คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : - Ankylose - Chapter.33
TALK ::
วันนี้มาอัพเร๊วเร็ว~ เพราะว่า...โรงเรียนหยุดค่ะ= =a
ประท้วงกันอย่างเมามันส์ ทีวันเรียน อยากให้มาล่ะไม่มา
แต่นี่มันวันสอบชั้นนะยะ!! ติววันสุดท้ายด้วย T[]T โฮ~ หายไปกับสายลม ต้องมานั่งอ่านเองทั้งๆที่ก็ยังไม่เข้าใจ
พูดแล้วปวดตับค่ะ หลังจากอ่านหนังสือ(ผ่านๆ)ไปได้รอบนึงก็มาอู้อัพฟิคอีกแล้ว ฮ่าๆ
แย่จริงๆงานนี้ สอบจะรอดมั้ยล่ะเนี่ย...
อ้อ! วันนี้เอาหน้าปกฟิคมาฝากด้วยค่ะ~ในที่สุดก็ทำเสร็จเรียบร้อยด้วยความรู้โฟโต้ช็อปอันน้อยนิด...(ฮา)
จะเปิดจองวันอาทิตย์ที่ 21 กุมภาพันธ์นี้แล้วนะค้า^O^
ขอบคุณตัวมินิน่ารักๆของท่าน sey ที่มาช่วยให้ปกมีสีสันขึ้นนะคะ><~
ยังไงก็ขอบคุณทุกๆท่านที่คอยติดตามและเป็นกำลังใจให้นะคะ^^ ขอบคุณทุกๆคอมเมนท์เลยค่ะ
ขอบคุณนักอ่านทุกๆท่านเช่นกันค่ะ^^
Chapter.33
Warning : NC-17
“…ขอโทษนะจุนซู…ฉัน…ไม่ไหวแล้วจริงๆ…”
คำสารภาพเสียงทุ้มพร่าที่ออกมาจากริมฝีปากอิ่มทำเอาคนตัวเล็กที่นอนราบอยู่บนเตียงกว้างพูดอะไรไม่ออก ใบหน้าหวานร้อนผะผ่าวจนแดงเป็นลูกตำลึงสุก มือเล็กที่สั่นเทิ้มน้อยๆกำชายแขนเสื้อของคนบนร่างไว้แนบ เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“…อ…คือ…ยูชอน…เรา…ตกลง…ไว้ว่าจะ…เอ่อ…พรุ่งนี้ม…ไม่ใช่เหรอ?”
“วันนี้ไงจุนซู…”
“เอ๊ะ…?” เสียงเล็กเอ่ยออกไปอย่างงุนงงเมื่อเสียงทุ้มพร่าเอ่ยตอบกลับมาเช่นนั้น
“เที่ยงคืนแล้ว…พรุ่งนี้ของนาย…คือวันนี้แล้วนะ…”
“ด…เดี๋ยวสิ…นั่นมัน…ยูชอนขี้โกงนะ!”
“ขอโทษนะจุนซู…แต่ว่าฉัน…ไม่ไหวแล้ว…”
“….”
“ฉันอยากได้จุนซูใจจะขาดอยู่แล้ว!”
-----------------------------------------------------------
NC ตามไปโหลดกันนะคะ ไม่ต้องทิ้งเมล์แล้วค่า ^^
http://www.megaupload.com/?d=QAS47Y88
คนในอ้อมแขนหลับไปแล้ว…ทว่าเจ้าของแขนแกร่งที่โอบรอบกายขาวไร้อาภรณ์นั้นยังคงจ้องมองใบหน้าหวานยามหลับใหลด้วยความรักมากมายที่ปิดไม่มิด มอบจุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากมนอีกครั้งราวกับต้องการจะตอกย้ำความรู้สึกทั้งหมดที่มี ความรู้สึกทั้งหมดได้รับการเติมเต็มมากจนเกินพอ
…ในที่สุดคนร่างเล็กก็เป็นของเขาโดยสมบูรณ์…
หัวใจเต้นระรัวเร็วเพราะความยินดีและลิงโลดเสียจนคิดว่าตนเองเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ กลิ่นหอมหวานจากเรือนผมสีเข้มของคนในอ้อมแขนทำให้เผลอสูดดมอย่างหลงใหล ผิวกายนุ่มนิ่มที่ได้สัมผัสแทบทำให้เขาสูญเสียการควบคุม…จุนซูบริสุทธิ์มากมายราวกับนางฟ้าตัวน้อย…
เพียงแค่เห็นไหล่มนที่มีรอยจุมพิตแสดงความเป็นเจ้าของของเขาตีตราไปทั่ว…ความปรารถนาของเขาก็เริ่มคุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ยังไม่รวมถึงทั่วผิวเนื้อบางใสที่กดจูบเพียงนิดเดียวก็ขึ้นรอยแดงเด่นชัด เรียกได้ว่าตอนนี้แทบไม่มีซอกส่วนใดของกายขาวนี้เลยที่ไร้การถูกประทับตราสีกุหลาบ ร่างโปร่งสูดลมหายใจลึกอย่างระงับอารมณ์ ก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลงเพื่อเข้าสู่นิทราไปอีกคนหนึ่ง กระซิบถ้อยคำรักที่ข้างใบหูเล็กโดยหวังว่าจะทำให้คนตัวเล็กรับรู้ถึงมันและหลับฝันดี
“…รักจุนซูมากๆนะ…”
จริงๆแล้วอยากทำอีกหลายๆรอบ…
แต่วันนี้พอก่อนดีกว่านะ~ เจ้าตัวเล็กหลับปุ๋ยไปแล้ว
ช่างเถอะ…
…เพราะยังไงก็มีเวลาอีกมากนี่นา…
ปาร์ค ยูชอนอมยิ้มอย่างเป็นสุขในขณะที่กระชับอ้อมกอดให้แนบแน่นขึ้น ร่างเล็กๆที่แสนหวงแหนขดตัวในอ้อมกอด ใบหน้าหวานเปื้อนรอยยิ้มช่างน่ารักช่างเอ็นดูเสียจนอดใจไม่ไหว ต้องหอมแก้มใสทั้งสองข้างไปอย่างละฟอด ก่อนที่จะปล่อยให้ความเหนื่อยอ่อนที่แสนอิ่มเอมพาตนเองเข้าสู่นิทราตามไปอีกคน…
…รักจุนซูมากๆเลยนะ…
++++++++++++++++++++++++++++++++++
To Be Continued...
ความคิดเห็น