คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Phase 12 : เรื่องที่ขำไม่ออก
Phase 12
" เร่เข้ามา...เร่เข้ามา สมัครก่อนมีสิทธิ์ก่อน ช้าอดหมดเขตจะใสเจียนะท่าน..."
เสียงตะโกนเจื้อยแจ้วของเจ้าหญิงหัวขโมยดังก้องไปทั่วลานหน้าปราสาทเอดินเบิร์ก น้ำเสียงของคนตะโกนไม่ร่าเริงเหมือนเช่นเคย ใบหน้าเนียนบัดนี้เต็มไปด้วยลวดลายแปลกๆสีสันบาดตาด้วยฝีมือการเพ้นท์หน้าของเจ้าชายคนเก่งแห่งเจมิไน
บทลงโทษสำหรับคนที่ดูแลลูกไม่ดี...
พูดเข้าไปได้!!
แถมตามมาด้วยถ้อยคำประกาศิต...จัดงานประกวดชุดแฟนซีหาเงินเข้าป้อม
คิดได้ไงเนี่ย!!
แล้วยังให้เธอกับไอ้คิลจิ๋วนี่มานั่งเป็นพรีเซ็นเตอร์เรียกลูกค้าอีก ยังดีที่มีไอ้สีเพ้นท์บ้าๆนี่อยู่คนเลยดูไม่ค่อยออกว่าเค้าเดิมเป็นใคร ให้ใครเค้ารู้ว่าคนอย่างเฟริน เดอเบอโรว์มานั่งเร่ขายใบสมัครงานประกวดชุดแฟนซีบ้าๆนี่ล่ะก็คงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ขนาดโฆษณาขายสายฟ้าคราวที่แล้วพวกนั้นยังเอาไปพูดกันสนุกปากอย่างไม่รู้จักเบื่อ
ถ้าจะโทษก็ต้องเป็นความคิดพิศดารของโรเวนที่ไม่รู้เอาส่วนไหนของเซลล์สมองฉลาดๆนั่นกลั่นกรองออกมาได้ อยู่ๆก็จะให้จัดงานประกวดชุดแฟนซี แถมต้องมีชุดบังคับให้เป็นชุดคู่ระหว่างเจ้าของชุดกับเจ้าคิลน้อยจอมป่วนนี่เสียอีก...
ประสาท!!
นึกแล้วก็ปวดหัวจนอยากจะเอาหัวโขกข้างผนังปราสาทเอดินเบิร์กเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่แน่นอนว่าต้องไม่ใช่หัวของเธอ น่าจะเป็นหัวคนต้นคิด...อ่า...ไม่ได้สิ จะเอาหัวดำๆตาสีม่วงของเจ้าคิลก็ไม่ได้เดี๋ยวมันก็ร้องไห้จ้าปลอบไม่รู้เรื่องอีก งั้นเอาหัวไอ้คาโลแทนก็แล้วกัน...
ให้เค้ารู้กันไปทั่วว่าป้อมอัศวินถังแตกเสียจนต้องเอาเด็กมาหากิน!!
นึกหงุดหงิดในใจไปพลางตะโกนเรียกร้องความสนใจให้คนมาสมัครจนเริ่มจะเจ็บคอขึ้นมาบ้างแล้ว...บ๊ะ ร่างผู้หญิงนี่ยังไงกันไอ้อะไรที่มันห่วยๆนี่ขยันมารวมกันที่ร่างนี้เสียจริง
จะบ่นไปก็ไร้ประโยชน์ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่ตัวเองเกิดมาวิปริตไม่เหมือนใครเขา
เป็นหัวขโมยอยู่ดีๆเดาะมากลายเป็นเจ้าหญิงกับเขาไปได้...
" เอ่อ..."
เสียงหวานๆดังขึ้นขัดความคิดวุ่นวายของเฟรินให้หยุดชะงัก เจ้าตัวปรับสีหน้าเป็นยิ้มแฉ่งชักมาดพรีเซ็นเตอร์ขึ้นมาทันควัน คนที่เรียกนั้นเป็นสาวน้อยน่ารักทีเดียว ผมสีเงินเป็นประกายยาวถูกมัดรวบถักเป็นเปียสองข้างแซมด้วยริบบิ้นสีเขียวเดินดิ้นทอง ใบหน้ารูปหัวใจนั้นเป็นสีชมพูน้อยๆดวงตาโตสีมรกตก็หลุบมองลงต่ำขณะที่ริมฝีปากบางขยับรอยยิ้มเขินๆมาให้
" มีอะไรให้รับใช้ครับคนสวย "
" คือฉัน..." สาวน้อยบิดตัวไปมาซ้ายทีขวาที ใบหน้าเป็นสีชมพูเข้มขึ้นยามที่เจ้าตัวเอ่ยเสียงแผ่ว
" ฉันอยากมาสมัคร..." พูดแค่นั้นเสียงก็แผ่วลงไปอีกจนเฟรินไม่ได้ยิน ช่างเถอะวะ...ยังไงก็ฟังรู้เรื่อง เฟรินลอบถอนหายใจ ถ้าทุกๆคนที่มาสมัครเป็นอย่างแม่สาวนี่เธอคงเหนื่อยตาย
" เชิญกรอกใบสมัครทางนี้เลยครับ " ว่าแล้วคนพูดก็ส่งรอยยิ้มที่ชวนให้หนาวๆร้อนๆโดยไม่ได้เจียมว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในร่างผู้หญิง เด็กคนนั้นยิ้มแกนๆก่อนรับใบสมัครไปกรอกที่โต๊ะข้างซึ่งเตรียมไว้ให้
" เอ่อ..."
เสียงหวานๆเอ่ยขึ้นอีกครั้งหลังจากกรอกใบสมัครเสร็จแล้วยื่นส่งให้เฟริน ใบหน้ารูปหัวใจขึ้นสีก่ำสุกดูเป็นแอปเปิ้ลกลายๆแล้วตอนนี้ สาวน้อยเริ่มต้นบิดตัวไปมาด้วยท่าทีลำบากใจและ...
" ขออุ้มคุณคิลหน่อยได้ไหมคะ...?"
เงียบ...
เงียบเพราะอึ้ง...ไม่น่าเชื่อว่าความคิดบ้าบอของโรเวนที่จะขายความน่ารักของเจ้าคิลนี่จะได้ผลกับเขาเหมือนกัน
นี่แหละน้าที่เขาว่าคนบ้ากับอัจฉริยะห่างกันแค่เส้นแบ่งเดียว...
เล่นเอาขำไม่ออกเลยแฮะ...
" อุ๊ย..."
เสียงอุทานเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่ทราบได้หลุดออกมาจากปากของหญิงสาวครั้งแล้วครั้งเล่า มือบางยกขึ้นเสยเส้นผมสีม่วงอ่อนขึ้นทัดหูเป็นครั้งที่แปดอย่างคนติดเป็นนิสัยก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่นอย่างขัดใจ
...ใครจะไปนึกว่ามันจะยากขนาดนี้...
นึกแล้วก็ถอนหายใจอย่างผิดหวังในตัวเอง...เป็นถึงเจ้าหญิงแต่แค่เย็บผ้าง่ายแค่นี้ก็ทำไม่เป็น
จะเสร็จทันไหมนะ...
แล้วถึงเสร็จทันจะได้รางวัลไหมนะ...
...รางวัล...
" รางวัลคือการได้เป็นพี่เลี้ยงเจ้าคิลหนึ่งอาทิตย์ !!!"
เจ้าตัวพูดแล้วก็หัวเราะก๊ากๆอย่างไม่สมหญิงจนเจ้าชายคนที่นั่งอยู่ข้างๆต้องส่งสายตาเย็นเยียบมาปราม เสียแต่สายตานั้นดูท่าจะใช้ได้ผลน้อยลงไปทุกที
" หึ หึ หึ ไม่รู้โรเวนคิดได้ยังไงสิน่า แถมแม่สาวๆในเอดินเบิร์กก็บ้าจี้ตาม แห่มาสมัครกันแทบจะเหยียบหัวกันตายเลยนะแก " เฟรินยังคงพล่ามต่อไปขณะที่มือก็ยัดน่องไก่เข้าปากพลางเคี้ยวตุ้ยๆ ภาพที่ทำเอาเจ้าชายแห่งคาโนวาลเหนื่อยใจเสียเหลือเกินกับพฤติกรรมไม่สมหญิงของเจ้าหญิงหัวขโมยคนนี้
" เฟริน...จะกินรึจะพูดเลือกเอาสักอย่าง " คราวนี้ไม่ปรามด้วยสายตาอย่างเดียวแต่ส่งคำเตือนแถมไปด้วยเสียงเย็นเยียบที่ทำเอาคนถูกเตือนเสียวสันหลังวาบ...เข้าโหมดเอาใจยากอีกแล้วสิไอ้น้ำแข็งบ้านี่
" อย่าดุนักสิคาโล เฟรินเค้าทำงานมาตลอดเช้าก็ต้องกินมากๆชดเชยพลังงานที่ใช้ไปสิ " เสียงเนือยๆดังมาจากทางตรงกันข้าม คาโลตวัดสายตาเย็นเยียบไปทางเจ้าขอทานที่กินอิ่มแล้วยังเสนอหน้ามานั่งจิบน้ำชามองหน้าเจ้าหญิงของเขาอยู่นี่
" อ้าวๆ ที่ฉันพูดนี่เพราะหวังดีหรอกนะ ในเวลาแบบนี้ยิ่งไม่อยากให้พวกนายสองคนผิดใจกันเพราะอาจมีผู้ไม่หวังดีมาสวมบทพ่อจ๋าของคิลน้อยแทนนายเสียง่ายๆ " โรพูดแล้วก็ขยับรอยยิ้มซื่อก่อนจะยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบอีกหน เจ้าชายแห่งคาโลวาลมุ่นหัวคิ้วหนักขึ้นแต่ก็ไม่คิดต่อปากต่อคำ...
...ว่าคนที่น่าสงสัยว่าจะเป็นผู้ไม่หวังดีที่สุดก็คือ นาย นั่นแหละ !!!
......................................................................................................
เฮ้อ...ในที่สุดก็สำเร็จหลังจากความพยายามล้มเหลวโดยสิ้นเชิงเพราะความอืดของเน็ท
สามครั้งสำหรับวันนี้ ห้าครั้งสำหรับเมื่อวานแล้วก็แปดครั้งสำหรับเมื่อวานซืนที่กดอัพไม่ติดT_T
ตอนนี้สั้นแบบแปลกๆแฮะ ความจริงมันยาวกว่านี้แต่ต้องตัดไปไว้ตอนอื่นเพราะว่ามันจะเผยไต๋ให้รู้หมด หึ หึ ไม่ได้ๆ
สำหรับใครที่สงสัยว่าคิลน้อยทำอะไรกับเรนอนนอกจากมอร์นิ่งคิสล่ะก็...(หึ หึ) ไม่บอกหรอกจ้า ให้มันเป็นความลับอยู่เคียงคู่เอดินเบิร์กต่อไป...สาธุ
รักคนอ่าน...
Sa'aya Minamoto
ป.ล.ใครอยากให้คิลน้อยใส่ชุดอะไรก็โพสมาก็ได้นะจ๊ะ บางทีไอเดียของเราอาจจะยังไม่แจ่มพอก็ได้ เอาให้น่ารักสุดๆไปเลย!!!
ความคิดเห็น