อันที่จริง.. อยากที่จะกริ๊ดๆแล้วก็โวกเหวกโวยวายออกมาให้หนำใจ
ตอนนี้คงเป็นการฝึกความอดทนแล้วล่ะค่ะ
(นึกภาพผู้หญิงหัวยุ่งที่กำลังนั่งหน้ามุ่ยคิ้วขมวดอยู่)
เอลจะพยายามเล่าออกมาให้เข้าใจที่สุด..
(แอบกรีดร้องในใจเป็นการระบาย)
เมื่อวันอาทิตย์ที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2559
เอลได้มีโปรเจกต์ทำพวงกุญแจ (ได้ไอเดียมาจากเพื่อนเอลน่ะค่ะ) จึงได้วิ่งไปซื้อกระดาษโฟโต้และพลาสติกเคลือบบัตร
เอลไปที่ร้านด. เมื่อเอลเดินเข้าไป..
เอล : สวัสดีค่ะ ขอโทษนะคะ มีกระดาษโฟโต้และกระดาษเคลือบบัตรมั๊ยคะ?
แม่ค้า : กระดาษเคลือบบัตร หรือ พลาสติกเคลือบบัตร
เอล : เอ่อ..พลาสติกค่ะ..
แม่ค้า : เอาไซต์ไหน
เอล(ในใจ) : ม..มันมีไซต์ไหนบ้างอ่ะ T^T ไม่รู้ เพื่อนก็ไม่ได้บอก
เอล : แล้วมันมีไซต์ไหนบ้างเหรอคะ?
แม่ค้า : แล้วจะใช้ไซต์ไหนล่ะคะ
เอล(ในใจ) : ...ก็ไม่รู้ถึงถามอยู่นี่ไงคะ
เอล : แล้วมันมีไซต์ไหนบ้างล่ะคะ..
แม่ค้า : ใช้มากขนาดไหนล่ะ
เอล : (ยืนคำนวน) (ในใจ) เอิ่ม ก็ประมาณนึง เอลจะพูดว่าอะไรดี มันไม่น้อยแล้วก็ไม่มาก..เอางี้แล้วกัน!
เอล : ก็มากพอสมควรค่ะ (รู้สึกตอบแบบสิ้นคิด) พอดีว่าตอนที่ฟังมาจากเพื่อน เพื่อนไม่ได้บอกมาน่ะค่ะ
แม่ค้า : งั้นต้องไปถามเพื่อนแล้วล่ะค่ะ (แม่ค้าฉีกยิ้มแบบดูถูกดูแคลน)
เอล(ในใจ) : อุตส่าห์เดินมาถึงนี่ นี่เอลต้องเดินกลับบ้านไปเปิดโทรศัพท์ถามเพื่อนเหรอ!? (เริ่มโมโหกับท่าทางและคำตอบของแม่ค้า)
เอล : เอ่อ ลองเอาแต่ละไซต์มาดูหน่อยได้ไหมคะ? (หมดทางเลือก)
แม่ค้า : (ฉีกยิ้มส่งสายตาน่าตบมาและพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนเราเป็นตัวตลก) ไปถามเพื่อนมาก่อนดีกว่าค่ะ
เอล : (มองหน้าแม่ค้าสลับกับมองเงินในมือ)....(เดินออกร้าน)
เป็นประสบการณ์การซื้อพลาสติกเคลือบบัตรครั้งแรกที่ เฮีย มากเลยค่ะ T^T ) เอลแทบหลั่งน้ำตา..
เมื่อถึงบ้านเอลจึงเอาเรื่องนี้ไปบอกคุณแม่ คุณแม่ก็หัวเราะ เหมือนรู้อยู่แล้วแล้วเดินเลยไปร้านอ. (ซึ่งต้องผ่านร้านด.) เอลเลยต้องเดินไปอีก ร้านอ. ดูแลเอลดีมากๆค่ะ เอลบอกตามตรงว่าไม่รู้ไซต์เขาก็เทคแคร์อย่างดี ลูกค้าก็เยอะแยะแต่กลับเรียกพี่สาวคนนึงให้มาดูเอลเลือกของ (รู้สึกตื้นตันค่ะ)
เอลจะกลับถึงบ้านประมาณห้าโมงเย็นค่ะ และเอลกลับมาถึงก้นยังไม่ทันถึงเก้าอี้ก็ต้องรีบหยิบโน๊ตบุ๊คมาเปิด ปั่นงานค่ะ หัวยุ่งหมดแล้วน๊าาา (ได้แต่กรีดร้องในใจ)
รีบมากๆเพื่อที่จะได้เสร็จทัน แต่กว่าจะเสร็จก็ หนึ่งทุ่มไปแล้วค่ะ
เอลก็เซฟงานใส่แฟรชไดฟ์วิ่งไปร้านปริ้นข้างๆทันทีอย่างไม่รีรอ
...(ถึงหน้าร้านและเงยหน้ามอง)...
เอ๊ะ..ตรงนี้มัน..กลายเป็นร้านเสื้อผ้า..ตั้งแต่เมื่อไหร่..
Orz...
ม่ายยยยยยย!
เอลรีบวิ่งกลับไปอีกทาง ตรงข้ามกันเลยค่ะ ไปถึงหน้าร้านก็ยืนหอบแฮ่กๆ มองป้าย
ร้าน ......
เปิดทุกวัน โทร..
(สายตาโฟกัสไปที่เปิดทุกวัน)
(เงยหน้ามองร้าน)
...ทำไมประตูปิด...
(สังเกตเห็นป้ายเล็กๆ)
วันนี้ไม่อยู่นะจ๊ะ <3
(เงยหน้ามองร้าน)
...ทำไมประตูปิด...
(สังเกตเห็นป้ายเล็กๆ)
วันนี้ไม่อยู่นะจ๊ะ <3
Orz.......
ความคิดเห็น