คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : เลือดเนื้อเชื้อไข 25%
บริษัท อนันุล ำั (มหาน)
บริษัทั้นนำอประเทศที่โ่ัเป็นที่รู้ัไปทั่วโล
ยัับเลื่อนธุริ่อเนื่อับโรารใหม่ๆ มามาย
และโรารที่ถูล่าวานมาที่สุในเวลานี้็ือ โรแรมนาให่ที่ให้บริารอย่ารบวรึ่อยู่ที่ัหวัประวบฯ
นั้นเอ
“ุสุรา์เ้ามาพบผม่วน!”
เสียอินเอร์อมที่ัอยู่ที่โ๊ะอุสุรา์ัึ้นและ็ับล
่อนที่ท่านประธานะทราบว่าุสุรา์ไม่ไ้อยู่ที่โ๊ะอเา
“เอาไีนะเพร!”
เพรลามอ้ายมอวา
พร้อมับะเ้อมอุสุรา์ึ่อัวไปเ้าห้อน้ำ ถ้าืนรออยู่ไ้โนเอ็แน่ๆ
เพรลาึัสินใเ้าไปพบเ้านายแทนเพื่อนทำานรุ่นพี่เสียเอ
เมื่อเสียเาะประูและลูบิประูเปิออ
“ผม...!”
พอลล์พูไ้แ่นั้นเมื่อเยหน้าึ้นแล้วพบว่าเป็นอีน
นัยน์ามอเามอเพรลา้วยแววารุ่มริ่ม
ปาาที่ถืออยู่ในมือวาลที่โ๊ะัวให่ เอนัวพิเ้าอี้นั่ออไว่า
มอนที่มาใหม่้วยวามสุใ
“ท่านมีอะไรหรือเปล่าะ พอีุสุรา์ไม่อยู่
ิันเลยเ้ามาทำหน้าที่แทน่ะ” เพรลารีบพูพร้อมับหยิบสมุู่ใึ้นมารายละเอีย
โยไม่มอหน้านที่นั่มอเธอแม้แ่น้อย
พอลล์มอริมฝีปาอิ่มที่ยับึ้นลแล้วหัวใเ้นเร็ว
เารู้แล้วว่าริมฝีปาู่นั้นหอมหวานนาไหน นไ้สัมผัสมันเอเาถึไ้รู้
และิใอยู่ในวามหวานไม่รู้ลืม
“เมื่อืนนอนหลับไหม?”
ำถามที่แสนะธรรมาอเาทำให้เพรลาหน้าแระเรื่อ
เธอพยายามที่ะไม่ิถึเรื่อที่ผ่านมา แ่เพราะำพูอเาทำให้เธอนึถึมัน
นึถึรอย...
“เอ่อ...!”
เพรลาอบไ้แ่นั้นพร้อมับหลบามอพื้น ใบหน้านวลแ่ำอย่าเินอาย
“เมื่อืนันนอนไม่หลับ
เธอมีวิธีไหน่วยันไ้บ้า เพรลา!”
พอลล์ไม่พูเปล่าเาลุึ้นและเินมาหาเธอ
มอหิสาวเหมือนราสีห์รอะรุบเหยื่ออันแสนอ่อนหวาน้วยสายาพิา
เพรลาเยหน้าึ้นมา้วยวามใที่เห็นเามายืนรหน้าหน้า
ึเผลอสบาเาอย่าหลีเลี่ยไม่ไ้
ใบหน้ามห่าาใบหน้าเรียวสวยไม่ถึืบนสัมผัสไ้ถึลมหายใอันและ
“ันถามเธอทำไมไม่อบันละเพร”
พอลล์เรียเพรลาอย่าสนิทสนม พร้อมับับเส้นผมเส้นเล็ๆ
ออาใบหน้านวลเมื่อมันบบัวามสวยามอเธอ
“เอ่อ!”
เพรลาหน้าแแป๊ เธอพยายามถอยหนี
แ่ยิ่หนีเายิ่ามิ นแผ่นหลับอบบานับบานประูเ้าอย่าั
ออิ่มเบียับอแร่อเาอย่าแนบสนิท
เอวบาถูโอบอาฝ่ามือหนาอย่าเป็นเ้า้าวเ้าอ ลมหายใร้อนๆ
อเาเป่ารลที่แ้มนวลใสนเห็นเส้นเลือฝอยเพราะวามใสอใบหน้า
เพรลาเอียหน้าหนีลัวว่าเาะทำแบบเมื่อืนับเธออี พอลล์ึแอบยิ้มให้ับวามเินอายอเพรลา
“เป็นอะไร ไม่สบายหรือเพร ทำไมหน้าุแั!” ยิ่เห็นเพรลาอายเายิ่หยอล้อ
รปรายมูลที่แ้มนวลหยอล้อไปมา
“เอ่อ ท่านประธานถอยห่าิันหน่อยไ้ไหมะ
ิันอึอั” เพรลาพยายามผลัอเาให้ออห่าาอเธอ แ่ไม่ล้าสบาเารๆ
ลัววามรู้สึบาอย่าที่ำลัันทุรัอยู่ในหัวใอัวเอ
ลัวว่าเาะับไ้ว่าเธอ...
“ถ้าอึอั็้อผายปอ... เอาไหมเพรลา?”
พอลล์โอบอเอวบาพร้อมับึเพรลาเ้าหาัวเรารัึเธอไว้ไม่ให้ถอยหนี
อแร่เบียออิ่มนรับรู้ไ้ถึเสียอหัวใ สะโพสอบเลื่อนไหวเสียสีับหน้าท้อเรียบแบนนเพรลาสัมผัสไ้ถึบาสิ่บาอย่าอเาที่ำลัื่นัว
เธอไม่ใ่เ็สาวที่ไร้เียสา เธอรู้อยู่หรอว่ามันืออะไร...
พอลล์้มหน้าลเป้าหมายอเาอยู่ที่ริมฝีปาบาึ่อนนี้เ้าอำลัเม้มปาแน่นไม่ให้เารัแเธอ
แ่มีหรือที่นอย่าเาะยอม อะไรที่เป็นอเา็้อเป็นอเาอยู่ี
**ใล้วามริเ้าไปทุทีละนะ อบุที่ิาม่ะ**
***เพร่อนเาวาแผามร้านหนัสือั้นนำทั่วประเทศแล้วนะะ***
ความคิดเห็น