คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 「2」
• 2 •
ผมนั่้อนท้ายรถมอไ์ันให่อุหมอมานถึที่พัึ่ไม่ไลาร้านมานั อนแรผมนึว่าหมอะอยู่หอพัรึบ้านพัธรรมาๆ แ่รหน้าผม...
ที่อยูุ่หมอนี่...อนโหรูสุอแถวนี้...
ริๆผมไม่วรแปลใั้แ่เห็นมอไ์อหมอแล้ว ูาิ....
“ถึแล้วรับุ รหน่อยนะ” อนโที่หมออยู่เป็นอนโที่มี8ั้น ึ่ห้ออหมออยู่ั้น8นั่นแหละ ั้นที่บริเวรห้อว้าวาว่าาวบ้าน...
ผม้าวเท้าเ้าไปในห้อามุหมอ้อยๆประหนึ่ลูเป็ ทันทีที่ผมเห็นห้ออหมอเ็มๆา...
ือ ห้อโรน่าอยู่รับ! ! ห้อุแบบั้นรึ่ ้าวผ่านประูไป ทาวามือมีบันไที่พาึ้นไปั้นลอย มอไปเห็นถูั้นไว้ ิว่าเป็นห้อนอนหมอ มีโนรัวับโ๊ะทาน้าวอยู่้ายมือ ถัไปเป็นห้อนั่เล่น ถัห้อนั่เล่นไปเป็นระเบียแอบเห็นว่าหมอปลู้นไม้ไว้ ใ้ั้นลอยเป็นห้อน้ำ ับโ๊ะทำาน ประเ็นือห้อหมอสะอา และเป็นระเบียบมา!
ไหนวามรที่หมอบอวะรับ!
“ห้อแม่โรน่าอยู่” ผมพึมพำ ิว่าหมอน่าะไ้ยินแหละถึไ้ยิ้มออมาแบบนั้น
“ฝุ่น ห้อน้ำอยู่ทานั้น ุอาบน้ำเลยนะ เี๋ยวผมเอาเสื้อผ้าลมาให้ ุน่าะใส่อผมไ้ส่วนผ้าเ็ัวมีอยู่ในู้หน้าห้อน้ำ แปรสีฟันุแะเอาอันใหม่ไ้เลย” ผมพยัหน้าหึ เินไปามนิ้วที่หมอี้
หลัามายืนเอ๋อในห้อน้ำไม่นาน ุหมอ็มาเาะประูบอว่าวาุเปลี่ยนไว้้าหน้าให้ออมาเอา ผมเปิไปเอาุ เสื้อยืับาเบอล แถม้วยั้นในัวใหม่... ผมรีบอาบน้ำให้เสร็เพื่อที่ะไ้ใหุ้หมอไ้อาบ่อ พอออมาาห้อน้ำ็เห็นุหมอนั่มาม่าอยู่หน้าทีวี
“ผมเสร็แล้วนะรับ อบุที่ให้ใ้ห้อน้ำรับ” ผมว่า ่อนเินไปนั่้าๆที่หมอนั่
“ุึ้นไปนอนบนห้อนะ ผมอาบน้ำเสร็เี๋ยวผมามไป”
“เฮ้ย ผมนอนโฟาไ้ๆ แ่นี้็เรใุหมอแย่แล้วรับ” ผมบอปั สนิทัน็ไม่สนิท แ่หมอใีให้มาอาศัย้วย็เรใแย่แล้ว
“เถอะน่าุ ุนอนโฟามันไม่สบายัวหรอ ึ้นไปนอน้าบนแหละ อย่าื้อ” หมอลุไปทิ้ถ้วยมาม่า่อนะเินเ้าห้อน้ำไป
ถึหมอะพูอย่านั้น็เถอะ แ่วามเรใมันมีมาว่าไ ือเพิ่เอันอ่ะสนิท็ไม่สนิท แ่เาพามาห้อ้วยนี่็เรใะแย่แล้ว แถมยัเอาเสื้อผ้ามาให้อี ถึหมอะบอว่ารู้ัับแม่็เถอะ แ่นั่นแม่ผมป่ะ! แ่นี่มันผมไม่ใ่แม่! พอหมอลุไปผมเลยนั่แหมะลาโฟาแทนที่หมอ ทลอนอนลิ้ไปมาับโฟาัวยาว นิ่มนานี้มันะนอนไม่สบายัวยัไวะ
ผมนอนอยู่อย่านั้นนหมออาบน้ำเสร็ พอหมอออมาเห็นผมยัไม่ึ้นไปามที่บอ็ทำหน้าุๆใส่นผม้อรีบบอ
“ผมนอนนี่็ไ้
นิ่มพอๆับที่ฟูบ้านผมเลย”
“มีนเยบอุไหมว่าุื้อมาเลยฝุ่น
มาุ ไปนอนัน” หมอส่ายหน้าเบาๆ ่อนุ้อมือผมให้ลุาม
ปิสวิ์ไฟั้นล่า ่อนพาเินึ้นไปั้นลอย พาเ้าห้อนอนโยที่ไม่ฟัผมท้ว แถมยัเหวี่ยผมลเียอี!
นี่นรับไม่ใุ่๊า! !
เอ๊ะ เี๋ยวนะ...เหมือนเมื่อี้ไ้ยินหมอเรียผมว่าฝุ่น?
“เฮ้หมอ รู้ื่อผมไ้ไ?” ผมถามออไป หมอหันมา้อหน้าผมนิ่ๆ่อนะอบออมา
“เอ่อ.. ใ่ๆ ็ใบประวัิทีุ่รอไ ุเียนื่อเล่นลไป”
ผมพยัหน้าหึหั เอ่อว่ะใบนั้นผมเียนื่อเล่นลไป หมออ่านอนเอาไปเ็บแหละ
ผมนั่มอหมอที่ำลัเอาผ้าห่มอีผืนาในู้ออมาให้
ะว่าไป หมอื่อไรวะ......
“ว่าแ่ หมอื่อไรอ่ะรับ?”
“......” หมอหันมามอ แล้ว็พึมพำอะไรนเียวเบาๆ
“อโทษที่แนะนำัว้า ผมอินทัรับ ะเรียอาร์เยๆ หรือหมอเหมือนเิม็ไ้” หมอยิ้มให้ โอเรู้ื่อแล้ว
“ผมสีฝุ่นรับ
ิว่าหมอรู้ัผมผ่านแม่แล้วแหละเนอะ แฮะๆ” ผมว่ายิ้มๆ
“ึแล้ว
นอนเถอะรับ ื่นมาผมะพาไปร้านแล้วะพาไปส่บ้าน ผมปิไฟไ้นะ?” พยัหน้าให้หมออีรั้
พอไฟับล หมออาร์็เินมานอนอี้านอที่นอน วาหมอน้าั้นอาาเ ไม่นาน็ไ้ยินเสียหายใัสม่ำเสมอ
หมอหลับแล้วแฮะ
ผมพลิัวไปมาเพราะนอนไม่หลับสสัยะแปลที่ พอพลิัวไป้านที่หมอนอนอยู่็เห็นว่าหมอ้อมาทานี้อยู่แล้ว
“นอนไม่หลับหรอรับ เห็นพลิัวไปมา”
“แฮะๆ นิหน่อยรับสสัยแปลที่ อโทษที่ทำหมอื่นนะ”
“ไม่เป็นไรผมยัไม่หลับี” หมอส่ายหน้าเบาๆ “ให้ผมเปิไฟรหัวเียไว้ไหม?” หมอถาม่อ ผมรีบปิเสธทันที
“ั้น... รารีสวัสิ์รับฝุ่น” มืออหมอเอื้อมมาลูบหัวผมเบาๆเหมือนผมเป็นเ็น้อย
“รารีสวัสิ์รับหมอ”
ผมส่ยิ้มให้หมอผ่านวามมื ่อนมเ้าไปในห้วนิทรา
———————————————————————————————————————
อืมม...
ผมปรือาึ้นเพราะถูแสในยามเ้ารบวนารนอน มุัวลให้ผ้าห่มปิหน้าและพลิัวุวามนุ่มนิ่มอหมอน้า
หืม? ทำไมวันนี้หมอน้ามันแ็แปลๆวะ??
หมับ!
ลำ ‘หมอน้า’ที่ว่านั่น ทั้ๆที่ยัไม่ลืมา... หมอน้าแ็ัวะ แม่ื้อมาเปลี่ยนใหม่หรอ? แม่? ไม่สิ..
เี๋ยวนะไอ้ฝุ่น เมื่อืนมึเ้าบ้านไม่ไ้ มึเอหมา้าถัยะ แล้วมึมานอนห้ออหมอที่เพิ่เอที่โรบาลสัว์
แล้ว...แล้ว....
พรึ่บ! ทันทีที่สมอประมวลผลไ้ ผมึผ้าห่มออาหัวทันที
เี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!
หมอน้าบ้านมึสิไอ้ฝุ่น นี่มันอหมออออออออออออออ ที่มึุๆอยู่เนี่ยือ อแน่นๆอหมออ่ะไอ้ฝุ่นนนนนนนนนนนนน!
ึ
ะยับัวออาหมอ แ่ยับไม่ไ้... ผมผหัวึ้นมอ... เสียใรับสาวๆ หมอไม่ไ้นอนอผมเหมือนพระเอนาเอในาร์ูนาหวาน แ่หมอนอนทับายผ้าห่มที่ผมห่อัวอยู่รับ
“หมอรับ” ลอเรีย หมอยัไม่รู้สึ
“หมอออออ” ิ้นเบาๆ หมอ็ยัไม่รู้สึัว
“หม๊อออออออออออออ” แหปาัพอประมา อ๊ะ! หมอยับแล้ว!
“หมอื่น่อน ผมะไปอาบน้ำ”
“หนวหู นะนอน” ฟึ่บ! แนหมอพาผ่านเอว ่อนึัวผมเ้าไปอแน่น
เี่ยหมอออออออออออออออ มึื๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ผมิ้นใ้ผ้าห่มแบบที่สัารพอะอำนวย หวัให้หมอรู้สึัวื่น แ่ผลที่ไ้...าหมอพามา้วยทำไมรับ! ! โอเ อนนี้ผมโนล็อัวโยหมอ... ถ้าใรเ้ามาอนนี้้อเห็นภาพที่แม่ไม่น่าูแน่ๆ ผู้ายัวเยี่ยเสาไฟฟ้าสอนนอนอันบนอยู่เียนอน...
“หมออออออออออ
ื่นนนนนนนนนนนนนนนนนน” ผมแหปาอีรั้ แ่หมอทำไม่สนใอผมแน่นไปอี!
Rrrrrrr
เสียสวรร์!
เสียาโทรศัพท์อหมอัึ้น หมอมวิ้วแล้วเอื้อมัวไปหยิบมารับสายโยที่ยัไม่ปล่อยผม ปล่อยิหมอ ปล๊อยยยยยยยยยยยยยย
“รับ”
‘พี่อาร์ป่ะ
นี่หวานนะ’
“อื้ม ว่า?”
‘ะถามว่าปอมๆในรนั้นมาาไหนอ่ะ’
“อ้อ เมื่อืนมีลู้านสุท้ายมาอนพี่ะปิร้านพอี เลย้อรับไว้”
‘ไอ้ัวน้ำาลๆอ่ะนะพี่’
“เออๆ ไอ้ัวนั่นแหละ ใบประวัิอยู่บนโ๊ะฝาเ็บ้วย มีใบเียว”
‘่ะพี่อาร์ แล้วเา่าย่าใ้่ายยั’
หมอุยทั้ๆที่ยัหลับาอยู่ สสัยที่โรบาลโทรมาเรื่อไอ้มอม ผมไม่ไ้ั้ใแอบฟัแ่ระยะนี้มันไ้ยินเอ
“อ่าฮะ ็บอเ้าอมันแล้.........” หมอเียบไป ่อนลืมาโพลมอผม “เี๋ยวพี่โทรลับ แ่นี้่อน!” หมอวาโทรศัพท์ไปแล้ว แ่ยัไม่ลายอ้อมอที่รัผมอยู่
หมอเแอร์ไปแล้ว....
“เอ่อ... ปล่อยผมไ้ยัหมอ” ส่เสียเรียสิุหมอ พูบปุ๊บหมอเ้ัวออาผมทั้ทีประหนึ่โนอร้อน
“อ่า พี่ อืมมม เอ่อือผม...โทษทีผมิว่าเป็นหมอน้า” หมอ็ยมือลูบหน้าลูบาแล้ว้ามือไว้แบบนั้น ส่วนผม็ลุึ้นนั่ทันทีที่เป็นอิสระ
“ฝุ่นลไป้าล่า่อน เี๋ยวผมามลไป” หมอว่า โบมือไล่ลายๆ แ่มืออี้ายัปิหน้าอยู่ “ถ้าะอาบน้ำ ุเ่าุอยู่ระเบียนะ”
“รับ” ผมรีบวิ่ลมาทันที ือปินอนับเพื่อนมัน็ไม่ใล้ิแบบนี้ไ นี่ใล้ะน... ไ้ยินเสียลมหายใอหมอ...
ทำไมหัวใเ้นรัวแบบนี้
ผมอาบน้ำเสร็็ยัไม่เห็นหมอลมาสัที เลยถือวิสาสะ้นอในรัวมาทำ้าวเ้าให้หมอิน ว่าหมอะลมา ผม็ทำ้าวเ้าเสร็แล้ว
“อโทษที่ผมใ้รัวโยที่ไม่ไ้อนะรับ เห็นเมื่อืนหมอนั่ินมาม่า ผมเลยอยาทำ้าวเ้าอบแทนบ้า” ผมพู่อนที่หมอะถามอะไร ยานอาหารไปวาไว้บนโ๊ะ ้าวเ้า่ายๆ ไ่าว ไส้รอ ับแนวิ
หมอ้อหน้าผม่อนหลุบาล เอ่ยอบุออมาเบาๆ แล้วเรียผมให้นั่ทาน้วยัน
“สั10โม่อยออไปโรบาลนะ” หมอพูึ้นมาระหว่าทาน้าวเ้าอยู่
“ไม่เป็นไรรับ ผมไปเอไ้”
“เถอะน่า ยัไผม็มีเวรบ่าย ไปพร้อมันนี่แหละ”
“็ไ้รับ”
“แล้ว็.......” ผมเยหน้ามอ หมอทำท่าเหมือนอยาพูอะไรแ่็ไม่พูออมา
เมื่อหมออิ่ม ผมเลยอาสาเ็บานไปล้าึ่หมอไม่ยอมแหละแ่ผมอ้าว่าเรใไหมอเลยปล่อย แล้วเินไปห้อน้ำ นเือบๆ10โมหมอ็ออมาในุทำานเรียบร้อย
“ไปันุ ไม่ลืมอนะ?” หมอถาม ผม็ส่ายหัวเป็นำอบ แล้วึเินลไปที่อรถ บิ๊ไบ์ันเิมนั่นแหละ
หมอใ้เวลาับรถาอนโหมอมาโรบาลสัว์ไม่ถึ10นาที หมอบอให้ผมลไปุยเรื่อประวัิับเลียร์่าใ่่าย่อน ส่วนัวเอ็เอารถไปอที่อย้าๆ
“สวัสีรับ
เอ่อ...เ้าอไอ้มอมที่มาเมื่อืนรับ” ผมบอับพนัาน
เา็สอบถามประวัิเพิ่มเิมึ่มัน็เหมือนับที่เียนๆไปเมื่อืนนั่นแหละ
สัพัหมอ็ามเ้ามาทัทายพนัานนนั้นที่บัเอิไ้ยินว่าื่อหวาน
่อนอัวไปูแลสัว์ในห้อ
“่าใ้่ายทั้หมxxxบาทนะะ ้อให้น้อูอาารสัวันสอวัน ถ้าไม่มีอาารแทร้อนน้อ็น่าะลับบ้านไ้่ะ” ุหวานยิ้มหวานสมื่อให้ผม พร้อมบอถึอาารอไอ้มอมมัน “เอ่อ ุสนิทับหมออาร์หรอะ?” เ้าหล่อนถามึ้น
“อืม ไม่เิรับ ็นรู้ัน่ะรับ” เอเมื่อวานแล้วโนเาหิ้วเ้าห้อเลยนี่เรียนรู้ัไ้เนอะ
“อ๋อออ ปิไม่เยเห็นหมออาร์ให้ใร้อนมอไ์เลย่ะ เลยสสัย แฮะๆ” เธอยิ้มแหยๆให้ผม ผมเลยอัวไปูอาารไอ้มอมมัน แ่ไม่ทันไ้เ้าไปหมออาร์็เินออมา่อน
“หมออาร์รับ มันเป็นไบ้า” ผมี้เ้าไปในห้อ
“อาาร็ไม่น่าเป็นห่วมาอนนี้มันนอนอยู่ ว่าแุ่ล่ะน้าศิลป์ลับถึบ้านหรือยั?”
“น่าะใล้ถึแล้วมั้รับ แม่บอลับมาสายๆ ยัไผมอัว่อนแล้วันรับ อบุสำหรับเมื่อืนนะรับ” ผมยิ้มให้ ่อนะหมุนัวเินออาร้าน
“เี๋ยวุ ผมไปส่”
“ไม่เป็นไรรับ
เินไปแ่นี้เอ ิวๆ” ผมว่า แ่มอสภาพอาาศแล้วว่าะถึเหื่อนไหลเป็นน้ำ
“......” หมอมอผม่อนหันไปถามนในร้าน “พี่ะไปบ้านศิลป์ เอาไรันป่ะ?” เท่านั้นแหละออเอร์มาเ็ม หมอหันมายัิ้วแบบวนๆให้ผม่อนะลาไปที่มอไ์อีรั้
เี๋ยวหมอ มัมือแบบนี้ือร๊ะะะะะะะะะะ
Tbc.
Talk with Mi
สวัสี่า มิเอ่ะ ไหนๆ็ลอน2แล้วอพื้นที่น้อยๆมาทอล์ๆันหน่อย
///w\
เรื่อนี้เป็นเรื่อแรที่แ่เลย่ะ ถ้าไม่นับฟิสมัรม.ปลายนะฮา เราพยายามะไม่อ่ะ เนื้อเรื่ออาะเรื่อยๆเอื่อยๆ ถ้าๆ หรือพิมพ์ผิไปบ้า็ออภัย่ะ ิมไ้เยยยยย
อบุทุอมเม้นอนแรมา่ะ #อแน่น
ส่วนแฮแท็เรื่อ็ #ลิ่นสีและาวน์หมอ
ามื่อเลย่ะ
ความคิดเห็น