Goblin

ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้วสินะ
เสียงฝนตกด้านนอกหน้าต่าง
ปลุกคนทางนี้...ให้มีอารมณ์อ่อนไหวในทุกๆวัน
ทำไงได้...ก็คนๆนี้หลงรักช่วงเวลานี้ของปี
โดยเฉพาะ "เดือนตุลาคม"






สองสามวันมานี้ดูซีรี่ย์เกาหลี
เรื่อง...ก็อบลิน คําสาปรักผู้พิทักษ์วิญญาณ
ได้อารมณ์มากๆ หวานๆ ซึ้งๆ ฝันๆ
รู้สึกหลงรักคู่รักก็อบลินขึ้นมาจริงๆ
หลงรักความเป็นสุภาพบุรุษของท่านยมทูต
หลงรักสถานที่วินเทจ ภาพแนวๆ
รวมทั้งสวนสาธารณะ...ที่เต็มไปด้วยโมเม้นใบไม้ร่วง


 

มีคำพูดแบบเขินๆของเจ้าสาวก็อบลินพูดในสวนเมเปิ้ลด้วย
"ก่อนที่จะก้าวเท้าเดิน...
เราต้องดูเท้าเราวางตรงไหน?
แล้วก็ต้องรู้ว่าจุดหมายคือที่ใด?"
ความหมายของเธอคือ"เราต้องแยกจากกันแล้ว"
ตอนแรกที่ฟังก็งงๆอยู่กับการใช้ความหมายของประโยค
แต่มาพอมานั่งนึกอีกที
เหมือนคำพูดพลอดรักของหนุ่มสาวในสถานที่สวยๆ
มันโรแมนติกทั้งบรรยากาศและคำพูดเลย







มีหลายตอนในเรื่องที่นางเอกพูดว่า
"มนุษย์เราจะมี๔ช่วงชีวิต
ช่วงที่เป็นเมล็ด
ช่วงที่เจริญเติบโต
ช่วงของการเก็บเกี่ยว
ช่วงของการชื่นชมผลผลิต"
นางเอกพูดมีนัยยะว่า...
"เธอเกิดมาแล้วกี่ชาติ และชาตินี้เป็นช่วงไหนของชีวิต?"

ความจริงแล้วมันน่าจะหมายถึง"ช่วงวัยของมนุษย์"มากกว่า
วัยทารก-ที่เป็นเมล็ด
วัยเด็ก-ศึกษาและเรียนรู้
วัยทำงาน-เก็บเกี่ยวประสบการณ์
วัยชรา-ใช้เงินบำนาญอยู่กับลูกหลานอย่างมีความสุข





ทุ่งดอกบัควีทในเรื่องสวยมาก
ความหมายของดอกไม้ก็...โรแมนติก
"ฉันต้องได้เห็นดอกบัควีท"
เอาเป็นว่า...
สักวัน ฉันจะถ่ายรูปดอกบัควีทให้ได้