ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Phase 3 : องุ่นแห่งทิวาและราตรี
               
                      สายตาของทั้งสองกลับไปจับจ้องอยู่ที่จุดเดิมที่เคยมีนักฆ่าเพื่อนซี้นอนอยู่  แต่แล้วก็ต้องแปลกใจในสิ่งที่ตาเห็น ...
                    เด็กผู้ชายแก้มยุ้ยน่ารักน่ากอด (อันนี้คนแต่งขอทำเอง) ผมสีดำขลับและดวงตาสีม่วงที่มีประกายไหวระริกอย่างคนขี้เล่น  อายุดูแล้วก็คงไม่เกินสามขวบนั่งหัวเราะร่าอยู่บนเตียงท่ามกลางกองผ้าห่มที่ยุ่งเหยิง  เสื้อตัวโคร่งที่เด็กน้อยสวมใส่อยู่คุ้นๆว่าเคยเป็นของใครสักคน 
                  แล้วเด็กน้อยก็ฉวยมือของคนทั้งสองที่จับไว้แน่นมาโยกเล่นไปมาอย่างสนุกสนาน
                    \" คิล...\" เสียงพูดที่หลุดออกมาจากปากของเฟรินอย่างยากเย็น  เมื่อตระหนักถึงความจริงที่เกินจะรับได้    เด็กน้อยหันมาตามเสียงเรียก  จ้องมองสาวน้อยผู้เป็นคนเรียกกับเด็กหนุ่มข้างๆตาใสแป๋ว  แล้วจึงขยับรอยยิ้มไร้เดียงสาได้อย่างน่ารักก่อนจะ...
                    \" พ่อจ๋า...แม่จ๋า...\"
                    \" เฮ้ย ! \" คนถูกเรียกสะดุ้งโหยง  ก่อนใบหน้าของคนถูกอุปโลกน์ให้เป็นพ่อกับแม่จะขึ้นสีแดงเรื่อเป็นซอสมะเขือเทศพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
                    \" นั่นแหละ ใช่เลย ! \" ลุงหมอตบมือผางอย่างคนคิดอะไรดีๆออก 
                    \" อาการสุดท้ายของผู้ที่ต้องอาคมขององุ่นทิวาก็คืออายุจะลดลงตามจำนวนที่กินเข้าไป  ดูจากท่าทางแล้วท่านคิลคงกินองุ่นไปทั้งพวง  เยี่ยมจริงๆไม่เคยเจออาการอย่างนี้มานานแล้ว...\" ลุงคทายังพูดไม่ทันจบก็มีอันต้องชะงักค้างเมื่อเห็นสายตาเย็นๆจ้องมาจากเจ้าชายน้ำแข็งบางคน
                    \" ไอ้องุ่นทิวาอะไรของลุงนี่มันอะไร \" เฟรินชิงถามเสียก่อน  หมอเทวดาตั้งท่าอย่างผู้ทรงภูมิ
                    \" เป็นผลไม้ต้องคำสาปขอรับ  ชื่อเต็มๆคือองุ่นแห่งทิวาและราตรี  องุ่นชนิดนี้แปลกกว่าอย่างอื่นคือผลที่สุกแล้วจะมีสองสีในต้นเดียวกัน  สีฟ้าใสองุ่นทิวามีคุณสมบัติลดอายุหรือก็คือเพิ่มความอ่อนเยาว์ให้แก่ผู้ที่ทานเข้าไป 1 ผลก็ 1 ปี  ส่วนองุ่นราตรีผลสีน้ำเงินเหมือนดอกอัญชันมีคุณสมบัติทำให้ผู้ที่ทานเข้าไปอายุมากขึ้นรึก็คือแก่ขึ้นนั่นแหละท่าน \"
                    \" อาการของคิล \" เจ้าของฉายาเอ่ยถามสั้นๆง่ายๆได้ใจความ
                    \" ง่ายๆขอรับนายท่าน  แค่หาต้นองุ่นแห่งทิวาและราตรีให้เจอแล้วก็เอาองุ่นราตรีให้ท่านคิลกินเท่ากับจำนานอายุที่ลดลงไปก็พอแล้วล่ะขอรับ    แต่ปัญหาที่ว่าก็คือองุ่นแห่งทิวาและราตรีเป็นต้นไม้หายาก  ถ้าจะเจอก็ต้องเป็นที่ทริสทอร์...\" ลุงหมอคทาพูดไม่ทันจบก็ต้องมีอันตกกะใจเพราถูกนายหญิงเขวี้ยงหนังสือเล่มโตใส่ถึงจะทะลุผ่านไปก็ตามแต่ก็เล่นเอาคนแก่ใจหายวาบ
                      \" แล้วจะหาไอ้เจ้าต้น...องุ่น...บ้านั่นได้ยังไงล่ะ \" คนไม่เคยจำอะไรยาวๆได้สักทีตั้งชื่อองุ่นใหม่เสียเสร็จสรรพ 
                      \" อันนี้ข้าเองก็จนปัญญา  ท่านหาเอาเองและก็เอาให้ท่านคิลเองก็แล้วกันขอรับง่ายๆแค่ป้อนใส่ปาก  แล้วถ้าท่านไม่อยากตามหา  ฤทธิ์ขององุ่นทิวาก็ประมาณ 1 เดือน  กรณีท่านขี้เกียจตามหานะ  ข้าลาล่ะ \"
                    เมื่อเห็นท่าไม่ดีลุงหมอก็รีบตัดบทแล้วหายแวบกลับบ้านเก่าไป  เล่นเอาคนขี้โมโหอ้าปากค้างก่อนจะหยิบคทาแหล่งพำนักของหมอเจ้าปัญหาที่ท่ามากเหมือนเจ้าของมาพันลายคทาไว้ด้วยผ่ายันต์ผืนเดิมก่อนจะเขวี้ยงไปที่มุมห้องสุดแรง  แล้วทิ้งตัวลงบนเตียงเหมือนเดิม 
                      \" นายเอาไง  จะหารึจะรอให้เวลาหมด \" เจ้าของคทาที่ถูกเขวี้ยงถามขึ้นอย่างใจเย็น
                      \" หาดิ  รอพรุ่งนี้ก่อน  จะบอกให้ว่าฉันไม่ยอมเป็นแม่ให้ไอ้คิลมันหรอกนะ  ตอนโตๆมาแล้วแค่นึกถึงยังปวดหัว  ตอนเด็กๆคงซนบรรลัย  นายดูมันให้แทนละกันคาโล \" เฟรินผลักภาระพลางชำเลืองมองเจ้าชายน้ำแข็งที่นั่งนิ่งให้เพื่อนรักดึงผมเล่นอย่างพยายามอดทนเป็นที่สุดก็ต้องหลุดเสียงหัวเราะออกมา  ก่อนจะหุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่อคิลน้อยผละจากผมสีเงินของเจ้าชายน้ำแข็งปีนขึ้นมาหาแม่จ๋าของตนแล้วเริ่มดึงทึ้งผมสีน้ำตาลที่ยาวกว่าของคนอารมณ์ไม่ดีเล่น
                      \" ฮ่าๆ  ยาวๆ  หนุกๆ \" เด็กน้อยทายาทนักฆ่าหัวเราะร่า  ขณะที่ทายาทหัวขโมยนั่งหน้าบูด  เจ้าชายแห่งคาโนวาลดูจะอารมณ์เย็นเหลือเกิน  เพราะยังไงๆกลายเป็นเด็กก็ยังไม่น่าห่วงเท่าไข้ขึ้นเป็นบ้าเป็นหลัง
                    \" ฉันว่าคิลชอบเล่นกับ \' แม่จ๋า \' ของมันมากกว่านะ \" คาโลแกล้งหยอกยิ้มๆ  ทำเอาคนเป็นแม่หมดแรงเถียง
                    \" เออๆ  อยากว่าอะไรก็ว่าไป  ถ้าลูกของเรานายไม่เลี้ยงล่ะก็...\" คนหงุดหงิดหลุดคำพูดฆ่าตัวตายจนได้  คนถูกพาดพิงยิ้มกริ่ม  ขณะที่คนพูดถือคติฆ่าตัวตายทีเดียวพอ
                    \" แล้วนายว่าเราจะมีลูกกันกี่คนดีล่ะ \"
                    \" บ้า ! บ้าๆๆๆๆ  ไอ้คิลเลิกดึงผมฉันซะทีสิวะ  คาโลถ้านายไม่เอามันออกไปล่ะก็...หัวขโมยได้เอาดาบผ่าหัวนักฆ่าแน่ \"                     คนปากพล่อยรีบเปลี่ยนเรื่อง  ก่อนจะซุกหน้ากับหมอนเพื่อซ่อนใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเข้มไปเรียบร้อย
                    \" เฟริน  นายจะเอาอะไรกับเด็กนักหนา...\" คนถูกเรียกเอ่ยก่อนจะยิ้มน้อยๆเมื่อคิดถึงสีหน้าเบื้องหลังหมอนที่ถูกยกมาบัง
 
                    \" มานี่คิล  มาหาพ่อจ๋าดีกว่า  นอนกันดีกว่าดึกละ \"  คาโลเอ่ยเสียงนุ่ม  คิลน้อยที่ถูกเรียกก็ผละจากกองผมยุ่งเหยิงไปหาคนเรียกอย่างว่าง่าย  ขณะที่คนฟังอีกคนหน้าร้อนวูบวาบไปหมดกับคำพูดของคนที่ถูกเรียกว่าเจ้าชายน้ำแข็ง
                    \' ไอ้เจ้าชายน้ำแข็งบ้า !  ไปรับเป็นพ่อจ๋าให้มันอีก  บ้าๆๆๆๆๆๆ \'
                              *************************************
ฟังเราเพ้อเจ้อมานานประมาณ 3 ตอนแล้วก็ยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลย
เราขอแทนตัวเองว่าซายะละกันนะ ชื่อเต็มก็...หึ หึ หึ
ฟิคนี่เราว่าภาษา+สำนวนมันยังไงๆอยู่ ถ้ามีที่ต้องแก้ไขส่วนเล็กๆน้อยๆก็ช่วยแนะนำด้วยเด้อ
(คิลน่ารักที่ซู้ดดดดดดด)
                      สายตาของทั้งสองกลับไปจับจ้องอยู่ที่จุดเดิมที่เคยมีนักฆ่าเพื่อนซี้นอนอยู่  แต่แล้วก็ต้องแปลกใจในสิ่งที่ตาเห็น ...
                    เด็กผู้ชายแก้มยุ้ยน่ารักน่ากอด (อันนี้คนแต่งขอทำเอง) ผมสีดำขลับและดวงตาสีม่วงที่มีประกายไหวระริกอย่างคนขี้เล่น  อายุดูแล้วก็คงไม่เกินสามขวบนั่งหัวเราะร่าอยู่บนเตียงท่ามกลางกองผ้าห่มที่ยุ่งเหยิง  เสื้อตัวโคร่งที่เด็กน้อยสวมใส่อยู่คุ้นๆว่าเคยเป็นของใครสักคน 
                  แล้วเด็กน้อยก็ฉวยมือของคนทั้งสองที่จับไว้แน่นมาโยกเล่นไปมาอย่างสนุกสนาน
                    \" คิล...\" เสียงพูดที่หลุดออกมาจากปากของเฟรินอย่างยากเย็น  เมื่อตระหนักถึงความจริงที่เกินจะรับได้    เด็กน้อยหันมาตามเสียงเรียก  จ้องมองสาวน้อยผู้เป็นคนเรียกกับเด็กหนุ่มข้างๆตาใสแป๋ว  แล้วจึงขยับรอยยิ้มไร้เดียงสาได้อย่างน่ารักก่อนจะ...
                    \" พ่อจ๋า...แม่จ๋า...\"
                    \" เฮ้ย ! \" คนถูกเรียกสะดุ้งโหยง  ก่อนใบหน้าของคนถูกอุปโลกน์ให้เป็นพ่อกับแม่จะขึ้นสีแดงเรื่อเป็นซอสมะเขือเทศพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
                    \" นั่นแหละ ใช่เลย ! \" ลุงหมอตบมือผางอย่างคนคิดอะไรดีๆออก 
                    \" อาการสุดท้ายของผู้ที่ต้องอาคมขององุ่นทิวาก็คืออายุจะลดลงตามจำนวนที่กินเข้าไป  ดูจากท่าทางแล้วท่านคิลคงกินองุ่นไปทั้งพวง  เยี่ยมจริงๆไม่เคยเจออาการอย่างนี้มานานแล้ว...\" ลุงคทายังพูดไม่ทันจบก็มีอันต้องชะงักค้างเมื่อเห็นสายตาเย็นๆจ้องมาจากเจ้าชายน้ำแข็งบางคน
                    \" ไอ้องุ่นทิวาอะไรของลุงนี่มันอะไร \" เฟรินชิงถามเสียก่อน  หมอเทวดาตั้งท่าอย่างผู้ทรงภูมิ
                    \" เป็นผลไม้ต้องคำสาปขอรับ  ชื่อเต็มๆคือองุ่นแห่งทิวาและราตรี  องุ่นชนิดนี้แปลกกว่าอย่างอื่นคือผลที่สุกแล้วจะมีสองสีในต้นเดียวกัน  สีฟ้าใสองุ่นทิวามีคุณสมบัติลดอายุหรือก็คือเพิ่มความอ่อนเยาว์ให้แก่ผู้ที่ทานเข้าไป 1 ผลก็ 1 ปี  ส่วนองุ่นราตรีผลสีน้ำเงินเหมือนดอกอัญชันมีคุณสมบัติทำให้ผู้ที่ทานเข้าไปอายุมากขึ้นรึก็คือแก่ขึ้นนั่นแหละท่าน \"
                    \" อาการของคิล \" เจ้าของฉายาเอ่ยถามสั้นๆง่ายๆได้ใจความ
                    \" ง่ายๆขอรับนายท่าน  แค่หาต้นองุ่นแห่งทิวาและราตรีให้เจอแล้วก็เอาองุ่นราตรีให้ท่านคิลกินเท่ากับจำนานอายุที่ลดลงไปก็พอแล้วล่ะขอรับ    แต่ปัญหาที่ว่าก็คือองุ่นแห่งทิวาและราตรีเป็นต้นไม้หายาก  ถ้าจะเจอก็ต้องเป็นที่ทริสทอร์...\" ลุงหมอคทาพูดไม่ทันจบก็ต้องมีอันตกกะใจเพราถูกนายหญิงเขวี้ยงหนังสือเล่มโตใส่ถึงจะทะลุผ่านไปก็ตามแต่ก็เล่นเอาคนแก่ใจหายวาบ
                      \" แล้วจะหาไอ้เจ้าต้น...องุ่น...บ้านั่นได้ยังไงล่ะ \" คนไม่เคยจำอะไรยาวๆได้สักทีตั้งชื่อองุ่นใหม่เสียเสร็จสรรพ 
                      \" อันนี้ข้าเองก็จนปัญญา  ท่านหาเอาเองและก็เอาให้ท่านคิลเองก็แล้วกันขอรับง่ายๆแค่ป้อนใส่ปาก  แล้วถ้าท่านไม่อยากตามหา  ฤทธิ์ขององุ่นทิวาก็ประมาณ 1 เดือน  กรณีท่านขี้เกียจตามหานะ  ข้าลาล่ะ \"
                    เมื่อเห็นท่าไม่ดีลุงหมอก็รีบตัดบทแล้วหายแวบกลับบ้านเก่าไป  เล่นเอาคนขี้โมโหอ้าปากค้างก่อนจะหยิบคทาแหล่งพำนักของหมอเจ้าปัญหาที่ท่ามากเหมือนเจ้าของมาพันลายคทาไว้ด้วยผ่ายันต์ผืนเดิมก่อนจะเขวี้ยงไปที่มุมห้องสุดแรง  แล้วทิ้งตัวลงบนเตียงเหมือนเดิม 
                      \" นายเอาไง  จะหารึจะรอให้เวลาหมด \" เจ้าของคทาที่ถูกเขวี้ยงถามขึ้นอย่างใจเย็น
                      \" หาดิ  รอพรุ่งนี้ก่อน  จะบอกให้ว่าฉันไม่ยอมเป็นแม่ให้ไอ้คิลมันหรอกนะ  ตอนโตๆมาแล้วแค่นึกถึงยังปวดหัว  ตอนเด็กๆคงซนบรรลัย  นายดูมันให้แทนละกันคาโล \" เฟรินผลักภาระพลางชำเลืองมองเจ้าชายน้ำแข็งที่นั่งนิ่งให้เพื่อนรักดึงผมเล่นอย่างพยายามอดทนเป็นที่สุดก็ต้องหลุดเสียงหัวเราะออกมา  ก่อนจะหุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่อคิลน้อยผละจากผมสีเงินของเจ้าชายน้ำแข็งปีนขึ้นมาหาแม่จ๋าของตนแล้วเริ่มดึงทึ้งผมสีน้ำตาลที่ยาวกว่าของคนอารมณ์ไม่ดีเล่น
                      \" ฮ่าๆ  ยาวๆ  หนุกๆ \" เด็กน้อยทายาทนักฆ่าหัวเราะร่า  ขณะที่ทายาทหัวขโมยนั่งหน้าบูด  เจ้าชายแห่งคาโนวาลดูจะอารมณ์เย็นเหลือเกิน  เพราะยังไงๆกลายเป็นเด็กก็ยังไม่น่าห่วงเท่าไข้ขึ้นเป็นบ้าเป็นหลัง
                    \" ฉันว่าคิลชอบเล่นกับ \' แม่จ๋า \' ของมันมากกว่านะ \" คาโลแกล้งหยอกยิ้มๆ  ทำเอาคนเป็นแม่หมดแรงเถียง
                    \" เออๆ  อยากว่าอะไรก็ว่าไป  ถ้าลูกของเรานายไม่เลี้ยงล่ะก็...\" คนหงุดหงิดหลุดคำพูดฆ่าตัวตายจนได้  คนถูกพาดพิงยิ้มกริ่ม  ขณะที่คนพูดถือคติฆ่าตัวตายทีเดียวพอ
                    \" แล้วนายว่าเราจะมีลูกกันกี่คนดีล่ะ \"
                    \" บ้า ! บ้าๆๆๆๆ  ไอ้คิลเลิกดึงผมฉันซะทีสิวะ  คาโลถ้านายไม่เอามันออกไปล่ะก็...หัวขโมยได้เอาดาบผ่าหัวนักฆ่าแน่ \"                     คนปากพล่อยรีบเปลี่ยนเรื่อง  ก่อนจะซุกหน้ากับหมอนเพื่อซ่อนใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเข้มไปเรียบร้อย
                    \" เฟริน  นายจะเอาอะไรกับเด็กนักหนา...\" คนถูกเรียกเอ่ยก่อนจะยิ้มน้อยๆเมื่อคิดถึงสีหน้าเบื้องหลังหมอนที่ถูกยกมาบัง
 
                    \" มานี่คิล  มาหาพ่อจ๋าดีกว่า  นอนกันดีกว่าดึกละ \"  คาโลเอ่ยเสียงนุ่ม  คิลน้อยที่ถูกเรียกก็ผละจากกองผมยุ่งเหยิงไปหาคนเรียกอย่างว่าง่าย  ขณะที่คนฟังอีกคนหน้าร้อนวูบวาบไปหมดกับคำพูดของคนที่ถูกเรียกว่าเจ้าชายน้ำแข็ง
                    \' ไอ้เจ้าชายน้ำแข็งบ้า !  ไปรับเป็นพ่อจ๋าให้มันอีก  บ้าๆๆๆๆๆๆ \'
                              *************************************
ฟังเราเพ้อเจ้อมานานประมาณ 3 ตอนแล้วก็ยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลย
เราขอแทนตัวเองว่าซายะละกันนะ ชื่อเต็มก็...หึ หึ หึ
ฟิคนี่เราว่าภาษา+สำนวนมันยังไงๆอยู่ ถ้ามีที่ต้องแก้ไขส่วนเล็กๆน้อยๆก็ช่วยแนะนำด้วยเด้อ
(คิลน่ารักที่ซู้ดดดดดดด)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น