คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : EP.SIXTEEN
เ้านี้านยอลื่นึ้นมาบนเียผู้ป่วยอแบฮยอนเพราะเมื่อืนนัวเล็อแอยาให้เานอนบนนั้น้วย
ร่าสูหันไปมอนัวเล็ที่ยันอนหลับาพริ้มอยู่ในอ้อมแน แบฮยอนยัเหมือนเิมไม่เยเปลี่ยน
ั้แ่วันแรที่เอันนถึอนนี้ นิ้วยาวพลาลูบแ้มเนียนอย่าอ่อนโยน
“
อื้อออ ” ร่าเล็ส่เสียออมาเมื่อรู้สึมีนมารบวนเวลานอนอเา
“
นี้เา ื่นไ้แล้วรับ เ้าแล้ว ”
านยอล้มลมาระิบที่้าหูอย่าอ่อนโยน
“
อื้อ านยอล ื่นแล้วหรอรับ ”
แบฮยอนลืมาึ้นมาปรับถี่ๆ ่อนะเอ่ยถามนรั
“
รับ เี๋ยวานไปอาบน้ำ่อนนะ ”
านยอลบอพร้อม้มลูบบนลุ่มผม่อนะผละัวไปัารธุระส่วนัวอนเอ
านยอลเินออมาาห้อน้ำหลัาที่ทำธุระส่วนัวเสร็
็เห็นว่าที่เียแบฮยอนมีม่านปิไว้ ็ะเป็นพยาบาลที่เ้ามาเปลี่ยนุให้นัวเล็ านยอลนั่รอที่โฟาไ้ไม่นาน
ม่าน็เปิออโยพยาบาลสาว
“ ิันเ็ัวแล้ว็เปลี่ยนุใหุ้แบฮยอนเสร็แล้วะ ” พยาบาลสาวเอ่ยพร้อมับส่ยิ้มหวานให้
“
อบุนะรับ ” านยอลอบลับ่อนที่พยาบาละเินออาห้อไป
“
ัวหอมัเลยนะรับ ฟอ ”
านยอลเอ่ยถามพร้อมับ้มลไปหอมที่แ้มเนียน
“
อ่ะ านยอล ”
แบฮยอนีเ้าที่ไหล่านยอลเบาๆ่อนะอออาารเอียอาย
“
ยัะเินอีหรอ แบ ฮะๆ ” านยอลหัวเราะหันไปถามนัวเล็
“ ่อให้แบอายุ หสิบ แบ็ยัเินอยู่ี ิ
” แบฮยอนเอ่ยพลายู่ปา
“
ะทำให้เินไปทุวันเลยนะ ไหนน ลูออาป้าื่นรึยัน้า
หนูะเป็นผู้หิหรือผู้ายเอ่ย ”
านยอล้มหน้าลไปุยับลูเาบนหน้าท้ออแบฮยอน
“
แล้วานยอลอยาไ้ผู้หิหรือผู้ายละ ” แบฮยอนยิ้มให้่อนะถามลับ
“ เป็นผู้หิ หรือ ผู้าย็ไ้รับ าน็รัหม
ถ้าเป็นผู้หิะสวยเหมือนออมม่า แ่หาเป็นผู้าย้อหล่อแบบอาป้าแน่นอน ฮ่ะๆ
” านยอลบอับนัวเล็
แบฮยอนยิ้มและพยัหน้าให้ับานยอล
“
านยอลนี่็หลัวเอเหมือนันนะเนี่ย ”
๊อ
๊อ ๊อ....แอ๊ เสียเาะประู เปิออโยผู้ที่มาเยี่ยมเยือน ทำให้ทั้สอที่นั่อยู่บนเียหันไปมอ
“
มอนิ่ ”
ริสเินถือะร้าอาหารพร้อมับประออี้ิเินเ้ามาในห้อ
“
มาแ่เ้าเลยนะ ฮยอ ” านยอลเอ่ยทัพี่ายอย่าริส
“
วันนี้อี้ิทำอาหารเ้ามาให้ ”
ริสบอลับ
“
ไม่เห็น้อลำบาเลยรับพี่อี้ ”
แบฮยอนพพูพลาส่ยิ้มให้
“
ไม่ลำบาอะไรเลย อบำรุรรภ์ทั้นั้น
นี่พี่ทำุปไ่โสม ผัผัน้ำมันหอย และ็อีหลายอย่าเลยน้า เป็นอาหารีนสูรหม่าม๊าพี่เอ
” อี้ิบอลับ
“
อบุมานะรับ พี่อี้ ”
“ านยอลมารับไปใส่านสิ
เร็วๆ ันหนั ”
ริสบอ่อนะยะร้าใส่อาหารให้านยอล
“
ฮยอ็มา่วยผมสิ มาเลย ”
านยอลลาริสเ้าไปแถวโนรัวภายในห้อพัพิเศษปล่อยให้อี้ิและแบฮยอนไ้อยู่พูุยันสอน
“
แล้วแพ้ท้อหนัไหม ฮยอนนี่ ”
อี้ิถามึ้นระหว่าเินมานั่เ้าอี้้าเียอแบฮยอน
“
ไม่่อยหนัแล้วรับ แ่็ยัรู้สึเวียนหัวนิหน่อย ”
“
ยั่วนี้็้อูแลัวเอหน่อยนะ เพิ่ท้อแรแถมยัท้ออ่อนๆอี
อย่าเผลอไปวิ่ละ เ้าใรึป่าว ”
“
เ้าใแล้วรับพี่อี้ ”
๊อ ๊อ ่อนที่ทั้สอะพูุยัน่อ็มีเสียเาะประูัึ้นและเปิออมาโยเพื่อนสนิทอแบฮยอน
“ ยอ ” แบฮยอนเอ่ยเรียื่อเพื่อนสนิทอยาีใ
“ แบ
เราเอาระเ้าผลไม้มาเยี่ยม สวัสีรับพี่อี้ิ ” ยอูบอับแบฮยอน่อนะ้มโ้ให้ับอี้ิ
“ สวัสียอู
” อี้ิอบรับพร้อมับรอยยิ้ม
“ อบใมาน้า
ไม่ิว่ายอะว่ามาเยี่ยมเรา ”
แบฮยอนเอ่ยน้ำเสียอ่อน
“
หัเป็นนน้อยใเพื่อนั้แ่เมื่อไหร่ แบ แล้วเป็นไบ้า ไม่เ็บรไหนใ่ไหม ่อไป็้อระวััวหน่อยนะ
” ยอูถาม้วยวามห่วใย แบฮยอนส่ายหน้าให้ับเพื่อน
“ อื้อ ไม่เป็นไร
เราปลอภัย แถมลูในท้อเรายัปลอภัยอี้วย ”
แบฮยอนบอ่อนะยิ้มว้าออมา
“ หะ ห๊า ! นี่แบท้อแล้วหรอ ” ยอูถาม้วยวามใ
นแบฮยอนหัวเราะพร้อมับพยัหน้า
“ อื้อ เราท้อไ้
สามสัปาห์แล้ว ”
“ โหยย ีใอะ
ีใ้วยแบ แบะไ้เป็นแม่แล้ว ”
ยอูเอ่ย้วยน้ำเสียีใน้อโผล่เ้าอเพื่อนอย่าแบฮยอน
“ ฮ่ะๆ
ูยอูะื่นเ้นว่าเราอีนะ ”
แบฮยอนบอหลัาผละัวออาัน
“ ื่นเ้นสิ
เราอยาอุ้มหลานนี่น่า ”
“ มาแล้วรับ
อาหารสำหรับุแม่ท้ออ่อน ”
านยอลเินถือานอาหารออมาพร้อมับริส
เินไปวาไว้ที่โ๊ะทานอาหารใล้ับโฟา ่อนะหันมาเอเพื่อนสนิทอแบฮยอน
“ อ้าว ยอู
มาั้แ่เมื่อไหร ” านยอลเอ่ยถาม
“
่อนหน้านายะออมา สวัสีรับริสฮยอ ”
ยอุอบานยอล่อนะหันไปทัทายริส
“ อ่า หวัี
” ริสอบรับ
“ ว่าแ่
นายมานเียวหรอ ” านยอลถาม่อ
“ อ่อ เรามาับ
เอ่อ มาับ.... ”
่อนที่ยอูะอบำถามที่านยอลถามึ้นมา
็มีนเปิประูและพูึ้นมา่อน
“ มาับผมเอ
ร้าบบ ” เสียทุ้มิวนนิๆ
เรียให้ทุนหันไปมอผู้ที่เินเ้ามาในห้อ
“ อิน ” านยอลเอ่ยออมา
“ เยสส พี่ยอูมาับผมรับ ” อินเินเ้ามายืนอยู่้ายอู
“ ว่ามาหรอ ำ
” ริสเอ่ยถาม
“ โถ่ นี่ผมเป็นเพื่อนน้อายฮยอนะ
เรียีๆไ้ไหม ” อินบ่นัพ้อ
“
ัน็เรียนายแบบนี้มาั้นานแล้ว ะมาบ่นอะไรอนนี้ ” ริสบอพลาไหวไหล่
“ แล้วทำไมยอูถึมาับอินละ
” แบฮยอนเป็นฝ่ายถามบ้า
“ อ่อ ือ...
ือบัเอิเอันหน่ะ ็เลยมา้วยัน ”
ยอูอบเ้ๆัๆ
“ ริหรอ
ยอมีอะไรที่แบยัไม่รู้รึป่าว ”
แบฮยอนส่สายามออย่าสสัย
“ มะ มะ ไม่มี
ไม่มีอะไร ” ยอูบอลับอย่ารวเร็ว
“
านว่าแบมาทาน้าวเถอะรับ เี๋ยวอาหาระเย็น่อน ” านยอลเอ่ยบทัพร้อมับเินเ้าไปประอนัวเล็ให้เินไปที่โ๊ะ
♥ .•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•♥
หลัาที่แบฮยอนทาน้าวเสร็แล้วทุน็อัวแยย้ายลับันหม
านยอลนั่เ็นเอสารอยู่ที่โฟา ส่วนแบฮยอน็นัู่ทีวีอยู่บนเียผู้ป่วย
่อนหน้านั้นที่ทุนแยย้ายัน พยาบาลไ้มารวและถอสายน้ำเลืออให้นัวเล็
และอนนี้เอแบฮยอนรู้สึว่าัวเออยาเ้าห้อน้ำึหย่อนเท้าลาเียเพื่อะเินไปเ้าห้อน้ำ
“ ะไปไหนรับ
”
านยอลเยหน้าึ้นมอนัวเล็ที่หย่อนาลพร้อมะยืน
“
แบะไปห้อน้ำ ”
แบฮยอนบอ่อนะลุยืนึ้น นานยอลรีบวาเอสารและเ้ามาประอนัวเล็
“
เี๋ยวานพาไปนะ ”
“
ไม่เป็นไรานยอล แบไปเอไ้ ”
“ ไม่ไ้รับ เผื่อห้อน้ำมันลื่นะทำยัไ
านเป็นห่วทั้แบและ็ลูนะ ”
านยอลพูเสียอ่อนนแบฮยอนถอใ
“ ็ไ้รับ
็ไ้ ”
หลัาที่แบฮยอนทำธุระเสร็
านยอล็ยัประอแบฮยอนมาที่เียโยไม่ปล่อยให้เินนเียว้วย้ำ
หาว่าานยอลอุ้มเาไ้ ็ทำไปแล้ว
เมื่อวานัวเล็ไว้บนเียเสร็แล้ว ึเินลับไปอ่านเอสารอีรั้
ไม่นานนัประูห้อพั็เปิโยุหมอมินอา
“ สวัสีะ
ุแบฮยอน ”
หมอมินอาเอ่ยทัเมื่อมายืนอู่้าเียอแบฮยอน
“
สวัสีรับุหมอ ”
แบฮยอนอบรับ
“
หมอมาถามอาาระ เป็นยัไบ้าะ ”
“
ีึ้นมาแล้วรับ แผลที่หัว็ไม่่อยเ็บแล้ว ”
“
แล้วอาารแพ้ท้อละะ ยัอาเียนอยู่หรือยัหน้ามือยู่รึป่าวะ ”
“
ไม่่อยแล้วรับ ”
“
สสัยลูุแบฮยอนเป็นเ็ีแน่เลยนะะ ุแม่ถึไม่่อยมีอาารแพ้ท้อเลย
” หมอมินอาบอพร้อมับส่ยิ้มให้
“ ุหมอรับ
ถ้าผมอยาเห็นลู ุหมอะ่วย อัลราาวน์
ไ้รึเปล่ารับ ”
เป็นานยอลที่เอ่ยถามออมา
“ ไ้สิะ
ถ้าอย่านั้นเี๋ยวหมอะให้พยาบาลพาุานยอลับุแบฮยอนไปห้อ อัลราาวน์ นะะ ”
เมื่อหมอมินอาพูบเธอ็เินาห้อไป ไม่นาน็มีพยาบาลสาวเ็นรถเ้ามาให้แบฮยอน
านยอลึประอนัวเล็ให้นั่บนนั้น ่อนะเ็นรถามพยาบาลสาวไปห้อั่ล่าว
°.•°•.★*
*★ .•°•.°
เมื่อเ้ามาถึในห้อ
พยาบาลึพานัวเล็ไปนอนที่เีย ที่มีเรื่อสี่เหลี่ยมนาลาพร้อมสายอุปร์่าๆอยู่้าเียที่แบฮยอนนอนอยู่ านยอลที่ยืนอยู่ปลายเท้า็ยืนนิ่
ทำัวไม่ถูเพราะเป็นรั้แรที่เาะเห็นลูแล้ว
แบฮยอนที่นอนอยู่หันไปมอสามีที่ยืนนิ่น้อลี่ยิ้มออมา
“ านยอล
เป็นอะไรรับ ” แบฮยอนถามออมา
“ เปล่ารับ
เปล่า ” านยอลปิเสธลับ
“
สสัยุพ่อะื่นเ้นนะะ ”
หมอมินอาที่เินเ้าเอ่ยแวพร้อมับเินไปนั่ที่เ้าอี้รหน้าเรื่อนั้น
“
ุแม่พร้อมรึยัะ ”
หมอมินอาถามแบฮยอน นัวเล็ึไ้พยัหน้ายิ้มรับ
านั้นุหมอึเปิเสื้ออแบฮยอนึ้นให้เห็นถึเนินท้อนูนเล็น้อยและเอื้อมมือไปหยิบเลึ้นมาทาที่ท้อนั้น
เลนั้น่วยสำหรับลื่นอัลราโนิผ่านไ้ีที่ท้อ เมื่อทาเลเสร็แล้ว
ุหมอึเปิเรื่ออัลราาวน์ พร้อมหยิบสายหัวรวทาบลไปยัหน้าท้อนูนนั้น ภาพาวำปราบนหน้าออเรื่อให้เห็นเป็น้อนเล็ๆ
แบฮยอนหันไปมอพร้อมับน้ำาที่เริ่มลอวาใสใส
“
อนนี้ใล้เ้าสัปาห์ที่ 4 แล้วนะะุแม่ อวัยวะสำั่าๆ็เริ่มที่ะเริเิบโแล้ว ุแม่ับุพ่อูรนี้นะะ
” หมอมินอาเลื่อนหัวรวไปมาเล็น้อย
“
นี่ือหัวใอน้อะ เอ๋ ูเหมือนหัวใะมีสอวนะะ ” ุหมอมินอาพู
“ ยะ
ยัไหรอรับุหมอ ” านยอลเอ่ยถาม
“ หมอิว่า
ในท้อุแบฮยอนน่าะเป็นแฝะ แู่ที่รววัน่อนไม่ยัรู้นะะว่าะเป็นท้อแฝ
” ุหมออธิบาย
“ ะ
ริหรอรับ ” านยอลถามอย่าื่นเ้นนาหันไปมอนัวเล็ที่ยั้อมอที่ออยู่
“ ะ
หมอิว่าน่าะเป็นแฝเทียม ็ือ ารที่อสุิ 2 ัวเ้าไปผสมับไ่ 2 ใบภายในถุรรภ์อุแม่
ารั้รรภ์แฝเทียมเิึ้นน้อยมาเลยนะะ เท่าที่หมอเยศึษามา
ทารที่ลอออมาอาะมีหน้าาหรือเพศที่เหมือนันหรือไม่เหมือนัน็ไ้ะ
แ่หมออยาใหุ้พ่อับุแม่ิว่าเป็นวามโีนะะ ”
“ แบ็ิว่า
แบโีรับุหมอ ”
แบฮยอนเอ่ยยิ้มสายา็ยั้อที่อนั้นอย่าไม่ลละ
“
ูเหมือนน้ออีนะอายนะะ ไม่่อยอยาให้หมอูเลย ้อรออีสัระยะ
ะประมาสัปาห์ 10
น้อะเริมโึ้นและมีารปรับเปลี่ยนท่าะ ”
“
แล้วผมะรู้ไ้ยัไรับว่า เป็น ผู้หิหรือผู้าย ” านยอลเอ่ยถาม
“ ส่วนมาะเป็นสัปาห์ที่
20 ะ แ่ถ้าอยารู้เร็วึ้น็หลัสัปาห์ที่ 16
ุพ่อับุแม่มารวไ้นะะ ”
หมอมินอาบอ
“
เสร็แล้วนะะ เี๋ยวหมอะปริ้นรูปให้ รอสัรู่นะะ ” หมอมินอาบอ่อนะเ็บอุปร์่าๆไว้และปล่อยให้านยอลอยู่ับแบฮยอน
“
เห็นลูแล้วีใไหมรับ ”
านยอลเอ่ยถามนานั่ลร้าแบฮยอน
“ ี ฮึ ีใรับ ”
แบฮยอนเอ่ยพร้อมับน้ำาที่ลั้นไว้มานาน
“ ไม่ร้อไห้สิรับ
เี๋ยวลู็ิว่าแบเสียใหรอ ”
านยอลบอมือหนาพลาลูบน้ำใสใสออาวาสวย
“ แบ ไม่ไ้อยาร้อไห้สัหน่อย
แ่มันีใ ีใที่วันนั้นแบัสินใผ่าัามที่พี่หมอมินอบอ
ฮึ แบ แบไม่ิเลยว่าารไ้เห็นลูมันะทำให้เรามีวามสุนานี้ ”
แบฮยอนเอ่ยเสียสะอื้นเล็น้อย
“ าน็ีใและมีวามสุมาเลยรับ
ีในอนนี้พูอะไรไม่ออเลย แบรู้ไหม
อบุนะรับ แบฮยอน ” านยอลยิ้ม ล่าว่อนะ้มลไปูบหน้าผาบานั้น
“ อบุนะรับที่ทำให้านมีวันนี้
อบุที่มอบสิ่ที่มี่ามาที่สุให้ับาน านรัแบนะ ”
“ แบ ็ รั านยอล รับ ”
•:*´¨`*:•★•:*´¨`*:•★•:*´¨`*:•★•:*´¨`*:•
TALK: ีใั เย้เย้ แบท้อลูแฝลวยย อิอิ อนหน้าเี๋ยวให้ ไโ้ เทา เลู่ มาบ้าละ ฮ่าๆ
{ เป็นำลัใเรา้วยน้าาา ❤ // อบุฮ้าบบ }
ความคิดเห็น