ยางามิซัง ต่อๆๆ

นี่ๆๆๆ
เราเอารูปยางามิซังมาให้ดูต่อ
พอดีว่าเหลือรูปที่อยากจะเอามาให้ดูอีกหน่อย
แต่รูปที่เรามีไม่ได้มีแค่นี้
เรามีเยอะกว่านี้อีก
แต่มันไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจ
นักเท่าไหร่
เราก็เลยไม่เอามาลง
แต่ว่า
เรียกให้ถูกน่าจะเป็น
"พวกงกรูป"
เหมือนกับคาเนซากิซัง
จะดีกว่ามั้ยนะ?



เอ๊ะ..นี่ใช่เรนซังแน่นะ
ใส่แว่นงี้แล้วทำให้มองไม่ออกเลยแฮะ
ไม่เหมือนคิริยามะซัง
จะใช่หมวก ใส่แว่น
เราก็มองออก
น่ารักดีแฮะ อิอิ
ว่าแต่คุยพี่ยางามิซังเนี่ย
เวลาร้องเพลงแล้วใช่ไมค์แปลกๆ
ไมล์แบบนั้นมันเหมือนไมค์สมัยเก่าๆของไทยเลยแฮะ
อิอิ พอดีว่าเห็นบ่อย
เลยจำได้
ก็ทำไงได้ แม่เราชอบฟังเพลงโบราณ
เราก็เห็นบ่อยสิ ไมล์แบบนั้น
แต่ว่าเสียงของยางามิซังน่ะ
อยู่ในโทนเสียงสูงเหมือนกันนะ
เสียงก็โอเคดี
ร้องง่าย (ก็เสียงมันสูง)
แต่มันก็ไม่ใช่สูงปรี๊ดนะ (ไม่อยากนึกถึงเล้ย)



อ้ะ...งู งู งู
ฉาน-ชอบ-งู
กรี๊ดดดดดดดดดดด
งูน่ารักมากๆเล้ย
น่ารักที่สุดเลย
ชอบงูที่ซู้ดดดดดดดดดดด
เฮ่ยๆๆ
นี่จะคุยเรื่องคนหรือเรื่องงูกันแน่เนี่ย
แต่บอกตามตรงนะว่า
ถ้ายางามิซังทำท่าอย่างนั้นน่ะ
เรามองไม่ออกว่าเป็นยางามิซัง
นี่ถ้ายางามิซังไม่บอก
ว่านั่นคือยางามิซัง
เราคงไม่เอารูปนี้มาหรอกนะ

ป.ล. งูน่ารักจังเลยนะ อิอิ เอ้า กินมันให้ตายไปเล้ย!!!