(KNB)♟Memory Of Loveless♟[Akakuro] Rewrite

ลำดับตอนที่ #1 : ♟EP 00:Prologue Rewrite[100%](100 %)♟

♟EP 00:บทนำ รีไรท์♟

(100 %)

Rewrite [100%]

          หลังจากที่พวกเรานั้นจบการแข่งขันวินเทอร์คัพ   ทุกๆคนที่มีนามมานานว่ารุ่นปฏิหาริย์ก็ได้กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเมื่อก่อนที่พวกเขาได้ทะเลาะจากเรื่องในวันนั้นขึ้น   

               เหตุเกิดมาเพราะจากการแข่งขันในครั้งนี้ผู้ชนะคือซิกแมนเงาลวงตาของรุ่นปฏิหาริย์อย่างคุโรโกะ  เท็ตสึยะ  และเพื่อนสนิทมิตรสหายคนใหม่ที่ได้มาอยู่โรงเรียนเดียวกันอย่างไม่คาดคิด   

               แต่ก็ยังคงมีบางสิ่งบางอย่างที่ทุกๆคนในรุ่นปฏิหาริย์สังเกตเห็น   และรู้สึกได้ว่ามันแปลกไปจากเดิมคือ   จักรพรรดิหรือกัปตันเก่า ของพวกเขาเหล่ารุ่นปฏิหาริย์

               ณ โรงเรียนเซริน

               จิ๊บๆๆ

          เสียงนกรำร้องดังขึ้นในยามเช้าของบรรยากาศที่สดใส   ท้องฟ้าสีครามสว่างกอดเมฆที่น้อยนิดแต่สวยงาม  ในช่วงนี้ของญี่ปุ่นเป็นช่วงของฤดูฝน   แต่อากาศของที่นี่กลับเหมือนฤดูร้อนเสียมากกว่าที่พวกคุณคิด  สายลมอันแผ่วเบาพัดเข้ามาจากทางบานหน้าต่างที่ชั้นสามของตึกเรียนม.ปลาย   กลุ่มก้อนผมสีฟ้าสดใสพลิ้วไสวตามแรงลมอันอ่อนโยนที่เข้ามาปะทะ   ใบหน้าที่หวานกว่าหญิงสตรี  ผมสีฟ้าครามรับกับใบหน้านั้นจนทำให้เข้ากันอย่างหน้าประหลาดใจ  และหัวที่มีสีฟ้านั้นขยับไปมาจนตกจากแขนที่เท้าเอาไว้ทุกๆครั้งที่นำมาเท้าไว้ที่เดิม   จนมีเสียงจากคนที่นั่งอยู่ข้างหน้าของร่างบางๆเรียกอีกคนอย่างแผ่วเบา

          "คุโรโกะ....คุโรโกะแกตื่นได้แล้วเว้ย..."

          "ฮ่าววววว...ง่ำๆ...." ร่างบางนั้นลืมตาขึ้นมาช้าๆ  เผยให้นัยตาสีฟ้าอคามารีนสีใสสวยงามนั้น  พลางมองไปตามเสียงที่เรียกชื่อของเขาก่อนหน้านี้

               งั้นไหนๆผมก็ตื่นมาแล้วผมจะขอแนะนำตัวก่อนก็แล้-...ฮ่าวววววว.....กันนะครับ     

ผมชื่อ คุโรโกะ เท็ตสึยะ อยู่โรงเรียนม.ปลายปี 2 ที่เซริน  แล้วหลังจากผมย้ายเข้ามาเรียนเซรินผมก็ได้ทำการไปแข่งขันกับรุ่นปฏิหาริย์คนอื่นๆที่แยกย้ายไปยังโรงเรียนต่างๆ   และได้แพ้คู่หูของผมคนเก่าไปรอบนึงเท่าที่จำได้...ไม่นานมานั้นผมก็ได้ไปแข่งวินเทอร์คัพกับทุกๆคนและได้ชนะคนที่เก่งที่สุดในรุ่นปฏิหาริย์ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นคนที่เขาสนิทที่สุดคือกัปตันของพวกเขาอาคาชิ เซย์จูโร่

          "นี่คุโรโกะ....ตอนนี้มันเลิกเรียนแล้วนะ...แกยังจะนอนไปจนถึงเมื่อไหร่เนี้ยห้ะ!!" ร่างสูงตรงหน้าบ่นใส่เขาก่อนที่จะจับหัวคนผมฟ้าขยี้หนักๆอย่างหมั่นไส้

          "คากามิคุง...มันเจ็บนะครับ" ร่างบางนั้นบ่นใส่คากามิ  คนตรงหน้าที่โดนบ่นใส่ปล่อยมือจากการจับหัวเพื่อนตัวเล็กของเขา  ก่อนจะลุกขึ้นไปเก็บกระเป๋ารอคุโรโกะที่นั่งเก็บของอยู่  ร่างบางเสียงใสหวานเอ่ยดังขึ้นเพื่อพูดกับเพื่อนสนิทของเขา

          "ผมว่าพวกเรารีบไปกันเถอะครับ...ตอนนี้ใกล้จะได้เวลาซ้อมแล้วด้วย"

          "อืมนั้นสินะงั้นพวกเรารี-....เฮ้ย!!" คากามิพูดขึ้น พลางหันมาทางคนตัวเล็กๆ  แต่กลับหายไปไม่เหลือแม้แต่เงาคนยืนอยู่เลยด้วยซ้ำ

               "แก!!ไอ้คุโรโกะะะะะะะะะะ!!"

               ณ โรงเรียนราคุซัน

               "เลิกซ้อมได้!!"

          "ครับ!!" เสียงคำประกาศิตของบุคคลคนนึงดังขึ้นสั่งทุกคนในโรงยิม  เสียงอันเย็นยะเยือกเป็นเอกลักษณ์จนทำให้คนที่อยู่ในโรงยิมทุกสายสะดุ้งกันเป็นแถวๆอย่างไม่ต้องสงสัย  ก่อนที่ผู้เล่นทั้งหมดที่กำลังซ้อมอยู่  จะทยอยกันกลับบ้าน   พร้อมกับสั่งให้ทีมสายหนึ่งทุกคนอยู่ต่อ   โดยที่เหลือแค่ผู้เล่นตัวจริงที่ทำการประชุมบางอย่างกันอยู่ตอนนี้

               แต่ดูเหมือนวันนี้จะมีคนขาดไปคนนึง

          "นี่เซย์จัง...ที่เรียกพวกเรามาประชุมเนี้ยมีอะไรงั้นหรอ" ร่างสูงหน้าสวยพูดอย่างอารมณ์ดี เพราะเดี๋ยวนี้กัปตันตัวน้อยของพวกเขานั้น   ให้พวกเขาเลิกซ้อมไวขึ้นตั้งแต่หลังแข่งขันวินเทอร์คัพเสร็จ   และคนๆนึงที่มีหน้าตาน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิง  มีผมสีฟ้าครามสว่างสดใสน่ามองเป็นคนที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป

          "พอดีผมกำลังคิดว่าจะจัดค่ายฝึกสำหรับปีนี้น่ะครับ" คนผมแดงที่เป็นกัปตันพูดกับรุ่นพี่ในทีมอย่างสุภาพ   พร้อมกับเปิดเอกสารที่อยู่ในมือมาอ่านทริปที่เขาได้ตั้งไว้สำหรับค่ายฝึกซ้อมในครั้งนี้

          "ค่ายฝึกหรออาคาชิจะมีอะไรสนุกๆน้าาาา" ร่างสูงผมสีเหลืองทองที่เตี้ยกว่าเรย์โอะพูดขึ้นอย่างนึกสนุก   พลางทำสายตาเปล่งประกายอย่างดีใจเหมือนกับเด็กที่ได้ไปเที่ยว

          "แล้วค่ายฝึกครั้งนี้จะไปที่ไหนละเซย์จัง" รุ่นพี่เรย์โอะพูดขึ้นอย่างกลัวๆ  เพราะว่าเวลามีค่ายฝึกของกัปตันตัวน้อยทีไร   ค่ายจะเหมือนเดิมทุกๆครั้ง  แต่พวกเค้าก็อยากเปลี่ยนสถานที่บ้างนี่หน่าไม่เห็นจะแปลกที่จะคิดแบบนี้-_-

               "อ้อ!!  ถ้าเป็นสถานที่ที่จะเป็นค่ายฝึกน่ะ...ผมได้เตรียมไว้แล้วล่ะครับ" ร่างที่เตี้-.....เอ่อ...อาคาชิพูดขึ้นเหมือนนึกขึ้นได้   ทำให้คนที่ได้ยินก็ถึงกับดีใจนิดหน่อยที่ไม่ใช่สถานที่ที่ไปประจำ  พวกเขาก็ต้องดีใจอยู่แล้ว  แต่ว่าก็กลัวว่ามันจะโหดกว่าครั้งที่แล้วไหมก็แค่นั้น

          "แล้วที่ไหนงั้นหรอเซย์จัง^^;;" คนผมสีดำเงายาวเอ่ยถามอย่างใจกล้า  พร้อมกับที่อาคาชิจะยกยิ้มสยองออกมา  จนทั้งสามคนถึงกับผงะตกใจเพราะจากรอยยิ้มนั้นมันไม่น่าไว้ใจเอาซะเลยน่ะสิ

          "สถานที่ที่ผมจะจัดค่ายในครั้งนี้คือ........."

               "ออนเซ็น!!" เสียงตะโกนของลูกทีมทั้งหมดผสานกันดังลั่นโรงยิมซ้อมบาส  ตอนนี้พวกเขาชมรมบาสเซรินนั้น   กำลังจะจัดค่ายฝึกซ้อมโดยผู้คิดค่ายนี้ขึ้นมาคือโค้ชของทีมเขา   หรืออีกชื่อของโค้ชคือ ไอดะ ริโกะ 

               "ใช่ไหมล่ะ!!  น่าๆคิดซะถือว่าเป็นทริปดีๆจากโค้ชที่ดีอย่างฉันก็แล้วกันนะทุกคน" ริโกะพูดเสร็จก็ยกยิ้มหวานกว้างๆออกมา  โดยที่เธอนั้นไม่สนใจคนอื่นๆที่ตอนนี้กำลังมองหน้ากันอย่างเข้าใจว่า

               'ไม่น่าไว้ใจสุดๆ!!'ความคิดของทุกๆคน

          "เอ่อ...คือโค้ชครับ" คิ้วสีแดงสองแฉกพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นถาม  ริโกะที่ได้ยินเสียงเรียกจึงได้หันไปหาต้นเสียงของอีกคนทันที

          "มีอะไรจะถามละคากามิ" เสียงสาวดังขึ้นตอบ  ร่างสูงจึงถามในสิ่งที่ตนต้องการจะรู้

          "คือทำไมต้องเป็นที่นั้นด้วยล่ะ...ครับ"หือออ...ชั่งกล้าถามนะคากามิ...ทุกๆคนคิด

          "ก็ออนเซ็นไงล่ะออนเซ็นน่ะ....ไม่อยากไปหรือไงละถามโง่ๆไปได้" ริโกะพูดเสร็จก็ว่ารุ่นน้องอย่างคากามิทันที  ก็จริงนิไปออนเซ็นทั้งทีไม่ชอบหรือไงย้ะ

          "อ้อ...ครับ..."

          "เอาล่ะค่ายฝึกนี้นั้นจะเริ่มต้นในอีก 1 อาทิตย์ที่จะถึงนี้....เตรียมตัวกันให้พร้อมล่ะ" ริโกะเอ่ยขึ้น  พร้อมกับสั่งแยกย้ายให้ทุกๆคนกลับบ้านไป

               "เอาละถ้าไม่มีอะไรแล้วล่ะก็เลิกแถวได้!!"

               "โอ้ส!!"

          "เอ่อ...ขอโทษนะครับโค้ช" เสียงหวานใสที่เป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัวดังขึ้น  ทำให้ทุกคนที่กำลังทำการเก็บของกลับบ้านนั้น  หันมามองกันเป็นสายตาเดียว

               "เฮ้ย!!คุโรโกะคุงเธอมาด้วยหรอเนี้ยฉันตกใจหมด" ไอดะพูดขึ้นอย่างตกใจ   ที่อยู่ๆคุโรโกะก็โผล่มาจืดจางมากเกินไปแล้วคุโรโกะคุง

          "คือว่า...ผมมีคำถามน่ะครับ" ร่างบางพูด  พลางสูดลมหายใจเข้านิดหน่อย  ก่อนที่จะถามออกมาเพื่อให้โค้ชของตนเองตอบในสิ่งที่ต้องการรู้

          "พวกเราต้องไปกันเองหรือรถของทางโรงเรียนหรอครับ??" คำถามดีเยี่ยมมากคุโรโกะ!!

          "อ้อ...ถ้าเป็นเรื่องนั้นละก็ไปกันเองนะจ้ะ..."

          "ครับ..." คุโรโกะเอ่ยตอบอีกคน  ก่อนจะเก็บข้าวของของตัวเองและออกไปพร้อมกับเพื่อนสนิทผมแดงไฟของตน

               ณ มาจิเบอร์เกอร์

          ร่างที่ส่วนสูงไม่เท่ากันของทั้งสองฝ่ายเพื่อนสนิทกำลังนั่งอยู่ในร้านประจำของพวกเขา    โดยที่มีคากามิกำลังนั่งกินเบอร์เกอร์ 10 ชิ้น  ในทุกครั้งที่มาที่ร้านนี้   ส่วนร่างบางผมฟ้าที่มาร้านนี้ก็จะกินแต่วนิลามิลเชค   ซึ่งเป็นของโปรดของตัวเขาเองและกินอย่างสบายๆ   ก็ไหนๆช่วงนี้จะหยุดซ้อมทั้งอาทิตย์ไปจนกว่าจะถึงวันจัดค่ายฝึกซ้อม   ได้พักผ่อนนี่ดีจริงๆเลย

          "นี่...คุโรโกะ" คากามิเอ่ยขึ้นเรียกชื่อเพื่อนสนิทของตนเอง  ก่อนที่เจ้าของชื่ออย่างคุโรโกะจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างสูงที่นั่งตรงข้ามตน  โดยทำหน้าตาเหมือนกับจะช้อนตามอง   ซึ่งดูแล้ว 'น่ารัก' ในสายตาคนร่างบึกอย่างเขาเลยทีเดียว

          "ครับ??" ร่างบางตอบสั้นๆ  ก่อนที่ร่างสูงอย่างคากามิจะถามอีกคนต่อ

          "นายกับพวกนั้นนี่----"

          "กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วล่ะครับ...ไม่ต้องห่วงหรอกนะครับคากามิคุง" คุโรโกะตอบ    แต่ใบหน้าก็ยังคงความนิ่งตามฉบับเจ้าตัว  ก่อนที่จะก้มลงดื่มแก้วน้ำสุดโปรดอย่างวนิลาเชคต่อ   โดยที่หูของเขาก็ยังคงฟังเพื่อนสนิทพูดอยู่

          "แล้ว...เอ่อ.....นายกับอาคาชิล่ะเป็นยังไงก-" ยังไม่ทันที่จะได้ถามคำถามจบ  อยู่ๆคุโรโกะก็สำลักน้ำสุดที่รักอย่างวนิลาเชคของตนสะอย่างนั้น

               "แค่กๆแค่กๆ"

               "เฮ้ย!!คุโรโกะ...ใจเย็นๆนะ...นี่น้ำเปล่า..." ร่างสูงเอ่ยขึ้น   ส่งน้ำเปล่าที่วางอยู่ข้างเขาให้ร่างบาง   คุโรโกะรับน้ำจากเพื่อนสนิทมาดื่มอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้สำลักอีก

          "แค่กๆ..ก็คุณดันถาม...แค่กๆ...ถามอะไรก็ไม่รู้นิครับผมก็แค่...ตกใจครับ" คุโรโกะท้วงกับอีกคนขึ้นมา   ก่อนที่คากามิจะอารมณ์ร้อนจากคำพูดของร่างบางผมฟ้าอย่างไม่เข้าใจ

          "เดี๋ยวนะ...แล้วแกรู้หรือไงว่าฉันจะถามอะไร  ถึงพูดแบบใส่ร้ายฉันเนี้ยห้ะ!!"

               "ก็มันจริงนิครับ...อยู่ๆคากามิคุงก็พูดชื่อขึ้นมาแบบนั้นผมก็ตกใจสิครับ!!"ร่างบางตะคอกใส่ด้วยอารมณ์โกรธ  แต่ใบหน้าก็ยังคงนิ่งอยู่แบบนั้น  คากามิที่เห็นดังนั้นก็ค่อยๆทำให้ตัวเองใจเย็นลง  ก่อนจะคุยกับเพื่อนสนิทตรงหน้าอีกครั้งนึง

---------------------------------15 %---------------------------------

               "แค่ชื่อจริงๆหรือป่าวเถอะ!!...หึ...แกนี่มันน่ารำคาญจริงๆเลยคุโรโกะ" คากามิพูดขึ้นแซวนิดหน่อย  พร้อมกับมองหน้าคู่หูของตนอย่างจับผิด  ก็เขาแค่พูดชื่ออาคาชิเฉยๆเองนะ  ยังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ

          "ผมก็ไม่ได้โกหกซะหน่อยนิครับ...คากามิคุง" คนผมฟ้าเอ่ยบอกอีกคน  พลางลุกขึ้นเพื่อจะไปทิ้งขยะ   ก่อนที่จะเดินกลับมาบอกลาเพื่อนสนิทมิตรสหายของตน

          "งั้นผมไปก่อนนะครับ...แล้วเจอกันครับคากามิคุง" ร่างบางบอกลาและเดินออกมา  พร้อมกับมีเสียงของคากามิดังข้างหลังตอบกลับเขามาอีกทีนึง

               "โอ้ส!!แล้วเจอกันนะคุโรโกะ!!"

          "กลับมาแล้วครับ..."

          "เท็ตจังกลับมาแล้วหรอจ้ะ...มาช่วยแม่ทำอาหารหน่อยซิ" เสียงของผู้เป็นมารดาดังขึ้นเรียกคนที่พึ่งกลับบ้านมาจากโรงเรียน  เพื่อให้ช่วยกันทำอาหารในครัวบ้านของเขาเอง  ก่อนที่ร่างบางจะวางกระเป๋าและรีบเข้าไปช่วยทำข้าวเย็นในทันที

          "แม่ครับ...เดี๋ยวอีกอาทิตย์นึงชมรมบาสของผมจะไปค่ายฝึกกันนะครับ" ร่างบางพูดขึ้นบอกแม่เกี่ยวกับค่ายที่เขาจะต้องไปค้างคืน  เพราะเขากลัวว่าแม่นั้นจะเป็นห่วงตัวเขา  ผมอยู่กับแม่แค่สองคนมาตั้งแต่เด็กๆเขาไม่ค่อยกล้าไปซะเท่าไหร่  เพราะกลัวว่าแม่จะเป็นอันตรายถ้าเค้าไม่อยู่บ้าน

          "จ้ะๆ...ไปได้จ้ะ ยังไงก็ต้องฝึกเพื่อแข่งในครั้งต่อไปนี่เนาะ" เสียงของ คุโรโกะ ชิณญาพัตร์ แม่ของร่างบางเอ่ยขึ้นอนุญาติให้อีกคนไปค่ายฝึกได้  ใช่ฟังไม่ผิดหรอกแม่ของ คุโรโกะ เท็ตสึยะ  นั้นเป็นคนสัญชาติไทยแท้  ส่วนพ่อนั้นเสียไปตั้งแต่ที่เขาอายุยังเด็กๆ  แล้วพ่อผมเป็นคนญี่ปุ่นแท้ดังนั้นผมได้รับลักษณะมาจากพ่อเต็มๆ

               "วันนี้แม่ทำซุบเห็ดหรอครับ!!" คุโรโกะพูดอย่างดีใจ  เพราะเมนูเย็นวันนี้คือของโปรดของตัวเขาเอง

          "ใช่จ้ะ  ก็เห็นลูกชอบแม่เลยจัดให้ไงละจ้ะ^^" แม่ของคุโรโกะเอ่ยขึ้น  พร้อมกับลงมือทำอาหารเย็นต่อจากที่ค้างไว้

          "หือ...แม่ครับอร่อยที่สุดเลยครับ" ร่างบางตะโกนดีอกดีใจ  หลังจากกินข้าวเย็นที่แม่ทำ  วันนี้ก็เป็นอีกวันนั้นที่แม่ทำอร่อยสุดๆ

          "เท็ตจังละก็พูดเกินไป  ฝีมือแม่ก็ปกติจะตายไปนะ" แม่ของร่างบางเอ่ย  พลางลุกไปเก็บจานเพื่อทำความสะอาดทั้งหมด

          "แม่ครับเดี๋ยวผมช่วยนะครับ" คุโรโกะพูดพลางช่วยยกแก้วน้ำและเหยือกน้ำไปที่ที่ล้างจาน

          "ขอบคุณนะจ้ะ  เดี๋ยวที่เหลือแม่จัดการเองลูกไปทำการบ้านเถอะจ้ะ" ชิณญาพัตร์พูดบอกกับลูกชายของตนเอง  ร่างบางเดินขึ้นห้องไปเพื่อทำการบ้านของตนเอง

               ปัง!!

          "เฮอ...เหนื่อยจัง" คุโรโกะพึมพัมออกมา  พลางเอามือมาเกยหน้าผากมนสวย  ก่อนที่เปลือกตาจะค่อยๆปิดลงและเข้าสู่ห้วงของนิทราไปในที่สุด

               ณ วันไปค่าย

          "เอาละ!!...เตรียมตัวกันพร้อมแล้วใช่ไหม" เสียงของโค้ชบาสชายอย่างริโกะดังขึ้น  โดยที่ทุกๆคนก็สำรวจสมาชิกและข้าวของเครื่องใช้  ก่อนที่จะมีเสียงนึงดังขึ้นเรียกจนทำให้ทุกคนหันไปหาเป็นสายตาเดียว

          "เอ่อ...โค้ชครับ" เสียงของฟุริฮาตะ  หรืออีกชื่อคือชิว่าวานั้นดังขึ้นเรียกโค้ชของตน  ก่อนที่จะพูดบางอย่างออกมา จนคนอื่นๆนั้นลืมไปเสียสนิท

          "คุโรโกะยังไม่มานะครับ"นั้นไง...ชัดเลยคุโรโกะอีกแล้ว...ทุกๆคนคิดในใจ

          "เออว่ะ...มันไปไหนของมันว่ะคุโรโกะ" คากามิพูดพลางมองหาอีกคนรอบๆ  แต่ก็ยังไม่พบตัวตนของอีกคน  จนมีเสียงปริศนาดังขึ้นทำให้ทุกๆคนพาตกใจพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

          "เอ่อ...คือผมอยู่นี่แล้วครับ" ร่างบางพูดพลางเอียงคอเล็กน้อย  และกลับมาเหมือนเดิมโดยที่ใบหน้ายังคงนิ่งเฉย  ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย

          "เฮ้ยยยยยยย!!"  เสียงของทุกคนที่ยืนอยู่ดังขึ้นตกใจการมาของอีกคน อยู่ๆก็โผล่อยู่ๆก็หายไอนี่เดี๋ยวจับทำเมี-----(กรรไกรบิน)....เดี๋ยวจับทำต้มยำเลยนิ...ทุกๆคนคิด

          "คุโรโกะ...ถ้าเธอมาแล้วก็ช่วยส่งเสียงหน่อยสิ...บางทีพวกฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอยืนอยู่ก่อนแล้วน่ะ" ริโกะพูดขึ้นบอกอีกคน  ก่อนจะสั่งให้ทุกคนขึ้นรถประจำทางเพื่อไปยังค่ายฝึกในครั้งนี้

               ณ ออนเซ็น

               "เอ้าๆ!!...ทุกๆคนเดี๋ยวฉันจะให้จับฉลากเพื่อเลือกห้องนอนกันนะ...เอ้าหยิบกระดาษไปกันคนละใบ" โค้ชสาวพูดเสร็จไม่พอก็ยังยื่นกล่องเล็กๆที่มีกระดาษให้จับเลือกอยู่  ก่อนที่ทุกๆคนจะเดินมาหยิบไปคนละอัน  จนร่างบางได้หยิบกระดาษเป็นคนสุดท้าย

          "A น่ะครับ" คุโรโกะพูดขึ้นกับตัวเอง  ก่อนที่เพื่อนสนิทอย่าคางามิจะบอกฉลากที่ตนจับได้กับเขา

               "ฉันก็ได้ A ว่ะ....คุโรโกะเราอยู่ด้วยกันนะเว้ย!!" คากามิเอ่ยบอกเขาเสร็จ  ก็เข้าไปกอดคอร่างบางด้วยความดีใจ

          "ผมอึดอัดนะครับ...คากามิคุง" ร่างบางบ่น  พร้อมกับุกคนที่ได้ห้องแล้ว  ทยอยกันไปเก็บของที่ห้องของตนเองที่จับฉลากได้มา

          "คุโรโกะ...พวกรุ่นพี่เขาบอกจะไปแช่ออนเซ็นกัน...นายจะไปด้วยไหมว้ะ" ร่างสูงถามคุโรโกะที่กำลังนั่งจัดข้าวของเข้าตู้อยู่  เขาเงยหน้าขึ้นใบหน้าที่นิ่งสไตล์ของเจ้าตัว  ก่อนจะตอบร่างสูงตรงหน้าออกไป

          "ครับ...เดี๋ยวคางามิคุงเดินไปก่อนเลยครับ...ผมว่าจะจัดของให้เสร็จก่อนแล้วค่อยตามไปทีหลังน่ะครับ"

               "โอ้ส!!เเล้วเจอกันนะคุโรโกะ" คากามิเอ่ยตอบเขา  และเดินออกไปจากห้องพัก  ปล่อยให้คุโรโกะนั่งจัดของอยู่ในห้องต่อไป

               ฝั่งราคุซัน

          "นี่เซย์จัง...เซย์จังนี่จะไปแช่ออนเซ็นไหมอ่ะ...พวกเราตกลงกันว่าจะไปกันตอนนี้เลย" มิบุจิ เรโอะรุ่นพี่ของคนผมแดงพูดขึ้นถามเจ้าตัว  อาคาชิเงยหน้าขึ้นมาจากการจัดของใช้ของตัวเองที่ห้องพักมาคุยกับคนตรงหน้าที่สูงกว่า

          "เดี๋ยวผมขอจัดของอีกสักพักก่อนแล้วจะตามไปครับ" อาคาชิพูด  ก่อนที่มิบุจิจะพยักหน้ารับเดินออกไปกับคนอื่นๆเหลือ  แต่ร่างสูงอย่างอาคาชิที่ก็ยังคงจัดของใช้อยู่  จนไม่นานนั้นก็จัดของเสร็จและเดินออกตามรุ่นพี่ของตนไป

          "เฮอ...ในที่สุดก็เสร็จซะที" ร่างสูงเอ่ยขึ้นบอกกับตัวเอง  เขายืนขึ้นพลางหยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมกับเดินออกไปและปิดไฟภายในห้องจนมืดสนิท

               ฝั่งเซริน

          "อ่าว...คากามิแล้วคุโรโกะล่ะไม่ได้มาแช่ด้วยกันหรอ" กัปตันทีมของเซริน ฮิวงะ จุนเปย์ เอ่ยถามขึ้นมา  คางามิที่ได้รับคำถามมาก็ตอบออกไปตามที่อีกคนบอกเขาเอาไว้

          "จัดของเข้าตู้อยู่น่ะครับ...อีกเดี๋ยวก็ตามมาครับ" ร่างสูงพูดตอบ  ก่อนที่กัปตันของเขาจะเอ่ยขึ้นไม่ต้องรอคุโรโกะที่มัวแต่จัดข้าวของอยู่

          "งั้นพวกเราก็ลงแช่ก่อนเลยก็แล้วกันนะ...ยังไงบ่อนี้ก็ไม่ได้หนีไปไหนนี่เนอะ...ไปๆลงไปแช่กัน" โคกาเนะ ชินจิ รุ่นพี่ในทีมอีกคนพูดขึ้น  พลางเดินไปแช่ออนเซ็นอย่างสบายตัว

          "ขอลงด้วยนะครับบบบบ" เสียงร่าเริงเป็นเอกลักษณ์ดังขึ้นมา  พร้อมกับเซรินทุกๆคนที่ได้ยินเสียงจะหันมองไปตามเสียงที่ดังขึ้น  ก่อนจะพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกันโดยไม่ได้นัดหมาย

               "ราคุซัน!!" เสียงทุกคนตะโกนออกม่กันอย่างพร้อมเพรียง  เหมือนกับจะประสานเสียงเพลงยังไงยังงั้น  พลางเบิกตากว้างกับสิ่งที่เห็นในตอนนี้ไปด้วย

               "อ่าว!!เซรินดีใจที่ได้เจอนะ...โอ้นั่นจุนเปย์จังนี่" มิบุจิพูดเรียกชื่อของอีกคน  จนทำให้คนที่โดนเรียกถึงกับลูบแขนตัวเองอย่างขนลุก

          "ถ้างั้นก็แสดงว่า...." คางามิบ่นออกมาเบาๆ  คนผมดำยกยิ้มให้  พร้อมกับพูดในสิ่งที่ทุกๆคนในเซรินคิดเอาไว้

          "ถ้าเซย์จังละก็...กำลังจัดของอยู่น่ะ"

          "เฮอ....ไปทางไหนกันล่ะเนี้ยครับ" ร่างบางบ่นพึมพัมกับตัวเอง  ในตอนนี้เขาดูกลายเป็นคนหลงทางสุดๆ  โชคของคนอย่างเขาคงจะต่ำสุดๆสิน่ะให้ตายสิ-_-

               พลั่ก!!

               "โอ้ย!!" คุโรโกะร้องลั่นด้วยความเจ็บจากการโดนกระแทก  เขาเองก็เดินไม่ดูทางจนชนเข้ากับคนๆนึง  แต่เขานั้นไม่รู้ว่าคือใคร  ก่อนที่เขาจะพยายามเงยหน้าขึ้นเพื่อขอโทษอีกคนที่เดินชน

          "เท็ตสึยะ??" เสียงคนตรงหน้าดังขึ้นก่อนนั้น  ทำให้ร่างบางเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะคนที่ชนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนเลยนอกจากคนที่ทุกคนคาดเดาเอาไว้

               "อาคาชิคุง!!"

---------------------------------------------------------

(Next EP : 1-??)

"นี่คุโรโกจจิ ฉันว่าอาคาชิจจิแปลกๆไปนะ"

"หรอครับผมว่าก็ปกติ"

'ปกติบ้านเองสิวะ'ทุกๆคนคิด

----------------------------------------------------------

"ผมว่าคุณเริ่มแปลกๆนะครับอาคาชิคุง"

"งั้นหรอฉันว่าฉันปกติที่สุดแล้วนะ"

"ปกติบ้านคุณสิครับมองผมอย่างกับจะกินเข้าไปอยู่แล้ว"

---------------------------------------------------------

"นี่อาคาชินายน่ะคิดจะทำอะไรกันแน่"

"หือ...ทำอะไรงั้นหรอคงทำคะแนนละมั้ง"

"นี่นายยังไม่ตัดใจอีกหรอ......."

.

.

.

.

.

"ก็คุโรโกะน่ะ..........."

[decidedly]

...อยู่ๆก็โผล่อยู่ๆก็หายไอนี่เดี๋ยวจับทำเมี(ย)-----...

(Original)[8/12/59]

22:06 p.m.

(Rewrite)[13/2/62]

17:46 p.m.

[EP 00:Prologue Rewrite]

Story 100% By Phantom

ติดตามพวกเราได้ที่กลุ่ม

FB Group : SCphantomFL <<<คลิก

ผู้ดูแล : คลิกที่ชื่อได้555

Scphantom Familien

Kurusu Akira Tetsuya

คนดูแลจากนิยายเรื่องต่างๆ

Baku Deku

Nomkhon Zenzen

[Are You Ready??]

[Plz Wait For Story]

[Next Time]

English : Bye Bye!!

Japanese : それでは、また会いましょう!!