ง่า ทาวโดนแท๊กตัวละครซะแล้วล่ะค่ะทุกคน -*- ท่านเทรนแท๊กทาว...ไม่พูดมากล่ะ ท่านบอกทาวว่าห้ามบ่น ทำไป -*-

แต่ทาวแท๊กตัวละครไม่ค่อยเป็น ใครอ่านนิยายทาวล่ะก็ วันนี้ทาวจะส่งเทียร์ วาเลนไทน์หนึ่งในตัวละครของทาว(ในเรื่องของท่านgotlost)ให้พาขึ้นเรือแล้วกันนะคะ ^^

ท่ามกลางบรรยากาศน้ำทะเลสีครามสดใสสะท้อนแสงตะวัน เรือไม้สีทึมดูเก่าแก่กำลังทอดสมอขณะที่ร่างๆหนึ่งโหนเชือกทิ้งตัวลงมาจากเรือก่อนจะจ้ำขึ้นเกาะอย่างรวดเร็วผ่านหน้าหญิงสาวผมน้ำเงินไป ถุงใบใหญ่ที่แบกไว้บนหลังแทบจะชนหน้าเทียร์ซะแล้ว

เทียร์(ดึงหลังเสื้อคลุมเอาไว้อย่างทันท่วงที) – “เอ่อ...ผมแดงๆแบบนี้ตามที่ทาวบอกคงจะเป็นเฟรใช่มั้ยคะ?”

คนนิรนามหันมาฉีกยิ้มก่อนจะถอดหมวกกัปตันสีดำสนิทออก “หญิงสาวผู้งดงามเช่นเจ้ารู้จักชื่อเก่าข้าด้วยหรือ?”

เทียร์(อึ้ง) – “กัปตันมิสท์?”

มิสเทีย – “ความจริงข้าก็อยากจะอยู่กับเจ้านานๆหรอกนะ แต่คงต้องขอตัวก่อน พอดีข้ามีธุระ” (ถ้าเทียร์เป็นผู้ชายอาจโดนไล่ด้วยประโยคอีกแบบนึง)

เทียร์ – “นั่นอะไรน่ะ ขยับได้ด้วย” ชี้ไปที่ถุงที่เริ่มขยับไปมาส่งเสียงอู้อี้

มิสเทียเลือกที่จะไม่ตอบก่อนจะกระโจนหายเข้าไปในเกาะ ทิ้งให้เทียร์ยืนงงอยู่พักใหญ่

........ แต่ก็โชคดีไปที่กัปตันมิสท์รีบไป ทาวบอกว่าอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนี้

(...ขอเวลาสิบนาทีให้เทียร์ปีนขึ้นเรือทางสมออย่างยากลำบาก -*- รันทด)

เทียร์- “…เฮือก!!!”

บางสิ่งบางอย่างที่เย็นจับขั้วสมองจี้อยู่บนศีรษะของหญิงสาว บุคคลที่ยืนอยู่ข้างหน้านั้นมีสีหน้าที่น่ากลัวจับใจ นัยน์ตาสีดำสนิทมองนิ่งมาราวกับพร้อมจะลั่นไกได้ทุกเมื่อ

“แอบขึ้นเรือรึไง?”

(ทาว)อย่าหวังค่ะ! อย่าหวังว่าโครว์จะพูดกับใครง่ายๆ บุคคลที่ถามคืออีกหนึ่งชายหนุ่มผมแดงที่ยืนอยู่ข้างๆ

“เฟร?”

เฟร – “รู้จักข้าซะด้วย บอกมา ท่านมิสท์ของเธอจับโรไปไว้ที่ไหน!!!”

ท่านมิสท์ของข้า? โร?

“อ๊ะ....รึว่าถุงนั่น”

โหดนะ...

“ถุง? ว่าไงพี่มิสท์อยู่ไหน!!!”

บุรุษที่น่าจะช่วยชีวิตเทียร์ได้กลับจับคอเธอเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา

ไม่ไหวแล้ว....

เทียร์ชี้นิ้วไปทางทิศที่ท่านมิสท์วิ่งหายไป เฟรกระโดดลงเรือแล้วจ้ำอ้าวตามไปทันที

อะไรกันสองพี่น้องนี่...-*-

โครว์ยังคงมองหญิงสาวด้วยสายตาที่แทบจะเป็นเครื่องหมายคำถาม

“ข้าไม่ได้แอบขึ้นเรือ เก็บปืนไปได้มั้ย?” เทียร์ส่งสายตาที่เย็นชาตอบ (โชคดีจริงๆที่ทาวส่งเทียร์ไป ถ้าเป็นเดอะทาวเวอร์คงเกิดเรื่องปะทะกันจนเรือล่ม - - )

พ่อสุภาพบุรุษสุดหล่อมองอย่างชั่งใจครู่หนึ่งก่อนจะลดปืนลง

“แล้วคริสต์อยู่ไหนล่ะ?”

(ทาว) น่าน เรียกชื่อแบบสนิทสนม ก็ทั้งสองคนเป็นตัวละครของทาวหนิ ไม่ได้สัมภาษเฟรก็เอาสองคนนี้น่ะแหละวะเทียร์!!

โครว์ชี้ไปด้านหลังอย่างเบื่อหน่าย

“ไหน?”

ชายหนุ่มยกถังน้ำที่พื้นขึ้นมาก่อนจะหันหลังเหวี่ยงมันออกไปปะทะศีร-ษะของใครคนหนึ่งเข้าอย่างจัง เรือนผมหยักศกสั้นสีน้ำตาลเปียกโชก คริสต์ตวัดนัยน์ตามองเพื่อนหนุ่มอย่างโกรธแค้น

“ไอ้บ้า!!! หาเรื่องรึฟะ?!!!” คริสต์พุ่งปราดเดียวถึงตัวโครว์ก่อนจะง้างหมัด หากลูกเรือหนุ่มชุดดำยกกระบอกปืนขึ้นเล็งขู่ในระยะประชิดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“เอ่อ...”

“อะไร!!!…ง่า ขอโทษครับ” คริสต์เอ่ยขอโทษทันทีที่เห็นคนที่ตนตะคอกไป...กับผู้หญิง ยังไงหมอนี่ก็เป็นสุภาพบุรุษวันยังค่ำ

“ช่วยอยู่นิ่งๆให้ข้าถามอะไรนิดหน่อยได้มั้ย? ทาวส่งข้ามา”

“ได้ครับ” คริสต์ตอบทันทีอย่างว่าง่ายก่อนจะนั่งลงบนพื้นเรือทันทีขณะที่โครว์เลือกที่จะยืนพิงเสากระโดงอยู่ใกล้ๆแทน

“ดี...” เทียร์ควักลิสต์กระดาษ(ทาวจดเองแหละ)ออกมาก่อนจะนั่งลงพลางจัดชายกระโปรงและมงกุฎประมุขสุสานแวมบนศีรษะให้เข้าที่(ความเนี๊ยบสร้างความน่าเกรงขาม...)

“คำถามแรก...ช่วยแนะนำตัวหน่อยได้มั้ย?”

“ผมชื่อคริสต์ คาลิเบอร์ เรียกสั้นๆว่าคริสต์ เป็นคนนิสัยดี หล่อ โสด เทคแคร์ สนใจได้แฟนดีๆติดต่อ xxx-xxx-xxxx ครับ” คริสต์เอ่ยอย่างร่าเริง

“ไม่ใช่แบบนั้น...อายุล่ะ? วันเกิดล่ะ?”

“ยี่สิบแล้ว…เกิดวันที่5สิงหาคมล่ะมั้ง...”

“อืม...แล้วสัญชาติอะไร? ศาสนาล่ะ?”

“สัญชาติ? หมายถึงอาณาจักรที่เกิดน่ะเหรอ...ความจริงผมเกิดที่เกาะฮาร์เบอร์ ศาสนาคืออะไร?”

“ช่างเถอะ แล้วทำหน้าที่อะไรบนเรือลำนี้?”

“เป็นลูกเรือคนสนิท เรียกแบบนั้นก็ได้ล่ะมั้งครับ”

“อาวุธล่ะ”

“หนึ่งในสามดาบธาตุน้ำในตำนาน Blisa De Mar (บริซา เดอ มาร์) ดาบน้ำธาตุลมครับ…งงมั้ย? น้ำธาตุลม?”

“ไม่งง...สุดท้ายแระ ชอบอะไร เกลียดอะไรบ้าง?”

“ชอบอาหารอร่อยๆ ที่นอนสบายๆ แล้วก็สาวสวยๆแบบเธอยังไงล่ะ”

-          - คริสต์ หน้าด้านขึ้นรึเปล่า

“เกลียด?”

“เกลียดหมอนี่” (ชี้ไปที่โครว์)

“อืม เรียบร้อย ต่อไปก็นาย...” เทียร์หันไปทางโครว์ หากคริสต์เอ่ยขัด

“เอ่อ...เธอไม่รู้รึไง หมอนี่มันพูดไม่ได้”

“โกหก โครว์พูดตั้งหลายประโยคแล้วนะ ตั้งแต่เริ่มเรื่องโอเชี่ยนิค วอยยาช มาเนี่ย”

“แต่มันไม่พูดกับคนแปลกหน้า และไม่พูดโดยที่ไม่จำเป็น เป็นนโยบายความเท่ประหลาดๆของยัยคนแต่ง ฉันจะอธิบายหมอนี่ให้เอง”

เทียร์อ่านไล่คำถามไปจนถึงด้านล่างก็จะฉีกยิ้มให้คริสต์อย่างมีเลศนัย “อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง ได้ๆ”

“อืม...หมอนี่ชื่อโครว์ แบล๊คสมิธ เรียกสั้นๆว่าโครว์ อายุเท่าๆกับฉัน จุดเด่นก็คือความเงียบ ความรวดเร็ว สายตาดี ชอบใส่ชุดสีดำ ที่คาดหัวสีเทา(ใครให้มาไม่รู้) มีหน้าที่คือเป็นต้นหนประจำเรือเลยขึ้นๆลงๆเสากระโดงยังกะผีลอยได้!(โครว์หันมาถลึงตาใส่) อาวุธก็คือพวกปืนซึ่งมันก็มีหลายกระบอกแถมไม่มีชื่ออะไร ความลับก็คือ ความจริงแล้วมันเป็นอีกาลากไส้ดีๆนี่เอง(-*-) สิ่งที่ชอบก็คงเป็นเล่นหมากรุกกับยิงคนเล่น ส่วนสิ่งที่เกลียดนี่...”

โครว์ชี้มาที่คริสต์ทันทีทันใด

“ชิร์”

“รู้ลึกดีนะ มีคำถามๆนึงถามว่า คริสต์กับโครว์น่ะ เป็น...”

“เป็น?” คริสต์ทวนคำ แม้แต่โครว์เองก็มองอย่างสนใจใคร่รู้

“เป็นคู่วาย?”

“จะบ้าเรอะ!!!!!!!” คริสต์ตะโกนลั่นจนลูกเรือคนอื่นๆหันมามอง ขณะที่โครว์เองก็กระเถิบห่างออกไปหลายก้าว “ไร้สาระทั้งเพ ฉันน่ะ...”

“พอๆๆๆ” เทียร์ยกมือขึ้นเบรกเอาไว้ก่อนที่คริสต์จะโวยวายหน้าดำหน้าแดงไปมากกว่านี้ “ไม่มีอะไรจะถามล่ะ ข้าขอลาก่อน” หญิงสาวลุกขึ้นช้าๆก่อนจะเดินไปเกาะขอบเรือ “พวกนายมีวิธีให้ข้าลงไปดีๆได้บ้างมั้ย?”

“เดี๋ยวสิ เธอจะไม่แนะนำตัวอะไรบ้างเลยรึไง?”

เทียร์หันมาส่งยิ้มหวานก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบเย็นชาราวธารน้ำแข็ง “ไม่ใช่เรื่อง!”