ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic หัวขโมยแห่งบารามอส] คิล ฟีลมัส กับผลไม้ต้องคำสาป

    ลำดับตอนที่ #2 : Phase 2 : ไข้ประหลาดกับอาการสุดท้าย

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 537
      1
      19 เม.ย. 48





                          แล้วคำอธิษฐานของคิลก็เป็นจริง...



                         \" 39.5 องศา...\"

                        เสียงพึมพัมดังขึ้นจากปากเจ้าชายน้ำแข็ง ที่บัดนี้ใบหน้าส่อแววกังวล   เจ้าตัวยุ่งอีกคนก็ดูไม่ทุกข์ร้อนอะไรกลับทำหน้าทะเล้นอยู่ข้างตัว



                         \" แล้วมันเป็นไงล่ะคาโล   ทำหน้าเครียดเชียว \" เฟรินถามขำๆกับมาดมากๆของเจ้าชายตรงหน้า



                         \" คิลไข้ขึ้นสูง   ดูท่าคืนนี้เราคงต้องคอยพยาบาลทั้งคืนไม่งั้นแย่ \" คาโลตอบสั้นๆได้ใจความ   ก่อนจะลุกจากข้างเตียงไปหยิบเอากะละมังใส่น้ำ   เฟรินที่ตอนนี้ถอดแหวนออกเพื่อยั่วเจ้าคนมาดมากนั่นขยับเข้ามาใกล้คิล   พลางยิ้มร่า



                         \" ไหนเค้าว่าคนบ้าไม่เป็นหวัดไง \" เฟรินพูดขำๆ   คิลได้แต่แยกเขี้ยวกลับไปแทนคำตอบเพราะไม่มีแรงจะเถียง   เฟรินเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนซี้ก็แกล้งต่อไม่ลง   หน้าขาวๆของนักฆ่าแห่งซาเรสบัดนี้แดงก่ำเพราะพิษไข้   เด็กหนุ่มหายใจหอบอย่างอ่อนแรง  เหงื่อผุดพรายขึ้นตามใบหน้าที่สีหน้าไม่สู้ดีนั่น



                        \" เอาวะ..ยังไงก็พักผ่อนไปก่อนละกัน   เดี๋ยวฉันกับคาโลจะดูแลนายเอง \" เฟรินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเป็นครั้งแรก   แล้วเจ้าหญิงที่ทำตัวไม่สมหญิงก็เดินตามเจ้าชายน้ำแข็งไป



                        ( ลุงหมอเทวดาในคทาส่งเสียงที่ไม่มีใครได้ยินเพราะคทาถูกเฟรินเอาผ้ายันต์พันเอาไว้กันผีสาวออกมาเพ่นพ่าน

                         \' ปล่อยฉัน...ฉันอยากรักษาคนป่วย !! \')

        



                        กลางดึกคิลได้แต่นอนกระสับกระส่ายเพราะพิษไข้   คาโลที่คอยเช็ดตัวให้อยู่ก็นึกสงสัยกับไข้ที่ไม่มีท่าทีว่าจะลด   ขณะที่เฟรินหลับอยู่ข้างเตียงทั้งๆที่ยังกุมมือเพื่อนซี้อยู่   คาโลขยับรอยยิ้มเล็กๆแล้วหยิบเอาผ้าห่มมาคลุมให้หญิงสาวก่อนจะลุกไปเปลี่ยนน้ำ



                        \' อึก...ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ  ทรมานจังเลย   หายใจก็ไม่ค่อยออกเราคงไม่รอดแล้วมั้งเนี่ย \' คิลพึมพัมขณะพลิกไปตัวไปมาเป็นครั้งที่สิบ   เฟรินที่แสนจะขี้เซากลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้



                        \" ค่อยยังชั่วรึยังวะ..คิล \" เธอว่า   คิลยิ้มแห้งๆ



                        \" ดูท่าฉันคงไม่รอดแล้วว่ะ..เฟริน   คงไม่พ้นคืนนี้แน่   ถ้าฉันไม่อยู่แล้วแกก็ดีๆกับไอ้คาโลด้วยละกัน   อย่าทะเลาะกันบ่อยเดี๋ยวฉันไปไม่เป็นสุข   บอกลาคนอื่นๆให้ด้วยละกัน \" คิลว่าทีเล่นทีจริง   เฟรินหน้าถอดสี



                         \" อย่าเล่นไม้นี้สิวะ   นอนๆไปเดี๋ยวฉันไปตามเจ้าน้ำแข็งบ้ามาก่อน \" ว่าแล้วเธอก็ผละลุกไปอย่างรวดเร็วก่อนจะกลับมาพร้อมกับเจ้าชายน้ำแข็งที่ตอนนี้มาดเริ่มหลุด



                         \" รู้สึกแย่มากเลยเหรอ \" คาโลถาม   ขณะที่วุ่นวายเช็ดตัวให้เพื่อน   คิลตอบด้วยเสียงที่แหบพร่าลงอย่างน่าใจหาย



                         \" ร้อน  อึดอัด  หายใจไม่ออก \" คิลตอบ   เจ้าตัวยุ่งเครียดจัดทั้งที่ปกติไม่ค่อยได้เห็นเท่าไหร่   แววตาสีฟ้าสวยของเจ้าชายน้ำแข็งบัดนี้ส่อแววเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดในหัวก็คิดอะไรต่อมิอะไรไปไกลก่อนจะนึกได้



                         \" คทาพิพากษา \" คาโลเอ่ยแล้วคทาสีดำก็มาอยู่ในมือ   เขาดึงผ้ายันต์ที่เจ้าตัวดีพันไว้ออกแล้วลุงหมอเทวดาก็พุ่งออกมา

                         \" เฮ้อ..กว่านายท่านจะเรียก   ข้ารอจนจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย \" ลุงคทาบ่น   คาโลกล่าวเสียงดุ



                         \" ถ้าไม่อยากถูกเขวี้ยงทิ้งรีบๆรักษาเพื่อนชั้น \"





                         \" แปลก...แปลกมากจริงๆ \" ลุงหมอพึมพัมอย่างนี้มาประมาณ 10 ครั้งได้หลังจากตรวจอาการของคิลเสร็จแล้ว   คนผมสีน้ำตาลที่พยายามนั่งรออย่างใจเย็นข้างๆตอนนี้ก็เริ่มไม่เย็นแล้ว   เธอคงจะเขวี้ยงคทาบ้าๆนั่นไปแล้วถ้าเกิดว่าคนผมสีเงินข้างๆจะไม่ส่งสายตาปรามซะก่อน



                         \" แล้วมันแปลกอะไรล่ะ \" คาโลถาม   ความอดทนของเขาก็ใกล้จะถึงจุดเดือดแล้วเช่นกัน

                         \" ก็แปลกน่ะสินายท่าน   ความจริงถ้าเป็นไข้ธรรมดาไม่หนักหนาอะไรได้ทานยาแล้วก็น่าจะบรรเทาอาการได้   แต่แบบนี้มันอาการของคนโดนอาคมชัดๆ   ท่านคิลต้องโดนเวทย์อะไรสักอย่าง   อาการอย่างนี้ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นเจ้านั่น   แต่ว่ายังไม่แสดงอาการสุดท้ายออกมานี่ข้าก็ยังตอบอะไรไม่ได้ \" หมอคทาตอบ   คาโลพยักหน้ารับรู้   ส่วนเฟรินที่ยังไม่พอใจในคำตอบก็โพล่งขึ้นมา



                         \" แล้วอาการสุดท้ายที่ลุงว่านี่มันอะไร ! \"



                         \" มันก็... \"



                         แต่ก่อนที่เฟรินจะได้คำตอบที่พอใจก็มีสิ่งที่ดึงดูดความสนใจมากกว่าเกิดขึ้นเสียก่อน   แสงสีฟ้าเจิดจ้าเปล่งออกมาจากร่างของเพื่อนซี้ที่นอนแบบอยู่บนเตียง  



                       พลันบรรยากาศแปลกๆก็บังเกิดขึ้นในห้อง   ไอเวทย์แปลกประหลาดพวยพุ่งไปทั่วทั้งห้อง   ของทุกอย่างดูเหมือนจะถูกดึงดูดไปในแสงนั่น  บางทีอาจรวมถึงนักฆ่าที่ตอนนี้นอนสิ้นท่าอยู่   เมื่อคิดได้ดังนั้นเจ้าของห้องอีกสองคนที่พากันทั้งจับทั้งดึงเพื่อนคนที่นอนอยู่ราวกับกลัวว่าจะหลุดมือไป   คาโลเองก็ปล่อยมือจากคทาแล้วใช้มือข้างที่เหลืออยู่นั้นดึงร่างบางข้างๆนั้นเข้ามาใกล้



                         \" แก...คาโล  ฉวยโอกาสเหรอวะ \" เสียงฮึดฮัดดังมาจากปากคนไม่สมหญิงที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมแขนของเจ้าชายน้ำแข็งผู้ยังคงยิ้มกริ่มได้ในสถานการณ์เช่นนี้



                         \" อย่าพูดมาก \" เขาพูดเพียงแค่นั้น   แล้วเจ้าตัวดีก็ไม่ได้เถียงต่อเมื่อแสงสว่างค่อยๆจางหายไปพร้อมๆกับไอพลังเวทย์ที่เคยฟุ้งกระจายไปทั่วห้องเมื่อครู่





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×