มีคนทักว่า "พักนี้ท่านเห้อ/บ้า/คลั่ง การ์ตูนไปรึเปล่า?" อืม อาจจะจริงนะขอรับ พักนี้คิวคอนไม่ทำการทำงานเลย มัวแต่ดูหนังฟังเพลงอ่านการ์ตูน ไม่ยอมตั้งใจเรียน ทั้งๆที่พ่อแม่ส่งมาเรียน ก็แหม ทำอย่างไรได้ละขอรับ ก็มันยุคข้าวยากน้ำมันแพง ของแพง ไม่มีตังค์ ไฟห้องก็เสีย ทำการบ้านอ่านหนังสือ(เรียน)ไม่ได้นี่นา (ไม่เกี่ยวละ)
ช่วงราวสองสามอาทิตย์มานี่ ถึงจะแค่เปิดเทอมแต่ก็มีเรื่องให้ปวดหัวเยอะแยะเลยละขอรับ มาแทบไม่ได้ตั้งตัว แต่ละเรื่องยุ่งเหยิงสับสนทั้งนั้น ทั้งเรื่องในห้อง นอกห้อง นอกโรงเรียน เครียดทะลุจุดกำหนด nerveจะกินเอาให้ได้ ที่มันเป็นแบบนี้เพราะโลกร้อนรีเปล่าหว่า?
เครียดทั้งบ้าน เครียดทั้งโรงเรียน เครียดทั้งจังหวัด ระอุทั้งประเทศ ปะทุมันทั้งโลก โลกเดี๋ยวนี้มันอะไรกันนักกันหนา เออ บ่นไปช่วยอะไรไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ได้ระบายละว้า...
เรื่องสุดท้าย อืม... นิทานมีคนปสดงความคิดเห็นนิดเดียว แสดงว่ามันไม่สนุกสินี่? เปนดังสมการ คนอ่าน/คนแสดงความคิดเห็น=ความหฤหรรษ์ของเรื่องที่แต่ง=น้อยมาก=ลบทิ้ง
โป๊ะเช้ะตามนั้น...
ลา ลา ลา โบกมือลา รุ่นเก่าจากไป รุ่นใหม่ต้องมารับภาระแทน เหนื่อยหนอเหนื่อย แสนอาทรณ์ อยากวิงวอน ใครโปรดช่วยที ทั้งเหนื่อยล้า ทั้งอิดโรย เหมือนคนป่วย ชีพใกล้ปลิดปลง แต่จำทนสู้ เพื่อถึงฝั่งฝัน ทูลขอพลัง จากฟ้าเบื้องบน โปรดทรงปราณี มอบแสงส่องทาง ให้ข้าพระองค์นั้น พบพานทางสว่างด้วยเทอญ...
Artist: Ai Maeda
Album: Night Fly
Tender Moon
ความคิดเห็น
PS. สายลมรวบรวมเอาการพบพาน การลาจาก และความรู้สึกอ้างว้างและพัดพาพวกมันไปด้วยกัน เสมือนหนึ่งเวทย์มนตร์~
PS. [ศึกษาอดีต ถ้าเจ้าจะกำหนดอนาคต -ขงจื๊อ]