบม วันนีู้ท่ามาร์ไม่ออไปเเรที่ไหน ูท่าทาอารม์ไม่ี แล้ว็เหนื่อยๆ ยัไอนอนให้เ็มอิ่มสัวันเถอะนะ" แบมแบมที่ลับมาหลัาไปทาน้าวับมาร์ ็เรียมัวเ้านอนทันที
&&&&&&&&&&&&&&&
"นายอน เธอ้อารอะไร เธอมาให้ันเออีทำไม หรือว่าเธออยาะรู้ว่าันยัรู้สึอะไรับเธออีหรือเปล่า เธอรู้ไว้เลยนะ ันเลิรัเธอแล้ว ันไม่ไ้รัเธออีแล้วนายอน" มาร์ลูบไล้แ้วเหล้าในมือ พูึ้นเพียลำพั ในผับประำที่นนิยมมาื่ม หลัาส่แบมแบมแล้ว มาร์็รมาที่นี่ เพราะรู้ีว่า ถึะลับไปยัที่พั น็หลับาไม่ลเพราะเรื่อที่นเอใรบานอย่าไม่าิในวันนี้
"ันว่าแล้วเียว ว่านาย้อมาที่นี่ ผับที่เราสอนเยมา้วยันเป็นประำ อนันไปทำานที่่าประเทศ นายมาแ้เหาเวลาิถึันที่นี่สินะมาร์ แล้วเป็นยัไ ไปทานอาหารเย็นับผู้ัารส่วนัวอนาย อร่อยมาหรือเปล่า" นายอนที่ิว่า หานออมาที่ผับที่นเยมาับมาร์ อาะเอมาร์อยู่ที่นี่ แล้ว็เป็นอย่านั้นริๆ นที่ทำเยาอนเอัน แ่ันมานั่วเหล้าในที่ที่นับมาร์เยมา มันหมายวามว่ายัไันนะ นายอนิแล้วลอบยิ้มออมา
"หึหรือยัไ แ่อโทษนะ ันมาที่นี่เพราะอยามา ไม่ไ้มาเพราะิถึใร เพราะนที่เป็นฝ่ายเินาไป ันไม่เยิว่าะมี่าพอที่ัน้อมาิถึให้เสียเวลาหรอ" มาร์มอหน้านายอน พยายามึสิอน พูออไปอย่าที่ใอยาะพู แล้วระเหล้าในมือวลอ
"ถ้าอย่านั้นันอพิสูน์หน่อยแล้วัน ว่านายลืมันแล้วริๆ" นายอนบอแล้วเินไปนั่้าๆ มาร์
"พิสูน์เหรอ ไ้สิ ถ้ามันะทำให้ผู้หิเห็นแ่ัวอย่าเธอาสว่า" มาร์พู แล้วหันไปสั่เหล้าเพิ่ม
"เห็นแ่ัว ? ันเห็นแ่ัวรไหน ทุอย่าที่ทำไป ็เพื่ออนาอัวเอทั้นั้น ิ๊! นายไม่มาลอเป็นันนี่ ไ้โอาสีๆ นานั้น ใระไม่ไป เราเลิพูเรื่อที่ะทำให้ทะเลาะันเถอะนะ นี่นายรู้ไหมมาร์ อนที่ ันอยู่ที่โน่น ันิถึนายมาเลยนะ ันรอโทรศัพท์อนายลอ แ่นาย็เอาแ่โรธเรื่อที่ันบอเลิ แล้ว็ไม่ิที่ะโทรหานที่ำลัเหาที่้อไปทำาน่าบ้าน่าเมือนเียว" นายอนพูึ้น
"แล้วนที่เลิันที่ไหน ที่เายัโทรหาันอยู่บ้า ในเมื่อเลิันแล้ว ันะโทรหาเธอทำไม" มาร์บอออไป
"ิ๊! แล้วที่ผ่านๆ มานายไม่มีเยื่อใยับันบ้าเลยหรือไ อย่าน้อยวามเป็นเพื่อน็ให้ันไม่ไ้เหรอ แ่เพื่อนนหนึ่ะโทรไปให้ำลัใเพื่อนที่้อาบ้านไปทำานที่ไลๆ นาย็ให้ันไม่ไ้เหรอ" นายอนพูึ้น
"พอีอสิ่ไหนที่หลุมือันไปแล้ว ัน็มัะไม่สนใมันอีน่ะ ้ออโทษ้วยนะ ันเป็นนอย่านี้เอแหละ" มาร์อลับนที่เป็นฝ่ายบอเลิน่อน แ่อนนี้มานั่ร่ำรวนเรื่อที่ผ่านไปแล้ว
"แล้วถ้าอสิ่นั้น ลับมาอยู่ในมืออนายอี นายะว่ายัไล่ะมาร์" นายอนว้าับมือหนาอมาร์ถามออไป
"ที่เธอทำแบบนี้ ็เพื่อพิสูน์ว่าันไม่ไ้ิอะไรับเธอริแล้วหรือเปล่าล่ะสิ ใ่ไหมนายอน" มาร์ถามนที่ับมืออน
"ใ่! ันอยาะพิสูน์เรื่อหัวใอนาย ันมั่นใว่านายยัรัันอยู่ ให้อภัยันเถอะนะ ันานายไม่ไ้มาร์ ันรู้แล้วว่านายมี่าับัน มาว่าอนานาแบบที่ไ้โอินเอร์อันะอี อนนี้ันรู้แล้ว ว่านายสำัว่านั้น ันรันายนะมาร์" นายอนอ้อนวอนอืนีับมาร์
"ฮึ! เธอเพิ่ิไ้ทั้ที่เราเลิันมาะปีหนึ่แล้วนี่นะ อโทษนะ ันไม่รู้ว่าเธอ้อารอะไราันริๆ ันแน่ ถึไ้มาทำแบบนี้ แ่มันเสียเวลาเปล่า" มาร์ที่ใอ่อนยวบ เมื่อนรัเ่าอน มา้ออืนี พยายามระับอารม์ที่รุรุ่นทั้โรธ ทั้ีใที่นายอนบอว่ายัรัน พูออไปเพราะยัไม่เื่อในลมปาอนที่บอเลิน แล้วหนีหายไปาีวิเป็นปี อยู่ีๆ ็ลับมาพูแบบนี้ับน ให้นที่ยัรันายอนอยู่เ่นัน ้อไว่เว
&&&&&&&&50%&&&&&&&&
"มาร์ลับันเถอะนะ พรุ่นี้ันมีานแ่เ้าน่ะ" นายอนที่นั่ื่มับมาร์่อ บอับนที่เอาแ่ื่มเหล้านั่รุ่นิอะไรเพียลำพั ไม่ให้วามสนใับนที่มาอน้ออืนีเท่าที่วร
"อยาลับ็ลับไป่อน ันยัิลมอยู่เลย ไปะสิ" มาร์ที่ยัสวนท่าทีอน ทำเป็นไม่สนใับำพูอนที่บอเลินไป แล้วลับมาอืนีับน ทั้ที่ในหัวีันให้วุ่น แ่มาร์ยั้อารเวลาไม่อยาระโอบรับนายอนามวามรู้สึในใอน ลัวนายอนะมอเห็นวามรัอนไม่มี่า
"ถ้าอย่านั้นนายอนลับ่อนนะ นาย็อย่าื่มนเมามายล่ะ นายอนเป็นห่วนะ" นายอนหยิบระเป๋าสะพายลุึ้นเินาไป มาร์มอามหลันายอน้วยวามรู้สึหลาหลาย ่อนะนั่ระเหล้ารุ่นิว่าะเอายัไ่อไปี ะยอมืนีับนายอน่ายๆ ีหรือเปล่า
&&&&&&&&&&&&&
"ื๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียโทรศัพท์ัึ้นลาึ แบมแบมัวเียื่นึ้นมารับสายอย่านที่ำลัหลับสบาย
"อื้อ! ใรโทรมาอนีสามนะ ไร้มารยาทที่สุเลย" แบมแบมูโทรศัพท์ที่หัวเีย แล้วเลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์มาแนบหู
"ฮัลโหล อึ! แบมแบม นายมารับันหน่อย ันเมาอยู่ที่ผับับรถลับไม่ไหว รีบมานะ" มาร์บอแล้วัสายไป
"ฮัลโหลๆ มาร์ๆ เี๋ยว (อะไรอเานะ ทำท่าทาบอะลับไปพัที่ห้อ แล้วไหนไปโผล่ที่ผับไ้ ็เห็นบอว่า่วว่าเหนื่อยยัไันอีล่ะเนี่ย) โอ้ย! เ็ะมั" แบมแบมสบถออมา แล้วรีบลุไปหามาร์ทันที
&&&&&&&&&&&&
"มาร์ เินระวัหน่อยสิ ัว็หนั แบมแบมะแบไม่ไหวอยู่แล้วนะ" แบมแบมพยุร่าสูอนี่เมาหนัมาาผับ แล้วพาเินึ้นไปที่ห้อพัอาราั
"ถึแล้วนอนลที่เีย่อนนะ เี๋ยวะไปเอาผ้าุบน้ำมาเ็หน้าเ็าให้" แบมแบมประรอร่าอมาร์ให้่อยๆ นอนบนเีย หลัานั้นแบมแบม็เินไปหยิบาละมัใบเล็ๆ มาใส่ผ้าุบน้ำ เพื่อเ็เนื้อเ็ัวให้นเมา
"อื้อ! รำา" มาร์ใ้มือปัผ้าที่เ็หน้านออ แบมแบมถอนหายใอย่าเหนื่อยในี่็เือบีห้าแล้วที่นัวเล็้อมาอยูแลารานายแบบในสััเินหน้าที่ แล้ว็ไ้แ่ทำใเมื่อมาร์็ยัรัษานิสัยแบบเิมๆ อัวเอเสมอ้นเสมอปลาย
แบมแบมหยิบผ้านหนูที่พื้นไปเ็บ แล้วเินไปหยิบผืนใหม่ มาุบน้ำบิหมาๆ ให้นที่นอนเมามายิ้นไปินมาหลับไม่สนิท เพราะไม่สบายัว แบมแบม้อใบหน้าอนที่นพยายามะเ็เนื้อเ็ัวให้ แล้ว่อยๆ บรรลูบไล้ผ้าเปียื้น ่อยๆ เ็ใบหน้าที่แเถือเพราะเหล้าที่เินเ้าไป
"นายอน!" มาร์ละเมอเรียื่ออใรออมา
"หึ! มาร์ว่าอะไรนะ ะเอาอะไรเหรอ" แบมแบม้มหูลใล้ๆ ริมฝีปาอมาร์ที่ำลัะยับพูอะไรึ้นมาอี เพราะรั้แรแบมแบมไ้ยินไม่ถนันั
มาร์เอื้อมมือว้าไปโนลำัวบาอนที่้มะแใบหน้าเพื่อฟัว่านะพูอะไร มาร์ึึร่าอนที่อยู่ใล้ให้โน้มลมาแนบอน
"นายอน!" มาร์ละเมอเรียื่อออมาอีรั้
"นายอนเหรอ มาร์นี่ยัไัน อนเอหน้าทำเหมือนไม่่อยสนิทัน แ่ทำไมมาละเมอเรียื่อนายอนไ้" แบมแบมิอย่าุน ที่อยู่ีๆ มาร์็มาละเมอเรียื่อเพื่อนอน เพราะูท่าทาอนเอัน มาร์็ูทำท่าทาไม่ไุ้้นเยอะไรับนายอนสันิ
แบมแบมแะแนอนที่ละเมอเรียื่อนายอนออ แล้ว่อยๆ ยับัวลุึ้น มอนที่หลับแน่นิ่ลไปแล้ว
"ะเ้าแล้วนี่นา ถ้าอย่านั้น็อาศัยนอนอยู่ที่โฟานี่แล้วัน ืนลับไปลับมา เพื่อรับมาร์ไปานอีรอบ ะเสียเวลาเอาเปล่าๆ แล้วอีอย่าะไ้ื่นมาทำวามสะอาห้อให้มาร์้วย อยู่ยัไันนะ ทำไมถึไ้รนานี้ นี่ถ้ามีรายารมาอถ่ายห้อพัาราันะ ้อไ้รื้อห้อพัทั้หมแน่ๆ" แบมแบมิแล้วล้มัวลนอนที่โฟาในห้อพัสุหรูอมาร์
&&&&&&60%&&&&&
"อื้อ! หอมั นายทำอะไรน่ะ" มาร์เินมาสวมอแบมแบมา้านหลั หลัาที่ื่นมาาอาารแฮ้์หนั
"้าว้มน่ะ ไปทานาแ้แฮ้์สิ ะไ้มาทาน้าว้มัน วันนี้นายมีานโว์ัวนะ" แบมแบมบอ แล้ว้มหน้า้มา ปรุ้าว้มในหม้อ
มาร์เินไปที่น้ำาแ้แฮ้์ แล้วยิ้มให้อย่ารู้สึีในวามใส่ใอแบมแบม แบมแบมเป็นอย่านี้มาลอ ูแลาราอย่านไ้อย่าี แม้เพียเรื่อเล็ๆ น้อยๆ มาร์มอไปรอบๆ ห้อทีู่สะอาา ่าาเมื่อวาน แล้ว่อยๆ บรรื่มาแ้แฮ้์อย่าอารม์ี
&&&&&&&&&&&&&
"มาร์เสร็านแล้ว เี๋ยวแบมแบมไปส่ ะไ้ลับไปพัผ่อน เมื่อืนึเลยไม่ใ่หรือไ" แบมแบมบอแล้วับรถออไปเพื่อส่มาร์ สัพัมือนิ่ม็ว้าับโทรศัพท์อน รับสายที่โทรมาหาน
"ฮัลโหล ว่ายัไนายอน อืม อีั่วโมหนึ่เอันนะ อนนี้แบมแบมำลัไปส่มาร์ลับที่พัน่ะ ใ่ๆ ร้านนั้นแหละ แบมแบมโทรไปอโ๊ะไว้แล้ว แ่นี้นะ" แบมแบมพูสายับนายอน แล้ววาสายไป มาร์ที่ไ้ยินแบมแบมเรียื่อนายอน ึหันไปุยับแบมแบม
"แบมแบม ันรู้สึหิวๆ ยัไไม่รู้ นายมีนัที่ร้านอาหารเหรอ ะเป็นอะไรไหม ถ้าันะไปับนาย้วย" มาร์เอ่ยถามนัวเล็
"มาร์หิวเหรอ อืม! ที่ริ็แ่นัทาน้าวับเพื่อนเ่าอย่านายอนน่ะ พานายไป้วย ไม่เป็นอะไรมั้" แบมแบมพูึ้น แล้วัสินใพามาร์ที่บอว่าหิวไปับน้วย
&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม เี๋ยวนายอแวะที่ร้านิวเวอรี่ ้าหน้า่อนไ้ไหม ันมีอที่อยาไ้น่ะ" มาร์เอ่ยถามนที่มีหน้าที่ับรถ
"ไ้สิ ันไม่้อับรถวนไปส่นายที่ห้อพัแล้ว เรายัเหลือเวลา่อนเวลานัับนาแบบัอีเหลือเฟือ" แบมแบมพูถึนายอนอย่าำๆ ับมาร์
"ิ๊! นาแบบัเหรอ อวยเพื่อนเหลือเินนะ" มาร์พูึ้น เมื่อเห็นว่าแบมแบมูท่าะรัเพื่อนนนี้มา
"มาร์ ไม่ให้แบมแบมลไป้วยแน่นะ ยัไ็ระวัๆ ล่ะ สาวๆ สมัยนี้าไวนะ ถ้าเห็นาราหนุ่มหล่อ มาเินในที่สาธาระแบบนี้ เี๋ยว็ไ้มารุมออรอูนายันเยอะแน่ๆ" แบมแบมเือนารานายแบบในสััอน
"รู้แล้วน่า ันะรีบไปรีบลับ นายไม่้อไปหรอ " มาร์บอแล้วรีบเินลารถทันที
&&&&&&&&&&&&&&
"แหวนวนี้น่ารัั ะเหมาะับนายอน" มาร์มอแหวนเพระรัเล็ๆ ที่เป็นรูปอไม้นาิ๋ว พูึ้น นึถึนายอนึ้นมา
"ว้าว! นึว่าใร ุมาร์นี่เอ สนใแหวนเหรอะ ะื้อไปให้ใรเอ่ย หรือว่าะเป็นนาเอนนั้น ที่มี่าว้วยันอยู่" พนัานายถามอย่าื่นเ้นเมื่อรู้ว่าผู้มาเยือนเป็นใร
"เอ่อ ือผมไม่ไ้มาูแหวนหรอรับ พอีผมอยาไ้สร้อยเล็ๆ แบบเียวัน แล้ว็ี้เพรเล็ๆ ห้อยับสร้อย เป็นัวเอ็มเส้นหนึ่ แล้ว็ัวบีเส้นหนึ่" มาร์เอ่ยวาม้อารอน
"ถ้าอย่านั้นรอสัรู่นะะ แล้วยัไ่วยเ็นื่อุมาร์ที่ไ้มาเยือนที่ร้านเรา้วยนะะ" พนัานเินไปหยิบล่อสร้อยให้มาร์เลือ แล้วหยิบระาษมาให้มาร์เ็นื่ออนในานะาราั
&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม ทานี้ อ้าว! นี่นายพามาร์มา้วยเหรอ" นายอนูมือเรียเพื่อนอน เพราะนายอนมาถึที่นัหมาย่อนแบมแบม หลัานั้น็มอผ่านไหล่แบมแบมไป เพราะนเห็นาราหนุ่มหล่อเินามมา้วย
"ือพอีมาร์เาหิวน่ะ เลยอมาทานอาหาร้วยัน ไม่เป็นอะไรใ่ไหมนายอน เพราะแบมแบม็อยู่้วย นั่าวไม่เอาไปเียน่าวเรื่อที่าราอย่ามาร์ ับนาแบบอย่านายอนมาทาน้าวร่วมโ๊ะอาหาร้วยันหรอมั้" แบมแบมถามเพื่อนอน
"ไม่เป็นอะไรหรอ" นายอนมอมาร์ที่เินล้วระเป๋าามแบมแบมมานั่เียเพื่อนอน
"ถ้าอย่านั้น็สั่อาหารันเถอะนะ" แบมแบมบอ แล้วทั้สามึเริ่มสั่อาหารเพื่อรับประทานัน
&&&&&&&&80%&&&&&&&&
"อาหารที่นี่ รสาิยัอร่อยเหมือนเิมไม่เปลี่ยนเลยเนอะแบมแบม ทั้ที่ันไม่ไ้มาทานนานเป็นปีแล้ว" นายอนวนแบมแบมุยหลัทานอาหารเสร็ ส่วนมาร์็ยันั่เยไม่พูไม่า
"อืม! ใ่ หลัาที่นายอนไปเป็นนาแบบที่่าประเทศ แบมแบม็เยมาที่นี่แ่สอสามรั้เอมั้ แบมแบม็ไม่ไ้มาทานอาหารที่นี่นานแล้วเหมือนัน" แบมแบมพูึ้นบ้า
"เฮ้อ! รู้สึีันะ ที่เราสอนที่เป็นเพื่อนสนิทัน มีสถานที่ที่เป็นวามทรำแบบนี้ สถานที่ที่เยมา้วยัน แล้วทุอย่ายัเิมทั้ารแ่ และรสาิอาหาร" นายอนวนุย
"อืม! อย่ามาทำเป็นึ้เลยน่า นอาแบมแบม ที่เป็นเพื่อนสนิทแล้ว ไม่รู้นาแบบัอเรา ไปแอบมีสถานที่แห่วามทรำ สถานที่พิเศษๆ ับใรอีหรือเปล่า" แบมแบมเอ่ยระเ้าเพื่อนอน
"ะว่าไป็มีนะ แ่ไม่รู้ว่าทุอย่าะเหมือนเิม เหมือนที่นี่หรือเปล่า" นายอนพูแล้วเอาแ่้อหน้าอมาร์นิ่
"แบมแบม ทานอาหารอิ่มแล้วใ่ไหม" มาร์ับทสนทนานั้นถามแบมแบมออไป
"อืม อิ่มแล้วล่ะ อย่าบอนะพอมาร์หายหิว ็ะลับเลย แบมแบมยัุยับนายอนสนุอยู่เลย รู้อย่านี้ไม่ให้มา้วย็ี" แบมแบม่อว่ามาร์อย่าไม่ริันั
"เปล่าะหน่อย อยาุยับเพื่อน็ุยไปสิ ันแ่มีอะไระให้นาย" มาร์บอแล้วหยิบล่อิวเวอรี่ออมาเปิให้แบมแบมู
"เอ้! นี่ืออที่นายให้แบมแบมแวะอรถ เแล้วมาร์็ลไปื้อมาเหรอ" แบมแบมมอล่อในมือมาร์แล้วถามึ้น
"ใ่ หันหลัมาสิ ันอยาให้สร้อยนี้ับนาย" มาร์บอแล้วปลล็อสร้อยที่มีี้รูปัวเอ็มแล้วบรรใส่ให้แบมแบม่อหน้านายอน นายอนำมือแน่น มอภาพมาร์ที่น้ออืนีเมื่อืน ำลัใส่สร้อยอให้เพื่อนรัอน
"อบุนะ ว่าแ่ทำไมเป็นรูปัวเอ็มล่ะ" แบมแบมยิ้มละมุน เอาแ่ับี้รูปอัษรภาษาอัฤษัวเอ็มึ้นมาู ลืมนายอนที่นั่มอนอยู่ไปเลย เมื่ออยู่ๆ มาร์็เิใีเอาอเอาใแบมแบมึ้นมาเยๆ ทั้ที่เมื่อ่อนมาร์ไม่่อยะทำอะไรแบบนี้ให้
"็ื่อย่ออมาร์ไล่ะ อมาร์็มีนะ เป็นสร้อยแบบเียวันแ่เป็นรูปัวบี ไม่้อบอนะ ว่าเป็นอัษรย่อื่ออใร" มาร์หยิบสร้อยึ้นมาโว์แบมแบม แล้วหันไปมอนายอน ้วยสีหน้าเรียบเย
"อือ! เอาสร้อยมาสิ แบมแบมะใส่ให้มาร์เอ" แบมแบมยิ้มแ้มแทบแ ที่อยู่ๆ มาร์็มาเอไพร้์อะไรแบบนี้ให้น นึถึเรื่อวามสัมพันธ์ระหว่านับมาร์ที่ลุมเรือมาโยลออย่ามีวามหวัึ้นมา รู้สึลายัวลเรื่อระหว่านับมาร์
"แบมแบม อย่าถอมันออนะ ถือว่ามันเป็นัวแทนอมาร์ มาร์็ะใส่เอาไว้ลอเหมือนัน เพราะแบมแบมะไ้อยู่ใล้ๆ มาร์ ลอเวลา" มาร์พูถ้อยำแสนหวานออมา มอใบหน้าน่ารัอแบมแบมที่ยิ้มหวานีใอยู่ใล้ๆ น
&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม มาร์อัวไปเ้าห้อน้ำแป๊บหนึ่นะ" มาร์บอหลัาเ็บิลเสร็ รอพนัานอร้านเอาเริาร์มาืน ัหวะนั้นมาร์็ลุไปเ้าห้อน้ำ
นายอนมอนที่ลุออาโ๊ะไป แล้วหันไปพูับเพื่อนอน
"แบมแบม นายบอยู่ับมาร์เหรอ"
"เอ่อ ือ แบมแบม็ไม่แน่ใในวามสัมพันธ์ระหว่าแบมแบมับมาร์นัหรอ มาร์ไม่่อยเป็นแบบนี้บ่อยๆ หรอนะ อโทษ้วยนะ ที่มาร์เามาทำอะไรแบบนี้่อหน้านายอน" แบมแบมรู้สึเินๆ เมื่อมาร์มาทำอะไรหวานๆ แบบนี้่อหน้าเพื่อนอน
"เหรอ! ไม่เป็นอะไรหรอ น่ารัีออ รัหรือไม่รั็้อพูออมาอย่าัเน อย่านี้แหละ ถึนาให้สร้อยแทนัวันและันแบบนี้ มาร์็ลปลใับนายแน่ๆ เลย/ เอ่อ ถ้ายัไ นายอนอัวไปเ้าห้อน้ำแป๊บหนึ่นะ" นายอนมอสร้อยที่แบมแบมสวม แล้วลุไปเ้าห้อน้ำอีน
"แม้แ่นายอน็ิอย่านี้เหรอ" แบมแบมมอามนายอนพูึ้น อย่าเป็นสุใ เมื่อเพื่อนสนิทบอว่า มาร์ทำทุอย่าออัเน นานนออย่านายอนยัพูแบบนี้ แบมแบมึยิ่เป็นสุสุๆ
&&&&&&&&&&&
นายอน ไม่ไ้มาเ้าห้อน้ำอย่าที่บอเพื่อนอน แ่เินมาัรอนที่มาเ้าห้อน้ำ่อนหน้านี้
"เป็นแบมแบมเหรอ นรัอนาย" นายอนถามออไป น้ำาลอเบ้า
"ใ่! เธอ็เห็นทุอย่าัเนแล้วนี่" มาร์พูเสียแ็
"ไม่ใ่ที่นายทำไปเพราะอยาให้ันหึนายหรอนะ ถ้ามันเป็นอย่านั้น ันีใ้วยนะมาร์ นายทำสำเร็แล้วล่ะ นายทำให้ันหึนหูอื้อไปหมแล้ว อนที่เห็นนายสวมสร้อยให้เพื่อนอัน" นายอนพูออไป
"เหรอ! ันวระ้อรู้สึอะไรอย่านั้น้วยหรือไ แ่ริๆ แล้ว ันไม่ไ้้อารทำให้เธอหึหรอนะ ัน็แ่ั้ใะเอไพร้์นรัอัน" มาร์พูึ้น
"เอไพร้์เหรอ ัน็ิว่าแบมแบมเอไพร้์มาๆ เลยแหละ เพราะแบมแบมบอันว่า นายไม่เยทำอะไรแบบนี้มา่อน แถมยัไม่เยรู้สถานะวามสัมพันธ์ระหว่านายับแบมแบม้วย้ำ นี่ถ้าันถาม่อไปอีว่า มาร์เป็นนรัอแบมแบมหรือเปล่า ไม่รู้ว่าเพื่อนอนายอนะอบไ้หรือเปล่านะ" นายอนพูเหมือนนที่พยายามะับพิรุธนรหน้า
"อยาะิอะไร็ิไป ันห้ามวามิอผู้หิทะเยอทะยานอย่าเธอไม่ไ้หรอ ันไปหาแบมแบมล่ะ" มาร์ิถึเรื่อที่นายอนอเลิน เพื่อไปเป็นนาแบบที่่าประเทศ็รู้สึโรธึ้นมาอี เมื่อนายอนทำเป็นรู้ทันน ึพยายามเลี่ยไป
"เี๋ยว! มาร์ ลนายะทำแบบนี้ริๆ เหรอ นายะไม่ยอมืนีับนายอนริๆ ใ่ไหม" นายอนวิ่ไปยึแนแร่ไว้ไม่ให้เินหนีน
&&&&&&&&&&&&&
"มาร์นี่็น่ารัเหมือนันนะ รู้ัทำอะไรโรแมนิๆ แบบนี้ับเา็เป็น แ่ราวหน้าราวหลั ทำแบบนี้ันแ่สอน็พอ ทำไม้อมาเอไพร้์่อหน้าเพื่อนอแบมแบม้วย็ไม่รู้" แบมแบมนั่มอสร้อยอย่าีใ
"เอ้! ทำไมมาร์ับนายอน หายไปเ้าห้อน้ำนานัเลย ไปูหน่อยีว่า" แบมแบมพูึ้น แล้วลุาโ๊ะไปามหานทัู้่
&&&&&&&&&&&&&
"ทำไมัน้อืนี แล้วลับไปบับผู้หิที่ทิ้ันไป เพราะเห็นว่าันเป็นัวถ่วอนาอเธอ" มาร์พูึ้น
"นายอนบอมาร์ไปแล้วไ ว่านายอนอโทษ นายอนผิไปแล้ว นายอนรู้แล้วว่ามาร์สำัว่าอนาบ้าๆ นั่น มาร์ะไม่ให้โอาสนายอนเหรอ ถ้ามาร์ยัไม่ไ้รัแบมแบมไปแล้วริๆ ถ้าที่มาร์ทำทุอย่าลไปเพราะ้อารยั่วให้นายอนหึ นายอนอร้อเถอะนะ อย่าทำให้แบมแบม้อเ็บไปมาว่านี้เลย" นายอนพูึ้น
"อโทษเหรอ แล้ววามรู้สึที่ัน้อเ็บปว ทำัวเสเพล เพราะอหัาผู้หิอย่าเธอ ทำัวเป็นาราแย่ๆ เปลี่ยนู่นอนไม่เว้นแ่ละืน เพื่อลืมเธอ เธอะใ้ยัไัน" มาร์ถามนที่เอาแ่พูพร่ำ
"นายอนะใ้มัน้วยวามรัอนายอน่อานี้ ่อไปนี้นายอนะรัมาร์นเียว แล้ว็ไม่ทิ้มาร์ไปไหนอี" นายอนเอาแ่พูพร่ำ พยายาม้ออนมาร์ ให้มาร์ยอมให้อภัยน เพราะมั่นใว่ามาร์ยัรันอยู่ ไม่อย่านั้นมาร์ไม่ามมาเอหน้านถึที่นี่ แถมยัิะเอาใแบมแบม่อหน้านอี
"ไม่! ันไม่อยาะเื่อในที่เยหัหลัันอีแล้ว" มาร์สะบัแนออามือนิ่มที่ำลัอ้อนวอนน
"นี่มันอะไรัน สอนนี้เยบันมา่อนเหรอ" แบมแบมเินมาหยุะัที่้านหลัอมาร์ ไ้ยินบทสนทนาอทัู้่อย่าใ
นายอน็ใมาเ่นัน ที่แบมแบมเินมาเอนับมาร์ ำลัุยเรื่อสำั นายอนึพยายามยื้อแนมาร์ไม่ให้หันหลัเินลับไปเอแบมแบม
นายอนมอเพื่อนน ยืนน้ำาลออย่ารู้สึสสาร แ่็อยาให้แบมแบมไ้รู้วามริ เี่ยวับวามรู้สึอมาร์มายิ่ึ้น
"ถ้ามันเป็นเพราะมาร์ยัไม่หายโรธนายอน เรื่อที่นายอนทิ้มาร์ไปล่ะ็ นายอนอถามมาร์อี้อหนึ่ะไ้ไหม ่วยอบมาามวามริ้วย" นายอนไม่อยาเ้าี้มาร์ ให้มาร์ถอยหนีไป ึเลือที่ะถามมาร์ให้มาร์เป็นฝ่ายอบนแทน
"ะถามเรื่ออะไร ็ว่ามาสิ" มาร์พูเสียห้วน
"ที่นายให้แบมแบมมาเป็นผู้ัารส่วนัวอนาย เพราะรู้ว่าแบมแบมเป็นเพื่อนสนิทอนายอนใ่ไหม" นายอนถาม แบมแบมั้ท่าะหันหลัลับ เมื่อสบาับเพื่อนน แล้วะัฝีเท้า เพราะอยารู้ำอบามาร์เ่นัน ว่าที่น้อมาทำานเป็นผู้ัารส่วนัวอมาร์ เป็นเรื่อบัเอิที่ทาบริษัทัให้ หรือว่าเพราะวามั้ใอาราอย่ามาร์ ที่ใเลือน เหุผลหนีไม่พ้นเรื่ออนายอน
"ใ่! ันรู้ว่าแบมแบมเป็นเพื่อนรัอเธอ ถึเราะเยบัน แ่เพราะทุอย่าเป็นไปอย่าลับๆ ันถึไม่่อยรู้เรื่อส่วนัวอเธอนั ันเยไ้ยินเธอุยโทรศัพท์ับแบมแบมรั้หนึ่ แล้ว็มารู้อนหลัว่าแบมแบมที่ทำานที่บริษัท็ือเพื่อนสนิทอเธอ ที่เธอฝาานให้
็เลยอร้อับทา้นสัั ให้่วยส่ัวแบมแบมมาเป็นผู้ัารส่วนัวอัน เพราะิว่าแบมแบมิ่อเพื่อนสนิทอย่าเธอ ทำให้ันรู้่าวราวอเธอบ้า และัน็ไม่ิว่าวามอ่อนโยนอแบมแบม ะทำให้ันเผลอัวมีอะไรับแบมแบม เพราะแบมแบมมีอะไรหลายๆ อย่าที่เหมือนเพื่อนอย่าเธอ พอใหรือยั แ่เรื่อนี้็เป็นนละเรื่อับว่า อนนี้ันะบับแบมแบมอยู่หรือเปล่า ถ้าพอใแล้ว็ปล่อยแนันะ"
มาร์อบำถาม แล้วั้ท่าะหันหลัับไป นายอนมอามหลัอแบมแบมที่เินห่าออไป นแน่ใว่าแบมแบมพ้นสายาไป ึยอมปล่อยแนมาร์ทันที
&&&&&&&&&&&&&&&
"มาร์เห็นเราเป็นแ่เาอนายอนเหรอ ฮึๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆ นี่เราำลัฝันร้ายอยู่ใ่ไหม เมื่อรู่เรายัฝันี มีวามสุที่มาร์ให้สร้อยอยู่เลย ทำไมถึระาเราลมานรเร็วนั ฮึๆๆๆ ฮือๆๆๆๆๆ" แบมแบมพยายามอลั้นวามเ็บปว พอมาถึห้อ็ถอสร้อยที่มาร์ให้ปาไปที่เีย แล้ว็ล้มัวร้อไห้ที่เียทันที
แบมแบม นอนร้อไห้นหลับไปนานเท่าไรไม่รู้ รู้สึัว็ไ้ยินเสียริ่ที่ประูัึ้น
"ใรมานะ" แบมแบมที่หลับไป เพราะร้อไห้อย่าหนั รู้สึไม่อยา้อนรับแในเวลานี้ พยายามันายลุึ้นเินไปที่ประู เพื่อเปิประูห้อพัอน
"แบมแบม เราสอนมีเรื่อ้อุยัน อันเ้าไปหน่อยนะ" นายอนบอ มอนที่ยืนใที่เอหน้าน ในสถานาร์ที่ยัไม่พร้อมสำหรับแบมแบมในอนนี้
"แบมแบม นายโรธันหรือเปล่า เรื่อที่ร้านอาหาร" นายอนถามเพื่อนอน
"โรธ? ทำไมัน้อโรธเหรอ" แบมแบมพยายามิว่าทุอย่ามันือฝันร้าย แ่ฝันร้าย็โผล่มาหลอหลอนนถึที่นี่ ะที่นลืมาื่น
"อย่าหลอัวเออีเลยนะ ในเมื่อมาร์เลือใ้นาย เพื่อทำให้ันหึหว นายะยอมให้มาร์ทำับนายแบบนี้เหรอแบมแบม" นายอนพูทุอย่าออไป
"ใ่ ันยอม เธอรู้หรือเปล่า ว่าทำไมันถึยอมมาร์ ทำไมันถึไม่โวยวาย ทั้ที่ันรู้เรื่อนี้แล้ว เพราะอะไรรู้ไหม เพราะว่าันรัมาร์ รัมาร์มา รัน ไม่ิว่าะเลิรัมาร์ไ้ ันยัไม่พร้อมะเสียมาร์ไปอนนี้ นที่โรธวระเป็นเธอมาว่ามั้ อโทษนะนายอน ันไม่อยาืนมาร์ให้เธอ" แบมแบมพูออไป เพราะรับเรื่อทุอย่าไม่ไ้
"แน่ในะที่พูออมา ันรู้ว่านายำลัเสียใแบมแบม นายรู้แ่ใีว่ามาร์ไม่ไ้เป็นอนายั้แ่แร ไม่อย่านั้นไม่บอับันหรอ ว่านาัวเอยัไม่รู้สถานะอัวเอับมาร์เลย ว่าเป็นอะไรัน ันไม่ไ้อให้นายเป็นฝ่ายถอย แ่แ่อยาให้นายรับวามริ ะไ้ไม่้อเ็บปว ถ้ามาร์เาเลิโรธันแล้ว แล้วันับมาร์ลับมาบันอี" นายอนบอออไป
"ยอมรับวามริเหรอ ันไม่รู้ ไม่ยอมรับอะไรทั้นั้น ถ้ามาร์เาะลับไปหาเธอเมื่อไร ัน็ยินีับเธอ้วย แ่ันะอยู่ในที่นี่ อยู่ในที่อัน เพราะันรู้ว่าันรัมาร์มา ถึะเินหน้า่อไปไม่ไ้อี แ่็ะไม่ถอยหนีไปไหน นว่าันะเ็บมาๆ นเลิรัมาร์ไปเอ อนนี้ ันแ่อยู่ในที่อัวเอ แล้ว็รอให้มาร์ล้อเล่นับหัวใอัน นว่าันะทนไม่ไหว ันอแ่นี้ไ้หรือเปล่าล่ะ" แบมแบมพูึ้นเสียสั่น
"โถ่! แบมแบม ทำไมมาร์้อทำถึนานี้้วย ันอโทษนะ เพราะันแท้ๆ เลย" นายอนสวมอเพื่อนอน รู้ีว่า แบมแบมเป็นนยัไ แบมแบมไม่ใ่นที่ะแย่ิอะไรับใร แ่รั้นี้ นรหน้า ำลัทุ์ใมา ที่้อลายมาเป็นัวลระหว่านายอนับมาร์ โยไม่รู้เรื่อวามสัมพันธ์อนายอนับมาร์มา่อน
แบมแบมนอนึมอยู่ในห้อนเ้า นัวเล็ไม่มีระิระใะทำอะไรเลย หลัานายอนมาหานเมื่อืน เสียโทรศัพท์ัึ้น ัอารม์อนที่ำลัปล่อยใไปับวามเศร้า แบมแบมวานหาโทรศัพท์ที่ัไม่ไลัวนั แล้วเ็ูว่าใรโทรเ้ามารบวนน
"โทรมาทำไมันนะ วันนี้มันวันพัวันหยุอเรานี่" แบมแบมมอเบอร์อนที่นยัไม่เ้มแ็พอที่แม้แ่ะไ้ยินเสีย แล้วปล่อยให้โทรศัพท์ัอยู่อย่านั้น
"ื๊ๆๆๆๆๆ" โทรศัพท์ยััและับไปอีหลายรั้ นแบมแบมัสินใรับสาย อย่าอ่อนใ
"ฮัลโหล! แบมแบมเหรอ ันโทรหานายั้นาน ทำไมเพิ่รับสาย อนนี้ันอรถรอนายอยู่ที่หน้าอนโอนาย ันให้เวลานายแ่ัวสิบนาที แล้วรีบลมาหาันเร็วๆ เลย" เสียุ้นเยล่าวเร่นที่เพิ่รับสายน
"แ่วันนี้เป็นวันหยุอแบมแบมนะมาร์ แบมแบมอยาพัผ่อนอยู่ที่ห้อ ไม่อยาะไปไหน นายอยาไปไหน็ไปสิ ะมาพาแบมแบมไป้วยทำไมัน" แบมแบมนึถึเรื่อที่มาร์ใ้นเป็นเรื่อมือเ้าใล้นายอนเมื่อวาน รู้สึน้อยใมาร์ ึพูออไปอย่าใิ
"แบมแบม นายไม่สบายเหรอ ปิถึะเป็นวันหยุ แ่นายไม่เยปิเสธที่ะไปไหนับันเลยนี่ ันรู้ว่านายไ้หยุพัสอวัน เพราะันไม่มีาราาน แ่ันไม่อยาอยู่ห้อนเียว มันเหาน่ะ ันอยาินแิมิ ับุปปลา ฝีมือนาย เราออไปื้ออาหารส ไปทำอะไรินที่ห้อันเถอะนะ" มาร์เอ่ยวนแบมแบม เพราะไม่รู้ว่าแบมแบมรับรู้เรื่ออมาร์ับนายอนแล้ว
"ถึะเินหน้า่อไปไม่ไ้อี แ่็ะไม่ถอยหนีไปไหน นว่าันะเ็บมาๆ นเลิรัมาร์ไปเอ อนนี้ ันแ่อยู่ในที่อัวเอ แล้ว็รอให้มาร์ล้อเล่นับหัวใอัน นว่าันะทนไม่ไหว ันอแ่นี้ไ้หรือเปล่าล่ะ"
แบมแบมนึถึำพูที่พูับนายอนไปเมื่อวาน ่อนวามรัที่แบมแบมมี่อมาร์ ะทำให้แบมแบมใอ่อน ยอมปารับำนที่ำลัื๊อนทาโทรศัพท์อยู่
"อืม ็ไ้ ันะไปับนาย" แบมแบม่อยๆ ัสาย แล้วลุึ้นแ่ัว
แบมแบมหันไปมอสร้อยที่เียที่มาร์ให้นเมื่อวาน ั่ใว่าะใส่ลไปหามาร์ีหรือไม่
"แบมแบม อย่าถอมันออนะ ถือว่ามันเป็นัวแทนอมาร์ มาร์็ะใส่เอาไว้ลอเหมือนัน เพราะแบมแบมะไ้อยู่ใล้ๆ มาร์ ลอเวลา"
แบมแบมนึถึำพูหวานหูเมื่อวาน แล้วหยิบสร้อยที่มาร์ให้มาสวมใส่
"ถึมันะเป็นแ่ำพูที่นายั้ใพูเพื่อทำร้ายิใอเพื่อนัน แ่แบมแบมะถือว่าำพูนั้น เป็นำพูที่มาร์พูับแบมแบม็แล้วันนะ" แบมแบมับี้รูปัวเอ็มไว้ แล้วออาห้อเินลไปหามาร์ที่หน้าอนโอน
&&&&&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม! ลิ่นอาหารหอมั ใล้ะไ้ทานยั มาร์หิวนไส้ะาแล้วนะ" มาร์ถามนที่ำลัสาละวนอยู่ในรัว
"อืม! ใล้แล้วล่ะ ุปปลาับุปิมิ ปรุเสร็แล้ว รอให้เือ แบมแบมะยเสิร์ฟพร้อมันเลย" แบมแบมพยายามลืมเรื่อเมื่อวาน แล้วพูับนรหน้ายิ้มๆ
"ถ้าอย่านั้น มาร์ไปั้าวรอนะ อยูะินให้เลี้ยเลย" มาร์ลืนน้ำลายเมื่อไ้ลิ่นอาหารแสนยั่วยวนนั้น
"ิ๊! นายเป็นนายแบบ้วยนะ อย่าลืมสิ ถ้าอ้วนุ ึ้นมา ใรที่ไหนะมา้าไปเินแบบ" ผู้ัารส่วนัวแบมแบม เ้าสู่โหมูแลารานายแบบในวามูแลอนทันที
"็เพราะใรล่ะที่ทำให้มาร์้ออ้วน ้อโทษนายเลยนะแบมแบม นอาะเป็นผู้ัารส่วนัวอมาร์แล้ว นายยัทำอาหารอร่อยอี้วย" มาร์บอแล้วั้าวร้อนๆ เรียมไว้
"มาร์ั้าวยัไนี่ ัล้นหเลอะไปหมเลย วาทัพพีไว้เลย เี๋ยวแบมแบมัให้เอ" แบมแบมมอาราหนุ่มหล่อที่เ่แ่บริหารเสน่ห์แ่ทำอะไรไม่เป็นเลยอย่าอ่อนใ แล้ววาอาหารลที่โ๊ะ รีบไปัารั้าวสวยแทนนที่ั้าวหเลอะเทอะทันที
"ิ๊! ั้นมาร์็นั่รอทานอย่าเียวเลยแล้วัน" มาร์พูแล้วไปนั่รอ้าวาแบมแบมทันที
&&&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม! ุนอนัวเ่ที่มาร์อบใส่ไปไหนนะ หรือว่าแม่บ้านออนโยัไม่เอามาส่ให้ หรือว่าแบมแบมมาัห้ออมาร์ราวที่แล้ว แล้วเปลี่ยนที่ไว้หรือเปล่า" มาร์โวยวายถามนที่ำลัล้าถ้วยล้าามอยู่้านนอ หลัาทานอาหารันเสร็
"็อยู่ที่เิมนั่นแหละ" แบมแบมะโนบอนที่อยู่ในห้อนอน
"แบมแบม! มันไม่มีริๆ นะ ันหาไม่เอ" มาร์ะโนบอนัวเล็
"ิ๊! นี่ยัไล่ะ" แบมแบมเินมาาอ่าล้าาน เพื่อมาหาุนอนอมาร์
"อืม! ริ้วย ที่แทุ้นอนัวเ่อัน็ถูผ้านหนูทับไว้นี่เอ โทษทีนะ" มาร์บอ แล้วหยิบุนอนอน เินไปที่ห้อน้ำ
"แบมแบม! รีมอาบน้ำหม หยิบวใหม่ในู้ให้หน่อยสิ" มาร์ที่หายเ้าไปในห้อน้ำพัให่ แ้มประูเรียนัวเล็ แบมแบมเินไปหยิบอที่มาร์้อารไปยื่นใส่มืออนที่ยื่นแ่มือมารับอ ัหวะที่แบมแบมวาวรีมอาบน้ำใส่มืออมาร์ มาร์็ลื่อนมือึ้นมาับ้อมือเล็อแบมแบมแทนวรีมอาบน้ำ
แ้มประูออว้า แล้วึแบมแบมเ้าไปในห้อน้ำ
"มาร์ ทำอะไรอนายเนี่ย แบมแบมเปียหมแล้วนะ" มาร์ันไหล่บาิผนัห้อน้ำ แบมแบมที่เปียื้นไปหมเพราะายแร่เปลือยเปล่าที่เปียปอนไป้วยหยน้ำเาะพราว ร้อโวยวายึ้น
"ัน็ะอาบน้ำให้นายยัไล่ะ" มาร์บอแล้วประบูบริมฝีปานิ่ม แบมแบมันอแร่ให้ถอนูบออ
"ไม่เอา อีเี๋ยวแบมแบม็ะลับแล้ว" แบมแบมบอมาร์ออไป
"ใรเาะให้ลับันล่ะ พรุ่นี้เราสอน็หยุไม่ใ่หรือยัไ นอนับันที่นี่แหละ" มาร์บอนรหน้า
"แ่แบมแบมไม่ไ้เอาุมาเปลี่ยนนะ" แบมแบมอบนัวโ
&&&&&&&&&10%&&&&&&&&&&
มาร์ไม่สนใที่ะอบำถามอะไรนัวเล็อี อนนี้สายามเอาแ่ับ้อริมฝีปานิ่ม ที่ำลัยับพูาปิเสธน มาร์้มลประบูบบเบียริมฝีปานิ่มทันที แบมแบมเผยอริมฝีปาออรับูบร้อนแรนั้น ไม่เอ่ยใๆ ออมาให้ัในัวโอี
มือไม้ร้อนเริ่มปัป่ายไปทั่วร่าอแบมแบม แบมแบมปล่อยรีมอาบน้ำที่ั้ใะถือมาให้นที่ำลัอาบน้ำเมื่อรู่หล่นลพื้น เพื่ออบโู้บร้อนแรออีฝ่าย สอลิ้นเี่ยวระหวัันไปมา มาร์ุนันท่อนลำร้อนเสียสีับร่าบาอนที่แนบแผ่นหลัิผนั เพื่อบอว่าอนนี้นำลั้อารอะไร
มาร์ว้าับไหล่บาให้ยืนรๆ แล้วุแบมแบมให้เินไปที่ใ้ฝับัว มาร์แะระุมเสื้ออแบมแบมออ ทุเม็ เลื่อนเสื้อออาไหล่มนไปอที่พื้น แล้วาม้วยปลเ็มัาเเลื่อนึาเอแบมแบมออ ริมฝีปาหนายัเอาแ่มอบูบเร่าร้อนให้แบมแบมไม่เลิ
มาร์เลื่อนมือไปเปิฝับัว สายน้ำรินไหลรายอนทัู้่ มาร์ถอนูบออลูบใบหน้าหวานที่เปียปอนไป้วยหยน้ำ เพื่อับไล่หยน้ำที่เาะอยู่ที่ใบหน้าอแบมแบม มาร์เอื้อมมือไปหยิบรีมอาบน้ำที่ั้นวามาเทใส่มือ ั้ใะอาบน้ำับนัวเล็
"มาร์! ไหนบอว่ารีมอาบน้ำหม ถึไ้ะโนเรียให้แบมแบมไปเอามาให้ไ" แบมแบมมอใบหน้าหล่อ ที่เผยทาสแท้วามเ้าเล่ห์ออมา
มาร์ไ้แ่ยิ้ม เมื่อถูแบมแบมับไ้ ว่าริๆ แล้วรีมอาบน้ำไม่ไ้หม แ่น้อาระล่อหลอนัวเล็เ้ามาในห้อน้ำ็แ่นั้น
มาร์เลื่อนมือไปลูบไล้รีมอาบน้ำให้ทั่วร่าอแบมแบม ทั้สอบรรอาบน้ำให้ันไปมา บาัหวะมาร์็มอบูบอนับนัวเล็ไปมา
&&&&&&&&&&&&&&
"ละให้แบมแบมใสุ่ไหนนอนเนี่ย" แบมแบมถามนัวโ เมื่อนออมาาห้อน้ำโยารนุ่ผ้านหนู ะที่มาร์อยู่ในุนอนเรียบร้อยแล้ว
"ไม่เห็นะ้อใส่เลยุนอนน่ะ ิว่าันะปล่อยให้นายนอนหรือยัไ" มาร์พูับนัวเล็
"ิ๊! หาุมาให้แบมแบมใส่เี๋ยวนี้ แบมแบมหนาวะแย่แล้ว" แบมแบมบอนัวโ
"อืม! ั้นใส่เสื้อเิัวให่ๆ หลวมโนี่็ไ้ เ็ี่ีออ ริๆ ไม่เห็นะ้อใส่เลย เี๋ยว็โนถออยู่ี พนันันไหมล่ะ" มาร์พูาทะเล้นใส่นที่เอาแ่หลบหน้าหลบาน เพราะเินอายในำพูวนนลุนั้น
แบมแบมรับเสื้อเิัวโร่ามืออมาร์มาสวม เรียวายาวนวลเนียนอแบมแบม ทำให้มาร์มอไม่วาา อนแรั้ใะัหนัแบมแบมั้แ่ในห้อน้ำ แ่เพราะไม่ไ้ใส่ถุยา แบมแบมึไม่ยอมมีอะไรับมาร์ในห้อน้ำ นึ้อแ็้า เพื่อมา่อบทรัที่้านนอ
แบมแบม่อยๆ ใ้ผ้านหนูเ็ศีรษะที่เปียื้น ถูไถเ็ศีรษะอนไปมา มาร์เินมาหานัวเล็ แล้วแย่ผ้านหนูามืออแบมแบม
"เอามานี่ ันะเ็ให้นายเอ นั่ลสิ" แบมแบมนั่ลบนเีย ปล่อยให้มาร์เ็ศีรษะอน มาร์บรรเ็ผมให้แบมแบมอย่าเบามือ ที่ริสายามไม่ไ้้อไปที่ผมอแบมแบมนั สายาอนนี้ำลัโลมเลียร่าบาที่อยู่ในุนอนแสนเ็ี่ ที่มันทำให้มาร์เ็บอึอัที่ส่วนแ็ึ ที่ยัไม่ไ้รับารปลปล่อย เพราะนัวเล็สัที
าเรียวยาวที่โผล่พ้นาายเสื้อทำให้มาร์ใเ้นไม่เป็นส่ำ นัวโอาศัย่วเวลาที่นเ็ศีรษะให้นัวเล็ ลอบมอสัส่วนอนที่อ้อนแอ้นอรรไม่่าาผู้หิสันิ
มาร์ลอบลืนน้ำลาย แล้วันไหล่แบมแบมให้นอนราบลบนเีย
"มาร์ ผมแบมแบมยัไม่แห้เลยนะ" แบมแบมบอนทีู่ท่าะไม่ั้ใะเ็ผมให้นอีแล้ว
"ไม่รอแล้ว เสียเวลา" มาร์บอแล้วทาบทับายร่อมนัวเล็ไว้ใ้ร่านทันที มือหนาเลื่อนไปลูบไล้าเรียวยาวอนัวเล็ไปมา สายามับ้อใบหน้าหวานอนที่ำลั้อมอมือหนาที่ลอบสำรวร่าบาอน
มาร์้มลูบปิปาบเบียริมฝีปานิ่มอีรั้ แบมแบมหลับาพริ้ม ปล่อยให้มาร์บเบียูบนามใ แนเรียววาไปโอบรอบลำออมาร์ แบมแบมลับเป็นฝ่ายอบโู้บับมาร์บ้า ริมฝีปานิ่มบเบียโ้อบริมฝีปาหนาทีู่ะไม่ยอมหยุอีแล้ว ไม่ว่าะเิอะไรึ้น
**************CUT*********************
มาร์่อยๆ พลิายหันมาหาแบมแบม สวมอนัวเล็ที่หอบเหนื่อยไม่แพ้นไว้หลวมๆ แบมแบมพลิหันะแใบหน้าเ้าหาใบหน้าอมาร์ ้อนที่นอนหอบเหนื่อยสบานอยู่เ่นัน
"มอหน้ามาร์อย่านี้ อยาลอเสียบสอีสัรอบหรือไ ิใล่ะิ" นัวโพูาทะเล้นทะลึ่ แบมแบมทำเพียยิ้มให้ แล้วหลับาล เมื่อมาร์เลื่อนใบหน้าเ้าหาน เพื่อุมพิที่หน้าผาแผ่วเบา
&&&&&&&&&&&&&
แบมแบม่อยๆ ลืมาื่นึ้นในอนเ้า ยับายออาอ้อมแนแร่อนที่นอนอนทั้ืน
"อื้อ! นายะลุไปไหนแบมแบม ันยัอยานอนอนายอยู่เลยนะ วันนี้วันหยุพัผ่อนอเรานะ นอน่อเถอะ" นัวโสอแนโอบเอวออนที่ลุึ้นนั่บนที่นอน
"แบมแบมะลุไปทำอาหารเ้าให้มาร์ไ ะไ้ทำวามสะอาห้อ้วย" แบมแบมเอื้อมับแนแร่ที่โอบเอวนออห่า
"นายไม่ใ่นใ้อันนะ ไม่เห็น้อทำานบ้านแทนแม่บ้านออนโเลย ัน้าป้าแม่บ้านออนโไว้ทำวามสะอา นาย็มาแย่ทำานะหม นอน่อเถอะน่า" มาร์บอทั้ที่ยัไม่ลืมา
"แ่ทำแล้วมันไม่สะอานี่ แล้วอีอย่า ็ไม่มีใรทำอาหาร แล้ว็ัห้อทำวามสะอาห้อ ให้มาร์หยิบับอะไร่ายๆ ถูใมาร์ไ้เท่าแบมแบมอีแล้วไม่ใ่หรือยัไ" แบมแบมบอนัวโ
"มัน็รินะ แ่แบมแบมำลัทำให้มาร์เสียนิสัย แล้วอย่านี้มาร์ะาแบมแบมไปไ้ยัไ" มาร์พูาหวานหู
"ถ้าาแบมแบมไปไม่ไ้็ีน่ะสิ" แบมแบมยิ้มรับำนั้นพูึ้นอย่ารู้สึี
"ื้อนั อยาเหนื่อย็เิ มาร์อไ่ลวสอฟอ้วยนะ" มาร์บอ พลิายนอนว่ำ แล้ว้มลเอาหน้าุหมอนนอนหลับ่อไป
&&&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม หลัสือเล่มโปรอมาร์อยู่ไหนัน" มาร์ะโนถามะิบาแฟอยู่ที่โ๊ะ
"รอแป๊บหนึ่ เี๋ยวแบมแบมไปหยิบให้" แบมแบมวามือาานทำวามสะอาวิ่ไปหยิบหนัสืออ่านเล่นที่มาร์เรียหา
"แบมแบม! ทำไมรีโมทมันใ้ไม่ไ้ล่ะ ันะเร่แอร์น่ะ" มาร์ะโนเรียนที่ำลัยุ่ับานบ้านอีรั้
"นั่นมันรีโมทโทรทัศน์่าหาล่ะมาร์ รีโมทแอร์อยู่ทาวามืออนาย" นัวเล็บอออไป
"อ้าว! ริ้วย" มาร์ยิ้มำให้ัวเอ
"แบมแบม นั่นนายะหอบหิ้วถุยะไปไหน" มาร์เห็นนัวเล็ำลัลาถุยะออมาาห้อรัวถามึ้น
"พอี่อทิ้ยะมันันน่ะ สสัย้อลาลไปทิ้้าล่า" แบมแบมบอออไป
"เอาถุยะอไว้ที่เิมนั่นแหละ เี๋ยว่อยให้แม่บ้านออนโเามาัาร นายมอมแมมไปหมแล้ว ไปอาบน้ำอาบท่า แล้วมานัู่ทีวีับันีว่านะ" มาร์พูับนัวเล็
"ไม่เป็นไร แบมแบมเอายะไปทิ้แป๊บเียวเอ แบมแบมทำวามสะอาห้อให้มาร์เสร็แล้ว เหลือแ่เอายะนี่ไปทิ้ ห้อะไ้ไม่มีลิ่นเหม็นอับไ มาร์อบให้ห้อมันหอมๆ ไม่ใ่เหรอ" แบมแบมพูยิ้มๆ
"ามใ รีบึ้นมาล่ะ" มาร์บอแล้วเลื่อนเปลี่ยน่อทีวี ูโทรทัศน์่อไป
&&&&&&&&&&&&&&&&
แบมแบมึถือยะลไปทิ้ที่ถัยะรวม ที่ั้อยู่้าน้าลานอรถออนโ บริเวั้นล่าออนโ
"อ้าว! ฝนเหรอนี่" แบมแบมยยะใส่ถั แล้วสัมผัสไ้ถึหยน้ำที่ระเ็นโนัวน นัวเล็ยื่นมือไปรอรับน้ำฝนที่เริ่มโปรยปรายลมา
"รีบึ้นไปอาบน้ำแ่ัวีว่า เอ้! อนลาวันะทำอะไรให้มาร์ทานีน๊า" แบมแบมิ แล้วั้ท่าะเินลับึ้นไปที่อนโ
&&&&&&&&&&&&&&
"ื๊ๆๆๆๆๆๆๆ" เสียโทรศัพท์ัึ้น ้าๆ นที่ำลัูทีวีสบายอารม์ในวันหยุ มาร์มอที่หน้าอูเบอร์นโทรเ้า แล้วัสินใรับสายๆ นั้น
"ฮัลโหล! โทรมาหาันทำไมนายอน" มาร์พูเสียเ้ม
"มาร์่วยนายอน้วย นายอนมาถ่ายแบบที่่าัหวั แล้วาลับรถอนายอนเสียอยู่แถวๆ นอเมือน่ะ ฝน็หนั นายอนลัว" ปลายสายบอเสียสั่น
"นายอน! เี๋ยวันะรีบไป เธอล็อรถรออยู่ในรถนั่นแหละ ถ้านแปลหน้ามาเาะระเรียเธอให้เปิประู เธออย่าเปิเ็าเลยนะ" มาร์วาสายไป้วยใร้อนรน รีบว้าุแรถ แล้วลไปที่รถอนทันที
&&&&&&&&&&&&&
"ปึ๊! อ้าว! รอเท้าแะา ิ๊! าราัที่ไหนบ้านะ ะมีรอเท้าแะใส่เินในห้อที่เ่านาแ่โนฝน็านี่ ใ้ไม่ไ้แล้วล่ะ รั้หน้า่อยไปหาื้อมาไว้ให้มาร์แล้วัน" แบมแบม้มูรอเท้าแะที่ใส่มาาห้ออมาร์ แล้วถอมันทิ้ลถัยะอีรั้
"นั่นมาร์หรือเปล่านะ ที่ำลัเินไปที่รถ ใ่ริๆ ้วย ะรีบไปไหนอเา เี๋ยว มาร์ๆ" แบมแบมเยหน้าึ้นมอนที่เินึ้นไปบนรถ ำลัะสาร์ทเรื่อรถออไปาลานอรถ นัวเล็วิ่ามมาร์ไปทันที
"มาร์ๆๆๆ" แบมแบมวิ่ไป ะโนเรียมาร์ที่ับรถออไปาลานอรถออนโทันที มาร์ที่มัวแ่ัวนใเป็นห่วนที่รถเสียท่ามลาฝนที่หนั มอแ่ถนนเบื้อหน้า ไม่ไ้สนใมอระหลั ประอบับเสียฝน ึไม่เห็นนที่วิ่ฝ่าฝนามมา
"แฮๆๆๆๆๆ ะไปไหนอเานะ มาร์ เี๋ยว มาร์ มาร์ะไปไหน มาร์" แบมแบมะโนเรียมาร์นสุเสีย ่อนะล้มลฟุบับถนน เหนื่อยหอบ แล้ว่อยๆ ประรอาย ลุึ้นยืนมอรถที่หายลับไปับสายฝน
"ูิ เลอะเทอะไปหมเลย มาร์ไปธุระแป๊บเียวมั้ ไปรอมาร์ที่หน้าห้อ็ไ้ ระเป๋าั์ ุแรถอเรา็อยู่ในห้อ มาร์รู้ แ่มีธุระ่วนเลยไปไม่ทันไ้บอเรา อีเี๋ยว็ลับมา" แบมแบมิึ้น แล้วหันหลัเินลับไปที่อนโ
&&&&&&&&&&&&
"ฮู้ย! หนาวั หายไปเป็นั่วโมแล้ว ยัไม่ลับมาอีหรือยัไนะ" แบมแบมออ นั่ลที่หน้าประูห้อพัที่ถูล็อไว้ เพราะเ้าอห้อวิ่หน้าั้ออไปทำธุระ้านอ อนนี้แบมแบมหนาวเหน็บเพราะัวเปียโไป้วยฝน
"ทั้เินทั้บัร็อยู่ในระเป๋าเิน แล้วุแรถ็อยู่้าในห้อ แถมเสื้อผ้าที่ใส่อยู่็เป็นุนอนัวให่อมาร์ ะทำยัไีเนี่ย ลไปอวาม่วยเหลือารปภ. ้านล่าีว่า ืนนั่รออยู่แบบนี้ไ้หนาวายแน่ๆ รีบไปไหนอเา แล้วยัหายไปเป็นั่วโมแล้ว ลืมไปหรือยัไ ว่าเราลมาทิ้ยะที่้าล่า ไม่ไ้เอาอะไริัวมาเลย" แบมแบมพูบ่นๆ แล้วเินลมาอวาม่วยเหลือารปภ. ออนโ
&&&&&&&&&&&
"เอ่อ พี่ฮะ ำผมไ้ไหมฮะ ผมแบมแบม ที่เป็นผู้ัารส่วนัวอุมาร์ าราที่พัอยู่ที่อนโนี้ ือ พอีุมาร์เาออไปทำธุระ ผมออมาทิ้ยะ้านนอ ยัไม่ทันไ้เ้าห้อ แล้วุมาร์ยัไม่ลับมาสัที ผมเลยว่าะลับไปที่บ้าน่อน แ่ิรที่ระเป๋าเินับุแรถอผมอยู่ในห้ออุมาร์ ถ้าผมะอยืมเิน่าแท๊ี่ เพื่อใ้เป็น่าเินทา่อน แล้วรั้หน้าผมะเอาเินมาืนให้ พี่ะว่าอะไรไหมรับ" แบมแบมอึอัอวาม่วยเหลือารปภ. ้าหน้าอนโ
รปภ. มอเ็หนุ่ม หน้าามอมแมม เปียปอนไปทั่วร่า แถมรอเท้า็ไม่ใส่ แล้ว็หัวเราะออมา
"55555555555++++ ุแบมแบมน่ะันเยเห็น แ่ไม่ไ้มีสภาพเป็นพว้มุ๋นแบบนี้ะหน่อย อยาไ้เิน นาแอบอ้าื่อาราอย่าุมาร์เลยเหรอ ถ้าไม่รีบไสหัวอแไปอนนี้นะ ไอ้เ็เหลืออ ันไ้ับแส่ำรวแน่ๆ" รปภ. มอนที่แอบอ้าเป็นผู้ัารส่วนัวอาราั อย่าำๆ
"ิ๊! ไม่เื่อ็น่าะพูาีๆ ิ มาหัวเราะเยาะอยู่ไ้ แ่สภาพเราอนนี้็แย่ริๆ นั่นแหละ ทำไไ้ ทำานบ้านมาั้แ่เ้า ทำอาหารเ้านหัวฟู ลายะลมาทิ้ แล้วไหนะวิ่ามมาร์นล้มเนื้อัวเปรอะเปื้อนไปหมอี รอเท้า็ไม่ไ้ใส่" แบมแบมยืนหลบมุมอยู่้าเสา มอัวเอในเาสะท้อนอรถ
"เอายัไี ลับึ้นไปรอมาร์ที่หน้าห้อ รปภ. ้อไม่ยอมให้เ้าไปอีแน่ๆ รู้อย่านี้ไม่ลมา็ี วยแล้วแบมแบม ืนเินไปอยืมเินนอื่นอี ้อโนหาว่าเป็นอทานแน่ๆ เลย" แบมแบม้าวเท้าเินไปเินมาิหาหนทาอยู่รนั้น
"เอ่อ ุรับๆ มีอะไรให้่วยหรือเปล่ารับ" เสียายหนุ่มัึ้นที่้านหลัอนที่ำลัพะว้าพะวไม่รู้ะทำยัไี
แบมแบมเยหน้าึ้น หันไปมอยัทิศทาอเสีย
"ุนั่นแหละ มีอะไรให้ผม่วยหรือเปล่า" ายหนุ่มเินมาถึัวแบมแบมถามนทีู่ท่าะมีเรื่อ้อารวาม่วยเหลือแน่ๆ
&&&&&&&80%&&&&&&&&
"เอ่อ ือผม ะพูยัไีล่ะ ถ้าพูไปะโนล่าวหาว่าเป็นนั้มุ๋นอีไหมนะ" แบมแบมมอหน้านัวโที่้อนอยู่เ่นัน
"พูมาเถอะรับ ่อใหุ้เป็นใร ผม็ยินีที่ะ่วย ูท่าทาุ็ไม่ใ่นเลวร้ายอะไรใ่ไหมรับ" ายหนุ่มยิ้มละมุน ให้ับนที่ทำท่าทาล้าๆ ลัวๆ ใส่น
"ือผมื่อแบมแบมฮะ ผมเป็นผู้ัารส่วนัวอุมาร์ ุมาร์ที่เป็นารานายแบบหล่อๆ น่ะฮะ รู้ัหรือเปล่า" แบมแบมถามนรหน้า
"อืม! รับๆ" ายหนุ่มมอท่าทาอนที่พยายามอธิบายทุอย่า อย่าำๆ
"ำอะไรฮะ ไม่เื่อที่แบมแบมพูสินะ ิ๊!" แบมแบมยู่หน้าใส่นที่ยืนำน
"เปล่าๆ ไม่ใ่ไม่เื่อนะรับ ผมเื่อุ เอ่อ ุแบมแบม แ่ผมำทีุ่พยายามะสื่อสารับผม เพราะลัวว่าผมะไม่เื่อทีุ่พู ผมื่อยูยอมรับ มาหาเพื่อนที่พัอยู่ที่อนโนี้ ผมำลัะลับแ่เห็นุเินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าอนโ ็เลยอรถลมาถามู เล่า่อเถอะฮะ เผื่อผมะ่วยอะไรุไ้บ้า" ยูยอมบอออไป
"เอ่อ ฮะ ุยูยอม อบุนะที่เื่อ ือ ุมาร์ออไป้านอ อนที่แบมแบมลมาทิ้ยะ้าล่า แล้วป่านนีุ้มาร์็ยัไม่ลับมา แบมแบมเ้าห้อไม่ไ้ ระเป๋า้าวอ็อยู่ในห้อ แบมแบมไม่รู้ะทำยัไี ะลับไปที่ห้อพัอัวเอ่อน็ลับไม่ไ้ เพราะไม่มีเินิัวสับาทเลยฮะ" แบมแบมเล่าทุอย่าให้ายที่เพิ่เอหน้าันรั้แรฟั
"อืม! เรื่อมันเป็นอย่านี้นี่เอ ุแบมแบมพัอยู่ที่ไหน ให้ผมไปส่ไหมรับ" ยูยอมเสนอแนวทา่วยนัวเล็
"ไ้เหรอฮะ เอ่อ แ่ไม่เป็นอะไรีว่าฮะ ผมอยาะยืนรอบอเ้าอห้อสัหน่อย ลัวุมาร์ลับมาแล้วไม่เห็นแบมแบม ะใเอา " แบมแบมยัเป็นห่วลัวนที่ออไปทำธุระะไม่รู้ว่านไปไหน
"อืม! ็ไ้รับ ผมะรอบอเ้าอห้อเป็นเพื่อนุ แล้ว่อยไปสุ่็ไ้" ยูยอมมอใบหน้าหวาน ที่แม้ะอยู่ในสภาพมออแ่วามน่ารั็ยัเปล่ประายออมา
"เอ่อ แ่มันะเสียเวลาุเอานะ ฮึ้ย! หนาวั" แบมแบมยืนัวสั่นัน เมื่อลมพัผ่านมา เพราะร่าายอนเปียฝน
"ไม่เป็นอะไรรับ ผมรอไ้ แ่ถ้าุไม่อยารอ ะลอใ้มือถืออผม โทรหาุมาร์ูไหมรับ ว่าเาอยู่ที่ไหนแล้ว ำเบอร์ไ้หรือเปล่ารับ" ยูยอมมอนที่ยืนออเพราะวามหนาว แ่ไม่ล้าเ้าใล้แบมแบมไปม่ว่านี้ เพราะลัวว่านัวเล็ะไม่ไว้ในแปลหน้าอย่าน แล้ว็ยื่นโทรศัพท์ให้
"ริ้วยสิ มัวแ่ใ ลืมเรื่อโทรศัพท์ไปเลย/ เอ่อ ุมาร์ไม่รับโทรศัพท์ สสัยุมาร์รีบนไม่ไ้เอาโทรศัพท์ออไป หรือไม่อย่านั้นยุ่อยู่ับธุระสำัน่ะฮะ" แบมแบมยื่นโทรศัพท์ืนให้ยูยอม ทำหน้าเศร้าเมื่อิ่อมาร์ไม่ไ้
"ผมว่า ุมาร์อะไรนั่น ไม่ลับมา่ายๆ หรอรับ นี่เรา็ยืนรอมาั้นานแล้ว ุแบมแบมัวเปีย้วย รีบลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าีว่านะรับ เี๋ยวะไม่สบายเอา" ยูยอมบอนัวเล็
"อืม นั่นสินะฮะ" แบมแบมบอออไป เอาแ่มอทาิว่ามาร์อาะใล้ลับมาถึแล้ว็ไ้
"อย่าัวลเลยรับ เี๋ยวผมะเินไปฝา้อวามับพนัานออนโไว้ ว่าุแบมแบมลับไปแล้ว ืนใหุ้แบมแบมเินไปบอเอ นในนั้น้อใแน่ๆ" ยูยอมพูึ้น
&&&&&&&&&&&&
"ุแบมแบมสวมเสื้อนออผมทับไว้เสียหน่อยีว่ารับ ในรถอาาศเย็น" ยูยอมถอเสื้อนออน ยื่นให้แบมแบม
"แ่เสื้ออุะเลอเอานะฮะ" แบมแบมรับเสื้อมาอย่าเรใ
"เสื้อเลอะ ็ีว่าุแบมแบมไม่สบาย" ยูยอมบอยิ้มๆ แบมแบมรับเสื้อไปสวมทับลายหนาว
"ไปทาไหน่อรับ" ยูยอมถามนหน้าหวานที่บอทาลับบ้านให้นมาลอทา
"อ้าว! หลับไปอนไหนัน" ยูยอมหันไปมอนหน้าหวานที่หลับพิพนัพิัวสั่นัน
ยูยอมอรถเ้า้าทา เพราะนไม่รู้ว่าบ้านอแบมแบม ้อเลี้ยวไปทาไหน่อ
มือหนาเลื่อนไปแะที่หน้าผามนอนที่นอนใ้เสื้ออน
"ัวร้อนี๋เลย ไม่สบายนไ้ เอายัไล่ะทีนี้ พาไปที่บ้านเรา่อน็แล้วัน" ยูยอมใ ไม่รู้ะทำยัไ นะพาแบมแบมไปที่ไหนไ้ ึพานัวเล็ไปพัที่บ้านอน
&&&&&&&&90%&&&&&&&
"เี๋ยวป้า่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แบมแบม้วยนะรับ" ยูยอมอุ้มนัวเล็วาลบนเียนอนในห้ออน แล้วบอนรับใ้ที่เินามนมา
"่ะ แ่ว่าุแบมแบมนี่ใรันะ ป้าไม่เยเห็นหน้ามา่อนเลย แล้วป้า็ไม่เยเห็นุเยพาใรมาที่บ้านเลย นาเพื่อนสนิท็ยันัเอัน้านอ" นรับใ้ถามอย่าอยารู้
"เอ่อ เอาไว้ผมะเล่าให้ฟัทีหลั อนนี้เ็ัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แบมแบม่อน ูท่าะไม่สบายมาเลยรับ ัวร้อนมาเลย แล้ว็ให้ใร็ไ้เรียม้าว้ม แล้ว็เรียมยาให้แบมแบม้วยนะรับ ผมะออไปรอ้านอ" ยูยอมหันใบหน้าหนี เมื่อแม่บ้าน่อยๆ บรรแะระุมเสื้ออนที่หลับไปเพราะพิษไ้ แล้วยูยอม็เลือที่ะไปรอแบมแบมที่้านอแทน
&&&&&&&&&&&&&
"อบใมานะมาร์ ที่่วยนายอนไว้ ไม่อย่านั้นนายอนแย่แน่ๆ" นายอนลารถอมาร์ หลัาที่มาร์ัารให้นมาลารถอนายอนเ้าอู่ แล้ว็ับรถพานายอนมาส่ยัที่พัอนายอน
"อืม! ราวหน้าราวหลั ็รู้ัใ้ผู้ัารส่วนัวที่บริษัทัให้ะบ้าล่ะ ไปไหนมาไหนเป็นผู้หิัวนเียวมันอันราย" มาร์พูึ้นอย่าห่วใย
"อบในะที่เป็นห่ว มาร์็รู้ว่านายอนอบทำอะไร ไปไหนมาไหน้วยัวเอ นเียวที่นายอนไม่รู้สึรำาที่้อไ้ใล้ิ็ือมาร์ แ่่อน็มีแ่มาร์ที่นายอนะสามารถอยู่้วยไ้ อย่าสบายใ มาร์็รู้" นายอนบอออไป
"ถ้ายัไ็รีบเ้าบ้านเถอะ เธอโนฝน้วยนี่นา อนที่รถเสีย เี๋ยวะไม่สบายเอานะ" มาร์พูึ้นอย่าห่วใย
"อืม ีใั ที่มาร์ยอมพูาีๆ แบบนี้ับนายอน ่อให้้อไม่สบายมัน็ุ้มแล้วล่ะ" นายอนบอยิ้มๆ
"ิ๊! ันลับล่ะ" มาร์ลอบยิ้ม แล้วับรถลับไป
&&&&&&&&&&&&
"ฮื้อๆๆๆๆ ฮัมๆๆๆๆ" มาร์ฮัมเพลเินเ้ามาในห้อพั เมื่ออนนี้นสามารถพูุยับนายอน โยไม่มีิถิใๆ นัวโเินไปไปหยิบน้ำในู้เย็นึ้นมาื่ม แล้วนั่พัอยู่ที่ห้อรับแ
มาร์ปิทีวี ที่เปิทิ้ไว้ั้แ่รีบร้อนออไปหานายอน แล้วเินไปที่โ๊ะในห้อรัว
"ระเป๋าั์? ุแรถ? โทรศัพท์มือถือ? เออ ริสิ แบมแบม แบมแบมล่ะ เราลืมแบมแบมไปเลย แบมแบมลไปทิ้ยะอนที่เราออไปหานายอนนี่ ายล่ะ ้าวอทุอย่า็อยู่ที่นี่ แบมแบมเ้าห้อ็ไม่ไ้ แล้วอนนี้ไปอยู่ที่ไหนแล้วนี่" มาร์ใเมื่อมอเห็น้าวออแบมแบม นถึนึึ้นไ้ ว่าทิ้แบมแบมไว้ที่นอห้อ
&&&&&&&&&&&&
"ว่าอะไรนะ มีนมาฝา้อวามถึผมไว้ว่า ุแบมแบมลับไปที่บ้านอัวเอแล้วอย่าั้นเหรอ" มาร์เินมาถามทีุ่บริารออนโ ไ้รับ้อวามที่ยูยอมมาฝาเอาไว้
"เป็นแบมแบมล่ะมั้ แล้วลับไปไ้ยัไัน เิน็ไม่มีิัว แ่ไม่เป็นอะไรมั้ หาหนทาลับไปไ้นั่นแหละ ถึไ้ฝา้อวามถึเราไว้" มาร์ิแล้วเินลับไปที่ห้อ
&&&&&&&&&&&&&&
"เฮ้อ! ทำยัไี มือถืออแบมแบม็อยู่ที่นี่ ิ่อ็ไม่ไ้ ับรถเอาอไปืนแบมแบมที่ห้อีว่า" มาร์ื่นมาในอนเ้า มอระเป๋า ุแรถ แล้ว็โทรศัพท์อแบมแบม ึัสินใะนำไปืนให้แบมแบมที่ห้อ
&&&&&&&&&&&&&&
"อโทษนะุยูยอม ที่ผมทำใหุ้้อลำบา ันมาป่วยอนที่ำลัะลับมาที่นี่ะไ้" แบมแบมเปิประูรถลมา หลัาเมื่อืน้อนอนอยู่ที่บ้านอยูยอม เพราะพิษไ้าที่้อาฝน และยืนัวเปียอยู่หลายั่วโม อนเ้าแบมแบมที่เพิ่รู้สึัว ็ร้อนรนอให้ยูยอมมาส่นที่อนโอนทันที
"ไม่เป็นอะไรหรอรับ ีแล้วที่แ่เป็นไ้ธรรมา ถ้าเป็นอะไรมาว่านี้ ้อแย่แน่ๆ ที่ริแบมแบม เอ่อ ุแบมแบมน่าะนอนพัอีสัหน่อย หน้ายัีๆ อยู่เลย" ยูยอมรีบวิ่มาประรอนัวเล็ที่เพิ่ฟื้นาไ้
"ิ๊! นึว่านายหาทาลับมาที่นี่ยัไ ทั้ที่ไม่มีทั้เิน ไม่มีทั้อิัวสัอย่า ที่แท้ ็ใ้วิธีนี้สินะ ถึว่า ถึ้อใ้เวลาทั้ืนว่าะลำทาลับมาถึห้อไ้" มาร์เปิประูรถลมา เินอาๆ มาหาแบมแบมที่อยู่ในอ้อมแนอนที่ประรอแบมแบมมา อย่าไม่สบอารม์
"มาร์ มาร์ริๆ ้วย มาร์หายไปไหนมา รู้หรือเปล่าว่า เมื่อวาน มาร์ลืมแบมแบมไว้้าล่า แบมแบมพยายามวิ่ามรถอมาร์แ่มาร์็ไม่เห็นแบมแบม แบมแบมพยายามะหาทาลับมาที่นี่ พอีเอุยูยอมเ้า ุยูยอม็เลยอาสามาส่แบมแบมที่นี่" แบมแบมีใที่เอมาร์ พยายามอธิบายนทีู่ท่าะไม่พอใน ที่นลับมาับนอื่น
"ันถามว่านายลับมาับไอ้หมอนี่ยัไ ถึไ้มาถึเอาป่านนี้" มาร์มอหน้ายูยอมโมโหเลือึ้นหน้า
"ผม้อถามุมาว่านะ ุทิุ้แบมแบมให้้อไม่สบาย เพราะ้อาฝนรอุอยู่แบบนั้นไ้ยัไ" ยูยอมถามลับนที่ทำท่าไม่เป็นมิรใส่น
"อ้อ! นนออย่านายไม่รู้อะไร็อย่าพูเลย แ่ที่แน่ๆ พอนายเห็นอย่านั้นแล้ว นาย็เลย้อรีบรับเลม่อาันทันที เพราะสสารนที่ถูทิ้ไว้น่ะเหรอ" มาร์โ้ลับ นที่ำลัะเปลี่ยนาผิเป็นอบ ในเมื่อนำลัถามถึเหุผลที่แบมแบมลับมาถึที่ห้ออน หลันที่เอาอมาืนให้เสียอี แ่ผู้ายรหน้าลับเอาเรื่อที่นลืมแบมแบมทิ้ไว้มาพู
"ุนี่มัน ุแบมแบมรับ ผมว่าุลับไปพั่อที่ห้อเถอะ ูท่า ุมาร์อะไรอุนี่ ะไม่ไ้ยินำว่าุแบมแบมไม่สบาย เอาแ่หึผมนหน้ามื" ยูยอมันไหล่บาให้เินไป
"มาร์ ใเย็นๆ ่อน ที่แบมแบมลับเอามานป่านนี้็เพราะว่าแบมแบม..." แบมแบมพยายามอธิบายออไป แ่มาร์็พูสวนึ้น่อน
"ใรว่าผมหึ เราสอนไม่ไ้เป็นอะไรัน ผมะหึทำไม นาย็เหมือนันแบมแบม นายอย่าเ้าใผิ ิว่าที่ันยืนโวยวายอยู่นี่ เป็นเพราะว่าันหึนาย ันแ่รู้สึว่า นายนี่มันไม่เลือเลยริๆ ระทั่นที่เพิ่เอหน้า็ยัไม่วาย ันลับ่อนล่ะ อโทษ้วยนะที่ันลืมนายทิ้ไว้ที่้านล่าอนโเมื่อวาน พอีนายอนเารถเสียน่ะ ัน็เลย้อรีบไป่วย นี่อๆ นาย รับไปสิ/ ยัไ็ฝาุูแลแบมแบม่อ้วยแล้วัน ไหนๆ ็ูแลันมาทั้ืนแล้วนี่" มาร์บอแล้วส่อืนให้แบมแบม แล้วลับไปึ้นรถอน
"มาร์ นายรีบร้อนออไป็เพราะนายอนเอหรอเหรอ" แบมแบมยืนเในอ้อมออยูยอม เมื่อรู้เหุผลที่มาร์ลืมนทิ้ไว้เมื่อวาน นนไม่สบาย น้ำาอนัวเล็ไหลเผาะๆ ออมาเ็มสอแ้ม เมื่อไ้ยินทุอย่าอย่าัเน
"ุแบมแบม ุแบมแบมรับ ึ้นไปพัที่ห้อ่อนเถอะ ผมไม่รู้ว่าเิอะไรึ้นระหว่าุสอนหรอนะ แ่อย่าเพิ่ิอะไรมาเลยรับ พัผ่อนให้ร่าายหายี่อนีว่านะรับ" ยูยอมมอามนที่ับรถระาัวรถออไปอย่าุนเียว แล้วพยุแบมแบมึ้นไปที่ห้อพัอแบมแบม
&&&&&&&&&&&&&&
"ปี๊นๆๆๆๆๆ หนอย! แบมแบม นานทีู่ื่อสัย์อย่านาย ็ยัทำับันแบบนี้เหรอ" มาร์อรถที่้าทา แล้วทุบแรรถเพื่อระบายอารม์โรธ เมื่อเห็นแบมแบมที่หายาห้ออนไป ลับมาับายอื่นในอนเ้า
"มาร์!" แบมแบมเรียื่อนที่ยืนเียนายอน หลัาที่แบมแบมลาานเพราะไม่สบายอีสอวัน แบมแบม็ลับมาทำหน้าที่อน แบมแบมไม่อยาะเื่อว่าเวลาแ่สอวัน นเหมือนอยู่นละโลับมาร์ไปทันที
"แบมแบม ไ้่าวว่านายไม่สบาย หายีแล้วเหรอ นายอนว่าะไปเยี่ยม แ่มาร์็ไม่ให้ไป บอว่านายมีนูแลอยู่แล้ว ใรัน ทำไมนายอนถึไม่รู้เลยว่าแบมแบมมีเพื่อนนอื่นนอานายอน" นายอนถามนรหน้า
"อืม! แบมแบมหายีแล้วล่ะ (ืนีันแล้วสินะ)" แบมแบมเอ่ยเสียเศร้า มอูมาร์ที่โอบเอวนายอน ไม่หันมาสนในทีุ่ยับนที่มาร์แนบ้าอยู่
"หายี็ีแล้ว แ่ใรัน นที่มาร์พูถึ" นายอนยัถามเรื่อที่นอยารู้
"นายอนเลิเ้าี้เพื่อนอเธอไ้แล้ว ถ้าเาอยาะบอเธอ เา็พูออมาเอนั้นแหละ เรา้อึ้นเวทีไปเป็นพิธีรานเินแบบพร้อมันนะ ำสริปไ้หมแล้วเหรอ" มาร์มอใบหน้าแบมแบม แล้วพูับนายอน
"อืม! ริสิ ั้นเราไปหาที่ท่อสริปันีว่า แบมแบม นายอนไป่อนนะ" นายอนบอแบมแบม แล้วเินไปับมาร์ แบมแบมมอามนทัู้่ทีู่เหมาะสมัน เินเียู่ันไป ้วยใที่รู้สึเศร้า
&&&&&&&&&&&&
"นายอน! เธอไม่ไ้มีาน่อใ่ไหม เราไปหาอะไรทานันเถอะ" มาร์ที่นั่ในรถมาเลื่อนเปิระ ะโนเรียนที่ำลัเินึ้นรถ โยมีแบมแบมเป็นนับรถในานะผู้ัารส่วนัวอน ลอเวลาที่อยู่ันเพียลำพั มาร์แสท่าทีเยาับแบมแบมอย่าเห็นไ้ั แบมแบมพยายามเอ่ยปาะอธิบายเรื่อที่เิึ้น แ่มาร์็ะเริ่ม้นพูว่า นไม่อยารับรู้ เพราะว่าไม่ไ้เป็นอะไรับแบมแบม นอาารทำานร่วมันในานะผู้ัารส่วนัว ับาราที่แบมแบมมีหน้าที่้อูแลเท่านั้น
"อืม เอาสิ ถ้าอย่านั้น นายอนะับรถามไปนะ" นายอนบอ แล้วึ้นรถับรถามรถอแบมแบมับมาร์ไป
&&&&&&&&&&&&&
"นายอน มาร์ แบมแบมอัวเ้าห้อน้ำ่อนนะ" แบมแบมลุอัว เมื่อรู้สึเหมือนนเป็นส่วนเิน เมื่อมาร์เอาอเอาใบริารัอาหารให้นายอนออนอหน้า นรู้สึอึอัเลยอัวออไป
"มาร์! นายทะเลาะับแบมแบมเหรอ" นายอนถามนรหน้า หลัาที่เมื่อรู่มาร์ยัทำท่าเอาอเอาในอยู่เลย แ่พอแบมแบมเินออไปาโ๊ะ มาร์็ลับนั่นิ่ เหมือนำลัิอะไรอยู่
"เปล่านี่" มาร์อบเสียห้วน
"มาร์! นายะทำแบบนี้ไม่ไ้นะ" นายอนถามึ้นอย่าไม่พอใ
"ันทำอะไร" มาร์ถามอย่าไม่เ้าใ
"็ะวบสอไ อบใร็เอาสัน ะันหรือแบมแบม ที่ลับมาพูีับัน ็เพื่อประแบมแบมสินะ นายไม่ใ่เ็ๆ แล้วนะมาร์ ถ้าไม่ทำอะไรมาให้ัเน ระวัะเสียทุอย่าไป" นายอนพูึ้นอย่าไม่สบายใ
"วบสอ? เธอบ้าไปแล้วหรือไ แบมแบมไม่ไ้เป็นอะไรับันนะ" มาร์พูเสียแ็
"ั้น็หมายวามว่านายเลือันน่ะสิ" นายอนใ้อนมาร์ให้นมุม
"ไม่ใ่นะ! เอ่อ ือ" มาร์ที่เหมือนะอบไ้ในทันที ว่านไม่มีทาลับไปรันายอนอี แ่พอิว่านรู้สึยัไ็ใัวเอึ้นมา
"ิ๊! มาร์ นายรู้ัวหรือเปล่า ว่าอนนี้นายำลัทำับนายอน เอาอเอาในายอน เพื่อประแบมแบม เหมือนวันที่มาร์ามแบมแบมมาที่นี่ แล้ว็เอาสร้อยให้แบมแบม เพื่อประนายอน ทำไมนายอนรู้สึเ็บปวว่าเหุาร์วันนั้น็ไม่รู้ ถ้านายไม่รู้ัยอมรับวามริะบ้า เอาแ่ใ้อารม์โมโหอัวเอเป็นที่ั้ล่ะ็ ีวิรัอนายพัแน่ๆ เื่อนายอนสิ" นายอนรู้สึเสียใ ทีู่ท่ามาร์ะรัเพื่อนนอย่าแบมแบมไปแล้ว
"ประเหรอ? เปล่าะหน่อย ันะทำเพื่อประใรทำไมัน" มาร์บอนายอน แ่สายาเอาแ่มอหานที่อัวไปห้อน้ำ
"เฮ้อ! นโลเล ถ้าไม่ไ้ประ แล้วอนนี้สายาอนายถึไม่ไ้อยู่ับนายอนล่ะมาร์ มันั้แ่เมื่อไรันมาร์ ั้แ่เมื่อไรที่นายเลิสนในายอนแล้ว" นายอนถามนที่นับพิรุธไ้หลายอย่า
"เลิพูเถอะน่า เธอน่าะไปูเพื่อนอเธอหน่อยไม่ใ่หรือยัไ หายไปห้อน้ำั้นานแล้ว เพิ่ะหายป่วย้วย" มาร์ทำหูทวนลม แล้วบอให้นายอนไปูแบมแบม
"ิ๊! นายนี่ แบมแบมเป็นเพื่อนอัน ัน็ห่วอยู่หรอนะ แู่ท่านายะห่วเพื่อนอัน มาว่าันะอี ห่วันมา็ไปามันเอสิ ันลับล่ะ ฝาบอแบมแบม้วยว่า นายอนะลับ่อน" นายอนถือระเป๋า มอมาร์ที่ทำเป็นไม่รู้ใัวเอ แล้วลุเินออไป
"ยัยบ้า! ถ้ารู้ีนานี้ ะลับมาหาันทำไม" มาร์่อว่านายอนที่ทำท่าโมโหโทโสน อัวลับไป
"แบมแบม! อโทษนะ ที่นายอนลับมาแทรลาระหว่านายสอน ถ้ารู้ว่ามาร์มีนอื่นในใไปแล้ว นายอนไม่ลับมาให้ัวเอ้อเ็บหรอ มาร์นะมาร์ ทำไมถึไ้อบทำร้ายิใอนอื่นไปทั่วแบบนี้นะ แบมแบมอย่าไปยอมืนี่ายๆ เียว ้อปล่อยให้พ่อาราท่าเยอะเ็บมาๆ ไปเลย" นายอนิ แล้วลับไปที่รถอน
&&&&&&&&10%&&&&&&&
"ริอย่านายอนว่า เรามันบ้าใ้แ่อารม์ หึ็้อบอว่าหึสิ ทำไมเพิ่รู้ัวนะ ว่าเราเลิรันายอนไปั้นานแล้ว ที่โมโหนายอนไปราว่อน ็แ่เ็บใที่นายอนทิ้ไป แล้ว็แ่รู้สึเสียายวามรู้สึีๆ ที่มีให้ัน แ่พอลอพูาีๆ ับนายอน ลับมาุยันใหม่ เรา็รู้สึว่า เราสามารถให้นายอนไ้แ่เพียวามเป็นเพื่อนเท่านั้น
ยัยนั่น็เหมือนันนั่นแหละพอลับมาุยันใหม่ ็เล่นแ่มุเสี่ยวๆ เหมือนอนีบันใหม่ๆ แล้ว็เอาแ่ำ ิ๊!" มาร์ิ แล้วลุึ้น เพื่อไปามแบมแบมที่ห้อน้ำ เพราะนมีเรื่อสำั้อบอนัวเล็ให้เ้าใ
&&&&&&&&&&
"เ็บพอหรือยัแบมแบม นายทรมานนพอใหรือยั เลิรัมาร์สัทีไ้หรือยั นายะไม่ถอยไปไหนริๆ เหรอ นายะทนูเาสอนลับมารัันไ้ริๆ ใ่ไหม"
แบมแบมยืนอยู่ที่หน้าระในห้อน้ำ พูึ้นับัวเอ ลอเวลาที่นไม่สบาย เพราะอาารป่วยาร่าายและิใ แบมแบมที่้อนอนหลับไป เพราะร้อไห้นหมแร แ่ิว่า วันนั้นมาร์ทิ้นไว้ เพราะรีบไปหานรั แบมแบมที่นอนอับมาร์มาทั้ืน แ่มาร์็สามารถลืมนไ้ลอ แ่นี้แบมแบม็เ็บปวนเินทนแล้ว
แบมแบมยืนน้ำาลอเบ้ามอใบหน้าีเผืออนในระ หันหลัเิน้าวเท้าออมาาห้อน้ำ
"ุยูยอม! ุมาที่นี่ไ้ยัไัน" แบมแบมมอนที่มายืนัรอนอย่าใ
"็ผมเป็นเ้าอร้านอาหารร้านประำทีุ่แบมแบมมาับเพื่อนอุ แล้วทำไมผมะมาที่นี่ไม่ไ้ล่ะรับ แล้วนี่อาารป่วยีึ้นแล้วใ่ไหม ถึมาทานอาหารที่ร้านอผมไ้" ยูยอมบอนรหน้า แล้วยิ้มให้
"หมายวามว่ายัไัน" แบมแบมถามอย่าสสัย
"ถ้าผมเล่าให้ฟั ุแบมแบมะหาว่าผมเป็นพวโริหรือเปล่านะ" ยูยอมเลียนแบบ ท่าทาอนัวเล็ เหมือนอนที่เอันที่อนโ ท่าทาัวลใลัวอีฝ่ายไม่เื่อ ยูยอมยัำมันไ้ิา
"ละเล่ามาเถอะฮะ" แบมแบมบอนรหน้า
"ผมเยเอุแบมแบมับเพื่อนที่เป็นนาแบบ มาทานอาหารที่ร้านอาหารอผมั้แ่ปีที่แล้วเป็นรั้แร พวพนัานในร้าน ่าระี๋ระ๋า ที่เห็นนาแบบสาวสวย นไม่เป็นอันทำาน ผมที่เป็นเ้าอร้าน เลยเินมาปรามลูน้ออัวเอ นอื่นอาเอาแ่้อมอเพื่อนอุ มีแ่ผมที่เอาแ่มอุา้า" ยูยอมพูอย่าเินๆ
"เอ่อ อะไรนะฮะ" แบมแบมมอหน้ายูยอม ไม่อยาะเื่อเรื่ออนที่่วยเหลือนเมื่อราว่อน ะเป็นนที่รู้ันมา่อน
"ุแบมแบม ำลัลัวผมอยู่หรือเปล่ารับ ผมั้ใะไม่เปลี่ยนแปลทุอย่าในร้าน รัษามันให้เหมือนเิมทั้สภาพร้าน และเมนู รวมถึรสาิอาหาร ็เพราะรู้ว่าสัวันุ้อลับมาทานอาหารที่ร้านอผมอี ใน่วทีุ่หายไป
แล้ว็เป็นอย่านั้นริๆ ุลับมาที่นี่ แล้ว็ลับไป้วยใบหน้าเศร้า รวมถึรั้นี้ ผมไม่อยาเห็นใบหน้าอนที่ทำให้ผมใเ้นแรั้แ่รั้แร ้อเอาแ่เศร้าอีแล้ว อะไรที่มันทำใหุ้แบมแบมที่เยสใสร่าเริ
ยิ้มแย้มให้ับแมนูอาหารที่นอบ ารพูุยสนุสนานับเพื่อน ถึลายเป็นนที่ทำหน้าเศร้าแบบนี้ ไ้โปรโยนมันทิ้ไปไ้ไหมรับ" ยูยอมสารภาพทุอย่าออมา
"แล้ววันนั้นที่เราเอัน มันเป็นเรื่อบัเอิหรือเปล่า" แบมแบมถามอย่าสสัย
"เป็นเรื่อบัเอิรับ ผมเอุแบมแบมยืนาฝนอยู่โยบัเอิ ผมิว่านี่้อเป็นพรหมลิิแน่ๆ ผมเลยลารถไปให้วาม่วยเหลือับุ แล้วทุอย่า็เป็นอย่าที่เราสอนรู้" ยูยอมบอนัวเล็
"แปะๆๆๆๆๆ โอ้โห! นี่มันารสารภาพรัที่หัมุมสุๆ เท่าที่เยไ้ยินมาเลยแหะ" มาร์ปรบมือ อยู่้านหลันทัู้่ หลัานเินมาามนัวเล็ ็ไม่ิว่าะ้อมาเอแบมแบมอยู่ับนอื่นแบบนี้ นี่ถ้าไม่ใ่เพราะำพูอนายอน มาร์เอาแ่โมโหหึนหน้ามืไปแล้ว
"แบมแบม ลับันไ้แล้ว" มาร์เินมาว้า้อมือนิ่ม แล้วึให้เินไปับน
"ไม่!" แบมแบมมอหน้ามาร์ แล้วสะบัแนออาารเาะุม
"มาับันเถอะ ันมีเรื่อะพูับนาย" มาร์พยายามยื้อแนอนที่สะบัแนนออ
"ทำไมมีเป้าหมายใหม่เป็นเ้าอร้านอาหาร ็เลยะรีบระโะรุบว่าั้นสิ" มาร์ถามนหน้าหวาน
"นี่ปาเหรอ" ยูยอมันไหล่มาร์ถามึ้น อยาะสวนหมัใส่ปาเน่าๆ สัหมั
"อย่าฮะ ุยูยอม เอาไวุ้ยันวันหลันะฮะ แบมแบมอัวลับ่อน อบุนะฮะสำหรับวามรู้สึีๆ ที่มีให้แบมแบม" แบมแบมบอ แล้วเินนำมาร์ไปที่รถ มาร์สะบััวออห่ายูยอม ยับเสื้อให้เ้าที่ แล้วเินามแบมแบมไป
&&&&&&&&20%&&&&&&&
"แบมแบม นายอนอัวลับไปแล้ว แล้วัน็มีเรื่อสำัะุยับนาย " มาร์เินมาหานัวเล็ที่ำลัะ้าวประำที่นับ
"เอาไว้วันหลันะฮะ วันนี้แบมแบมเพลีย อยาลับไปนอน ถ้ายัไุมาร์่วยหารถลับเอ็แล้วัน" แบมแบมเินเ้าไปในรถ แล้วล็อรถทันที ไม่ว่าเรื่อที่มาร์ะพูะเป็นเรื่อที่มาร์ะบอนว่าลับมาืนีับนายอนแล้ว หรือเรื่ออะไร แบมแบม็ไม่อยาะรับเรื่อปวใอีแล้ว
"เฮ้ยๆๆ แบมแบม นายะทำอะไร ปึๆๆๆ" มาร์เาะระรถ ถามนที่อยู่ีๆ ็ะสาร์ทรถั้ท่าะับหนีนไป
แบมแบมถอยรถ แล้วับเลี้ยวออไปาร้านอาหารทันที
"ิ๊! สมน้ำหน้า" ยูยอมเินมาามสมน้ำหน้ามาร์ ที่อยู่ีๆ แบมแบม็ับรถหนีไป โยที่มาร์ไม่ทันึ้นรถ
"แบมแบม รอัน้วย นายำลัแ้แ้นันเหรอ ที่ันทิ้นายวันนั้น แฮๆๆๆๆ" มาร์บอ แล้วมอหาแท๊ี่ทันที เพราะอนนี้ นเริ่มหันมามอน บานที่ำมาร์ไ้หยิบล้อมือถือึ้นมาถ่ายาราอย่าน ที่อยู่ีๆ ็วิ่ามรถ แล้วยืนหอบเหนื่อย
&&&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม เสร็านแล้ว ืนนี้นายไปนอนห้อันนะ" มาร์ระิบบอนัวเล็ หลัาวันนั้นที่แบมแบมทิ้มาร์ไว้ที่ร้านอาหาร แบมแบม็ไม่่อยสนใมาร์เหมือน่อน มาร์พยายามหาทาใล้ิแบมแบม เพราะมีเรื่อาใที่อยาะพู แ่แบมแบม็ทำเหมือนว่าัวเอเป็นแ่ผู้ัารส่วนัวทั่วไป ที่ไม่ยุ่้าว่ายเรื่ออื่นนอาเรื่อาน
"มาร์ฮะ เ้าหน้าที่มาเรียแล้ว บานมารอแบมแบมที่นี่นะ" แบมแบมทำเป็นไม่ไ้ยินที่มาร์ระิบบอน แล้วบอให้มาร์ไปทำานทันที
"ฮัลโหล! พอีผมอยาะลาานสัสามวัน เริ่มาวันนี้เลย ผมอยาให้ทา้นสััส่นมาูแลุมาร์ แทนผม้วยฮะ" แบมแบมโทรลาานับ้นสัั บอุประส์อนออไป
&&&&&&&&&&&&&&
"อะไรนะ แบมแบมโทรไปลาาน แล้ว็ใหุ้มาูแลผมแทนเหรอ ทำไมแบมแบมไม่เห็นบอผมสัำเลยว่าะลาาน เป็นอะไรอเานะ" มาร์ถามผู้ัารส่วนัวที่้นสััส่ัวมาูแลนั่วราว เพราะแบมแบมโทรไปลาาน
"ื๊ๆๆๆๆๆ รับสิแบมแบม ทำไมนายไม่รับสายัน" มาร์พยายามโทรถามเรื่อที่แบมแบมลาานโยไม่บอนหลายรั้ แ่แบมแบม็ไม่ยอมรับสาย ในที่สุ็ปิเรื่อไป เมื่อมาร์โทรไปรั้ล่าสุ
"ฮัลโหล! นายอน เธอรู้ไหมว่าแบมแบมลาานั้สามวัน แล้วรู้ไหมว่าแบมแบมอยู่ที่ไหน" มาร์เปลี่ยนไปโทรถามเรื่อแบมแบมับนายอนแทน
"ห่ะ! นายโทรมาถามหานรัอนาย ับนที่นายหัออย่าไม่มีเยื่อใยนี่นะ นี่ๆ ันเป็นแ่เพื่อนอแบมแบมนะ ไม่ใ่แม่อเา ที่ะรู้เรื่ออแบมแบมไปทุเรื่อ นยิ่เ็บๆ อยู่ โทรมาทำไม็ไม่รู้" นายอนอบปลายสายอย่าไม่พอใ
"แล้วเธอพอะรู้อะไรเี่ยวับแบมแบมบ้า อย่าเ่นมีใรเป็นอะไรที่บ้านเิอแบมแบม ถึไ้ลาานลับไป หรือบ้านพ่อแม่อแบมแบมอยู่ที่ไหน" มาร์ถามออไปอย่าห่วใย
"ไม่รู้โว้ย! แ่นี้นะ เพี้ย! สาธุ! อให้เพื่อนอันทิ้นายไปลอ ไม่ใ่หายไปแ่สามวัน นานายบับแบมแบมมาั้เท่าไร ยัไม่รู้เรื่ออะไรอแบมแบมเลย แล้วันที่เป็นแ่เพื่อนะไปรู้ไ้ยัไ" นายอนโวยวายแล้วัสายไป
"ยัยบ้า! ไม่รู้็บอไม่รู้สิ ะมาแ่ันทำไม ลาานไปไหนอเานะ" มาร์เอาแ่ระวนระวายใ ในวามเปลี่ยนไปอแบมแบม นนั่ไม่ิ
&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม นายลับมาแล้วเหรอ หายไปไหนมา ันิถึนายั" มาร์สวมอผู้ัารส่วนัวอนทันที ที่แบมแบมับรถมารับไปานถ่ายแบบ มาร์ที่เยเอาแ่เที่ยวเร่ อยู่ิบ้านเพื่อรออยนที่ลาานหายไปสามวันโยไม่บออะไรอย่าใใ่อ
"ปล่อยไ้แล้ว เี๋ยวมีใรมาเห็นเ้าะเป็นเรื่อ นายเป็นารานะ อย่ามาทำประเิประเ้อ แล้ว็เลิโทรหาันไ้แล้ว เพราะันะไม่รับสายอาราที่ัน้อูแล นอเวลาาน แล้วอีอย่าสิ่ที่นายทำ มัน็น่ารำา!" แบมแบมพูึ้นอย่าอารม์ไม่ีนั
"แบมแบม เิอะไรึ้น ทำไมนายถึเปลี่ยนไปแบบนี้" มาร์ถามนที่ไม่เยใส่อารม์แบบนี้ับนสัรั้ อย่าไม่เ้าใ
"เลิถามเ้าี้ไ้แล้ว อ้อ! แล้ว็ห้ามิที่ะวนันไปที่ห้ออี ไม่อย่านั้น ันะลาออทันที ผู้ัารส่วนัว ับารา ที่ไหน เาไม่มีวามสัมพันธ์อะไรันแบบนั้นหรอนะ เราสอนวรทำมันให้ถู้อ ในเมื่อันำเป็น้อทำานหาเิน ้วยารเป็นผู้ัารส่วนัวให้นายอยู่ เราสอน็้อีเส้นั่นระหว่าันอย่าพอี" แบมแบมพูึ้นเ็า แล้วับรถออไป
"ไม่ ันไม่ยอมให้นายทำแบบนั้นหรอ แบมแบมนายหันมาฟัันสัหน่อยไ้ไหม" มาร์ถามนัวเล็ พอเอันทั้สอน็เหมือนะทะเลาะันทันที
"ฮัลโหล ้นสััเหรอฮะ" แบมแบมทำอย่าที่พู หยิบโทรศัพท์ึ้นมา แล้วโทรไปที่้นสััอมาร์ับนทันที
"ไม่นะ ฮัลโหล ไม่มีอะไรรับ พอีแบมแบมโทรผิ/ ็ไ้แบมแบม อแ่นายยัอยู่รนี้ เอาไว้ให้นายใเย็นว่านี้ แล้วัน่อยหาโอาสพูับนาย" มาร์แย่โทรศัพท์ามือนิ่ม มอนที่มีท่าทีแ็ึ ไม่อ่อนโยนเหมือน่อน ทั้ที่มาร์พยายามปรับวามเ้าใับแบมแบม แ่นัวเล็็ไม่มีทีท่าะรับฟัอะไรทั้นั้น
&&&&&&&30%&&&&&&&
"มาร์ๆ ถึแล้ว มาร์ื่นสิ" แบมแบมเย่าปลุาราที่นูแล วันนี้านเลิึ แบมแบมเลยับรถามาส่มาร์เือบเที่ยืน มาร์ึหลับไปะที่แบมแบมับรถมาส่ นัวโยัเอาแ่หลับนิ่
"มาร์ๆ" แบมแบมปลสายเบลล์ เอี้ยวัวมาหานที่หลับนิ่อยู่ที่เบาะ้านับ มือนิ่มเอื้อมไปลูบสัมผัสใบหน้าหล่ออนที่หลับลึ
"เหนื่อยมาเลยสินะ" แบมแบมไล้มือไปทั่วใบหน้าอมาร์ สายาเอาแ่้อใบหน้านที่นไม่ไ้อยู่ใล้นานี้มาหลายวัน
"อื้อ! ถึอนโอันแล้วเหรอ" มาร์ยับัวื่น แบมแบมใที่เห็นมาร์ลืมา รีบัมือลับ แล้วหันไปนั่ัวรทันที
"อือ! นายลารถไปไ้แล้ว พรุ่นี้ไม่มีาน นายับันไ้วันพัสัที" แบมแบมบอออไป าไม่มอมาร์สันิ
"แบมแบม พรุ่นี้วันหยุ เราสอน...." มาร์พยายามะวนนัวเล็ให้อยู่ับนเหมือนที่ผ่านมา แ่แบมแบม็วานเสียั
"ันบอให้ลไปารถไ้แล้ว ไม่ไ้ยินหรือไ" แบมแบมวาลั่น มาร์ะัมอนที่เอาแ่เรี้ยวรานใน่วนี้ แล้วเินอเปิประูรถ้าวลไปทันที
"ะทนทำแบบนี้ไปไ้นานแ่ไหนนะ เราะทำใแ็ไปไ้นานเท่าไรเียว ยิ่อยู่ใล้ันแบบนี้ แล้วะัใไ้ยัไัน แล้วยิ่่วนี้เรา็วบุมอารม์ไม่่อยะอยู่้วย ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เี๋ยวมาร์อยู่ใล้ ะพลอยเลียันไปให่" แบมแบมมอามหลันที่เินหายไปในวามมื แล้วออรถไปทันที
&&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม อบใมานะที่มาส่" วันนี้มาร์ยอมลารถผู้ัารส่วนัวอย่าแบมแบมแ่โยี เพราะมีอผนะามแบมแบมไปที่ห้อ แล้ว็ะหาเหุึ้นไปหานัวเล็
"อืม แล้วนาย็นอนให้พอล่ะ ถ้าะไปเที่ยวไหน็อย่าลับึ พรุ่นี้มีานแ่เ้า" แบมแบมบอนที่ำลัารถอน
"รับ มาร์ไม่ไปไหนหรอ เี๋ยวอาบน้ำแล้วะเ้านอนเลย" มาร์บอนัวเล็
"ิ๊! ทำไมเี๋ยวนี้พู่ายว่าแ่่อนอี อย่ามาทำเป็นน่ารัหน่อยเลย ันไม่ใอ่อนหรอ" แบมแบมมอามหลันที่เินหายไปแล้ว ึ่อยๆ ออรถไป
"มาร์ไม่ไปเที่ยวไหนหรอ แ่ะามไปหาอนอนับุผู้ัารส่วนัวที่ห้อน่ะ" มาร์พูแล้วรีบับามรถอแบมแบมไป
&&&&&&&&&&&
"อ้าว! นี่ไม่ใ่ทาไปอนโอแบมแบมนี่ ะไปไหนอเานะ" มาร์ับรถามแบมแบม ที่ำลัพานออนอเส้นทาที่มาร์ิไว้
"ไม่ริ! ัเลย ร้านอาหารอนที่มันมาสารภาพรัับแบมแบมนี่หว่า หรือว่าแบมแบมะทิ้เราไปหาไอ้หมอนั่นริๆ ไม่ไ้นะ ไม่ยอมเ็า" มาร์บอ แล้วแอบามแบมแบมเ้าไปในร้านอาหารทันที
"สวัสีรับ ุแบมแบม ุยูยอมรออยู่้านในแล้วรับ" พนัานอร้าน เื้อเิแบมแบมเ้าไปที่หลัร้าน
"อโทษนะรับุลู้า ทานั้นเ้าไ้เพาะพนัานน่ะรับ ุลู้าเินั่รอสั่อาหารที่โ๊ะ้านหน้าเลยรับ" พนัานนเิมบอมาร์ที่ทำท่าะเินามแบมแบมเ้าไป
"อ๋อเหรอ ันนึว่าทาไปห้อน้ำน่ะ" มาร์แล้ทำเป็นหลเินมาทานี้
"ห้อน้ำอยู่ทา้ายมือรับ" พนัานอร้านบอมาร์อีรั้
"้ายมือนะ อบใมา" มาร์เินไปเินมาอยู่แถวนั้น เพื่อหาโอาสเินเ้าไปยัหลัร้าน เพื่อามแบมแบมเ้าไปอีที
&&&&&&&&&&&&&&&
"ุแบมแบม ุอยาเป็นเฟริๆ เหรอรับ ะไหวเหรอ" ยูยอมที่นั่รอนัวเล็ถามึ้น
"ไหวิฮะ แบมแบมอยาเป็นเฟอาหารพื้นเมือ แบมแบมอยาเลิอาีพเป็นผู้ัารส่สนัวให้าราแล้วล่ะฮะ ถ้ายัไวันนี้ลอทานแิมิ ับุปปลาที่แบมแบมทำหน่อยนะ ว่ารสาิโอเ พอะเป็นเฟอร้านไ้หรือเปล่า"
แบมแบมบอยูยอมออไป ่วที่แบมแบมห่าามาร์ นไม่อยานอนร้อไห้อยู่ที่ห้อ ็ะหาโอาสมาฝึทำอาหารที่ร้านอาหารอยูยอมลอ และยูยอม็ยินี เพราะะไ้ใล้ิับนที่นแอบอบมาลอ
&&&&&&&&&&&&&&&
"อืม ลิ่นแล้ว็สีสัน ารแ่านใ้ไ้ แิมิผ่าน แุ่ปปลา ผมว่าืไปหน่อยรับ" ยูยอมัสินรสาิอาหารามวามริ
"เอ้! แบมแบมอาลืมส่วนผสมอะไรไป ยัไอิมหน่อยนะฮะ" แบมแบมัุปปลามาิม แุ่ปปลายัไม่ทันเ้าปา แ่ลิ่นปลาลอยมาแะมู แบมแบม็วิ่ไปอาเียนที่ิ้์ทันที
"อ้วๆๆๆๆ" แบมแบมอาเียนออมา
"ุแบมแบม เป็นอะไรหรือเปล่าฮะ" ยูยอมวิ่มาลูบหลัให้นัวเล็อย่าใ
แบมแบมหันหน้ามามอยูยอม อย่านที่อาเียนนหมแร ยูยอมว้า้อมืออแบมแบมมา แล้วับที่ีพร ที่เส้นเลือมีเสียหัวใวน้อยที่เ้นแผ่วๆ อยู่ับเสียหัวใอนที่อาเียนนใเ้นุบๆ
"ุท้อเหรอ?" ยูยอมถามึ้น
"ท้อ? อะไรนะฮะ นั่นสิ!" แบมแบมรุ่นิอย่าใ แล้วิถึวามผิปิ่าๆ ที่เิึ้นาร่าายน
"ูุแบมแบมไม่ใเท่าไรเลย หรือว่ารู้ัวเออยู่แล้ว ุท้อับนาย เอ่อ นายารานั่นเหรอรับ" ยูยอม่อนสายาผิหวัพูึ้น
"ือ แบมแบมรู้ว่าร่าายอัวเอผิปิ สามารถั้รรภ์ไ้ แล้วนีุ่ยูยอมเป็นเ้าอร้านอาหาร แ่ทำไมถึับีพรเป็นล่ะฮะ" แบมแบมถามอย่าสสัย และไม่ยอมอบำถามอยูยอมเรื่อลู
"ผมเยถูที่บ้านบัับให้เรียนหมอ แ่พอผมรู้ว่าผมไม่ไ้อยาเป็นหมอ ผม็เลยหนีที่บ้านออมาทำร้านอาหารนี่แหละรับ" ยูยอมพูึ้น
"ถึว่าสิ" แบมแบมยิ้มให้นเ่รหน้า
"แล้วนี่ะทำอาหารไหวเหรอรับแบบนี้ นท้อไ้ลิ่นเรื่อเทศุนๆ ็ไม่ไหวเหมือนันนะรับ" ยูยอมพูึ้น
"ยิ่ถ้ารู้ว่าท้อ แบมแบมยิ่ไม่อยาะลับไปทำานที่นั่นเลยฮะ แบมแบมไม่อยาแทรลาระหว่าวามรัอใร แบมแบมไม่อยาให้ใรรู้ว่าแบมแบมท้อ ไหนๆ ุยูยอม็่วยผมมาลอแล้ว ่วยแบมแบมอีสัรั้ะไ้ไหมฮะ" แบมแบมบอยูยอมเสียเศร้า
"นั่นไ อยู่้วยันสอน้วย' มาร์ลอบเ้ามาที่ร้านอาหาร้านหลั แล้วแอบูยูยอมับแบมแบมที่ำลัยืนุยัน
"ุแบมแบม ผมบอแล้วไว่าไม่อบใหุ้เศร้า ผมะ่วยเหลือุแบมแบมทุอย่า อย่าทำหน้าเศร้าๆ แบบนี้สิรับ" ยูยอมเินไปใล้ๆ แบมแบม พูปลอบโยนนัวเล็
"ฮึๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆๆๆ ทำไมะ้อมาอนนี้้วยนะ ฮึๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆ" แบมแบมยืนลูบท้อนร้อไห้อย่าอัอั้น
"โธ่! ผมปลอบนไม่เ่้วยสิ อย่าร้อสิรับ ผมใไม่ี" ยูยอมเลื่อนมือไปลูบเ็น้ำาอแบมแบม แบมแบมเยหน้าึ้น แล้วสวมอยูยอมอย่า้อารที่พึ่ แล้วร้อไห้ออมา
"นี่สินะ เหุผลริๆ อนาย แบมแบม!" มาร์ออมาาที่่อน พูึ้น แบมแบม
"ุมาร์/มาร์" ยูยอมและแบมแบมหันลับไปยั้นเสีย
มาร์มอหน้านที่ยืนอัน แล้วเินออไปาร้านทันที
"เอายัไันีล่ะรับ พ่ออเ็ในท้อเ้าใผิอีแล้ว" ยูยอมถาม
"่าเถอะฮะ ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้็ีเหมือนัน ฮึๆๆๆ" แบมแบมลั้นสะอื้น ัสินใไม่ามมาร์ไปอธิบายอะไรทั้นั้น ในเมื่อแบมแบม้อาระัใ วิธีนี้็ีที่สุแล้ว แบมแบมไม่อยาิเ้า้าัวเอว่าารที่มาร์ามนมาถึที่นี่เพราะอะไร เพราะแบมแบมเ็บับวามรู้สึิเ้า้าัวเอ ระหว่านับมาร์มามาเินพอแล้ว
&&&&&&&&&&&&&&&
"อะไรนะ แบมแบมลาออไปแล้ว นายะปล่อยให้เป็นอย่านี้ริๆ เหรอมาร์" นายอนที่เพิ่รู้่าวที่แบมแบมอลาออา้นสัั หลัาที่มาร์ามไปเอแบมแบมอยู่ับยูยอมวันนั้น นัวโ็เอาแ่ึมเศร้า เมื่อแบมแบมไม่ไ้สนใใยีวามรู้สึอมาร์เหมือน่อน
"อืม" มาร์อบเพียสั้นๆ แล้วเินหนีนายอนไป
"ิ๊! นายนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะมาร์ ่อให้ะเป็นะาย อยาเอแ่ไหน ็ะทนเ็บเอาไว้ แล้ว็ไประบายวามรู้สึใส่อย่าอื่นแทนสินะ แบมแบม ันล่ะเริ่มสสารนายแล้วล่ะ ที่มีนรัแบบนี้" นายอนมอามมาร์แล้วส่ายหน้าไปมา
&&&&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม! ุนอนัวเ่อันไปไหน นายเอาไปไว้ไหน" มาร์ที่อาบน้ำออมาาห้อน้ำ ะโนถาม
"เออ! ไอ้มาร์ แะบ้าหรือยัไ แบมแบมเาไม่ไ้อยู่ับแอีแล้ว" มาร์นั่ลที่เียพูึ้น มอไปรอบๆ ห้อที่มีวามทรำระหว่านับแบมแบมเ็มไปหม
"แบมแบม! หนัสืออ่านเล่นอมาร์อยู่ไหน แบมแบม! ทำไมรีโมทแอร์มันใ้ไม่ไ้ แบมแบม! ลิ่นอาหารหอมั แบมแบม! หยิบรีมอาบน้ำให้มาร์หน่อย แบมแบม! แบมแบม! แบมแบม!" มาร์เอามืออุหู เมื่เสียเรียอนที่เอาแ่เรียหาแบมแบมยั้อัวานอยู่ทั่วห้อ
"ันไม่เป็นอะไร แบมแบมเาเลือทิ้ันไปเอ ันไม่เป็นอะไร แบมแบมมีนใหม่แล้ว แบมแบมไม่ไ้ทำทุอย่าเพื่อเราอีแล้ว ฮึๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆ" มาร์สะิัวเอ่อนะร้อไห้ออมา
&&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม! เี๋ยว่อนสิแบมแบม" มาร์ที่ทนเศร้าอยู่ที่ห้อพัอนมาหลายวัน วิ่มาัหน้านที่พยายามะหลบหน้าน
"มาที่นี่ทำไมอี ันไม่ไ้เป็นผู้ัารส่วนัวอนายอีแล้ว มาวุ่นวายับันทำไม" แบมแบมถามนที่อนนีู้ไม่สใส สมับเป็นาราสันิ
"นายบอยู่ับไอ้หมอนั่นริๆ เหรอ นายะทิ้ันไปริๆ เหรอ แบมแบม" มาร์ถามอย่านที่ทุรนทุรายิถึแบมแบมมาหลายวัน
"นายะพูอย่านี้ไ้ยัไันมาร์ ันะทิ้นายไ้ยัไ ในเมื่อเราสอนไม่ไ้เป็นอะไรัน นายเป็นนพูเอนะ ลับไปหานายอนเถอะ นายเพิ่ืนีับนายอนไม่ใ่เหรอ" แบมแบมพูึ้น ไล่ให้มาร์ที่ยืนันไม่ให้ไปไหน ำที่มาร์เอาแ่พูย้ำมาลอว่านไม่ไ้เป็นอะไรับมาร์ อนนี้ำที่แบมแบมพูย้ำำเียวับน ลับทำให้มาร์เป็นฝ่ายเ็บปวบ้า
"ันไม่ไ้ืนีับนายอน อนนี้เราสอนเป็นแ่เพื่อนัน ันไม่ไ้รู้สึอะไรับนายอนแล้ว นที่ันรู้สึ้วย็ือ...." มาร์ำลัะพูับแบมแบมออมาามวามรู้สึริๆ แ่เสียๆ หนึ่็พูัึ้น
"แบมแบม เ้า้าในเถอะ ำลัท้อำลัไส้ มายืนาแาลมทำไมรนี้" ยูยอมพูึ้น
"ห่ะ บะแบมแบม นาย ทะ ท้อเหรอ ันไ้ยินไม่ผิใ่ไหม" มาร์ใยืน็อนิ่
"ุยูยอม แบมแบมบอแล้วไว่าเรื่อนี้แบมแบมไม่อยาให้นอื่นรู้" แบมแบมหันไป่อว่ายูยอม แล้วหันไปมอนที่ยืน็อใับสิ่ที่ไ้ยิน
"ุแบมแบมุรู้ไหม ว่าเรื่อเ็ในท้อมันับฝันอผมแ่ไหน แ่ผมไม่ใร้ายพอนาพราลูับ....." ยูยอมำลัพูสิ่ที่นิว่ามาร์้อรู้ออไป
"ใ่! มาร์ แบมแบมท้อ แบมแบมท้อับุยูยอม ถึไ้ลาออมาทำานที่นี่ไ นายรู้แล้ว็อย่ามายุ่ับเราสอนอี เ้าใไหม ไปันเถอะฮะ ุยูยอม" แบมแบมบอออไป แล้วลาแนยูยอมให้เ้าไป้าใน ไม่สนในที่ยืน ใหนัเมื่อแบมแบมบอว่าแบมแบมท้อับยูยอม
&&&&&&&&&&&&
"ไม่ริ! นี่เรา้อเสียแบมแบมไปริๆ เหรอ มันสมวรแล้วใ่ไหม อนเาอยู่็ไม่เยเห็น่า เห็นเป็นแ่อาย พออนเาเป็นอายที่ิ้นไ้ แะมาอ้อนวอน อให้เาลับไปเหรอมาร์ แมันบ้าเอ แมันพลาเอั้แ่แร แทำร้ายเามาลอ สมวรแล้วที่เาะิไ้ ว่าอยู่ับแมันมีอะไรี สมวรแล้วที่เาะโผเ้าหาออนที่ปป้อเาไ้ นที่ไม่ใ่แไอ้มาร์" มาร์ยืนนิ่อยู่อย่านั้นไม่ยับ ้มหน้าให้น้ำาไหลหยลพื้น ร้อไห้ออมาอย่าไม่อาย
"แบมแบม ้านอฝนหนั ร้าน็ปิแล้ว พวพนัาน็ลับันหมแล้ว แ่มีนๆ หนึ่ยัยืนอยู่ที่เิมเลยนะ นายะไม่สนใเาหน่อยเหรอ" ยูยอมถามออไป
"ไม่ฮะ" แบมแบมพูึ้น สะลั้นน้ำา ทั้ที่รู้ว่ามาร์ยัยืนอยู่ที่หน้าร้าน แ่็ไม่อยาะรู้สึอะไรให้เ็บปวอี
"แบมแบม!" มาร์เยหน้าึ้น เมื่อรู้สึมีเาอร่มาบันที่ยืนาฝนอยู่ เรียื่อแบมแบมออไป เพราะเ้าใว่าแบมแบมออมาหานแล้ว
"ุลับไปเถอะุมาร์ ุ็รู้ว่าแบมแบมำลัท้อ ถ้าุหวัีับแบมแบมริๆ อย่าทำให้แบมแบมเรียเลยนะ" ยูยอมบอออไป
"แเอเหรอ แ!" มาร์มอหน้านที่แย่อรัอนไป อย่าโรธแ้น เอื้อมว้าอเสื้ออยูยอม หมายะ่อยให้เ็มแร แ่ยูยอม็นิ่เย ไม่ไ้ใส่ใับนที่ระาอเสื้ออน เพื่อะ่อยน
"ไม่ไ้ ันะทำให้แบมแบมเลียันไปมาว่านี้อีไม่ไ้" มาร์ึมือลับ แล้วหันหลัเินลับไปอย่าอ่อนแร
&&&&&&&&&&&&&&
"มาร์ ้นสัับอว่านายเบี้ยวาน เมื่อไรนายะหายบ้าสัที อนที่นายอนทิ้มาร์ไป มาร์็เอาแ่เที่ยววผู้หิไม่้ำหน้า พอแบมแบมทิ้มาร์ไป มาร์็ไม่ทำานทำาร เอาแ่เป็นบ้าเป็นบอ ทำัวเละเทะทำให้านเสียหายแบบนี้ เมื่อไรนายะิไ้สัที ว่าไม่มีใรเาะอบ ผู้นำรอบรัวที่เป็นไม้หลัปัี้เลนอย่านายหรอ นายอนมาิๆ ูแล้ว แบมแบมเลือนายยูยอม เ้าอร้านอาหารนั่น็ถู้อแล้วแหละ" นายอนพูึ้นเือนสิในานะเพื่อนนหนึ่
"หยุพร่ำไ้หรือยั ถ้าันมันแย่นั ัน็แ่ลาออาวาร ันมาหาเธอเพื่อหานปลอบในะ ไม่ไ้มาให้เธอพูให้ันายเร็วึ้น" มาร์่อว่านายอนออไป
"นายนี่ ฮึ้ย! อยาะบีบอให้ายนั ทำไมถึเป็นนเ้าใอะไรยานานี้ ที่ันพูออมาทั้หม ็เพื่อให้นายเปลี่ยน้อบพร่ออัวเอ ทำัวให้แบมแบมเห็นว่านายเอาารเอาาน น่าเื่อถือ ูแลแบมแบมไ้ ถ้าแบมแบมรันายอยู่ แบมแบมอาะลับมาหานาย็ไ้นะ" นายอนพูึ้น
"ลับมาหาันเหรอ แบมแบมะลับมาหาันไ้ยัไ ในเมื่อแบมแบมท้อับไอ้ยูยอมนั่นแล้ว" มาร์พูเสียสั่น ที่มาร์ไม่เป็นอันทำารทำาน นอาเรื่อที่แบมแบมาไปแล้ว ็เรื่อที่แบมแบมท้อับยูยอมนี่แหละ
"ท้อ? แบมแบมนี่นะท้อ ะเป็นไปไ้ยัไ ้อมีอะไรเ้าใผิันแน่ๆ แบมแบมะท้อไ้ยัไัน" นายอนพูอย่าใ
"อนแรัน็ๆ ับเรื่อนี้เหมือนัน แ่พอนึถึอนมีอะไรัน แบมแบมะบัับให้ันสวมถุยาลอ แ่มีอยู่รั้หนึ่ที่ันไม่ยอม แบมแบม็ยอมามใัน พอมาิๆ ูแล้ว เพราะเหุนี้สินะ แบมแบมถึไม่ยอมมีอะไรับัน ถ้าันไม่สวมถุยาอนามัย" มาร์พูึ้น
"ถ้าแบมแบมท้อริ ็เ้าเ้า นายยูยอมไม่น่าะใ่พ่ออเ็ในท้อแบมแบมอย่าที่สอนนั่นบอนายหรอ เพื่อนอันไม่ใ่นที่ะมีอะไรับใรไ้่ายๆ นะ ถ้านๆ นั้น ไม่ใ่นที่แบมแบมรั แบมแบมใให้นายเ้าใผิิว่าแบมแบมท้อับนอื่นแน่ๆ เรื่อนี้สสัยนายอน้อออโระแล้ว ไม่อย่านั้น นโ่ๆ อย่านาย ไ้ายไป่อนไ้แบมแบมลับืนมาแน่ๆ" นายอนิะ่วยนรัเ่าอน ับเพื่อนรัให้สมหวั
&&&&&&&&&&&&&&&
"นายอน!" แบมแบมที่ำลัสาละวนอยู่ในรัว ่อนที่พนัานอร้านะมาามว่ามีนมาอพบ พอเอหน้าแบมแบม็เรียื่อนที่มาพบนอย่าใ
"อะไรัน นายท้อริๆ เหรอแบมแบมไม่อยาะเื่อเลย ถ้ามาร์ไม่บอัน ัน็ไม่เื่อเลยริๆ " นายอนเอาแ่ั้ำถาม ใเมื่อเห็นับาว่าเพื่อนอนท้อเริ่มโ
"นายอน! เธอรู้ไ้ยัไว่าันอยู่ที่นี่ อ้อ! นรัอเธอ มาร์เป็นนบอสินะ" แบมแบมถามเพื่อนอน
"ที่ันมาหานาย็เพราะเรื่อนี้ แบมแบม มาร์เาไม่ไ้รััน มาร์เารันาย ันับมาร์ อนนี้สถานะเป็นแ่เพื่อนัน ถ้านายรู้อย่านี้แล้ว ลับไปหามาร์เาเถอะนะ แล้วอีอย่าเ็นี่เป็นลูอมาร์ใ่ไหม นาย็รัมาร์ มาร์็รันาย ทำไมนายสอนถึเอาแ่ทรมานันล่ะ ไม่สสารเ็ในท้อเหรอ" นายอนพยายามเลี้ยล่อมแบมแบม่วยมาร์
"อะไรนะ เธอบอว่าเธอับมาร์ เป็นแ่เพื่อนันเหรอนายอน มาร์เารัันั้นเหรอ เธอเ้าใอะไรผิหรือเปล่า เป็นไปไม่ไ้หรอ ลอเวลาเธอรู้หรือเปล่าว่ามาร์เาทำให้ันทรมานใแ่ไหน ันเยบอับเธอใ่ไหมนายอนว่า ันะรัมาร์ อยู่ให้มาร์ทรมานใันเล่น นว่าใมันะเ็บ นเลิรัมาร์ไปเอ ันะอยู่ในที่ๆ อัน ไม่เินหน้า และไม่ถอยหนีไปไหน
นวันหนึ่ วันที่ใอันมันเ็บนทนไม่ไหวริๆ สุท้ายัน็เลือที่ะเินหนีออมา แล้วอนนี้เธอมาบอให้ันลับไปอย่านั้นเหรอ มันน่าลัวเินไปนายอน ันมั่นใในรัอัวเอนะ แ่ันไม่มั่นใในรัอมาร์ เธอลับไปเถอะ ันไม่อยาไ้ยินอะไรแบบนี้อีแล้ว" แบมแบมบอนายอน แล้วลับเ้าไปทำานในรัว ามหน้าที่อน
&&&&&&&&&&&&&&&&&
"มาร์ นายะว่ายัไ ะเอายัไ่อไป าที่ันไปุยับแบมแบมมา ันิว่าเ็ในท้ออแบมแบมเป็นลูอนายแน่นอน และท่าทาแบมแบมไม่มีวันยอมรับับนายว่าลูในท้อเป็นลูอนายแน่ๆ เพราะแบมแบมไม่มั่นใในรัอนายเลยน่ะสิ ันะ่วยเพื่อนทั้สอนยัไีเนี่ย" นายอนพูอย่าเหนื่อยใ
"แ่นี้็อบใมาแล้วนายอน แ่ที่เธอทำให้ัน มัน็มาพอแล้ว ่อไปนี้ันะเป็นฝ่ายทำทุอย่าเอ ริอย่าที่เธอพู แทนที่ันะทำให้แบมแบมมั่นใว่าปป้อเาไ้ ัน็ลับเอาแ่เสียใไม่ไปทำานทำาร แล้วใระล้าเอาีวิมาฝาไว้ับนอย่าันล่ะ ในเมื่อแบมแบมไม่มั่นใในรัอัน ัน็วระทำให้แบมแบมมั่นใสิ" มาร์ฮึสู้ เพื่อให้ไ้แบมแบมลับืนมาอีรั้
&&&&&&&&70%&&&&&&&&
"แบมแบม!" มาร์เรียนที่เินมาที่หน้าร้านอาหาร อนนี้ร้านปิแล้ว แบมแบมที่เป็นเฟอาหารพื้นเมือึออมาเินยืเส้นยืสาย หลัา้อสาละวนทำอาหารอยู่ในรัวมาหลายั่วโม
"มาร์! นายมาที่นี่ทำไมอี ทำไมถึไ้หน้า้านหน้าทนนานี้นะ" แบมแบมรีบัเท้าลับ เพื่อเินหนีมาร์ทันที
"เี๋ยวสิ แบมแบม อย่าวิ่นะ นายท้ออยู่นะ ันะไม่ามนายแล้ว อยืนอยู่รนี้ แล้ว็อพูอะไรับนายสัหน่อย อย่าเพิ่เินหนีันไปเลยนะ" มาร์ห้ามปรามนที่พยายามะหนีน เอ่ยเสียเศร้า
"มีอะไร็รีบพูมา ันไม่มีเวลาให้นายมานัหรอ" แบมแบมพูอย่าไร้เยื่อใย
"แบมแบม ันอยาบอนายว่าันรันาย ที่ผ่านมา ันเอาแ่ทำร้ายิใอนาย เพราะวามโ่อัน ให้อภัยันไ้ไหมแบมแบม มาร์อโทษ มาร์รัแบมแบมนะ" มาร์บอนัวเล็
"รัั้นเหรอ ็ไ้ันให้อภัยนาย" แบมแบมพูอย่าไม่เื่อในำๆ นั้น ที่หลุมาานที่ยืนอยู่้านหลันสันิ
"แบมแบม นายให้อภัยันริเหรอ นายให้อภัยันแล้วริๆ ใ่ไหม" มาร์เินมาัหน้านัวเล็ พูอย่าื่นเ้นีใ
" ถอยออไปเลยนะ! ริสิ! ันให้อภัยนายแล้ว็ลับไปไ้แล้ว แล้ว็ไม่้อลับมาให้ันเห็นหน้าอี" แบมแบมพูอย่าไร้เยื่อใยอีรั้
"โธ่! แบมแบม มาร์ไม่ไ้้อารให้นายให้อภัยแ่ปา แล้ว็ับไล่ไสส่มาร์อย่านี้นะ ถ้าให้อภัยมาร์แล้ว แบมแบม็้อลับไปอยู่ับมาร์สิ มาร์ะูแลแบมแบมับลูเอ มาร์รู้ว่าเ็ในท้ออแบมแบมเป็นลูอมาร์ แบมแบมอย่าทำให้ลู้อลำบาเลยนะ ลับไปับมาร์เถอะ" มาร์บอออไป
"ไม่มีทาันะไม่ไปไหนทั้นั้น ันบอแล้วไ ว่าเ็นี่เป็นลูอุยูยอม นายอย่ามาีู้่ หรือว่าที่มาทำแบบนี้ เพราะอยาไ้เ็นนี้ัน ไม่มีทาหรอ ลับไปเลยนะ ถ้าไม่ยอมลับ อยาะยืนายุา ลมอยู่รนี้็เิ แบมแบมะเ้าไป้าในแล้ว" แบมแบมลูบท้ออน แล้วพยามเินเลี่ยไปอีทา
"เี๋ยว่อน! แบมแบม" มาร์นัุ่เ้าล แล้วเรียนัวเล็
"ทำบ้าอะไรอนาย ิว่าทำอย่านี้แล้วันะใอ่อนเหรอ ไม่มีทา อยาะายอยู่รนี้ ัน็ไม่ไ้ว่าอะไร" แบมแบมั้ท่าะเินาไปอีรั้ เมื่อหันมามอนทีุ่เ่าให้น
"แบมแบม มาร์อโทษ ันอโทษทุเรื่อที่ผ่านมา ันรู้ว่าันทำนายเ็บ เพราะสิ่ที่ันเยทำไว้ มันทำให้นายไม่เื่อในำว่ารัอัน นายอยาะให้ันทำยัไ อยาให้ันพิสูน์ัวเอยัไ นายถึะยอมเื่อในำว่ารัอัน ันยอมทุอย่า" มาร์ลุเ่าอ้อนวอนนัวเล็
"นายพูออมาเอนะมาร์ ็ไ้! ถ้านายอยาะทำอะไรเพื่อพิสูน์ล่ะ็ ัน็อยาะรู้ว่าารานายแบบ อมเหวี่ย เสเพล ไม่มีระเบียบวินัย ไม่มีวามระือรือร้น ไม่เยมีวามีให้ใร เอารัเอาเปรียบเป็นที่หนึ่ อบสร้าปัหาลอไม่เยาอย่านาย ะทนพิสูน์ัวเอไ้นานแ่ไหนัน" แบมแบมุเอานิสัยแย่ๆ ที่มาร์เยทำับน สมัยที่นเป็นผู้ัารส่วนัวให้มาร์ออมาพูใส่นัวโ
"มาร์ยอม มาร์ทำไ้ทุอย่า มาร์ะพิสูน์ัวเอให้แบมแบมเห็น แบมแบมะทำยัไับมาร์ว่ามาเลย" มาร์พูึ้น
"ันอย้ำับนายรนี้ ว่าเ็ในท้ออันือลูอุยูยอม เพราะะนั้นเ็นนี้พอลอออมาพูไ้ เา็ะเรียันว่าหม่ามี๊ แล้ว็เรียุยูยอมว่าป๊ะป๊า รู้อย่านี้นายยัอยาะพิสูน์ัวเออีไหม" แบมแบมถาม
"แบมแบม! เอ่อ พิสูน์สิ ยัไ็ไ้ ถ้ามันเป็นวาม้อารอแบมแบม อให้แบมแบมยอมรับวามรัอมาร์ มาร์ยอมทุอย่า ถึยัไมาร์็มั่นใว่าเ็นนั้นเป็นลูอมาร์ ที่มาร์มาอร้อแบมแบมที่นี่ ไม่ใ่เพราะมาร์อยาแย่เ็นนี้าแบมแบมไป มาร์้อารไ้ทั้เมียแล้ว็ลูอมาร์ืนทั้สอน ถึรู้ว่ามันะไม่่ายเลย็าม แ่่อให้มาร์้อาย มาร์็อยาะอยู่ใล้ๆ แบมแบมับลู" มาร์บอนัวเล็
"ถ้าอย่านั้น็มาลอูัน ว่าารที่นายมาอน้อเอาลูเมียอนอื่น อย่าไร้ศัิ์ศรี นายะทนไ้แ่ไหนัน" แบมแบมบอแล้วเินเ้าไป้านใน มาร์ลุึ้นมอามหลันท้อไป แล้วัสินใยอมรับบทพิสูน์วามรัอน ที่แบมแบมัหนััเ็มนแน่นอน
&&&&&&&&&&&&&&&&&
"ว้าว! าราที่เยมาทานอาหารที่ร้านเราบ่อยๆ นี่ หล่อัเลย อยาไ้ลายเ็นั" พวพนัานในร้านพาันื่นเ้นที่อยู่ีๆ าราหนุ่มหล่อ็เินามเฟอาหารพื้นเมือเ้ามาในรัว
"แบมแบม อย่ายืนอยู่หน้าเาสิ ท้อนายอัเาแบบนั้น ลูร้อนแย่" มาร์เินมาึแนนที่ำลัปรุรสอาหารในหม้อามออเอร์ลู้า
"ันเป็นเฟนะ ถ้าไม่ให้ยืนหน้าเา ะให้ไปยืนหน้าห้อส้วมหรือยัไ" แบมแบมหุหิพูับนที่พยายามห้ามปรามน
"ถ้าอย่านั้นเอาอย่านี้ มาร์ทำให้เอ แบมแบมมายืนรนี้มา แล้วอยบอมาร์ มาร์ะทำให้เอ" มาร์ไม่ใส่ในที่เอาแ่ใส่อารม์ับน เพราะเป็นห่วแบมแบมเหนือสิ่อื่นใ
"ิ๊! นอย่านายนี่นะ ะมาทำอาหาร ไ้ท้อร่วายันทั้ร้าน อยาะลอทำ็ลอู ฟัันให้ีๆ ล่ะ ถ้านายลอใส่ส่วนผสมผิไปาที่ันบอแม้แ่นิเียวนะ นายไ้โนเียรนี้ทุ่มใส่หัวแน่"
แบมแบมพูอย่านอารม์ร้าย เพราะในรัวทั้ร้อนทั้อ้าว แ่น็้อทนยืนทำอาหาร เพราะนี่ืออาีพที่แบมแบมเห็นว่าีว่า ารไปเป็นผู้ัารส่วนัวใล้ิมาร์ แ่สุท้าย มาร์็ไม่ยอมเลิวุ่นวายับน แบมแบมถึเลือวิธีนี้ัารับนที่แบมแบมิว่าทนเอาในไม่ไ้นาน
"นี่แน๊ะ!" แบมแบมยทัพพีั้าว เาะเ้าที่้อมืออมาร์
"โอ้ย! แบมแบม ทัพพีมันร้อนนะ พ่วๆๆ ร้อนๆ แสบๆๆๆๆ" มาร์สะบัแนปัไล่วามร้อนออไป
"ใรใ้ให้นายั่าวหเลอะเทอะแบบนี้ล่ะ ูสิ ้าวหเ็มเลย แล้วะเอาไปเสิร์ฟลู้าไ้ยัไัน" แบมแบมพูอย่าหัวเสีย
"มาร์ั้าวยัไนี่ ัล้นหเลอะไปหมเลย วาทัพพีไว้เลย เี๋ยวแบมแบมัให้เอ"
"ิ๊! ั้นมาร์็นั่รอทานอย่าเียวเลยแล้วัน"
มาร์นึถึแ่่อนที่แบมแบมเอาใใส่น ไม่เยุว่าีนนานี้ แล้ว็ยืนน้ำาลอ เมื่อนเป็นนทำทุอย่าพัอย่าที่นายอนว่าริๆ
&&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม เท้าบวมเลย มานั่รนี้มา มาร์ะเอาน้ำอุ่นประบให้" มาร์มอเห็นเท้าอนท้อที่้อเินไปเินมาในรัวทั้วัน นัวโรีบุลีุอเอาน้ำผสมน้ำอุ่นใ้ผ้าุบมาประบที่้อเท้าให้แบมแบม แบมแบมนั่ห้อยาบนโ๊ะ ปล่อยให้มาร์ ยเท้าอแบมแบมวาที่ัอมาร์ทั้ประบ ทั้นวลึที่เท้าให้
"เป็นยัไรับ สบายไหม" มาร์เยหน้าถามนที่ทำหน้าเลิบเลิ้มเมื่อนนวประบเท้าให้
"รีบนวเถอะน่า ัน่วแล้ว" แบมแบมึสิลับืน แล้วเหวี่ยใส่มาร์ทันที
&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม แบมแบมะนอนอยู่ห้อพั้านหลัร้านอาหารริๆ เหรอ ไหนแบมแบมบอไอ้เ้าอร้านอาหารเป็นพ่ออลูอแบมแบม ทำไมถึไ้ปล่อยให้แบมแบมมาลำบานอนในร้านอาหารอย่านี้ล่ะ" มาร์เินามนัวเล็ที่ำลัเินเ้าห้อ
"พูมาน่ะ ไม่ใ่เรื่ออนาย ลับไปไ้แล้ว แล้วนี่ไม่ทำานทำารหรือยัไ ถึไ้มีเวลามาลุอยู่ับันที่รัวทั้วัน" แบมแบมถามนัวโ
"มาร์อ้นสััให้รับานให้มาร์น้อยล มาร์ะไ้มีเวลามาูแลลูับเมียไ แ่แบมแบมไม่้อห่ว มาร์ั้ใทำานอย่าีเลยแหละ ไม่เยเบี้ยวไม่เยมีปัหา ไ้รับ่าัวปุ๊บ ็ฝาเ้าบัีเอาไว้ให้ลูับเมียทันทีเลย" มาร์บอนัวเล็
"็บอแล้วไว่าที่นี่ไม่มีลูับเมียอนาย ลับไปเลยไป รำา นพูไม่รู้เรื่อ" แบมแบมไล่มาร์ลับไป
"ไม่เอา แบมแบมนอนอยู่ในห้อนี้ใ่ไหม ถ้ายัไมาร์ะนอนเฝ้าอยู่หน้าห้อนี่แหละ เผื่อแบมแบมปวท้ออนลาืน แบมแบมะไ้มีนอยูแล" มาร์พูแล้วเินไปลาล่อเปล่ามา่อเพื่อทำเป็นที่นอน
"ันเพิ่ท้อไม่ี่เือนเอ ไม่ปวท้อลอลู่ายๆ หรอ ามใ อยาะนอนให้ยุหามไป็เิ" แบมแบมพูอย่าไม่สนใใยี แล้วเินลับเ้าไปในห้อ
&&&&&&&&&&&&&
"แบมแบม!" มาร์มอฝ่าเ้าไปในวามมื เห็นนัวเล็ำลัเอาผ้าห่มมาห่มให้น ที่นอนอยู่ที่ล่อนาให่หน้าห้ออแบมแบม
"ันเอาผ้าห่มมาให้" แบมแบมบอ แล้วเอื้อมมือไปับมืออมาร์ึ้นมาู
"ไปโนอะไรลวมาอนไหน หรือว่าอนที่ันเอาทัพพีีนาย" แบมแบมถามเมื่อเห็นมืออมาร์แๆ เหมือนถูอร้อนๆ ลวเอา
"เปล่าๆ ไม่ใ่นะ มาร์โนน้ำร้อนลวอนเทน้ำร้อนใส่หม้อไม่ทันระวั่าหา ไม่เป็นอะไรหรอ แผลิ๊บๆ" มาร์บอนัวเล็ออไป
"รออยู่นี่่อน ันะไปเอายาแ้พุพอมาทาให้ ไม่อย่านั้น นายะนอนปวแสบปวร้อนทั้ืน ันมาเป็นเฟที่นี่ใหม่ๆ ็เยโนแบบนี้บ่อยๆ
แบมแบมลับออมาาห้อพร้อมยาทา นัวเล็บรรทายาให้มาร์ที่มือที่โนน้ำร้อนลว แล้วเป่าเบาๆ มาร์มอท่าทาอ่อนโยนที่ไม่ไ้เห็นมานานนั้นแล้วลอบยิ้มออมา
"ยิ้มทำไม เสร็แล้ว ันไปนอนล่ะ เอายานี่เ็บไว้ ันยัมีในห้ออีหลอหนึ่ ถ้าไม่ิะมา่วยันที่นี่แล้ว ็เอายานี่มาืน้วยแล้วัน" แบมแบมั้ท่าะลุึ้น แ่็โนมาร์สวมอเ้าเสีย่อน
"ทำบ้าอะไรอนายปล่อยนะ อยาะเ็บัวมาใ่ไหม" แบมแบมพยายามันไหล่แร่ที่สวมอน แ่็รู้สึไ้ถึแรสะอื้นาอีฝ่าย
"แบมแบม ันอโทษนะ ถ้าันไม่หน้ามืาบอแล้วมอเห็นวามรัอนาย อบลับวามรัอนายเร็วว่านี้ ันะไ้รับวามอ่อนโยนแบบนี้านายไปลอแล้วใ่ไหม ทำไมันมันเลวแบบนี้นะ มัวโ่อะไรอยู่ ทำไมถึไ้ปล่อยวามรัอนายให้เสียเปล่ามาั้นาน ฮึๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆ"
มาร์อนัวเล็ร้อไห้ เมื่อแบมแบมที่พยายาม่มใ ไม่ทำีับมาร์ แ่วามที่แบมแบมเป็นนอ่อนโยน ็อไม่ไ้ที่ะเอาผ้าห่ม แล้ว็ยามาทาให้นที่เยทำร้ายนนเ็บปาายอย่ามาร์มา่อน มาร์ิไ้แล้ว็เอาแ่เสียใหนั
แบมแบมนิ่้าปล่อยให้นัวโสวมอนร้อไห้อยู่อีพัให่ แล้วแบมแบมึ่อยลับมาในห้อ อนนี้แบมแบมรู้สึสับสนไปหม เพราะนยัรัมาร์อยู่มา ารที่มาร์มาอยู่ใล้ๆ นแบบนี้ แบมแบมึรู้สึเหมือนวามอ่อนแออนำลัะเาะินหัวใให้ยอมแพ้ในวามั้ใที่ะเลิรัมาร์ทีละน้อยอีรั้
&&&&&&&&&&&&&&&&
"อะไรัน ภรรยาอผม ทำไมมานั่ึมอยู่แบบนี้นี่ าราหนุ่มผู้่วยเฟไม่มาหาเหรอ ถึไู้เหาๆ"ยูยอมเอ่ยแวแบมแบม ที่อร้อให้ยูยอม่วยรับบทเป็นพ่ออลู เพื่อัวาไม่ให้มาร์เ้าใล้
"เปล่าะหน่อย แบมแบม็แ่มานั่ิอะไรเพลินๆ นายนั่นไม่มา็ี มาอยู่่วยในรัว ็มีแ่เะะเปล่าๆ" แบมแบมบอยูยอม ปิเสธเสียแ็
"'ั้นเหรอ เฮ้อ! นเราน๊า อนมีนที่รัเราอยู่ใล้ัว็เอาแ่ถอยหนี พอเาาไประวั้อวิ่วุ่นามหา ผมหมายถึุมาร์นะ ไม่ไ้หมายถึใรแถวนี้ แล้วนีุ่มาร์มีานสินะ ถึมาเป็นผู้่วยเฟิิมศัิ์ไม่ไ้" ยูยอมพูึ้นอีรั้
แบมแบมไม่โ้อบยูยอมอี เอาแ่นั่มอทา เผื่อมาร์อาะแวะมาหลัเลิาน แ่รออยู่นาน ็ไม่เห็นแม้แ่เา นึอัวลับเ้าไปที่ห้อพั้านหลัร้าน เพื่อพัผ่อน
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
"ปึ๊ปั ุบๆๆๆ" เสียอหล่นเสียัอยู่ภายในห้อ
"เสียอะไร ใรน่ะ" แบมแบมลืมาื่น ะโนถามอย่าใ
"แบมแบม มาร์อโทษนะที่ทำให้แบมแบมื่น แล้ว็อย่าโรธนะที่มาร์ถือวิสาสะเ้ามาในห้อ พอีมาร์ไปหาื้อพว้าวอมาให้แบมแบมใ้ในห้อนี้ นี่ๆ มาร์ื้อที่นอนนุ่มๆ มาให้้วยนะ แบมแบมลุ่อนสิ ท้อแบมแบมโนานี้แล้ว นอนที่นอนแ็ๆ ะปวหลัเอานะ แล้ว็นี่หนัสือนิทานสำหรับอ่านให้ลูในท้อฟั แล้ว็นีาล่แผ่นเพลสำหรับเสริมพันาารเ็ในท้อ แล้ว็มีอีเยอะแยะเลย" มาร์น้าวอเ้ามาในห้ออแบมแบมอีหลายอย่า
แบมแบมมอมาร์ที่สาละวนแนะนำโน่นนี่ให้นู แล้วหันหน้าหนี ไป่อนน้ำาที่ำลัรื้นออมา แบมแบมทำเป็นไม่สนใหลัามาร์ปูที่นอนให้อีั้น น็หันหลันอน่อ ปล่อยให้มาร์ัออยู่นเียว พอมาร์ัเสร็ นัวโ็ลับไปนอนที่หน้าห้ออแบมแบม
แบมแบมพลิายลับมามอามหลันัวโแล้วเผลอร้อไห้ออมา
"ไม่ไ้นะแบมแบม นายะใอ่อนไม่ไ้ แ่นี้มันยัพิสูน์ไม่ไ้หรอว่ามาร์เารัเราริๆ แล้ว็ะไม่ทำให้เรา้อเ็บปวใอี ฮึๆๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆๆ" แบมแบมนอนร้อไห้ออมา เมื่อเห็นว่ามาร์เอาใใส่น
&&&&&&&&&90%&&&&&&&&&&
"น้อบรู๊! นมเ้ หม่ามี๊ะเอาไว้ให้ลู้านะ ทานไม่ไ้นะลู" แบมแบมบอลูายที่ำลัั้ท่าะ้วันมเ้ใส่ปาที่นวาไว้รอเสิร์ฟลู้าหน้าเาเอร์
"็มันน่าอร่อยนี่ น้อบรู๊อยาทาน อน้อบรู๊ิ้นหนึ่นะฮะ" ลูายวัยนเอ่ยอนมับหม่ามี๊อน
"ไม่ไ้ ทาน้าว่อน่อยทานนมม เี๋ยวหม่ามี๊ะเรียมไว้ให้ ไปเล่นรอหม่ามี๊ที่หลัร้านเลยเร็ว" แบมแบมุลูายน
"็ไ้! ิ๊! ถ้าป๊ะป๊ายูอยู่็ีหรอ ป๊ะป๊า้อให้น้อบรู๊ทานเ้แน่ๆ เมื่อไรป๊ะป๊าะลับมาสัทีนะ" ลูายพูอย่าอนๆ แล้ววิ่หายไปหลัร้านทันที
&&&&&&&&&&&&&&&&
"ว่ายัไน้อบาร์ โนหม่ามีุ๊มาเหรอรับ แว่วๆๆ ว่าใรอยาทานเ้นะ แบบนี้หรือเปล่านะ เ้ที่น้อบาร์อยาทาน" มาร์เินมาปลอบใเ็น้อย แล้วถือยล่อเ้ที่เ็น้อยอบออมา
"โอ้โห! น่าทานั แถมมีั้หลายิ้นอี่าหา อบุนะฮะุลุ อ้อ! ุลุฮะ ผมื่อน้อบรู๊นะฮะ ไม่ใ่น้อบาร์ ุลุเรียื่อผมผิอีแล้ว" ลูายอแบมแบมบอุลุใีที่อบมาเล่นและื้ออให้นปทบทุวัน
"ื่อน้อบาร์น่ะถูแล้ว แล้วน้อบาร์อบให้ลุเอานมมาให้เราแบบนี้ไหม แล้วอบที่ลุมาหามาเล่นับน้อบาร์แบบนี้ไหมรับ" มาร์ถามเ็น้อที่ำลัเริ่ม้นทานนมเ้รหน้า
"ุลุอยาะเรียว่าน้อบาร์ ็เรียเถอะฮะ ผมอบุลุมาเลยฮะ นอาป๊ะป๊ายู ็มีุลุนี่แหละที่ใี น้อบรู๊อบุลุรอาป๊ะป๊ายูเลยฮะ" เ็น้อยพูามประสาื่อ
"โอ้ย! เ็บี๊เลย ทำยัไเราะึ้นเป็นที่หนึ่ไ้นะ ิ๊! แบมแบมใร้ายะมัเลย" มาร์รู้สึเศร้าที่ลูายนอบนเป็นที่สอ รอายูยอม
"ถ้าอบลุล่ะ็ ่อไปนี้เรียลุว่า ป๊ะป๊ามาร์ไ้ไหม" มาร์บอลูอน
"ไม่ไ้! มาร์นี่มันะเินไปแล้วนะ เราสอนลันว่ายัไ แล้วนี่อี ทำไมอบามใน้อบรู๊แบบนี้ น้อบรู๊วา้อนล แล้วไปทาน้าวับหม่ามี๊เี๋ยวนี้เลย" แบมแบมบอลูาย หลัาที่หันไป่อว่ามาร์
"น้อบาร์รับ อย่าลืมที่ลับลุไว้นะ ่อไปนี้้อเรียลุว่าป๊ะป๊ามาร์นะ เ้าใไหม" มาร์ที่เริ่มับทาแบมแบมไ้ ว่านัวเล็็แลุ้ไปอย่านั้น เพื่อปปิวามอ่อนโยน วามอ่อนแออนไว้ภายใน นัวเล็ลัวมาร์ะลับไปใร้ายับแบมแบมเหมือนเิม แบมแบมึเลือที่ะทำแบบนี้ มาร์ระิบบอนที่ถูหม่ามี๊ลาแนไปที่โ๊ะอาหาร ่อนที่เ็ายะทำมือเป็นเิบอว่าโอเให้มาร์ มาร์ทำไ้เพียยิ้มอย่าื่นใ ทีู่น้อบาร์ะยอมามใน ่าาหม่ามี๊อน้อบาร์
&&&&&&&&&&&&&
"เย้! ป๊ะป๊ายูลับมาแล้ว" ลูายัวน้อยโผเ้าอยูยอมแน่น ยูยอม็สวมอเ็น้อยหน้าาน่ารัลับ แล้ว่อ้วยอุ้มึ้นแนบอแร่
"เป็นยัไ วันนี้ื้อับหม่ามี๊เาหรือเปล่ารับ" ยูยอมถามเ็น้อย
"ไม่ื้อเลยฮะ" เ็น้อยอบป๊ะป๊ายูยอมออไป
"ถ้าเป็นเ็ีแบบนี้ พรุ่นี้ป๊ะป๊าพาน้อบรู๊ไปเที่ยวีไหมนะ" ยูยอมทำท่ารุ่นิ
"เย้ๆๆๆๆ ีิฮะ" เ็น้อยทำท่าีใ ยูยอมวาลูายัวน้อยล แล้วเินามเ็ายัวน้อยไป
"หม่ามี๊แบมฮะ ป๊ะป๊ายูะพาน้อบรู๊ไปเที่ยว เย้ๆ ีใั" น้อบรู๊วิ่ไปเาะแนหม่ามี๊อน
"อืม! เหรอรับ" แบมแบมลูบไล้ใบหน้าอเ็น้อยที่ยิ้มีในแ้มปริ
"ิ๊! หม่ามี๊แบม ป๊ะป๊ายู น้อบรู๊ มันใ่ที่ไหนันล่ะ มัน้อเป็น หม่ามี๊แบม ป๊ะป๊ามาร์ แล้ว็น้อบาร์่าหา" มาร์ที่มา่วยเฟอาหารพื้นเมือ หานไม่้อไปทำานในานะารา ยืนมอเ็น้อยที่ยืนอยู่ับแบมแบม แล้วิภาพสามนพ่อแม่ลู มาร์เอาแ่ิว่าเมื่อไรที่แบมแบมะยอมให้อภัยน และยอมรับนในานะอนรัและยอมรับนในานะพ่ออน้อบาร์สัที
"อ้าว! ป๊ะป๊ามาร์ มายืนยิ้มอะไรนเียวอยู่รนี้ พรุ่นี้น้อบรู๊ะไปเที่ยว ป๊ะป๊ามาร์ไป้วยันนะฮะ" เ็น้อยเินไปเย่าแนปลุนัวโออาพวัฝันหวาน
"เอ่อ ไปๆ ไปสิรับ ีใัที่น้อบาร์ไม่ลืมป๊ะป๊ามาร์" มาร์พูึ้นยิ้มๆ
ยูยอมหันไปมอหน้าแบมแบม ที่อนนี้ยอมให้มาร์เรียแทนัวเอว่าป๊ะป๊าับลูายอน ทั้ที่อนแรที่ลูายเรีย ็เอาแ่เหวี่ยแ่วีนมาร์ นมาร์ึมไปหลายรั้
&&&&&&&&&&&&&&
"อะแฮ่มๆ ใล้แล้วสินะ" ยูยอมเอ่ยแวนที่ทำท่าเินหนีลูายและมาร์เ้ามาในรัว
"ใล้อะไรฮะุยูยอม" แบมแบมถามนที่ั้ท่าะเอ่ยแวน
"็ใล้ะใอ่อนให้พ่อน้อบรู๊ไ เอ้ย ไม่ใ่สิ ใล้ะใอ่อนให้พ่ออน้อบาร์่าหา" ยูยอมยิ้มแล้วพูึ้น
แบมแบมไม่ไ้โ้อบอะไร หาอนนี้นรู้สึสบายใและอุ่นใที่มาร์ูแลนมาโยีลอ ั้แ่อนนท้อ นมีลูายมาวิ่เล่นนอยู่ใล้ๆ นัวโเปลี่ยนไปมาริๆ แบมแบมเอยัไม่อยาะเื่อว่ามาร์ะทนโนนโสับโยไม่เยแม้แ่ะปริปาบ่น แถมยัยอมให้ลูายเรียยูยอมว่าป๊ะป๊า และทนอยู่ในานะอนนอมาโยลอ ถึบารั้ะูเศร้านแบมแบมเริ่มสสาร็เถอะ
&&&&&&&&&&&&&&
"ป๊ะป๊ายู หม่ามี๊แบม รีบมาสิฮะ น้อบรู๊ไม่รอแล้วนะ" เ็น้อยื่นาื่นใับสถานที่ท่อเที่ยวที่ผู้ให่พามา ร้อเรียให้นที่เินมาถึน้า แล้ววิ่หน้าั้ไปยัทาม้าลายเบื้อหน้า
"เี๋ยว! ลู อย่าเพิ่วิ่ไปรอหม่ามี๊แบม่อน มันอันรายนะลู เี๋ยว!" แบมแบมะโนเรียลูาย เนื่อานหนาแน่น นึเินามเ็น้อยที่วิ่ไปมาอย่าล่อแล่วไม่ทัน
"เอี๊ย รื ปั! รี๊" เสียรถเบรนัวโ่ ่อนนเ้าับร่าๆ หนึ่ เสียผู้นส่เสียัลั่น
"ไม่ริ! ไม่ริ ลู ไม่นะ" แบมแบมและยูยอมวิ่ไปยัทาม้าลายทันที ่อนอลูายแน่น
"น้อบรู๊! เป็นยัไมั่ลู เ็บรไหนไหม" แบมแบมพลิายเล็้ายวา แ่ลูายอมน็ไม่มีรอยี่วนใๆ
"ผมไม่เป็นอะไรฮะ แ่ป๊ะป๊ามาร์สิ ระโมา่วยผมไว้แล้ว็เอาัวบัผม" เ็น้อยี้ไปที่ลุใี ที่เสี่ยอันรายมา่วยน
"มาร์ ๆ มาร์เป็นอะไรมาหรือเปล่า" แบมแบมวิ่ไปูนที่่วยีวิลูอนไว้
"โอ้ย! ไม่เป็นอะไรมาหรอ แ่าหัน่ะ" มาร์ับาู็รู้สึว่ามันเ็บมานนร้อออมาัๆ
"ถ้าอย่านั้น็รีบไปโรพยาบาลันเถอะ อบุมานะที่่วยลูเอาไว้" แบมแบมพยุนัวโ แล้วระิบบอนัวโ
"ะอบุทำไม มันเป็นหน้าที่อพ่อน่ะ" มาร์บอนหน้าหวาน แบมแบมยิ้มให้นัวโ แล้วยูยอมับแบมแบม็่วยันพามาร์ไปที่โรพยาบาล
&&&&&&&&&&&&
"พรุ่นี้ป๊ะป๊ามาร์ะถอเฝือแล้วนะ น้อบาร์อยาเียนอะไรที่เฝือไหมนี่ปาา" มาร์ที่นั่อยู่บนเียยื่นปาาให้เ็น้อยที่เอาแ่วนเวียนน ั้แ่นถูรถน นัวเล็็ไม่ยอมห่าไปไหน
"เียนไ้ริๆ เหรอฮะ ป๊ะป๊ามาร์ฮะ ่วยเียนอันนี้ลไปหน่อยไ้ไหมฮะ" เ็ายถามอย่าื่นเ้น มาร์พยัหน้าให้เ็น้อย แล้วรับแผ่นระาษในมืออเ็น้อย ่อนพาาไปที่หมอนอิ ลุึ้นึ่นั่ึ่นอน แล้ว้มหน้า้มาเียนอะไรบาอย่าลไปที่เฝืออน นัวโอ่าน้อวามในเฝือามที่ลูายนสั่ให้นเียน
"น้อบาร์ หนูรู้เรื่อนี้แล้วริๆ เหรอ แล้วหนูให้ป๊ะป๊ายูเียนระาษแผ่นนี้ให้เหรอลู มาให้ป๊ะป๊าอหน่อยสิ ใมาสินะ ป๊ะป๊าอโทษนะ ที่ทำให้ลูับหม่ามี๊้อลำบา" มาร์อลูายอนพูึ้น
"น้อบรู๊! อย่าวนุลุเลย ออไปเล่น้านอเถอะ หม่ามี๊ัอาหารแล้ว็ยาใหุ้ลุทาน ุลุะไ้พัผ่อน" แบมแบมเ้ามาหามาร์ แล้วไล่ลูาย
"ไม่ฮะ นว่าหม่ามี๊ะหยุเรียผมว่าน้อบรู๊สัที ผมื่อน้อบาร์ๆๆๆๆ ฮะ ผมบอแม่ไปแล้วไ แล้ว็เลิเรียป๊ะป๊ามาร์ว่าุลุ้วย" ลูายัวีเหวี่ยแบมแบม
"เป็นอะไรอลูนะ ทำไม้อเอาแ่โรธแม่้วย มาร์ นายพูอะไรับลู เอ่อ น้อบรู๊หรือเปล่า" แบมแบมหันไปถามมาร์าวาว
"ป๊ะป๊าไม่เี่ยว หม่ามี๊ใร้าย เอาแ่ว่าป๊ะป๊า แล้วบอแล้วไ ว่าผมื่อน้อบาร์ ฮึๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆ อย่าทำให้ผมสับสนอีไ้ไหม" อยู่ีๆ เ็น้อย็เอาแ่โวยวายแล้ว็ร้อไห้ออมา
"น้อบรู๊!" แบมแบมเ้าไปสวมอเ็น้อยที่ร้อไห้ เ็น้อยเยหน้าึ้นน้ำานอหน้าพูับแบมแบม
"น้อบาร์!" เ็ายย้ำื่ออน
"น้อบาร์็น้อบาร์ เป็นอะไร ร้อไห้ทำไมลู" แบมแบมถามนที่มอน ทำท่าไม่ยอมถ้าแบมแบมไม่ยอมเรียื่ออนามที่เ็น้อย้อาร
"แบมแบม! มาร์ิว่ามาร์รู้ำอบที่ลูเป็นอย่านี้นะ" มาร์ี้ไปที่เฝือที่ลูายัวี สั่ให้นเียนอะไรบาอย่าลที่เฝืออน
"ป๊ะป๊ายูเล่าเรื่อทุอย่าให้น้อบาร์ฟัหมแล้วฮะ ป๊ะป๊ามาร์ เมื่อไรป๊ะป๊ามาร์ะทำให้หม่ามี๊แบมใอ่อนไ้สัที น้อบาร์อยาลับไปอยู่ับป๊ะป๊ามาร์ ับหม่ามี๊แบม น้อบาร์็สสัยอยู่แล้วเียว ว่าทำไมน้อบาร์ถึหล่อเหมือนารา ็เพราะมีป๊ะป๊าเป็นารานี่เอ"
"แบมแบมลับไปอยู่ับมาร์ ลับไปอยู่เป็นรอบเป็นรัวันเถอะนะ เรารบวนุยูยอมมามาเินไปแล้ว อนนีุ้ยูยอมเาอาะอยาเปิัวนรั เพื่อแ่านบ้า็ไ้ แ่ิที่มีลูับเมียอนอื่น ้ำออยู่แบบนี้" มาร์ว้าเอว นที่วาถาอาหารับยาล แล้วมายืนอ่านเฝือที่เ็น้อยเียนน้ำารื้นหน่อยา
"นะฮะหม่ามี๊ น้อบาร์ีใที่ป๊ะป๊ามาร์ือป๊ะป๊าที่แท้ริ น้อบาร์อยาลับไปอยู่ับป๊ะป๊ามาร์" น้อบาร์่วยอ้อนอแบมแบม้วยอีน น้ำายัลอเ็มหน่วยา
"แววาเวลาอ้อนๆ แบบนี้ เหมือนันันะ เฮ้อ! ็ไ้ อยาอยู่้วยันนั น้อบาร์็รีบให้ป๊ะป๊ามาร์าหายไวๆ เราะไ้ลับไปอยู่้วยันสัที" แบมแบม้มลมอลูายที่เาะแนน อ้อนวอนนอยู่
"เย้ๆๆๆๆๆๆ ป๊ะป๊ามาร์ หม่ามี๊แบมยอมลับไปอยู่ับป๊ะป๊ามาร์แล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ" เ็น้อยระโโลเ้น
"อบุนะแบมแบม ่อไปนี้มาร์ะรัและูแลวาามรัอเราเป็นอย่าี ไปลอเลยรับ" มาร์บหน้าลับอบาอนที่ยืนอยู่แนบ้าน แบมแบมสวมอนที่แนบหน้าพิอบาอนไว้
"น้อบาร์ อ้วยนสิฮะ" เ็ายแทรัวระหว่านที่อัน แล้วสวมอป๊ะป๊ามาร์ แล้ว็หม่ามี๊แบมแบม้วยเหมือนัน
"่อไปนี้ะไม่มีใรเป็นอายอใร แ่เราะใ้ีวิอยูู่แลันและัน ูแลลูอเราสอนเป็นอย่าี แบมแบมเื่อว่าแบมแบมับมาร์ ทำไ้แน่ๆ ฮะ" แบมแบมยิ้มให้ แล้วสวมอทั้ลูและนรัแน่น
THE END
#########################################################################
าัท หาอ่านไ้ที่เิมนะะ
ผลงานอื่นๆ ของ SnowBlackSun ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ SnowBlackSun
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น