ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    โรงเรียนมหาโจร

    ลำดับตอนที่ #2 : บทเรียนที่ 1 โรงเรียนใหม่

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 8.76K
      109
      26 ม.ค. 47

                                             บทเรียนที่ 1      โรงเรียนใหม่

      

           “  ไล่ออก ไล่ออก ไล่ออก ไล่ออก !!!!! ”        เสียงของหัวหน้าฝ่ายปกครอง ยังคงดังก้อง ในหัวของ วา

    เสียงนาฬิกา ปลุกดังขึ้น พร้อมกับแสงแดด อ่อนๆ  ที่ส่องเข้าตาของวาในยามเช้า  ทำให้เขา ต้องตื่นขึ้น



            จะว่าไปนี่ ก็เห็นจะเป็นเวลาได้ หนึ่งอาทิตย์แล้ว หลังจากที่วาได้โดน ไล่ออกจากโรงเรียน ตอนนี้ วา  ก็ยังไม่มีโรงเรียนจะให้เรียน   วา รู้สึกเสียใจมาก ที่โดนไล่ออก เพราะแค่มาโรงเรียนสาย แต่เขา ก็บอกกับ ตัวเองอยู่เสมอว่า  “  อยู่ที่เรียนรู้  อยู่ที่ยอมรับมัน  “        พ่อ แม่ ของวา นั้นเป็นนักธุรกิจ ที่ต้องทำงานค้าขาย  อยู่ที่ต่างประเทศ ทำให้ วา ต้องอยู่คนเดียว  ตัวของ วา เองนั้นก็ไม่ค่อยจะมีเพื่อนสักเท่าไรนัก    ไม่ใช่เพราะเขา เป็นคนที่มีอัธยาศัยไม่ดีหรอก  หากแต่ว่า โรงเรียนที่ วา อยู่นั้นเต็มไป ด้วยพวกนักเรียนไฮโซ ซึ่งหามิตรแท้ได้ยากมาก

        

           หลังจาก วา ถูกไล่ออก วาก็ได้ โทร ทางไกลไปบอก พ่อกับแม่ของเขา แล้ว  แต่พ่อแม่ของวา ก็หาไม่ได้ว่าอะไรไม่  แค่บอกว่า “ไม่เป็นไร  ไว้ค่อยหาโรงเรียนไปเรียนใหม่เองนะลูก ตอนนี้พ่อกับแม่ไม่ว่าง  หวังว่า ลูกคงจะช่วยเหลือตัวเองได้นะ “      พร้อมกับให้เงินจำนวนหนึ่ง ที่จะให้วา นำไปสมัครเข้าโรงเรียนแห่งใหม่

        

          วา คิดไปคิดมา ก็ เพิ่งนึกได้  วันนี้เป็นวันที่ เขา ต้องไปยื่นใบสมัคร ที่โรงเรียน แห่งใหม่       เมื่อคิดได้เช่นนั้น วาจึงรีบแต่งตัว และออกจากบ้าน    วา ก็ ได้เรียก แท็กซี่ ตรงหน้าบ้าน  



          “ ไปที่โรงเรียน   เออ ?? …. ”      วา คิดในใจตายละเนี่ย ลืมชื่อโรงเรียนไปสะแล้วสิ   ต้องตั้งสมาธิๆ   โรงเรียน อ……….. อินเตอร์  อะไรอินเตอร์ๆ น้า  อ๋อ นึกออกแล้ว

          “ ไปโรงเรียน อับดุล อินเตอร์ครับ ”   วา พูดอย่างมั่นใจ   แต่คนขับแท็กซี่ทำหน้า งง พร้อมกับมองมาทางวา  

          “ เมื่อกี้พูดว่า ไปโรงเรียนอับดุลอินเตอร์หรือครับ  แน่ใจแล้วหรอครับ ”  

          “ ก็ ใช่นะ สิครับ ผมกำลังจะไปสมัครเรียนครับ  ”    

          “ ถ้าแน่ใจแล้วก็ได้ครับ  แต่ผมไม่เข้าไปจอดแถวหน้าโรงเรียนให้นะครับ  ”



            วา คิดในใจ แท็กซี่ คันนี้แปลกดีแฮะ แต่เอาเหอะ ไปก็ไป      ระหว่างทาง วา ก็นั่งคิดอะไร ถึงโรงเรียนใหม่ไปเรื่อยๆ   ดูจากเน็ทแล้ว โรงเรียนนี้ก็คงไม่ต่างจากโรงเรียนเก่าของเขา นักหรอก   เพราะเป็นโรงเรียนไฮโซเหมือนกัน   หรือ อาจจะไฮโซกว่าก็ได้      เวลาผ่านไปประมาณเกือบ 1 ชั่วโมง  แท็กซี่ก็ได้นำ ว่ามาถึงโรงเรียนอับดุลอินเตอร์     วา ลงจากรถพร้อมกับยื่นเงินค่ารถไปให้คนขับ



          “ รักษาตัวดีๆ นะครับ “   คนขับรถแท็กซี่พูด พร้อมกับรีบ ออกรถ  

         เป็นอะไรของเขานะ  วาคิด และก็ถือเป้ขึ้นสะพาย  พร้อมเดินอย่างมั่นใจตรงไปที่โรงเรียนใหม่        

    วา เดินไปหยุดอยู่ตรงทางประตูทางเข้า    ซึ่งมีกำแพงเขียน ตัวอักษรเลี่ยมทองตัวใหญ่  ว่า

                                                        

                                       “ อับดุล อินเตอร์”

          

         วา  คิดในใจ โอ้ จอซย์ !!ทำไม มันช่างยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้     ยิ่งใหญ่กว่าที่ในเน็ทลง ไว้สะอีกแน่ะ   แต่เอ๊ะ ทำไมประตูใหญ่ของโรงเรียนนี้ ดูไม่เหมือนในเน็ทเลยนะ  แต่ก็ช่างมันเถอะ  รีบๆ เข้าไปสมัครเรียน ก่อนดีกว่า  จะได้รีบกลับบ้านไปเล่นเกม    



      ภายในโรงเรียน อับดุล อินเตอร์  นั้นเต็มไปด้วย สิ่งแวดล้อมที่สวยงาม  มีทั้งรูปปั้นเทพกรีก   ที่ดูแล้วรู้สึกน่าเกรงขามและสง่างาม ถึงแม้บางรูปจะทำท่าถืออาวุธแต่  ไม่มีอาวุธอยู่ในมือก็ตามที   และแม้กระทั่งต้นไม้ที่ดูสูงใหญ่ ราวกับว่ามันคงจะอยู่คู่กับโรงเรียนนี้ มาเป็นเวลานานชั่วกัปชั่วกัลป์         วา ค่อยๆ เดินไปชมวิวไป  พลางคิดในใจ ว่า ทำไมในเน็ทเขาบอกว่า ห้องการเงิน หรือ ห้องที่จะลงทะเบียนเรียนที่โรงเรียนนี้มัน อยู่ทางขวา มือของโรงเรียนแต่ทำไมเดินมาแล้วไม่เห็นจะเจอเลย     แถมทำไมไม่มีคนเลย แปลกดีจัง  แต่ช่างมันเถอะ นี่มันช่วงปิดเทอมนี่นา   รีบๆ หาห้องการเงินให้เจอก่อนดีกว่า



        หลังจากเดินตามหา ห้องการเงินเป็นเวลาหลายนาที   วาก็เดินมาหยุดอยู่ทางตึกสีขาว ซึ่งดูท่าทาง ห้องการเงินคงจะอยู่ภายในตึกนี้เป็น แน่แท้    วา ค่อยๆ ออกแรงผลัก  เปิดประตูตึกสีขาว อย่างช้าๆ   และแล้ว เมื่อเดินเข้ามาใน ตึกไม่กี่ก้าว วาก็พบกับห้องการเงิน    

      

         วา ค่อยๆ เดินไปเปิดประตูห้องการเงิน ซึ่งดูหรูหรา และสะอาดมาก  พื้นไม้สีน้ำตาลอ่อน    และผนังสีครีมซึ่งดูแล้วเข้ากันได้เป็นอย่างดี    วา เดินตรงไปที่เค้าเตอร์ห้องการเงิน พร้อมกับยิ้มทักทายให้กับ เจ้าหน้าที่แผนกการเงินชายผู้หนึ่ง      



          “ เออ คือ ผมจะมาสมัคร เรียนครับ ”  

          “ จะมาสมัคร เรียนหรอครับ โอ้ ยินดีครับๆ   งั้นรบกวนช่วยกรอกรายละเอียด ลงใบสมัครด้วยนะครับ    ”  

    เจ้าหน้าที่ห้องการเงินพูดพร้อมกับ  หยิบใบสมัครจากลิ้นชัก แล้วยื่นให้กับ วาพร้อมปากกา  

           วา หยิบใบสมัครมาพร้อมกับปากกาแล้วลงมือสมัคร   แอบสงสัยในใจตัวเอง อยู่ว่าทำไม โรงเรียนนี้มันรับคนเข้ากันง่ายจัง แต่ช่างมันเถอะ  ง่ายๆ ก็ดีแล้วยิ่งไม่มีที่เรียนอยู่        



        “ เออ พี่ครับ คือ ผมจะเข้าเรียนสายศิลป์  คำนวณ อ่าครบ แต่ทำไมใน ใบสมัครไม่เห็น มีให้เลือกสายอะไรเลย  อ่าครับ      ”

        “ นี่ ไม่รู้มาก่อนหรือครับว่า โรงเรียนเรา ไม่มีเรียนตามหลักสูตรแบบโรงเรียนอื่นนะครับ  โรงเรียนเรา เนี่ย    มีหลัก สูตรการเรียนอยู่สายเดียวนะครับ  คือ  หลักสูตการเรียนสายอาชีพ  ”

       “ หา สายอาชีพ  อ้าวแล้วทำไมใน เวปบอกว่า มีหมดทุกหลักสูตรนะครับ    ”    

    “ เอ ท่าอย่างนั้นท่าทางคงจะดูผิดแล้ว ละครับ  โรงเรียนเรามีหลักสูตรเดียวจริงๆ นะครับ  แล้วอีกอย่างนะครับ   หลักสูตรของโรงเรียนเรา  หาเรียนที่ไหนไม่ได้แล้วนะครับ  ไม่เหมือนกับ  พวกหลักสูตรสายอาชีพทั่วๆ ไป  อย่างที่น้องคิดนะครับ  ”

      “ งั้นหรอครับ ”   วา คิดในใจว่า เอายังไงดีเนี่ย  สายอาชีพหรอ  เรียนไปแล้วมันจะไปทำงานอะไรได้ละเนี่ย  แต่ ถ้าไม่สมัครที่โรงเรียนนี้ ก็ไม่มีโรงเรียน  จะสมัครแล้ว หยวนๆ ละกันเอาก็เอา



                   ในที่สุด วา ก็กรอกใบสมัครเสร็จ และก็ยืน คืนกลับไปให้เจ้าหน้าที่แผนกการเงิน   พร้อมกับจำนวนเงินค่าเทอม  

              “ น้องครับ สมุดที่พี่จะให้ต่อไปนี้ คือ สมุดบันทึก กฎระเบียบของโรงเรียนเรานะครับ    “       เจ้าหน้าที่ห้องการเงิน  ส่งสมุดเล่มสีดำขนาดพกพา   หน้าปกเขียนว่า   “ กฎระเบียบของของโรงเรียน  “    วา รับมาพร้อมกับลองเปิดผ่านๆ  แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายนัก  แล้วก็ ยัดเก็บใส่เป้

                  

            “ พี่ครับ คือ ชุดนักเรียนของโรงเรียนนี้ จะต้องไปซื้อเครื่องแบบยังไงครับ   ”   วา คิดในใจว่า เครื่องแบบโรงเรียนนี้  คงจะเท่กว่าโรงเรียนเก่าของเขา เป็นแน่      

           “ เรื่องเครื่องแบบหรอครับ  โรงเรียนเราไม่จำเป็นต้องแต่งเครื่องแบบครับ แค่ติดเข็มประจำโรงเรียนมาก็พอครับ   ”      

            วา คิดในใจ ก็ดีเหมือนกัน จะแต่งอะไรก็ได้  ยังกับพวกโรงเรียนเมืองนอกเลยแฮะ  แต่แล้วก็เกิดปัญหาสงสัยถามต่อไปว่า  

        

           “ แล้วเรื่องอุปกรณ์การเรียนละครับ พวกสมุดหรือหนังสืออะไรพวกนี้ละครับ  ”  

           “ อ๋อ เรื่องอุปกรณ์การเรียนนี่  พอน้องเปิดเทอม เดี๋ยวทางโรงเรียนจะจัดส่งไปให้ที่ห้องเองแหละครับ      เออ จริงสิ พี่ลืมบอกไปนะว่า โรงเรียนเรามีกฎ ให้นักเรียนทุกคน ต้องอยู่ที่โรงเรียนประจำทุกคน  โดยทางเราจะมีห้องจัดให้ครับ   ยังไงก็รีบขนย้ายของมาเร็วได้เท่าไร ก็ยิ่งดีนะครับ  ”



            โรงเรียนนี้ก็แปลกแฮะ ต้องให้นักเรียนมาเรียนประจำทุกคนด้วย  แต่ช่างมันเถอะ   ยังไงก็อยู่คนเดียวอยู่แล้วมาอยู่ที่นี่  มันก็คงจะไม่แตกต่างอะไรกันนักหรอก



         “งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ  แล้วจะย้ายของมาตอนเปิดเทอมครับ “

         “ เชิญครับ ขอบคุณมากครับ  เออ เดี๋ยวก่อนครับน้องรับเข็มโรงเรียนเราไปก่อนนะครับ เอาไว้ใช้เข้าออกโรงเรียนของเรา  รักษามันดีๆ นะครับ  ”     เจ้าหน้าที่ห้องการเงิน ยิ้มให้แก่วา  พร้อมส่งเข็มประจำโรงเรียนอับดุล อินเตอร์ไห้     วารับมาพร้อมกับจ้องมองดูที่เข็ม ซึ่งเป็นสีขาวออกเงินๆ  รูปร่างคล้ายกระสุนปืนมีลวดลายตราสัญลักษณ์ต่างๆ มากมายซึ่ง วาก็ไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไร     เมื่อดูเสร็จแล้ว วาก็เก็บมันใส่กระเป๋ากางเกง พร้อมกับเดินออกจากห้องการเงิน  

            อีกแค่ หนึ่งอาทิตย์เท่านั้น โรงเรียน ก็จะเปิดเทอมแล้ว   วา รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบกับเพื่อนใหม่ๆ   และอยากเปิดเทอมเร็วๆ เป็นครั้งแรก   แต่ที่สำคัญ  วา ก็ไม่ลืมที่จะฝึกวิชาการตื่นเช้า  เผื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องโดนไล่ออกข้อหามาสายอีก          



                  “   เปิดเทอมคราวนี้  คงไม่ธรรมดาเหมือนที่ผ่านๆ มาอย่างแน่นอน  “  วามีลางสังหรณ์เช่นนั้น



                                                     ______________________________

                                                      

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×