นางร้ายนอกบท

พอกันที

     รอบที่เท่าไหร่แล้วนะที่ฉันมาอยู่ตรงนี้ รอบที่เท่าไหร่แล้วกับบทบาทแบบนี้?

     "ทำไม! ทำไมพระองค์ถึงทำกับหม่อมฉันแบบนี้!" ฉันมองหน้าผู้ชายที่ฉันรักหมดหัวใจที่กอดร่างของผู้หญิงแพศยาด้วยท่าทางที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและความห่วงใยพร้อมด้วยบรรดาผู้ชายที่หล่อนไปอ่อยให้ท่าจนได้กันนับครั้งไม่ถ้วนในโรงเรียนแห่งนี้ ผู้หญิงต่ำแบบนี้หรอที่ผู้ชายพร้อมจะรักและดูแล

     "หยุดบ้าซักที ใครจะรักผู้หญิงแบบเธอ!"

     "นั่นสินะ" ตามความจริงบทของฉันคือฉันต้องซัดพลังใส่พวกเขาและพากันตายทั้งหมด แต่ใครจะไปทำ ในเมื่อทุกคนมารวมกันที่นี่....

     "นั่นอะไรน่ะ"

     "ว้าย! ในโรงเรียนเลยนะ"

     "ไม่น่าเชื่อ"และอีกหลายเสียงที่ดังขึ้นเมื่อภาพคาว ๆ ของคนกลุ่มนี้ถูกนำมาฉาย

     "ฉันไม่เหมือนเธอนี่นะ ง่าย ร่าน ยอมให้ผู้ชายเอาได้ง่าย ๆ ทุกที่ทุกเวลา" ฉันหยิบมีดที่ซ่อนไว้ออกมา จ่อคอตัวเอง ดวงตาที่พร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำตามองไปยังกลุ่มก้อนโสมมที่เรียกว่ามนุษย์นั่น ตอกย้ำความเจ็บช้ำให้มันมากขึ้นไปอีก "หากมีชีวิตอยู่แล้วถูกมองเหยียดว่าต่ำตมจนถูกผู้หญิงชั้นต่ำแบบยัยนั่นแย่งคู่หมั้นไป ฉันเลือกตายจะดีเสียกว่า!"

     "กรี๊ดดดด!"

     เจ็บ...

     อีกแล้ว...

     แล้วฉันก็จะกลับมาเจ็บอีกครั้ง หึ จะเรียกร้องอะไรล่ะ เป็นแค่โปรแกรมก็ทำหน้าที่เจ็บซ้ำ ๆ ไปนั่นแหละ

     ฮิชิดะ เมกิ ตายอีกแล้วล่ะค่ะ เพียงแต่ครั้งนี้มันไม่เป็นไปตามที่โปรแกรมกำหนดก็แค่นั้น หึ