- BEGIN -
... เธอไม่มีทางหลุดพ้นจากชะตากรรมนี้ได้หรอก
เพราะเธอคือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ...
... ชดใช้สิ่งที่เธอสร้างมันขึ้นมาซะ ...
- Karnia ที่รัก... -
สายฝนไหลรินอย่างต่อเนื่อง เหมือนกับหยาดโลหิตของผู้คนที่กำลังหลั่งไหลตามหยาดฝนที่สาดลงมากระทบผืนดิน...
ช่างน่าเศร้ายิ่งนัก.. เสียงกรีดร้องของผู้คนที่ตกเป็นเหยื่อของการสังหารหมู่ในครั้งนี้ ...หมู่บ้านแห่งนี้ชั่งโชคร้ายยิ่งนัก...
'ไม่! ม่ายยยยยย! กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด!!'
เสียงกรีดร้องดังอย่างโหยหวน แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ 'ปีศาจ' ตนนี้ นึกสงสารแต่อย่างใด
'ไม่! ได้โปรด.. วะ ไว้ชีวิตพวกข้าเถอะ ดะ ได้โปรด คาร์เนีย ดะ อ้ากกกก!!!'
'ไว้ชีวิตงั้นหรอ.. พวกท่านมันก็แค่เศษสวะที่ไม่ควรเกิดมาบนโลกอันโหดร้ายแห่งนี้ พวกท่านเป็นคนเลือกเส้นทางนี้เอง อย่ามาร้องขอชีวิตจากข้าเลย'
'อึก.. คาร์เนียร์พอเถอะ.. พี่ขอร้อง'
'!! ท่านพี่'
พลั่ก!
'เสร็จฉัน ฮ่าๆๆๆๆ แกมันโง่คาร์เนียร์'
'คาร์เนียร์!!!!!'
'เสร็จอะไรงั้นหรอ ท่านผู้นำ..'
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก....
'...ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าล้างแค้นให้พวกท่านได้แล้ว ฆ่าพวกมันได้แล้ว 555555 หึหึ อะ!'
ร่างของเธอค่อยๆล้มลงอย่างช้าๆ พร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง
'ข้าทำได้แล้ว.. ท่านพี่ ดูแลตัวเองด้วย ..ลาก่อน คาร์ออส'
แล้วร่างของเธอก็หลับไปตลอดกาลพร้อมกับรอยยิ้มสุดท้ายที่เธอมอบให้พี่ของเธอ..
แต่ก่อนที่จิตของเธอจะหายไป สิ่งที่เธอนึกได้สุดท้ายนั้น
..หวังว่าเราจะได้พบกันอีกนะ '.....'
ลาก่อน..
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น