คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Fic คั่น :: Love...Forever... [ Yuri :: Helda X Alicia ]
Love....Forever......
ประเภท :: พยายามทำให้เศร้า ซึ้ง แต่ไหงออกมาเป็นแบบนี้ฟร้า~~
คู่ :: เฮลด้าXอลิเซีย ( เป็นยูริคู่แรกของฟิคบารามอสหรือเปล่าหนอ? ไม่เคยเจอใครแต่งเลยแฮะ ^^ )
ช่วงเวลาในเรื่องออริ :: เฮลด้าปีสี่ ปีเจ็ด และปัจจุบัน....
เธอเป็นดั่งเทพธิดาในใจฉัน....
เธอเข้ามาในชีวิต....เข้ามาทำให้หัวใจของฉันรู้จักกับคำว่ารัก.....
เธอ....คือน้องสาวที่น่ารักที่สุด....
และคือคนที่ฉันรักที่สุด....
ราชนิกูลแห่งอเมซอน......ถูกเลี้ยงมาเพื่อให้แข็งแกร่งที่สุด.....
แข็งแกร่งกว่าหญิงใดในโลกนี้....
เธอถูกเลี้ยงให้มาเป็นกษัตรีย์.....ไม่ได้ถูกเลี้ยงมาให้อ่อนหวานแบบหญิงอื่นทั่วไป......ยิ่งเป็นดินแดนอเมซอน.....แดนหญิงเหล็กแห่งเอเดน.....คำว่าอ่อนโยน.....อ่อนหวาน.....จึงไม่เคยปรากฎออกมาให้ใครเห็น.....
จนเธอเข้ามาในชีวิต....อลิเซีย.....ฟาโรเวล.......
หญิงสาวที่เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ อ่อนหวาน.....ใบหน้างดงามต้องตาต้องใจทุกคนที่ได้พบ....จิตใจที่งดงามที่สามารถผูกให้คนอื่นมาหลงรักได้อย่างไม่ต้องมีข้อสงสัย....หากแต่หัวใจของเธอไม่เคยเปิดช่องว่างให้กับใคร.....
นอกจากเขา.....บาโร วาเนบลี.....
ความเอ็นดูจากแรบพบกลายเป็นความผูกพันธ์ฉันท์พี่น้อง......จากความรักแบบพี่สาวน้องสาว......กลายเป็นความรักที่แท้จริง.....ความรักต้องห้ามที่มันไม่ควรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย.......
ความสัมพันธ์ของอลิเซียกับบาโร......เธอรับรู้มาโดยตลอด.....รับรู้ทั้งที่หัวใจเจ็บปวด.....ยินดีทั้งที่ฤทัย ฤา จะสลาย แสดงความยินดีกับทั้งคู่โดยที่ในหทัยกลับร่ำไห้อย่างอาดูร.....
แต่ในเมื่อความสุขของคนที่เรารัก.....เราก็ต้องยอมให้ตนเองเจ็บปวด....
เจ้าหญิงแห่งอเมซอนจะต้องแข็งแกร่ง.....แม้ว่าจะเจอกับปัญหาหนักหนาสักเท่าไหร่....เธอจะต้องไม่มีน้ำตา......เธอจะต้องไม่ร้องไห้....เธอจะต้องแข็งแกร่ง....มิใช่อ่อนแอ......
น้ำตา....สิ่งที่เธอไม่ได้สัมผัสถึงมันมานานแสนนาน......เธอกล้ำกลืนความเจ็บปวดมาโดยตลอด.....ให้ความเจ็บช้ำกัดกร่อนหัวใจจนด้านชา.....ให้ความอ่อนแอถูกความเย็นชากลืนกินจนหมดสิ้น.....
แต่เธอ.....ก็ยังเป็นผู้หญิง.....
และไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย.....ก็ต้องร้องไห้เป็น.....
ขอเพียงแค่วันนี้วันเดียว.....ที่เธอจะร้องไห้ให้กับความรัก.....
เฮลด้าปิดประตูห้องนอน......ก่อนร่างของหญิงสาวแกร่งจะฟุบลงกับหมอน......น้ำตาไหลรินจากด้วยตาสีมรกตคู่นั้น.....ไหลโดยที่เจ้าตัวไม่คิดจะควบคุมให้มันหยุดไหลเลยแม้แต่น้อย.......เสี้ยงสะอื้นเบาๆที่อู้อี้เพราะใบหน้าติดกับหมอนราวกับจะไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเธอกำลังร้องไห้.......
หญิงชาวอเมซอนจะต้องไม่ให้ใครเห็นความอ่อนแอ.....
"พี่เฮลด้า..."
เสียงหวานใส.....เสียงที่ทำให้หัวใจของเธอมีความรู้สึก.....เสียงของคนทึ่ทำให้หัวใจของเธอมีความรู้สึก....เสียงของคนที่ทำให้หัวใจของเธอเจ็บปวด....คนที่ทำให้เธอต้องมาร้องไห้เช่นนี้......และเป็นคนสุดท้ายที่เธออยากให้เห็นน้ำตา....
อลิเซีย ฟาโรเวล....
หญิงสาวไม่ได้ตอบว่าอะไร....ได้แต่ลุกขึ้นนั่งแล้วปาดน้ำตา....พลางมองหน้าเมินออกไปยังนอกหน้าต่าง......แล้วตอบสั้นๆตามแบบฉบับของเฮลด้าคนเดิม....คนที่แข็งแกร่งและไม่เคยยอมใคร.....
"พี่....ไม่ได้เป็นอะไร..."
นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่โตฉายแววอ่อนโยน.....อลิเซียถอนหายใจน้อยๆก่อนจะเดินมานั่งที่เตียง.....ข้างๆเฮลด้า......มือที่ดูบอบบางยกไปกุมมือของอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน....น้ำเสียงอ่อนหวานที่สะกดใจคนฟังดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ.....
"พี่เฮลด้าไม่ได้เป็นอะไรแน่นะคะ....."
ความเงียบคือคำตอบ......อลิเซียยิ้มน้อยๆก่อนกล่าวต่อ.....
"ผู้หญิงทุกคนไม่จำเป็นต้องแข็งแกร่งตลอดเวลาหรอกนะคะ......เราทุกคนต้องเจอกับปัญหาด้วยกันทั้งสิ้น.....แต่ถึงเวลาที่เราระบายกับอะไรไม่ได้.....ก็อย่าเก็บความเจ็บปวดเอาไว้กับตัวเองนะคะ.....ร้องไห้ออกมาเถอะค่ะ.....พี่เฮลด้า.......ร้องไห้ให้กับสิ่งที่พี่เจ็บปวดนะคะ......เดี๋ยวหนูจะคอยปลอบพี่เองค่ะ.....หนูรู้ว่าผู้หญิงอเมซอนต้องแข็งแกร่ง......แต่คนเราไม่จำเป็นต้องแข็งตลอดเวลานิคะ......อย่าฝืนที่จะร้องไห้เลยค่ะ......ร้องไห้เถอะนคะ.....พี่เฮลด้า..."
ไม่ว่าด้วยคำพูดที่อ่อนโยน.....นัยน์ตาสีน้ำตาลที่ทอแววความห่วงใย......ไออุ่นจากมือบางที่กุมไว้......แต่ทว่าเฮลด้ากลับกอดหญิงสาวข้างกายเอาไว้แน่น.....แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลรินอย่างไม่ปิดบัง......อลิเซียเอามือทั้งสองข้างโอบกอดตอบ.....ก่อนจะกระซิบเสียงหวาน....
"ไม่เป้นไรนะคะ...พี่เฮลด้า.....อลิเซียยังอยู่ข้างพี่เสมอนะคะ....."
คำพูดนั้นกลับทัให้เฮลด้ากอดอลิเซียแน่นขึ้น.....ราวกับจะกอดเอาไว้กับตัวไม่ให้หญิงสาวคนนี้หายไปไหน.....ในใจของเธอก็ร่ำบอกกับคนตรงหน้า....พร่ำบอกในใจ....ว่า.....
อลิเซีย......ฉันรักเธอ.....
เวลาเปลี่ยนไป....แต่หัวใจไม่เคยเปลี่ยนแปลง.....
เธอก็ยังรักหญิงสาวคนนั้นเสมอมา....
เธอรู้ตัวดี.....เธอไม่เคยสามารถแทนที่เพื่อนชายของเธอ.....ที่เป็นคนรักของอลิเซียได้.....
เธอขอเป็นเพียงพี่สาว....ที่รักน้องสาวคนนี้ก็พอ.....
แม้ว่าหัวใจเธอจะเจ็บ.....แต่เธอก็ยินดี.....
อลิเซียเดินทางกลับไปที่บารามอสเนื่องจากติดภารกิจของบารามอสเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์......เวลานั้นเธอใกล้จะจบจากโรงเรียนพระราชาแล้ว.....เหลือเวลาเพียงอาทิตย์กว่าๆ....เธอจะจบจากโรงเรียนนี้ไป.....และอีกนานกว่าจะได้เจออลิเซียอีกครั้ง......
เวลานี้....ทุกวินาทีมีความหมายยิ่งนัก.....
และยิ่ง....บาโรขออลิเซียแต่งงานแล้ว......
หัวใจรวดรัดด้วยความปวดร้าว......แต่อีกใจกลับยินดีที่เธอจะได้แต่งงานกับคนที่เธอรักอย่างแท้จริง......เธอจะได้มีความสุขเสียที.....
แค่นี้....ก็เพียงพอแล้วสำหรับคนที่เป็นได้เพียงพี่สาวอย่างเธอ.....
อลิเซียกลับมาด้วยท่าทีที่ดูเศร้าหมองกว่าปกติ......บางครั้งก็ดูเศร้าๆ บางเวลาดูครุ่นคิดเหม่อลอยออกไปไกลแสนไกล......ใบหน้าหวานดูซีดกว่าปกติ......ความเป้นห่วงมีมากจนเธอถึงขั้นต้องเอ่ยปากถาม.....
"อลิเซีย....เป็นอะไรมั้ย ?"
อลิเซียหันมายิ้มเศร้าๆ ก่อนจะมองกลับไปที่จานข้าวของตนเอง.....ก่อนจะเอ่ยคำตอบลอยๆเสียงเบา ดูเศร้าจับจิต.....
"ไม่เป็นอะไรค่ะ..."
อลิเซียหันกลับไปกินข้าวต่อ....แต่กินไปได้สองสามคำก็ถอนหายใจ.....แล้วลุกเอาจานไปเก็บ.....โดยมีสายตาของเฮลด้ามองตามไปอย่างเป็นห่วงตลอดเวลา.....อลิเซียเดินกลับมาหาเฮลด้า....แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงราวกับคนที่ตัดสินใจแล้ว....
"พี่เฮลด้าคะ.....หนูมีเรื่องอยากจะบอกพี่ค่ะ..."
"เดมอส!...."
น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความโกรธ......ความตกใจประสมปนเปกัน.... กับความจริงที่ประดังเข้ามา......จากปากของคนที่เธอรักที่สุด.....
อลิเซียจะถูกส่งตัวไปเป็นเครื่องมือยุติสงครามที่เดมอส!....
ราวกับหัวใจของเธอถูกฉีกเป็นชิ้นๆ แตกร้าวรานไม่มีเหลือ......เมื่อคนทื่เธอรรักที่สุดกลับจะต้องไปเจอทุกข์ระทมที่ดินแดนนรกนั่น......เดมอส......
"พี่จะขัดขวาง.....ทุกวิถีทาง!..."
"อย่านะคะ!.." อลิเซียรีบร้องห้ามทันที.... "หนูตัดสินใจแล้ว....และจะไม่เปลี่ยนใจ.....สันติภาพคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เราต้องการ.....แล้วหนูเต็มใจจะไป....."
นัยน์ตาสีมรกตส่อแววตัดพ้อ.....แววตาที่น้อยคนนักจะเห็นเฮลด้าเป็นแบบนี้.....น้ำเสียงที่เอ่ยอออกมากลายเป็นเพียงราวกับเสียงกระซิบ....แต่แฝงไปด้วยความมัวหมองและความเศร้าเอาไว้.....มีเพียงความเจ็บปวดที่ฉายเด่นชัดในตอนนี้....
"จะไปเมื่อไหร่..."
"ปิดเทอมค่ะ..."
"แล้ว 3 คนนั้นรู้หรือยัง...?"
"ยังค่ะ...หนูไม่อยากให้เกิดสงคราม....เมื่อหนูถึงเดมอสแล้วฝากพี่เฮลด้าช่วยบอกด้วยนะคะ.....วันนี้หนูมาลาค่ะ.....หนูบอกคนอื่นไปว่าหนูมีภารกิจด่วนที่บารามอส....มีเพียงพี่เท่านั้นที่รู้....ลาก่อนนะคะ....พี่เฮลด้าจะเป็นพี่สาวในใจของอลิเซียคนนี้....ตลอดกาล......"
สิ้นกันที.....กับทิฐิที่เธอเพียรจะสร้างขึ้นมา.....ความรักที่ปดปิดมานานแสนนานระเบิดออกในวันนี้.....วันที่เจ็บปวดที่สุด.....มือของเธอรวบรางบางมากอดไว้ในอ้อมแขน....กอดไว้แน่นสนิทก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากนวล......ก่อนที่น้ำเสียงอ่อนไหวจะเอ่ยออกมาตามที่หัวใจของเธอเรียกร้อง......
"พี่รักเธอนะ.....อลิเซีย...."
เธอไม่อยากเสียหญิงสาวคนนี้ไป....
อลิเซียมองเธออย่างอ่อนหวาน......ร่างเล็กเขย่งตัวขึ้นมาจุมพิตที่แก้มของเธอทั้งสองข้าง ก่อนจะจูบอย่างแผ่วเบาที่ริมฝีปากของเธอ....รอยสัมผัสนั้นเบาบางราวกับการขยับปีกของผีเสื้อ แผ่วเบา แต่อ่อนหวาน....
"หนูก็รักพี่ค่ะ...."
ทั้งสัมผัสที่แผ่วเบา.....ทั้งคำพูด....จะจดจำในใจของเธอไม่ลบเลือน.....
สายลมแห่งความทรงจำพัดผ่านไป......
เวลานับ 20 ปีแล้วสินะ......
บนยอดเขาสูงของอเมซอน.....หญิงสาวผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นกษัตรีย์ของอเมซอนยืนอยู่ริมหน้าผาสูง....ในมือของเธอถือช่อดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์เอาไว้......นับน์ตาสีมรกตทอแววเศร้าสร้อย......
ความรักที่มีให้เธอไม่เคยจางหาย.....
ไม่เคยลบเลือนไปเลย....แม้แต่นิดเดียว.....
หัวใจดวงนี้......ยังรักเธอเสมอมา.....
"อลิเซีย....พี่มาหาแล้วนะ....."
15 พฤศจิกา.....
"อยู่บนนั้นคงสบายสินะ....มีความสุขมั้ย..."
วันตายของอลิเซีย เกรเดเวล.....
"ดอกกุหลาบ....ดอกไม้โปรดของเธอ.....พี่เอามาให้แล้วนะ..."
หยาดน้ำตาของหญิงสาวแกร่งแห่งอเมซอนไหลริน.....
"พี่อยากจะบอกเธอนะ...."
ไหลรินให้กับคนที่เธอรัก....
"ว่าพี่รักเธอ....เสมอมา....และตลอดไป...."
ช่อกุหลาบขาวถูกโยนขึ้นฟ้า.....ก่อนจะดิ่งลงไปในหุบเขาลึก.....เฮลด้าเงยหน้าขึ้นมองฟ้าพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนทั้งที่น้ำตาไหลอาบแก้ม.....เธอยืนอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน....ยิ้มทั้งน้ำตาให้กับคนที่เธอรัก....ที่จากไปไม่มีวันหวนกลับ.....ก่อนจะเดินกลับลงไป......พร้อมกับความรักที่ไม่เคยจางหาย.....
อลิเซีย.....พี่รักเธอ.....เสมอมา.....และตลอดไป....
I believe… 그댄 곁에 없지만, 이대로 이별은 아니겠죠.
I believe… คือ-เทน ก๊อด-เท-อ๊อบ-ชี-มัน อี-เท-โร อี-บยอ-รึ้น อา-นี-เกด-โจ
I believe ฉันไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ แต่นี่จะไม่ใช่การเลิกรา
I believe… 나에게 오는 길은 조금 멀리 돌아올 뿐이겠죠.
I believe… นา-เอ-เก โอ-นึน กี-รึน โช-กึม-มอล-รี โท-รา-โอล พู่-นี-เกด-โช
I believe ทางที่นำเธอมาสู่ฉัน นั้นห่างเพียงนิดเดียว
모두 지나간 그기억 속에서
ทุกอย่างที่ผ่านพ้นไป ในความทรงจำเหล่านั้น
내가 나를 아프게하며 눈물을 만들죠.
เน-กา นา-รึล อา-พึ-เก-ฮา-มยอ นูน-มู-รึ้ล มัน-ทึล-โจ
เมื่อฉันรู้สึกเจ็บปวดน้ำตามันก็ไหล
나만큼 울지 않기를, 그대만은 눈물 없이 날 편하게 보내주기를,
นา-มัน-คึม อูล-จิ-อัน-คี-รึล คือ-เท-มา-นึน นุน-มูล-ออบ-ชี-นัล พยอ-นา-เก โพ-เน-จู-กี-รึ้ล
ฉันไม่ได้ร้องไห้ เธอจากฉันซึ่งไม่มีน้ำตามากมายไปอย่างง่ายดาย
언젠가 다시 돌아올 그대라는 걸 알기에, 난 믿고 있기에.
ออน-เจน-กา ทา-ชิ-โท-รา-โอล คือ-เท-รา-นึน กอล-อัล-กี-เอ นัน-มิด-โก-อิด-กี-เอ
สักวันเธอจะกลับมา ฉันรู้ ฉันเชื่ออย่างนั้น
기다릴께요. 난 그대여야만 하죠.
คี-ตา-ริล-เก-โย นัน-คือ-เท-ยอ-ยา-มัน ฮา-โจ
ฉันจะรอ มีแต่เธอเท่านั้นสำหรับฉัน
I believe… 내가 아파할까봐 그대는 울지도 못했겠죠.
I believe… เน-กา อา-พา-ฮัล-กา-พวา คือ-เท-นึน อูล-จิ-โต โม-เทด-เกด-โจ
I believe ฉันคงจะต้องเจ็บปวด แค่ร้องไห้ เธอก็ไม่สามารถร้องได้
I believe… 흐르는 내 눈물이 그댈 다시 내게 돌려주겠죠.
I believe… ฮึ-รึ-นืน-เน-นุน-มู-รี คือ-เทล ทา-ชิ เน-เก โทล-ลยอ-จู-เกด-โจ
I believe น้ำตาที่ไหลรินของฉัน ในเวลานั้น เธอจะกลับมาหาฉันอีกครั้ง
자꾸 멈추는 내 눈길 속에서
จา-กู มอม-ฉู-นืน เน-นูน-กิล-โซ-เก-ซอ
ในสายตาของฉัน
그대 모습들이 떠올라 눈물을 만들죠.
คือ-เท โม-ซึบ-ทึ-รี ท่อ-โอล-รา นุน-มุ-รึน มัน-ทึล-โจ
เพียงแค่เห็นเธอที่โผล่มาให้เห็น น้ำตาฉันมันก็ไหล
나만큼 울지 않기를, 그대만은 눈물 없이 날 편하게 떠나주기를,
นา-มัน-คึม-อูล-จิ-อัน-คี-รึล คือ-เท-มา-นึน นุน-มูล-อ๊อบ-ชี นัล พยอ-นา-เก ทอ-นา-จู-กี-รึ้ล
ฉันไม่ได้ร้องไห้ เธอจากฉันซึ่งไม่มีน้ำตามากมายไปอย่างง่ายดาย
언젠가 다시 돌아올 그대라는 걸 알기에. 난 믿고 있기에.
ออน-เจ-กา-ทา-ชิ โท-รา-โอล คือ-เท-รา-นึน กอล อัล-กี-เอ นัน-มิด-โก-อิด-กี-เอ
สักวันเธอจะกลับมา ฉันรู้ ฉันเชื่ออย่างนั้น
기다릴께요. 난 그대여야만 하죠.
คี-ตา-ริล-เก-โย นัน-คือ-เท-ยอ-ยา-มัน ฮา-โจ
ฉันจะรอ มีแต่เธอเท่านั้นสำหรับฉัน
난 그대알기 전, 이 세상도 이렇게 눈부셨는지.
นัน คือ-เท-อัล-กี ชอน อี เซ-ซัง-โต อี-ร๊อด-เค นูน-บู-ชอน-นึน-จี
ในโลกนี้แม้ตอนก่อนที่ฉันได้รู้จักเธอ ก็ยังดูสดใส
그 하늘 아래서 이젠 눈물로 남겨졌지만,
คือ ฮา-นึล อา-เร-ซอ อี-เจน นูน-มูล-โร นัม-กยอ-ช๊อด-จี-มัน
ในท้องฟ้าเบื้องบนนั้น คราบน้ำตายังหลงเหลืออยู่แต่
이 자릴 난 지킬께요.
อี จา-ริล รัน จี-คิล-เก-โย
ฉันจะรักษาที่นี่เอาไว้
그대란 이유만으로 나에게는 기다림조차 출분히 행복하겠죠.
คือ-เท-รัน อี-ยู-มา-นึ-โร นา-เอ-เก-นึน คี-ตา-ริม-โช-ชา ฉุล-บู-นี เฮง-บก-คา-เกด-โจ
การเฝ้ารอสำหรับฉันนั้น ก็คือความสุขที่เพียงพอแล้ว
사랑한 이유만으로 또 하루가 지나가고, 오는 길 잊어도
ซา-ราง-ฮัน อี-ยู-มา-นึ-โร โท ฮา-รุ-กา ชี-นา-กา-โก โอ-นึน กิล อี-ชอ-โต
เพราะรัก ถึงจะผ่านไปอีกกี่วัน ถึงแม้จะจำทางกลับไม่ได้
기다릴께요. 난 그대여야만 하죠.
คี-ตา-ริล-เก-โย นัน คือ-เท-ยอ-ยา-มัน ฮา-โจ
ฉันก็จะรอ ต้องเป็นเธอเท่านั้นสำหรับฉัน
난 드대여야만 하죠.
นัน คือ-เท-ยอ-ยา-มัน ฮา-โจ
เธอเท่านั้น
- The End... -
ฟิคสั้นที่แต่งจบเร็วที่สุดในประวัติการณ์ !!!
2 ชั่วโมง >//<
เมื่อคืนนั่งปั่น เที่ยงคืน เสร็จประมาณ ตี 2
แต่แต่งแล้ว....ดูไม่เศร้าแฮะ..... T-T
งุงิ~ เอาไว้จะมาแต่งใหม่แล้วกันนะคะ ^^
ฟิคนี้เอามาลงกันไว้ก่อน ตั้งแต่วันที่ 10 ถึงช่วงสงกรานต์อาจจะไม่ได้มาอัพเลย อันนี้พูดจริงน้าไม่ได้แกล้งกัน จะไปชลบุรีอ่ะ >< แล้วก็มีโปรแกรมยาวช่วงปลายเดือนไปตราดและจ้า [เที่ยวบ่อยแฮะเรา ^^] วันที่10-12 ไปชลบุรีอ่ะ ส่วน13-15 ลเนสงกรานต์แถวบ้าน อยู่บ้านแต่ไม่รู้มาอัพได้มั้ย โฮะๆ
ส่วนวันนี้....วิกะของชิ่งไปก่อนนะจ๊ะ พายุลงจ้ะ อย่าลืมน้า แอดเมล์วิกะมาคุยกันได้ ^O^
รักคนอ่านมากมายค้า...
วิกะจัง ^^
ความคิดเห็น