ว่าด้วยเรื่องดนตรี

สวัสดีวันพืชมงคลนะครับ มิวมิวไม่ค่อยชอบวันนี้เท่าไร อาจเป็นเพราะฝนตก บางคนอาจสงสัยทำไมถึงไม่ชอบ ก็แมวมันกลัวน้ำนี่ครับ - -"

เข้าเรื่องวันนี้แมวจู่ ๆ อยากเขียนได แต่ไม่รู้จะเขียนอะไรดี

ก็เลยจะมา"บ่น"ยังไงละครับ นี่เป็นการบ่นโดยมองจากความเห็นของผมเองถ้าใครอ่านแล้วไม่ชอบก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ

หลาย ๆ คนคงจะชอบฟังเพลงใช่ไหมครับ ผมเองก็ชอบฟังเพลงมาก ชอบเล่นด้วย ดนตรีคือศาสตร์หนึ่งแห่งวิชาศิลปะ เป็นสิ่งที่ไม่สามารถสัมผัสด้วยร่างเนื้อได้ แต่เราสามารถสัมผัสมันได้จากความรู้สึก ดนตรีนั้นมีความหมายไม่ตายตัว ในทางวิทยาศาสตร์แล้วดนตรีมันอาจเป็นเพียงพลังงานที่เกิดจากการสั่นสะเทือนของวัตถุหนึ่งไปกระทบอีกวัตถุหนึ่ง แล้วมีการถ่ายเป็นพลังงานอีกรูปแบบหนึ่ง

แต่ในความคิดของผมดนตรีคือ กึ่งนามธรรมที่สัมผัสได้จากความรู้สึก เป็นสิ่งที่มีอยู่คู่กับมนุษย์นมนานแล้ว เป็นหนึ่งในวัฒนธรรมที่สะท้อนสังคมของมนุษย์ได้

ดนตรีไม่ใช่สิ่งที่เข้าถึงยาก แต่ก็ไม่ง่าย ดนตรีนั้นมีหลายรูปแบบตามแต่ละเวลาหรือสถานที่ บางทีเราอาจเห็นความหลากหลายได้ในดนตรีช่วงหนึ่ง ดังนั้นผู้ที่จะเข้าถึงดนตรีจึงต้องเป็นคนที่ยืดหยุ่น ไม่ยึดติดมากนัก

บ่นเป็นวิชาการมานาน เข้าเรื่องเถอะ ผมเป็นคนที่ขาดดนตรีไม่ได้เลยครับ ส่วนมากเป็นไปได้ก็จะเปิดเพลงอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะเวลาทำงานหรือเขียนนิยาย เพราะบางทีผมก็นึกไม่ออกว่าจะเขียนอะไรดี ฟังเพลงไป ๆ มา ๆ ก็นึกได้เอง นี่อาจเป็นเพราะดนตรีมีอะไรอยู่ในตัวมันที่ทำให้เกิดความรู้สึกที่หลากหลาย

เพลงที่ผมชอบมักจะเป็นเพลงที่ฟังแล้วสบาย ๆ ช้า ๆ แต่บางทีก็ฟังแนว Rock หรือ Danceบ้างเป็นบางครั้ง ขึ้นอยู่กับอารมณ์ ผมหลงใหลในเสียงเพลงจนถึงขนาดลงทุนเรียนเครื่องดนตรีถึงสามชิ้น ผมอยากจะเข้าไปให้ถึงดนตรีให้ได้ ตอนแรกผมนึกว่าดนตรีก็เป็นแค่เสียงที่เปล่งออกมาจากที่ ๆ หนึ่ง แต่พอผมเริ่มเรียนดนตรีไปสักระยะผมก็ได้รู้ว่าดนตรีเป็นสิ่งที่น่าพิศวงเพียงใด เพลงต่าง ๆ ที่ต้องเล่นเราต้องให้ความรู้สึกกับมัน บางเพลงอาจารย์ก็เคยบอกให้นึกถึงความรู้สึกนั้นแล้วถ่ายทอดออกมาทางดนตรี (ตอนแรกก็ไม่เข้าใจ- -)

แต่เมื่อเวลาผ่านไปคนก็เริ่มให้ความสำคัญกับดนตรีน้อยลง บางคนฟังเพลงเพื่อให้ตัวเองดูเป็นคนทันสมัย ไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของเพลงแต่อย่างใด ยิ่งนานวันเข้าคนก็เริ่มทำเพลงอย่างง่ายขึ้นเรื่อย ๆ จนมันออกมาเป็นสิ่งอื่นในสายตาผม มันไม่ใช่ดนตรีแต่อย่างไร

คนสมัยนี้อาจฟังเพลงเพียงเพื่อตามใจตน ผมว่าเราควรเป็นฝ่ายเข้าไปหาเพลง ไม่ใช่บงการเพลงให้ตามเรา คนสมัยนี้ฟังเพลงทีไม่ได้ใส่ความรู้สึกแต่อย่างไร ผมไม่ชอบใจกับเพลงสมัยใหม่ที่บางคนทำเพื่อหน้าตาของตน หรือคนที่เหยียบย่ำดนตรีขึ้นไปสู่ความต้องการของตน

ผมไม่ชอบเป็นอย่างมากที่ได้ยินเสียงแหกปากร้อง มันยังสู้เสียงสัตว์ที่กู่ร้องไม่ได้เลย สมัยนี้ดนตรีคืออะไรกันแน่ ผมไม่อาจไปบงการคนอื่นห้ามฟังเพลงนู้นเพลงนี้ได้ แต่ก็รู้สึกรำคาญในใจทุกครั้งที่ได้ยินเสียงอันไร้สาระพวกนี้

คนยิ่งมักง่ายเท่าไรเพลงก็ยิ่งออกมามักง่าย ไม่เหมือนสมัยก่อน กว่าเราจะได้เพลงสักเพลงก็ต้องเหนื่อยแทบเลือดตากระเด็น กว่าจะเขียนโน้ต กว่าจะถ่ายทอดความรู้สึกลงไปในเพลงได้ มันช่าง... สุดคำบรรยาย

ผมไม่ได้พาดพิงถึงใครทั้งสิ้นมันเป็นเพียงความรู้สึกผม ถ้าไม่ชอบกันจริง ๆ ก็ด่าได้เลย แล้วผมจะลบได้อันนี้ออก แต่อยากให้ลองอ่านดูอีกทีก่อนก็ได้นะครับ

(แมวดำก็ขี้บ่นแบบนี้เละ ^^)

ว่าด้วยเรื่องดนตรี

ความคิดเห็น