คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [RE:SF] Friend Hyuk - Min Rewrite! ยาวขึ้น ฮาึ้ขึ้น!
-Friend-
Pairings EunHyuk – SungMin
Author Ni_Yaoi
Category Romance~
.......ขอแค่เห็นเขามีความสุข.......
.......ขอแค่ได้อยู่ข้าง ๆ เขาคนนั้น......
.......ขอแค่ได้รัก……ก็พอนะ.......
........แห่ะๆๆ ซึ้งเกิน -..-.............
.
.
.
.
.
“ฮยอกแจ~เค้าอยากกินพายฟักทองอ่า..ไปเป็นเพื่อนมั่งซิ”เสียงแหลมเล็ก ผสมกับความบ๊องแบ้วดังลั่นมาในห้องนอนของผม ซึ่งเป็นสัญญาณว่าคนตัวเล็กของผมกำลังเข้ามา ผมจึงแกล้งหลับตาปี๋ต่อ ฮี่ๆ เสร็จแน่กระต่ายน้อย ใครจะรู้เวลากระต่ายของผมอ้อนมันรักสุโข่ยเพียงใด อันยองค้าฟฟฟ*0* ท่านผู้อ่านผมลีฮยอกแจ แห่งราชวงส์ SJ จุ๊บๆ ผมจะได้กลับมาเป็นพระเอกอีกครั้งหลังจากที่เป็นนางเอกของไรเตอร์มาหลายเรื่องแล้ว -0- เรื่องใหม่ก็ไม่ได้ต้องรีไรส์อ่าน่ะ -.- แต่ไม่เป็นไร บางทีผมอาจจะแมนขึ้นก็ได้น่ะ ฮี่ๆ นอกเรื่องแล้วๆ -..-“ แล้วไอ้เสียงแหลมเล็กนั่นก็ไม่ใช่ใคร ก็กระต่ายน้อยของผมไง ลีซองมิน เจ้านั่นเป็นเพื่อนรัก(มาก)ของผม ซึ่งในอนาคตอันไม่ไกลไม่ไกลนี้ๆ เราอาจจะได้เป็นอย่างอื่นกัน *00*
“ฮยอกแจ ยังไม่ตื่นหรือไงเนี๊ยะ~ สายแล้วน่ะ!”เจ้านั่นเดินมาใกล้ๆ แล้วเขย่าผม หึหึ กระต่ายน้อยเสร็จผมแน๊ๆ ฮี่ๆ ผมยังคงแน่นิ่งไม่ตอบโต้
“ฮยอกแจๆๆ ฮยอกแจ๋จ๋า~”โห้ย ผมล่ะชอบจริงจริ๊ง! การที่มีกระต่ายมาอ้อน
“งื้มมมมมม~นาย
“นี่ก็สายแล้ว ฉันอยากให้นายตื่นนน~ แล้วก็ไปซื้อพายฟักทองเป็นเพื่อนฉันน *0* น่าน่ะๆๆๆๆๆ”ซองมินพูดแล้วเอามือนิ่มมาจับหน้าผมบิดไปมา อย่ามายั่วกันน่ะ! -.-
“ย๊ากกกกกกกกก! นายทำอะไรน่ะ”เจ้านั่นร้องลั่นทันที เมื่อผมคว้าตัวอวบๆ มากอด
“หมอนข้างแบบนายมันหายากกกกกก~ กอดก่อนๆ ><”ผมว่าแล้วกอดแน่น
“ปล่อยเลยน่ะฮยอกก ฮยอกอ่า-3-“ว่าไปนั่นแล้วก็ดิ้นคลุกๆ
“ขอแป๊บนึงน่ะๆ -.-”
“ปล่อยนะๆ! ปล่อยเลย! ลุกได้แล้วเดี๋ยวพายฟักทองฉันหมด! ฉันจะฆ่านาย!”ซองมินตะโกนใส่หูผม แล้วดิ้นออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ผมนอนเคลิ้มอยู่คนเดียว -0- ไรอ่า ไม่คุ้มเลย ผมรีบลุกจากที่นอน อาบน้ำ แปรงฟัน แต่งตัวอย่างรวดเร็ว แล้วลงมาข้างล่าง เดี๋ยวจะโดนโค้สลาย ให้ตาย! ใครบังอาจะปล่อยกระต่ายผมยืนทำหน้าเหมือนกระต่ายขาดน้ำอยู่คนเดียวเนี๊ยะ หายไปไหนกันหมด! ผมรีบใช้วิชาตัวเบารีบเดินไปกอดเข้าข้างหลังเสียเลย ~คึคึ
“ไปหรือยังล่ะหืม? แล้วคนอื่นไปไหนหมดทำไมปล่อยให้นายยืนคนเดียวเนี๊ยะ”
“เขาก็ไปทำงานกันน่ะซิ! ไปๆ นี่นายกอดฉันบ่อยไปไหม ปล่อยยยยยยยยยย~”ซองมินใช้ระบบกระทุ้งศอก แล้ววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
“รอด้วยสิค้าบบ ที่รัก~”
“ไอ้บ้า ใครๆ ที่รักนาย -///-“ซองมินสวนมา ก็นายแหล่ะที่รักฉันไงเล่า -3- วันนี้เป็นวันธรรมดา คนบนท้องถนนจะไม่ค่อยเยอะนัก ทำให้เราไม่ต้องปิดหน้าปิดตาจนเปรียบเสมือนผู้ก่อการร้ายข้ามชาติ
“วันนี้สงบดี”ซองมินพึมพำๆ ขณะที่เรานั่งกินขนมกันอยู่ในร้านร้านโปรดของซองมิน
“อื้มม ..นี่ค่อยๆ กินก็ได้น่า มันไม่หนีนายหรอก”ผมแซวเมื่อเห็นว่ากระต่ายน้อยของผม มีเศษขนมติดเต็มปากไปหมด น่าเช็ดด้วยปากจริงๆน่ะ -3-
“ก็ฉันหิวนี่ ข้าวยังไม่ได้กินเลย พี่ฮันก็กลับบ้าน ไม่อยู่อีกTT มันไร้ของกินสิ้นดีเลยล่ะ พี่ชิ้นก็แย่งเก็บไปตุนหมด ฉันน่าสงสารออกน่ะTT”
“ฮ่าๆๆ ครับผมม น่าสงสารก็น่าสงสาร”
“ใช่ๆ นายต้องสงสาร และสงเคราะห์ฉันโดยจ่ายที่ฉันกินอยู่นี่ แล้วก็ซื้อกลับบ้านให้ด้วยน่ะฮยอกกกก~”แม่เจ้า! ไปติดโรคงกแบบนี้มาจากไอ้หมวยแน่ – 0 – มันเป็นโรคที่เคะทุกคนเขาเป็นกัน คุณคิดว่าผมเป็นไหม ฮ่าๆๆๆ
“งกจริง! -0- ฉันไม่ได้รวยเหมือนไอ้วอนน่ะ ลืมขอตังค์มันมาเลย ๆเห็นมันนอนอยู่ในห้อง-3-“
“แล้วทำไมต้องไปขอซีวอนด้วย!”ทำไมต้องน้ำเสียงไม่พอใจแบบนั้นด้วยล่ะน่ะ
“นายลืมหรือไงว่าฉันวอนฮยอกน่ะ ฮ่าๆ”ผมว่าแล้วขยี้หัวซองมินอย่างหมั่นไส้ เจ้านั่นทำหน้าเหมือนว่าลืมตัวยังไงยังงั้นหึงผมหรือไง
“ใช่ซี่ ฉันมันไม่มีคู่นี่ ไม่เป็นเดี๋ยวไปเล่นด๊องมินก็ได้!”
“ไอ้บอมมันจะได้ฆ่านายน่ะซิ ฮ่าๆๆ”
“ชิ! เปลี่ยนเรื่องๆ ไม่เอาไม่คุยเรื่องนี้! เออใช่! ฉันไม่เชียร์วอนฮยอก!”
“แต่เอลฟ์เชียร์ครับ ฮ่าๆๆ นายหึงฉันหรือไงเนี๊ยะดูทำหน้าเข้า”ผมแซว
“ไม่หึง! เปลี่ยนเรื่องจะไปเปลี่ยนไหม ไม่เปลี่ยนฉันจะสั่งเหมาทั้งร้านให้นายล้างจานคอยดู!”ท่ากระต่ายขู่ฟ่อมันช่างน่ารักเหลือเกิ๊น
“เดี่ยวให้ไอ้วอนมาจ่ายให้ ฮ่าๆๆๆๆ กินไปเถอะน่า เปลี่ยนเรื่องๆ”ผมตัดไฟทิ้งดีกว่าเพราะดูหน้าถ้าเถียงเจ้าตัวดีเหมาทั้งร้านแน่ๆ แล้วผมจะซวยเอา
“ดีมาก! สั่งอีกๆ ฉันยังไม่อิ่มอ่ะ..”ดูๆ จะกินไปไหนเนี๊ยะ ผมยังกินไม่หมดอันเลยน่ะแต่ที่รักผมนี่ซิกินเข้าไป 3 อันแหล่ะ จะเลี้ยงไหวหรอเนี๊ยะ -3- ผมนั่งกินขนมกับซองมินอย่างมีความสุขก่อนที่ตะมีความรู้สึกแปลกๆ เข้ามา ราวกับว่า คงอีกนานที่จะไม่ได้มานั่งกินแบบนี้ด้วยกันยังไงยังงั้น ย๊า~ผมมีสัมผัสพิเศษแบบแฮรี่ พอร์ตเตอร์เหรอเนี๊ยะ -00-
“เอานี่ๆๆๆ กลับบ้านน่ะครับ^0^”ยังไม่วายๆ มายืนตรงเค้าเตอร์แล้วสั่งต่อ เชื่อเลยจริงๆ
“- -นายทำเหมือนกับพายฟักทองเขาจะไม่ทำพายฟักทองขายอีกแล้ว”
“นานๆ ฉันจะมีคนจ่ายให้น่ะ ต้องเต็มที่”ว่าแล้วก็เดินออกไปอย่างลั้ลล้าออกไป ทิ้งให้ผมรับชะตากรรมทั้งตายเงินแบกขนมกับบ้าน ย๊ากกกกกก!ไม่รักไม่ทำน่ะเนี๊ยะ ผมกับซองมินกลับบ้านถึงเวลาหกโมงเย็นเป๊ะๆ ซึ่งเป็นเวลาที่สมาชิกจะทยอยกันกลับบ้าน
“กับมาแล้วเหรอไอ้ไก่แล้วนั่นแบกอะไรมาน่ะ- -“เจ๊เอ่ยทักทันทีเมื่อเห็นผมแบกถุงขนมเข้ามาในบ้าน
“ของไอ้นี่ - 0 – ซีวอนจ๋า~ มาเอาไปเก็บให้หน่อย”ผมหันไปบอกไอ้ม้าที่โผล่ออกมาจากในครัวพอดี มันเดินมาคว้าไปอย่างว่าง่าย แบบแอบทำหน้าหมั่นไส้เล็กน้อย ฮ่าๆๆ มันเป็นสนธิสัญญา108 -.- ที่มันจะต้องเชื่อฟังผมเพราะว่ามันเป็นคนขอให้เล่นวอนฮยอก ฮ่าๆๆสะใจ ผมมองไปที่กระต่ายน้อย ที่มองอย่างหมั่นไส้ผมแปลกๆ
“ฮยอก~เมียตัวจริงของแกมันหึงจนตาทะลุแล้วนั่น”เจ๊แซวซ้ำอีก สะใจ ฮ่าๆๆ
“ไม่หึง! ก็เป็นแค่เพื่อนกันจะไปหึงทำไมเล่า -3-“ซองมินว่า นั่นซิน่ะ ..นายกับฉันมันก็แค่เพื่อนกัน เฮ้ออ คราวนี้เป็นผมบ้างที่ทำหน้าเบื่อโลกขึ้นมาทันที แล้วเดินเข้าไปหาที่รักอีกคนในครัว ซีวอน สมน้ำหน้าจะทำตัวเป็นซุปเปอร์แมน พี่ฮันไม่อยู่ไปอาสาทำกับข้าวแทนซะงั้น ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
“เป็นอะไรล่ะค้าบ ดูทำหน้าเข้า”มันทัก
“หิวข้าว~ทำเร็วหน่อยซี่ ฮ่าๆๆ เออไอ้วอน แล้วนี่กลับมาครบหรือยัง?”
“ยังครับ พี่ทึกยังประชุมอยู่เลย”
“งืมๆ มีอะไรให้ช่วยไหม”
“ไม่ต้องหรอกครับ เดี่ยวทุกคนจะไม่ได้กินข้าวแบบดีๆ นั่งทำหน้าสวยๆ อยู่ตรงงั้นดีแล้ว”
“ฉันหล่อน่ะ! ไม่สวย!”
“สวยไม่หล่อ! ผมซิหล่อ!”
“จะให้ฉันหล่อดีๆ ไหม!”
“ไม่!!”
“ไม่หล่อ งั้นจะเลิกเล่นวอนฮยอก!”ไม้ตายสุดยอด!
“ชิ!! หล่อก็หล่อ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ >0< ดีมากก! รีบทำเร็วๆ เข้าน่ะ จุ๊บๆ~”ผมว่าแล้วเดินออกมาอย่างอารมณ์ดี เถียงไอ้วอนชนะมัน มีความสุขเป็นบ้า! ผมไปอาบน้ำดีกว่า ร้อนๆ
“ทำอะไรอยู่น่ะ”ผมอดแวะทักเจ้ากระต่ายของผมไม่ได้ ไม่มีเสียงรับแห่ะ -0- งอนหรือเปล่าอ่ะ! ไม่มั่ง ผมผลักประตูเข้าไป อ้อหลับนี่เอง -.- ทั้งซองมิน ทั้งพี่ชิน ผมว่าเขาสองคนเริ่มมีขนาดคล้ายๆ กันแล้วน่ะ ฮ่าๆๆ เหมือนพ่อกับลูกยังไงยังงั้น! ไม่กวนดีกว่า คงจะเหนื่อยกับการเดินทางไปกินพายฟักทองมา ส่วนพี่ชินผมว่าเขาคงกินจนหลับ หรือไม่ก็เหนื่อยจากเล่นเกมส์ แหง -..-
“เอาล่ะทุกคน ! พี่มีเรื่องจะมาประกาศ~”พี่ทึกเอ่ยขึ้นในห้องนั่งเล่นยามดึก เพราะสมาชิกทุกคนชอบมานั่งเล่นกันที่นี่ แล้วเม้ามาสวีทโชว์อะไรกันไปเรื่อย บลาๆ
“???”ทุกคนดูจะสงสัยเพราะนอนเล่นกันอยู่ดีๆ กำลังเพลิน ๆ
“ทุกคนคงจะรู้จักโจว คยูฮยอน?”พี่ทึกเอ่ยถาม ห๊ะ! โจวคยูฮยอน ! = =ให้ตายเถอะ ผมไม่ชอบชื่อนี้จริงๆ เพราะมันนั่นแหล่ะ แค่โผล่มาไม่ถึง 3 วันตอนนั้นซองมินเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ไม่น่ะ! ขนผมชักจะลุกซู่ซ่า อดสนใจประเด็นนี้ไม่ได้เสียแล้ว ร่างกายผมเริ่มไม่อยู่สุข ลุกขึ้นมานั่งตั้งใจพี่ทึกซะแล้ว
“คยูฮยอน! ย๊า>//< คยูฮยอนนา~ อ่า ทำไมพี่ทึก บอกๆ!”ซองมินดูจะระรี้ระริกเป็นพิเศษ
“คยูฮยอน เด็กคนนั่นที่หน้าตาหล่อๆ ใช่ไหมทึก -..-“เจ๊เสริม อะไรเล่า! เหอะผมไม่ชอบจิงๆ ความรู้สึกแบบนี้= = ยิ่งผมได้ยินชื่อบ่อยๆ ชักจะหลอนแล้วซิ!
“คยูฮยอน จะมาเป็นสมาชิกคนที่ 13 ของวงเราน่ะ^^”
“ห๊ะ!!”พวกเราแทบจะประสานเสียงเป็นเสียงเดียวกัน
“อืมจริงๆ ก็ทางค่ายเขาคุยกันน่ะ อะไรก็ไม่รู้ ฉันอ่อนเยาว์ยังคงไม่เข้าใจ ฮ่าๆ แต่ฉันว่าเด็กนั่นก็ไม่เลวน่ะ เสียงก็ดี ร้องเพลงเพราะ แถมก็เคยร่วมกิจกรรมกับพวกเรามาแล้วนี่ น่าจะเข้ากันได้ไม่ยาก ดูจากท่าทางเจ้าพวกนี้น่ะ”พี่ทึกชี้ไปยัง ซองมิน ทงแฮ และ เจ๊ เฮ้ยย! แต่มันไม่ใช่ประเด็น= =ห๊ะ! เฮ้ยยยย! ไม่จิ๊ง! ผมรับไม่ได้ แค่ทำงานร่วมกันตอนนั้น ซองมินยังเหินห่างกับผมอย่างกะอะไร นี่ๆๆๆ เอามันมาอยู่ร่วมชายคาอ่อ ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก! รับไม่ได้!
“พรุ่งนี้เขาให้ไปรับคยูมาอยู่ร่วมกับเรา เพราะว่าจะได้ซ้อมเต้นอะไรด้วยกัน..แล้วก็ เดี่ยวจะมีโปรเจ็คต์อะไรไม่รู้เราจะต้องไฟติ้งงงงง โอเคหมายน้องๆ ที่รัก><”พี่ทึกว่า = =ผมรับไม่ได้อ่ะ จะมีใครรู้ไหม ผมมองไปที่ซองมิน เจ้านั่นทำท่าน่าหมั่นไส้เกินไปแล้ว เง้อออออ! ไอ้คู่แข่ง! ผมจะถูกย่ำยีหัวใจเช้าเย็นแหงๆTT
“ พี่ฮยอกเป็นไรห่ะ หน้าบอกบุญไม่รับสุดๆ”เรียววุคเอ่ยถาม
“ผมปวดหัว ผมจะไปแปรงฟัน ผมจะไปนอน วันนี้ผมเหนื่อยเกิ๊น ขอตัวน่ะครับทุกคน จุ๊บๆ”ผมรีบออกมาก่อนที่จะว๊ากแตก -0- ผมรับไม่ได้ TT ถึงเจ้าเด็กนั่นจะความสามารถดีแค่ไหนก็เถอะ ผมกลัวการเปลี่ยนแปลงของซองมิน! เง้อออ!ไรเนี๊ยะ! แต่เฮ้ออออ..นี่ผมกำลังงี่เง่าเอาเรื่องส่วนตัวปนเรื่องงานใช่ไหมเนี๊ยะ ผมรีบอาบน้ำแล้วนอนๆ ซะจะได้ไม่ต้องคิดมาก
“นี่ฮยอก..ฉันรู้นายยังไม่หลับ ลุกขึ้นมาคุยกันหน่อยๆ”ซองมินมาเขย่าผม ในช่วงที่กำลังจะเคลิบเคลิ้ม มีอะไรเนี๊ยะ -3- มาดึกๆ มาดื่นๆ
“มีอะไรเหรอ..”ผมเอ่ยถามแบบทำเสียงฝืนให้มันปกติที่สุดในชีวิต
“นายเป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ ?”
“ไม่นี่ ฉันปกติดีน่ะ”
“เหรอดีแล้ว! ฮยอกฉันดีใจอ่ะมากมาย ที่คยูฮยอนจะมาอยู่วงเรา><”ซองมินว่าแล้วยิ้มหน่อยยิ้มใหญ่เหอะ! ถ้าเจ้านั่นสังเกตสักนิด จะรู้ว่าผมไม่พอใจสุดๆ! ผมอยากจะตะโกนว่า ไอ้นั่นมันมีดีอะไรหนักหนา แต่มันทำไม่ได้-3-
“นายดูระรี้ระริกเกินหน้าตาน่ะซองมิน..”ผมพูดอย่างหมั่นไส้ เฮ้!ผมพูดแรงไปไหม แบบซองมินเงียบไปเลย= =ย๊ากกก!
“เหรอ นี่ฉันแสดงออกชักขนาดนั้นเลยเหรอฮยอก><”เฮือออก! คิดได้อย่างงี้เจริญ
“นายไปเถอะฉันจะนอนล่ะ! เชิญไปพร่ำเพ้อเรื่องคยูฮยอนของนายให้พวกเคะๆ เค้าฟังเถอะ!”ผมว่าแล้วคลุมโปรงหนี หมั่นไส้ๆๆๆๆ ไอ้คยู!
“ชิ! ไม่ต้องไล่หรอกฉันไปอยู่แล้ว! คยูฮยอนน จุ๊บๆ! ฉันไม่รักนายแล้วไก่ ชิชิ”ซองมินว่าแล้วออกไป มันจะมากไปแล้วเชอะ! ไม่ง้อหรอก! มันทำร้ายจิตใจผมทางอ้อมจริงๆ
“ไปก็ได้ชิ! ไอ่ไก่บ้า ใส่เสื้อผ้าหนาๆนอนซะด้วย!”ซองมินทำน้ำเสียงสะบัดสะโบก ผมไม่ใส่! ชิชิ! ย๊ากกก!นอนไม่หลับเลย ผมลุกพรวดขึ้นมานั่งเกาหัวเล่นซะงั้น เฮ้ออ พรุ่งนี้ๆ -0- แย่ๆ ผมตัดสินใจเอาหนังสือขึ้นมาอ่าน มันเป็นฟิคคิเฮ ของไอ้หมวยที่เอลฟ์ส่งมาให้ -.- เอ็นซีมันส์มาก ฮ่าๆๆ
“ฮยอกนี่แก ยังไม่หลับอีกหรอเนี๊ยะ..?”ไอ้ด๊องในสภาพหัวยุ่งเดินเข้ามา ผมลืมบอกมันเป็นรูมเมตของผมน่ะครับ -.- แหมๆ มันคงจะไปขลุกอยู่กับไอ้บอมอ่ะดิ เลยมีสภาพเป็นแบบนี้
“แล้วถ้าฉันหลับแล้วแกจะเห็นฉันอ่านฟิคหนังสือไหม?”
“กวนตีนนักน่ะแก ไหนว่าปวดหัวไง?”
“ก็ปวดแต่หายแล้ว”ผมแถไปตามน้ำ ไอ้หมวยได้แต่แยกเขี้ยวใส่ผม ก่อนที่คว้าผ้าไปอาบน้ำ มันอาบนานมาก ผมอ่านฟิคมันจบยังไม่ถึง 3ตอนยังไม่ออกมาเลย
“แก - -ล้างไส้หรอว่ะ โคตรนาน”ผมเอ่ยทักมันเมื่อเห็นมันเดินออกมา
“คนสวยอาบน้ำนาน”
“งั้นฉันหล่อ เลยอาบไว ฮ่าๆๆ”
“ถรุย~!”
“เออ แก..แกหึงไอ้มินเหรอว่ะ?”
“ห๊ะ ๆ!”
“ฉันถามว่าแก หึง ไอ้ มิน เหรอ!”มันเน้นทีละคำๆ ให้ผมเข้าใจ ใช่ดิ -3- หรือเปล่าน่ะ
“ไม่ใช่ เปล่าซักหน่อย”ผมปฏิเสธแล้วหลบสายตา โกหกไอ้หมวยยากเป็นที่สุด!
“แกไม่ต้องมากลบเกลื่อน ฉันเป็นเพื่อนแกทำไมดูไม่ออก! แมวที่ไหนไม่โง่แหล่ะ แกเล่นแสดงออกซะชัดเจนขนาดนั้นน่ะ”มันจ้อยๆ ไปเรื่อย
“เหรอ งั้นซองมินก็เป็นไอ้แมวนั้นแล้วเพราะดูไม่ออก”ผมว่าแล้วขำ
“ทำไมแกไม่บอกไปล่ะ ชอบมัน”
“ฉันกลัวเสียเพื่อนน่ะ ก็เป็นอย่างตอนนี้มันก็ดีอยู่แล้ว”
“ยังไงก็ดีกว่าไม่บอกแล้วเจ้านั่นไปมีใครน่ะ..แล้วอีกอย่างฉันคิดว่า ถึงจะไม่ได้เป็นคนรัก แต่เป็นเพื่อนกันก็ได้ไม่ใช่เหรอ”หมวยพูดแล้วทำหน้าเหมือนนักปราชญ์
“ก็ใช่น่ะ ..เง้อออ”
“ฉันว่าน่ะ ถ้าแกบอกไปไม่เสียไอ้มินไปหรอกว่ะ ..เชื่อเด้!”มันตบไหล่ผมแล้วทิ้งตัวนอนที่เตียงมัน นั่นซิน่ะ..ถึงจะไม่ได้เป็นคนรักแต่เป็นเพื่อนกันก็ได้นี่ จริงไหม ขอแค่ได้เห็นซองมินมีความสุข..ผมก็มีความสุข - -ผมไม่ใช่โรมิโอน่ะ จะได้คิดแบบนี่
“ไอ้ฮยอก แกๆ เห็นหนังสือตรงหัวเตียวฉันไหม?”หลังจากที่มันควานหาอะไรบางอย่างไม่เจอก็เลยหันมาถามผม
“ฟิค เอ็นซีกระจายเล่มนี่ใช่ไหมฮ่าๆๆ”
“ไอ้ฮยอก ไอ้บ้า! เอามาน่ะ!”รีบแย่งไปทันทีแล้วทำหน้าแดงใส่ผมอีก ฮ่าๆๆ ผมไม่ได้ฉากระชากลากถู
ฟิคเล่มนั่นกับมันเพราะว่าง่วงแล้ว เคยคลุมโปรงนอนหลับไปในที่สุด ... รู้สึกตัวอีกที ก็ตี 2ห่ะ ย๊ากกก! ผมรู้สึกหิวสุดๆ เมื่อเย็นผมกินข้าวไปนิดเดียวเอง ผมค่อยๆ คืบคานลงจากเตียงเบาๆ เดี๋ยวไอ้หมวยมันจะตื่น ค่อยๆ แง้มประตูแล้วเดินลงมาป่านนี้คงจะเสด็จกันทั่งบ้าน แล้วเดินดุ่มๆ มาที่ครัว นม น๊ม นมผมอยากกินนม เลยไปเปิดตู้เย็น ว้าว *0* ยังมีนม ผมรีบหยิบมันออกมาแล้วเอามาเทใส่แก้วก่อนที่จะกินเข้าไป
“อ้าว อุค -0- ตกใจหมด ดึกดื่นมาทำอะไรเนี๊ยะ?”ผมแทบสะดุ้องอยู่ดีๆ อุคมาโผล่ซะงั้น
“ผมมาเอานมไปกินกับพี่เย่น่ะ ..ยังไม่ได้นอนเลย -3-“
“ห๊ะ! แล้วทำอะไรกันไม่นอน”
“พี่คิดอะไรครับเนี๊ยะ! ผมนั่งเล่นเกมส์กันอยู่ -.- คิดไอ้น่ะคับ ฮ่าๆๆ
“ใครจะไปรู้เล่า -3-“
“เออ ใช่ๆ พี่คิดยังไงที่คยูจะมาอยู่วงเราห่ะ?”0.0 ทำไมถามยังงั้นว่ะนั่น
“ก็เฉยๆ ..ทำไมหรือ”
“เปล๊า! ผมไปล่ะเดี่ยวพี่เย่จะรอ”ชิ่ง! แล้วอุคก็วิ่งจากไป อิจฉาคนมีแฟนจิ๊ง-.- ผมรีบสลัดความคิดต่างๆ นาๆออกจากหัวก่อนที่มันจะวกเข้ามา ท้องอิ่ม ผมหลับได้อย่างสบาย พรุ่งนี้ไม่อยากตื่นเลย! หลับดีกว่า คร่อก~!
เช้าวันต่อมา เดินทางมาถึงอย่างเลี่ยงไม่ได้ ผมอยากไปยิงพระอาทิตย์ขึ้นจริงๆ วันนี้ทุกคนดูจะหน้าชื่นตาบานเป็นพิเศษ โดยเฉพาะ พวกเคะๆ ทั้งหลาย อาทิเช่น หมวย เจ๊ และกระต่ายๆ ที่จับผมตัวเองตลอดเวลา แล้วทำหน้าเหมือนถูกหวยรางวัลที่หนึ่งยังไงยังงั้น
“ฮยอกกก~ฉันดีหรือยังอ่า>//<”ซองมินหันมาถามผม กระต่ายน้อยของผมทำอะไรก็ดูดี แต่นี่มันไม่ใช่ฟิวส์ ผมกำลังหึงอยู่! ไม่ตอบเลยๆ หันหน้าหนีด้วย
“ฉันถามไม่ได้ยินหรือไงเล่า”ซองมินเขย่าแขน
“ก็ดี นี่จะอะไรหนักหนาเนี๊ยะ..”ผมทำท่าไม่พอใจ
“ชิ! ไม่ถามก็ได้ ไปถามเจ๊ก็ได้! ซองมินหันไปคุยกับเจ๊แทน โดยที่ไม่คิดจะสนใจผมอีก ดีๆ ผมจะไม่สนใจเหมือนกัน! เป้าหมายของผมมันอยู่ข้างขวาของผมนี่(ปล.ด้านขวาเป็นซีวอน *0*) ชเว ซีวอน~ฉันจะวอน
ฮยอกให้สมใจแกเร้ย-.-
“ขอซบหน่อยๆ วันนี้มาเล่นวอนฮยอกให้วงแตกเลยน่ะไอ้วอน -.-ผมกระซิบเบาๆ มันได้แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วยืนไหล่ ให้ แถมทำตาหวานเยิ้มชวนสยองมาให้อีก
“วิ้ววววววววว~ วอนฮยอก ฮ่าๆๆ”ไอ้หมวยเริ่มแซวเป็นคนแรก ทำให้ความสนใจเริ่มตกมาที่ผมและไอ้วอน ยกเว้นกระต่ายที่ยังคงดึงความสนใจของเจ๊ไว้ด้วยเรื่องของคยู พี่ฮันกลับมาผมจะรายงานให้เละ!
“พวกนายสวีทกันเกินไปแล้วว -.- แค่นี่เรตติ้งคู่วอนฮยอกก็ทะลุแล้วน่ะ”พี่ทึกว่า
“ก็คนเค้ารักกันนี่เน๊อะ พี่ฮยอกก~”มันส่งเสียงหวานชวนสยองมา ผมได้แต่พยักหน้าแล้วทำหน้าเคะสุดๆ เท่าที่ทำได้(ไม่ทำก็เคะอยู่แล้วลูก) ส่งให้ไอ้วอน ทุกคนได้แต่ขำกร๊ากก
“พวกฮยองเสียงดังอ่ะ!”อยู่ดีๆ กระต่ายก็เอ่ยขึ้น แถมทำหน้าไม่พอใจ เป็นอะไรล่ะน่ะ! ทุกคนได้อึ้ง เจ้าตัวก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วหันไปคุยเจ๊ต่อ ไอ้หมวยได้แต่ขำคิกคักๆ มาตลอดทาง รถมาถึงแล้ว พวกผมเดินไป กระแสวอนฮยอกมันยังไม่จบครับ เมื่อไอ้วอนมันเล่นเดินจูงมือผมตั้งแต่ลงจากยันห้องประชุม
“-.- เดี๋ยวคอยดูน่ะไอ้วอน วันนี้ไปเช็คเรตติ้ง กระจุยกระจายแน่ๆ”ผมกระซิบกระทราบ ก่อนที่นั่งลงประชุม นั่นไงเจ้าเด็กคยูฮยอนมันนั่งอยู่นั่น ผมยอมรับมันหล่อกว่าผม = =อะไรเนี๊ยะ ความรู้สึกแบบนี้ ผมไม่ได้สนใจการประชุมผมสนแต่ว่า กระต่ายของผมต้องเจ้านั่นตาเป็นมัน แล้วที่สำคัญเจ้านั่นมันจ้องกลับ ทำเหมือนกับว่ามีกันอยู่แค่สองคนบนโต๊ะประชุม
“เอาล่ะ คยูฮยอน ซุปเปอร์จูเนียร์ยอนดีต้อนรับ ถึงแม้นายอาจจะต้องเจอแอนตี้แฟนเป็นบางครั้งแต่ คงไม่นานหรอก พวกเราเชื่อว่าความาสารรถของนายจะชนะใจเอลฟ์^^”พี่ทึกพูดอย่างนางฟ้า เจ้าเด็กนั่นได้แต่ก้มหัวแล้วยิ้มอย่างมีมารยาท หมั่นไส้ๆ
“ผมฝากตัวกับทุกคนด้วยน่ะครับ^^”มันว่าแค่นั้น แล้วส่งยิ้มหวานเยิ้มมาให้ซองมิน
“เอาล่ะวันนี้คยูฮยอนก็จะเข้าไปอยู่กับพวกเธอเลยนะ เพราะว่าส่งของไปหมดแล้ว เข้าไปอยู่ได้เลย ฝากดูแลคยูด้วยล่ะกัน เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้นะ..กลับพักผ่อนได้”ท่านพี่ซึงว่า ทำเป็นแอ๊บเข้ม ความจริงพี่ซึงน่ะรั่วของแท้! จริงๆน่ะ -3- ว่าแต่ ทำไมต้องเข้าไปวันนี้ด้วยเนี๊ยะ! เฮ้อออออ..- - พวกเราพากันกับที่พักกันเลย แต่บางคนก็แยกตัวไปทำธุระข้างนอก ผมก็อาจจะเป็นหนึ่งในนั้นไม่อยากจะอยู่สักเท่าไรน่ะวันนี้!
“บ่าย 3 ไปเดตกันเอาเป็นว่าตกลงน่ะครับ^^”ม้าเอ๋ยม้าวอน มันยังไม่จบ เรื่องวอนฮยอกก็ดีเหมือนกันผมจะได้ไม่ต้องอยู่เจอคน 2 คนที่ทำหน้าเหมือนโลกมีกัน 2 คนส่งยิ้มกันอยู่นั่นแหล่ะ
“ทำตัวตามสบายน่ะคยู ไม่ต้องเขินฮ่าๆ”พี่ทึกว่าอย่างอารมณ์ดีโดยที่ไม่ได้ดูหน้าพี่หมี ว่าโหดร้ายเพียงใด แต่มันก็คงไม่แตกต่างจากหน้าผมเท่าไร
“ครับผม”มันว่าแล้วยิ้มอย่างพระเอก เหอๆ
“อ่า ใช่ๆ ซองมินเดี๋ยวนายก็ช่วยแนะนำ แล้วก็พาคยูไปห้องนอนด้วยน่ะ พี่ต้องออกไปทำธุระข้างนอกน่ะ”พี่ทึกว่า = [ ]=! อ้อยเข้าปากช้างแล้วมันจะไปไหนล่ะพี่ทึก!ซองมินได้แต่ทำหน้าระรี้ระริกเพิ่มขึ้นอีก 50 เท่า อ๊ากกกกกกกกก! เอามีดมาแทงผมซะเถอะ! ก่อนที่ผมจะระเบิดลงอีกสักรอบ ก็น่าจะออกมาจากตรงงั้นก่อนดีกว่า
“ฮยอก แกจะไปไหน?”ไอ้หมวยเอ่ยถาม มันคงรู้แหล่ะ ยังจะมาถามอีก -.-
“ปวดหัว จะไปนอน..”
“พี่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ เห็นปวดหัวตั้งแต่เมื่อวานแล้วน่ะ ไปหาหมอไหม”คิบอมเอ่ยตามมา
“พิษรักมันสาหัสน่ะบอม ฮ่าๆ หมอที่ไหนก็ช่วยไม่ได้”ไอ้หมวยพูดแล้วขำ
“ไปแล้วน่ะ! อีกอย่าง ฉันต้องไปเดทกับซีอวนตอนบ่ายสาม เก็บแรงไว้น่ะ!!”ผมแกล้งพูดดังๆเพื่อซองมินจะหันมาหาบ้าง แต่ไม่เลย เง้ออออออTT ผมได้แต่เดินกระแทกเท้าปั่งๆ ขึ้นมาบนห้อง อย่างไม่รู้จะอารมณ์ไหนดี ทั้งหมั่นไส้ ทั้งแค้น ทั้งเดือด
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!”ผมตะโกนใส่หมอน ถ้าไม่มีหมอนทุกคนอาจจะคิดว่าผมโดนฆ่าปาดคอแล้วก็ได้
“ก.ไก่ แกทำอะไรว่ะนั่น?”เจ๊เปิดประตูเข้ามาพอดิบพอดี แล้วทำหน้าพิลึกๆ ใส่ผม
“เปล่าครับ วันนี้ผมแค่รักหมอนมากเป็นพิเศษ= =”ผมปฏิเสธ
“ฉันไม่ได้โง่น่ะเออ จะได้ดูไม่ออกว่าแกหึงไอ้มินอ่ะ”เจ๊ว่าหน้าเหมือนนักปราชญ์อีกคนแล้วมาทิ้งตัวลงข้างๆ ผม มาอีกแล้วพวกนักปราชญ์ พวกนี้มักจะเป็นเคะเสมอ
“ฉลาด *0*”
“เดี๋ยวโบกเลยนี่ ! ฮยอกการที่แกเดินไปบอกมันว่า ฉันชอบแกว่ะฉันคิดว่ามันไม่ยากน่ะ”
“ผมอาจจะไม่ได้เหมือนเจ๊ก็ได้ อย่างเจ๊บอกไปพี่ฮันเขาก็ชอบเจ๊ไง..แต่กับซองมินน่ะ มันจะไปเหมือนกันได้เยี่ยงไร”
“ฉันคิดว่าน่ะ แกต้องสมหวังกับไอ้มินถ้าไม่ประชดกันไปมา แล้วไปพูดกันตรงๆ - -หรือๆๆ แกจะรอให้คยูฮยอนสุดหล่อ มาคว้าไปหืมมมม?”เจ๊ว่าแล้วทำหน้าสเจ้าเล่ห์
“ไม่มีทาง! เจ๊รู้ไหมผมหมั่นไส้สุดๆ เวลาที่เจ้านั่นอยู่กับไอ้เด็กนั่น มันแบบ จี๊ดอ่ะ! แบบส่งยิ้มให้กัน ทำหน้าเหมือนมีกันอยู่ 2 คนบนดาวเคราะห์น้อย ผมอยากจะว๊ากกกกกกกก! ผมหมั่นไส้ไอ้เด้กนั่น!”
“แกมั่วไปเองเปล่า บางทีเขาอาจจะแค่แบบถูกชะตากันเป็นพิเศษไรงี้”
“ แล้วผมควรทำไง- -* เดินเข้าไปบอกว่า ฉันถูกชะตากับแก ขอแจมกับ นาย 2คนด้วยได้ไหม ยังงี้เหรอ”
“ไอ้ไก่สมองสั้น! ก็ทำตามที่หัวใจเรียกร้องซะ!”
“- -สิ่งที่หัวใจผมเรียกร้องคือ นอนและเตรียมตัวไปเดทกับผู้ชายที่หน้าอิจฉาที่สุดในเกาหลี ชเว ซีวอน~ -3-“ผมแถไปงั้น สิ่งที่ได้รับกลับมาคือฝ่ามือนาพญา ตบเหม่งผมดังปั่ก! แล้วเดินออกไป จะให้ผมทำยังไง - - บอกเลยดีไหม ก็กลัวเสียเพื่อนไป - -แต่ไอ้หมวยมันก็เคยลั่นว่า บอกไปไม่ได้เป็นแฟนก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ ปัญหาหนักหัวสุดๆ! นอนดีกว่า คร่อกกกกก~
“ปวดเฮด! ย๊ากกกกกก!”ผมตะโกนลั่น แล้วทิ้งตัวนอน
“นายเป็นอะไรหรือเปล่าอ่ะฮยอก..~”= =มายังไง ซองมินตัวเป็นๆ มายืนเท้าประตูอยู่ อ้าวแล้วไม่ไป โอเวอร์เทคแคร์น้องคยูฮยอนเหรอ! หมั่นไส้ๆ
“ถามทำไมเหรอ?”ผมกวนซะงั้น นี่มันเป็นสิ่งที่ผมควรจะชอบไม่ใช่เหรอ
“ฉันถามดีๆน่ะ”หน้าเสียไปเลย
“ล้อเล่นน่า อืมฉันไม่เป็นไรหรอก..^^ก็แค่มีเรื่องต้องคิดน่ะ”ผมตอบอย่างแนบเนียน
“เรื่องอะไรเหรอ?”ทำหน้าบ๊องแบ้วเอียงคอถาม มันช่างหน้าจับกด!
“คิดว่าจะใส่ชุดไหนไปเดทกับซีวอนดี”= =ผมพูดอะไรออกไป
“นายอะไร ๆ ก็ซีวอนน่ะ”เจ้านั่นทำเสียงไม่ค่อยพอใจ
“มันก็คงไม่แตกต่างจากนาย ที่อะๆไร ๆก็คยูฮยอน..”
“นั่นซิน่ะ..ฮยอกแจ นายคิดว่ายังไงถ้าฉันจะชอบคยูฮยอน”= =ช็อกครับ!
“เยี่ยม! นายจะได้มีคู่ไง! คยูมิน!”ผมว่าแล้วแกล้งทำหน้าระรื่น ทั้งๆ ที่ในใจอยากจะน้ำตาร่วงมาด้วยซ้ำ
“เหรอ..อื้มม^^ เปลี่ยนไปดี ฉันไม่กวนนายแล้วน่ะ ..”ซองมินว่าแล้วยิ้ม แต่ในดวงตาคู่นั้น ทำมันมีน้ำตาออกมา เฮ้ยยยย! เป็นอะไร ผมรีบลุกเดินตามออกไป
“หยุดเลย เป็นอะไรน่ะ?”
“เปล่า..ฉันแค่ดีใจ ที่นายเชียร์คยูมิน”
“เชื่อก็ควาย บอกซินายเป็นอะไรนี่ จะทำฉันคลั่งตายใช่ไหมเนี๊ยะ ไม่เอา ไม่ร้องงงงงงง”ผมว่าแล้วดึวตัวเจ้านั่นมากอด ร้องใหญ่เลย เป็นอะไรน่ะ..
“นายเปลี่ยนไปน่ะ ฮยอก..ฮึ่กๆ”มือบางยังคงกอดผมถึงแม้ว่าจะพูดอย่างงั้น
“ฉันไม่ไม่ได้เปลี่ยนไหน ฉันยังเป็นฮยอกแจของเดิมของนายแต่นายมันคิดไปเอง มั่วๆๆ แล้ว!”ผมละกอดออกมาแล้วพูด ก่อนที่จะมองไปในตา ผมอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน ใครจะไปรู้ว่าเจ้านั่นคิดอะไร
“อื้ม ...ฮยอกแจ~”
“อะไรครับ?”
“ฉันขอโทษน่ะที่ทำตัวไม่เข้าเรื่อง”
“ช่างมันเถอะ..ฉันรู้หรอกว่านายหึงวอนฮยอก ฮ่าๆ ทีหลังอย่าร้องไห้อีกน่ะ ฉันไม่ชอบเท่าไร ฉันชอบซองมินเวลายิ้มมากกว่า^^”ผมพูดแล้วขยี้หัว ซองมินได้แต่พยักหน้ายึกยือใส่ ทำผมตกอกตกใจหมด แถมยังหาสาเหตุไม่ได้อีกว่าเป็นอะไร แต่ผมไม่ชอบจริงๆ เวลาเห็นกระต่ายร้องไห้
“งั้นเราไปพาคยูสำรวจบ้านกัน^0^”
“แล้วจะเอาฉันเป็นก้างทำไม นายจะได้สะดวกๆ”ผมพูดติดขัดๆ
“ไม่เอา จะเอานายไปด้วย น่ะๆๆๆ” ลากผมไปดูนายจีบกับไอ้คยูนี่น่ะ! เจริญเสียจริงๆ ผมได้แต่พยักหน้าไม่กล้าขัดใจหรอก เดี่ยวจะทะเลาะกันขึ้นมาอีก
“คยูฮยอนนา~”ซองมินเรียกเสียงหวานเมื่อไปถึงห้องของเจ้านั่น - -ไอ้คนที่ร้องไห้เมื่อกี้มันไปไหนแล้วว่ะ หมั่นไส้
“เดี่ยวฉันกับฮยอกแจจะพาเดินสำรวจบ้านน่ะ นายจะได้รู้ว่าตรงไหนเป็นตรงไหน^^”
“อ่าขอบคุณครับ^^”คยูฮยอนว่าอย่างมีสัมมาคาราวะแล้วยิ้มหวาน ส่งให้ ในการพาทัวบ้านนี่มันช่างเต็มไปด้วยความน่าอึดอัด - -ผมมีหน้าสที่เดินตามหลังเขาสองคน ดูเขาจีบกัน! เครี๊ยกกกกกกก!
“เดี่ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ รออยู่ตรงกันก่อน..”ซองมินว่าแล้ววิ่งจู๊ดเข้าห้องน้ำไป
“ฮยอง”เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อไอ้เด้กนั่นเรียกผม
“ว๊อท?”
“ผมถูกฮยองเกลียดขี้หน้าหรือเปล่า..”
“ห๊ะ อะไรน่ะ?”
“ผมถูกฮยองเกลียดขี้หน้าหรือเปล่า ทำไมทุกครั้งเวลาที่ฮยองเจอผมต้องทำหน้าเบื่อโลกด้วยล่ะ”
“ไม่นี่..คิดมากน่า”ผมต้องตอบอย่างพระเอกไว้ก่อน ทั้งๆ ที่ในใจอยากจะพูดว่า เออ ฉันหมั่นไส้ และจะไม่หมั่นไส้หากแกเลิกยุ่งกับซองมินของฉัน
“เหรอครับบ..อืมผมว่าพี่ซองมินน่ารักดีน่ะ^^”
“อืมม ..นี่ฉันขอตัวก่อน- - มีธุระต้องไปทำน่ะ”ผมค่อนข้างจะทำหน้าเบื่อโลกอีกรอบ ..แล้วไม่รอคำตอบก่อนจะเดินออกมาเลย หมั่นไส้ๆ ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี่ยวตรงดิ่งมาที่ห้องไอ้วอน
“มาแล้วอ่อ..ผมเสร็จพอดิบพอดี~ ไปกันๆ”ซีวอนจูงมือผมเดินลงมาจากชั้นบนแล้วก้อออกมากัน - -วอนฮยอกๆ ท่องไว้ลูก ใครได้เป็นเมียไอ้วอนมันคงจะสุขใจดีแท้ มันสุภาพบุรุษจริงจังอ่ะ
“พี่ฮยอกเป็นไรเปล่า น่าแบบโคตรเบื่อโลก”มันถามในขณะที่ผมสองคนนั่งรอไอติมอยู่
“ไม่รู้ดิ เซ็งๆ”
“หึงพี่มินมาหรือ?”
“- -แน่ะ รู้อีกก็คงงั้นว่ะ ..ย๊า~เซ็งๆ”
“ผมว่าฮยองเลิกหึงซะเหอะ เพราะว่า เจ้าเด็กคยูฮยอนนั่นคบอยู่กับซอฮยอนอ่ะ” 0.0จริงอ่ะ
“เฮ้ยจริง! = =”
“จริงที่สุด ..ครับ พี่ก็เลิกหึงพ่ำเพื่อแล้วเดินไปบอกพี่มินซะว่าชอบ..จะได้ไม่ต้องมานั่งเป็นไก่ไร้ชีวิตแบบนี้น่ะ!”มันว่าแล้วขยี้หัวผม รักมัน! อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ผมรักไอ้วอน ถ้ามันไม่บอกผมคงต้องสั่นเป็นเจ้าเข้าอีกหลายวัน
“วอน ฉันรักแก๊~! จุ๊บ!”ผมคว้ามือไอ้วอนมาจุ๊บอย่างอารมณ์ดี วันนี้เรตติ้งคงกระจุยอีกเป็นแน่ 555+ “ดูๆ ดูทำเข้าเดี๋ยวปัดจับปล้ำตรงนี้ซะหรอก ฮ่าๆ”
“ปล้ำเลยๆ ฮ่าๆ ขอให้แกหาเมียได้เร็วๆ สาธุ๊!”
“พี่ไงเมียผม 5555+ ..ผมไม่อยากมีใครอ่ะ มันน่าปวดจิต ผมมีพวกเราทั้ง 13 คน มีเอลฟ์ ก็เหมือนที่รักไม่รู้กี่แล้วฮี่ๆ”มันว่า แล้วทำหน้าพระเอก
“เหรอออออออออออออออออออออออออออ”
“ครับผม ..ไอติมมาแล้ว กินกันๆ”มันว่า แล้วนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ่อหน้าระรื่นนนนน~ ผมมีความสุขจริงๆ -..-
มันเป็นผู้ชี้ทางสว่างให้ผมจริงๆ เลย
“เว้ยยยยยยยยยยยยยยย! อิจฉาวอนฮยอกกกกกกกก~รอฮันฉันกลับมาก่อนเถอะ! ชิชะ!”เจ๊ใส่เป็นคนแรกเลย เมื่อเห็นว่าผมกับไอ้วอนเดินเข้าบ้านมา
“ -.- อิจฉาเราสองคนล่ะซี่~”ไอ้วอนว่าแล้วโอบผม ฮ่าๆๆ ไอ้นี่นี่ ..น่าโบก!
“เหนื่อยอ่ะ ..ไปอาบน้ำก่อนน่ะ จุ๊บๆ”ผมส่งจุ๊บให้ไอ้วอนแล้วรีบวิ่งขึ้นมา - -สักวันถ้ามันมีเมียเมียมันต้องมาตบผมแน่ๆ ฮ่าๆๆ
“ไงไปเที่ยวกับซีวอนมาสนุกไหม?”ซองมินโผล่หน้าออกมาจากห้องแล้วเอ่ยถาม ทำหน้าไม่พอใส่อีก คงเพราะว่าผมเล่นหนีไปไม่บอกกล่าว
“ก็ดี..เเล้วนายเป็นยังไง จีบกันไปถึงไหนแล้วล่ะ”
“-///- บ้าพูดอะไรอย่างงั้น?”
“เหอะๆ ฉันไปก่อนน่ะ ง่วง เหนื่อย ...”ผมว่า - 0 – อยากรู้ว่าถ้ากระต่ายของผมรู้ว่าคยูของมันคบกะซอฮยอนล่ะก็จะเป็นยังไง ผมเข้ามาในห้องแล้วแผร่ตัวลงบนเตียง เหนื่อยยยยยยย
“ฮยอกแจ~”ยังๆ กระต่ายตัวป่วนยังคงติดตามมา
“อะไรอ่า..”
“ถามจริงๆ นายไม่หึงฉันกับคยูบ้างหรือไง??” 0.0 โอ้วๆๆๆๆ อะไรล่ะเนี๊ยะ
“ทำไมฉันต้องหึงล่ะ ..”
“เปล่า”เหมือนจะทำหน้าผิดหวังเล็กๆ จะมาไม้ไหนน
“มากเลยล่ะ ...เพิ่งจะรู้สึกได้หรือไง”
“นายชอบฉัน?”
“- -เพิ่งรู้เหรอ”
“แล้วทำไมไม่บอกกันตั้งแต่แรกล่ะ?”
“กลัวเสียเพื่อน..”
“ฉันก็ชอบนายน่ะ^^”ซองมินว่า *0*ห๊ะ! ผมไม่ฝันไปใช่ไหมนี่
“อ้าวแล้วไม่ชอบคยูแล้วเหรอครับ??”
“ที่ฉันทำเป็นสนิทกะคยูเพราะว่า ฉันอยากให้นายหึง -3- แล้วอีกอย่างคยูฮยอนก็คบกับซอฮยอนอยู่อ่ะT^T”กระต่ายน้อยของผมว่าแล้วหน้าแดงแป้ดดดดดดด
“มันได้ผลมากมายล่ะ ฮ่าๆ ..”ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี -3- อะไรเนี๊ยะ มันจะมาก็มาอย่างไม่ตั้งตัว
“...........”ซองมินเงียบ
“...........”ผมเงียบ
“รู้ไหมอันจริงๆ ฉันไม่ได้ชอบนายหรอกน่ะ”ผมว่า ..ฮี่ๆ อึ้งเลย แถมหน้าเสียด้วย
“..........”เงียบอีก
“แต่ฉันรักนายต่างหาก ..อะไรที่มันเป็นความสุขของนาย ถึงแม้ฉันจะปวดจิตแค่ไหน มันก็ต้องทนน่ะ!”ผมพูดแล้วรวบตัวซองมินมากอด นิ่มจริ๊งจิง
“เจ้าบ้า! ความสุขของฉันคือการทำให้นายหึง ฮี่ๆๆๆ”
“-.- งั้นความสุขของฉันก็คงต้องเป็นการตามหึงนายแล้วประชดโดยการไปเล่นวอนฮยอกซิน่ะ -3- ไอ้ม้าเขาเคมดี ฮ่าๆๆ”ผมว่าแล้วขำ กระต่ายเลยจัดการผมดังปั๊ก!
“...ไอ้บ้า!”
“บ้ารักนายไง..”ผมพูดเบาๆ
“...........แล้วยังไงต่อ”
“ตามใจนาย ฉันบอกแล้วไง ..เป็นอะไรก็ได้ ก็แค่เห็นนายมีความสุขน่ะ^^”
“ฉันคิดว่าน่ะ เป็นแบบนี้ก็คงดีแล้วล่ะ..เพราะหากวันใดวันนึงเราต้องเลิกกันมันจะเสียความรู้เปล่าๆ นายว่าไหม ..”ซองมินพูด จริงที่สุดเลยที่รัก..!
“ครับผม..รอวันที่ทุกอย่างมันลงตัว เดี๋ยวทุกอย่างมันก็มาเองน่ะ”
“อื้ออออออ.. แต่ฉันรักฮยอกแจน่ะ”
“ฉันก็รักนาย~”ผมว่าแล้วหอมแก้มซองมินไป 1 ฟอดใหญ่ๆ
“-..- ใช่ๆ ฉันกับคยูฮยอนเราตกลงจะเล่นคยูมินกัน เพื่อตีเรทติ้งของวอนฮยอก!”
“ฉันไม่ทางยอมแพ้นายแหงๆ!”ผมว่าแล้วขยี้หัวเจ้านั่น ซองมินได้แต่ยิ้มหน้าบานแล้ววิ่งหนีออกไป..เจ้าบ้า วันนี้ผมมีความสุขจังเลย ..ไม่รู้เพราะอะไร ส่วนเรื่องซองมินน่ะหรือออ
-ก็อย่างที่บอก ขอแค่ได้อยู่ข้างๆ ได้เห็นเขามีความสุขก็พอ-
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แถมเถิด .. ><
“อ้าวฮยอง ..มาทำอะไรดึกดื่นครับ..”คยูฮยอนเอ่ยถามเมื่อซีวอนเดินหน้ามึนเข้ามาในห้องครัว
“หิวน่ะ แล้วนายทำไมไม่นอน”
“ผมก็หิว..”
“เหรออ..เออ เห็นพี่ฮยอกบอกว่า นายจะเล่นคยูมินเหรอ?”
“ครับผม..ซองมินฮยองบอกว่าเขาจะตีเรทติ้งวอนฮยอก ฮ่าๆ”
“เหรอ..ไม่มีทางยอมแพ้แน่ๆฮ่าๆๆ อืม ม..แล้วนายไม่สนใจคู่อื่นบ้างเหรอ”
“คู่ไหนห่ะ?”
“วอนคยู~”
“-//- บ้า!”
ความคิดเห็น