ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เปิดตำนานบทที่ 2 :: เอดินเบิร์ก ( 100% )
เปิดตำนานบทที่ 2 :: เอดินเบิร์ก
“เอดินเบิร์ก !”
“ใช่แล้วจ้ะ เอดินเบิร์ก ที่โรงเรียนพระราชา” เสียงของอลิเซียอธิบาย
“ทำไมแม่ต้องให้หนูไปเรียนที่นั่นด้วย ที่เอเดน” เสียงของคนพูดบ่งบอกถึงความไม่พอใจเท่าไหร่นัก
“เลือดครึ่งนึงของลูกคือเอเดน อีกครึ่งนึงคือเดมอส 15 ปีที่ผ่านมาลูกเติบโตมาในฐานะของชาวเดมอสแล้ว แม่ก็อยากให้ลูกลองไปเป็นชาวเอเดนดูบ้าง อยากให้ลูกใช้ชีวิตอย่างที่แม่เคยเป็น” ราชินีแห่งเดมอสอธิบายให้พระธิดาฟังอย่างใจเย็น
“แล้วเสด็จพ่อทรงอนุญาตหรือเพคะ ?” เฟลิโอน่าถาม
“แม่ถามพ่อแล้ว พ่ออนุญาตให้ลูกไปได้” เสียงตรัสจากเอวิเดส
“แม่อยากให้ลูกลองไปอยู่ที่นั่น แค่อยู่โรงเรียนไม่ได้ไปไหนหรอก แม่เชื่อว่าสิ่งที่ลูกได้รับคงมากกว่าความรู้ที่ได้รับจากโรงเรียนพระราชาแน่นอน แม่แน่ใจ ไม่งั้นแม่ไม่คิดจะส่งลูกไปเรียนที่นั่นหรอก” ราชินีอลิเซียตรัส พลางเว้นวรรคไปช่วยนึง ก่อนจะตรัสคำพูดต่อมา
“แม่อยากให้ลูกไปเจอพระเจ้าตาไฮคิง กับพระเจ้าตาชามัล เครือญาติของลูกด้วย”
“แม่มั่นใจได้อย่างไรคะว่าเค้าจะยอมรับหนู ครึ่งคนครึ่งปีศาจเช่นนี้” เฟลิโอน่าถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเท่าไหร่นัก
“ลูกคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา คือหลาน คือสายเลือดของเขา สิ่งที่เขาควรภูมิใจคือการที่ได้มีลูกไม่เป็นหลาน ไม่ว่าลูกจะเป็นมนุษย์ เป็นปีศาจ หรืออะไรก็ตามแต่ แม่เชื่อว่าพระเจ้าตาของลูกคงภูมิใจ ที่หลานของเขาเกิดมา มาชีวิตรอดมาได้ถึง 15 ปี ทั้งๆที่มีใครต่อใครหมายเอาชีวิตเจ้า แม่เชื่อว่า แค่ท่านได้เห็นลูก ท่านก็คงภูมิใจแล้วแหล่ะ ที่อย่างน้อย ท่านก็ได้เห็นหลานสาว ที่ท่านอาจจะไม่ได้เห็นอีกตลอดกาล......”
คำพูดของมารดาเอ่ยเตือนสติของเฟลิโอน่า เจ้าหญิงแห่งความมืดดินแดนเดมอสนิ่งคิดกับคำพูดของพระมารดา
แค่ท่านได้เห็นหลานของท่าน......ที่ท่านอาจจะจะไม่ได้เห็นตลอดกาล..........
“ตกลงลูกจะไปเอดินเบิร์ก ?”
“เพคะ ลูกจะไป” เสียงจากเจ้าหญิงเฟลิโอน่าทำเอาพระบิดาและพระมารดาแปลกใจอยู่เล็กน้อย
เมื่อกี้ยังคัดค้านอยู่หยกๆ ไฉนตอนนี้ถึง ???
เฟลิโอน่าเห็นสีหน้าพระพักตร์ของจ้าวแผ่นดินทั้งสองจึงยิ้มน้อยๆพลางอธิบาย
“หม่อมฉันได้ฟังคำพูดจากท่านแม่แล้วลองคิดดูเพคะ คงสงสารท่านตาแน่หากท่านไม่ได้เห็นหน้าหลานสาวมานาน แถมอีกอย่าง การเรียนในเอดินเบิร์กอาจจะสนุกไม่เลว” เสียงใสๆของพระธิดาทำให้ราชาและราชินีวางพระทัย ก่อนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“งั้นพ่อกับแม่คงไม่ขัดข้องอะไร ส่วนเรื่องฉายา...................”
“หม่อมฉันจะไปในฐานะเฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะปรินเซส ออฟ เดมอส เพคะ !”เสียงของเฟลิโอน่ารีบชิงพูดก่อนที่เอวิเดสจะกล่าวถึงนามของเธอ
“แต่ว่ามันอันตรายนะลูก” เอวิเดสขัด
“ท่านพ่อคะ โปรดมั่นใจการตัดสินใจของลูกเถอะเพคะ” เฟลิโอน่าพูดด้วยน้ำเสียงและแววตาหนักแน่น จนจ้าวปีศาจถึงกับยอมถอนใจ
“ตกลงก็ได้ เราอยากไปในฐานะเจ้าหญิงแห่งเดมอสก็ได้ เดี๋ยวพ่อจะส่งสาส์นไปหาพระเจ้าตาไฮคิงเอง”
เฟลิโอน่า.......หลานรัก
หลานจะเป็นอย่างไร ตลอดเวลา 15 ปีที่ผ่านมา หลังจากอลิเซียจากไป
เอวิเดสจะดูแลเจ้าได้ดีหรือไม่............
ตานับรอวันเวลามานานแสนนาน รอเวลาที่หลานจะปรากฏกายมาให้ตาเห็นอีกรอบ......
เผื่อว่าสักวัน......หลานจะมาเรียนที่นี่ เอดินเบิร์ก ................
แล้ววันนี้ความฝันของตาก็ได้เป็นจริง เอวิเดสส่งข่าวมาว่าหลานจะมาเรียนที่นี่.......
ตาคิดถึงหลานมากนะ.........รักหลานมาก...........
ตาจะรอจนกว่าจะถึงวันนั้น วันที่ตาได้เจอหลานอีกครั้ง.........
ตารักหลาน......ไว้เจอกันจ้ะ หลานรัก..........
รถม้าแล่นเข้าสู่ตัวเมืองเอดินเบิร์ก แหล่งผลิตราชา นักรบ ฝีมือดีมากมายทั่วเอเดน เสียงคนจ่ายตลอดจ้อกแจ้กจอแจ เด็กรุ่นหนุ่มสาวมากมายแห่พากันมาสมัครที่นี่ โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก โรงเรียนที่คนทั่วดินแดนเอเดนใฝ่ฝันมาเรียน
“คึกคักดีนะ” เฟลิโอน่าเปรยพลางมองไปรอบๆ ถึงแม้ว่าจากมุมในรถม้าจะช่วยไม่ให้เธอเห็นอะไรมากนัก แต่ก็พอมองเห็นถึงบรรยากาศในวันสมัครเรียนของที่นี่ได้
มิน่าล่ะ........ท่านแม่ถึงอยากให้เรามานัก.............
“ใช่พะย่ะค่ะ นี่เป็นโรงเรียนอันดับหนึ่งของเอเดนเลยพะย่ะค่ะ แต่กระหม่อมว่าไม่น่าเรียนเท่าที่เดมอส........”โกโดม พ่อมดร่างโคมุสตัวจ้อยรีบกล่าวรายงาน
“จอดตรงนี้แหล่ะ” เสียงเฟลิโอน่าขัดขึ้นมา โกโดมออกไปสั่งกับคนขับให้จอดลงแถวชานเมือง ซึ่งไม่มีรถม้ามากมายนัก
“เดี๋ยวเรามา เจ้ารออยู่ตรงนี้แหล่ะ เราจะไปสมัครเรียนเอง เจ้าไม่ต้องห่วง หากเจ้าตามมาล่ะก็..........”เฟลิโอน่าทิ้งท้ายให้เจ้าโคมุสตัวจ้อยนึกภาพอย่างหวาดเสียว ก่อนยิ้มน้อยๆแล้วคว้าคทากับดาบคู่ใจลงจากรถม้าไป
เฟลิโอน่ามองบรรยากาศตรงหน้าด้วยใจที่ร่าเริง สนุกสนาน ดินแดนเอเดนที่ทั้งชีวิตไม่เคยเหยียบย่างเข้ามา ดินแดนที่ท่านแม่เคยอาศัยอยู่มาก่อนที่จะมาอาศัยอยู่ที่เดมอส พลางมองไปที่แถวเบื้องหน้า แถวที่ยาวเหยียดในการรับสมัครนักเรียนโรงเรียนพระราชา พลางถอนใจ ก่อนเดินไปต่อแถว
หากแต่สายตาไปสะดุดที่อีกแถวพิเศษแถวนึง ‘แถวของเจ้าชายเจ้าหญิงในเมืองต่างๆของเอเดน’
ความคิดสนุกสนานเกิดขึ้นในใจทันที เขาจะยอมรับไหม หากเธอต่อแถวนั้นแล้วลงสมัครในนามเจ้าหญิงแห่งเดมอส !!!
ว่าแล้วเดินไปที่แถวพิเศษแถวนั้นทันที ซึ่งว่างไม่มีผู้คน เจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบการลงชื่อมองหน้าของเธออย่าฉงน ราวกับไม่รู้ว่าเป็นเจ้าหญิงจากดินแดนไหน แต่ยอมให้เธอลงชื่อในแถวนี้แต่โดยดี
เฟลิโอน่ายิ้มน้อยๆ แต่ชายที่เป็นเจ้าหน้าที่กลับตกหลึมเสน่ห์อย่างไม่น่าเชื่อ เธอก้มลงเขียนชื่อเธอก่อนยิ้มน้อยๆแล้วกลับหลังกันไป เจ้าหน้าที่หนุ่มผู้นั้นหยิบรายชื่อที่หยิงสาวที่เพิ่งเดินมาลงขึ้นมาดู ก่อนจะเบิ่งตากว้าง
เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปรินเซส ออฟ เดมอส !!!
“มหาปราชญ์ฮะ!!!” เสียงตะโกนแว่วมาแต่ไกล ทำให้มหาปราชญ์เลโมธี อาจารย์ใหญ่แห่งเอเดนหันมามองอย่างอดไม่ได้
“มีอะไร”
“เจ้าหญิงฮะ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า เกรเดเวล แห่งเดมอสมาสมัครเรียนที่นี่ !!!”
เฟลิโอน่าหันหลังกลับไป ซึ่งจะเดินออกจากที่แห่งนั้น พลางสวนกับบุรุษผู้หนึ่ง ร่างสูงสง่า ผิวขาวราวกับหิมะ ดวงตาสีฟ้าเย็นชา ผมสีเงินระนาบต้นคอ.......เจ้าชายแห่งคาโนวาล
บังเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นในใจของเธอ ความรู้สึกแปลกๆ ทั้งในด้านดีและด้านไม่ดีกับบุคคลตรงหน้า
“เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปรินเซส ออฟ เดมอส สินะ” น้ำเสียงเย็นๆเอ่ยขึ้นมา พลางจับจ้องสตรีตรงหน้า
ผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นธิดาแห่งความมืด
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม” น้ำเสียงหวานๆ แต่บ่งบอกถึงความเย็นชาเอ่ยกลับมา “รู้ด้วยเหรอว่าฉันเป็นใคร”
“ธิดาแห่งความมืด” เสียงตอบกลับมาจากบุคคลที่เป็นเจ้าชายตรงหน้า น้ำเสียงเย็นๆนี้ทำให้เธอนึกถึงดินแดนที่เขามาทันที
เจ้าชายจากสโนว์แลนด์ชัวร์ เย็นทั้งกายทั้งใจเลย
แต่......สโนว์แลนด์ไม่มีเจ้าชายนิ !!
เจ้าชายคนนี้มาจากไหนกัน ???
“คาโล วาเนบลี เดอะ ปรินซ์ ออฟ คาโนวาล” น้ำเสียงเดิมๆเอ่ยจากเจ้าชายน้ำแข็งตรงหน้า
ตามที่เจ้าโกโดมมันสอนมา คาโนวาลมันดินแดนนักรบไม่ใช่เรอะ ?? ไม่ใช่ดินแดนน้ำแข็งซะหน่อย !!
หรือว่ามันจำผิด ??????
เฟลิโอน่าเงียบไปชั่วครู่เพื่อตอบคำถามในใจของตัวเอง เจ้าชายจากคาโนวาลเห็นจึงเอ่ยออกมาต่อว่า
“ท่าทางที่ได้ยินมาจะเป็นความจริง ธิดาแห่งความมืดมาเรียนที่โรงเรียนนี้จริงๆ”
“ข่าวนี้พระเจ้าตาจะไม่บอกใครจนกว่าจะได้เจอหน้าฉัน ท่าทางสายข่าวของท่านคงรู้แหล่งดีมาก หรือไม่ก็คนที่สั่งอยากรู้เรื่องของคนอื่นมากจนต้องสั่งให้ตามล่าข่าวขนาดนี้” เฟลิโอน่าตอกกลับไปด้วยน้ำเสียงดุเด็ดเผ็ดดัน เรียกความโกรธจากเจ้าชายน้ำแข็งได้เป็นอย่างดี
“อัคราวารี !”
“หัตถาทิวา !”
จากการต่อเถียงด้วยคำพูดของเจ้าชายหญิง 2 ดินแดน จนตอนนี้ ทั้งคู่เรียกคทาออกมาเตรียมต่อสู้กันแล้ว โดยที่ไม่รู้เลยว่า ทั้งคู่ได้เป็นที่จับจ้องของผู้คนผ่านไปมา
บริกรรมคาถาถูกร่ายออกมาจากทั้งคู่โดยเร็ว หมาป่าน้ำแข็งกระโจนออกมาจากคทาอัคราวารี มังกรไฟลอยออกมาจากหัตถาทิวา ออกมาสู้กันโดยไม่ได้คำนึงถึงความเสียหายในบริเวณโดยรอบ หากไม่ได้
“เขตอาคม” เจ้าหญิงเฟลิโอน่าเปรยออกมาเบาๆ ก่อนจะเบิกตากว้าง “เพริตัส!”
พลางมองไปยังการต่อสู้เบื้องหน้า หมาป่าน้ำแข็งที่ควรจะสลายไปเพราะเขตอาคมของเดมอส ซึ่งจะมีผลทำให้ฤทธิ์เวทย์ของเอเดนไม่มีผลในเขตอาคมนี้
กลับยังไม่หายไป!!!
“คทานั่น เจ้าได้จากไหน ??” คำถามเอ่ยจากปากของเฟลิโอน่าโดยเร็ว
“จากท่านพ่อ กษัตริย์แห่งคาโนวาล”คำตอบจากเจ้าชายคาโนวาลทำเอานัยน์ตาของหญิงสาวเบิ่งกว้าง
คาโนวาล !! อัคราวารี !! หรือว่า !!!!
“วีสกาย่า!”
พายุหิมะโถมเข้าใส่ตัวเฟลิโอน่าโดยไม่ได้ตั้งตัว หญิงสาวที่มวตกใจได้แต่เบิกตากว้างรอรับพายุเบื้องหนา
“ด้วยเดชเจ้าแห่งมนตรา โปรดประทานพลังเวทย์อันมากมายให้แก่ข้า ผู้เป็นจอมเวทย์แห่งเหล่าดารา ให้ข้าได้พลังเวทย์อันมากมายไม่มีขีดจำกัด เฮลท์ วอลล์ !!”
กำแพงอาคมเวทย์ห่อหุ้มร่างตัวเธอเอาไว้ก่อนที่พายุจะซัดเข้ามา เมื่อพายุหิมะหายไป กำแพงอาคมก็ถูกคลายออก พร้อมกับเขตอาคม เฟลิโอน่ามองไปรอบๆราวกับหาจุดสังเกต แต่กลับไร้วี่แววคนที่ควรจะอยู่
“เมอเฟร์ ! เพริตัส ! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ !!”
เจ้าหญิงเฟลิโอน่าตวาดอย่างโกรธจัด เจ้าชายแห่งน้ำแข็งที่ดูจะงงๆแต่ยังคงมาดไว้อย่างเดิม ก่อนจะเอ่ย
“เป็นธิดาแห่งความมืดทำอย่างนี้ไม่มีมารยาทนะ”
คำว่าธิดาแห่งความมืดส่งผลให้เกิดอาการตกใจกับผู้คนในเหตุการณ์บริเวณนั้นทันที เฟลิโอน่าหันกลับมาทางเจ้าชายคาโนวาลก่อนจะเอ่ยเรียบๆ
“ฉันมีเรื่องของฉัน นายมีเรื่องของนาย ศึกระหว่างฉันกับนาย มันยังไม่จบ”
“คาโนวาลจะรอคำท้าจากเดมอสเสมอ ตามที่ท่านต้องการ”
“ข้าไม่มีเวลามาเล่นกับท่าน.......เมอเฟร์ ! เพริตัส !”
เจ้าชายน้ำแข็งมองมาที่สตรีเบื้องหน้าเรียบๆ ก่อนจะเอ่ยคำสุดท้าย
“งั้นรู้ตัวไว้ด้วย ธิดาแห่งความมืดที่นี่มีค่าตัวสูงมาก อยู่อย่างไม่ระวังแบบนี้จะโดนลอบสังหารเอาสักวัน”
เคร้ง !
“เจ้าพูดไม่ทันจบ มันก็มาแล้ว” เสียงเครียดๆจากเจ้าหญิงแห่งเดมอส พลางรับมือจากศัตรูที่ไม่รู้ว่าเป็นใครจากเบื้อหน้า “อย่ามายุ่งกับศึกนี้ ให้มันรู้บ้างว่าจอมดาบแห่งเดมอสมันเป็นใคร”
เพลงดาบที่รวดเร็ว แข็งแกร่ง และพลิ้วไหวถูกร่ายรำออกมาจากเจ้าหญิงเบื้องหน้า ความเร็วดาบที่มองด้วยตาเปล่าแทบไม่ทัน ท่วงท่าทีสง่างามของเจ้าหญิงจากเดมอสในการฟันดาบลงไปในแต่ละครั้ง ความรุนแรงที่ได้ยินจากการเสียดสีของดาบ หากคนที่สู้ด้วยไม่ใช่ยอดฝีมือ คงถูกฆ่าตายไปนานแล้ว
แต่นั่นกลับไม่ใช่กับ เฟลิโอน่า เกรเดเวล .......
“สุดท้ายก็ไม่มีใครมาลอบทำร้ายจนได้” คำพูดจากเจ้าหญิงแห่งเดมอส ก่อนลงดาบไปอีกครั้ง
“วันหลังเจ้าอยากมาก็มาดีๆ ไม่ใช่แอบหนีมาอย่างนี้” ว่าแล้วฟันดาบลงไปครั้งสุดท้าย อีกฝ่ายหมุนตัวหลบวิถีดาบแต่พอจะสวนกลับกับถูกดาบของเฟลิโอน่าจี้คอ
“ยอมแพ้ซะ เมอเฟร์ เกรเดเวล เดอะ ปรินเซส ออฟ เดมอส รวมทั้งเจ้าด้วย เพริตัส เกรเดเวล เดอะ ปรินซ์ ออฟ เดมอส !! อย่าให้พี่ต้องบังคับกันอีก !!!”
To Be Continued
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบอีกตอนค่ะ (/me นั่งหอบแฮ่กๆ ) เอามาลงไว้อ่าค่ะ เพราะว่าศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ก็ไม่อยู่แล้ว มาลงไว้แก้ขัดก่อน เดี๋ยวมาใครมาทวง 555+ ส่วนบันทึกท้ายบทของเจ้าชายคาโลเอาไว้จะมาลงให้หลังจากวันนั้นค่ะ ^^
สังเกตได้ว่านิสัยตัวละครจะเปลี่ยนไปมากเลยทีเดียว คือว่าตอนแรกก็กะจะไม่ให้เป็นอย่างนี้ แต่ไปๆมาออกมาเอง :P อีกเรื่องนึงน่ะค่ะ เรื่องบรรทัด คิดว่ามันติดกันเกินไปมั้ย ? เพราะที่ดูๆมา ชวนปวดหัวไม่น้อยเลยทีเดียว จะได้แก้ไขถูกค่ะ
ตอบคอมเม้นท์ ( มี 2 เองนะแก ) เออน่า !
คนอยากอ่าน - เย้ว คนโพสคนแรก ขอบคุณมากเลยนะคะที่ยอมเสียสละเข้ามาอ่านฟิคน้อยๆของหนู ( กระซิกๆ ) วันนี้มาอัพแล้วค่ะ อย่าลืมติดตามนะคะ ^^
apple_ka - ดีใจมากเลย มีคนชมว่าพลอตไม่ซ้ำใคร ( นั่งคิดเป็นอาทิตย์กว่าจะได้ออกมา -- -- ) ขอบคุณมากนะคะ ไว้วันหลังจะแวะไปเรื่องค่ะ คือว่าอ่านเรื่องของคุณอยู่แล้ว แต่ไม่ไปโพสซะที (ไอ้นักอ่านเงา) แฮะๆ ขอโทษด้วยนะคะ ไว้วันหลังจะไปโพสค้า มาอัพแล้วนะคะ
คือว่าแต่งมาดีใจมากเลย ลงตอนแรกคนชม 45 โพส 2 โหวต 1 ( เย้ ^O^ ) แต่งตอน 2 คนชม 90 ดีใจมากๆ แต่อยากให้โพสให้กำลังใจหน่อย งุงิ ~ ( แต่ง 2 เรื่องมาไม่มีคนสนใจ TToTT ) แค่เห็นจำนวนคนอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ ที่คนอ่านฟิคเราเยอะขนาดนี้ วันหลังก็โพสๆบ้างก็ได้น้า ฝากเรื่องไว้ก็ได้ค่ะ ( โดยเฉพาะฟิคบารามอส ) จะชะแว่บไปเยี่ยม 55+ ( พูดยังกะตัวเองเป็นนินจา ---*--- ) ที่สำคัญ โหวตก็ดีนะ ( ได้คืบจะเอาศอกนะแก -*- ) ไปแว้ววววววว
รักคนอ่านนะคะ
เมอเฟร์ เซอร์เนียเวลล์ เดอะ วิทช์ วอริเออร์ ออฟ สโนว์แลนด์
“เอดินเบิร์ก !”
“ใช่แล้วจ้ะ เอดินเบิร์ก ที่โรงเรียนพระราชา” เสียงของอลิเซียอธิบาย
“ทำไมแม่ต้องให้หนูไปเรียนที่นั่นด้วย ที่เอเดน” เสียงของคนพูดบ่งบอกถึงความไม่พอใจเท่าไหร่นัก
“เลือดครึ่งนึงของลูกคือเอเดน อีกครึ่งนึงคือเดมอส 15 ปีที่ผ่านมาลูกเติบโตมาในฐานะของชาวเดมอสแล้ว แม่ก็อยากให้ลูกลองไปเป็นชาวเอเดนดูบ้าง อยากให้ลูกใช้ชีวิตอย่างที่แม่เคยเป็น” ราชินีแห่งเดมอสอธิบายให้พระธิดาฟังอย่างใจเย็น
“แล้วเสด็จพ่อทรงอนุญาตหรือเพคะ ?” เฟลิโอน่าถาม
“แม่ถามพ่อแล้ว พ่ออนุญาตให้ลูกไปได้” เสียงตรัสจากเอวิเดส
“แม่อยากให้ลูกลองไปอยู่ที่นั่น แค่อยู่โรงเรียนไม่ได้ไปไหนหรอก แม่เชื่อว่าสิ่งที่ลูกได้รับคงมากกว่าความรู้ที่ได้รับจากโรงเรียนพระราชาแน่นอน แม่แน่ใจ ไม่งั้นแม่ไม่คิดจะส่งลูกไปเรียนที่นั่นหรอก” ราชินีอลิเซียตรัส พลางเว้นวรรคไปช่วยนึง ก่อนจะตรัสคำพูดต่อมา
“แม่อยากให้ลูกไปเจอพระเจ้าตาไฮคิง กับพระเจ้าตาชามัล เครือญาติของลูกด้วย”
“แม่มั่นใจได้อย่างไรคะว่าเค้าจะยอมรับหนู ครึ่งคนครึ่งปีศาจเช่นนี้” เฟลิโอน่าถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเท่าไหร่นัก
“ลูกคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา คือหลาน คือสายเลือดของเขา สิ่งที่เขาควรภูมิใจคือการที่ได้มีลูกไม่เป็นหลาน ไม่ว่าลูกจะเป็นมนุษย์ เป็นปีศาจ หรืออะไรก็ตามแต่ แม่เชื่อว่าพระเจ้าตาของลูกคงภูมิใจ ที่หลานของเขาเกิดมา มาชีวิตรอดมาได้ถึง 15 ปี ทั้งๆที่มีใครต่อใครหมายเอาชีวิตเจ้า แม่เชื่อว่า แค่ท่านได้เห็นลูก ท่านก็คงภูมิใจแล้วแหล่ะ ที่อย่างน้อย ท่านก็ได้เห็นหลานสาว ที่ท่านอาจจะไม่ได้เห็นอีกตลอดกาล......”
คำพูดของมารดาเอ่ยเตือนสติของเฟลิโอน่า เจ้าหญิงแห่งความมืดดินแดนเดมอสนิ่งคิดกับคำพูดของพระมารดา
แค่ท่านได้เห็นหลานของท่าน......ที่ท่านอาจจะจะไม่ได้เห็นตลอดกาล..........
“ตกลงลูกจะไปเอดินเบิร์ก ?”
“เพคะ ลูกจะไป” เสียงจากเจ้าหญิงเฟลิโอน่าทำเอาพระบิดาและพระมารดาแปลกใจอยู่เล็กน้อย
เมื่อกี้ยังคัดค้านอยู่หยกๆ ไฉนตอนนี้ถึง ???
เฟลิโอน่าเห็นสีหน้าพระพักตร์ของจ้าวแผ่นดินทั้งสองจึงยิ้มน้อยๆพลางอธิบาย
“หม่อมฉันได้ฟังคำพูดจากท่านแม่แล้วลองคิดดูเพคะ คงสงสารท่านตาแน่หากท่านไม่ได้เห็นหน้าหลานสาวมานาน แถมอีกอย่าง การเรียนในเอดินเบิร์กอาจจะสนุกไม่เลว” เสียงใสๆของพระธิดาทำให้ราชาและราชินีวางพระทัย ก่อนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“งั้นพ่อกับแม่คงไม่ขัดข้องอะไร ส่วนเรื่องฉายา...................”
“หม่อมฉันจะไปในฐานะเฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะปรินเซส ออฟ เดมอส เพคะ !”เสียงของเฟลิโอน่ารีบชิงพูดก่อนที่เอวิเดสจะกล่าวถึงนามของเธอ
“แต่ว่ามันอันตรายนะลูก” เอวิเดสขัด
“ท่านพ่อคะ โปรดมั่นใจการตัดสินใจของลูกเถอะเพคะ” เฟลิโอน่าพูดด้วยน้ำเสียงและแววตาหนักแน่น จนจ้าวปีศาจถึงกับยอมถอนใจ
“ตกลงก็ได้ เราอยากไปในฐานะเจ้าหญิงแห่งเดมอสก็ได้ เดี๋ยวพ่อจะส่งสาส์นไปหาพระเจ้าตาไฮคิงเอง”
เฟลิโอน่า.......หลานรัก
หลานจะเป็นอย่างไร ตลอดเวลา 15 ปีที่ผ่านมา หลังจากอลิเซียจากไป
เอวิเดสจะดูแลเจ้าได้ดีหรือไม่............
ตานับรอวันเวลามานานแสนนาน รอเวลาที่หลานจะปรากฏกายมาให้ตาเห็นอีกรอบ......
เผื่อว่าสักวัน......หลานจะมาเรียนที่นี่ เอดินเบิร์ก ................
แล้ววันนี้ความฝันของตาก็ได้เป็นจริง เอวิเดสส่งข่าวมาว่าหลานจะมาเรียนที่นี่.......
ตาคิดถึงหลานมากนะ.........รักหลานมาก...........
ตาจะรอจนกว่าจะถึงวันนั้น วันที่ตาได้เจอหลานอีกครั้ง.........
ตารักหลาน......ไว้เจอกันจ้ะ หลานรัก..........
รถม้าแล่นเข้าสู่ตัวเมืองเอดินเบิร์ก แหล่งผลิตราชา นักรบ ฝีมือดีมากมายทั่วเอเดน เสียงคนจ่ายตลอดจ้อกแจ้กจอแจ เด็กรุ่นหนุ่มสาวมากมายแห่พากันมาสมัครที่นี่ โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก โรงเรียนที่คนทั่วดินแดนเอเดนใฝ่ฝันมาเรียน
“คึกคักดีนะ” เฟลิโอน่าเปรยพลางมองไปรอบๆ ถึงแม้ว่าจากมุมในรถม้าจะช่วยไม่ให้เธอเห็นอะไรมากนัก แต่ก็พอมองเห็นถึงบรรยากาศในวันสมัครเรียนของที่นี่ได้
มิน่าล่ะ........ท่านแม่ถึงอยากให้เรามานัก.............
“ใช่พะย่ะค่ะ นี่เป็นโรงเรียนอันดับหนึ่งของเอเดนเลยพะย่ะค่ะ แต่กระหม่อมว่าไม่น่าเรียนเท่าที่เดมอส........”โกโดม พ่อมดร่างโคมุสตัวจ้อยรีบกล่าวรายงาน
“จอดตรงนี้แหล่ะ” เสียงเฟลิโอน่าขัดขึ้นมา โกโดมออกไปสั่งกับคนขับให้จอดลงแถวชานเมือง ซึ่งไม่มีรถม้ามากมายนัก
“เดี๋ยวเรามา เจ้ารออยู่ตรงนี้แหล่ะ เราจะไปสมัครเรียนเอง เจ้าไม่ต้องห่วง หากเจ้าตามมาล่ะก็..........”เฟลิโอน่าทิ้งท้ายให้เจ้าโคมุสตัวจ้อยนึกภาพอย่างหวาดเสียว ก่อนยิ้มน้อยๆแล้วคว้าคทากับดาบคู่ใจลงจากรถม้าไป
เฟลิโอน่ามองบรรยากาศตรงหน้าด้วยใจที่ร่าเริง สนุกสนาน ดินแดนเอเดนที่ทั้งชีวิตไม่เคยเหยียบย่างเข้ามา ดินแดนที่ท่านแม่เคยอาศัยอยู่มาก่อนที่จะมาอาศัยอยู่ที่เดมอส พลางมองไปที่แถวเบื้องหน้า แถวที่ยาวเหยียดในการรับสมัครนักเรียนโรงเรียนพระราชา พลางถอนใจ ก่อนเดินไปต่อแถว
หากแต่สายตาไปสะดุดที่อีกแถวพิเศษแถวนึง ‘แถวของเจ้าชายเจ้าหญิงในเมืองต่างๆของเอเดน’
ความคิดสนุกสนานเกิดขึ้นในใจทันที เขาจะยอมรับไหม หากเธอต่อแถวนั้นแล้วลงสมัครในนามเจ้าหญิงแห่งเดมอส !!!
ว่าแล้วเดินไปที่แถวพิเศษแถวนั้นทันที ซึ่งว่างไม่มีผู้คน เจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบการลงชื่อมองหน้าของเธออย่าฉงน ราวกับไม่รู้ว่าเป็นเจ้าหญิงจากดินแดนไหน แต่ยอมให้เธอลงชื่อในแถวนี้แต่โดยดี
เฟลิโอน่ายิ้มน้อยๆ แต่ชายที่เป็นเจ้าหน้าที่กลับตกหลึมเสน่ห์อย่างไม่น่าเชื่อ เธอก้มลงเขียนชื่อเธอก่อนยิ้มน้อยๆแล้วกลับหลังกันไป เจ้าหน้าที่หนุ่มผู้นั้นหยิบรายชื่อที่หยิงสาวที่เพิ่งเดินมาลงขึ้นมาดู ก่อนจะเบิ่งตากว้าง
เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปรินเซส ออฟ เดมอส !!!
“มหาปราชญ์ฮะ!!!” เสียงตะโกนแว่วมาแต่ไกล ทำให้มหาปราชญ์เลโมธี อาจารย์ใหญ่แห่งเอเดนหันมามองอย่างอดไม่ได้
“มีอะไร”
“เจ้าหญิงฮะ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า เกรเดเวล แห่งเดมอสมาสมัครเรียนที่นี่ !!!”
เฟลิโอน่าหันหลังกลับไป ซึ่งจะเดินออกจากที่แห่งนั้น พลางสวนกับบุรุษผู้หนึ่ง ร่างสูงสง่า ผิวขาวราวกับหิมะ ดวงตาสีฟ้าเย็นชา ผมสีเงินระนาบต้นคอ.......เจ้าชายแห่งคาโนวาล
บังเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นในใจของเธอ ความรู้สึกแปลกๆ ทั้งในด้านดีและด้านไม่ดีกับบุคคลตรงหน้า
“เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปรินเซส ออฟ เดมอส สินะ” น้ำเสียงเย็นๆเอ่ยขึ้นมา พลางจับจ้องสตรีตรงหน้า
ผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นธิดาแห่งความมืด
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม” น้ำเสียงหวานๆ แต่บ่งบอกถึงความเย็นชาเอ่ยกลับมา “รู้ด้วยเหรอว่าฉันเป็นใคร”
“ธิดาแห่งความมืด” เสียงตอบกลับมาจากบุคคลที่เป็นเจ้าชายตรงหน้า น้ำเสียงเย็นๆนี้ทำให้เธอนึกถึงดินแดนที่เขามาทันที
เจ้าชายจากสโนว์แลนด์ชัวร์ เย็นทั้งกายทั้งใจเลย
แต่......สโนว์แลนด์ไม่มีเจ้าชายนิ !!
เจ้าชายคนนี้มาจากไหนกัน ???
“คาโล วาเนบลี เดอะ ปรินซ์ ออฟ คาโนวาล” น้ำเสียงเดิมๆเอ่ยจากเจ้าชายน้ำแข็งตรงหน้า
ตามที่เจ้าโกโดมมันสอนมา คาโนวาลมันดินแดนนักรบไม่ใช่เรอะ ?? ไม่ใช่ดินแดนน้ำแข็งซะหน่อย !!
หรือว่ามันจำผิด ??????
เฟลิโอน่าเงียบไปชั่วครู่เพื่อตอบคำถามในใจของตัวเอง เจ้าชายจากคาโนวาลเห็นจึงเอ่ยออกมาต่อว่า
“ท่าทางที่ได้ยินมาจะเป็นความจริง ธิดาแห่งความมืดมาเรียนที่โรงเรียนนี้จริงๆ”
“ข่าวนี้พระเจ้าตาจะไม่บอกใครจนกว่าจะได้เจอหน้าฉัน ท่าทางสายข่าวของท่านคงรู้แหล่งดีมาก หรือไม่ก็คนที่สั่งอยากรู้เรื่องของคนอื่นมากจนต้องสั่งให้ตามล่าข่าวขนาดนี้” เฟลิโอน่าตอกกลับไปด้วยน้ำเสียงดุเด็ดเผ็ดดัน เรียกความโกรธจากเจ้าชายน้ำแข็งได้เป็นอย่างดี
“อัคราวารี !”
“หัตถาทิวา !”
จากการต่อเถียงด้วยคำพูดของเจ้าชายหญิง 2 ดินแดน จนตอนนี้ ทั้งคู่เรียกคทาออกมาเตรียมต่อสู้กันแล้ว โดยที่ไม่รู้เลยว่า ทั้งคู่ได้เป็นที่จับจ้องของผู้คนผ่านไปมา
บริกรรมคาถาถูกร่ายออกมาจากทั้งคู่โดยเร็ว หมาป่าน้ำแข็งกระโจนออกมาจากคทาอัคราวารี มังกรไฟลอยออกมาจากหัตถาทิวา ออกมาสู้กันโดยไม่ได้คำนึงถึงความเสียหายในบริเวณโดยรอบ หากไม่ได้
“เขตอาคม” เจ้าหญิงเฟลิโอน่าเปรยออกมาเบาๆ ก่อนจะเบิกตากว้าง “เพริตัส!”
พลางมองไปยังการต่อสู้เบื้องหน้า หมาป่าน้ำแข็งที่ควรจะสลายไปเพราะเขตอาคมของเดมอส ซึ่งจะมีผลทำให้ฤทธิ์เวทย์ของเอเดนไม่มีผลในเขตอาคมนี้
กลับยังไม่หายไป!!!
“คทานั่น เจ้าได้จากไหน ??” คำถามเอ่ยจากปากของเฟลิโอน่าโดยเร็ว
“จากท่านพ่อ กษัตริย์แห่งคาโนวาล”คำตอบจากเจ้าชายคาโนวาลทำเอานัยน์ตาของหญิงสาวเบิ่งกว้าง
คาโนวาล !! อัคราวารี !! หรือว่า !!!!
“วีสกาย่า!”
พายุหิมะโถมเข้าใส่ตัวเฟลิโอน่าโดยไม่ได้ตั้งตัว หญิงสาวที่มวตกใจได้แต่เบิกตากว้างรอรับพายุเบื้องหนา
“ด้วยเดชเจ้าแห่งมนตรา โปรดประทานพลังเวทย์อันมากมายให้แก่ข้า ผู้เป็นจอมเวทย์แห่งเหล่าดารา ให้ข้าได้พลังเวทย์อันมากมายไม่มีขีดจำกัด เฮลท์ วอลล์ !!”
กำแพงอาคมเวทย์ห่อหุ้มร่างตัวเธอเอาไว้ก่อนที่พายุจะซัดเข้ามา เมื่อพายุหิมะหายไป กำแพงอาคมก็ถูกคลายออก พร้อมกับเขตอาคม เฟลิโอน่ามองไปรอบๆราวกับหาจุดสังเกต แต่กลับไร้วี่แววคนที่ควรจะอยู่
“เมอเฟร์ ! เพริตัส ! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ !!”
เจ้าหญิงเฟลิโอน่าตวาดอย่างโกรธจัด เจ้าชายแห่งน้ำแข็งที่ดูจะงงๆแต่ยังคงมาดไว้อย่างเดิม ก่อนจะเอ่ย
“เป็นธิดาแห่งความมืดทำอย่างนี้ไม่มีมารยาทนะ”
คำว่าธิดาแห่งความมืดส่งผลให้เกิดอาการตกใจกับผู้คนในเหตุการณ์บริเวณนั้นทันที เฟลิโอน่าหันกลับมาทางเจ้าชายคาโนวาลก่อนจะเอ่ยเรียบๆ
“ฉันมีเรื่องของฉัน นายมีเรื่องของนาย ศึกระหว่างฉันกับนาย มันยังไม่จบ”
“คาโนวาลจะรอคำท้าจากเดมอสเสมอ ตามที่ท่านต้องการ”
“ข้าไม่มีเวลามาเล่นกับท่าน.......เมอเฟร์ ! เพริตัส !”
เจ้าชายน้ำแข็งมองมาที่สตรีเบื้องหน้าเรียบๆ ก่อนจะเอ่ยคำสุดท้าย
“งั้นรู้ตัวไว้ด้วย ธิดาแห่งความมืดที่นี่มีค่าตัวสูงมาก อยู่อย่างไม่ระวังแบบนี้จะโดนลอบสังหารเอาสักวัน”
เคร้ง !
“เจ้าพูดไม่ทันจบ มันก็มาแล้ว” เสียงเครียดๆจากเจ้าหญิงแห่งเดมอส พลางรับมือจากศัตรูที่ไม่รู้ว่าเป็นใครจากเบื้อหน้า “อย่ามายุ่งกับศึกนี้ ให้มันรู้บ้างว่าจอมดาบแห่งเดมอสมันเป็นใคร”
เพลงดาบที่รวดเร็ว แข็งแกร่ง และพลิ้วไหวถูกร่ายรำออกมาจากเจ้าหญิงเบื้องหน้า ความเร็วดาบที่มองด้วยตาเปล่าแทบไม่ทัน ท่วงท่าทีสง่างามของเจ้าหญิงจากเดมอสในการฟันดาบลงไปในแต่ละครั้ง ความรุนแรงที่ได้ยินจากการเสียดสีของดาบ หากคนที่สู้ด้วยไม่ใช่ยอดฝีมือ คงถูกฆ่าตายไปนานแล้ว
แต่นั่นกลับไม่ใช่กับ เฟลิโอน่า เกรเดเวล .......
“สุดท้ายก็ไม่มีใครมาลอบทำร้ายจนได้” คำพูดจากเจ้าหญิงแห่งเดมอส ก่อนลงดาบไปอีกครั้ง
“วันหลังเจ้าอยากมาก็มาดีๆ ไม่ใช่แอบหนีมาอย่างนี้” ว่าแล้วฟันดาบลงไปครั้งสุดท้าย อีกฝ่ายหมุนตัวหลบวิถีดาบแต่พอจะสวนกลับกับถูกดาบของเฟลิโอน่าจี้คอ
“ยอมแพ้ซะ เมอเฟร์ เกรเดเวล เดอะ ปรินเซส ออฟ เดมอส รวมทั้งเจ้าด้วย เพริตัส เกรเดเวล เดอะ ปรินซ์ ออฟ เดมอส !! อย่าให้พี่ต้องบังคับกันอีก !!!”
To Be Continued
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบอีกตอนค่ะ (/me นั่งหอบแฮ่กๆ ) เอามาลงไว้อ่าค่ะ เพราะว่าศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ก็ไม่อยู่แล้ว มาลงไว้แก้ขัดก่อน เดี๋ยวมาใครมาทวง 555+ ส่วนบันทึกท้ายบทของเจ้าชายคาโลเอาไว้จะมาลงให้หลังจากวันนั้นค่ะ ^^
สังเกตได้ว่านิสัยตัวละครจะเปลี่ยนไปมากเลยทีเดียว คือว่าตอนแรกก็กะจะไม่ให้เป็นอย่างนี้ แต่ไปๆมาออกมาเอง :P อีกเรื่องนึงน่ะค่ะ เรื่องบรรทัด คิดว่ามันติดกันเกินไปมั้ย ? เพราะที่ดูๆมา ชวนปวดหัวไม่น้อยเลยทีเดียว จะได้แก้ไขถูกค่ะ
ตอบคอมเม้นท์ ( มี 2 เองนะแก ) เออน่า !
คนอยากอ่าน - เย้ว คนโพสคนแรก ขอบคุณมากเลยนะคะที่ยอมเสียสละเข้ามาอ่านฟิคน้อยๆของหนู ( กระซิกๆ ) วันนี้มาอัพแล้วค่ะ อย่าลืมติดตามนะคะ ^^
apple_ka - ดีใจมากเลย มีคนชมว่าพลอตไม่ซ้ำใคร ( นั่งคิดเป็นอาทิตย์กว่าจะได้ออกมา -- -- ) ขอบคุณมากนะคะ ไว้วันหลังจะแวะไปเรื่องค่ะ คือว่าอ่านเรื่องของคุณอยู่แล้ว แต่ไม่ไปโพสซะที (ไอ้นักอ่านเงา) แฮะๆ ขอโทษด้วยนะคะ ไว้วันหลังจะไปโพสค้า มาอัพแล้วนะคะ
คือว่าแต่งมาดีใจมากเลย ลงตอนแรกคนชม 45 โพส 2 โหวต 1 ( เย้ ^O^ ) แต่งตอน 2 คนชม 90 ดีใจมากๆ แต่อยากให้โพสให้กำลังใจหน่อย งุงิ ~ ( แต่ง 2 เรื่องมาไม่มีคนสนใจ TToTT ) แค่เห็นจำนวนคนอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ ที่คนอ่านฟิคเราเยอะขนาดนี้ วันหลังก็โพสๆบ้างก็ได้น้า ฝากเรื่องไว้ก็ได้ค่ะ ( โดยเฉพาะฟิคบารามอส ) จะชะแว่บไปเยี่ยม 55+ ( พูดยังกะตัวเองเป็นนินจา ---*--- ) ที่สำคัญ โหวตก็ดีนะ ( ได้คืบจะเอาศอกนะแก -*- ) ไปแว้ววววววว
รักคนอ่านนะคะ
เมอเฟร์ เซอร์เนียเวลล์ เดอะ วิทช์ วอริเออร์ ออฟ สโนว์แลนด์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น