บันทึก(ไม่)ลับ เด็กวิทย์ หัวใจศิลป์

ลำดับตอนที่ #8 : พ่อแม่ VS ลูก : “ทำไมลูกเราไม่เก่งเหมือน ...เด็กคนอื่น..."

ผมเชื่อว่า หลายๆคนคงเจอคำครหาแบบนี้แน่นอน

“ทำไมแกไม่ตั้งใจเรียนเหมือนเด็กคนอื่นเค้าบ้าง”

“แกดูลูกชาวบ้านเค้าบ้างสิ เค้าได้เกรดดีๆกันทั้งนั้น”

“ลูกคนอื่นเค้าไปถึงไหนกันแล้ว ทำไมแกยังเป็นแบบนี้”

“ดูอย่างเค้าเป็นตัวอย่างซิเนี่ย เพราะเค้าขยันเรียน เค้าถึงได้โอลิมปิก”

“ใครมีลูกแบบนี้นะ ภูมิใจตายเลย”

“เห็นลูกเค้าไหมนั่น เขาสอบติดหมอด้วย เนี่ยนะก็เพราะเค้าน่ะ ...........”

เฮ้อออออ..... เยอะนะ แต่ก็เป็นความจิง

ผมก็โดนมาบ้างเหมือนกัน นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมไม่ค่อยชอบดูทีวีก๊ะครอบครัว (แต่ก็ใช่ว่าจะเก็บตัวนะ -*-) เพราะเวลามีข่าวเด็กไทยได้โอลิมปิกที่นู่นที่นี่ เด็กได้ที่ 1 ประเทศบ้าง เด็กติดหมอบ้าง เค้าจะชอบเอามาเปรียบเทียบกับผมเสมอ ซึ่งหลายๆคนคงรู้สึกตึ๊ดๆในใจกันบ้างหล่ะ

ทำไมต้องเปรียบเทียบ?

ผมไม่รู้สาเหตุที่แน่จิง แต่ที่ผมพอจะเดาได้ก็คือ เค้าหวังอยากจะให้เราเป็นแบบนั้นบ้าง

ไม่ใช่ให้เก่งเทพขนาดนั้น แต่คงอยากให้ดูเค้าเป็นตัวอย่าง

ซึ่งวัยรุ่น(อย่างเราๆอ่านะ) หลายๆคนฟังแบบนี้ก็ถึงกับของขึ้น -*-

แน่นอน นิสัยวัยรุ่นไม่ชอบให้ใครมาดูหมิ่นเราอยู่แล้ว

เวลามีคนเก่งกว่า เราก็จะต้องโชวพาวน์ได้เด่นกว่าใช่มั้ย ^^

ที่สำคัญ ไม่ชอบการเปรียบเทียบเอาซะเลย

ผมอยากให้ผู้ปกครองมองในมุมของเด็กแต่ละคนบ้าง……

ผมเชื่อว่า เด็กทุกคนย่อมมีพรสวรรค์ หรือ ความสามารถพิเศษในตัวเขาบ้างแหละ

เพียงแต่ว่า เวทีให้แสดงออกมันมีน้อย ไม่งั้นเด็กเก่งก็เต็มบ้านเต็มเมืองแล้ว

ถ้ามีเวทีให้แข่งเล่นหมากเก็บระดับโลกนะ เด็กที่เล่นหมากเก็บเก่งก็ดังไปแล้ว

เพียงแต่ว่า เค้าไม่มีเวทีให้ประกวดเล่นกัน ถึงมีสื่อเค้าจะสนใจหรอ

แตกต่างกับเด็กโอลิมปิก ไม่ว่าจะไปแข่งขันที่ไหน ก็มีสื่อคอยให้ความสนใจอยู่แล้ว

บางครั้งผมว่าให้ความสนใจกันมากจนเกินไป

ลองคิดในแง่ของเด็กธรรมดาอย่างพวกเราดูสิ

บางคนมันก็ต้องมีการอิจฉากันบ้างแหละ

แล้วพออิจฉาก็เกิดความทุกข์ในใจ อยากเป็นอยากมีอย่างเขาบ้าง

ทำไมเราต้องมานั่งชมเค้าชมนู่นชมนี่ ให้เรารู้สึกแปลบๆในใจด้วย

พ่อแม่บางคนอาจจะยกเรื่องตรงนี้มาติเราได้อีกต่างหาก

ผมถึงได้บอกว่า เด็กทุกคนมีความสามารถแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับการแสดงออกของแต่ละคน

และปัจจัยสนับสนุนอื่นๆ

วันนี้อ.ปิงแกก็พูดให้ฟังว่า “เราจะเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเด็กโอลิมปิกให้เรารู้สึกด้อยค่าในตัวเองทำไม?”

ซึ่งผมก็เห็นด้วยในคำพูดนี้ของอาจารย์ปิง ดาว้องก์มากๆ

เชื่อดิ ว่าเด็กเก่งก็ย่อมมีด้านมืดของตัวเองบ้างแหละ

ไม่มีคัยดีได้ 100 % หรอก จิงๆนะ

บางทีเค้าเก่งอันนี้ แต่อาจจะด้อยอีกอันนึงก็ได้

ที่สำคัญ คนที่เก่ง ไม่ได้แปลว่า จะประสบความสำเร็จในชีวิตซะทุกคน จิงมั้ยคัฟ?

ขอบอกว่าใครที่กำลังถูกเปรียบเทียบแบบนี้นะ ให้รีบขึ้นมาจากหลุมโดยเร็วที่สุด

อย่าตัดพ้อต่อว่าตัวเอง ว่าทำไมไม่เก่งเหมือนเค้า

ทำไมเค้ามี แต่เราไม่มี นั่นแหละ เกิดความทุกข์แล้ว

พ่อแม่หลายคนผมก็อยากให้เลิกซักที ขอเป็นกระบอกเสียงอันนึงที่จะบอกผู้ปกครองทุกคน

เด็กเค้าย่อมมีดีของเค้าในตัวเองอยู่แล้ว จะเอาไปเปรียบเทียบกับเด็กคนอื่นให้มานั่งน้อยใจกันทำไม

เด็กบางคนก็ชอบประชด จะเอาดีอย่างเค้าให้ได้

สุดท้ายก็ไม่สมหวัง แล้วใครต้องมานั่งเสียใจทีหลัง

ใครจะเก่งนะ ปล่อยให้เค้าเก่งไปเถอะ

ถามตัวเองว่า เราทำได้ดีที่สุดแล้วรึยัง

แล้วเราจะเกิดความภูมิใจในตัวเอง เชื่อผมสิ

อย่างน้อย เราก็มีหลายอย่างที่เด็กเก่งๆเค้าไม่มีกัน

คิดแบบนี้ซะนะคัฟ ^^

ผมก็เคยอิจฉาลูกพี่ลูกน้องผมเหมือนกันที่สอบได้หมอตั้งแต่ม.5 (จุฬาซะด้วย) แต่พอผมมาคิดๆดูอีกที มันก็ชีวิตเขา ไม่ใช่ชีวิตเราซักกะหน่อย จะเก็บมันมาเป็น”สับเซต”ในชีวิตเราให้เราคิดมากทำไม พอคิดแบบนี้ได้ปุ๊บ ผมก็ไม่น้อยใจตัวเอง ตั้งใจเรียนในส่วนของตัวเองให้มากที่สุด เกรดออกมาน้อย ผมก็พอใจและ เพราะผมทำได้ดีที่สุดแล้ว

ผมเคยเกลียดเด็กเตรียมฯด้วยนะ (อันนี้เล่าให้ฟัง ถือว่าเปิดอกคุยกัน อิอิ) เกลียดแบบชนิดที่ว่า เห็นไม่ได้เลย เพราะผมมีความรู้สึกว่า อะไรๆก็เด็กเตรียม เด็กเตรียมงู้น เด็กเตรียมงี้ ทำไม เด็กอย่างเรามันจะเก่งบ้างไม่ได้หรอ เกิดความทุกข์เหมือนกัน พอผมคิดได้ว่า เอาวะ เด็กเตรียมมันก็ต้องมีข้อเสียของเค้าบ้างหล่ะ เราก็ทำตัวเองให้ดีที่สุดก็พอแล้ว หลังจากนั้นผมก็รู้สึกเฉยๆกับเด็กเตรียมไปเลย (มีมาเรียนพิเศษที่วงเวียนใหญ่ด้วยนะ ^^) ซึ่งก็ถือว่าดีที่ไม่ทำให้ความรู้สึกผมมันแย่ไปกว่านี้

ชีวิตใคร ชีวิตมันนะคัฟผม

มันเอามาเทียบกันไม่ได้หรอก

บอกคุณพ่อคุณแม่ท่านให้เข้าใจด้วยนะคัฟผม

แล้วถ้าถูกเปรียบเทียบล่ะ ให้ทำไงดี

1. อย่าฟึดฟัดใส่คุณพ่อกับคุณแม่ท่านเชียว แต่ให้อธิบายให้ท่านเข้าใจ ว่าเด็กแต่ละคนก็มีความสามารถไม่เหมือนกัน
2. อย่าเก็บไปคิดมากคนเดียวเชียว เพราะบางคนอาจจะถึงกับคิดสั้นเชียวนะ
3. ลองพูดกับคนที่เราสนิทด้วย เช่น เพื่อน พี่ ใครก็ได้ที่เราไว้ใจ เราจะได้สบายใจขึ้น
4. อย่าคิดว่าตัวเองด้อยค่ากว่าคนอื่น แต่ให้หันมาทำให้ตัวเองดูมีคุณค่ากันดีกว่านะ เช่น ตั้งใจเรียนให้ท่านพอใจ เกรดออกมาไม่ดีก็ช่าง เราจะได้ภูมิใจว่าเราทำเต็มที่แล้ว
5. ทำไมเราไม่ลองเปรียบเทียบกับคนที่เค้าด้อยกว่าเราล่ะ จะไปเปรียบเทียบกับคนที่เก่งกว่าให้คิดมากทำไม จิงมั้ย? คนที่เค้าด้อยกว่าเรามีตั้งเยอะแยะ เพราะฉะนั้นเลิกได้แล้วกับการมานั่งน้อยใจตัวเอง แล้วหันมาพยายามให้ถึงที่สุดดีกว่า

เป็นเรื่องธรรมดาที่หลายคนจะรู้สึกเช่นนี้ มันขึ้นอยู่กับว่า เราจะตัดมันออกไปได้มั้ย

ถ้าตัดได้ เราก็จะรู้สึกดี เชื่อผมสิ (กำลังจะไปต่อเปรียญธรรมและ 555+)

เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ก็มีคุณค่าในตัวเองทุกคนนั่นแหละ สู้ๆนะคัฟ ^^