[ BLACKPINK X BTS ] The Letter Of Nostalgia

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ณ บริษัทแห่งหนึ่ง

ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งเขียนอะไรบางอย่างลงในกระดาษ นั่งเขียนไปยิ้มไป

ใครที่เห็นคงตกใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะเขาเป็นเสือยิ้มยากไงล่ะใครที่ทำให้เขา

ยิ้มได้คนๆนั้นจะถูกยกย่องเลยล่ะ

         ก๊อก!       ก๊อก!

"ใครครับ"ชายหนุ่มคนนั้นรีบเก็บกระดาษนั่นไว้หลังเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ แล้วอ่าน

แฟ้มกองโตที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานบังหน้าแทน

ทำหน้านิ่งๆ เข้าไว้ไอ้กิ

"ริ มาหาพี่ถึงนี้มีอะไรหรือเปล่า"เยริน้องสาวของยุนกิที่เดินเข้ามาพร้อมกับถุง

ขนมเค้กจากร้านเจ้าดังด้วยหน้าตายิ้มแย้ม

"กลับบ้านกันค่ะพี่ยุนกิไปเซอร์ไพรส์วันเกิดแม่กัน"

"พี่มีงานต้องเคลียร์ ริ"

"ค่อยเคลียร์พรุ่งนี้สิคะ"เยริเก็บแฟ้มงานที่ยุนกิอ่านอยู่แล้วหาที่วางไว้

"ริไปก่อนเลยพี่ต้องไปหาเพื่อน ไว้พี่จะเซอร์ไพรส์ของพี่เอง"

"ก็ได้ค่ะพี่ยุนกิ ริไปนะคะ"

"อืม เจอกันที่บ้าน"

เยริเดินออกไปจากห้อง ยุนกิก็หยิบกระดาษนั้นมาเขียนต่อจนเสร็จแล้วนำกระดาษ

นั้นมาใส่ไว้ในซองจดหมาย หลายคนอาจสงสัยว่าผมกำลังทำอะไรอยู่เขียน

จดหมายทำไมและใช่ครับผมไม่บอกพวกคุณหรอก ถ้าบอกมันก็ไม่สนุกสิเอาเป็นว่า

เมื่อดำเนินเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆพวกคุณก็จะรู้เองว่าผมเขียนจดหมายทำไมและเขียนให้ใคร

ยุนกิขับรถไปที่โบสถ์คริสต์แห่งหนึ่งพร้อมกับจดหมายที่เพิ่งเขียนเสร็จไปด้วย

เมื่อถึงยุนกิก็ไปที่หน้าหลุมฝังศพของคนหนึ่งที่มีความหมายสำหรับเขามากที่สุด

ที่ตอนนี้ได้จากเขาไปแล้วเมื่อไม่นานมานี้

"แชง กิมาหาแชงแล้วนะแชงเป็นไงบ้างสบายดีไหม"

แชยองหรือแชง แฟนคนแรกของยุนกิเราบังเอิญเจอกันที่มหาวิทยาลัยตั้งแต่ปีหนึ่ง

ยุนกิตามจีบแชยองจนจีบสำเร็จหลังจากนั้นก็เป็นแฟนกันมา ยุนกิมีความสุขมากที่

มีแชยองในชีวิตจนวันหนึ่งแชยองเริ่มที่จะหายไปจากชีวิตของยุนกิ และได้รู้ว่าที่

แชยองหายไปเพราะกำลังจะแต่งงานกันกับ ชานยอล ยุนกิเสียใจมากและพยายาม

ที่จะลืมแชยอง แต่วันเวลาผ่านไปยุนกิก็เจอกับแชยองอีกครั้ง

"กิ"

"แชง"

แชยองที่มีรอยช้ำตามร่างกายเต็มไปหมด ยุนกิดึงแชยองมากอดไว้แล้ว

ปลอบขวัญแชยองให้หยุดร้องไห้แต่. . . . . . . . . . .

     ปัง!!    ปัง!! 

ใช่ครับตามขั้นตอนของนิยายที่นางเอกเจอกับพระเอกนั่นแหละครับ ชานยอล

ยิงแชยองตายอยู่ในอ้อมกอดของผมแล้วเขาก็ยิงตัวเขาตายตาม จากที่ผมต่อ

เรื่องเข้าด้วยกันคือ ชานยอลทำร้ายร่างกายแชยองเธอพยายามหาทางหนีจน

มาเจอผมเข้าชานยอลวิ่งมาเจอด้วยสภาพเมาแอลกฮอล์และยิงแชยองตาย

รู้สึกผิดจึงยิงตัวตายตาม ผมกอดแชยองไว้แล้วร้องไห้ออกมาไม่หยุด

"แชงใจร้ายมากนะ เพิ่งได้เจอกันแต่มาตายต่อหน้าต่อตาเนี่ย"

ยุนกิวางจดหมายไว้ข้างช่อดอกกุหลาบสีขาว

"กิเขียนจดหมายฉบับใหม่มาให้แชง เหมือนตอนที่เริ่มเขียนตอนปีสองไง"

ยุนกิคิดย้อนเวลาไปตอนนั้น ที่อยู่ดีๆแชยองก็เดินมาพอกับซองจดหมาย

"แชง เอาซองจดหมายมาทำอะไร"

"แชงเอามาให้กิ"

"ให้กิ ? ทำไม"

"ถามมาได้ก็ให้เขียนไงคะ"

"แชง สมัยนี้เขายังใช่จดหมายเขียนหากันอีกหรอ"

"ทำไมอ่ะ แชงว่าน่ารักดีออก"

"จะให้กิเขียนหาแชงหรอ"

"ใช่ กิ"

แชยองเอาซองจดหมายส่งให้ยุนกิ ยุนกิรับมาแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

"กิยอมเขียนให้แชงเถอะนะ"

"กิยังไม่ได้พูดว่าจะไม่เขียนให้นี่"

"เย้ งั้นเริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้ กิต้องมีจดหมายให้แชงวันละฉบับ"

"สบายๆวันละสองฉบับยังได้"

"จ้า พ่อคุณขี้หยิ่ง"

"หยิ่งแล้วรักไหมล่ะ"

"เออ. . . . . ."

"แชงไม่รักกิแล้วหรอ"

ยุนกิทำท่าทางงอนแล้วหันไปอีกทาง อย่างเรียกร้องความสนใจ

"กิ"

ยุนกิหันไปตามเสียงที่เรียกชื่อของตัวเอง เป็นแชยองกำลังทำท่าทางอ้อนยุนกิอยู่

"หายงอนนะกิ"

"ไม่"

"น๊าาาาาา"

"ไม่"

แชยองเห็นว่ายุนกิยังงอนอยู่ จึงหอมแก้มยุนกิข้างซ้ายแล้วทำท่าอ้อนเหมือนเดิม

"หายงอนยัง"

"ไม่หาย"

"ทำไงให้หายอ่ะ"

"ให้หอมแก้มคืนก่อน"

ยุนกิหอมแก้มแชยองทั้งซ้ายขวาอยู่นานจนแชยองบอกให้พอ

"พอได้แล้วกิ"

"กั๊บ แชงกิอยากรู้ว่าทำไมแชงถึงอยากให้กิเขียนจดหมายให้อ่ะ"

"แชงอยากรู้ว่าถ้าเราไม่มีอินเทอร์เน็ตไว้ติดต่อกัน เราจะบอกคิดถึงหรือรักกันยังไง"

"ก็แบบนี้ไง กิรักแชงนะ"

"ฮ่าๆๆฮ่าๆๆ"

ยุนกิทำท่าทางตลกๆ จนแชยองหัวเราะไม่หยุด

"ตลกขนาดนั้นเลยหรอ"

"ก็ใช่น่ะสิ น่ารักจังแฟนใครเนี่ย"

"น่ารัก แล้วรักไหมล่ะ"

"ทั้งน่ารัก แล้วก็รักมากด้วย"

ยุนกิประคองหน้าแชยองแล้วประกบจูบลงที่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบา

กลับมาในปัจจุบันที่ยุนกิยืนอยู่หน้าที่ฝังศพของแชยอง ยุนกิเริ่มน้ำตาคลอที่ตาทั้งสอง

ข้างยุนกิแล้วรีบปาดน้ำตาให้อยู่ในสภาพปกติ

"กิเอาจดหมายฉบับนี้มาให้แชง กิอยากให้แชงอ่านมันนะ

แชงจะได้รู้ว่ากิรักแชงมากขนาดไหน กิจะเขียนมาให้อ่านบ่อยๆนะ"

วันเวลาที่ผ่านมา

ความรักเราช่างสุขเกินกว่าสิ่งไหน

แต่วันเวลาได้เปลี่ยนผันตามกาลเวลา

มันอาจจะเหลือแค่เพียงความหลัง

ความรักเราในวันเก่า

ไม่เคยเข้าใจจนฉันได้เจอด้วยตัวเอง

ขอบคุณที่เธอผ่านเข้ามา

ให้ฉันได้รู้ว่าความรักที่ทุ่มเท

อาจจะทำร้ายให้เราเสียใจ

แต่เราจะเดินผ่านพ้นมันไปได้สักวัน

ขอบคุณเวลา-Sukhumvit66

ขอบคุณที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผู้ชายคนนี้

. . . .สัญญาว่าจะไม่ลืมผู้หญิงที่ชื่อ.....แชยอง

จบแล้วนะคะสำหรับ

The Letter Of Nostalgia

nostalgia = ความคิดถึง

นะคะเผื่อใครยังไม่รู้ เรื่องนี้จริงๆตั้งใจจะแต่งยาวค่ะ

แต่กลายเป็นเรื่องสั้นซะงั้น หวังว่าจะสนุกนะคะ

เรื่องนี้ถือเป็นหนึ่งในเรื่องที่ชอบของไรท์

ขอเสียงคนชอบ  โรเซ่-ชูก้าด้วย

ถ้าชอบเรื่องนี้ ฝาก เม้น ติ ชมด้วยนะคะ

เผื่อเป็นกำลังใจให้แต่งเรื่องใหม่

                                                                     NeverBack

เนื้อเรื่อง

พิมพ์​เนื้อหา๹ร๫นี้