พุทธมฑลกับเรื่องร้องไห

เย่ๆๆ เมื่อวันที่ 2-4 กรกฏาคม เราไปเข้าค่ายคุณธรรมมาแหละ ที่พุทธมฑล ได้แผลกลับบ้านมา4แผลอ่าTOT ทำไมน่ะเหรอก็ พระจารย์อ่ะดิให้เดินรอบพุทธมฑลรองเท้ากัดกัดเราเลยอ่ะ วันหลังก่อนรองเท้ากัดเราเราจะกัดมันก่อน พระจารย์'อ่ะพูดเรื่องพระคุณแม่ ใช่มะเราก็ร้องไหนะแต่ร้องนิส์นึง แต่หลายรอบ เพื่อนเราอ่ะร้องจนหอบกำเริบเลย ส่วนอีกคนร้องจนมากอดเราเลย เราเลยร้องตามเพื่อนเลยอ่ะ พออีกวันนึงพระจารย์'พูดเรื่องพระคุณครู เรางี้นำตาคลอเลยง่ะ เพราะรู้เช่นเห็นชาติกว่าชาวบ้านชาวช่องเค้าเพราะพ่อแม่เราเป็นครูอ่ะ แต่ตอนแรกใช่มะเราก็ไม่ค่อยร้องหรอก  พอเค้าให้ไปกราบครูใช่ปะครูเราที่มามี6คนเราก็กราบจนถึงคนที่6ใช่ปะพอครูเค้าอวยพรเราอ่ะร้องเลยอ่ะ ครูเค้าแค่บอกว่า"เป็นเด็กดีนะ" อันที่จริงเราว่าครูเค้าเป็นคนมีความสามารถในการทำให้เด็กร้องไหนะเพราะเราเคยโดนครูเค้าเรียกไปว่าเรื่องทำงานไม่เรียบร้อยใช่มะทีเนี้ย พอพูดจบเค้าก็บอกเราประมาณว่าเค้าเห็นเรามาตั้งแต่เด็กแล้วมีอะไรก็บอกได้ เราอ่ะนำตาคลอเลย  แล้วตอนเดินกลับใช่มะทางเดินตรงนั้นน่ะมีพวกผู้ชายนั่งอยู่ตอนนั้นเรากำลังร้องแอนขำ(ตัวเอง)อยู่ เราอ่ะรีบวิ่งไปอยู่หลังเพื่อนเราเลยกลัวโดนหัวเราะเพราะพวกผู้ชายพวกนั้นอ่ะตัวแสบๆทั้งนั้น รู้ป่าวเพื่อนคนที่เราก็คือท่าน PASS THE LOVE นั่นเอง พอเดินมาถึงที่นั่งใช่ปะเราอ่ะร้องหนักเลยอ่ะทีนี้PASS THE LOVE ก็เลยพดูมุกให้ขำใช่ปะเราอ่ะขำทั้งนำตาเลยอ่ะ ที่จริงมันก็ไม่ได้ขำอะไรมากขนาดนั้นหรอกแต่เราขำตอนนึกถึงตัวเองร้องไหออกมาดิ้อๆ


แลในอีกไม่กี่วันเราก็จะสอบแล้วววววววววววเย่ยยยยยยยยยเรายังไม่ได้อ่านหนังสือเลยการบ้านก็ยังไม่เสร็จ งานร.รก็เหลืออีกหน่อยโอ๊ย เวรกรรมตู!