คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : สาวใช้คนใหม่ (3)
เธอ็้อหัวเสียอีรั้หนึ่เมื่อวินเน์เะะร้าใส่ใบไม้ที่เธอเพิ่ัึ้นมาลไปในสระอีรั้
“โทษที
ันไม่เห็นหนะ“
วินเน์ยิ้มอย่ามีวามสุเมื่อเห็นพราวะวันแสสีหน้าไม่พอใเล็ๆ
เาอบมออนที่เธอโรธหรือไม่พอใอะไรบาอย่ามันูน่ามอมาว่านาแบบหุ่นสะบึมสุเ็ี่เสียอี
เมื่อพราวะวันัใบไม้ในสระนหมวินเน์็สั่บริษัททำวามสะอามาทำวามสะอาสระว่ายน้ำ
พราวะวันไ้แ่ยืนมอ นี่เธอมานั่ัใบไม้เพื่ออะไรในเมื่อเาะ้านมาทำอยู่แล้ว
เธอไ้แ่เ็บวามไม่พอใเอาไว้ในใ
าน่อไปที่วินเน์มอบหมายให้เธอทำๆเอาพราวะวันรู้สึใและเินนหน้าแนั่น็ือ
ัาเั้นในให้อมมารร้าย
“ยัยันทำไมเธอ้อมาทำอะไรแบบนี้เนี่ย“
พราวะวันพูับัวเอ อนแรล้าๆลัวๆที่้อหยิบมันึ้นมาเพื่อะเอาไปใส่เรื่อั
“อย่าัเรื่อเ็า
!!
เธอรู้ไหมว่าัวนึมันราาเท่าไหร่ถ้ามันาึ้นมาเธอะรับผิอบให้ันไหวเหรอ“
เสียเ้มาวินเน์พาให้พราวะวันใสะุ้ัวโยน
“เธอ้อัมือเท่านั้น
มีัวโปรอันอยู่ในนั้น้วยทำให้มันีหละๆ“ พูบเา็เินาไปเพียแ่อยาะมาเห็นหน้าเหวอๆอสาวเ้าพียเท่านั้น
หลัาที่พราวะวันผ่านวามอับอายนั้นมาไ้แล้ว
าน่อไปที่นใร้ายร้ายยัเยียให้เธอทำ็ือารไปถอนห้าในแปลอุหลาบในสวนหน้าบ้านที่อนนี้อออบานสะพรั่ไปทั่วบริเวแ่้วยเป็นเวลาบ่ายล้อยใล้เย็นแล้วอาาศึไม่ร้อนมาทำให้ทำานสบายึ้นมานิหน่อยเมื่อเทียบับารเ็บใบไม้ึ้นาสระว่ายน้ำแ่ปัหาอีอย่าหนึ่ือารโนหนามุหลาบ่วนึ่อนนี้ทั้แนและาถูหนามเี่ยวเป็นรอยนเลือิบไปเรียบร้อยแล้ว
พอเย็นพราวะวัน็้อไป่วยมาเรียมทำอาหารเย็นึ่นัวโลิส์รายารให้ทำมายาวเป็นหาว่าว
้วยวามที่วินเน์อบทานอาหารไทยมาเรียมึ้อหัทำและในอนนี้เธอ็สามารถทำไ้หลายเมนูแล้วโยเาะเมนู่ายๆอย่าผัะเพราึ่เป็นเมนูโปรอวินเน์
“นี่หนะเป็นเมนูโปรอเ้านายเลยนะ
แอนนาเห็นุมาเรียมทำบ่อยมาเลยล่ะ ันทำเป็นไหม วันหลัทำอาหารไทยเมนูพิเศษๆให้พวเราทานบ้านะ“
แอนนาพูุยับบรราสาวใ้ที่อนนี้มา่วยันทำามเมนูอาหารสิบว่าอย่าที่วินเน์สั่มาึ่ส่วนให่พราวะวัน็เป็นนทำเพราะเมนูวันนี้มีแ่อาหารไทยที่ทำ่อน้ายาอย่า
มัสมั่นและ้มยำุ้
วันนี้เหล่าบรราสาวใ้ึโีไ้ทานอาหารไทยันถ้วนหน้า
หลัาเ็บโ๊ะทาน้าวอเ้านายอมมารและิน้าวเรียบร้อยแล้วพราวะวัน็เินลับเ้าห้อพั้วยวามเมื่อยล้าอ่อนเพลียาานมามายที่ไ้รับมอบหมายให้ทำในวันนี้พราวะวันรีบอาบน้ำและเ้านอนั้แ่หัววัน
เมื่อั้นาฬิาปลุสำหรับเ้าวันถัไปเรียบร้อย็ล้มัวลนอน้วยวามเหนื่อยล้าแ่็หลับไปไ้ไม่นานเมื่อรู้สึถึเียนอนที่ยุบยวบลไปเธอึพลิัวลับไปู้วยิว่าอาเป็นแอนนาเพราะรายนั้นอยู่ห้อ้าๆและอบมาุยเล่นับเธอบ่อยๆอยู่แล้วแ่นึึ้นไ้ว่าเธอล็อประูแล้วๆแอนนาะเ้ามาไ้อย่าไรัน
“ว่าไพราวะวัน
ในานั้นเลยหรอที่เห็นว่าเป็นันหนะ“
วินเน์เอ่ยถามออไปเมื่อเห็นสาวเ้าทำท่าะลุาเียแล้วเปิประูออไปแ่เาว้าแนเธอไว้ทันแล้วระาร่าบาให้มาอยู่ในอ้อมแนอย่า่ายาย
“นีุ่ิะทำอะไร“
พราวะวันถาม้วยวามระหนใเมื่อร่าสูอวินเน์โน้มหน้าเ้ามาใล้
“นี่เธอไม่รู้หรือแล้โ่ันเนี่ย
ไปถามเ็ปอสอมันยัรู้เลยว่าันำลัะทำอะไร“
วินเน์บออย่ายียวนหลัานั้น็ฝัใบหน้ามที่มีไรหนวรำไรลับใบหน้านวลไล่ลไปที่ลำอระห
“ปล่อยันนะ
ปล่อยๆ“ พราวะวันพยายามิ้นรนออาารเาะุมอวินเน์
“ร้อเ้าไป
น้าห้อเธอะไ้รู้ว่าเราำลัะทำอะไรัน
ัน็ไม่ไ้แร์อะไรหรอนะแ่เธอนี่สิะมอหน้าันิไหม“
วินเน์ู่นัวเล็อ้อมๆ วามริเา็แู่่เธอไปอย่านั้นเพราะวันนี้เาอนุาให้บรราสาวใ้และนานทุนลับบ้านไ้
บ้านพัพนัานึมีเพียแ่พราวะวันเท่านั้น
“ุทำแบบนี้้อารอะไร“
พราวะวันถาม้วยเสียแผ่วเบา.......
ความคิดเห็น