ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 01 100%
"ป..ไปแล้วนะรับ"
ผมล่าวเสียสั่นระหว่าเินออาประู ือผมพยายามบัับเสียแล้วนะ แ่มันทำไมไ้อ่ะ เมื่อนึถึโลภายนอทีไรัวผม็สั่นนไม่รู้ะทำยัไ ผมโนพ่อบัับให้สมัรที่มหาลัยแห่หนึ่ ถือว่าว้าและให่อยู่พอัว ว้านผมหลทาไ้เลย ผมเินามทาไปเรื่อยๆ ็เริ่มเห็นนใสุ่นัศึษาันบ้าแล้ว แ่ผมไม่สน ผมรีบเินริ่ไปที่ห้ออัวเอ และแน่นอนผมถามอาาร์อย่าล้าๆลัวๆ แ่ผม็เินผ่านมันมาไ้ หลนิหน่อย ริๆนะ!
ผมเปิประูอย่าเบาและเินเ้าไปพลาถอนหายใ แู่เหมือนผมะไม่ระวัเอาะเลย
ปึ
ผมเินับใรบานนผมล้มไปออยู่ับพื้นนเิเสีย เ็บมูอะ!! แ่ยัไผม็ผิ ผมเลยล่าวอโทษเา
"..อโทษนะรับ เป็นอะไรมั้ยรับ"
ผมถามเาแบบอึอั ผมมอไป้านหน้าที่มีมือยื่นอยู่ ผม็ับมือเาและเา็ออแรึนผมลุึ้นไ้แบบเิม
"ไม่เป็นไร"
เาไม่พูอะไรมามาย เสียอเาูโหๆนผมไม่ล้ามอ ผมพยายามัมือลับแู่อีฝ่ายะไม่ยอมปล่อยมือผม ้ำ ยัับมือผมแน่นว่าเิมอี
"มานั่้าๆัน"
"เอ๊ะ ..เียวรับ"
ายแปลหน้าเาไม่รอให้ผมอบ็ลาผมไปนั่้าๆเา ผมแอบสัเเาาแผ่นหลัอเา เาัวสูและมือให่ถึนามือผมหายไปาที่เาับเลยแหละ และเาูเป็นนสมส่วน ผมนั้น็น่าับ มันนุ่มน่าู ถ้าผมไ้ับ
"นั่้าัน และห้ามถามเพราะันไม่อบนเ้าี้"
"..รับ"
เาพูเสร็เา็ผมลให้นั่เ้าอี้และเา็นั่าม
"ื่อมาร์"
"ผม ื่อแบมแบมฮะ"
"อื้อ"
เมื่อเารู้ื่อผม็นอนลไปับโ๊ะ และส่เสียาลำอเพื่อส่สัาว่ารู้แล้ว ผม็มอผมนั้นเหมือนเิม มอเพลินๆ รู็เ้ามาเพื่อเริ่มารสอน และบอให้ผมไปแนะนำัวหน้าห้อ และูเหมือนผมะทำมันไม่ไ้ีสัเท่าไร เพราะผมลัวนพูิั ผมอายมาเลย..
ใสื่อับเ้าายน้ำแ็
"เฮ้อ.. ุื่นไ้แล้วนะ"
"....."
รับ อนนี้เป็นเวลาพัเที่ยิน้าวแล้วไ ือผมเห็นน้าๆหลับอยู่ ลัวะเป็นโรระเพาะ็เลยปลุ แ่สื่ที่อบผมลับมาือวามเียบรับท่านผู้ม น้ำาะไหล
"นีุ้ ื่นไ้แล้วนะ ไปิน้าวันเถอะ"
ผมออแรเย่าแนมาร์นิๆ แ่็เหมือนเิม หลับลึนัใ่มั้ย อับผมหน่อยเถอะ! และแน่นอนมันสุยอสุๆ ผมโรนุ่ม!! โอ้ยยย ีใที่ยัไม่ายย
หมับ!
"เฮือ!"
ผมสะุ้นเิเสียหลุออไปาปาผม นที่หลับ อยู่ีๆ็ับ้อมือผมแล้วเยหน้าึ้นมาูผม หน้าาูีมา ทำไม่ผมไม่ไ้อย่าเามั้
"เล่นผมันสนุมั้ย"
"..อโทษรับ ผมเห็นุหลับอยู่น่ะ"
ผมัารเ็น้ำลายให้มาร์อย่าไม่รัเีย และูเหมือนมาร์ะในปล่อย้อมือผมและหันหลัไปเ็นำลายเอ นเาเ็เสร็็หันมามอผม ผม็ยิ้มให้เา นระทั่มีนเินเ้ามาในห้อนหนึ่ เป็นผู้ายหน้าาน่ารั
"ว้าว อโทษนะ ันมาเห็นาเ็พอี เป็นแฟนันสินะเห็นเ็หน้าเ็าให้"
"แ่เ็น้ำลายให้มันแปลรไหนหรอ?"
ผมเอียอถามลับ ือผม็ไ แ่เ็น้ำลายให้ันมันแปลรไหนอ่ะ นันเอทั้นั้น
"อุ๊บ ฮ่าๆๆๆๆๆ ะไม่ถามแล้วันนะ ันื่อยอแนะ"
"ผม เอ่อ ื่อแบมแบม.."
"ื่อมาร์"
มาร์เอ่ยปาหลัาที่เียบอยู่นาน ผมและยอแหันไปมอหน้าเา
"โอ้ ุมาร์ ไม่้อบอ็รู้อยู่แล้วละรับ เพราะุน่ะมันพิเศษ"
ใสื่อับเ้าายน้ำแ็
หลัาที่พวผมทัทายและทำวามรู้ัเรียบร้อย พวผม็พาันไปิน้าวแล้วรีบวิ่ับเ้าห้อเรียนัน และอนนี้เป็นเวลาอนเย็นแล้ว
"แบมไปส่"
"อื้มเ้าใแล้ว"
ไปส่ที่ว่าอมาร์หมายถึให้ผมไปส่เาที่รถ ผม็ไม่เ้าใสัเท่าไรทำไม้อให้ผมเินไปส่เา
"พี่มาร์ สวัสีเย็นฮะ ไ้เวลาานแล้วนะลับันเถอะรับ"
เมื่อผมถึรถมาร์ประู็เปิออพร้อมับเ็หนุ่มเรียบร้อยใสุ่สูท แถมน่ารั้วย!!
"เ้าใแล้ว แล้ว็พาแบมแบมไป้วยเาเป็น.............น่ะ"
"แหมมมม พี่มีแล้ว็ไม่บอ~"
ประโยอมาร์่วแร็พูามปิ่วหลัพวเาระิบันนผมไม่ไ้ยิน ะถามมาร์ มาร์็ึ้นรถแล้ว
"พี่แบมึ้นรถเลย"
ผมหันอย่ารวเร็วไป ็พบนเรียบร้อยยืนยิ้มอยู่ แ่เพราะผมยืนนิ่ละมั้เลยับมือผมเินไปที่รถและันผมเ้าไป
ใสื่อับเ้าายน้ำแ็
(พาร์ทมาร์)
สวัสีรับผมื่อมาร์้วน อนนี้ผมำลันั่มอแบมแบมที่อนนี้ำลััวสั่นมีสีหน้าัวลเหมือนลัวอะไรสัอย่า อยาถามนะรับแ่ไม่ีว่า
"ไม่มีใรทำอะไรหรอ"
เมื่อผมพูบ เา็อาารีึ้น ผมหันไปมอนอหน้า่าสัพั ็รู้สึหนัๆที่ไหล่นผม้อหันมามอ ็พบว่าแลมแบมเผลอหลับ ผมลูบหัวเาเบาๆพลานึถึอนที่บอน้ออผม ถามว่าผมบออะไรเาหรอ หึ ผมบอไปว่า 'เาเป็นว่าที่นายหิอระูล' เรียไ้ว่าผมสนในนี้มาๆ
ผ่านไปประมาสิบนาทีแล้ว ที่แบมแบมเผลอหลับไปผมทนไม่ไหวลัวเาะอหั็เลยะปลุให้นอนีๆ
"แบม"
"อือ.."
"นอนีๆ"
"..."
เาอบผมมา้วยวามเียบรับ นอะไรี้เา ผมเลยับอุ้มมาวาบนัผม แล้วนา็ยำเสื้อนัศึษาผมแล้วนอน่อ ผมเลยลูบหัวเาให้นอน่อไปนระทั่ถึบ้านผม ผมเลยปลุเา สุท้ายบ้วยท่าทาเหมือนเ็หลทา แบมแบมับเสื้อผมา้านหลัแล้วหลบอยู่้านหลัอผมลอทาที่เิน
"มาร์"
แบมแบมระุเสื้อผมเบาๆระหว่าที่ผมเิน ผมอนหันไปมอแล้วเลิิ้วึ้นหน่อยนึเป็นเิถามว่ามีอะไร แบมแบมไม่รอ้า็พูออมาาปาทันที
"แบม่วอะมาร์"
"อทน...อีไม่ี่ั้น"
"อืม~"
แบมแบมลาเสียยานนผมอนหันหน้าลับแล้วลั้นำ บอเลยน่ารัมา อยาอและฟัสุๆ ผมรีบเินมาถึห้อทำานและพาแบมเ้าห้อนอน ปิผมะไม่ให้ใรเ้า แม้ระทั่น้ออผม
ปุ!
เสียเียาเสียที่แบมแบมล้มัวนอนโยปล่อยัวและปล่อยใ ผมถึับส่ายหัวหน่อยๆ และเินไปลูบหัวเบาๆสัพั็เินออมาทำานอน
ใสื่อับเ้าายน้ำแ็
"อือ..แสบา"
ผมลืมาึ้นเนื่อาแสาหลอไฟหรูแยาผม และเมื่อลืมาึ้น็้อรีบลุึ้นมาู
"ที่ไหนเนี้ยยยย!!?"
เอี๊ย
เสียเปิประูัึ้นพร้อมับแอบส่อห้อเบื้อหน้า็พบมาร์ที่ำลัมอเาอยู่และในมือถือเอสาร่าๆเ็มไปหม
"มาร์ เราะลับบ้าน"
"ไปนอน่อ"
"แบมนี้ี3เอนะ ิน้าวมั้ยหรือนม?"
"ยูยอม.. หุบปาแล้วทำาน"
หลัามาร์ออำสั่ับผมเสร็ นที่ื่อยูยอม็พูึ้นและโนุ้วย ผม็ไม่สนในะ ไม่นอน่อ้วย อยารู้อะที่อยู่ในมือมาร์ืออะไร
"อยารู้็มาู"
"เอ๊ะ.. แ่นั้นมันานมาร์นิ ไม่เอาอะผมเรใ"
"อือ ไปนอน่อเถอะ"
"ไม่นอน! เราะลับบ้าน!"
ผมไม่สนใำพูออมาร์็เินไปทาประูทาออและเปิประูอย่าแร ็พบับายุำหน้าาโหๆทั้นั้น โรน่าลัว!!!
"ว๊า!!!"
ปั!!
เียววามใผมเผลอออแรปิประูอย่าแรนเิเสียัมา ัวผมสั่นสุๆ น้ำาะไหล!
"ม..มาร์ อยาลับ.."
ผมเิน้มหน้าไปับเสื้อมาร์ ือผมไม่อยาให้เห็นหน้าผมสุๆและพยายามบัับเสียไม่ให้สั่น อนนี้ผมเร็ไปหมทั้ัว หายใแรและเริ่มมีอาาระอ้ว มาร์เห็นแบบนั้น็อุ้มผมมานั่บนัพลาลูบหัวผมไป้วย มันทำให้ผมรู้สึปลอภัย ทุรั้ที่อยู่ับมาร์
"่อยลับ"
สิ้นเสียผม็เผลอหลับไปอย่าห้ามไม่ไ้ และผมไ้ยินำสุท้าย่อนหลับือ
"ฝันี...แบมแบม"
100%
เอาละ่ะ หาใรอบใสามารถอมเม้นไ้เพื่อให้ำลัในะะ ><
หา้อารอ่านเร็ว็อมเม้นเลย ยิ่อมเม้นเยอะยิ่มีำลัใแ่อะอิอิ อย่าลืม!! ิามเพ NC มาร์แบม นะร้าาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น