สัพเพเหระ

แค่อยากเขียนไม่มีอะไรทั้งสิ้น ถ้าจะอ่านก็ขอบคุณมาก

เรื่องของเรื่องคือ ตอนนี้มีเรื่องอยากพูดมากมาย แต่ไม่มีใครให้พูดด้วย

(เอาล่ะ เราไม่ได้ไม่มีเพื่อน แต่ในที่นี้คือคนที่พูดเรื่องเดียวกับเราและสามารถโต้ตอบกันได้)

รู้สึกว่าอยากเล่าันั่นเล่านี่เต็มไปหมด เพื่อนสนิทก็เจอหน้าแค่อาทิตย์ล่ะครั้งเวลาเรียนญี่ปุ่น

เวลาไม่มีพอให้คุยได้เต็มที่ ก็เลยเอามาเขียนระบายดีกว่า

เอาล่ะ เริ่มกันเลย

ข้อแรก ข้าพเจ้าติดเกม และเกมที่ได้รีบเกียรติที่ทำให้เราติดเกมอยู่นี่ได้คือ

star ocean ที่พอร์ตลง pspทั้งภาคแรกภาคสอง

เอาล่ะ ความจริงก็ไม่ทำไม เราเล่นอยู่กับน้องสองคน และเล่นกันคนละสองสามเซฟ

(ห้ามถามว่าทำไม ใครเคยเล่นstar oceanคงรู้ดี เล่นรอบเดียวไม่สามารถทำให้เรารู้จักตัวละครทุกตัวได้ ทำให้เราต้องเล่นใหม่)

ที่จะพูดก็คือ เนื้อเรื่องสนุกมาก(ของภาคแรก) จนอยากจะหาคนที่รู้ภาษาญี่ปุ่นมานั่งคุยเรื่องเนื้อเรื่องให้เข้าใจ

แต่เมื่อหาไม่ได้(เจ้าเพื่อนตัวดีที่เคยเล่นตอนนี้มันก็ไม่ได้เล่นแล้ว พูดกับมันก็เลยรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง) ก็เลยช่างหัวมัน

ไม่เคยเล่นก็แนะนำให้ไปหามาเล่น เป็นเกม action rpg ที่กราฟฟิกทำแล้วออกมาน่ารักเหมือนดูการ์ตูนเรื่องหนึ่ง

ติดอย่างเดียวล่ะ เวลาฉากเดินในแมบนี่มันช้าได้อีกจริงๆนะ

และในฐานะที่เป็นเด็กติดเกม แล้วช่วงนี้ก็เป็นช่วงปิดเทอม มีข่าวเรื่อง 'ระวังอย่าให้ลูกติดเกม ฯลฯ' อะไรพรรค์นี้ออกมาสารพัด

ทำให้เราเวลาฟังข่าวพวกนี้ทีไรก็นึกหงุดหงิดขึ้นมาทุกครั้ง

ติดเกมแล้วมันทำไม อย่างน้อยก็ไม่ได้ไปปิดล้อมที่ไหนก็แล้วกัน

ไอ้พวกที่บอกติดเกมแล้วสร้างเรื่องน่ะ มันสำหรับพวกเกรียนที่ไร้วุฒิภาวะต่างหากเล่า!!

ต่อให้คุณเอามันไปเข้าวัดฟังธรรม มันก็ทำอะไรกับสิ่งที่ฝังรากลึกอยู่ในตัวพวกนี้ไม่ได้หรอก

ทำผิดแล้วอย่ามาโทษเกมนะ พวกเกมเมอร์เขาเสียหายนะเฟ้ย

อ่ะเรื่องที่สอง ไม่ค่อยต่างกับข้อแรกเท่าไร คือข้าพเจ้าติดอนิเม และอนิเมยอดเยี่ยมที่ทำให้ข้าพเจ้าติดได้นั้นก็คือ

Gundam OO ทั้งสองซีซั่น และตอนนี้ก็พวก Geasเข้าไปอีกหน่อย แต่ไม่บ้าเท่า

เอาล่ะ สำหรับกันดั้มก็ไม่มีอะไร เพราะตอนนี้จบไปแล้ว

แต่อยากจะบอกว่าตอนมันฉายอยู่ เรางี้สติแตก จะอ่านหนังสือสอบก็ไม่มีสมาธิ เพราะใจพะวงอยากดู

แต่ด้วยสำนึกที่ดีทำให้บอกตัวเองว่า ดูไม่ได้นะเฟร้ย เลยต้องไปหาสปอยล์มาอ่านดับเครียด (ช่วยได้ในระดับหนึ่ง)

เอาล่ะ เรื่องนี้ก็ดูกับน้องสองคนเช่นกัน ซึ่งเราเป็นคนเริ่มดูก่อน

เพราะตอนนั้นอยากดูวิง แล้วไปเจอเว็บออนไลน์เข้า แล้วลิงค์มันอยู่ใกล้กัน เลยจิ้มเข้าไปดูหน่อย อยากรู้ทำไมถึงดัง

พอได้ดูตอนแรกเท่านั้นแหละ ติด!! ติดหนึบ รู้สึกว่า พระเจ้าช่วย ทำไมมันถึงสนุกตื่นเต้น และ อิน!! เช่นนี้

ทำดียิ่งกว่า Geasอีก(เราดูกีอัสด้วยเหตุผลใกล้เคียงกับที่ดู OO แต่กีอัสก็ไม่ได้ทำให้คลั่งขนาดนี้นะ)

และช่วงที่ผ่านมาเราดูอีกประมาณสองสามเรื่อง ซึ่งเรียงลำดับความสำคัญได้ดังนี้

Gundam OO SS2>>>>> Code Geass R2 >>>> Tsubasa Shunraiki > xxxHolic Shunmuki > Tales of the Abyss

แต่ที่โหลดเป็นปกติคือเทลส์อบิส เพราะมันมักจะมาเป็นลิสต์เรียงกัน แต่เรื่องอื่นๆนั้นต้องรอบางทีหลายอาทิตย์

แต่ถ้ากันดั้มมาแล้วโหลดอะไรอยู่ อันนั้นต้องหยุดแล้วเบิกทางให้กันดั้มก่อน

(ดูแล้วแอบลำเอียง แต่ช่างมัน OOมาก่อนเฟร้ย ตามด้วย R2)

อ่ะ สำหรับรายชื่ออนิเมข้างบนนั้น ใครไม่เคยดูก็แนะนำให้ไปขวนขวายหามาดูซะ สำหรับกันดั้มและกีอัสก็lcแล้ว คงหาซื้อได้ไม่อยาก (แต่ถ้าจะเอาล็อตแรกก็ลำบากหน่อย)

ส่วนที่เหลือก็หาเอาจากเน็ตแล้วกันพี่น้อง ยังไม่ lc ซับไทยก็มีให้บริการนะจ๊ะ

ปัจจุบันลิสต์ว่าง เลยนั่งบิตR2ได้ตามใจฉัน พอมานั่งดูแล้วก็อินเหมือนเดิม แม้จะไม่เท่ากันดั้มก็ตาม

เรื่องถัดมา ไม่ทิ้งจากสองเรื่องข้างบนเท่าไรนัก เรื่องก็คือ ข้าพเจ้าไม่รู้จะอ่านอะไรดี

อ่านในที่นี้หมายถึงนิยาย หรือไม่ก็การ์ตูน หรือทั้งสองอย่างเลยก็ดี

หนังสือที่ซื้อมาจากงานหนังสือก็ร่อยหรอกลงทุกวัน(เพราะอ่านใกล้จะครบแล้ว)

ส่วนการ์ตูน เคนชินก็เพิ่งอ่านจบไปวันนี้ จนกลายเป็นว่าเราไม่มีอะไรจะอ่านอีกต่อไป

ขอคำแนะนำด่วน ใครมีการ์ตูนอะไรดีๆ หรือนิยายอะไรเยี่ยมก็ช่วยแนะนำด่วน

ถ้าเป็นนิยาย ขอเป็นแนวแฟนตาซีที่อ่านในเน็ตได้ เพราะเราจะซื้อนิยายก็ตอนงานหนังสือเท่านั้น

แต่ถ้าเป็นการ์ตูน ขอเป็นเรื่องยาวๆเลยก็จะดี(แต่ยาวไปอย่างโคทาโร่ โจโจ้ หรือก้าวแรก ก็อ่านไม่ไหว)

อ่ะเรื่องต่อไป ว่าด้วยเรื่องที่ว่า ข้าพเจ้าเป็นเด็กรอผล

ตอนแรกก็รอคะแนน พอเห็นแล้วก็สั่นซะ แล้วพอทำใจได้แล้วก็ยื่นคะแนน และตอนนี้ก็มารอผลคณะ

เราคิดคะแนนแบบอักษร ขอย้ำอีกครั้งว่าแบบอักษร ได้สูงมาก แม่เราเอาไปเล่าให้ญาติคนอื่นฟัง แล้วเขาถามว่า

ทำไมไม่เลือกหมอ ได้ยินคำถามนี้แล้วขึ้นเลย นึกอยากสวนกลับว่า

"อยากเรียนหมอ ไปเรียนเอง" แต่เผอิญเป็นแม่ที่มาถ่ายทอด เลยเงียบไว้ในใจ

นี่มันค่านิยมโลกไหนน่ะ อย่าคิดว่าคะแนนสูงๆนี่จะเรียนหมอได้ทุกคนสิ อย่างน้อยเราคนนึงล่ะที่ไม่สามารรถเรียนได้แน่

เราเกลียดวิชาวิทยาศาสตร์ อุตส่าห์ทนเรียนมาแทบตายสามปีนี่ก็พอแล้ว เราไม่ขอเจอมันอีกเด็ดขาด

ใครคิดอยากให้คนอื่นเรียนหมอ ไปลงเรียนเองเถอะ แล้วเราจะถามบ้างว่ารู้สึกยังไง

เราไม่สนใจใครทั้งนั้น เลือกคณะตามที่วางแผนล่วงหน้าไปเป๊ะ ใครจะว่ายังไงไม่สน แล้วก็นั่งเล่นเกมดูอนิเมรอผลคณะไปเรื่อยๆ

ทีนี้ บ้านเรามักจะได้รับโทรศัพท์จากญาติ(ฝั่งแม่)ทุกวัน ถ้าวันไหนเราหลวมตัวไปรับโทรศัพท์ล่ะก็ จะได้ยินคำถามแบบนี้

"ติดอะไรรึยังจ๊ะ"

ซึ่ง ขอเถอะ ต่อให้เป็นญาติผู้ใหญ่เราก็อยากจะตอบกลับไปว่า โทรมาทุกวัน ช่วยจำซักนิดเถอะว่าผลออกวันที่เก้าน่ะ อย่ามาถามทุกวันจะได้มั้ย

แล้วคำพูดต่อมาที่จะได้ยิน "หลานอาม่าต้องได้จุฬาแน่อยู่แล้ว" ก็อยากจะขอบคุณอยู่หรอกที่เชื่อใจ แต่ถ้าไม่ได้ขึ้นมาจะทำยังไง เราลบตั้งร้อยกว่าเกือบสองร้อยเลยนะ น่ากลัวจะตายชัก

เอาล่ะ สารพัดสารเพจนเบื่อไม่ตื่นเต้นกับอะไรอีกต่อไป เพราะปลง ถึงยังไงก็มีคนเป็นห่วงตั้งหลายคน ขอชิลบ้างก็แล้วกัน

เรื่องถัดมา ว่าด้วยเรื่อง ข้าพเจ้ามาถึงทางตันของพล็อตนิยาย

อันที่จริง จะพูดแบบนั้นก็ไม่เชิง เพราะมันมาถึงจุดที่เรียกว่า ผูกเชื่อมกันไม่ได้

เราแต่งจนจบช่วงหนึ่ง และหัวคิดไปไกลถึงเนื้อเรื่องช่วงใหม่แล้ว แต่ปรากฏว่า หาเรื่องเชื่อมมันเข้าหากันไม่ได้

วันนี้ล่ะเห็นได้ชัดเลย เรานั่งนิ่งอยู่หน้าจอตั้งเป็นชั่วโมงกว่าจะพิมพ์ได้ซักครั้ง

แต่พอพิมพ์ได้แล้วกลับกลายเป็นว่าต้องมานั่งลบทิ้งแล้วก็เขียนใหม่

แล้วก็ทำแบบนี้ซ้ำๆกันอยู่ห้าหกรอบได้ อยากจะบ้าตายที่สุด

เพราะฉะนั้น ตอนนี้มันเลยไม่ไปไหน ย่ำอยู่กับที่นั่นแหละ มีความเป็นไปได้สูงว่าอาทิตย์นี้อาจจะอัพไม่ตรงเวลา ใครที่อ่านนิยายแล้วอุตส่าห์มาอ่านบล็อกนี่ก็ขอเตือนล่วงหน้าเลย

อ่ะ เรื่องต่อไปก็ยังไม่พ้นเรื่องนิยายเท่าไร แต่คราวนี้เป็นเรื่องฟิคบารามอส

อันข้าพเจ้านั้นสงสัย ใยจึงยังมีความหวังกันนักว่าข้าพเจ้าจะไปเขียนต่อ

พูดตรงๆเลยว่าเราไม่ได้อ่านบารามอสมานานแล้ว พล็อตบ้าบอทั้งหลายที่วางไว้ในหัวก็ลืมไปแล้วเรียบร้อย(ข้อเสียของการไม่ยอมจดพล็อตลงเป็นลายลักษณ์อักษร)

พูดตรงๆเลยว่าจะกลับไปเขียนฟิคบารามอสนั้นเป็นเรื่องยากมาก

หรือถ้าจะเขียน ก็จะเขียนได้แต่ภาคพิเศษไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักและสนองตัณหาเท่านั้น ไม่สามรถเขียนซีรี่ยส์ยาวได้อีกต่อไป

หรืออีกกรณีนึงคือรีไรท์ แต่ก็ยากอีก เห็นได้ชัดจากการรีไรท์เลทีอา ถ้าเรารีไรท์ เราเขียนใหม่ทั้งเรื่องแน่ และมันทำไม่ได้

ฟีลมันไม่มีแล้ว พูดตรงๆเลยว่าถ้าจะให้รับปากล่ะก็ คงได้แต่รีไรท์พวกตอนพิเศษเท่านั้นล่ะ

เพราะวันก่อนไปอ่านเรื่องฝีมือตัวเองมา แล้วรู้สึกอนาถในใจ นี่ฉันใช้อะไรเขียนเนี่ย

เอาล่ะ โดยส่วนตัวก็ต้องยอมรับว่าพล็อตยังเข้าท่าว่าเลทีอาฉบับบยังไม่รีไรท์นิดหน่อย แต่เรื่องภาษามันคนละเรื่อง

อยากแล้วรู้สึกอยากเขียนใหม่ขึ้นมาเดี๋ยวนั้นเลยล่ะ

แต่ถึงจะพูดอย่างงั้น แต่ก็ยังไม่เขียน พูดว่ายังไม่ว่างเขียนดีกว่า เพราะเราติดเขียนเลทีอา(ที่กำลังถึงทางตัน)อยู่

หรือจะเอายังไงดีฮะ ให้ไปรีไรท์ภาคพิเศษบารามอสไปพลาง สลับกับเลทีอาไปพลางดีมั้ย

อย่างน้อยๆก็จนกว่าจะกลับมาเขียนเลทีอาได้คล่องๆ (แต่ไม่รับปากหรอกนะ อยากเขียน เราก็เขียน)

ไม่รู้จะบ่นอะไรแล้วเอาเป็นว่าคราวนี้ไว้แค่นี้แล้ว

สำหรับคนที่ติดตามผลงาน ขอความเห็นเรื่องฟิคด้วยฮะ

และสำหรับผู้ใจบุญ ขอความเห็นเรื่องนิยายและการ์ตูนด้วยฮะ

ขอบคุณที่กรุณาอ่านซะยาวมาจนถึงตรงนี้

สัพเพเหระ

ความคิดเห็น