THE BAKERY แม่ผมเป็นราชินีแต่พ่อของผมไม่ได้เป็นราชา
ตอนที่ 4 : ทำไมท่านป้าไม่เข้าใจผมซักที
หลังจากเหตุการณ์เลวร้าย(ทางความรู้สึกของผมและทางสายตาของผู้อื่น) ผ่านไปผมได้รับอนุญาติให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยผมอยู่ในเสื้อผ้าที่เรียบหรูดูดีมีสไตล์ขององค์ชายเล็ก
เมื่ออยู่บนเรือนร่างขององค์ชายมันอาจทำให้คนเข้าใจผิดว่าอยู่ในปารีสแฟชั่นวีคแต่เมื่ออยู่บนเรือนร่างผมแล้วนั้นคนที่เห็นอาจจะเข้าใจผิดว่าผมไปวิ่งราวมาจากบ้านผู้ดีเพราะไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าใส่ก็เป็นได้
ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในโต๊ะประชุมที่มีเหล่าสภาสูงทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ และมีท่านแม่ องค์กษัตริย์ ท่านป้าเอมิเลียทำท่าทางเหนื่อยใจ องค์ชายทั้งสองกำลังกลั้นขำ
"แล้วพวกท่านมีธุระอะไรกับผมกันหรอครับ" ผมเริ่มถามเหตุผลว่าเหตุใดถึงเรียกผมมาให้อับอาย ฟ้องเรียกค่าเสียหายราชินีผิดกฎหมายมั้ยครับ ผมของขอเรียกร้องความเป็นธรรมให้ตัวเอง
"เราควรเริ่มเล่าจากตรงไหนดี" องค์กษัตริย์เอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้าลำบากใจ ถ้าลำบากใจขนาดนั้นรอองค์ชายรัชทายาทขึ้นเป็นกษัตริย์ แล้วท่านสละบัลลังค์ก่อนค่อยเล่าก็ได้นะ
"คือว่านะ ป้าว่าให้โซเฟียเล่าดีกว่านะ" ท่านป้าที่รับไม้ต่อจากองค์กษัตริย์ก็เริ่มโยนไม้ต่อไปให้ท่านแม่ เห็นทีว่าผมคงต้องรอไปถึงองค์ชายเล็กอภิเษกสมรสแล้วมีหลานซักสี่คนให้ผมอุ้มเล่นก่อนถึงจะรู้เรื่องแทนแล้วล่ะมั้ง
"อาร์ช แม่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเดี๋ยวจะรีบกลับมา" และแล้วท่านแม่ก็จากไปอีกคนมีใครพอจะอธิบายให้ผมฟังได้บ้างมั้ย ทุกคนต้องอย่าลืมว่าท่านแม่ไปลากผมออกจากหอคณิกาช่วงหัวคำ่ กว่าจะรอผมฟื้นตอนนี้ก็น่าจะเกือบเช้าแล้ว ท่านสภาสูง(อายุ)ทั้งหลายที่ถูกเรียกว่าคนกำลังจะหลับจนหัวเขกโต๊ะแล้วถ้าไม่ติดว่ามีภาพพจน์ต้องรักษา ดูแต่ละคนสิตาปรือเชียว
"เราจะได้เที่ยวอย่างไม่ต้องหลบซ่อนอีกแล้วนะอาร์ช" องค์ชายผู้ที่ทำให้ผมต้องเดือดร้อนและอับอาย กำลังชูมือขึ้นหมุนๆกระโดดไปมาอย่างสดใส แล้วเหมือนผมจะเห็นภาพหลอนเป็นทุ่งลาเวนเดอร์ สายรุ้ง และมังกรสีขาวชมพูเต้นระบำเป็น ฉากด้านหลังองค์ชายอีกด้วย
สุดท้ายองค์ชายก็ไม่ได้บ่วยให้ผมเข้าใจอะไรมากขึ้นเลยซักอย่างจนมีลุงคนนึงจากสภาสูงอาสาอธิบายให้เอง เพราะน่าจะทนรอไม่ไหวอีกต่อไปอยากรีบกลับบ้านหรือกลัวเมียมาตามถึงวังก็ไม่รู้
"หนูชื่ออาร์ชใช่มั้ย ลุงขอเรียกว่าอาร์ชละกัน คืออีกสองเดือนจะมีรัชทายาทจากอาณาจักรเอลฟ์ที่แปด และที่ยี่สิบหกมาเรียนที่โรงเรียนฝึกมังกรของเรา พวกเรากลัวว่าจะเป็นการมาเพื่อหาทางยึดครองอาณาจักรของพวกเรา ท่านโซเฟียเลยนำเสนอแนวทางว่าให้ส่งเจ้าไปตีสนิทเพื่อให้ได้มาอาณาจักรทั้งสองยอมมาเป็นพันธมิตรของอาณาจักรเราแทน" ขอบคุณคำอธิบายยืดยาวจากคุณลุงสภาสูง สรุปคือต้องการส่งผมไปตายเอาดาบหน้าโดยไม่มีแผนการอะไรให้เลยซักอย่าง
"แต่หนูอาร์ชไม่ต้องกลัวเหงานะ ป้าจะให้องค์ชายไปเป็นเพื่อนหนู" คำว่าหนีเที่ยวคืออันนี้เองสินะ ให้ตายเถอะการมีองค์ชายไปด้วยมันก็ไม่ต่างจากการเพิ่มภาระให้ผมไม่ใช่หรอ แล้วองค์ชายไปกล่อมป้าเอมิเลียอิท่าไหนเรื่องถึงออกมาเป็นแบบนี้กัน โถ่องค์ชายไม่ต้องมายิ้มให้ผมเลยผมไม่รับได้โปรดเก็บรอยยิ้มของท่านกลับไปเถิด
"อาร์ชแม่รู้นะว่าหนูอยากเรียนโรงเรียนการเรือน แต่ถ้าลูกรับงานนี้ลูกเรียนฟรีเลยนะ แค่ไปสอบเป็นพิธีก็พอ" หืมท่านแม่กลับมาแล้วหรอ หมดกันความฝันในการเปิดร้านตัดเสื้อผม ถ้าจะให้เรียนฟรีจะให้ผมไปเลี้ยงมังกรตั้งสองปีทำซากมะเขือพวงทำไม รู้งี้สองปีที่แล้วพาองค์ชายไปเที่ยวหอคณิกาตั้งนานแล้ว แต่ความฝันเราต้องมาก่อนอาณาจักร แม้ของฟรีจะล่อตาล่อใจ
"ผมอยากเปิดร้านตัดเสื้อ" ผมพูดกับท่านแม่เสียงเศร้าๆ จริงๆใจนี่ยอมตั้งแต่บอกว่าเรียนฟรีแล้วแต่ขอเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ให้มากที่สุดดีก่อนดีกว่า
"เอางี้นะอาร์ช แม่จะเปิดห้องเสื้อกลางเมืองให้ลูกพร้อมให้องค์กษัตริย์โปรโมทให้เลยถ้าลูกทำงานสำเร็จ" และผลประโยชน์ก็เพิ่มมาอีกหนึ่งอย่าง แผนการดำเนินไปด้วยดีจริงๆ
"แต่ผมเป็นห่วงท่านพ่อท่านพ่อต้องทำงานคนเดียวผมกลัวท่านเหนื่อย ถ้าท่านแม่กลับไปช่วยท่านพ่อได้คงจะดี" ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จต่อไป เพราะโรงเรียนฝึกมังกรเป็นโรงเรียนประจำกลับบ้านไม่ได้ก็จริง ไม่ได้ช่วยพ่อนี่เรื่องเล็กแต่ผมอยากมีน้องนี่เรื่องใหญ่ ว่าแล้วก็ส่งสายตาอ้อนวอนให้องค์กษัตริย์
"ได้ๆเราอนุญาติ โซเฟียเจ้ากลับไปหาเอเมลเถิด" สำเร็จไปอีกหนึ่งการมีน้องคงไม่ไกลเกินเอื้อมอีกต่อไปวะฮ่าๆๆๆๆ
"ท่านป้าเอมิเลียให้องค์ชายไปลำบากกับผมจะดีหรอครับ" ต่อไปก็กำจัดองค์ชายออกจากชีวิตเพื่ออนาคตอันสดใส
"ไม่เป็นไร ป้าอยากให้องค์ชายเรียนรู้งานบ้าง" นี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเกลียดรอยยิ้มอ่อนโยนของท่านป้าเอมิเลียมากขนาดนี้
"แต่ผมเป็นห่วงองค์ชาย..." ผมต้องพูดเสียงอ่อนให้ตัวเองดูเป็นคนดีไว้ก่อน ต้องส่งสายตาเห็นใจหรือรู้สึกผิดให้องค์ชายดีนะ
"เอมิเลียลูกชายเราไม่เคยลำบากอาจจะไปสร้างความเดือดร้อนให้หนูอาร์ชเค้าหรือปล่าว" ผมว่าองค์กษัตริย์ตามแผนผมทันนะ เมื้อกี้ถ้าตาไม่ฝาดผมเห็นองค์ราชสหันมาขยิบตาให้ผมด้วย กู๊ดจ็อบองค์ราชา
"เพราะไม่เคยลำบากถึงให้ไปลำบากไงค่ะ หนูอาร์ชเค้าเป็นเด็กดีไม่เรื่องมากแบบคุณหรอก" ผมนี่แหละเรื่องมากท่านป้าเอมิเลียครับถ้าท่านรู้ทันคนเท่าท่านแม่ผมที่นั่งกลั้นขำอยู่ทางนั้นผมคงจะเป็นปลื้มสุดๆไปเลยล่ะครับ
"ก็ได้ครับยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ'องค์ชายเฟลม อเล็กซิส เอลดาส'" นั่นแหละครับกัดฟันพูดได้จนจบประโยคก็ดีมากแล้ว สี่ปีต่อจากนี้คงต้องร่วมงานองค์ชายสินะ
..........เป็นเกลียดมากเลยครับ
.
.
.
.
.
.
.แถมท้าย
/สภาสูง/
"พวกเรากลับบ้านไปหาลูกเมียได้รึยัง"
"ทำไมเราต้องมาดูเด็กผู้ชายแก้ผ้าด้วย"
"องค์กษัตริย์เรียกเรามาฟังพวกเขาเถียงกันรึไง"
---------------------------------------------------------------------------------------
TALK
ตอนนี้สั้นมากๆๆๆๆๆ เมื่อวานเกรดออกค่ะเห็นเกรดวิทย์แล้วจะเป็นลมรู้สึกเกลียดลม ฟ้า อากาศ ชั้นบรรยากาศ ไอน้ำในอากาศ พายุ มรสุม และอีกมากมายมากเลยค่ะ เกรด2ตัวแรกในชีวิต ตอนแรกคิดว่าเกรดสังคมจะพังดันดีซะงั้น55555 ///
