Fic ❤Message of lov ข้อความรักทักทายหัวใจ kyuhae hyukmin

เนื้อเรื่อง

 

❤Message of  lov❤

❤ข้อความรัก..ทักทายหัวใจ❤

ตึง ตึง ตึ๊งง~~

Cutie Boy’am Sungmin                         say: หวัดดี^^

Handsome chicken LeeHyuk                say: สวัสดีครับ^+++++++^

Cutie Boy’am Sungmin                         say:ทำไมยิ้มแบบนั้นล๊า~~

Handsome chicken LeeHyuk                say: ดีใจที่ได้เจอซองมินไงครับ เราไม่ได้คุยตั้ง 2 ชม.แน่ะ

Cutie Boy’am Sungmin                         say: อ่า 2ชม.เองน๊า

Handsome chicken LeeHyuk                say: ก็คนมันคิดถึงนี่คร๊าบบบ^^แค่2 ชม ก็แทบขาดใจอ่า

Cutie Boy’am Sungmin                         say :>//////< บ้าอ่า ฮยอกแจพูดไรไม่รู้

Handsome chicken LeeHyuk                say: พูดจริงนี่คร๊าบบ แล้วซองมินอ่า~ไม่คิดถึงผมบ้างหรอ? หืม~~~

Cutie Boy’am Sungmin                         say:อ่า(นั่งเท้าคางคิด) คิดถึงดีมั้ยน้อออ?

“อ่า น่ารักชะมัด คนอะไรเนี้ยย ฮยอกแจ จะตายหน้าคอมแล้วครับบบ อ๊ากก” เสียงของร่างสูงที่นั่งอยู่หน้าคอมที่กำลังจดจ่ออยู่กับโปรแกรมเอ็มเอสเอ็นส่งเสียงอิ้งอ๊าง จนร่างสูงอีกร่างที่มีสถานะเป็นน้องชายแท้ๆ ต้องละออกจากเกมส์กดในมือ หันมาค่อนแคะพี่ชายสุดที่รัก มากก(ประชด)

“เหอะ เพ้อเค้าไปเถอะคนเรา ไม่เคยเจอตัวจริงกันไม่ใช่รึ๊ไงฮยอง หลอกกันรึ๊ป่าวไม่รู้”

“โถ เอ้ย คยู ชีวิตแกวันๆ อยู่แต่เกมส์กด ไม่ก็กดเกมส์ เหอๆ จะไปรู้อาร๊ายย กดเกมส์มากๆอ่ะระวังมันท้องนะว่ะ”

ฮยอกแจหันไปจิกกัดเจ้าน้องชายสุดที่รัก รักมากกกจนอยากจะเอาTeen งามๆไปประทับไว้ที่กลางก้นใหญ่ๆๆของมันซะจริงๆ  ถึงแม้เค้ายังไม่เคยเจอตัวจริงของซองมิน(ของเขา) แต่เค้ามั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่า

ซองมินตัวจริง ที่ได้คุย ต้องน่ารักเหมือนในรูปแน่นอน~~

Handsome chicken LeeHyuk               say: ซองมินอ่า กระซิกๆๆ (บีบน้ำตา) ทำไมต้องคิดด้วยล๊าT^T

Cutie Boy’am Sungmin                         say: อ๊า ฮยอกแจอย่าร้องเลยน๊า..ฉันก็คิดถึงนายมากๆ (ใส่มากไปล้านตัวเลยน๊า~~)

“อ๊า ฮยอกแจอย่าร้องเลยน๊า..ฉันก็คิดถึงนายมากๆ ใส่มากไปล้านตัวเลยน๊า~~ แหวะ เลี่ยนว่ะครับบ”

คยูฮยอนบีบเสียงเล็กเสียงน้อยอ่านข้อความที่หน้าจอก่อนจะทำเสียงแหวะ ส่งท้าย ด้วยความหมั่นใส้

“ใครใช้ใหแกเดินมาอ่านว๊า แน่ะๆ รึ๊ว่าเริ่มสนใจโลก msn มั้งแล้วว่ะเอาม๊าแล้วพี่จะให้ให้แกสักคน ฮ่าๆ”

“หึ~ของแบบนี้ไม่อยู่ในหัวสมองผมหรอกฮยอง จะเชื่อได้สักแค่ไหนกันเชียวคุยกันแบบนี้”

“ได้ไม่ได้พรุ่งนี้รู้กันว่ะ” ฮยอกแจหันไปบอกเจ้าน้องชายก่อนที่จะมาพิมพ์โต้ตอบกลับอีกคน

Handsome chicken LeeHyuk           say: ซองมินของผมน่ารักที่สุดเลยย อย่าลืมนัดของเราพรุ่งนี้น๊า นัดดูตัวไง(เจ้าสาวของผม)

Cutie Boy’am Sungmin                     say: บ้า>//////< ฮยอกแจอ่า อย่าทะลึ่งซิ ไม่ลืมแน่นอน ร้านเบเกอรี่หน้า มหาวิทยาลัยคยองฮี โต๊ะสิบสาม เวลาสี่โมงครึ่ง^^

Handsome chicken LeeHyuk           say: แหม๋ จำได้ขนาดนี้ผมดีใจจัง น่ารักที่สุดเลยซองมินของผม

Cutie Boy’am Sungmin                    say :ฮยอกแจอ่า ชมฉันแบบนี้ฉันเขินแย่สิ>/////<

‘อ๊ากกกก คนบ้าไรฟ๊ะ น่ารัก น่าจับมากอด มารัด มาฟัด มาเหวี่ยง(ลงบนเตียง) ชะมัด’ ฮยอกแจคิดใจใจพลางนั่งบิดไปบิดมามองหน้าจอคอมด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม จนเจ้าน้องชายที่นั่งเล่นเกมส์กดอยู่บนเตียงต้องละจากการฆ่าตัวหัวหน้าด่านหันมามองพี่ชายด้วยแววตาสมเพช

“เหอ บิดไปบิดมา โครตเคะเลยฮยอกเอ้ยย”

อ่า คนด้านนี้เป็นขนาดนี้ แล้วอีกฝั่งนึงล่ะ?

ณ บ้านตระกูลลี

“พี่ซองมินอ่าคนนี้เชื่อได้จริงๆหรอ?” ดวงตากลมโตของร่างเล็กจ้องมองไปที่รูปภาพประจำตัวของผู้ชายที่อยู่หน้าจอพลางใช้นิ้วชี้เล็กๆจิ้มที่รูปของฮยอกแจที่หน้าจอ

“ได้แน่นอนสิดงแฮ พี่คุยกับเค้ามาสองเดือนกว่าแล้วน๊า” พี่ชายร่างเล็กอวบเอ่ยเสียงใสพลางจ้องไปที่รูปดิสเพลของชายหนุ่มที่หน้าจอ ใบหน้าคมติดกวนนิดๆแต่ดูแล้วมีเท่ห์อย่าบอกใครเลยล่ะ แหม๋แค่เห็นแค่รูป ซองมินยังเขินเลย แล้วถ้าตัวจริงล่ะ

“รูปจริงก็ไม่รู้รึ๊ป่าวอ่าพี่ซองมิน” น้องชายตัวเล็กที่นั่งข้างๆเอ่ยขึ้นเพราะอดเป็นห่วงพี่ชายสุดที่รักไม่ได้

“หือ จริงไม่จริงพรุ่งนี้รู้กัน แต่พี่มั่นใจมากๆว่าฮยอกแจที่พี่คุยกับคนในรูปต้องคนเดียวกันแน่นอน”

“ฮ่ะ ผมเชื่อก็ได้อ่ะ แต่ผมก็อดเป็นห่วงพี่ไม่ได้นี่ฮ่ะT^T” คนเป็นน้องชายว่าพลางส่งสายตาเป็นประกายวิ้งๆให้พี่ชาย จนพี่ชายต้องดึงเจ้าน้องคนเล็กกว่ามากอดด้วยความเอ็นดู

“พี่รู้นะว่าดงแฮเป็นห่วงพี่ อื้ม งั้นพรุ่งนี้ไปกับพี่สิ หลังเลิกเรียนพอดีเลย”

“ผมต้องไปแน่นอนฮ่ะ ใครจะปล่อยให้พี่ชายที่น่ารักของผมต้องไปคนเดียวล่ะ”

“น้องพี่น่ารักที่สุดเลยยย”

“พี่ซองมินอ่า พึ่งรู้หรอว่าผมน่ะน่ารัก น้องชายตัวเล็กๆของพี่คนนี้น่ารักมาตั้งแต่เกิดแล้วน๊า” ดงแฮพูดด้วยใบหน้าใสซื่อแล้วส่งยิ้มน่ารักให้พี่ชายจอมแบ๊ว คำพูดของน้องชายเล่นเอาสองพี่น้องหัวเราะกันคิดคัก ก่อนที่พี่ชายตัวเล็กจะหันไปมองหน้าจอคอมต่อ

Handsome chicken LeeHyuk          say :  ผมอ่า อยากเห็นหน้าขาวๆแก้มแดงๆของซองมินเต็มทนแล้ว รอพรุ่งนี้ไม่ไหว อ่าแต่นี่มันดึกมากแล้วนะครับ ซองมินของผมควรจะไปนอนเพิ่มความน่ารักให้แก่ตัวเองได้แล้วน๊า

Cutie Boy’am Sungmin                    say:>/////< ฉันกำลังจะมาบอกฮยอกแจพอดีว่าฉันจะไปนอนแล้วน๊า

Handsome chicken LeeHyuk           say:  ครับคนดี งั้นก่อนไปนอนเหมือนเดิมน๊า กู๊ดไนท์ คิสสึ

Cutie Boy’am Sungmin                   say :>//< วันนี้ไม่ได้นะ ดงแฮนั่งยู่ด้วยตัวอย่างไม่ดีแก่เด็ก

Handsome chicken LeeHyuk           say:  อ่า น้องเฮนั่งอยู่ด้วยหรอ?เนี้ย งั้น บอกน้องปิดตาซี่คร๊าบบบพี่เขยอยากโดนหอมแก้มจะแย่แล้ววว

“พี่ซองมินฮ่ะ พี่คนนี้เค้ารู้จักผมหรอ?”

“รู้สิ พี่เล่าให้เค้าฟังบ่อย ว่าน้องชายพี่อ่ะ น่ารักมากกก”

Cutie Boy’am Sungmin                    say: บ้า ไม่ต้องเลยนะ พรุ่งนี้ฉันจะพาดงแฮไปด้วยน่ะอายน้องมั้งสิ พิมพ์อะไรมา

Handsome chicken LeeHyuk           say:  ฮ่า น้องเฮมาด้วย ผมก็ว่าจะลากเจ้าคยูไปด้วยเหมือนกันครับ ผมเองอยากให้ซองมินรู้จักครอบครัวผมเหมือนกัน เอ๋ แต่จะว่าไปจุ๊ฟผ่านจอมันไม่สวยหรูเลย งั้นพรุ่งนี้ซองมินเตรียมปากนุ่มๆไว้ คิสสึผมได้เลยน๊า

Cutie Boy’am Sungmin                    say: ง๊า>///< ฉันเขินน๊า ก็ได้ เง้ออ พรุ่งนี้เจอกันน๊า ฝันหวานนน

Handsome chicken LeeHyuk           say: คร๊าบบ ที่ร๊ากก ฝันหวานนของผมอ่ะ คือซองมินนี่คนนี้ไง

Cutie Boy’am Sungmin                    say: บ้า ไปล่ะ บายๆๆๆๆ

Handsome chicken LeeHyuk           say: บายๆๆครับบบ^^

Cutie Boy’am Sungmin           ออฟไลน์  

“พี่ซองมินอ่า ผมไม่อยากไปเลยอ่า”

“เอาน่า ถือว่าไปเป็นเพื่อนพี่น๊า” เมื่อเจอลูกอ้อนของพี่ชายที่น่ารักเล่นเอาเจ้าน้องชายตัวเล็กจำยอมแต่โดยดี

“คร๊าบบบบ”

“พี่รักน้องชายคนนี้ที่สุดเลยย ไปนอนกันดีกว่าน๊า” ซองมินเอ่ยขึ้นพลางเดินกอดไหล่น้องชายไปนอน

อ่าแค่คิดถึงพรุ่งนี้เช้า ใจมันบ้า เต้นแรงชะมัด!!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

วัน ต่อมา

เวลา 16:00 น ณ ร้านเบเกอรี่ หน้ามหาวิทยาลัย คยองฮี

โต๊ะ สิบสาม

“แล้วทำไมฮยองต้องลากผมมาด้วยเนี้ยโหย เสียเวลาเล่นเกมส์ อัพเวลชะมัด” ใบหน้าหล่อเหลาของคยูฮยอนหงิกงอด้วยความขัดใจ เลิกเรียนแท้ๆ แทนที่จะได้นั่งเล่นเกมส์เหมือนปกติ กลับโดนพี่ชายที่อุส่าห์ลงทุนขับรถไปรับถึงโรงเรียน

“ก็พี่อยากให้แกรู้จักพี่สะใภ้ไว้ไง อีกอย่างจงภูมิใจว่ะเถอะที่ได้นั่งรถหรูๆของฉันกลับจากโรงเรียนน่ะ”

“เหอะ ฮยอง ผมซึ้งน้ำตาแทบไหลพรากเลยล่ะ ที่ได้นั่งรถหรู ขอบคุณนะครับที่ไม่ต้องทำให้ผมพึ่งน้องรถเมล์กลับบ้านเหมือนทุกวันน่ะ” คยูฮยอนกัดฟันตอบพี่ชาย

“หึ๊ ไม่รู้ว่ะ วันนี้อารมณ์ดีไม่โกรธ” ฮยอกแจเอ่ยขึ้นด้วยเสียงสดใสก่อนจะจ้องมองไปยังนอกร้าน

คยูไมเกรนจะขึ้นสมองแล้วรค๊าบบ พี่ชายผมเป็นหนักขนาดเน่ๆ

“นี่ฮยอง ทำไมต้องมาก่อนเวลานัดด้วยล่ะ ตั้งครึ่งชัวโมงเลยนะ”

“สุภาพบุรุษต้องมาก่อนสิว่ะ จึงจะน่าประทับใจอย่าต้องให้ใครคอยนานๆ จำไว้ด้วยล่ะเวลาแกจะเดตกับใครก็ต้องมาก่อนแบบนี๊ เข้าใจ๋” เมื่อเจ้าน้องชายตัวแสบได้ฟังที่พี่ชายพูดถึงอยากเอาหัวโขกกำแพงร้าน โต๊ะ เก้า อี้ พัด ลม ตายย

 เหอ สุภาพบุรุษฮยองรู้มั้ยผมอยากตะโกนให้ฮยองได้ยินจัง ว่าฝั่งนั้นเค้าก็สุภาพบุรุษโว๊ยยครับบ

กริ้ง เสียงกระดิ่งหน้าร้านดึงขึ้นพร้อมกับร่างเล็กสองร่างที่เดินก้าวผ่านประตูเข้ามา

“พี่ซองมินอ่า ทำไมรีบจัง ยังไม่ถึงเวลานัดเลย”

“อ่าใช่ แต่ไม่เป็นไรหรอก นั่งรอก็ไม่เสียหายนี่นา”

“อ่าครับบ ” ดงแฮพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วหันไปมองรอบๆร้าน อื้ม ร้านน่ารักชะมัด เข้าใจเลือกร้านดีเหมือนกันแฮะ

“เอ่อ น้องครับ โต๊ะสิบสามอยู่ไหนล่ะครับ ผมยังมองไม่เห็นเลย” ซองมินหันไปถามพนักงานหนุ่มน้อยที่กำลังเก็บโตะอยู่แถวนั้น

“อ๋อ โต๊ะสิบสามคือโซนพิเศษน่ะครับ เดินไปทางนั้นแล้วเลี้ยวซ้ายน่ะครับ ถึงมันจะดูลึกลับหน่อย แต่ตรงนั้นวิวดีสุดยอดเลยล่ะครับ อ่าแต่คุณใช่คนที่นัดพี่ฮยอกแจรึ๊ป่าวครับ” พนักงานตอบมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส่

“อ่าใช่เลยล่ะ พี่นัดกับเค้าเอาไว้”

“อ่าครับ พี่ฮยอกแจคือลูกค้าประจำที่นี่เลยล่ะครับ ผมเห็นเค้ามากับพี่คยูสองคนพี่น้องตลอดเป็นครั้งแรกนะครับที่เห็นพี่ฮยอกแจนัด คนน่ารักๆแบบพี่มา” นักงานหนุ่มน้อยหันไปชมสองพี่น้อง

แหม๋ ก็น่ารักจริงๆนี่นา

“แหะๆ ขอบใจน๊า ว่าแต่นายชื่ออะไรล่ะเนี้ย พี่จะได้เรียกถูก” ซองมินหันไปถามหนุ่มน้อยคนนั้น

“โจว จินโฮครับ เรียกผมจีโน่ก็ได้ ”

“โอเค พี่ซองมิน แล้วนี่ก็ ดงแฮน้องชายพี่นะ ขอบใจมากนะจีโน่พี่ต้องไปที่โต๊ะแล้ว ไว้พี่จะมาทานบ่อยๆนะ”

“ครับผมม” สองพี่น้องโบกมือลาพนักงานหนุ่มน้อยจีโน่ ท่าทางจะสนิทกับฮยอกแจนะเนี้ย สองพี่น้องค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั้งถึงโต๊ะที่นัดไว้ โต๊ะนั้นมีผู้ชายสองคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว ฮยอกแจที่นั่งอยู่รู้สึกเหมือนมีใครเดินมาจึงหันไปมอง สายตาของร่างสูงจ้องมองไปที่ร่างเล็กอวบ

ซองมินของเขา อ๊ากก ตัวจริงๆๆน่ารักชะมัดเลยยย น่ารักกว่าในรูปล้านเท่า

“ซะ ซองมินน ใช่มั้ยครับ” อยากตีปากตัวเองจังรู้ว่าใช่ทำไมถึงถาม

“อ่า ใช่แล้วล่ะ”

“ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปตั้งเยอะแน่ะ นั่งสิคร๊าบบ” ฮยอกแจลุกขึ้นยืนก่อนจะผายมือเชิญคนตัวเล็กให้ไปนั่งเก้าอี้ตัวเดียวกับเขา ส่วนเจ้าน้องชายตัวดีเมื่อเมือเห็นเจ้าพี่ชายลุกขึ้นยืนด้วยความอยากรู้ว่าจะน่ารักจริงอย่างปากว่ารึ๊ป่าว แต่ทว่าพอหันไป สายตาของเจ้าน้องชายหาได้มองพี่สะใภ้มั้ย สายตานั้นหยุดมองจ้องร่างเล็กหน้าใสๆข้างๆซองมินต่าหาก

ให้ตายเถอะผู้ชายอะไรอ่ะ น่ารักน่ากินชะมัด คยูฮยอนคิดในใจ ตั้งแต่เติบโตมาพึ่งเจอคนน่ารักโดนใจเช่นนี้

ส่วนคนโดนมองก็ อายหน้าแดงไปตามระเบียบ ก็ดงแฮเองไม่เคยโดนใครจ้องด้วยสายตาแบบนี้มาก่อนนี่นา ยิ่งอีกฝั่งหล่อกระชากใจซะ

“คยู”

0-0

“คยูฮยอน”

“คระ ครับบ”

“แน่ อย่าคิดว่าพี่ไม่เห็นนะ ขยับให้น้องของซองมินของฉันนั่งด้วยสิ”

“ฮยอกแจอ่า อย่าพูดแบบนั้นสิ”

“ทุกทีผมก็เรียกแบบนี้นี่ครับบ”

“ก็ตอนนี้เจอกันจริงๆฉันก็อดเขินไม่ได้น่ะสิ” ร่างเล็กอวบเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าแดงจัด ให้ตายเถอะอยากจับกดคนน่ารักตรงนี้เลย ฮยอกแจหันไปตอบเสียงหวานก่อนจะสั่งเจ้าน้องชายอีกรอบ

“คิกๆ ครับที่รัก ฮ่าๆ เฮ้อย คยูเมื่อไหร่แกจะขยับก้นว่ะ มัวแต่นั่งจ้องน้องเฮกลืนน้ำลายเอื๊อกๆ อยู่นั้นล่ะน้องยืนรอนานแล้วนะเว้ย”

คำพูดของพี่ชายทำให้คยูฮยอนปรับหน้าให้เป็นปกติก่อนจะลุกขึ้นแล้วให้ร่างเล็กเข้าไปนั่งข้างในที่ตรงข้ามพี่ชายก่อนที่ตัวเองจะนั่งประกบข้างแทน

“อ่า มาทำความรู้จักอย่างเป็นทางการนะ ซองมินอา นั้นเจ้าคยูฮยอน ที่ผมเคยบอกว่าจะมีน้องสะใภ้เป็นเจ้าเกมส์กดเครื่องสี่เหลี่ยมๆไง เห็นมันนั่งกดเกมส์ทั้งวันทั้งคืน แต่วันนี้ผมว่านะ ผมมันอยากกดอย่างอื่นมากกว่าแล้วม้าง”

ฮยอกแจเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์นิดๆ บ่งบอกให้รู้ว่า ฉันตามแกทันนะ

“ไร้สาระเหอะฮยอง หวัดดีครับพี่ซองมิน”

“อ่าฮ่ะ หวัดดีนะคยู ส่วนฮยอกแจ นี่ดงแฮน้องชายฉันเอง”

“สวัสดีฮ่ะพี่ฮยอกแจ”

“หวัดดีนะดงแฮตัวน้อยๆ ” เสียงใสๆของดงแฮตอบกลับไป

อ่า เสียงยังน่ารักเลยยย

“ซองมินอ่า ผมสั่งเค้กวนิลาของโปรดซองมินไว้ก่อนแล้วนะ แล้วก็นมเย็นด้วย”

“ฮยอกแจจำได้หรอ?ฉันชอบอะไร”

“อะไรเกี่ยวกับซองมินผมจำได้หมดล่ะ อย่าลืมสิผมก็ชอบเค้กวนิลาน๊า” ว่าแล้วก็ส่งยิ้มหวานให้คนนั่งข้างๆเล่นเอา บรรดาน้องชายตัวเล็กตัวโตนั่งมองตาแป๋ว

“อ่า ฮยอกแจก็”

“คิกๆ เอ่อ แต่ผมไม่รู้อ่ะครับ ว่าดงแฮจะทานอะไรเลยยังไม่ได้สั่งให้ว่ารอมากันก่อนน้องเฮจะทานอะไรครับ แกด้วยคยูตกลงจะกินอะไร”

“เค้กช็อกโกแลตครับ/เค้กช็อกโกแล็ตฮ่ะ” สองเสียงประสานขึ้นพร้อมกันก่อนจะหันมามองหน้ากันเอง แล้วก็เป็นดงแฮที่หลับตาไปก่อน

“ฮ่าๆ ใจตรงกันด้วยแฮะ โอเค แกไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นใส่ฉันเลย อ่าจีโน่มาพอดีเลย จีโน่พี่สั่งของเพิ่มนะ เอาเค้กช็อกโกแลตเพิ่มอีกสองชิ้น แล้วก็นมสดอีกสองแก้ว”

“อ่า ได้เลยครับพี่ฮยอกแจ”

จีโน่ตอบรับเสียงใสก่อนจะเดินออกไป ส่วนฮยอกแจก็หันไปคุยอี๋อ๋อกับซองมินของเขาต่อ คยูฮยอนมองการกระทำของพี่ชายก่อนจะหยิบมือถือของตัวเองมากดเกมส์เล่นแล้วเหลือบมองคนข้างๆไปพลาง อ้าวนั้นมันชุดโรงเรียนเรานี่หว่า ทำไมหน้าตาน่ารักแบบนี้ไม่คุ้นเอาซะเลย จริงๆมันต้องเตะตาเขาบ้างสิ

“นายอยู่ห้องไหนน่ะ ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้า” ดวงตากลมใสหันไปจ้องมองคนข้างๆ อ่าเขาพูดกับเราจริงด้วย

“ดงแฮ อยู่มปลายปีสองห้อง เอน่ะ” เด็กห้องเก่งนี่นา มิน่าละ ทำไมไม่เคยเห็นหน้า เพราะห้องของเขาไม่ค่อยอยากไปยุ่งกับห้องแรกๆเท่าไหร่ แต่ทว่า ต่อจากนี้เค้าต้องเดินผ่านทางนั้นบ่อยๆแล้วล่ะ

“ว่าทำไมไม่คุ้น พวกเด็กกินหนังสือเป็นอาหารนี่เอง”

“เอ่อดงแฮกินข้าวเป็นอาหารนะ ไม่ใช่หนังสือ แล้ว คยูล่ะ อยู่ห้องไหนหรอ?”

“ ฉันอยู่ปีเดียวกับนายแต่ ห้องดีนะ”

“อ่า ก็ห้องไกลกันนี่เนอะ จะเคยเจอกันได้ไง”

“แต่มันก็ไม่ได้ไกลเป็นกิโลนิ ถึงขึ้นจะเดินไปเจอไม่ได้”

“อิอิ จริงอย่างคยูว่าแหละ” ร่างเล็กหัวเราะเสียงใส พลางส่งยิ้มน่ารักมาให้

ให้ตาย แค่นี้ก็หลงจะแย่แล้ว

“สงสัยต่อไปนี้ฉันคงมีธุระแถวห้องนั้นบ่อยๆแล้วล่ะมั้ง”

“หะ หา คยูว่าอะไรน๊ะ”

“ป่าวนิ๊ ไม่ได้พูดอะไร” ร่างสูงปฏิเสธหน้าตายก่อนจะก้มเล่นเกมส์ในมือถือต่อ การกระทำของคู่น้องชายอยู่ในสายตาของคู่ฮยอกมินตลอด ดูท่าทางว่าทั้งคู่จะคิดถูกนะเนี้ยที่พาน้องชายกันมาด้วย

ทั้งสี่นั่งทานเค้กไปเรื่อย คุยกันไปเรื่อย แต่คงจะมีคู่ฮยอกมินล่ะมั้งที่คุยไปหวานกันไป ส่วนเจ้าคู่น้องน่ะหรอ?รอลุ้นกันเถอะ คนนึงกินเค้กไปบิดไป ส่วนอีกคนก็ เอาแต่จ้วงเค้กเข้าปาก

ให้มันได้อย่างนี่เซ่ คยูเฮ~~

เวลา 21:30น.

ณ บ้านของฮยอกแจ

“ซองมินอ่า คิดถึงที่สุดเลย”

“อะไรกันอ่า พึ่งจากกันไม่กี่ชั่วโมงเอง”

“แหม๋ ก็ผมอยากเห็นหน้าซองมินของผมทุกวินาทีนี่นา”

“ฮยอกแจอ่า นายขยันทำให้ฉันน่าแดงจริงๆ” เสียงใสตอบกลับมาจากปลายสายเพราะทันที่ที่เค้าถึงบ้านปุ๊ปเค้าก็รีบอาบน้ำแต่งตัว มานอนคุยโทรศัพท์ต่อ

“อ่า คิกๆๆแล้วซองมินของผมไม่ออนเอ็มหรอ? หืมม”

“อ๋อ ตอนนี้ดงแฮออนอยู่น่ะ เห็นว่ารอส่งงานให้เพื่อนน่ะ”

“อ๋อ น้องเฮออนเอ็มอยู่หรอครับ ไม่ยักรู้นะเนี้ยว่าน้องเฮก็เล่นเอ็ม” คำว่าน้องเฮเล่นเอ็มสุดหูร่างสูงที่นั่งอัพเลเวลเกมส์หน้าคอมเข้าอย่างจัง จนเจ้าพี่ชายต้อง แซวให้ซองมินฟัง

“นี่ซองมินรู้มั้ยครับ ว่ามีเด็กแถวนี้แอบฟังผมคุยโทรศัพท์ พอได้ยินว่าน้องเฮมีเมล์สะดุ้งโหยงไม่สนใจเกมส์เลยอ่า ฮ่าๆๆ ”

“ผมไม่ได้ฟังฮยอกอี๋อ๋อ กับแฟนซะหน่อย” ร่างสูงลุกจากหน้าคอมก่อนจะมาแย่งมือถือเจ้าพี่ชายไป

“เอ้ย น้อยๆหน่อยมือถือพี่ แกเอามาเลยนะ”

“คุยธุระก่อนเดี๋ยวคืนให้” เจ้าน้องชายตัวโตตีหน้าตายก่อนจะกรอกเสียงลงปลายสาย

“พะ พี่ซอง มินครับ”

“หือ ว่าไงคยูถึงกะแย่งมือถือพี่ชายเลย”

“คือ ผม ผม เอ่อ อยากจะ ขออ”

“คิกๆ อยากได้ละซิเดี๋ยวพี่ส่งข้อความเข้าเครื่องฮยอกแล้วกัน”

“พะ พี่รู้หรอ”

“หือ ใครๆก็เดาออกน๊า งั้นเดี๋ยวพี่โทรกลับนะ บอกฮยอกแจด้วย”

“ครับ” ร่างเล็กกดตัดสายเพื่อที่จะพิมพ์ข้อความส่งมาให้คนทางนี้

“ฮ่าไอ้น้องชาย ปากไม่แต่ใจแกอ่ะ ถึงไหนล่ะ”

“หยุดแซวผมได้มั้ยฮยอง เดี๋ยวมือถือลงพื้นซะหรอก”

“ปาสิ แกก็จะไม่ได้เมลดงแฮ แหละๆ พี่ยังมีวิธีคุยกะซองมินได้ ”

เออ นั้นสิ ทำไมเขาลืมคิดไปนะ

ตี๊ดดด ข้อความมาคร๊าบบบบ

ร่างสูงที่ถือมือถืออยู่ชะงักเล็กน้อยก่อนที่จะลงมือเข้าสู้โปรแกรม เอมเอสเอ็นที่เค้าแทบไม่ได้แตะมาเกือบปี เพราะไม่จำเป็นที่จะติดต่อกับใครเท่าไหร่ ก่อนที่จะเข้าเมนูเพิ่มผู้ติดต่อ แล้วจัดการพิมพ์เมล์ในข้อความนั้น

“อ๊ะ ฮยองง คืน”

“ขอบใจสักคำสิว๊า มือถือพี่จะทำให้แกมีเมียนะเว้ยย”

“เหอ ต้องขอบคุณพี่ซองมินต่างหากล่ะ เฮ้อ ฮยองนั่งเงียบๆรอพี่ซองมินโทรมาเถอะ เหอะ”

“ไม่ต้องซองมินโทรมาหรอก พี่จะโทรไปเอง”

“คร๊าบบบ พ่อไก่บุญทุ่ม”

“ฮ่า  ชอบว่ะชื่อนี้ ขอซื้อๆ ”

เฮ้อ ไรท์เตอร์หนักใจ บ้านหลังนี้เหลือเกิน แต่แอบติดใจน้องชายบ้านนี้ ว๊า นอกเรื่องง อ้าว แล้วอีกบ้านนึงล่ะ จะเป็นไงต่อ

ณ บ้านตะกลูลี

ตึ๊ง

“ใครแอดมาเนี้ยยย” ร่างเล็กพึมพัมกับตัวเองจนพี่ชายตัวเล็กอวบต้องแสร้งสงสัยหันไปถามน้องชายตัวเล็ก

“หือ? มีไรรึ๊ป่าวดงแฮ”

“ไม่รู้ใครสิฮ่ะ แอดมาหาผม ผมไม่เคยให้เมล์ใครนี่น๊า ดูสิ เมลล์อ่ะไม่ไม่รู้อ่า starcraft mr.K”

~~ซองมินอ่ารับโทรศัพท์ด้วยคร๊าบบ สุดหล่อที่รักฮยอกโทรมาน๊า~~~

“อ่า พี่ไปคุยโทรศัพท์ต่อนะ เราลองรับดูสิ เพื่อเรารึ๊ป่าวนะ” ซองมินหันมาบอกยิ้มๆ แล้วลุกขึ้นไปคุยโทรศัพท์ที่เตียงแทน

“รับก็ได้”

มือเล็กคลิก ตกลงแล้วก็กดทักทายไปทันที

King of fish donghae      say : สวัสดีฮ่ะ ใครหรอ?

starcraft mr.K                say: มนุษย์ต่างดาวมั้ง

King of fish donghae      say :T^T คุณเป็นใครอ่า อย่ากวนผมสิ

starcraft mr.K                say: ก็ มนุษย์โลกคนนึงนี่ล่ะ

King of fish donghae      say : ถ้าคุณไม่ตอบผมดีๆ ผมไม่คุยกับคุณแล้วนะ

starcraft mr.K    เปลี่ยนชื่อเป็น King of Game

c

แล้วทำไมคนคนนี้ต้องเปลี่ยนชื่อคล้ายเค้าด้วยนะ

King of Game                  say :แกล้งนิดหน่อยเอง โด่ งั้นจ้องรูปดิสกับหัวเอ็มใหม่ฉันดีๆล่ะ

King of fish donghae      say : อ่าฮ่ะได้สิ

ดวงตากลมโต จดจ้องไปที่รูปดิสเพลที่ตอนนี้เป็นรูปตัวประหลาดอะไรไม่รู้ ก่อนมันจะกลายเป็น

“คยูฮยอนหรอ ปะ เป็นไปได้ไง”       S

King of Game kyuhyun   say :จำได้รึ๊ยัง หล่อๆแบบนี้มีคนเดียวนะ

King of fish donghae        say : อ่า คะ คยูหรอ? รู้เมลดงแฮได้ไงอ่า

King of Game kyuhyun   say : หาจากสมุดหน้าเหลืองน่ะ

 King of fish donghae        say : อันนั้นเค้าไว้หาเบอร์โทรไม่ใช่หรอ?

King of Game kyuhyun   say :อ่าสงสัยอาจารย์ห้องฉันไม่ได้สอนน^^

 King of fish donghae        say :แต่นั้นมันความรู้รอบตัวน๊า

King of Game kyuhyun   say : ฉันใช้แต่ความรู้รอบโต๊ะ

 King of fish donghae        say :อ่า คยูอ่ะT^T

King of Game kyuhyun   say :ฮ่าๆๆ นายนี่น่ารักจริงๆเลยเนอะ

 King of fish donghae        say : นะ น่ารัก คยูชมดงแฮ ว่าน่ารักหรอ>///////<

ร่างเล็กเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่ซองมินถึงชอบนั่งบิดไปบิดมาตอนเล่นเอ็มแบบนี้

King of Game kyuhyun   say :อื้ม นายน่ารัก

King of Game kyuhyun   say : นั่งเงียบเลย นั่งเขินอยู่รึ๊ไง^^

 King of fish donghae        say : อ่า ป่าวหรอก

King of Game kyuhyun    say : หรือนายไม่อยากคุยกับฉันกัน

 King of fish donghae        say : ป่าวนะดงแฮอยาก คะ ….เอ่อ

King of Game kyuhyun   say : ฮ่าๆๆ พูดให้จบสิอยากคุยใช่มั้ย ฉันรู้

 King of fish donghae        say : อ่าใช่ ดงแฮก็อยากคุยกับคยู

King of Game kyuhyun   say : ฮ่าๆ ฉันชักเค้าใจแล้วซี่ว่าทำไมฮยองถึงติดเอ็มนักหนา

 King of fish donghae        say :ทำไมล่ะ

King of Game kyuhyun   say : เพราะฉันกำลังเป็นอยู่นี่ไงล่ะ

 King of fish donghae        say :>///////<

King of Game kyuhyun   say : ฮ่าๆๆ ตอนนายหน้าแดงน่ารักชะมัด ดงแฮของฉัน

คำว่าของผมเล่นเอาร่างเล็กน่าแดงซ่านจนคนเป็นพี่ชาย ต้องหัวเราะคิดคักก่อนจะคุยโทรศัพท์ต่อ

 King of fish donghae        say : คยูอ่า ทำไมต้องใส่ของผมมาด้วยล่ะ

King of Game kyuhyun   say : เพราะว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ไม่สิ ตั้งแต่ วินาทีแรกเลยที่ฉันเห็นนาย ฉันมั่นใจเลย ว่านายต้องเป็นของฉันอย่างแน่นอน เพราะอะไรรู้มั้ย เพราะฉันชอบนายตั้งแต่แรกเจอไง รักแรกพบของฉัน

ข้อความที่ร่างสูงพิมมาทำเอาร่างเล็ก ถึงกับนิ่งชะงักหน้าแดงซ่าน จริงๆแล้ว ม่ใช่แค่คยูฮยอนหรอกนะ ดงแฮเองก็คิดว่า คยูก็คือ รักแรกพบของเขาเหมือนกัน

 King of fish donghae        say : เอ่อคยู คยูจะไม่ถามบ้างหรอ? ว่าดงแฮมีแฟนรึ๊ป่าว

King of Game kyuhyun   say : มีก็จะแย่งอ่ะ ทำไม?

 King of fish donghae        say : >////< อ่ะ เอ่อ คยู อยากรู้อะไรมั้ยย

King of Game kyuhyun   say : หืมครับ(เอียงหูฟัง)

 King of fish donghae        say (กระซิบข้างหู) จริงๆแล้วดงแฮก็ชอบคยูตั้งแต่แรกเจอเหมือนกัน>/////<

King of Game kyuhyun   say : กะ ไว้แล้วเชียว ฮ่าๆ นี่นายน่ารักให้น้อยลงได้มั้ยเล่นมุกมากระซิบข้างหูฉัน ฉันก็เขินแย่สิ นี่ฮยองนั่งแซวฉันจะแย่แล้ว

 King of fish donghae        say : อ่า คยูเขินหรอ? ดงแฮก็เขินมากกว่าคยูสิบเท่าสิ อ่าคยูแต่มันดึกแล้วอ่า ดงแฮเริ่มง่วงแล้ว ไปนอนนะ

King of Game kyuhyun   say :  หืม จริงสิ นายห้ามนอนดึก เพราะพรุ่งนี้เจอกันนะ ฉันจะไปรับนายที่บ้านไปโรงเรียนด้วยกัน

 King of fish donghae        say :หา คยูจะมาพาดงแฮไป แล้วรู้จักบ้านดงแฮหรอ?

King of Game kyuhyun   say : นี่ถ้านายอยู่บ้านหลังเดียวกับพี่ซองมินที่ฮยองไปส่งละก็ ฉันไปถูก นายลืมรึ๊ไง กลับบ้านยังไงอ่ะ ตะกี้?

 King of fish donghae        say : อ่านั้นสิ ดงแฮลืม อ่าแย่จริงๆ

King of Game kyuhyun   say : ฮ่าๆๆ ไม่แย่หรอก มันน่ารักมาก นี่ออกเอ็มเถอะฉันนึกอะไรออกแล้ว บอกกู๊ดไนท์ทางนี้ ไม่เอาอ่า ฉันอยากได้ยินเสียงนายมากกว่า

 King of fish donghae        say : หือ โอเค

มือเล็กกดออฟไลน์โปรแกรมก่อนที่จะ เดินไปหาพี่ชายที่กังหันมาพอดี

“อ่า มาพอดีเลย มีคนจะคุยด้วย ” กรี๊ก ซองมินกดเปิดลำโพงขึ้นสักพักก็มีเสียงทุ้มจากปลายสายทักทายขึ้นมา

“สวัสดีครับ ท่านผู้ฟังที่น่ารักปลายสายวันนี้ คุณทั้งสองอยู่กับ ดีเจฮยอกแจครับ และน้องชายที่รักผมเองดีเจคยู เฮ้อ แกมาทักทายดิ ยื่นทำไรอยู่ว่ะ  ฮยองผมเตรียมตัวก่อนดิ โด่ ผมดีเจคยูนะครับ เอ่อ จริงๆแล้ววันนี้น่ะ ผมมีเพลงเพลงนึงมามอบให้ผู้ชายตัวเล็ก คนนึง ดงแฮครับ ฟังผมอยู่ใช่มั้ย”

“อื้อ ดงแฮฟังอยู่”

“อ่า มันตื่นเน้นนะครับท่านผู้ฟังกว่า เราจะบอกความรู้สึกออกจากปากว่าเรา ชอบใครสักคนวันนี้ผม เตรียมเพลงเพลงนึงมามอบให้เค้า ดงแฮครับฟังนะ

Listen… to you `듣죠... 그대를 


아닌데 나는 아닌데 정말 이건 말이 안되는데
อา นิน เด นา นึน อา นิน เด ชอง มัล อี กอน มัล ลี อัน ดเว นึน เด
ไม่เลย.. มันไม่ใช่ตัวผม.. ความรู้สึกแบบนี้ มันไม่ใช่เลย

밥을 먹어도 잠이 들 때도 미쳤는지 그대만 보여요
พา พึล  มอ กอ โด จา มี ดึล เด โด มี ชอซ นึน จี คือ เด มัน โบ ยอ โย
ไม่ว่าตอนที่ผมจะกิน จะนอน ผมจะเห็นแต่ภาพคุณเสมอ ผมคงบ้าไปแล้ว..

언제나 나를 종일 나만을 못살게해 미웠는데
ออน เจ นา นา รึล จง อึล นา มา มึล มซ ซัล เก เฮ มี วอซ นึน เด
ผมชักจะเบื่อคุณแล้วนะ เพราะคุณชอบทำให้ผมเดือดร้อนทุกวันเลย

어떻게 내가 어떻게 그댈 사랑하게 됐는지 이상하죠
ออ ตอ เค เน กา ออ ตอ เค คือ เดล ซา รัง ฮา เก ดิซ นึน จี อี ซัง ฮา จโย
ทำยังไงดี จะให้ผมทำยังไงดี ผมหลงรักคุณแล้ว ช่างเป็นความรู้สึกที่แปลกจริงๆ

내 마음은 그대를 듣죠 머리부터 발끝까지
เน มา อึม อึน คือ เด รึล ดึด จโย มอ รี บู ตอ บัล กึต กา จี
หัวใจผมฟังแค่คุณเท่านั้น ตั้งแต่หัวจนถึงปลายเท้า

친구들 나를 놀려도 내 가슴은 모두 그대만 들려요
ชิน กู ดึล นา รึล นล รยอ โด เน คา ซึม มึล โม ดู คือ เด มัน ดึล รยอ โย
แม้ว่าเพื่อนของผมจะล้อผมมากแค่ไหน หัวใจผมก็ได้ยินแค่คุณเท่านั้น




하나둘셋 그대가 웃죠 숨이 멎을 것만 같죠
ฮา นา ทูล เซซ คือ เด กา อุซ จโย ซู มี มอจ อึล กอซ มัน กัต จโย
หนึ่ง สอง สาม ! พอคุณยิ้ม ตอนนั้นคุณทำให้ผมลืมหายใจ

그대 미소를 담아서 매일 사랑이란 요리하죠 영원히
คือ เด มี โซ รึล ทา มา ซอ เม อิล ซา รัง อี รัน โย รี ฮา จโย ยอง วอน ฮี
ทุกๆวัน ผมจะสะสมรอยยิ้มของคุณแล้วเอามันไปปรุงเป็นอาหารที่ชื่อว่า ‘ ความรัก ’ ตลอดไป..

I love you, love you, love you,
love you, love you, love you yeah ~

왜 그댄 나를 잠시도 나를 가만두지 않는 건지
เว คือ เดน นา รึล จัม ชี โด นา รึล กา มัน ทู จี อันฮ นึน กอน จี
ทำไมคุณถึงไม่ยอมทิ้งผมไว้ลำพังเลย สักวินาที

기가 막히고 어이 없어도 내 가슴은 그대만 불러요
คี กา มัก คี โก ออ อี ออบ ซอ โด เน คา ซึม มึน คือ เด มัน บุล รอ โย
แม้ว่าผมจะลืมคำที่จะพูด แม้ว่าหัวใจจะสับสนแค่ไหน หัวใจผมก็เรียกร้องหาคุณ

그댈 위해서 요릴 하는 난 휘파람에 신이 나죠
คือ เด วี เฮ ซอ โย ริล ฮา นึน นัน ฮวี พา รัม เม ชิน อี นา จโย
ตอนที่ผมจะปรุงอาหารให้คุณ ผมรู้สึกแปลกใจที่ตัวผมผิวปากออกมา

환하게 웃을 그대 모습에 손을 베도 내 맘은 행복하죠
ฮวัน ฮา เก อู ซึล คือ เด โม ซึม เม โซ นึล เบ โด เน มา มึน เฮง โบ คา จโย
แม้ว่าผมจะทำมีดบาดนิ้วตัวเอง แต่หัวใจผมก็คิดถึงรอยยิ้มอันสดใสของคุณได้อย่างร่าเริง

내 마음은 그대를 듣죠 머리부터 발끝까지
เน มา อึม อึน คือ เด รึล ดึด จโย มอ รี บู ตอ บัล กึต กา จี
หัวใจผมฟังแค่คุณเท่านั้น ตั้งแต่หัวจนถึงปลายเท้า

친구들 나를 놀려도 내 가슴은 모두 그대만 들려요
ชิน กู ดึล นา รึล นล รยอ โด เน่ คา ซึม อึล โม ดู คือ เด มัน ดึล รยอ โย
แม้ว่าเพื่อนของผมจะล้อผมมากแค่ไหน หัวใจผมก็ได้ยินแค่คุณเท่านั้น

하나둘셋 그대가 웃죠 숨이 멎을 것만 같죠
ฮา นา ดุล เซซ คือ เด กา อุซ จโย ซู มี มอจ อึล กอซ มัน กัต จโย
หนึ่ง สอง สาม ! พอคุณยิ้ม ตอนนั้นคุณทำให้ผมลืมหายใจ

그대 미소를 담아서 매일 사랑이란 요리하죠
คือ เด มี โซ รึล ทา มา ซอ เม อิล ซา รัง อี รัน โย รี ฮา จโย 
ทุกๆวัน ผมจะสะสมรอยยิ้มของคุณแล้วเอามันไปปรุงเป็นอาหารที่ชื่อว่า ‘ ความรัก ’

언젠가 밤이 지나가고 또 밤이 지나가고 또 밤이 지나
ออน เจน กา บา มี จี นา กา โก โด บา มี จี นา กา โก โด บา มี จี นา 
แม้ว่าคืนนี้ คืนนั้น คืนไหนจะผ่านไปแล้วผ่านไปเล่า กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

나 기억이 희미해져도
นา กี ออ คี ฮวี มี เฮ ชยอ โด
แม้ว่าผมจะจำอะไรไม่ได้เลย

언제나 내 맘은 미소짓는 내 눈은 떠나지 않겠다고 그댈 영원히
ออน เจน นา เน มัม อึล มี โซ จิซ นึน เน นุน นึน ตอ นา จี อันฮ เคซ ดา โก คือ เดล ยอง วอน ฮี
หัวใจของผมกับรอยยิ้มในดวงตานี้จะไม่จากคุณไปไหน.. จะอยู่กับคุณตลอดไป

내 마음은 그대를 듣죠 머리부터 발끝까지
เน มา อึม อึน คือ เด รึล ดึด จโย มอ รี บู ตอ บัล กึต กา จี
หัวใจผมฟังแค่คุณเท่านั้น ตั้งแต่หัวจนถึงปลายเท้า

세상이 모두 웃어도 내 가슴은 모두 그대만 들려요
เซ ซัง อี โม ดู อุซ ซอ โด เน คา ซึม มึล โม ดู คือ เด มัน ดึด รยอ โย
แม้ว่าโลกทั้งใบจะหัวเราะเยาะผม ผมก็จะฟังแค่คุณ

하나둘셋 그대가 웃죠 숨이 멎을 것만 같죠
ฮา นา ดุล เซซ คือ เด กา อุซ จโย ซู มี มอ จึล กอซ มัน กัต จโย
หนึ่ง สอง สาม ! พอคุณยิ้ม ตอนนั้นคุณทำให้ผมลืมหายใจ

그대의 기를 담아서 매일 사랑한다 키스하죠 영원히
คือ เด เย คี รึล ทา มา ซอ เม อึล ซา รัง ฮัน ดา คี ซิ ฮา จโย ยอง วอน ฮี
ทุกๆวัน ผมจะเก็บหัวใจของคุณ ผมจะจูบคุณ และพูดว่า ผมรักคุณ ตลอดไป..
love you, love you, love you,
love you, love you, love you, Oh my baby my love

ดงแฮครับ ผมรู้สึกเหมือนเพลงนี้จริงๆ ไม่ไหวล่ะ ผมเขินจริงๆนะถึงจะเห็นผมเป็นแบบนั้นก็เถอะ พรุ่งนี้ฉันจะไปรับนายที่บ้านนะ กู๊ดไนท์นะครับที่รัก ของผมม”

“คยู คยูจะทำให้ดงแฮร้องนะ >/////< กู๊ดไนท์นะ คยูของดงแฮ”

“วิ้วว บอกรักกันผ่านรายการ ตอนนี้เจ้าน้องชายมันมันหน้าแดงแจ๋เลยครับท่านผู้ฟัง ซองมินครับผมว่าเรามาปิดรายการวิทยุกันเถอะนะ”

“อ่าฮ่ะได้สิ วันนี้ก็ดึกมากแล้วนะครับ ทั้งผู้ฟังและดีเจได้เวลานอนแล้วและตอนนี้ ฮยอกแจอ่า”

“ครับบ”

“เรามาพูดพร้อมกันน๊า”

“ได้ซีที่รัก”

“อ่า ฮานา ทูล เซต คืนนี้พวกเราขอบอกว่า กู๊ดน์นะครับ เจอกับพวกเรา คยูเฮ และฮยอกมินได้ใหม่ในตอนพิเศษ สำหรับคืนนี้ พวกเรารักคนอ่านนมากๆๆนะครับ ติดตามและเอ็นดูพวกเราต่อไปน๊า บายย”

The end