[Fic Reborn I KHR] หวนคืนความรักแห่งกุหลาบ

ตอนที่ 5 : Black Rose And White Rose

     "เป็นชื่อที่เพราะดีนะครับ" 

     "ค่ะ ขอบคุณมากเจ้าค่ะ แล้วพวกท่านชื่อว่าอะไรกันบ้างเจ้าคะ?"

     "ซาวาดะ สึนะโยชิ ครับ จะเรียกว่าสึนะก็ได้นะครับ" เขาส่งยิ้่มอ่อนโยนให้เธอ เธอหัวเราะเบาๆและพยักหน้าให้กับเขาเพื่อเป็นการบอกว่า 'แนะนำตัวต่อได้เลย'

     "โกคุเดระ ฮายาโตะ" 

     "ฉัน ยามาโมโตะ ทาเคชิ นะ ฮะๆๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะโคฮาคุจัง"  ยามาโมโตะทำหน้าทะเล้นใส่หญิงสาว เพื่อที่จะให้เธอยิ้มออกมาบ้าง แต่เธอกลับตีหน้านิ่ง ไม่ยอมยิ้มหรือพูดอะไรเลยแม้แต่น้อย เธอเพียงแต่จ้องมองพวกเขาเสียเท่านั้น พวกเขาถอดหน้าสี บางคนก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยทำตัวเป็นปกติ

     "โรคุโด มุคุโร่ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณโคฮาคุ" เขายกยิ้มเจ้าเล่ห์มาแทนยิ้มอ่อนโยน แต่นั้นก็แค่ทำให้เธอตอบรับเท่านั้น มุุคุโร่หัวเราะสยองเหมือนจะสนใจในตัวเธอเข้า

     "รีบอร์น"

     "ฮิบาริ เคียวยะ" โคฮาคุสะดุ้งตกใจเพียงเล็กน้อย แต่นั้นก็ไม่อาจที่จะทำให้หลบพ้นสายตาของเมฆาหนุ่มได้ เขาจ้องมองดวงตาเธอลึกลงไปเหมือนกำลังสอบสวนนักโทษ หญิงสาวเบนสายตาออกไป แก้มแดงระรื่อได้ผุดขึ้นมาทันทีบนใบหน้า เธอก้มหัวและลุกออกไปอย่างร้อนลน

     "ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ เดี่ยวจะให้คนเอาชามาให้นะเจ้าค่ะ" เธอเดินออกไปและเข้าไปคุยกับหญิงสาวร่างอรชร ผมสีม่วงเข้ม ผมนั้นรวบขึ้น รอบหัวได้ถูกถักเปียไว้และประดับด้วยดอกไวโอเล็ตสีม่วงและปิ่นสีขาวงามตา ปอยผมหย่อนลงมาเล็กน้อย และกิโมโนสีม่วงอ่อน ลวดลายได้ถูกประดับด้วยดอกไวโอเล็ตสีม่วงเช่นเคย นั้นเท่ากับว่าทั้งตัวเธอนั้นได้เป็นสีม่วงทั้งหมด แต่มันก็ไม่ได้ลดความงามของเธอลงเลยแม้แต่น้อย มุุคุโร่มองตาค้าง เธอคุยกับโคฮาคุอยู่สักพักก่อนที่จะเบนสายตามามองพวกเขา เธอยิ้มอ่อนโยนมาให้และหัวเราะน้อยๆ 

     เธอรับถาดชามาจากคนที่คาดว่าน่าจะเป็นนรับใช้ เธอเดินตรงมาที่ห้องที่พวกเขาอยู่และเลื่อนประตูออกช้าๆ

     "นี้นํ้าชาเจ้าคะ ขอแนะนำตัวก่อนนะเจ้าคะ ข้าเป็นเพื่อนของโคฮาคุ ชื่อว่า ชิรายูกิ มิไร เจ้าค่ะ" มิไรวางถาดนํ้าชาลงเบาๆ เธอโค้งให้กับทุกคนอย่างสุภาพ

     "ครับ ผม--" นภาหนุ่มที่กำลังจะแนะนำตัวก็ได้โดนเธอพูดตัดหน้าไปเสียก่อน

     "ซาวาดะ สึนะโยชิ สินะค่ะ ข้าได้รู้เรื่องมาจากโคฮาคุแล้วเจ้าคะ ไม่ต้องแนะนำตัวให้เสียเวลาหรอกนะเจ้าค่ะ"

     "ออหรอครับ..." เขาหัวเราะเจื๋อนๆกลบเกลื่อน

     "นี้มิไร ฉันสงสัยมานานแล้ว...ว่าทำไมพวกเธอต้องมีดอกกุหลายแยกเป็นโซนๆล่ะ? แถมยังมีหลากสีด้วย" รีบอร์นถามซักไซร้ มิไรยิ้มและหยิบถ้วยชาขึ้นมาก่อนที่จะเริ่มอธิบาย

     "ก็เพราะว่ามันเป็นสวนของแต่ละคนเจ้าคะ ดอกกุหลาบแต่ละดอกนั้นแสดงถึงนิสัยของแต่ละคนหรืออดีตน่ะเจ้าค่ะ อย่างเช่น กุหลาบสีม่วงที่แสดงถึงความเศร้าหมอง และเพื่อนแต่ละคนของดิฉันก็ล้วนแต่มีอดีตที่แย่กันเสียทั้งนั้น ไม่แม้แต่กุหลาบสีขาวที่แสดงถึงตัวดิฉันเอง... มันจึงแยกกันเป็นสวนของแต่ละคนเจ้าคะ" เธอแสดงถึงความเศร้าหมองออกมาทางใบหน้าอย่างชัดเจน ในมือเรียวนั้นกำถ้วยชาแน่น เธอถอนหายใจออกมาเบาๆและพูดต่อ

"ดิฉันขอตัวไปชำระล้างตัวก่อนนะเจ้าคะ เดี่ยวดิฉันจะให้แม่บ้านนำทางพวกท่านไปที่ห้อง" เธอโค้งและเดินออกไป

     'แม้แต่กุหลาบที่ใสสะอาดบริสุทธิ์...ก็ยังแปดแป้นด้วยเลือด...หยาดนํ้าตาของกุหลาบทั้งหลายก็ต่างล่วงหล่นลงมานับไม่ถ้วน...อดีตที่น่าเจ็บปวดที่ไม่อาจทำลายลงได้...กลีบกุหลาทั้งหลายจะต้องถูกย้อมด้วยสีดำที่เป็นดั่งนิรันดร์....'

TBC.

[Writer Talk]

คือตอนนี้ไรท์อยากจะบอกว่า...งานหนักท่วมหัว...สอบก็ใกล้เข้ามาแล้วด้วย...พล็อตก็คิดยาก ด้วยความที่ไม่มีเวลาคิดเยอะด้วย..เวลาก็น้อย..ไหนจะดองก็ไม่ได้อีก... ขอเวลาให้ไรท์ทำใจแปป...

CR.SQW