คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : แผนร้าย
“หูเี๋ยเ้ามาพบ้าโย่วน “ ทันทีที่ลับถึำหนัำแรที่ออาปารุ่ยเี๋ยือเรียหานาำนัลู่ใ มิถึอึใร่าบาอหูเี๋ย็มา้อมายารวะแล้ว้มหน้า่ำอยู่เบื้อหน้า รุ่ยเี๋ยโบมือให้ผู้อื่นออไปสิ้น
“วันนี้้าับีพรายารอ นามิไ้ั้รรภ์ แ่นาปล่อย่าวว่าั้รรภ์ และวันนี้ใออมาพบ้าถึในสวน น่าลัวนาะปล่อย่าวว่าแท้บุรในวันนี้เป็นแน่”
“อาารย์หมายวามว่า”
“นาไปพบ้าถูเนื้อ้อัวัน หานาลับไปนอนป่วยนแท้ลู อาารย์อเ้าหนีไม่พ้น้อหา่าลูอนาเป็นแน่ ” รุ่ยเี๋ยปราเ้าไประิบ้าหูนาหลายำ หูเี๋ยพยัหน้าแล้วรีบาไป
ยามอิ่วหมิอ๋อเส็ลับาเ้าเฝ้าอ์เหนือหัว ประทับอยู่ในห้อทรอัษร เสียรีร้ออย่าเ็บปวอสรีัแว่วมาาำหนัายารอ
ร่าสูผุลุึ้น้าวเินอย่ารวเร็วไปทาำหนัอนา ผู้นในำหนัวิ่นันวุ่นวาย
นาำนัลหอบผ้าเปื้อนเลือผืนหนึ่วิ่ออมาน้ำานอหน้า พบ หมิอ๋อ็ุเ่าร่ำไห้
“หมิอ๋อ
พระายารอมีเลือออเพะ”
หมิอ๋อ้าวพระบาทะเ้าไป้านใน
ประำายปราเ้ามาวาไว้
ระล่ำระลัทูล
“เ้ามิไ้พ่ะย่ะ่ะ ยามนี้้านใเ็มไป้วยลิ่นอายแห่เราะห์ หมิอ๋อมิบัวรเส็เ้าไปพ่ะย่ะ่ะ”
“เหลวไหล” หมิอ๋อึันะเ้าไป ทรุายลอาไว้แน่น มิยอมปล่อย
“ถวายพระพรหมิอ๋อ” ันทีประำำหนัพระายารอ้าวออมา้อมาย
“เิอันใึ้น
เหุใึเป็นเ่นนี้”
“ทูลหมิอ๋อ
พระายารอเส็ออไปที่สวนอไม้
พานพบพระายาเอ
ับมือันไปนั่บนเ้าอื้พูุยันสอสามำ็แยย้ายไป มิไ้เสวยสิ่ใเลยพ่ะย่ะ่ะ แ่ลับาสวนอไม้พระายารอบ่นว่ามีอาารปวหน่วท้อน้อย และมิ้า็มีเลือไหลออมา
ระหม่อมให้นไปามหมอแล้วแ่ในวนลับมิมีหมออยู่สันพ่ะย่ะ่ะ”
“อันในะ
หมอในวนายหมแล้วเยี่ยนั้นหรือ”
น้ำเสียที่แผ้วยโทสะอันแรล้า
ส่ผลให้บ่าวหัวห
“ทูลหมิอ๋อ”
เสียอพ่อบ้านทำให้หมิอ๋อระับโทสะล
“วันนี้พระายาเอมิใร่สบายัวนั ึเิหมอา้านนอมารวอาาร ยามนี้หมอยัอยู่ที่ำหนัพระายา
ระหม่อมเห็นว่าน่าะเิหมอท่านนั้นมาูอาารอพระายารอ่อนพ่ะย่ะ่ะ”
“ไม่ไ้” เสียวาอันทีำหนัายารอัยิ่ พ่อบ้านเหลือบมอึเบาเสียล
“ระหม่อมมิเห็นวรให้หมอาที่อื่นมารวพระายารอพ่ะย่ะ่ะ เรามิทราบว่าเป็นผู้ใ ไว้วาใไ้หรือไม่”
“แ่อาารอพระายาและพระโอรสในรรภ์อยู่ในอันรายเยี่ยนี้ หาเิหมอมามิทัน ท่านนี้รับผิอบไหวหรือไม่”
“เอ่อ
้าน้อย” หมิอ๋อโบพระหัถ์ ทัู้่ึยุิารโ้เถียัน
“ไปเิหมอมา”
“หมิอ๋อ
มิไ้นะพ่ะย่ะ่ะ”
ันทีุเ่าลเบื้อพระพัร์
ใบหน้าีเผือ
“หลีไป” โทสะหมิอ๋อสูเทียมฟ้า รัสีสัหารอันเ้มเ้มแผ่ออมารอบาย ันทีร่าสั่นเทิ้มอย่าหวาลัว ถถอยไป้าน้าอย่าำยอม
หมิอ๋อเส็เ้าไป้านในห้อบรรทมอายารอ
นาำนัลถืออ่ามีน้ำสีแส่ลิ่นาวลุ้ออมา บนพระแท่นร่าอพระายารอนอนอยู่ มีนาำนัลสอนอยูแล เสียร้ออย่าเ็บปวัมาเป็นระยะ หมิอ๋อำพระหัถ์แน่นอย่าั่แ้น สอพระเนรแ่ำ
“ทูลหมิอ๋อ
หมอมาแล้วพ่ะย่ะ่ะ”
“ให้เ้ามาเร็ว”
สิ้นรับสั่ประูเปิออ
หมอวัยลานท่าทาสุุมเินเ้าอย่ารีบร้อน วาล่วมยาแล้วนั่ล้าพระแท่น
“ส่มือพระายาออมา” นาำนัล้านในำใส่ท่อนแนพระายาออมาให้หมอหลวับีพรรู่หนึ่ หมอผู้นั้น็ลืมาปล่อยมือ
วาามอรอบห้อ้มลหยิบผ้าเปื้อนเลือ้าเียึ้นมาสูม หมิอ๋อหรี่พระเนรมออย่าเียบัน
“หมอท่านนี้ำลัทำอันใ” หมอผุลุึ้นุเ่าเบื้อพระพัร์
“ทูลหมิอ๋อ
พระายารอมิไ้ั้รรภ์พ่ะย่ะ่ะ”
“อันในะ
เ้าอยาายหรือไร แล้วเลือมามายนั่นืออันใ”
“ระหม่อมทูลามริ เลือพวนั้นล้วนเป็นเลือไ่
เลืออสรีที่ลอบุรหรือสรีที่แท้บุรนั้น ในเลือะมีน้ำาวปลาปะปนอยู่ทำให้ลิ่นาวผิไปาเลือนทั่วไป
แ่าับเลือที่เห็นอยู่นี้โยสิ้นเิ
อีทั้เมื่อรู่ที่ระหม่อมับีพรอพระายา ีพรนั้นหาไ้เป็นีพรอมาราแ่อย่าใพ่ะย่ะ่ะ หามิทรเื่อถือระหม่อม ะให้หมอหลวมารว้ำอีรอบ็ไ้พ่ะย่ะ่ะ”
“หึ
หาหมอหลวรวแล้วผลมิออมาเป็นเ่นที่เ้าว่า เ้ารู้ัวระมัว่ามีโทษสถานใ”
“หาระหม่อมวินิัยโรรานี้ผิพลาไป ระหม่อมยินยอมให้ประหารทันทีพ่ะย่ะ่ะ”
หมิอ๋อพระพัร์แ่ำ้วยโทสะ
พ่อบ้านที่รออยู่้านนอล้วนไ้ยินถ้อยรับสั่ัเน
“พ่อบ้าน
ามหมอหลว”
“อย่าเพะ”
ร่าบอบบาอพระายารอถลามาอ้อพระบาทหมิอ๋อ
“อย่าามหมอหลวเพะหมิอ๋อ หม่อมันอร้อ”
น้ำานาหลั่ล้นอาบใบหน้าที่เยมอสบพระเนร หมิอ๋อถอนพระทัยยพระหัถ์โบราหนึ่ ผู้อื่นล่าถอยออไปอย่าเียบัน ในห้อเหลือเพียหมิอ๋อและพระายารอ บรรยาาศในยามนี้แม้เพียเ็มหล่นสัเล่ม็ั้อไปทั่วห้อเป็นแน่ เสีย
หยาเียหยูร่ำไห้สะอึสะอื้นัมิไ้หยุ
หาหมิอ๋อมิไ้รัสอันใแม้สัำ
ความคิดเห็น