ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Phase 2 : ไข้ประหลาดกับอาการสุดท้าย
                      แล้วคำอธิษฐานของคิลก็เป็นจริง...
                    \" 39.5 องศา...\"
                    เสียงพึมพัมดังขึ้นจากปากเจ้าชายน้ำแข็ง ที่บัดนี้ใบหน้าส่อแววกังวล  เจ้าตัวยุ่งอีกคนก็ดูไม่ทุกข์ร้อนอะไรกลับทำหน้าทะเล้นอยู่ข้างตัว
                    \" แล้วมันเป็นไงล่ะคาโล  ทำหน้าเครียดเชียว \" เฟรินถามขำๆกับมาดมากๆของเจ้าชายตรงหน้า
                    \" คิลไข้ขึ้นสูง  ดูท่าคืนนี้เราคงต้องคอยพยาบาลทั้งคืนไม่งั้นแย่ \" คาโลตอบสั้นๆได้ใจความ  ก่อนจะลุกจากข้างเตียงไปหยิบเอากะละมังใส่น้ำ  เฟรินที่ตอนนี้ถอดแหวนออกเพื่อยั่วเจ้าคนมาดมากนั่นขยับเข้ามาใกล้คิล  พลางยิ้มร่า
                    \" ไหนเค้าว่าคนบ้าไม่เป็นหวัดไง \" เฟรินพูดขำๆ  คิลได้แต่แยกเขี้ยวกลับไปแทนคำตอบเพราะไม่มีแรงจะเถียง  เฟรินเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนซี้ก็แกล้งต่อไม่ลง  หน้าขาวๆของนักฆ่าแห่งซาเรสบัดนี้แดงก่ำเพราะพิษไข้  เด็กหนุ่มหายใจหอบอย่างอ่อนแรง  เหงื่อผุดพรายขึ้นตามใบหน้าที่สีหน้าไม่สู้ดีนั่น
                    \" เอาวะ..ยังไงก็พักผ่อนไปก่อนละกัน  เดี๋ยวฉันกับคาโลจะดูแลนายเอง \" เฟรินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเป็นครั้งแรก  แล้วเจ้าหญิงที่ทำตัวไม่สมหญิงก็เดินตามเจ้าชายน้ำแข็งไป
                    ( ลุงหมอเทวดาในคทาส่งเสียงที่ไม่มีใครได้ยินเพราะคทาถูกเฟรินเอาผ้ายันต์พันเอาไว้กันผีสาวออกมาเพ่นพ่าน
                    \' ปล่อยฉัน...ฉันอยากรักษาคนป่วย !! \')
   
                    กลางดึกคิลได้แต่นอนกระสับกระส่ายเพราะพิษไข้  คาโลที่คอยเช็ดตัวให้อยู่ก็นึกสงสัยกับไข้ที่ไม่มีท่าทีว่าจะลด  ขณะที่เฟรินหลับอยู่ข้างเตียงทั้งๆที่ยังกุมมือเพื่อนซี้อยู่  คาโลขยับรอยยิ้มเล็กๆแล้วหยิบเอาผ้าห่มมาคลุมให้หญิงสาวก่อนจะลุกไปเปลี่ยนน้ำ
                    \' อึก...ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ  ทรมานจังเลย  หายใจก็ไม่ค่อยออกเราคงไม่รอดแล้วมั้งเนี่ย \' คิลพึมพัมขณะพลิกไปตัวไปมาเป็นครั้งที่สิบ  เฟรินที่แสนจะขี้เซากลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้
                    \" ค่อยยังชั่วรึยังวะ..คิล \" เธอว่า  คิลยิ้มแห้งๆ
                    \" ดูท่าฉันคงไม่รอดแล้วว่ะ..เฟริน  คงไม่พ้นคืนนี้แน่  ถ้าฉันไม่อยู่แล้วแกก็ดีๆกับไอ้คาโลด้วยละกัน  อย่าทะเลาะกันบ่อยเดี๋ยวฉันไปไม่เป็นสุข  บอกลาคนอื่นๆให้ด้วยละกัน \" คิลว่าทีเล่นทีจริง  เฟรินหน้าถอดสี
                    \" อย่าเล่นไม้นี้สิวะ  นอนๆไปเดี๋ยวฉันไปตามเจ้าน้ำแข็งบ้ามาก่อน \" ว่าแล้วเธอก็ผละลุกไปอย่างรวดเร็วก่อนจะกลับมาพร้อมกับเจ้าชายน้ำแข็งที่ตอนนี้มาดเริ่มหลุด
                    \" รู้สึกแย่มากเลยเหรอ \" คาโลถาม  ขณะที่วุ่นวายเช็ดตัวให้เพื่อน  คิลตอบด้วยเสียงที่แหบพร่าลงอย่างน่าใจหาย
                    \" ร้อน  อึดอัด  หายใจไม่ออก \" คิลตอบ  เจ้าตัวยุ่งเครียดจัดทั้งที่ปกติไม่ค่อยได้เห็นเท่าไหร่  แววตาสีฟ้าสวยของเจ้าชายน้ำแข็งบัดนี้ส่อแววเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดในหัวก็คิดอะไรต่อมิอะไรไปไกลก่อนจะนึกได้
                    \" คทาพิพากษา \" คาโลเอ่ยแล้วคทาสีดำก็มาอยู่ในมือ  เขาดึงผ้ายันต์ที่เจ้าตัวดีพันไว้ออกแล้วลุงหมอเทวดาก็พุ่งออกมา
                    \" เฮ้อ..กว่านายท่านจะเรียก  ข้ารอจนจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย \" ลุงคทาบ่น  คาโลกล่าวเสียงดุ
                    \" ถ้าไม่อยากถูกเขวี้ยงทิ้งรีบๆรักษาเพื่อนชั้น \"
                    \" แปลก...แปลกมากจริงๆ \" ลุงหมอพึมพัมอย่างนี้มาประมาณ 10 ครั้งได้หลังจากตรวจอาการของคิลเสร็จแล้ว  คนผมสีน้ำตาลที่พยายามนั่งรออย่างใจเย็นข้างๆตอนนี้ก็เริ่มไม่เย็นแล้ว  เธอคงจะเขวี้ยงคทาบ้าๆนั่นไปแล้วถ้าเกิดว่าคนผมสีเงินข้างๆจะไม่ส่งสายตาปรามซะก่อน
                    \" แล้วมันแปลกอะไรล่ะ \" คาโลถาม  ความอดทนของเขาก็ใกล้จะถึงจุดเดือดแล้วเช่นกัน
                    \" ก็แปลกน่ะสินายท่าน  ความจริงถ้าเป็นไข้ธรรมดาไม่หนักหนาอะไรได้ทานยาแล้วก็น่าจะบรรเทาอาการได้  แต่แบบนี้มันอาการของคนโดนอาคมชัดๆ  ท่านคิลต้องโดนเวทย์อะไรสักอย่าง  อาการอย่างนี้ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นเจ้านั่น  แต่ว่ายังไม่แสดงอาการสุดท้ายออกมานี่ข้าก็ยังตอบอะไรไม่ได้ \" หมอคทาตอบ  คาโลพยักหน้ารับรู้  ส่วนเฟรินที่ยังไม่พอใจในคำตอบก็โพล่งขึ้นมา
                    \" แล้วอาการสุดท้ายที่ลุงว่านี่มันอะไร ! \"
                    \" มันก็... \"
                    แต่ก่อนที่เฟรินจะได้คำตอบที่พอใจก็มีสิ่งที่ดึงดูดความสนใจมากกว่าเกิดขึ้นเสียก่อน  แสงสีฟ้าเจิดจ้าเปล่งออกมาจากร่างของเพื่อนซี้ที่นอนแบบอยู่บนเตียง 
                  พลันบรรยากาศแปลกๆก็บังเกิดขึ้นในห้อง  ไอเวทย์แปลกประหลาดพวยพุ่งไปทั่วทั้งห้อง  ของทุกอย่างดูเหมือนจะถูกดึงดูดไปในแสงนั่น  บางทีอาจรวมถึงนักฆ่าที่ตอนนี้นอนสิ้นท่าอยู่  เมื่อคิดได้ดังนั้นเจ้าของห้องอีกสองคนที่พากันทั้งจับทั้งดึงเพื่อนคนที่นอนอยู่ราวกับกลัวว่าจะหลุดมือไป  คาโลเองก็ปล่อยมือจากคทาแล้วใช้มือข้างที่เหลืออยู่นั้นดึงร่างบางข้างๆนั้นเข้ามาใกล้
                    \" แก...คาโล  ฉวยโอกาสเหรอวะ \" เสียงฮึดฮัดดังมาจากปากคนไม่สมหญิงที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมแขนของเจ้าชายน้ำแข็งผู้ยังคงยิ้มกริ่มได้ในสถานการณ์เช่นนี้
                    \" อย่าพูดมาก \" เขาพูดเพียงแค่นั้น  แล้วเจ้าตัวดีก็ไม่ได้เถียงต่อเมื่อแสงสว่างค่อยๆจางหายไปพร้อมๆกับไอพลังเวทย์ที่เคยฟุ้งกระจายไปทั่วห้องเมื่อครู่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น