โรงเรียนมหาโจร

ลำดับตอนที่ #67 : บทเรียนที่ 61 คับขัน

บทเรียนที่ 61  คับขัน

‘ เช้ง ! ’

เสียงดาบแรกปะทะกันดังสนั่น จากนั้นดาบที่สอง สาม สี่ และห้าก็ตามต่อเนื่องมาติดๆ เป็นการประมือกันอย่างรวดเร็วชนิดแทบไม่มีช่องว่างให้หายใจ

กระบวนท่าเวลาแห่งรุ่งอรุณของโซเฟียรวดเร็วกว่าก็จริง แต่กระบวนท่าดาบมารคลั่งของจีดาบคลั่งรุนแรงเกินไป เพียงดาบแรกโซเฟียก็รู้แล้วว่าไม่อาจฝืนใช้กระบวนท่าเวลาแห่งรุ่งอรุณเอาชนะได้ นั่นเพราะจีดาบคลั่งได้ทำลายจุดอ่อนของกระบวนท่านี้ลงอย่างสิ้นเชิง

จีดาบคลั่งวาดดาบซ้ายทีขวาที บ้างก็แทงลงล่างแล้ววกขึ้นบนมั่วซั่วไปหมด แต่ก็อำมหิตจนน่าขนลุก เป็นการจู่โจมที่จุดตายโดยไม่สนชีวิตตัวเองแม้แต่น้อย นี่นับว่าเป็นกระบวนท่าที่เอาชีวิตผู้คนอย่างแท้จริง แต่กระบวนท่าของโซเฟียเป็นเพียงกระบวนท่ารุกเพื่อให้ศัตรูยอมจำนนเท่านั้น ไหนเลยจะต่อกรกับกระบวนท่าร้ายกาจเช่นนี้ได้ แถมพละพลังของจีดาบคลั่งก็รุนแรงเกินกว่าที่เธอจะต่อกรได้จริงๆ

กระบวนท่าเวลาแห่งรุ่งอรุณนั้นหากไม่สามารถรุกคืบคู่ต่อสู้ได้ก็ไม่อาจสำแดงฤทธิ์ได้เต็มที่ แถมจีดาบคลั่งมีสเตปเท้าที่สับสนอยู่แล้วจึงไม่อาจทำลายการก้าวย่างของจีดาบคลั่งได้ กลับกันโซเฟียต่างหากที่เป็นฝ่ายถูกทำลายสเตปเท้าเอง

‘ เช้ง เช้ง เช้ง ! ’

เพียงประดาบกันได้ห้าครั้งกระบวนท่าเวลาแห่งรุ่งอรุณก็ถูกทำลายลงอย่างย่อยยับ เปิดช่องโหว่ให้จีดาบคลั่งลงมือปลิดชีวิต

“ เสร็จชั้นละ แม่อัศวินไฟเย็น ”

จากนั้นจีดาบคลั่งแทงดาบทมิฬจากล่างขึ้นบนจู่โจมใส่หัวใจเธอทันที

“ พี่โซ ” ซิลเวียร์กรี๊ด

วินาทีก่อนที่ดาบทมิฬจะแทงใส่หัวใจเธอ ดาบเพลิงอัคคีที่ลุกโชติช่วงก็ผลิกวูบจากด้านล่างตวัดปัดดาบทมิฬไปได้อย่างฉิวเฉียดพร้อมกับการก้าวเท้าที่เปลี่ยนไปของโซเฟีย

“ นะ นี่มันอะไรกัน ! ”

จีดาบคลั่งตะลึง ไม่เคยมีใครสามารถตั้งรับกระบวนท่ามารดาบคลั่งของเขาหลังจากถูกทำลายกระบวนท่าลงได้ ขนาดดีว่าเองก็ยังเกือบไม่รอด แต่จู่ๆโซเฟียที่เสียการป้องกันไปแล้วสามารถกลับมาตั้งรับได้อีกครั้งหนึ่ง แถมการก้าวเท้าที่เปลี่ยนไปราวกับย้อนทิศของกระบวนท่าเวลาแห่งรุ่งอรุณนั่นมันอะไรกัน

“ นี่คือกระบวนท่าแสงสายยันต์แห่งรัตติกาลยังไงละ ! (afterglow of twilight) ”

กระบวนท่านี้เรียกได้ว่าเป็นกระบวนท่าตรงกันข้ามกับเวลาแห่งรุ่งอรุณคือ เป็นกระบวนท่าที่ไว้ตั้งรับเพียงอย่างเดียว สเตปการก้าวเท้าและการวาดดาบก็จะตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถฝึกได้เพราะความยากของมันก็ไม่ต่างกับการพยายามเขียนตัวอักษรกลับด้าน หากเวลาใช้ออกไม่สามารถทวนกระบวนท่าเวลาแห่งรุ่งอรุณได้อย่างแม่นยำ แต่ใช้สับสนกันกระบวนท่าจะพังลงทันที

ไม่มีเสียงเชียร์ให้โซเฟียที่สามารถตั้งรับได้ เพราะแม้เธอจะใช้กระบวนท่าที่ยากอย่างแสงสายยันต์แห่งรัตติกาลได้รับได้ทันแต่กระบวนท่าดาบมารคลั่งก็ยังคงรุกคืบใส่เธออย่างดุดันไม่หยุดหย่อนราวกับมารร้ายจากขุมนรกที่จ้องจะกินเลือดกินเนื้อเธอให้ได้  ทุกคนจึงพากันหายใจไม่ทั่วท้องไปตามๆกัน เพราะทุกครั้งที่เธอตั้งรับหากพลาดไปเพียงแม้แต่นิดเดียวก็จะต้องผ่ายแพ้อย่างแน่นอน ราวกับนักแสดงที่เอาหัวมุดไปในปากจระเข้ หากมีเหงื่อหยดลงเพียงหยดเดียวชีวิตก็เป็นอันจบสิ้นกัน

“ ชิ ก็แค่ยืดเวลาตายไปได้เท่านั้นแหละ ”

แต่ก็จริงของจีดาบคลั่ง หากเป็นคนอื่นโซเฟียยังพอจะหาช่องโหว่จู่โมกลับไปได้บ้าง แต่กระบวนท่าของจีดาบคลั่งคล้ายใช่กระบวนท่าคล้ายไม่ใช่กระบวนท่า เหมือนจะมีช่องโหว่แต่ก็ไม่มี แถมการโจมตียังต่อเนื่องถี่ยิบสมกับที่ได้ชื่อว่าต่อให้เป็นพระเจ้าหากมาขวางทางก็จักต้องถูกหั่นออกเป็นชิ้นๆจริงๆ

แต่สิ่งที่เธอหวังไม่ใช่การหาช่องโหว่ แต่เป็นผลกระทบที่เกิดจากการจับจ้องไฟบนดาบเพลงอัคคีเป็นระยะเวลานานต่างหาก

เพียงแต่ผ่านไปเนิ่นนานจีดาบคลั่งก็ยังไม่ออกอาการตาพล่ามัวเลยแม้แต่น้อย หรือคนผู้นี้จะเป็นภูติผีปีศาจจริงๆ

‘ แบบนี้ไม่ได้การแน่ ’ โซเฟียคิดพยายามหาทางออกให้เร็วที่สุด เพราะเธอรู้ว่าแม้แต่กระบวนท่าแสงสายยันต์แห่งรัตติกาลก็ไม่อาจตั้งรับกระบวนท่าดาบมารคลั่งได้ หรือจะไม่มีทางทำลายกระบวนท่าปีศาจนี้ได้จริงๆ

ทันใดนั้นโซเฟียหวนนึกไปถึงเมื่อตอนที่ดีว่าต้องรับมือกับกระบวนท่านี้ ตอนนั้นดีว่าอาศัยลมปราณในการหาช่องโหว่พร้อมสวนกลับเพียงครั้งเดียวอย่างแม่นยำ แต่นั่นต้องอาศัยการหาช่องโหว่ของกระบวนท่าอันถี่ยิบนี้ให้เจอหน่ำซ้ำจะต้องสวนกลับให้ถูกจังหวะและแม่นยำราวกับการดวลปืน หากช้าไปเพียงวูบหนึ่งย่อมหมายถึงความพ่ายแพ้ สำหรับโซเฟียแล้วการตั้งรับให้ได้ในขณะนี้ก็นับว่าลำบากมากแล้ว จะเอาเวลาที่ไหนไปหาช่องโหว่ จะใช้ลมปราณในการหาช่องโหว่แบบดีว่าก็ไม่ได้ ยิ่งตั้งรับเรี่ยวแรงยิ่งเริ่มหมดไปทีละน้อย สถานการณ์ในตอนนี้เรียกได้ว่าคับขันสุดๆแล้ว

แต่โซเฟียไม่ใช่คนเดียวที่กำลังพยายามจะหาทางออกให้สถานการณ์นี้ ที่ด้านหนึ่งของเวทียังมีคนอีกคนหนึ่งที่กำลังมองหาช่องโหว่อยู่ สายตาของสาวน้อยจับจ้องยังกระบวนท่าของจีดาบคลั่งมาได้ระยะหนึ่งแล้ว

ซิลเวียร์กลอกตาไปมาราวกับเด็กสาวที่กำลังอ่านหนังสืออย่างขะมักขะเม้นเพื่อจะหาคำตอบของคำถาม รูเกียร์ที่นั่งอยู่ด้านข้างรู้ทันว่ารุ่นน้องของตนกำลังทำอะไร ขณะกำลังจะกล่าวห้ามเด็กสาวก็ลุกขึ้นพรวดวิ่งตะบึงออกไปโดยไม่ฟังคำทัดทานของรุ่นพี่

“ อย่านะซิลเวียร์ ”

รูเกียร์พอจะวิ่งตามไปก็ถูกชายในเสื้อคลุมดำที่สวมหน้ากากลึกลับซึ่งเป็นหนึ่งในสมาชิกทีมห้ามไว้

“ ปล่อย ”

เพียงคำพูดไม่กี่คำก็ทำให้รูเกียร์ต้องหยุดลง ไม่น่าเชื่อว่าชายคนนี้จะมีอิทธิพลต่อเขาถึงขนาดนี้ รูเกียร์กล้าพูดได้เต็มปากว่าเขาเชื่อมั่นในฝีมือกระบี่ของตนมาก แต่ไม่ทราบเป็นเพราะเหตุใดเมื่ออยู่ต่อหน้าชายผู้นี้ความมั่นใจของเขากลับหายไปหมดสิ้น

ขณะที่เหตุการณ์กำลังวิกฤตซิลเวียร์ก็วิ่งฝ่าที่นั่งคนดูเข้ามาเกาะขอบเวทีบริเวณที่นั่งของทีมมิราเคิล แต่สายตายังไม่หยุดจับจ้องไปยังกระบวนท่าของจีดาบคลั่ง

ดีว่าบังเอิญหันไปเห็นพอดี ตอนแรกเขาเกือบจะเบือนหน้ากลับไปเพราะคิดว่าซิลเวียร์คงแค่อยากจะมาเชียร์ใกล้ๆ แต่สัญชาตญาณก็ทำให้เขาต้องจับจ้องไปยังตาของซิลเวียร์  นั่นไม่ใช่สายตาที่เพียงจับจ้องการประลองแต่เป็นสายตาของผู้ที่กำลังอ่านกระบวนท่าของการต่อสู้อยู่ หน้ำซ้ำถ้าดีว่าไม่ได้คิดไปเองสายตานั้นดูเหมือนจะสามารถมองกระบวนท่าต่างๆได้อย่างทะลุปรโปร่ง

 ‘ เช้ง ’

จีดาบคลั่งกระหน่ำฟาดดาบใส่ดาบเพลิงอัคคี ประกายไฟแปลบปร๊าบ จากนั้นเพลิงบนดาบเพลิงอัคคีขาดเป็นสาย ก่อนจะดับวูบลง

โซเฟียหอบหายใจเธอไม่สามารถตั้งรับได้อีกแล้ว แขนของเธอล้าเกินกว่าจะตั้งดาบขึ้นรับได้

“ จบสิ้นกันแค่นี้ละ ”

“ จังหวะนี้แหละคะพี่โซ ตวัดดาบใส่ข้อเท้าซ้ายของจีดาบคลั่งเลย ! ” เสียงซิลเวียร์ตะโกลั่น สายตาหลายคู่หันไปมองยังสาวน้อยผู้ส่งเสียงจากนั้นรีบหันกลับไปมองยังการต่อสู้บนเวทีที่กำลังดำเนินมาถึงขีดสุด

โซเฟียเพียงได้ยินก็ไม่ครุ่นคิดอะไรอีกแล้ว รวบรวมเรี่ยวแรงตวัดดาบตามคำพูดของซิลเวียร์ทันที เป็นวินาทีเดียวกันกับที่ดาบทมิฬฟาดใส่ศีรษะของเธอพอดี

‘ ปึก ! ’

ดาบเพลิงอัคคีที่เพลิงดับลงแล้วฟาดใส่ข้อเท้าซ้ายของจีดาบคลั่งอย่างจัง จากนั้นเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ดาบทมิฬที่กำลังจะฟาดถูกศีรษะของโซเฟียจู่ๆก็เกิดเบี่ยงพลาดฟันใส่อากาศธาตุพร้อมกับร่างของจีดาบคลั่งที่หมุนคว้างลอยกลางอากาศเพราะเสียหลักจากการโจมตีของโซเฟีย

‘ ตึง ’

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของจีดาบคลั่งที่ถูกทำลายกระบวนท่าลงได้อย่างหมดจดขนาดนี้ ซ้ำยังล้มลงกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า ขนาดดีว่ายังไม่สามารถทำกับเขาได้ถึงขนาดนี้

เสียงร้องเชียร์ดังลั่นไปทั่วห้อง เพราะเป็นภาพการโจมตีสวนกลับที่สวยงามจริงๆ แถมยังไม่มีใครคาดคิดว่าโซเฟียจะสามารถทำได้ถึงขนาดนี้ด้วย

โซเฟียย่อตัวหอบหายใจอยู่พักหนึ่ง แม้เธอจะสามารถทำลายกระบวนท่าดาบมารคลั่ง และทำให้จีดาบคลั่งล้มลงได้แต่นั่นก็ยังไม่ได้หมายความว่าเธอชนะแล้ว เพราะการโจมตีของเธอเป็นเพียงการตีใส่ช่องโหว่ให้จีดาบคลั่งเสียกระบวนท่าเท่านั้นไม่ได้เป็นการโจมตีเพื่อเอาชัย ดังนั้นพลังชีวิตของจีดาบคลั่งจึงลดลงไปเพียง 200 หน่วยเท่านั้น

แต่เท่านี้ก็นับว่าบุญโขแล้วที่ทำให้เธอได้มีโอกาสหายใจครู่หนึ่ง

‘ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคำพูดของซิลเวียร์ทั้งนั้น ’ เธอหันกลับไปยิ้มขอบใจให้กับซิลเวียร์ ‘ แต่ทำไมเด็กธรรมดาอย่างเธอถึงสามารถมองกระบวนท่าของจีดาบคลั่งได้อย่างทะลุปรุโปร่งขนาดนี้นะ ’

ไม่เพียงแต่โซเฟียที่สงสัยไซเมตที่นั่งดูถึงกับขมวดคิ้วจับจ้องไปยังซิลเวียร์ เด็กสาวคนนี้ถ้าไม่ได้โชคช่วยก็นับว่าอันตรายมาก เพราะขนาดเขาเองยังแทบหาช่องโหว่ไม่ออกเลย

ดีว่าหันไปมองซิลเวยร์ก็พบเพียงรอยยิ้มที่ใสซื่อเท่านั้น

‘ โอ้ ผมแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยละครับ สมแล้วที่ได้ชื่อว่าเป็นอัศวินเพลิงสามารถอาศัยช่องโหว่สวนกลับมาได้อย่างสวยงามจริงๆครับท่านผู้ชม ’ เด็กชายนักประกาศกล่าวอย่างตื่นเต้น แต่นั่นยิ่งเป็นการกระตุ้นโทสะของจีดาบคลั่งเข้าไปโดยที่เขาไม่รู้ตัว

จีดาบคลั่งความจริงสามารถลุกขึ้นได้ในทันที เพียงแต่ที่ยังนอนคว่ำกำดาบแน่นอยู่นั้นเป็นเพราะตัวเองยังไม่เชื่อว่ากระบวนท่าไม้ตายที่แสนภาคภูมิใจจะถูกทำลายลงอย่างหมดท่าถึงเพียงนี้ ซ้ำผู้ที่ทำลายยังเป็นผู้หญิงอีกต่างหาก จากความรู้สึกเสียความเชื่อมั่นเริ่มเปลี่ยนเป็นความแค้น

โซเฟียแม้จะเหนื่อยล้าเพียงใดแต่ก็ยังไม่ละสายตาจากร่างของจีดาบคลั่ง ความจริงหากเธอคิดจะเอาชนะจังหวะนี้เป็นจังหวะที่ดีที่สุด เพียงแทงดาบลงก็จะชนะแล้ว แต่เธอเป็นอัศวินไหนเลยจะสามารถกระทำการไร้เกรียติเช่นนั้นได้

และแล้วเหตุการณ์ตื่นตระหนกก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง เมื่อร่างของจีดาบคลั่งค่อยๆสั่นระริก ก่อนจะตามมาด้วยเสียงหัวเราะที่ชวนขนลุกอย่างที่สุด

“ ฮ่าๆๆ”

 ดาบทมิฬถูกแทงลงกับพื้น จากนั้นพลังลมปราณพุ่งพวยออกจากรอบตัวของจีดาบคลั่ง คนที่ดูอยู่ห่างๆอาจไม่สามารถสัมผัสได้ แต่โซเฟียรู้สึกได้ถึงพลังกดดันของลมปราณที่จีดาบคลั่งปล่อยออกมา มันไม่ใช่ลมปราณแบบของดีว่า เพราะแม้ลมปราณของดีว่าจะทรงพลัง มีรังสีคุกคามแต่ก็สามารถรู้สึกได้ถึงพลังบริสุทธิ์

ส่วนลมปราณที่แพ่พุ่งออกมาจากจีดาบคลั่งคล้ายไอปีศาจ มีรังสีคุกคามที่น่าอึดอัดชวนขนหัวลุก  จากนั้นร่างของจีดาบคลั่งก็ค่อยๆลุกขึ้น สายตาแดงกร่ำอย่างเห็นได้ชัด

โซเฟียที่ปราดแรกสบสายตาของจีดาบคลั่งภายใต้เกราะป้องกันนั้นผวาไปวูบหนึ่ง เธอไม่เคยรู้สึกกดดันจากการประลองอาวุธถึงขนาดนี้มาก่อน จากนั้นสายตาของจีดาบคลั่งก็กวาดมองไปยังซิลเวียร์ แต่เธอเพียงเอียงคอแล้วยิ้มกลับอย่างใสซื่อเท่านั้น

‘ แล้วเธอจะต้องชดใช้แม่สาวน้อย ’ แววตาที่คล้ายปีศาจบอกกับซิลเวียร์

ขณะที่โซเฟียกำลังรู้สึกถูกคุกคามเสียงแหลมเล็กก็เรียกสติให้เธอ

“ ไม่ต้องห่วงนะค่ะพี่โซ ต่อจากนี้หนูจะสู้ไปกับพี่เอง ” ซิลเวียร์โบกไม้โบกมือ แต่โซเฟียไม่สามารถหันหลังกลับไปมองได้ ต่อหน้าจีดาบคลั่งในสภาวะเช่นนี้ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถหันหลังให้ได้

‘ แกร๊กๆ ’

จีดาบคลั่งกระชับดาบทมิฬเสียงกระดูกนิ้วมือดังกร๊อกๆ

“ ชิ กะว่าจะเก็บลมปราณไว้ใช้ในรอบสุดท้ายแท้ๆ ” เสียงกล่าวนั้นเต็มไปด้วยความเคียดแค้นและเย็นชา “ แต่เธอบังอาจทำให้ชั้นโกรธถึงขีดสุดเสียแล้ว เตรียมตัวรับความทรมานอย่างถึงที่สุดได้เลย ”

พริบตานั้นแม้แต่ดีว่าก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลังลมปราณมหาศาล เป็นพลังลมปราณชนิดเดียวกับที่ทำให้เขากระเด็นมาแล้ว ทั้งรุนแรงและอำมหิต จะเรียกว่าเป็นลมปราณของมารร้ายก็คงจะไม่เกินจริงไป

จีดาบคลั่งตวัดดาบทมิฬครั้งหนึ่งพลังลมปราณที่แข็งกร้าวราวกับมารร้ายก็ปะทุขึ้น

‘ ชี่ !!! ’

มันพุ่งผ่านข้างหูของโซเฟียไป แม้นี่จะเป็นแค่เพียงการขู่ขวัญแต่ก็สามารถกดดันเธอได้อย่างยิ่ง เท้าของเธอก้าวถอยไปโดยที่เธอเองไม่รู้ตัว จากนั้นร่างกายรู้สึกแข็งทื่อไปหมด ไม่เคยรู้สึกกดดันขนาดนี้มาก่อน นี่หรือจะเป็นจุดจบของเธอจริงๆ

ทางด้านวาขณะนี้กำลังยันประจันหน้ากับวิสด้อมอยู่ การแข่งลูกแรกกำลังจะเริ่มขึ้นในไม่กี่อึดใจโดยวิสด้อมเป็นฝ่ายเสิร์ฟก่อน

“ ดีใจจริงๆที่คู่ต่อสู้เป็นนาย ” วิสด้อมดันแว่น “ มันคงจะเป็นชะตาลิขิต ”

วาเพียงยิ้มเล็กน้อย เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะโต้ตอบใดๆทั้งสิ้น วิสด้อมที่เห็นสีหน้าวาดูบึ้งตึงเลยแอบคิดไปเองว่าวาจงใจไม่คุยกับเขา อดหงุดหงิดขึ้นมาอีกไม่ได้

 หารู้ไม่ที่วาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะโต้ตอบ นั่นเป็นเพราะครอสกับสโนว์ที่กำลังจับจ้องเขาอยู่ มันทำให้เขารู้สึกอึดอัดเป็นอย่างยิ่ง

พอกรรมการประกาศให้เริ่มการแข่งได้วิสด้อมก็โยนลูกปิงปองขึ้นทันที แว่นสีฟ้ากระทบแสงไฟเป็นประกายวูบหนึ่ง และหากสังเกตดีๆที่ข้อมือของวิสด้อมไม่ได้มีเครื่องถ่วงน้ำหนักติดอยู่แล้ว ฝีมือของวิสด้อมเวลาที่ถอดเครื่องถ่วงน้ำหนักใครก็ทราบดีว่าร้ายกาจขนาดไหน แม้แต่ไลร่ายังยากที่จะต้านทานได้ นี่แสดงว่าวิสด้อมจงใจเอาจริงตั้งแต่เริ่มเกม แต่วาไม่ได้สนใจ เพ่งสมาธิจับจ้องไปยังลูกปิงปอง

ลูกปิงปองเพียงสัมผัสกับหน้าไม้ก็พุ่งออกอย่างรวดเร็ว เป็นลูกเสิร์ฟที่แฝงพลังสปินและความเร็วอย่างน่าตื่นตระหนก

แต่วาสงบนิ่งกระชับไม้ปิงปองที่มีรอยบุ๋มบริเวณนิ้วโป้งในท่าจับไม้จีบ จากนั้นอาศัยการตัดลูกแบบเบาๆแต่ได้มุมที่สุดส่งลูกเสิร์ฟอันรุนแรงของวิสด้อมกลับไป

‘ เป๊าะ ! ’

แต่ยังไม่ทันที่วาจะตั้งตัว ลูกปิงปองที่เขาเพิ่งจะโต้กลับไปก็พุ่งสวนกลับมาอย่างรวดเร็วชนิดที่เขาไม่เคยเจอมาก่อน ลูกปิงปองพุ่งใส่ด้านขวามือของเขาก่อนจะเด้งออกจากโต๊ะไป

‘ 1 – 0 บริงเกอร์ได้แต้ม ’

เสียงประกาศคะแนนตามมาด้วยเสียงเชียร์จากฝั่งบริงเกอร์ดังกึกก้อง ลูกตบอันเฉียบขาดของวิสด้อมปลุกบรรยากาศให้กองเชียร์ฝั่งตนกลับมาเต็มไปด้วยความร้อนแรงอีกครั้งหลังจากคิงสตันถูกโซลีนสยบจนเสียขวัญไป

“ โดนเข้าให้แล้วไงละ ” พรีสไซสีหน้าไม่สู้ดีนัก การตบของวิสด้อมเมื่อครู่นี้เป็นสัญญาณที่ไม่ค่อยดีเลยสำหรับการแข่งครั้งนี้ เพราะยังไม่ทันจะโต้กันถึงสามลูกเลยวาก็เสียแต้มเสียแล้ว แต่เรื่องนั้นก็ไม่อาจโทษวาได้เพราะคู่ต่อสู้ของเขาขึ้นชื่อว่า ดาบอัคคีทมิฬ ที่สามารถตบลูกได้อย่างร้ายกาจ แต่ถึงกระนั้นพรีสไซก็ไม่คิดว่าจะถูกเอาแต้มได้รวดเร็วถึงเพียงนี้

ความกดดันเริ่มคืบคลานเข้าหาวาทีละน้อย การตบเมื่อกี้รวดเร็วเกินไปจริงๆ แถมต่อให้ตั้งรับได้ก็ต้องถูกสวนกลับมาอีกแน่ วาพยายามบอกตัวเองให้ใจเย็นๆไว้ อย่างไรเสียคู่ต่อสู้ทุกคนก็ต้องมีจุดอ่อนอยู่บ้าง

“ เฮ้ อย่าพิ่งอึ้งสิพวก ”

วิสด้อมไม่รอช้าโยนลูกปิงปองขึ้นเสิร์ฟลูกต่อไป

วาขมวดคิ้ว คราวนี้เขาจะพยายามตั้งรับดูอีกที ลูกสปินความเร็วสูงพุ่งข้ามตาข่ายมา ก่อนจะสัมผัสกับพื้นโต๊ะและเพิ่มแรงกระเด้งเข้าหาเขา

‘ เป๊าะ ’

วาตวัดไม้ตัดลูกกลับไปได้อย่างสวยงาม ลูกตัดของวาร้ายกาจใช่เล่นมันพุ่งฉียดเหนือตาข่ายไปเพียงเล็กน้อย จากนั้นพอสัมผัสพื้นโต๊ะก็หมุนกระเด้งไปด้านซ้ายมือของวิสด้อม

แต่ทว่าวิสด้อมไม่ได้เกรงกลัวแม้แต่น้อยตั้งท่าเตรียมตบกลับท่าเดียว ลูกตัดของวารุนแรงในระดับหนึ่ง หากฝีมือไม่ถึงจริงๆ ไม่มีทางตบกลับมาได้เด็ดขาด

“ นี่สำหรับคิงสตันที่โดนเพื่อนนายเล่นงานเสียยับ ! ”

มิคาดวิสด้อมสามารถตบลูกกลับมาได้จริงๆ แถมลูกที่ตบกลับยังรุนแรงจนน่ากลัว ขนาดที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นการตบมาจากลูกตัดความแรงสูงได้  

แต่ถึงกระนั้นวาก็สามารถตั้งรับไว้ได้อย่างเหลือเชื่อ

“ ไนซ์ช็อต ” มิวส่งเสียงเชียร์

“ มีแค่นี้เรอะ ” วิสด้อมง้างแขน พริ้วตัวตวัดไม้ตบลูกกลับ ส่งลูกตบที่รุนแรงไม่แพ้โซลีนใส่วาอีกครั้ง

“ ไม่ยอมง่ายๆหรอกน่า ” วาผลิกไม้ตั้งรับลูกตบของวิสด้อมได้อย่างเฉียดฉิว

ทว่าลูกตบของวิสด้อมรุนแรงเกินไป ผลของมันทำให้ลูกที่ส่งกลับไปเป็นเพียงแค่ลูกธรรมดาเท่านั้น

‘ ปัก ! ’

ลูกตบทรงพลังสวนกลับมาทางด้านขวามือของวาอย่างไร้ความปราณี มันรวดเร็วเกินไป แถมยังโจมตีมาใส่ด้านที่เขาไม่ค่อยถนัดเสียด้วย

‘ 2 – 0 บริงเกอร์ได้แต้ม ! ’

‘ มันต้องมีบ้างสิ ลูกที่ตีแล้วไม่มีวันถูกตบกลับมาได้ ’ วาตั้งสติ ความตื่นเต้นกำลังทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

‘ 3 – 0 บริงเกอร์ได้แต้ม ! ’

ลูกนี้แม้วาจะพยายามตั้งรับ หรือใช้ลูกตัดไปอย่างไรแต่ก็ถูกวิสด้อมตบกลับมาได้อย่างเหลือเชื่อ  

การตีแต่ละลูกโต้กันไม่ถึงหกลูกก็รู้ผลแล้ว วิสด้อมแข็งแกร่งจริงๆ

‘ 5 -0 บริงเกอร์ได้แต้ม เปลี่ยนเสิร์ฟ ! ’

จนถึงตอนนี้วายังไม่สามารถกดดันหรือทำแต้มวิสด้อมได้เลย มิวและกองเชียร์ฝั่งวาเริ่มเงียบเสียงลง เสียงเชียร์ทางฝั่งบริงเกอร์กลับมากึกก้องทั่วห้องแทน

“ ช่างน่าหงุดหงิดเสียจริงๆ ถ้าเป็นโซลีนลงแทนคงจะไม่ย่อยยับขนาดนี้หรอก ” มุซาชิไม่สบอารมณ์

“ อืม ชั้นก็ไม่เข้าใจการวางตัวของฝั่งนั้นเท่าไหร่ คงจะมีความจำเป็น  ” เอจิสเสริม “ แต่ถึงอย่างนั้นผลการแข่งครั้งนี้ก็พอจะรู้ผลแล้วละ ระดับมันต่างกันเกินไปจริงๆ ขนาดโล่น้ำแข็งแห่งแสงยังตั้งรับไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับผู้เล่นระดับแค่นั้น ”

“ ฮ่าๆ กระจอกจริงๆ ” สองผู้คุมกฏโรงเรียนเอสมอนเต้กุมท้องหัวเราะพร้อมกันราวกับนัดแนะ

‘ วา……’ สโนว์สีหน้าไม่ค่อยดีนัก

ครอสที่นั่งข้างๆสังเกตเห็นอดหงุดหงิดขึ้นมาไม่ได้

ความมั่นใจของวาเริ่มถูกทำลายลงทีละน้อย ในตอนแรกเขาคิดจะแก้แค้นให้กับลมดำและไลร่า แต่พอถึงตาตัวเองกลับต้องเสียท่าถึงเพียงนี้ รู้สึกเจ็บใจอย่างบอกไม่ถูก

“ อย่าทำให้ชั้นผิดหวังสิ เนี่ยหรอคนที่เอาชนะซิลเวอร์มาได้ ความสามารถแบบตอนนั้นหายไปไหนหมด ” วิสด้อมส่งลูกให้วา  “ หรือว่าชั้นจะประเมินความสามารถนายสูงเกินไป ”

วาไม่ตอบคำรับลูกจากวิสด้อมมา สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เด้งลูกปิงปองกับโต๊ะสองครั้ง จากนั้นโยนลูกปิงปองขึ้นฟ้า ลูกปิงปองพอตกลงมาได้ระดับวาก็ตวัดไม้เสิร์ฟลูกออกอย่างรวดเร็ว

‘ ลูกวาร์ป ! ’

พริบตานั้นลูกปิงปองพุ่งตรงอย่างรวดเร็วเป็นเส้นทแยงมุมไปยังฝั่งซ้ายมือของวิสด้อม การเป็นเสิร์ฟที่รวดเร็วจนน่าขนลุก

‘ 1 – 5 อับดุลอินเตอร์ ! ’

วิสด้อมยังไม่ทันจะตั้งไม้ลูกปิงปองก็เด้งผ่านตัวเขาไปเสียแล้ว อดเอ่ยชมไม่ได้

“ ลูกเสิร์ฟที่รวดเร็วนัก ”

ลูกต่อไปวาต้องเสิร์ฟจากด้านซ้าย เขาผลิกไม้เป็นอีกรูปแบบหนึ่งจากนั้นตวัดออก

ความเร็วของลูกช้ากว่าลูกวาร์ปเพียงเล็กน้อย แต่ในความเร็วนั้นแฝงพลังสปินมหาศาลอยู่วูบหนึ่ง  พอลูกสัมผัสกับพื้นโต๊ะก็หมุนเปลี่ยนทิศไปชั่วพริบตาราวกับเล่นกล ทำให้วิสด้อมที่เตรียมตบอยู่เสียจังหวะไปเพราะไม่เคยเจอลูกเสิร์ฟแบบนี้มาก่อน

‘ 2 – 5 อับดุลอินเตอร์ ! ’

“ ยังร้ายกาจเหมือนเดิมนะ ลูกเสิร์ฟของนายเนี่ย ” ลมดำยิ้ม หนึ่งในความสามารถอันน่ากลัวของวาก็คือการเสิร์ฟลูกนั่นเอง

ลูกต่อไปวาตวัดไม้เฉียงจากขวาไปซ้ายส่งลูกตัดที่รวดเร็วและรุนแรงออก ลูกปิงปองพอสัมผัสโต๊ะฝั่งเขาก็หมุนคว้างข้ามตาข่ายอย่างไร้ทิศทางกลางอากาศยากแก่การคาดเดาตำแหน่ง

แต่วิสด้อมก็ร้ายกาจใช่เล่นสามารถคาดเดาตำแหน่งที่ตกได้ถูก พอลูกปิงปองสัมผัสโต๊ะก็ตวัดไม้ตบออกทันที แต่ทว่าไม้ปิงปองกลับตีถูกความว่างเปล่า เพราะพริบตาก่อนที่ลูกจะกระทบถูกไม้ของเขานั้น มันหมุนหักศอกไปอีกด้านหนึ่งแทนสร้างความงุนงงให้แก่วิสด้อมเป็นอย่างยิ่ง

‘ 3 – 5 อับดุลอินเตอร์ ! ’

สโนว์เบิกตากว้างยิ้มมุมปากเล็กน้อย ส่วนครอสทำเป็นไม่เห็น

เสียงเชียร์จากฝั่งวาเริ่มกลับมาดังอีกครั้ง นั่นทำให้วาเริ่มยิ้มขึ้นมาได้บ้าง แต่เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นหากวิสด้อมสามารถรับลูกเสิร์ฟของเขาได้ เขาเพียงแต่ภาวนาให้สามารถทำแต้มจากการเสิร์ฟได้เรื่อยๆก็ยังดี

โซลีนก็หวังเช่นนั้น โอกาสที่วาจะทำแต้มได้ง่ายที่สุดก็คือการใช้ลูกเสิร์ฟเท่านั้น

ลูกต่อไปวาผลิกข้อมือ ตวัดไม้เฉียงจากซ้ายไปขวา คราวนี้ลูกที่ส่งออกไปเป็นลูกตัดที่เด้งสูงจนน่ากลัวว่าจะเด้งออกนอกโต๊ะ แต่พลังในการตัดรุนแรงที่สุดในบรรดาลูกเสิร์ฟทั้งหมด

“ ลูกอะไรของมันเนี่ย ” วิสด้อมตะลึง ลูกปิงปองพอสัมผัสพื้นโต๊ะฝั่งวาครั้งหนึ่งก็หมุนคว้างอย่างน่ากลัว พอสัมผัสกับโต๊ะฝั่งเขาก็หมุนขึ้นสูงยากที่จะควบคุมทิศทางได้

แต่วิสด้อมไม่ยอมพลาดโอกาสนี้เด็ดขาด ลูกเสิร์ฟครั้งนี้แม้จะมีพลังการหมุนที่น่ากลัว แต่อย่างไรเสียก็ยังเปิดโอกาสให้เขาตบออกไปได้ และเขาก็มั่นใจว่าไม่มีลูกตบลูกไหนที่เขาจะทำให้ลงโต๊ะไม่ได้

‘ ปัก ! ’

‘ บ้าน่า ’ วาตะลึงเมื่อลูกเสิร์ฟที่ใครก็ยากจะรับได้ถูกตบมาอย่างดื้อๆ

‘ 3 -6 บริงเกอร์ได้แต้ม ! ’

ความกดดันเพิ่มขึ้นมาทันที เขาเหลือโอกาสในการเสิร์ฟอีกครั้ง วาคิดอยู่ครู่หนึ่งก็โยนลูกขึ้นฟ้า เขาตัดสินใจใช้ลูกที่เขามั่นใจที่สุดนั่นก็คือ การเสิร์ฟแบบตรงไปตรงมาแต่รวดเร็วที่สุด

‘ ลูกวาร์ป ! ’

พริบตานั้นลูกที่รวดเร็วที่สุดในบรรดาลูกเสิร์ฟทั้งหมดก็ถูกส่งออกไป แต่คราวนี้วิสด้อมตั้งสมาธิเต็มที่เปลี่ยนหน้าไม้เป็นแบล็คแฮนด์ตั้งรับไว้ได้อย่างหวุดหวิด

วาไม่แปลกใจที่วิสด้อมรับลูกได้ เพียงแต่เสียดายเล็กน้อย เขาตวัดไม้ส่งลูกตัดกลับไปอย่างรวดเร็ว

‘ ทำไมไม่ยอมตบกลับมานะ ’ วิสด้อมเอะใจ ‘ ลูกแบบนี้เร็วก็จริงแต่ทำอะไรชั้นไม่ได้หรอกนะ ’

และแล้ววิสด้อมก็ตบกลับทันที เปลี่ยนให้วาที่เป็นฝ่ายได้เปรียบจากลูกเสิร์ฟอันรุนแรงต้องกลับมาตั้งรับอีกครั้ง ลูกตบของวิสด้อมรวดเร็วรุนแรงก็จริง แต่หากดูจังหวะดีๆก็สามารถตบสวนกลับมาได้ไม่ยากนัก เพราะต้องเสียการควบคุมไปจากการตีลูกตัดของวาอยู่

แต่วาก็ไม่ได้ตบกลับ เขาตั้งหน้าไม้ตั้งรับ ลูกตบก็ถูกส่งกลับไปอย่างน่าหวาดเสียว

‘ ปัก ! ’

ดาบอัคคีทมิฬสำแดชฤทธิ์อีกครั้ง ลูกตบอันทรงพลังสวนกลับมาทำแต้มมำลายเกมเสิร์ฟของวาไปอย่างหมดรูป

‘ 3 – 7 บริงเกอร์ได้เสิร์ฟ ! ’

“ ก็ไม่เห็นจะเท่าไหร่นิ คงจะมีดีแค่นี้ละนะ ” ครอสยิ้มมุมปากหันไปกล่าวกับสโนว์ รู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก

“ ฉายาปีศาจเนี่ยสงสัยจะเป็นแค่ชื่อเอาไว้หลอกคนจริงๆ ” หนึ่งในสองผู้คุมกฏผิวดำหัวเราะ

“ อดเลย อดเลย ”ผู้คุมกฏผิวขาวส่ายหน้าพึมพำ “ ว่าจะทุบเจ้าโซลีนกับพรีสไซเสียหน่อย อดเลย อดเลย ”

สโนว์นั่งนิ่ง ถ้าเลือกได้เธอไม่อยากจะดูการแข่งอีกแล้ว มันบีบคั้นหัวใจเธออย่างบอกไม่ถูก

วาพยายามตั้งสมาธิ ที่เขาไม่สามารถโต้ลูกกลับไปได้ไม่ใช่ผลจากการแข่งกับเกก้าดีนมา ร่างกายของเขายังสามารถเล่นได้ไหว แต่เป็นเพราะฝีมือของวิสด้อมต่างหากที่กดดันเขา ตั้งแต่แข่งมาเขาไม่เคยเจอใครที่ตบลูกได้บ้าคลั่งขนาดนี้มาก่อน

ขณะส่งลูกให้กับวิสด้อม วาบังเอิญเห็นสายตาของครอสที่มองมายังตนพอดี นั่นยิ่งสร้างความกดดันให้แก่เขาเข้าไปอีก สายตานั่นกำลังเหยีดหยาม และท้าทายเขา

วิสด้อมเห็นสีหน้าวาแปลกๆ จึงมองตามและก็เข้าใจทันที

“ เฮ้ ใจเย็นๆนะเพื่อน การแข่งในวันนี้ถึงนายจะแพ้แต่ชั้นขอสัญญาว่าชั้นจะเป็นคนโค่นเจ้าหมอนั่นให้เอง ” วิสด้อมกล่าวอย่างเห็นใจ แต่หารู้ไม่ว่าคำพูดของตัวเองมันช่างยั่วโมโหคนนัก เพียงแต่วาเข้าใจสิ่งที่วิสด้อมต้องการจะสื่อเลยไม่ถือโกรธ

วิธีการพูดของวิสด้อมออกจะโผงผางไปหน่อย จึงไม่ค่อยจะมีคนเข้าใจนัก แต่หากคิดให้ดีในทุกคำพูดล้วนออกมาจากใจจริง

“ ขอบใจนะ ” วายิ้ม นี่เป็นครั้งแรกที่เขายิ้มตั้งแต่เริ่มแข่ง “ แต่สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารสิ แล้วอีกอย่างหนึ่ง ถ้าไม่ได้จัดการเจ้าหมอนั่นด้วยตัวเองคงรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูกเลยละ ”

วาละสายตาจากครอสมาจับจ้องวิสด้อม แววตาดูมุ่งมั่นขึ้นมา

“ ฮ่าๆ ต้องให้ได้อย่างนี้สิ ชั้นอยากจะแข่งกับนายให้สนุกกว่านี้ นายเป็นคนแรกที่ชั้นยอมถอดเครื่องถ่วงน้ำหนักตั้งแต่เริ่มเกมเชียวนะ ”

“ เสิร์ฟมาเลย ” วากล่าว เขาไม่มั่นใจว่าจะชนะวิสด้อมเลยแม้แต่น้อย ถึงอย่างนั้นก็ต้องพยายามให้ถึงที่สุดเพื่อแก้แค้นให้ลมดำกับไลร่าด้วย แต่หัวใจของเขากำลังเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะเพราะความมกดดัน ตื่นเต้นและเจ็บใจระคนกันไป

ลูกเสิร์ฟของวิสด้อมเป็นลูกสปินที่รุนแรงและรวดเร็ว แต่ค่อนข้างตายตัว วาจับทางได้ตั้งแต่สองลูกแรกแล้วจึงไม่ใช่ปัญหา เพียงแต่ปัญหาคือการตบที่ไร้ที่ติของวิสด้อมต่างหาก

งานนี้วิสด้อมกระหน่ำตบใส่วาไม่ยั้ง ส่วนวาทำได้แค่ตั้งรับเท่านั้น แต่เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อตั้งรับแบบไลร่าดังนั้นแม้จะตั้งสมาธิมากเพียงใดก็ตามก็ไม่สามารถตั้งรับลูกตบของวิสด้อมได้ทำให้ต้องเสียแต้มไปในที่สุด

จนกระทั่งกรรมการขานคะแนนอีกครั้งหนึ่ง ผลของการแข่งก็เริ่มปรากฎชัด

‘ 3- 9 บริงเกอร์ ! ’

“ พยายามได้ดี ” วิสด้อมชมในแต่ใจลึกๆอดผิดหวังไม่ได้ เขาคิดว่าวาจะเก่งกว่านี้เสียอีก แต่พอเอาเข้าจริงๆก็ไม่ต่างอะไรกับผู้เล่นทั่วๆไปที่มีแค่ลูกเสิร์ฟที่พอจะสร้างความประหลาดใจได้บ้าง หรือว่าการแข่งกับซิลเวอร์จะเป็นแค่ภาพลวงตา

‘ ขอโทษนะพรีสไซ โซลีน ’

วาก้มหน้าถอดใจรู้แล้วว่าเขาไม่อาจเอาชนะวิสด้อมได้ แต่สิ่งที่ทำให้เขาเสียใจที่สุดคือ เขาไม่สามารถเข้ารอบไปแข่งกับครอสได้

“ เฮ้อ แบบนี้คงจะรอดยากแล้วละ ” พรีสไซถอนใจหากเปรียบฝีมือระหว่างวิสด้อมกับซิลเวอร์แล้วแม้เทคนิคของซิลเวอร์จะร้ายกาจแต่ฝีมือในการตบลูกของวิสด้อมร้ายกาจยิ่งกว่า เรียกได้ว่าเป็นการปิดประตูชนะของวาได้อย่างสมบูรณ์แบบ เพราะต่อให้วาได้เสิร์ฟอีกครั้งก็คงไม่สามารถทำแต้มได้พอที่จะไปถึงดิวเกมได้

แผนสำรองของพรีสไซในตอนแรกคือ หากมีเหตุจำเป็นให้วาต้องเจอกับวิสด้อมจริงๆ ก็กะจะให้วาใช้แต่ลูกเสิร์ฟในการเอาชนะเกม ยิ่งเป็นเกมแบบสิบเอ็ดลูกยิ่งพอมีสิทธิ์แต่เอาเข้าจริงๆกลับไม่เป็นอย่างที่คาดไว้

ทางโซลีนก็ได้แต่นั่งเงียบกริบไม่มีความเห็นใดๆทั้งสิ้น ราวกับยอมรับความผ่ายแพ้แล้ว

“ สู้ๆพี่วา ” ระรินร้องเชียร์ แม้จะทำให้รู้สึกดี แต่ก็ไม่อาจทำลายความกดดันของวาลงไปได้ จนกระทั่งเสียงหวานนุ่มเสียงหนึ่งกล่าวขึ้น

“ อย่ายอมแพ้ง่ายๆแบบนี้สิ ”

หันหลังไปก็พบว่าเป็นหญิงสาวในชุดเสื้อคลุมสีน้ำเงิน ผมขาวสวยสไวกำลังยิ้มให้กับเขาอยู่ โล่น้ำแข็งแห่งแสงไลร่านั่นเอง เธอมายืนอยู่ด้านหลังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ

วารู้สึกใจชื่นขึ้นมา ไลร่ามาเชียร์เขาจริงๆ แต่ก็อดเสียใจอีกไม่ได้ที่ไม่สามารถเอาชนะวิสด้อมได้อย่างที่เขาเคยสัญญาไว้

“ พร้อมรึยัง ” วิสด้อมถามเพราะเห็นวาดูเหม่อลอย

วาพยักหน้าไม่มีความมั่นใจเลยแม้แต่น้อย  แต่ขณะที่วิสด้อมจะเสิร์ฟลูก เสียงแหลมเล็กก็ดังขึ้น ทำให้วิสด้อมต้องชะงักไปอีกครั้ง

“  มีแค่นี้เองหรอวา ” เสียงดังจากเบื้องหลังของวา ทำให้เขาชาวูบไปทั่วทั้งร่าง เสียงนั่นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสโนว์ วาไม่กล้าหันหลังไปมอง  ความรู้สึกบางอย่างกำลังปะทุขึ้นมาในตัวเขาเพราะคำพูดของเธอ

“ แล้วแบบนี้จะไปสู้กับครอสได้ยังไง ”

วากำไม้มือสั่นระริก  

‘ หยุดทีได้ไหม เราไม่อยากได้ยินคำพูดของเธออีกแล้ว ! ’

แต่คำพูดไม่สามารถเปล่งออกจากปากได้

“ เธอก็เป็นแบบนี้ตลอด ไม่เคยคิดจะสู้ ทั้งๆที่ถ้าคิดจะสู้ขึ้นมาจริงๆก็สู้เขาได้ไม่ใช่หรอยังไง ”  เสียงของสโนว์สั่น คำพูดช่างแทงใจดำเขาเสียจริงๆ

‘ ไม่ใช่ไม่คิดจะสู้ แต่สู้ไม่ได้ต่างหาก ! ’

วาหันขวับไปมองด้วยความโกรธ แต่ภาพที่เบื้องหน้าก็หยุดโลกของเขาไป ข้างสองตาของสโนว์มีน้ำตาคลอ สายตาที่จ้องมายังวายากที่บรรยายความรู้สึกได้

สโนว์ถึงกับวิ่งลงมาเพื่อกล่าวคำพูดพวกนี้กับเขาอย่างนั้นหรือ แล้วเพื่ออะไรกัน ?

วาไม่สามารถทนมองได้อีก รีบหันหน้ากลับ

“ เสิร์ฟมาเลย ”  วากล่าวเสียงแข็ง ท่าทางผิดไปอย่างเห็นได้ชัด ความรู้สึกหลายอย่างคล้ายรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ทั้งความกดดัน ความเสียใจมันได้บีบคั้นเขาจนถึงขีดสุดแล้ว

“ พี่โซ พี่โซ ” ซิลเวียร์เห็นโซเฟียยืนนิ่งไม่ยอมตั้งท่าใดใดทั้งสิ้น จึงรีบร้องตะโกน

โซเฟียพอได้สติก็รีบประมวลสถานการณ์ทันที เธอไม่เคยเจอคู่ต่อสู้ที่สร้างความกดดันถึงขนาดทำให้ร่างกายขยับไม่ได้มาก่อน

รังสีฆ่าฟันแผ่พุ่งออกมาเรื่อยๆ คล้ายเปลี่ยนให้บริเวณรอบๆเวทีเต็มไปด้วยวิญญาณของมารร้าย

“ คะ คุณโคทาโร่ครับ นะนั่นมัน ! ” มาซาซึมุกล่าวตะกุกตะกัก

“ พลังอสูรของเจ้านั่นรุนแรงมาก รีบประสานอินต้านไว้เร็วเข้ามาซาซึมุ ” โคทาโร่กำชับ “ ไม่ผิดแน่ เจ้านั่นคือ มารร้ายโนบุนากะคืนชีพมาเพื่อล้างแค้นเหล่านินจาให้หมดสิ้นอย่างแน่นอน ”

“ เธอรีบย้ายที่เถอะเราไม่ไหวแล้ว ” หญิงสาวที่นั่งข้างนินจาทั้งสองดึงเสื้อเพื่อนสาวด้วยความกลัว แต่เพื่อนของเธอกลับชี้ไปยังเวที

ทันใดนั้นหญิงสาวเงียบกริบ สิ่งที่สองนินจาพูดแม้จะดูเลอะเทอะแต่หาได่เกินความจริงไม่

“ หลังจากที่ผ่ายแพ้ให้แก่ดีว่าในครั้งนั้นชั้นก็ได้ทำการฝึกฝนตัวเองอย่างหนักจนในที่สุดก็บรรลุถึงระดับอสูรแล้ว !!! ”

ระดับอสูรในที่นี้คือ ระดับที่เหนือว่าดาบมารคลั่ง ซึ่งเป็นระดับสูงสุดของนักดาบในสายเดียวกันกับจีดาบคลั่ง ผู้ที่ฝึกถึงระดับนี้กล่าวได้ว่า สามารถตัดขาดซึ่งความรู้สึกของตน ผนึกวิญญาณรวมเป็นหนึ่งเดียวกับดาบด้วยจิตใจอันเกรี้ยวกราดและเต็มไปด้วยความเคียดแค้น เพลงดาบและกระบวนท่าที่ใช้จึงล้วนอำมหิตและดุดันถึงขั้นสุดยอด แต่ทั้งนี้ต้องมีพลังลมปราณด้วยถึงจะฝึกถึงขั้นนี้ได้ ลมปราณที่เปล่งออกมาก็จะเต็มไปด้วยความกดดันและอึดอัด

“ แต่คู่ต่อสู้กลับเป็นเธอเสียนี่ ช่างผิดหวังเสียจริง ”

จีดาบคลั่งโน้มตัวไปด้านหน้า มือข้างขวาที่ถือดาบทมิฬง้างไปข้างหลัง ตั้งท่าประหลาด แต่ดูน่ากลัวพิลึก แม้โซเฟียจะไม่ใช่ผู้ที่มีประสาทสัมผัสดีนัก แต่รังสีฆ่าฟันอันรุนแรงก็สั่งให้เธอรีบตั้งท่าป้องกันตัวโดยด่วน

“ ตายซะ ”

‘ ฟึบ ! ’

ขาดคำ ดาบทมิฬที่หนักอึ้งก็พุ่งแทงเข้าหาโซเฟียอย่างรวดเร็วจนน่าตื่นตระหนก

‘ ปัก ! ’

ดาบนี้ทั้งรวดเร็ว และรุนแรงเกินไป แม้แต่ซิลเวียร์ก็ไม่สามารถบอกทางป้องกันได้ทัน ดังนั้นแทงถูกท้องของโซเฟียอย่างจัง พาร่างเธอกระเด็นถอยไป

โซเฟียรู้สึกจุกท้องจนไม่สามารถหายใจได้ คงเป็นเพราะพลังลมปราณที่ถ่ายทอดทุละตัวเกราะมา ซึ่งความจริงไม่ต้องถูกลมปราณกระแทก แค่โดนดาบทมิฬแทงใส่ก็เจ็บปวดแล้ว ความเจ็บปวดที่โซเฟียได้รับจึงหนักกว่าตอนที่ดีว่าเจอกระบวนท่าดาบมารคลั่งฟันใส่เสียอีก

เท่านั้นยังไม่พอขณะที่ร่างของเธอกำลังเซถอย จีดาบคลั่งก็หมุนตัวกลับหลังฟาดดาบที่สองตามติดใส่สีข้างเธอเต็มๆ เป็นกระบวนท่าต่อเนื่องที่ดุดัน อำมหิตจนน่าขนลุก จากนั้นมือซ้ายคว้าหมับใส่ต้นคอของโซเฟีย กลับใช้ออกด้วยปราณกระบี่สายที่สิบเอ็ดดูดดาว สร้างความตื่นตระหนกให้แก่ดีว่าเป็นอย่างยิ่ง

‘ เป็นไปไม่ได้ ผู้ที่ไม่ได้ฝึกลมปราณมาสามารถข้ามขั้นได้ถึงขนาดนี้ได้ยังไง ’

โซเฟียแม้จะถูกฟันใส่สองดาบสร้างความเจ็บปวดจนแทบจะสิ้นสติ แต่ก็กัดฟันอดทนไว้ มิคาดขณะกำลังจะถลันตัวหลบก็รู้สึกเหมือนมีพลังบางอย่างดูดให้ต้นคอถูกคว้าจับเอาไว้ได้

ร่างของเธอถูกยกขึ้นช้าๆ ความจริงไม่ต้องอาศัยพลังลมปราณจีดาบคลั่งก็มีแรงมากพอที่จะยกตัวโซเฟียแล้ว ยิ่งใช้ออกด้วยพลังลมปราณร่างของโซเฟียยิ่งไม่มีหนทางดิ้นหลุด

“ ฮ่าๆๆๆ ” เสียงหัวเราะราวกับมารร้าย “ อะไรกันชั้นยังไม่ได้สนุกเลยนะ ”

จีดาบคลั่งหันไปมองหน้าซิลเวียร์ยิ้มอย่างชั่วร้าย

“ ไหนบอกหนทางรอดของแม่สาวคนนี้มาหน่อยสิ ”

“ ปล่อยพี่โซเดี๋ยวนี้นะ ” ซิลเวียร์ร้องด้วยความโกรธ แต่นั่นยิ่งเพิ่มความสะใจให้แก่จีดาบคลั่ง

ขณะคิดว่าจะเสือกแทงดาบเพื่อปลิดพลังชีวิตของโซเฟียเลยดีไหมก็เปลี่ยนใจโยนร่างของโซเฟียลงกระแทกพื้น จากนั้นโคจรลมปราณอสูรขึ้น

การโจมตีต่อเนื่องเมื่อสักครู่ทำให้พลังชีวิตของเธอลดลงไป 1,500 หน่วย

‘ แค่ก แค่ก ’

โซเฟียไอไม่หยุด รู้สึกจุกและเจ็บปวดแทบไม่อาจทนทานได้ นอนคดตัวอย่างน่าสงสาร

“ แก ” ซิลเวียร์โกรธจนหน้าแดง แต่ทราบว่าหากวิ่งขึ้นไปช่วยในตอนนี้โซเฟียจะถูกปรับแพ้ทันที และเธอก็จะหมดสิทธิ์ในการแข่งด้วย

อีกทั้งนี่เป็นการประลองการประทบกระทั่งก็ต้องมีบ้าง เพียงแต่จีดาบคลั่งออกจะลงมืออย่างอำมหิตเกินไป ผู้คนต่างเริ่มพากันส่งเสียงประณาม แต่จีดาบคลั่งก็หาได้สนใจไม่

“ เป็นอะไรไป รีบลุกขึ้นมาเร็วเข้าสิ ”

ผู้ที่โดนโจมตีไปขนาดนั้นอย่าว่าแต่ผู้หญิงเลย ต่อให้เป็นผู้ชายก็ยากที่จะลุกขึ้นสู้ได้ทันที มิคาดโซเฟียค่อยๆยันตัวขึ้นสมศักดิ์ศรีแห่งอัศวินจริงๆ

เธอหอบหายใจถี่ พยายามสลัดความเจ็บปวดทิ้งไป

“ คุณโซเฟียถ้าไม่ไหวก็ประกาศยอมแพ้เลยนะครับ ” ดีว่าตะโกนบอก แต่โซเฟียยื่นมือปราม

เธอหลับตาเงยหน้าขึ้น สูดหายใจเข้าครั้งหนึ่งก็กลับมายืนตัวตรงได้อีกครั้ง นับว่าเหนือคาดแก่ทุกผู้คนจริงๆ

“ ในเมื่อนายยังใช้ลมปราณได้โดยไม่คำนึงถึงการแข่งรอบสุดท้าย งั้นเราก็คงต้องลองใช้เจ้านี่มั่งแล้ว ”

จากนั้นติดวัตถุทรงกลมบางอย่างเข้ากับด้ามดาบของเธอ

‘ แกร๊ก ! ’

 พร้อมวาดดาบเพลิงอัคคีไปกับพื้น แม้จะดูอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัด แต่ยังคงความทรนงเอาไว้

‘ ฟึ่บ ’

เพลิงอัคคีกลับมาโชติช่วงอีกครั้ง

“ ชิ ของเล่นพรรณนั้น ” จีดาบคลั่งรวบรวมลมปราณตวัดดาบทมิฬใช้ออกด้วยดาบสุญญากาศที่เหมือนกับกระบี่สุญญากาศของดีว่า แต่ดุดันยิ่งกว่า

“ จงดับไปซะ !!! ”

สุญญากาศรุนแรงพุ่งเข้าใส่โซเฟีย

ทันใดนั้นเธอลืมตาขึ้น ตวัดดาบเพลิงอัคคีฟันสุญญากาศที่ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าได้

‘ ฟู่ ’

เสียงสุญญากาศอันรุนแรงถูกฟันผ่าออกเป็นสองซีก พุ่งผ่านร่างของเธอไปโดยที่ไม่สามารถทำร้ายเธอได้

“ ชิ เป็นไปได้ยังไงกัน ” จีดาบคลั่งประหลาดใจที่ลมปราณของตนไม่สามารถดับเพลิงอัคคีบนดาบของเธอได้ ทั้งยังถูกฟันทลายลงอย่างง่ายดาย

‘ ฟู่ !!! ’

เสียงเพลิงอัคคีบนดาบของโซเฟียเร่งเร้ารุนแรง

‘ เพลิงอัคคีศักดิ์สิทธิ์อันเป็นนิรันดร์เอ๋ย จงโชติช่วงขึ้น ณ บัดนี้ !!! ’

‘ Eternal Blaze ! ’

พริบตานั้นดาบเพลิงอัคคีลุกโชติช่วงกว่าเดิมถึงเท่าตัว ทำให้ขนาดของดาบดูใหญ่ขึ้นอย่างน่าเกรงขาม

ความจริงเธอได้เคยลองฝึกใช้อยู่บ้าง แต่ผลก็คือพอใช้ไปสักระยะหนึ่งเธอก็ไม่สามารถควบคุมไฟได้ ถึงกับลุกลามถูกมือของเธอ ยังดีที่ตอนนั้นเธอใส่ถุงมือเอาไว้  เมื่อคืนเธอกะจะฝึกเพิ่มอีกสักหน่อยถึงกล้านำมาใช้จริง แต่บังเอิญพบวามีเรื่องกับครอสเสียก่อนจึงไม่ได้ฝึก เธอจึงคิดว่ายังไม่พร้อมที่จะนำมาใช้ แต่ด้วยสถานการณ์ที่บีบบังคับเธอจึงต้องลองดูสักตั้ง

จีดาบคลั่งที่กลายเป็นอสูรร้ายในตอนนี้ฉีกชั่วร้ายยิ้ม หล่อหลอมจิตรวบมเป็นหนึ่งเดียวกับดาบ เร่งพลังลมปราณถึงขีดสุด แผ่รังสีฆ่าฟันคุกคามจนน่าตื่นตระหนก คิดจัดการอัศวินเพลิงที่ลุกขึ้นมาได้อีกครั้งให้สิ้นในคราเดียว

‘ ระวังนะครับอุปกรณ์นี้ใช้ได้เพียงแค่หกสิบวิ และช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่คุณควบคุมได้ในตอนนี้คือสี่สิบวิเท่านั้น ’

โซเฟียหวนนึกถึงคำเตือนของซาซาไร วาดดาบตั้งท่าเผชิญหน้ากับจีดาบคลั่ง ตอนนี้มีเพียงดาบเพลิงอัคคีที่ลุกโชติช่วงกว่าเดิมเท่านั้นที่พอจะต่อกรกับอสูรร้ายได้ เพียงแต่เวลาของเธอช่างแสนจำกัดเหลือเกิน

___________________________________________