บันทึก(ไม่)ลับ เด็กวิทย์ หัวใจศิลป์

ลำดับตอนที่ #91 : [เรื่องเก่าเก็บมาเล่า] ว่าด้วยเรื่อง บน บน และ บน!

หายไปนานอีกเช่นเคยจนหลายๆคนเริ่มรำคาญ ว่าทำไมมาอัพเอาช้าจังเลย 55+

พอดีช่วงนี้ระมีงานหลายๆอย่างมากๆๆๆ (จริงๆนะครับ ไม่ได้โกหก -  -“)

เพิ่งเคลียร์เรื่องหนังสือรุ่นที่โรงเรียนเสร็จไป เดี๋ยวพอวันที่ 8 แจกก็คงหมดโศกสักที~

ที่น่าจะโศกยิ่งกว่าก็คือ O-NET เนี่ยแหละ ซึ่งมันเข้าขั้น Drama ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ประกาศผลวันที่ 31 มีนาแล้วสินะ ยังรู้สึกร้อนๆอยู่เลย อิอิ

เป็นกำลังใจให้เหล่าเพื่อนนักเรียนที่เรียกร้อง O-NET แล้วกานนะครับ ^^

สู้โว้ย!~ เพื่อการศึกษาของไทย ^^

ความจริงเรื่องนี้มันนานจริงๆนะ 555+

ถ้าจะเริ่มเล่าก็จะต้องเล่าตั้งแต่วัดระรอผลสอบคณะ รัฐศาสตร์ สาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ของม.ธรรมศาสตร์

ก่อนหน้านี้ ใช่แล้วครับ วัชระ สอบติด โบราณคดี ศิลปากร เป็นที่เรียบร้อยแล้ว~

แต่ทนพิษ หม่อมแม่กับคนรอบข้างไม่ไหว ประกอบกับผมอยากติดอักษรจุฬาด้วย (ปรากฏ ปิ๊วฮะ - -“)

ผมเลยสละสิทธิ์ไปเป็นที่เรียบร้อย - -“ (ต้องขอโทษนะครับ แต่คณะนี้ เขารับจากประกาศ 24 คน ปรากฏรับ 35 คน สำรอง อีก 2 คน)

ผมต้องขอโทษคนที่อยากจะเรียนคณะนี้จริงๆนะครับ Please……

ให้อภัยเด็กตาดำๆคนนี้ด้วย เพราะว่าตอนนี้วัดระก็จะต้องไปลุ้นเอา Admission กลางกับเพื่อนๆด้วย อิอิ

ติดไม่ติด ทีนี้ก็เป็นเรื่องของบุญเก่า กรรมเก่าแล้วหล่ะครับผม ^^

เข้าเรื่องเลยดีฝ่า... วันนั้นผมก็นัดเพื่อนๆไปทำบุญกาน 9 วัด (แต่ความจริงแล้ว เราไปได้แค่ 7 วัดเอง อิอิ) โดยเริ่มที่แรก เราเริ่มที่ศาลหลักเมืองก่อนเลย อ่าฮะ เหมือนตอนที่ผมไปสอบเตรียมตอน ม.3 ผมก็มาที่นี่ มาทำอะไรอ่าหรอครับ

ยกพระเสี่ยงทายครับผม ^^

หลักของการยกพระที่นี่คือ (เหมือนกันทุกที่รึเปล่าหว่า~) อธิษฐานเรื่องที่อยากรู้ครับผม แล้วก็ต้องอธิษฐานให้รอบแรกยกขึ้น แล้วรอบที่ 2 ต้องยกไม่ขึ้น สิ่งที่ควาดการณ์หรือคาดหวังไว้มันก็จะเป็นจริง แต่ไม่รู้เพราะกรรมเก่าหรือเหตุอันใด ผมยกไม่เคยเลยสักรอบ (แม้กระทั่งตอนสอบเตรียม - -“) มารอบนี้ก็คิดว่าคงมาแนวเดิม ยกไม่ขึ้น 2 รอบแหงมๆ

วัดระก็เลยเดินคลานเข่าเข้าไป กราบ 3 ทีตามมารยาทชาวพุทธ แล้วก็อธิษฐาน พูดนานมาก (ประมาณว่า ต้องที่นี้คณะนี้ให้เจาะจง ท่านจะได้ทำนายให้ได้แม่นๆ) พออธิษฐานเสร็จปุ๊บ ก็กราบอีก 3 ที รวบรวมพลังสมาธิทั้งหมดเพ่งไปที่องค์พระพุทธรูป แล้วก็ (1...2...3...) อึ๊บ~ ……………..

ยกไม่ขึ้นอีกเช่นเคยแฮะ - -“

แต่วัดระก็ไม่ได้คิดมากอะไรครับ แล้วอธิษฐานช้ำอีกรอบ แล้วต้องขอให้รอบนี้ยกไม่ขึ้น แล้วก็เหมือนเดิม กราบ 3 ครั้ง จากนั้นก็ (1...2...3...) ทายสิว่าผมยกขึ้นรึเปล่า?

555+ ผิดครับ ผมยกขึ้นซะงั้น~

ไม่รู้สิ องค์พระพุทธรูปท่านเบาเอามากๆ มากกว่าทุกครั้งที่เคยยก!

อ้าว ถ้างั้นก็หมายความว่า…. วัดระจะไม่ติดคณะรัฐศาสตร์อ่าดิ~

เง้อ จุฬาฯก็ไม่ติด ศิลปากรก็สละสิทธิ์ไปแล้ว มหิดลก็ไม่ได้ไปสัมภาษณ์ นี่จะมาธรรมศาสตร์อีกเรอะ~

ระหว่างที่ผมยกขึ้น เพื่อนๆมันก็งงเลย เพราะเห็นผมหน้าเหวอ

ก็แหงสิ มาทุกครั้งไม่เคยยกขึ้น รอบนี้ขึ้น แถมยังตรงกะที่ท่านทำนายว่าจะไม่เป็นจริงด้วย

น้ำตาไหล Y_Y

สุดท้ายก็ไม่ติดจริงๆแหละ แต่เพราะที่นี่ผมก็ทำใจไว้ก่อนแล้วด้วย ก็เลยไม่ได้เสียใจอะไรมากมาย

พอรู้ว่าจะต้องมาแอดมิชชั่นกลาง มันก็ทำให้เรากดดันไม่น้อยแล้ว

พอผมเอาเรื่องนี้ไม่เล่าให้แม่ฟังเสร็จปุ๊บ แม่ก็ไม่รีรอครับ ถามว่า พรุ่งนี้หนูว่างไหม จะพาไปธุระหน่อย ผมเองก็งงๆ แต่ก็เออออห่อหมกไปด้วย

ต่อมาวันรุ่งขึ้นทุกคนในครอบครัวแต่งตัวสงบเสงี่ยมมาก ออกจากบ้านตั้งแต่ 10 โมงกว่าๆ ไอ้เราก็นึกว่าจะพาไปเที่ยวแก้เซ็งอะไรแบบนี้ ประกฎว่าแม่พาไปวัดหลวงพ่อโบสถ์น้อย ไปทำอะไรหรอ...

“พาหนูมาบนไงลูก”

“บน!!!!!”

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการบนเนี่ยแหละ แล้วทำไมแม่พาหนูมาบ่นไม่ปรึกษาหนูก่อนเลยอ่า~

“แม่เคยมาบนขอพวกหนูไว้ยังได้เลย (อ้าวกำ ได้ฉันเพราะขอเหรอเนี่ย - -“)

เชื่อแม่นะที่นี่ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ”

ไม่รู้จะพูดอะไรดี แต่ไหนๆก็มาและ มาไหว้พระเอาความเป็นสิริมงคงใส่กะลาหัวที่เต็มไปด้วยขี้เลื่อยนี่สักหน่อยก็ดี ผมก็เคยแง้มๆไว้แล้วว่า ผมไม่เห็นด้วยกับการบนเลย เพราะหนึ่ง มันน่ากลัว เหมือนเรากำลังไปล้อเล่นกับสิ่งที่มองไม่เห็น (หย๋า~) สอง การตามแก้บนต้องไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เผลอๆจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเราเคยบนด้วยอะไรวะ - -“ ส่วนใหญ่ผมก็แค่อธิษฐานด้วยใจบริสุทธิ์แค่นั้นเอง

แต่ความจริง ลองดูสักครั้งก็ดีนะ เป็นรสชาติของชีวิต เด็กแอดมิชชั่น ปี 53

พอเข้าไปในโบสถ์สักพักแม่ก็จุดธูปมาให้กี่ดอกไม่รู้จำไม่ได้ แล้วก็ให้อธิษฐานตามคุณแม่มีใจความประมาณว่า….

“ลูกขอให้หลวงพ่อช่วยให้ลูกได้ที่เรียนในธรรมศาสตร์ หรือไม่ก็จุฬาฯก็ได้ ที่ใดที่หนึ่ง แล้วลูกจะมาแก้บนด้วยการถวายไข่ต้ม 119 ฟอง - -“ “

(119 ฟอง แค่ฟังก็ปวดตับมานั่งต้มแล้ว - -)

แค่เอนท์ให้ติดนี่ก็ว่ายากแล้วนะ มาขอจุฬา ธรรมศาสตร์อีก แต่ถ้ามองโลกในแง่ดี~ ถ้าผมไม่ติด ก็ไม่ต้องมานั่งต้มไข่ 119 อ่าดิ๊ อิอิ แต่ยังไงๆ มันก็คือความฝันของแม่ ผมก็ต้องขออนุญาตทำตัวเป็นลูกที่ดีสักครั้งหนึ่ง เอาว่ะ จุฬาฯก็จุฬาฯ ธรรมศาสตร์ก็ธรรมศาสตร์ ลองดูสักตั้ง.....

ควายตัวน้อยๆตัวนี้ ขอลองดูอีกสักครั้ง ^ ^

เรื่องนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะครับ จะเชื่อก็ได้ ไม่เชื่อก็ดี

ไม่เชื่อก็อ่านเอาขำๆแล้วกัน แต่สำหรับคนที่เชื่อ ก็อย่าหวังกับมันมากเกินไป

สิ่งใดที่สามารถทำให้เราสบายใจได้ในช่วงนี้ ทำไปเถอะครับ ถ้ามันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน

จะได้ไม่ฟุ้งซ่านด้วย ช่วงรอคะแนนออก ^^

มีประโยคหนึ่งที่ผมชอบมากๆเลยในตอนนี้

...ดังคำที่ขงเบ้ง ได้กล่าวไว้ว่า…

“เพราะแสวงหา มิใช่เพราะรอคอย

เพราะเชี่ยวชาญ มิใช่เพราะโอกาส

เพราะสามารถ มิใช่เพราะโชคช่วย

ดังนี้แล้ว ลิขิตฟ้า หรือจะสู้มานะตน”

ป.ล. ขอเตือนสำหรับคนที่ไปบนนะครับ ว่าไปบนที่ไหน บนอะไรไว้ ขอให้จด short Note ไว้ด้วย กันๆไว้ เพราะไม่นานมานี้ ผมแกล้งไปถามแม่ว่าบนไข่ไว้กี่ฟองหรอ แกยังจำไม่ได้เลย (อ้าว - -“) ดีที่ผมจำได้ ไม่ใช่ผมเกิดติดขึ้นมา แต่ไปบนผิดจำนวน หลวงพ่อท่านต้องมาเข้าฝันตามทวงผมแน่ๆเลย -*-