คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 13 - เวทมนตร์อันแสนมหัศจรรย์ (1) (รีไรท์ครั้งที่ 2)
บทที่ 13 - เวทมนร์อันแสนมหัศรรย์ (1)
ลนิยาย :: 27/05/2560
แ้ำผิ :: 1/01/2560
รีไรท์รั้ที่ 2 :: 1/01/2560
“พี่รู้สึื่นเ้นไปหมเลยล่ะ อัลบัส”
ผมพูออมา้วยน้ำเสียื่นเ้น
ผมมีทั้วามื่นเ้นและวามอยารู้ไปพร้อมๆันว่าอาารย์นใหม่ที่ะมาสอนผมนั้นเป็นใร
เป็นนมาาไหนแล้วเามีหน้าาแบบไหน
ผมิแบบนั้นวน้ำไปมานน้อายัวเล็อย่าอัลบัส้อเินมาปลอบและให้ำลัใเพื่อลวามเรียและอาารื่นเ้นเลยทีเียว
“หายใเ้าลึๆรับ
พี่าย...เี่ยว็หายื่นเ้นน้า”
“พี่ะลอู”พูบ
ผม็ลอสูลมหายใเ้าอรั้หนึ่่อนผ่อนลมหายใออมาเบาๆ
แ่พอลอทำูแล้วผมลับยัเริ่มหายื่นเ้นลแล้ว
ผมนั่ัวเร็ไปหมแล้วส่วนอัลบัส็นั่อยู่บนเ้าอี้้าๆผมไม่ห่าไปไหน
อาเป็นเพราะส่วนหนึ่เาัวลเี่ยวับผมหรือไม่็อยารู้อยาเห็นเี่ยวับอาารย์นใหม่เ่นเียวัน
“ผมอยารู้ัเลยว่าทำไมท่านลุเฟลิ์ถึไ้เิอาารย์นใหม่มาสอนพี่าย
ทั้ๆที่ใ้อาารย์เรสันร่วมับผม็ไ้”อัลบัสเอ่ยถามออมา้วยน้ำเสียสสัย
ถึแม้เาะถามผมแ่ผม็ไม่รู้ำอบในำถามนั้นอยู่ี
พอเ้าัวน้อยิผม็เริ่มิามบ้าแล้ว
นั้นสินะ..ทำไมท่านพ่อับท่านแม่ถึเิอาารย์นใหม่มาสอนผมแทน
ทั้ๆที่อาารย์ส่วนัวออัลบัสอย่าอาารย์เรสัน็เป็นนที่ยอเยี่ยมมานหนึ่
“พี่็ไม่รู้เหมือนัน”ผมอบพร้อมลูบเรือนผมสีสะอาาออัลบัสอย่าอ่อนโยน
เ็น้อยในสายาผมนั้น่อยๆหลับาล่อนร้อราเลิบเลิ้มในารสัมผัสอผมเบาๆึ่ผม็อยิ้มเล็ๆไม่ไ้เลยสันิเียว
“แล้ววันนี้อัลบัสไม่มีเรียนั้นเหรอ? ไ้่าวว่าอาารย์เรสันเ้มวมานี่นา..”
“วันนี้อาารย์เาป่วยนะรับ
เห็นว่าป่วยเป็นไ้หวัหลฤูาล”
“ถ้าเป็นแบบนั้น็้อป่วยหนัมาเลยไม่ใ่หรือไล่ะ?”ผมถามอัลบัสออไปทันทีเมื่อไ้ยินำอบออาารย์ส่วนัวไม่มาในวันนี้ทั้ๆที่มีเรียน
ในโลเ่าผมนั้น็มีนป่วยไ้หวัหลฤูาลแบบนี้เหมือนันแถมเป็นไ้หวัที่พอมีแล้ว็ป่วยหนัมานบาทีรัษาไม่ี็อา็อายไ้
ราวหน้าถ้าเป็นไปไ้ผมวรส่ระเ้าอไม้ับนมหวานไปให้ถึบ้านออาารย์เรสันเสียแล้ว
“็หนัพอูนะรับ
าิออาารย์เรสันเอ็ส่หมายมาบอว่าน่าะไม่มาสอนประมาอาทิย์หนึ่ไ้”อัลบัสอธิบาย่อพร้อมับหยิบนมปัเนยสที่มาเรียัเอามาวาให้เผื่อผมับน้อะหิวมาหยิบินอย่าเอร็อร่อย
“ั้นเหรอ..”ผมนั่มออัลบัสอธิบาย่อนพยัหน้าเป็นารรับฟัไป้วยแ่พอะหันไปมออย่าอื่นผม็เหลือบเห็นเศษนมปัที่ิรแ้มแๆ้าวาออัลบัส
“อัลบัสรับ..”ผมส่เสียเรียเบาๆ อัลบัส็หันหน้ามามอพร้อมเอียอลราวับสสัย
วาสีาวสวยนั้น้อนึ้นมามอผมอย่าน่ารัน่าเอ็นู “มีอะไรั้นเหรอรับ พี่าย?”
“นมปัิหน้านะ เ็หน่อยสิรับ”
“เอ๋? รไหนเหรอรับ”อัลบัสถามผมทันทีที่้ยินำพูอผม
ผมหัวเราะรัวๆออมาพร้อมี้ไปรที่แ้มอัวเอทันทีเพื่อบอนัวเล็ว่าอยู่รไหน
อัลบัสที่เห็นผมทำแบบนั้น็รีบไปเ็ร้านแ้มที่ผมี้ทันทีแ่มันันเ็ออผิ้า
“้าวา่าหารับ”ผมบอแ่อัลบัส็ยัเ็ไม่ถูที่เสียที
ผมที่รอโอาสแบบนี้เลยบอน้อายัวเล็เบาๆ
“เี่ยวพี่ายนนี้เ็ให้ล่ะัน เ็น้อย”
ผมพูบ
ผม็ใ้นิ้วเรียวบาๆอัวเอไปสะิเศษนมปัที่ิอออย่ารวเร็ว
ผมยิ้มบาๆให้ับอัลบัส “สะอาแล้วล่ะรับ ราวหลั็ทานให้ีๆหน่อยนะ”ผมเอ่ยเือนเล็น้อย่อนใ้ผ้าเ็หน้าผืนเล็ที่ิัวมาเ็หน้าอน้อายเบาๆเพื่อให้สะอามาึ้น
อัลบัสที่โนผมทำแบบนั้น็ทำหน้ายู่ใส่ทันที
“ผมไม่ใ่เ็ัวเล็ๆแล้วนะรับ”อัลบัสบอผม่อนทำแ้มป่อๆใส่
ผมหัวเราะออมาเพราะวามลในำพูราวเ็ๆอน้อาย
“ไ้่าวว่านายเ็ว่าพี่ายนนี้เยอะนะ..”ผมเลิิ้วึ้นมาทันทีเพื่อล่าวโ้อบ
ำพูแบบนั้นออัลบัส ผม็เยพูับท่านแม่เวลาโนทำแบบเ็ๆเหมือนัน
พอย้อนัวเอมาทำอัลบัสเป็นเ็ัวน้อยๆแล้วโนพูแบบนี้ใส่แล้ว็ออยาแล้และเอ็นูไม่ไ้เลย
“แ่ว่าแ่สอปีเอ หึ!”อัลบัสพูใส่ผม้วยท่าทาิอน
ผมที่โนทำแบบนี้ใส่หลัาทำับนอื่นมาเยอะ็ออมยิ้มเอ็นูเ็นนี้ไม่ไ้แม้แ่น้อย
“รับๆ...แ่สอปี แ่พี่ายนนี้อบให้อัลบัสทำัวเป็นเ็น้อยน้า น่ารัะาย”ผมพูออมา้วยอาารยอมแพ้แ่ท้ายประโยพู
ผม็อหยอล้อเพิ่มเิม้วยอารม์เอ็นูไม่ไ้เลย
“เป็นผู้ายวรถูมว่าหล่อไม่ใ่เหรอรับ”
“อัลบัส นายวรถูมว่าน่ารัมาว่านะ
นายหล่อไม่ึ้นริๆ”ผมพูพร้อมลูบเรือนผมสีาวนุ่มฟูออัลบัสอย่าอ่อนโยน
พอิถึประโยที่เ้าัวเล็ถามแล้ว็อิพิาราไม่ไ้เลยว่าอัลบัสนั้นเป็นเ็ผู้ายที่ัวเล็มานหนึ่
ใบหน้าน่ารัออหวานสวยราวับผู้หินั้นทำให้ผมิว่าโึ้นไปเป็นผู้ให่
อัลบัสไม่อามีภรรยาไ้แน่นอน
ผมรับประันเลยว่า
น้อายบุธรรมอผม้อมีสามีอย่าแน่นอน!!!
“พี่ายอ่ะ!!”เ็ายัวเล็นั้นพู้วยน้ำเสียัๆแ่็ยัเบาว่านที่ะโนเยอะ
ใบหน้าน่ารันั้นูโมโหๆที่ผมพูแบบนั้นออไปแ่ผม็หัวเราะร่าออมาเพราะวามำในท่าทาออัลบัส
ผมพูวามรินี่นาเพราะเ็นนี้น่ารัมาว่าะเรียว่าหล่อแบบมิาเอลเสียอี
หรือว่าเ็นเอร์เรื่อแบบนี้อผมะหมท่าเพราะมิาเอล
ท่านยุเวอร์น่าับท่านัเสเวอร์น่าันแน่?
บ้านนั้นออแนวหล่อ สวยรบเรื่อันแบบสุๆ
ถึแม้ท่านพ่อะบ่นบ่อยๆว่าบ้านนั้น่อน้าพิลึ็าม..
ึ ึ ึ ึ
เสียฝีเท้าหนัๆัึ้น
ผมับอัลบัสที่่อน้าหูีับเรื่อแบบนี้พอสมวรเลยหันไปมอทาประูไม้สั
เสียฝีเท้านั้นหยุลที่หน้าประู่อนมีเสียพูุยเบาๆัึ้นึ่มัน่อน้าเบามาทำให้ผมไ้ยินไม่ัมานั
“ุหนูให่ ุหนูเล็ ิันมาเรียเอ่ะ”
“เ้ามาไ้เลยรับ
มาเรีย..”ผมเอ่ยอนุาออไปทันทีที่ไ้ยินเรียอมาเรียั
ไม่นานเินรอผม็เห็นบานประู่อยๆเปิออมาและมาเรียัที่เปิประูออมานั้น็ส่ยิ้มนุ่มนวลให้ับผมและอัลบัสเล็น้อย่อนโ้ัวลมาราวทำท่าเารพ
“ออภัย้วยนะะที่รบวนเวลาว่าอุหนูทั้สอ”มาเรียัพูอโทษับผม้วยน้ำเสียเศร้าๆ
ผมส่ายหน้าปิเสธเล็น้อย่อนส่ยิ้มนุ่มนวลให้ับมาเรียัเล็น้อย“ไม่เป็นอะไรหรอรับ”
“แล้วมาเรีย มีปัหาอะไรั้นเหรอรับ ถึไ้..”มาหาผม้วยท่าทาูรีบร้อนแบบนั้น
ประโย้านหลัผมไม่ไ้พูออไปหรอรับ
เพราะเห็นท่าทาูร้อนรนแบบที่ไม่เยเห็นมา่อนอแม่บ้านสาววัยลานนี้แล้ว็เลยไม่อยาพูออมาเลย
อัลบัสที่เห็นแบบเียวับผม็รู้สึแบบนั้นเ่นัน
เ็น้อย็เลยนั่เียบและมอมาเรีย-ั้วยแววาใสๆ
“อาารย์อุหนูให่...”
“เอ๋? รับ...”ผมทำหน้าเล็น้อยเมื่อเห็นใบหน้าส่าามอมาเรีย-เริ่มูีเผือมาึ้นนผมับอัลบัสยัแอบผิสัเันเลยทีเียว
ริมฝีปาบาสวยนั้นเม้มเป็นเส้นร่อนะ้มใบหน้านั้นลมาเล็น้อยล้ายโ้ัวทำวามเารพ็ไม่ปาน
“ถ้าหาอาารย์ท่านนี้สอนอะไรหนัเินไป
ิัน็อใหุ้หนูให่อทน้วยนะะ”
“รับ?”
“ั้นิันอัว่อนนะะ
เพราะท่านอาารย์อุหนูให่เินทามาถึแล้ว่ะ..”มาเรียัเอ่ยบอผม้วยน้ำเสียแผ่วเบา่อนเินาผมไปอย่ารวเร็ว
ผมที่เห็นท่าทาแปลๆอมาเรียัเ้า็ถึับแไปเลยทีเียว
ผมหันหน้าไปมออัลบัสบ้าึ่เ็น้อย็หันหน้าเล็ๆแสนน่ารัมามอผมเ่นัน
“มาเรียูแปลัเลยนะรับ
พี่าย..”อัลบัสบอผม่อนเอียอลมาเล็น้อยเป็นารสสัยในท่าทาทีู่แปลไปอมาเรียั
ผม็ิแบบนั้นเหมือนันเพราะมาเรียัูแปลมาๆ
มันูเหมือนับว่าเธอลัวนนหนึ่มานไม่ล้าทำอะไรมานัและนนนั้นผม็ิว่าน่าะเป็นอาารย์นใหม่อผมอย่าแน่นอน
“นั้นสินะ
แ่พี่ว่าเธอเหนื่อยาานละมั้รับ..”ผมบอน้อายออไป้วยแนวิที่่อน้ามอโลในแ่ี
ผมยัเาสรุปไม่ไ้ว่ามาเรีย-ัเป็นอะไรและผมะพยายามิว่าเธอลัวอาารย์นใหม่อผมหรอ
ถึแม้ผมะิแบบนั้น็เถอะ..
๊อ ๊อ ๊อ
“ออนุาเ้าไปไ้ไหม?”ประโยำถามัออมาา้านหลับานประู
มันเป็นเสียพูทีู่ไมุ่้นหูสันิเียวแ่็อทำให้รู้สึแปลๆไม่ไ้เหมือนัน
“เอ่อ..เ้ามาไ้รับ ผมไม่ไ้ล็อประู”ผมบอออไป
สัพัผม็ไ้ยินเสียพูเบาๆัิมาาหลัประูอีรั้่อนะเียบลไป
อนแรผม็สสัยเหมือนันว่าพวนรนั้นพูอะไรันแ่ผม็ไม่ไ้ิะถามออไปเลยเพราะเสียเปิประูัแทรมา่อนที่ผมะทำอะไรพวนั้นไป
แอ๊...
“ออภัยนะที่เินทาล่า้าว่าำหนาร
พอีมันเิเรื่อหลายๆอย่าึ้นมาเลยลำบาหน่อยนะ”นที่น่าะเป็นเ้าอเสีย่อนหน้านี้นั้นเอ่ยออมาพร้อมับันร่าัวเอออมาาบานประูให่อย่ารวเร็ว
สิ่แรที่ผมเห็น็ือผู้ายร่าโปรสูนหนึ่ทีู่อายุประมา 20 ้นๆ้วย้ำไป
รูปร่าที่น่าะพอสวยามใ่ไ้นั้นหลบ่อนอยู่ใ้เสื้อลุมนาให่สีำสนิท
มันทำให้ผมมีวามรู้สึว่ามันูเหมือนับเสื้อลุมพวพ่อมแม่มในแฮร์รี่
พอเอร์ไม่มีผิ
สิ่ที่สะุาอผมมาที่สุ็ือวาสีแสล้ายเลือที่เ้าับเรือนผมปรหน้าสีำสนิทบนโรหน้าเรียวสวยทีู่ทั้หล่อและสวยไปพร้อมๆันและผิวสีาวีราวับนป่วย
ริมฝีปาบาสวยนั้นลี่ยิ้มบาๆให้ับผม่อนที่บุลที่น่าะเป็นอาารย์นใหม่เินเ้ามาหาผม่อนยื่นมือมาให้
“ยินีที่ไ้รู้ัรับ..อาารย์”ผมเอ่ยทัทายออไปพร้อมับยื่นมืออัวเอไปทาฝ่ามือาวผ่ออนรหน้าอย่ารวเร็ว
“ยินีที่ไ้รู้ัและพบันเ่นัน
เ็น้อย”ริมฝีปาบาสวยนั้นียิ้มออมาอย่าสวยาม
ใบหน้าหล่อสวยทีู่น่าึูใผมไ้อย่ามามายนั้น่อยๆ้มลมาราวับะทำให้ส่วนสูอผมับเาเท่าันถึแม้มันะทำยา็ามที
“ุื่ออะไรั้นเหรอรับ?”อัลบัสเป็นนถามออไปบ้าเพราะวามสสัย
“อาารย์ื่อาลเีย...าลเีย
อาราเวน”อาารย์นใหม่อผมนั้นพูื่ออัวเอออมา่อนะยมือมาลูบเรือนผมอผมอย่าเบามือ
ผมที่โนทำแบบนั้น็หัวเราะออมาเพราะวามเินบวีใทีู่ท่าอาารย์าลเียะเอ็นูผม
ไม่มีท่าทารัเียหรือูโหร้ายเลยสันิเียว
“ผม็เหมือนันรับ..”ผมเอ่ย่อนส่ยิ้มให้นรหน้าเหมือนัน
ผมเย่ามือที่ยื่นมาแรๆหลายรั้่อนที่ะปล่อยออาัน
อัลบัสที่เห็นว่าบุลรหน้าูไม่มีพิษภัยอะไร็เริ่มยับัวมาับายเสื้อผมเอาไว้่อนเลื่อนใบหน้าทีุ่ลบนเสื้อเิ้ผมมามออาารย์ผมสีำทันที้วยแววาใสื่อ
ใบหน้าาวผ่อน่ารัสใสเลื่อนึ้นมา้อบุลรหน้า่อนลี่ยิ้มบาๆออมา“อรุสวัส์ยามเ้ารับ
ท่านอาารย์อพี่าย..”อัลบัสเอ่ยทัทายออไป้วยำพูทีู่น่ารัน่าหยิที่แทบทำให้ผมอย้ำแ้มนุ่มๆนั้นไม่ไ้เลยสันิเียว
“พูน่ารัอีแล้วนะรับ
อัลบัส”ผมเอ่ย้วยน้ำเสียหยอล้อเพื่อที่ะแล้อัลบัสให้เินหน้าแึ่มัน็ไ้ผลามเิม
ใบหน้าน่ารันั้นแเถือึ้นมาอย่าน่ารัเพราะำพูอผมทำเอาผมอหัวเราะออมาไม่ไ้เลยสันิเียว
“ืออออ..อย่าแล้ผมสิ
พี่าย”อัลบัสบอผม่อนะรีบุใบหน้าแเถือลบนายเสื้อ้านหลัผมอีรั้ทันที
มันเป็นริยาท่าทาที่น่ารัและไม่แสร้มานน่าเลีย
มัน่าูน่ารัสมวัยออัลบัสมาทีเียว
แปะ แปะ
เสียบมือัึ้นสอรั้
เรียสายาาผมและอัลบัสไ้เป็นอย่าี “เอาล่ะ..เ็น้อยทั้สอเลิเล่นันไ้แล้ว
เี่ยวอาารย์ะเ้าสู่บทเรียนทันทีเลย”ผมเห็นนที่น่าเป็นอาารย์นใหม่อผมนั้นยืนบมือ้วยท่าทาูยิ้มแย้มแ่็ูแปลๆไปพร้อมัน
“ั้นผมไป่อนนะรับ พี่าย”
“ไปีมาีนะรับ อัลบัส”ผมพูให้ำลัใ่อนโบมือลาให้น้อายบุธรรมรั้หนึ่
ร่าเล็ๆนั้นเินหายไปหลัประูเพราะรู้ว่าผม้อเ้าสู่บทเรียนแล้ว
ท่านอาารย์าลเียที่เห็นน้อายอผมไปแล้ว็หันมามอ่อนอมยิ้มเล็น้อยให้ผม“เอาล่ะ เอย์เล
ันะเ้าสู่บทเรียนอารเป็นยุที่ีทันทีเลยนะ เ็น้อย”
“แ่ถึะไม่ไหวริๆ็าม...”
ผมเห็นรอยยิ้มที่มุมปาอท่านอาารย์าลเียระุึ้นมาและมัน็เหมือนทำให้ลาสัหร์แปลๆในัวผมบอว่านนนี้อันราย!!!
“อาารย์็ไม่ยอมปล่อยเธอลาทาหรอนะ
เ็น้อย”
++++++++++++++++++++
“อัลอัลที่ร้า---”
ผมรีร้อออมาอย่ารวเร็วเมื่อเปิประูห้อเรียนออมาแล้วพบับอัลบัสที่น่ารันั่อยู่บนโฟาห้อรับแใลาฤหาสน์
พอเห็นใบหน้าน่ารัๆทีู่น่าย้ำน่าอแล้วมัน็ออยาเอนัวหรือโน้มายไปบหรืออัวนิ่มๆอน้อายเป็นไม่ไ้เลยแม้แ่นิเียว
ผมวิ่พร้อมพุ่ัวไถลไปอร่าเล็นิ่มๆที่มีเนื้อหนัมัสามาึ้นอย่าิถึ
“มีเรื่ออะไรอีละรับ..”อัลบัสเอ่ยถามผมพร้อมับส่สายาูเบื่อหน่ายมาให้ผมอย่ารวเร็ว
น้อายรับ!!
น้อาย อย่าเบื่อพี่ายสิ
รู้อะไรไหมว่าพี่ายพึ่ะโนท่านอาารย์ปีศาที่โหที่สุในโลทารุรรมมาอย่าหนัหน่วเลยนะ
รู้ไหม!!
“ฮืออออ..อัลบัส
อาารย์พี่โหร้ายับพี่ายมาเลย”ไ้โอาส ผม็รีบฟ้อทันทีเลยรับ
ไม่สนแล้วล่ะรับว่าอะไระเิึ้นเพราะวามโหแบบโรน่าลัวออาารย์าลเียนั้นทำเอาผมเือบหลอนไปเลยทีเียว
นบ้าอะไร็ไม่รูู้่โมผม้วยารยัประวัิศาสร์ารเิโล
ประวัิศาสร์อาาัร เศรษศาสร์
ารเมือารปรอหรือแม้แ่ิศาสร์ที่ผมิว่าาินี้ผมะลาาับมันไปแล้ว T^T
แถมยัใส่ผมแบบไม่ยั้ลอ 3 ั่วโมที่ผ่านมา
พูเร็วรัวมาราวับแร็ปเปอร์มาเอ
พอิถึแล้วรู้สึอยาร้อไห้ัๆที่ผมรอีวิมาไ้ไ
“มัน็เป็นเรื่อที่ีนะรับ พี่ายะไ้ลาๆไ”อัลบัสอบผม้วยแววาทีู่ใสื่อ
แ่มันเป็นประโยที่เือบทำให้ผมร้อไห้ออมาเลยทีเียว น้อาย
นายลายเป็นพวเียวับอาารย์สุโหนนั้นั้แ่เมื่อไร
นายอย่าหลเสน่ห์หล่อสวยออาารย์เลยเพราะนายะโนเาลบหลั้วยวามโหแน่นอน
“แ่ว่า..”อัลบัสพึมพำอะไรบ้าอย่าออมาทำให้ผมหันไปมอเล็น้อย
วาสีาวสวยนั้นเหลือบมามอ “พี่ายไม่เรียน่อแล้วเหรอรับ
หรือว่าอาารย์าลเียะลับไปแล้ว?”ทันทีที่อัลบัสพูบ
ผม็รีบส่ายหน้ารัวๆไปในทันทีเป็นารปิเสธในำพูออัลบัส “ไม่หรอๆ”
“อาารย์าลเียยัไม่ลับหรอ”ผมพูปิเสธออมา
“แล้วพี่ายออมาาห้อเรียนไ้อย่าไรเหรอรับ?”อัลบัสถามผมเสียแผ่วเบาแ่ยัไม่ทันที่ผมะไ้อบำถามออัลบัส
เ็น้อย็ันิัหน้าำอบผมไป่อน “หรือว่า..พี่ายะโเรียน!! พี่ายเป็นนนิสัยแย่แบบนี้ั้แ่เมื่อไรรับเนี่ย?”
“ไม่ใ่นะ!!”ผมพูปิเสธออไปอีรอบอย่าเร็วเลยรับ
น้อายรับ น้อายเห็นผมเป็นนี้เียแบบนั้นั้แ่เมื่อไรเนี่ย? พี่ายออะั้ใเรียนนะ!! “อาารย์เห็นว่าพี่เรียนมาเยอะแล้ว
เาถึไ้ปล่อยพั่าหา..”
อัลบัสที่เห็นผมพูแบบนั้นออมา็ถอนหายใัเฮือราวับว่ายินีที่เห็นผมพูแบบนั้น
“ีใั ผมนึว่าพี่ายะโเรียนั้แ่วันแรเสียอี..”
“พี่ายไม่ทำแบบนั้นหรอ”ผมบอับอัลบัส่อนะใ้มือเรียวอัวเอลูบเรือนผมนุ่มฟูนั้นอย่าเบามือ
“แล้วอัลบัสอ่านอะไรอยู่เหรอรับ?”ผมถามออไปเมื่อเห็นในมือเล็ๆอน้อายบุธรรมถือหนัสือเล่มหนาเอาไว้
เหมือนผมะเห็นว่ามันเปิหน้า้าไว้ที่รูปอผู้ายนหนึ่ที่เหมือนโนอมีมอะไรบ้าอย่าแทที่อแล้วมีำบรรยายใ้รูป
ผมเห็นแล้วออยาีมือาวๆออัลบัสนั้นแรๆหลายทีใน้อหาูอไม่เหมาะสมับวัยริๆเลยรับ
“นิทานไรับ พี่ายไม่เยอ่านเหรอรับ?”
“นิทานั้นเหรอ สาบานเหรอว่านั้นเป็นนิทาน..”
“็นิทานสิรับ
เห็นริาร์บอว่าเป็นำนานเ่าแ่อินแนแห่นี้รับ น่าะประมา 1,000 ปี่อนหน้านี้ไ้แล้วมั้รับ?”อัลบัสอธิบายให้ผมฟัพร้อมับปิหน้าหนัสือที่เ้าัวน้อยเปิ้าลและูหน้าปอนิทานในมือให้ผมเห็น
มันเป็นหนัสือที่่อน้าเ่าและูมีราาพอัวเพราะหน้าปที่หุ้ม้วยปหนันั้นูสวยหรูมา
ื่อเรื่อนั้นเป็นภาษาที่ผมยัไม่สามารถแ้วามไ้เพราะเป็นอัษรโบราที่อาารย์าลเียะสอนผมหลัาาบพันี้
แ่บาำผม็อ่านออไ้บ้าเพียแ่ประิประ่อไม่ไ้เท่านั้นเอ..
“รั....เ้าาย....บาป?”ผมเอ่ยพึมพำออมาหลัาพยายามแะวามื่อเรื่ออยู่นาน
ผม็ไม่ใ่สายท่อำอัษรโบรายาๆทั้ 24
ัวทำให้ผมไม่สามารถแ้วามหมายไ้อย่าสมบูร์แบบ ถึแม้ะมีบาำถอออมาไ้็ามแ่วามหมายอมัน็ยัไม่รบถ้วนอยู่ี
“พี่าย็อ่านไม่ออเหมือนันใ่ไหมรับ?”อัลบัสบอผมเสียใส่อนะยื่นหน้าปหนัมาทาัวเอ
มือเล็ๆนั้นูหนัสืออไปนอลำัว่อนถอนหายใออมาอย่าเสียาย
“ผม็อ่านไม่ออเหมือนันเพราะมันเป็นศัพท์อัษรโบรา
ผมะว่าะไปให้อาารย์เรสันสอนอ่านให้เหมือนันรับ..”พูบ
ใบหน้าน่ารันั้น็แย้มรอยยิ้มน่ารัมาให้ผม
ผมที่เห็นแบบนั้นเลยลูบเรือนผมสีาวทุยๆนั้นอย่าเบามือ
“ั้นเหรอ..สู้ๆเ้าละันน่ะ”ผมส่ยิ้มบาๆออไป
อัลบัส็เยหน้าึ้นไปส่ยิ้มน่ารัให้ผมอีรั้หนึ่
“รับ...อบุสำหรับำลัในะรับ”
ผมุยับอัลบัสอยู่สัพั่อนะลาาัวเล็เพื่อไปร่วมเรียนับอาารย์าลเีย่ออย่ารวเร็ว
ผมเินไปามทาเินเพื่อไปสู่ห้อสมุให่้านในอย่ารวเร็ว ผมเินไปเรื่อยๆ็ถึห้อสมุให่นไ้
ผมว่าอาารย์าลเียอบที่ะอ่านและลุัวอยู่แ่ในหนัสือเล่มหนาแบบอัลบัสละมั้
“ออนุารับ..”ผมเอ่ยออไป่อนยืนรรอำอนุาให้เ้าไป้าใน
สัพัผม็ไ้ยินเสียราเบาๆออมาา้าในนั้นทำให้ผมเปิประูเ้าไป้าในอย่ารวเร็ว
“มาไ้เสียที เ้าเ็โ่”อาารย์าลเียพูออมา่อนะเ็บหนัสืออะไรบ้าอย่าลบนั้นหนัสือ้าๆทันที
ผมที่ไม่สนใอะไรเลยไม่ทันมอว่าอาารย์อ่านหนัสืออะไรอยู่
“อาารย์นึว่าะแอบโเรียนไปแล้วนะเนี่ย..”
ผมแอบมุ่ยปาเล็ๆเป็นารอนที่โนอาารย์สุโหว่า“ผม็ไม่ไ้ิะทำแบบนั้นเสียหน่อยนะรับ..”
พออาารย์าลเียไ้ยินแบบนั้น
ผม็เห็นอาารย์หนุ่มหน้าเ็หัวเราะรัวๆออมาอย่าสนุสนานไปเลยทีเียว
“บอว่าไม่ิะแบบนั้น็แสว่าิอยู่ใ่ไหม?”อาารย์ว่า่อ็ใ้วาสีแสนั้น้อผมทันที
เลียนแบบอาารย์มา เพราะว่าเามัอบ้อนผม้วยำพู
ท่าทาและริยา่าๆนทำให้ผมนมุม มันทำให้ผมรู้สึไม่ปลอภัยมาๆ
“เอาามท่าอาารย์ิเลยรับ..”ผมบอออไป่อนะเลื่อนเ้าอี้ออมาและนั่ลทันที
อาารย์าลเียนั้น็ส่ยิ้มแปลๆให้ับผม่อนะึหนัสือเล่มหนึ่ออมาาั้นหนัสือแล้วเปิมาวาแหมะรหน้าผมทันที
“าบเรียนที่สออเราะเป็นอัษรโบราถูไหมรับ? เอย์เล”ผมพยัหน้ารับเบาๆ่อนเลื่อนสายามาวามอหน้าหนัสือที่เปิทิ้ไว้อย่ารวเร็ว
มันเป็นหน้าสอนารเียนและออเสียอัษรโบราทั้ 24
ัวที่ผมวรท่อและำให้ไ้เพราะมันะเป็นส่วนประอบหนึ่ในารเรียนภาษาโบรา
“อัษรโบรานั้นเป็นอัษรที่ราอาาัรเราใ้เป็นส่วนประอบหนึ่อารใ้เวทมนร์และเรียนภาษาโบราที่เี่ยว้อับเวทมนร์หรือแม้ระทั่ประวัิศาสร์ในอี
เพราะนในอีนั้นะใ้อัษรโบราในารเียนมาว่าเพราะใ้แพร่หลายมาอีทั้เป็นารฝึ่านิยมารท่อำอัษรโบราให้ไ้เพื่อไม่ให้แพ้ใร่ายๆ
ใน่วสมัย่อน่อนหน้านั้นะเป็น่วปลาให่ินปลาเล็ที่ะนแ็แร่ทำร้ายนอ่อนแอว่าแล้วนำมาเป็นทาสรับใ้มาในสมัยนั้น
นสมัย่อนเลยฝึให้ลูๆหลานๆท่อำอัษรเหล่านี้ให้เหมือนับพูอยู่บ้านเป็นภาษาท้อถิ่นบ่อยๆ
เวลาโนทำร้ายะไ้สามารถใ้ไ้ทุเมื่อ เพราะว่าอัษรโบรา็เหมือนับำร่ายเวทมนร์
มีพลัมาแถมสามารถใ้ประโยน์ไ้หลาหลาย”
“เมื่อปีอะไรหันมาใ้ภาษาอิารอสเป็นภาษาลา”อาารย์าลเียถามผมึ้นมาทันทีที่เาเริ่นเรื่อไปไม่ถึนาทีหรือสอนาที
ผมที่เรียนมาเือบ 3-4
ั่วโม้วยวิธีป้อนและยัใส่แบบโหร้ายนั้น็พอั้ัวไ้บ้าเลยไม่่อยอะไรมามายนั้น
ถึะบอว่าไม่เป็นไรแ่ผม็ันนึไม่ออเสียไ้
มันุ้นๆอยู่นะแ่มัน็เลือนราในวามทรำมาพอัวทั้ๆที่พึ่ะเรียนไปไม่นานเอแท้ๆ
ภาษาอิารอสเริ่มนิยมใ้โยเผ่าพันธ์มนุษย์็เริ่มแพร่หลายมาเรื่อยๆเพราะพู่าย
เียน่ายและสามารถสื่อสารไ้เลยั้เป็นภาษาลาแทน
มันน่าะอยู่ใน่วไหนสั่วที่แหละที่นิยมใ้ภาษาอิารอสัน...
“ประมาปีลูิเลอร์ศัราที่ 1153 ใ่ไหมรับ?”ผมอบออไป้วยท่าทาที่ไม่่อยมั่นใเท่าไรนัเพราะผมเริ่มลืมมันไปแล้ว
“ถู้อรับ...เอย์เล”อาารย์าลเียบอผม่อนยื่นมือเรียวนั้นมาลูบเรือนผมอผมอย่าอ่อนโยน
มันเป็นราวัลเล็ๆน้อยที่อาารย์าลเียมัทำให้ผมหลัาผมอบำถามถู
ส่วนารอบำถามผินั้น ผมะพยายามไม่เอ่ยถึโยเ็า
อาารย์ถือหนัสือึ้นมาถือเอาไว้่อนเริ่มพูอธิบายอีรอบ
“หลัาภาษาอิารอสเ้ามาเป็นที่นิยมมาึ้น อัษรโบราที่เป็นที่ยา่อารใ้านนั้น็เปลี่ยนเป็นารใ้ใน้านารเียนราเวทย์หรืออัระเวทมนร์มาว่าแทนนั้นเอ
วันนี้เราะเรียนอัษรโบราที่ใ้ในารอ่านภาษาโบรา..”
“แล้วอัษรโบราที่ใ้ในารร่ายเวทมนร์หรืออัระเวทมนร์ล่ะรับ
อาารย์? อาารย์ะสอนให้ผมไหมรับ?”ผมเอ่ยถามออมาหลัาเห็นอาารย์ะพูโยเ้าเรื่อภาษาโบราับประวัิศาสร์ที่วนให้หลับาโ๊ะแทนทันที
“ถึอาารย์ะสอนไป็ไม่ไ้หมายวามว่านายะใ้ไ้เสียหน่อยนะ
เ็โ่”
“ผมรู้รับ..อาารย์
แ่ผมแ่อยาเห็นสัรั้เท่านั้นเอ”ผมบอออไปทันทีเพราะรู้ีว่าารใ้เวทมนร์็ือ้อไ้รับารรวสอบพลัธาุับพลัเวทมนร์ที่ศาสนัร่อนึะเริ่มใ้เวทมนร์ไ้เพราะหาไม่รับารรวสอบ่อนแล้วใ้เวทมนร์โยพละาร
หาเป็นธาุที่เ้าับร่าายไม่ไ้็ะส่ผลร้ายที่อาายไ้แ่ผู้ร่ายทันทีึ่นั้นผม็รู้ีเหมือนัน
แ่ผมแ่อยาลอเรียนหรือเห็นเวทมนร์หรืออะไรที่่อน้าแฟนาีเท่านั้นเอ
อาารย์าลเียถอนหายใออมา่อนะบอผมเสียเบา“เี่ยวเรียนเรื่อภาษาโบราเสร็
อาารย์ะสอนให้็ไ้”
“อาารย์ะสอนแ่ว่าเวทมนร์ืออะไร
มีหลัารยัไแล้วอะไรือเวทมนร์เท่านั้น
แ่หาเอย์เลอยาใ้เวทมนร์ริๆั็วรไปรวสอบมันไ้แล้วนะ โอเไหม? เ็ื้อ”พูบ
มือเรียวนั้น็ยมาบีบมูโ่เล็ผมทันที ผมที่โนทำร้ายแบบไม่เ็บอะไรมานั็อพยัหน้าลทันที
“โอเๆรับ ผมเ้าใแล้ว อาารย์าลเีย”
“แบบนั้น็ี
อาารย์ะไ้ไม่้อลโทษนายแบบนั้นอี”อาารย์พูเสร็็หันหลัไปสาธยายประวัิภาษาโบรา่อในทันทีทันใ
ผม็เป็นเ็ีนั่ฟัไปเรื่อยๆอยู่หรอแ่พอนั่ฟัไปมัน็เหมือนับบทเพลล่อมเ็
มันเลยทำให้ผม่อน้าเลิ้มไปเลยทีเียว
ฟัไม่ถึั่วโมผม็าแทบปิอยู่แล้วและนั้น็ทำให้ผมเห็นอะไรบ้าอย่าที่ัวออาารย์ที่เริ่มผิปิไป
ผมเห็นว่าอาารย์ที่ยืนรหน้าผมนั้นำลัมีใบหน้าทีุ่่มไป้วยเลือสีแ
ใบหน้าหล่ออมสวยนั้น่อยๆเปื้อนไป้วยเลือสๆที่ไหลออมาาศีรษะที่ปลุม้วยผมสีำนั้น
ลำอาวนั้นมีรอยบาทายาวราวับถู่าัอ มันเป็นภาพที่แปลมานทำให้ผมถึับ้อยี้าแรๆและบหน้าัวเอทีหนึ่เป็นารเรียสิที่ันิอะไรแปลๆออมา
เพี้ยะ!!
ิไ้แบบนั้นผม็บหน้าัวเอเป็นารเรียสิที่แทบเรียไ้ว่าื่นเ็มาเพราะหน้าี้ายาแบบสุๆ
อาารย์าลเียเอ็ใไม่น้อยที่เห็นผมบหน้าัวเอเสียั “ไม่เป็นอะไรนะ
เอย์เล”อาารย์าลเียถามผมออมา่อนะเลื่อนมือาวนั้นมาลูบใบหน้าอผมที่มีรอยมืออัวเอเบาๆ
ผมส่ายหน้าเล็น้อยเป็นารปิเสธ
“ไม่เป็นอะไรหรอรับ เมื่อี้ผมเบลอเลยเห็นอะไรแปลๆเท่านั้นเอรับ..”
“อะไรแปลๆั้นเหรอ?”อาารย์พึมพำออมา่อนเอียอลมาเล็น้อย
“ฝันอะไรล่ะ..?”
“ผมเห็นอาารย์มีแ่เลือนะรับ...ลำอ็ถูบานเลืออาบบาทีมันอาเป็นเพราะผมนึอะไรแปลๆเี่ยวับอาารย์มา็ไ้เลยิอะไรพิเรศๆออไป
อโทษนะรับ”ผมเอ่ยออไปพร้อม้มหัวเล็ๆลเป็นารอโทษ
อาารย์ที่ไ้ยินผมอธิบายออไป็ยืนนิ่ไปสัพั
“อาารย์รับ..”
ผมส่เสียเรียไปแ่อาารย์ไม่อบผม ผมไม่สามารถเห็นใบหน้าออาารย์ไ้ัเนเพราะว่าเาหันหลัไปแถมัวออาารย์็สั่นเล็น้อย
มันทำให้ผมลัวว่านรหน้าะโรธผมและ้อโรธผมอย่าแน่นอน!!
“อาารย์รับ...อาารย์”ผมเรียออไปอีรั้ “ผมอโทษที่ิอะไรแปลๆออไปนะรับ”
ผมเอ่ยปาอโทษออไปแ่อาารย์ที่ยืนหันหลันั้น็ส่ายหน้าไปมาเล็น้อย ไม่นานอาารย์็หันหน้ามาทาผมนไ้
ผมเห็นเาหันใบหน้ามา ใน่วแรผมนึว่ามันะเป็นใบหน้าที่เ็มไป้วยวามหุหิแ่แท้ริแล้วมันือรอยยิ้มทีู่สนุสนานมา
ูสนุสนานราวับว่าสิ่ที่ผมเห็นมันเป็นเรื่อที่น่าสนใอย่าไรอย่าั้น
“ไม่เป็นไรหรอ..อาารย์ไม่เป็นไร” เายื่นฝ่ามือเรียวนั้นมาทาศีรษะอผมอีรั้่อนลูบเรือนผมอผมเบาๆ
เาหยุนิ่สัพั่อนอมยิ้มออมา“อาารย์แ่แปลใเท่านั้นเอแหละว่าทำไมนายถึไ้พิเศษว่านอื่นไ้แบบนี้..”
“พิเศษเหรอรับ?”
“เอย์เล...นายน่ะ”วาสีเลือนั้น้มลมา้อวาสีเหลือทออผม
ในระหว่าอาารย์้มหน้าลมาผมแอบไ้ลิ่นาๆออไม้ลอยฟรุ้มาาเสื้อผ้าหรือร่าายออาารย์
มันเป็นลิ่นหอมที่วนให้ผมรู้สึ่วนาแทบปิอยู่แล้ว
อาารย์ไม่ไ้ทำอะไรเลยนอา้มลมาแนบับใบหูแล้วระิบำำหนึ่ออมา
“อย่าลัวที่ะเห็น อย่าเรที่ะพู
อาารย์อยาให้นายำเอาไว้อย่าหนึ่ว่านายเป็นนพิเศษ”
“เพราะว่านายือนพิเศษ...อโลใบนี้ไ..”
พออาารย์พูบ
ผม็รู้สึเหมือนทุๆอย่ามืสนิทลเรื่อยๆนระทั่วามมืเ้ารอบำทุอย่าอผมไป
{ุยับไรท์เอร์เราฟ}
27/05/2560
อัพรบแล้วรับบบบ เหนื่อยมาเพราะทั้ารบ้านและนิยาย ไรท์พยายามแบ่เวลาเป็นส่วนๆแล้วแ่มัน็เหนื่อยอยู่ีั้นั้นไรท์ะพยายามปั่นให้ไวเท่าที่นเอะทำไ้เลยรับ อน่อไปอแอบสปอยว่าเ็เพราะอัลบัสเราะไ้พบับ-ิ๊- ไรท์ไม่อสปอยเี่ยวเป็นารทำให้ผู้อ่านรู้ทันเ้านะรับ แฮะๆ รออน่อไปในวันันทร์นะรับ อีอย่าวันันทร์่อน้าเป็นวันีอไรท์เหมือนันเพราะไรท์ะไ้ับพี่รหัสแล้วววว อยาไ้พี่สายเปย์นม อยาินนมรับ บายๆ
เอันอนพิเศษออัลบัสนะรับ
22/05/2560
มาอัพให้าสัานะรับ เร็วไปบ้าเพราะ้อรีบนอน อีพ 50 % ็รอวันเสาร์นะรับะทยอยเียนไปเรื่อยๆะไ้ไม่เรีย ถ้าหาผมทำเพเมื่อไระเอาลิ้์มาให้นะรับ ในเพอผมทุนสามารถวาแฟนอาร์นิยายเรื่อนี้ส่มาไ้เรื่อยๆนะรับ บาทีผม็อาอัพ่าวสารนิยายหรือสปอยเนื้อเรื่อ ลรูปภาพัวละรที่ไปอมมินั่นมาบ้าไรี้ รอรับมนะรับ อาะอาทิย์นี้หรืออาทิย์หน้า็ไ้นะรับบ
รอิามอน่อไปนะร้าบบบบ
ความคิดเห็น