นิยายรัก...มักน้ำเน่าจริงหรือ?

เมื่อเช้าได้แวบเข้าไปอ่านบอร์ดตามความเคยตัวของตัวเอง บังเอิญได้เจอกระทู้หนึ่งเข้า

เนื้อหาหระทู้ร่ายเรียงเรื่องความน้ำเน่า ความไม่มีอัตลักษ์ของนิยายไทย เท่าที่ลองๆอ่านความเห็นดู มีบางความเห็นเหมือนกันที่พาดพิงว่า

นิยายรักเป็นต้นแบบของความน้ำเน่า

ไม่ใช่แค่กระทู้นี้เท่านั้น เคยอ่านกระทู้อื่นๆมาก่อน บ่อยครั้งที่นิยายรักมักถูกพาดพิงว่าไม่มีแก่นสาร ไม่มีสาระอะไรนอกจากความรัก ความใคร่ ไม่มีที่มาที่ไป พล็อตก็หลวมแบบแม่ผัว ลูกสะใภ้ นางอิจฉา พระเอกหล่อรวยแต่ไม่ทำงาน นางเอกสวยเก่งเว่อร์โดนนางร้ายตบแต่ไม่ตบกลับ ฯลฯ

แล้วนิยายรักเนี่ย ถามจริงๆเถอะมันจะแหวกแนวได้สักกี่แนวถึงจะพ้นข้อหารัก...น้ำเน่า ตัวเองก็เขียนแนวรัก แต่เจอข้อครหาแบบนี้ทีไรออกอาการเซ็ง ไม่อยากอธิบายหน้ากระทู้เพราะเสี่ยงต่อความปลอดภัยของตัวเอง 

นิยายของตัวเองยอมรับว่าพระเอกหล่อ รวย โคตรๆสบาย งานการไม่ต้องทุ่มเทมากก็จริง แต่คิดบ้างมั้ยว่าไฮโซที่เป็นแบบนี้จริงๆก็มี 

พระเอกของตัวเองถึงจะเหมือน perfect มากก็เหอะ แต่ก็ไม่ได้สบายใจ มีปัญหาครอบครัว ขาดความอบอุ่น ทำตัวขวางโลก ส่วนนางเอกก็ไม่ได้เก่งไปซะทุกอย่าง ยังมีข้อที่ผิด มีด้านลบเหมือนกัน ญาติถูกทำร้ายเป็นบ้าจนลามมาถึงสภาพจิตใจของนางเอกให้กลายเป็นคนเคียดแค้น เอาชนะ ฯลฯ

บางทีก็ไม่เข้าใจอ่ะนะ...เวลาใส่อะไรในนิยายที่เป็นเพ้อฝันเข้าไปมักมีคนว่า "น้ำเน่า" 

(โห...พระเอกหล่อ รวย พล็อตเดิมๆ กรูเบื่อโว้ย...เดาตอนจบได้...ไม่อ่านดีกว่า) 

 แต่เวลาใส่อะไรที่เป็นความจริง เป็นนามธรรมในนิยาย บางคนก็ว่าเครียด กดดัน  

(พระเอกเห็นแม่ผูกคอตาย ขาดความอบอุ่นเพราะพ่อมันมัวหาแต่เงิน สร้างชื่อเสียงเกียรติยศ ส่วนนางเอกก็ถูกแกล้งเพราะเป็นแกะดำในหมู่เพื่อนฝรั่งจนเป็นโรคประจำตัว...โอย...เครียด นิยายรักนะโว้ย ไม่ใช่วารสารสุขภาพจิต กดดัน..กรูไม่อ่าน) 

แล้วบรรทัดฐานที่หลายคนจะไม่ต่อว่าต่อขานนิยายรัก มันอยู่ที่ไหน??

ตัวเองก็พยายามเขียนนิยายให้มีมิติ ให้มีทุกรสชาติ พระเอกไม่ได้เดินมาชนนางเอกแล้วตกหลุมรักอะไรเทือกนั้น เพราะเนี่ยตอนที่สิบหกแล้ว พระ-นางเพิ่งได้มาเจอหน้ากัน

บทเลิฟซีนก็มีบ้างประปราย ส่วนบทเซ็กส์ซีนก็ต้องดูอีกทีถ้าไม่ใส่แล้วเนื้อหา
ยังดำเนินได้อยู่ก็จะไม่ใส่ 

คือได้พยายามอย่างที่สุดเพื่อให้นิยายออกมาดี ใส่เนื้อหาผ้าไทย รำไทยลงไปด้วย แต่ถ้ายังถูกเหมาว่านิยายรัก...น้ำเน่าก็ไม่รู้จะว่ายังไง

นิยายทุกเรื่อง theme สำคัญก็ต้องกล่าวถึงความรักทั้งนั้น ทั้งรักแบบชายหญิง รักเพื่อน รักสัตว์ รักอาจารย์ รักหนังสือ รักดารา รักเวทย์มนต์ รักต้นไม้ รักนิยายของคนอื่น ฯลฯ

นิยายมันเต็มไปด้วยความรักทั้งนั้นน่ะ แล้วทำไมเวลามีอะไรไม่ดีต้องมาลงแต่กับคนเขียนนิยายรัก หาว่าไร้สมองด้วย

ก็ขอระบายด้วยความอึดอัด...ใครผ่านมาอ่านก็อย่าได้ถือสาเลย

จากที่เคยโดนพาดพิงว่า...นักเขียนนิยายรักมักอ่อนไหวกว่านิยายประเภทอื่น ... คงจะจริงล่ะมั้ง