ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ภาคพิเศษ จุมพิตสุดท้าย.....เจ้าชายปีศาจแห่งคาโนวาล [ Baro X Karin ]
จุมพิตของชาวคาโนวาลมีความไม่เหมือนใคร จุมพิตจากสาวบริสุทธิ์สามารถเรียกนักรบปีศาจ จุมพิตจากเจ้าหญิงเจ้าชายสามารถรักษาบาดแผลได้ ส่วนจุมพิตของเจ้าชายคือการให้สัตย์สาบานต่อความรัก.....
เมื่อเจ้าไปแล้ว....ข้าจะทำอย่างไรกัน.........
เจ็บ....ที่เธอโดนเจ้าปีศาจร้ายนั่นพาไป.....
เจ็บ....ที่เขาไม่สามารถปกป้องเธอได้เลย....
"เจ้าจะอยากรู้ชื่อของข้าไปทำไมกันล่ะ" เธอหัวเราะ "ข้าก็แค่ช่วยท่านเอาไว้ก็เท่านั้นเอง...."
"ข้าบอกชื่อข้า เจ้าบอกชื่อเจ้า...."
"รู้ไปเดี๋ยวเจ้าก็ลืม...คาริน เฮลเบเรน เดอะ ซอร์เซอร์เรส ออฟ สโนว์แลนด์ 1 ใน 3 จอมภูตหิมะแห่งสโนว์แลนด์...."
'ฉันชอบหิมะ....หิมะยามเริ่มตก....มันเปรียบเหมือนความบริสุทธิ์....อ่อนโยน...ความเย็นของมันจะดับความรุ่มร้อนในใจได้...นี่แหล่ะ....เสน่ห์ของหิมะ....'
คำพูดของหญิงสาวที่เป็นดั่งสตรีในดวงหทัยดังขึ้นมาในใจ
อลิเซีย.....เมื่อไหร่กันที่ข้าจะลืมเจ้าได้......
คารินหันมาค้อนคนข้างกายอย่างหงุดหงิด ก่อนจะร่ายมนตร์สร้างเขตอาคมของตนเองขึ้นมาอีกชั้น แล้วนอนลงข้างๆ
ความอบอุ่นที่หาได้ยากจากดินแดนอันแสนหนาวเหน็บ...
ไม่ได้มาจากเขตอาคมที่คอยปกป้อง.....
แต่มาจากความห่วงใยที่มีให้อีกฝ่าย แม้ว่ามันจะไม่ได้มีมากมาย....
แต่ก็สร้างความรู้สึกดีๆที่มีให้กันมากขึ้น.......
เวลาที่คารินกับอลิเซียหัวเราะช่างเหมือนกันจริง.....
อบอุ่น.....เหมือนโลกสว่างไสว.....
หากมีนางอยู่ใกล้เขาเช่นนี้......เมื่อไหร่กัน......
ที่เขาจะลืมหญิงสาวอีกคนได้สนิทใจ........
อลิเซียเปรียบเหมือนดอกกุหลาบที่เบ่งบาน อ่อนโยน หอมหวาน แต่ในขณะที่คารินเหมือนดอกเกล็ดหิมะ สวย หวาน แต่เยือกเย็น.............
เป็นครั้งแรกที่บาโรมีสตรีอีกนางเข้ามาเปรียบเทียบในใจ.....
"ท่านเป็นถึงเลือดขัตติยะ เป็นเจ้าชายเมืองนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดในเอเดน ไยกับผู้หญิงคนหนึ่งถึงเสียใจ อ่อนแอได้เช่นนี้ การเป็นถึงเจ้าแผ่นดินต้องแยกระหว่างหน้าที่กับความรักให้ออก อลิเซีนยินดีที่จะไป ท่านก็ต้องยอมรับการตัดสินใจของนาง แต่ท่านกลับทิ้งบ้านเมืองมาอย่างนี้ หากท่านทำเช่นนี้ ท่านก็เป็นแค่คนธรรมดาที่มียศเจ้าชาย ไม่ใช่เลือดขัตติยะที่แท้จริง....."
"ในฐานะที่ฉันเป็นคนกลางนะ...บาโร เจ้าตัดใจเถอะนะ...หากเจ้าตัดใจไม่ได้ คนที่จะเจ็บก็เป็นเจ้า ถ้าอลิซรู้ นางก็จะเสียใจไปด้วย จะดีหรือ ถ้ามันจะเจ็บทั้ง 2 ฝ่าย..." คารินเอ่ยปลอบโยน พลางจับมือบาโรไว้เพื่อให้กำลังใจ กับคำถามที่ผุดขึ้นมาในใจ....
เจ็บแค่ 2 ฝ่ายแน่หรือ......
ที่เธอพูดไปเช่นนั้น...เพราะเธอเป็นกลางใช่ไหม....
หรือว่าหัวใจดวงนี้กำลังเอนเอียง......
อลิซ....จะมีไหมสักวันที่ข้าจะแทนเจ้าได้....
แม้ว่าเวลานี้เขาจะตัดใจจากเจ้าแล้วก็ตาม......
ฟ้า....ช่วยตอบหน่อยได้ไหม....
ว่าอย่างน้อย.....ฉันก็ยังพอมีหวัง.........
ได้โปรด.....หากเจ้ายังไม่ลืมเขาคนนั้นจากใจ...
อย่ามารักในตัวของข้า....อย่าเลย........
สิ่งที่เจ้ากับข้ามันก็แค่การลืมความเจ็บปวดเท่านั้น
หากวันใด....ที่เจ้าตื่นจากฝันร้าย....
วันนั้น...หาใช่หัวใจดวงเดียวที่จะเจ็บปวด...
รัก.......
คำนี้ใช่ไหมที่ทำให้เจ้าปิดหัวใจตายจากคนอื่น...
เพราะคำนี้ใช่มั้ยข้าถึงไม่มีวันเข้าถึงเจ้าได้........
แล้วเจ้าจะให้ข้าทำอย่างไรกัน.....
รอจนกว่าวันนั้น...วันที่เจ้าพร้อมเปิดรับสิ่งใหม่ได้งั้นหรือ....
แต่หากเจ้าเป็นอย่างนี้...อย่ามาบอกข้าเช่นนี้เลย
เพราะต่อให้ข้ารอเจ้านานขนาดไหน.....เจ้าก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง......
โอ้ว อารัมภบทเป็นไงเอ่ย ^^
อันนี้ตัดมาจากบางส่วนในเนื้อเรื่องนะคะ ^^
อ่า..บางคนอาจจะดูว่าไม่เศร้าเท่าไหร่
แต่บอกได้เลยว่า....นี่เป็นแค่ ส่วนหนึ่งเท่านั้นนะคะ ^O^
ไว้เรื่องจริง จะตามมาจ้า >O<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น