บันทึกของต้นหญ้า - บันทึกของต้นหญ้า นิยาย บันทึกของต้นหญ้า : Dek-D.com - Writer

บันทึกของต้นหญ้า

โดย Saru_Soba

ผมหวังเพียงว่าจะมีใครสักคนที่สนใจต้นหญ้าอย่างผมเท่านั้นเอง

ผู้เข้าชมรวม

999

ผู้เข้าชมเดือนนี้

2

ผู้เข้าชมรวม


999

ความคิดเห็น


18

คนติดตาม


1
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  27 มี.ค. 48 / 18:15 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ผมเพิ่งจะเกิดใหม่มาได้ไม่นาน  ผมเกิดมาพร้อมกับพี่ๆ น้องๆ  พวกผมเป็นเพียงต้นหญ้าต้นเล็กๆ ที่เพิ่งจะผุดจากผืนดินเพื่ออกมารับเสงแดดที่เจิดจ้า  ฝนที่ชุ่มฉ่ำ  และน้ำค้างเย็นๆ ที่จะเกาะตามใบของพวกเราในยามเช้า  พวกผมอาจจะต้องแห้งเหี่ยวด้วยแสงแดด  อาจจะต้องเน่าตายเพราะฝนที่ตกลงมามากเกินไป...ใช่...สำหรับต้นหญ้าที่อ่อนแอและไม่มีใครมาสนใจอย่างพวกผม  ความตายเข้ามาอยู่ใกล้เสมอ  และยามที่ตายก็คงไม่มีใครมาโศกเศร้าเสียใจกับการจากไปของพวกผม  ผมคิดเช่นนั้นมาตลอดตั้งแต่ตอนที่ยังขดตัวอยู่ในเมล็ด  ตอนนั้นผมกลัวการออกมาสู่โลกภายนอก เพราะรู้สึกว่าผมนั้นเกิดมาเพียงเพื่อที่จะออกไปตายเท่านั้น...

    และแล้ววันที่ผมกลัวที่สุดก็มาถึง  ใบหญ้าเล็กๆ ของผมเริ่มโผล่พ้นดินไปสู่โลกภายนอกที่ผมไม่เคยเห็น  ผมคิดว่าภายนอกนั้นคงจะน่ากลัว  ยามร้อน แสงแดดก็คงเจิดจ้า  พื้นดินก็คงจะแห้งแล้ง  ยามมีฝน น้ำก็จะท่วม  ยามหนาวก็คงเย็นยะเยือกจนผมคงทนไม่ได้  แต่สิ่งที่ผมเห็นกลับแตกต่างไปจากที่ผมคิดไว้  แสงแดดที่ส่องมาทำให้รู้สึกอบอุ่น และสบายใจอย่างบอกไม่ถูก  มีเงาใหญ่คอยปกคลุมไม่ให้ผมกับพี่น้องของผมต้องเจอกับอันตราย  ตอนแรกผมไม่ว่าเงานั้นคืออะไร  รู้เพียงแต่ว่าเพียงแค่เงาก็ทำให้ผมสบายใจอย่างบอกไม่ถูกแล้ว

    พอผมเริ่มโตและเริ่มสูงขึ้น  ผมก็เห็นเจ้าของเงาที่ผมเฝ้าฝันอยากจะเห็นมาแสนนาน  สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นใจเสมอ คือ ต้นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาออกมาปกคลุมพื้นที่โดยรอบราวกับจะโอบอุ้มต้นหญ้าอย่างพวกผมให้ปลอดภัยจากอันตรายทั้งปวง  ตั้งแต่แรกเห็นผมก็รู้สึกรักและเทิดทูนต้นไม้นี้อย่างไม่มีสาเหตุ  จนผมแอบเรียกต้นไม้ใหญ่นั้นว่า ‘คุณตาต้นไม้’

    ยามที่ฝนตกหนักคุณตาต้นไม้ก็เหมือนจะสามารถทำให้ฝนซาได้เสมอ  พวกผมจึงไม่มีใครตายยามที่ฝนตก  ยามที่แสงแดดส่งลงมาแรงจ้าราวกับจะแผดเผาพวกผมให้มอดไหม้  คุณตาต้นไม้ก็จะแผ่กิ่งก้านออกมาไม่ให้พวกผมโดนแสงแดดนั้น  แม้ผมจะไม่สามารถสื่อสารกับคุณตาต้นไม้ได้  แต่ผมก็ยังรักและเทิดทูนคุณตาต้นไม้เสมอ

    เวลาผ่านพ้นไปเป็นวินาที  เป็นนาที  เป็นชั่วโมง  เป็นวัน  เป็นสัปดาห์  หรือเป็นเดือน  คุณตาต้นไม้ก็ยังคงเหมือนเดิม  ใจดีและดูแลพวกผมโดยไม่มีคำว่าเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย  คุณตาต้นไม้ยังคงปกป้องต้นหญ้า  ผมอยากจะหยุดเวลาตรงนี้ไว้แล้วอยู่กับคุณตาต้นไม้ตลอดไป...แต่คงจะได้อยู่แบบนี้อีกไม่นานแล้ว

    ลางร้ายเริ่มปรากฏ  มีคนผ่านเข้ามาดูคุณตาต้นไม้  พวกนั้นพูดปรึกษาอะไรกันก็ไม่รู้  คนพวกนั้นใหญ่โตมากสำหรับต้นหญ้าอย่างผม  แต่เมื่อเทียบกับคุณตาต้นไม้แล้วพวกนั้นเล็กกว่าตั้งเยอะ  ผมไม่คิดหนักใจอะไรอีก  เพราะคุณตาต้นไม้จะต้องปกป้องพวกผมได้เช่นทุกครั้ง  ผมไม่ได้คิดเอะใจอะไรเลยจนกระทั่งวันนั้นมาถึง

    คนพวกนั้นกลับมาอีกแล้วพร้อมกับวัตถุที่สะท้อนแสงเป็นมันวาว  ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร  หรือใช้ทำอะไร  แต่ในใจของผมกลับรู้สึกว่ามันอันตราย  คนพวกนั้นจ่อวัตถุประหลาดไปที่คุณตาต้นไม้  มันเฉือนลึกเข้าไปในเนื้อคุณตาต้นไม้ทุกที  แม้จะไม่ได้ยินเสียงร้อง  แต่ผมรู้ว่าคุณตาต้นไม้กำลังเจ็บปวด  คุณตาต้นไม้กำลังจะตาย  คุณตาต้นไม้กำลังจะจากผมไปอย่างไม่มีวันหวนคืน  ผมต้องช่วยคุณตาต้นไม้แต่ผมเป็นเพียงต้นหญ้าต้นเล็กๆ ต้นหนึ่งที่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจาก...ดูคุณตาต้นไม้ที่กำลังจะตาย...

    หลังจากนั้นไม่นานคุณตาต้นไม้ก็ขาดออกเป็นสองท่อน  ด้านบนที่มีกิ่งก้านสาขามามากนั้นล้มลง  เหลือเพียงแต่ตอเล็กๆ ที่ยังคงอยู่บนดินเท่านั้น  พวกคนเอาด้านบนของคุณตาต้นไม้ไป  ตอซึ่งเป็นสิ่งที่เหลืออย่างสุดท้ายของคุณตาต้นไม้ไม่สามารถปกป้องพวกต้นหญ้าอย่างผมได้อีกแล้ว  แสงแดดส่องจ้าลงมาโดยที่ไม่มีใบของคุณตาต้นไม้คอยบดบังแสงนั่นให้อีกแล้ว  ผมรู้ว่าจุดจบของชีวิตผมคงจะมาถึงหลังจากที่คุณตาต้นไม้ตายไปได้ไม่นาน

    ...เป็นไปดังที่ผมคาด  ตอนนี้ฝนตก  และน้ำกำลังท่วมสูง...ผมกำลังจะตาย...

    ผมนึกถึงคุณตาต้นไม้  ถ้ามีคุณตาต้นไม้อยู่  เรื่องนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นกับพวกผม  ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพวกคนถึงต้องพรากคุณตาต้นไม้ไปจากผมด้วย  กว่าคุณตาต้นไม้จะใหญ่โตและแข็งแรงใช้เวลาหลายสิบปี  แต่พวกเขากลับพรากคุณตาต้นไม้ไปด้วยเวลาไม่ถึงชั่วโมง

    ผมไม่คิดจะโกรธคนหรอก  เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าความตายอยู่ใกล้ผมเสมอ  ผมอาจจะตายไปตั้งนานก่อนหน้านี้แล้ว  หากไม่ได้คุณตาต้นไม้คอยปกป้อง ดูแลอยู่เสมอมา  ผมเพียงแค่สงสัยถึงการกระทำของคนเท่านั้น ว่าการพรากต้นไม้ใหญ่อย่างคุณตาต้นไม้ไปแล้วจะได้ประโยชน์อะไร  นอกจากการทำให้ต้นหญ้าอย่างผมต้องตายตามไปด้วย?

    คำถามอย่างสุดท้ายของชีวิตผมคงจะไม่ได้รับคำตอบ  ผมจะตายในอีกไม่นานนี้แล้ว  ผมไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว...นอกจาก...

    ขอบคุณนะครับ  คุณตาต้นไม้

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×