ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : การติดต่อจากผู้พิทักษ์ 100%
สึนะเก็บมันขึ้นมาโดยที่เขาไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของ แต่ถึงอย่างนั้นแล้วเด็กหนุ่มก็ไม่ได้ใส่ใจ เขาเพียงแค่คิดว่าเขาแค่เก็บมันมาเท่านั้น ใครจะรู้ล่ะว่ามันจะมีการติดต่อมาจากสถานที่อันแสนไกล แล้วคนที่ติดต่อมานั้นเขาไม่รู้จักเลยแม้แต่คนเดียว
“คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง..”
“นี่เขาเก็บไปงั้นเหรอเนี่ย...”อารินมีสีหน้าเป็นกังวลเมื่อได้เห็นภาพนั้น “วันนี้จะมีการติดต่อจากพวกเขารึเปล่านะ...”
สึนะกลับมาที่ห้องเรียนราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น และใช้ชีวิตตามปกติจนกระทั่งเวลาพักกลางวันได้มาถึง ระหว่างที่กำลังจะไปทานข้าวกับสองผู้พิทักษ์และบอสชิม่อนแฟมิลี่ ณขณะนั้นไม่มีใครอยู่ในห้องเรียนเลย เสียงสัญญาณประหลาดก็ดังขึ้นจากกระเป๋าเสื้อ
ติ๊ดๆๆๆๆๆ
“นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย!เสียงนั้นสร้างความตกใจให้สึนะไม่น้อยเลยทีเดียว เด็กหนุ่มหันไปมาซ้ายขวาอย่างระแวดระวัง ก่อนที่จะควานหาสร้อยเจ้าปัญหาออกมาจากกระเป๋าเสื้อนอก อัญมณีสีฟ้าเปล่งแสงออกมาพร้อมเสียงสัญญาณ ทำเอาบอสรุ่นสิบทำอะไรไม่ถูก
มันดังอยู่สักพักก่อนที่จะหยุดไป เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกแต่ว่าไม่ทันจะได้สบถความในใจ สร้อยเจ้ากรรมก็ส่งเสียงอีกครา คราวนี้ด้วยความตกใจทำให้มือไปโดนจุดที่เป็นตัวรับสาย วินาทีต่อมา เสียงจากปลายทางก็ดังขึ้น น้ำเสียงนั่นดูจะหงุดหงิดไม่น้อยเลย
{ยัยบ้าอาริน! เธอไม่ติดต่อมาเลยนะ!}
(ใจเย็นๆน่าตาบ้า! อารินอาจจะยุ่งอยู่ก็ได้นะยะ!)
‘คุณอารินครับ คุณอาริน!’
สึนะไม่รู้เลยว่าเขากำลังพูดคุยกับใคร แล้วคนพวกนั้นเป็นใครมาจากไหน เขารู้เพียงแค่ว่า เขาเก็บของที่ไม่ควรเก็บมาไว้ที่ตัวซะแล้ว ในใจของว่าที่บอสรุ่นที่สิบกำลังสั่นระรัวด้วยความกลัว เนื่องด้วยต้องแอบฟังการสนทนาของคนกลุ่มหนึ่ง และเรื่องเจ้าของสร้อยที่ชื่ออาริน
‘แปลกจัง... ทำไมไม่มีการตอบโต้กลับเลยล่ะ?’
<เงียบเกินไปจริงๆด้วย อย่าบอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณอารินน่ะ!>
\อย่าเพิ่งด่วนสรุปสิ แล้วแบบนี้ใครกำลังฟังพวกเราคุยกันล่ะ?/
‘แย่แล้วๆๆๆๆ’เด็กหนุ่มกรีดร้องในใจ ถึงจะไม่อยากรับฟังบทสนทนาของคนกลุ่มนี้อีกต่อไป แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธหรือวางสายได้ เพราะเขาไม่รู้วิธีใช้เจ้าสร้อยนี่เลยด้วยซ้ำไป มีแต่ต้องยอมทนฟังแล้วรอให้อีกฝ่ายตัดการสนทนานี้เท่านั้นเอง
{เอาไงดีฟีนิกซ์?}
(ฟีนิกซ์ ขอร้องล่ะ รีบตัดสินใจเถอะ! ฉันว่าเราน่าจะหยุดการติดต่อครั้งนี้เอาไว้ก่อนนะ)
[ผมเห็นด้วยครับ]
‘อืม ฉันเองก็เห็นด้วยกับเธอนะเชส เราควรวางสายได้แล้วล่ะ ถ้ามีใครได้ยินคงเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ’
(โอเคจ้ะ)
‘เราคงต้องรออารินติดต่อมาเองแล้วล่ะนะ...’
“...”
ก่อนที่การพูดคุยของพวกเขาจะจบลงเพียงเท่านั้น ...
Tsunayoshi ‘s Part :
“ฟู่...”
ให้ตายสิ! เมื่อกี้นี้มันอะไรกัน สร้อยนี่เป็นอุปกรณ์สื่อสารงั้นเหรอ ทำเอาผมตกใจแทบแย่ ตอนนี้ยังไม่ได้กินมื้อกลางวันเลยด้วยสิ ต้องรีบแล้วสิ โกคุเดระคุง ยามาโมโตะแล้วก็เอ็นมะคุงรอเราอยู่! หวังว่าจะไม่มีการติดต่อมาอีกนะครับ แค่นี้ก็ทำเอาเข่าอ่อนไปหมดแล้ว
“รุ่นที่สิบครับ!”
“โกคุเดระคุง...”
“มีอะไรเกิดขึ้นกับท่านรึเปล่าครับ?!”สีหน้าของโกคุเดระคุงดูร้อนรนสุดๆ อา คงเป็นห่วงที่เราไปช้าล่ะสินะ “ผมกับเจ้าบ้าเบสบอลและเอ็นมะรอท่านนานแล้วท่านยังไม่มาก็เลยมาดูน่ะครับ!”
“อือ ขอโทษนะ พอดีมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ”ผมหัวเราะกลบเกลื่อนไป “ไปทานมื้อกลางวันด้วยกันเถอะนะ!”
“อา ครับ!”
“ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ...”
“ไม่เป็นไรครับ เป็นหน้าที่ของมือขวาอย่างผมอยู่แล้ว!”
เฮ้อ...ทำให้คนอื่นเป็นห่วงจนได้สินะเรา แต่เอาเถอะ พวกเขาบอกว่าจะรอให้เจ้าของสร้อยนี้ติดต่อไปหาเองนี่น่า เราจะกังวลให้มาทำไมกัน รู้สึกจะชื่ออารินแล้วเธอน่าจะเป็นผู้หญิง ผู้ชายที่ไหนจะชื่อหวานแหววขนานี้กันล่ะเนอะ ว่าแต่ว่า...
“เอ่อ..โกคุเดระคุง”ผมหันไปเรียกโกคุเดระคุงที่เดินอยู่ข้างๆ
“ครับ?”
“เห็นเฟรนซิสซ่ารึเปล่า?”วันนี้เธอไม่ค่อยมาเกาะแกะผมเลย ผมเลยสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอรึเปล่า ถึงจะบอกว่าคบเล่นๆก็เถอะ แต่ว่าถ้าดูแลไม่ดีเธอก็คงรู้สึกไม่ดีแน่ๆ “วันนี้หลังจากคาบศิลปะฉันแทบไม่ได้คุยกับเธอเลย”
“ยัยนั่นคงไปทานข้าวกับสองแฝดล่ะมั้งครับ”
“แหะๆ นั่นสินะ”นี่เรากังวลหลายเรื่องเลยนะเนี่ย เพราะอะไรกันนะ...
End Tsunayoshi ‘s Part.
ด้านแฟนสาวของสึนะ เฟรนซิสซ่า ตามที่โกคุเดระคาด เธอนั่งทานอาหารมื้อนี้กับสองสาวฝาแฝดด้วยใบหน้าที่เหม่อลอยจนคาริสซ่าและเมริสซ่าต้องเป็นห่วง ว่าที่บอสแห่งแฟมิลี่ราชินีกุหลาบแดงเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เลิกคาบศิลปะ เพราะ...
“คุณเฟรนคะ...”
“อ๊ะ! มีอะไรงั้นเหรอ?!”
“คุณเฟรนดูเหม่อๆนะคะ เป็นอะไรรึเปล่าคะ?”แฝดผู้พี่เอ่ยถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง
“เปล่านี่! ฉันสบายดี!”
“งั้นเหรอคะ...”
“อื้ม! ฉันไม่เป็นอะไร! รีบทานเถอะ!”
เฟรนซิสซ่าไม่ได้เป็นอะไรหรอก เพียงแค่เธอกำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งความรักเท่านั้น เด็กหนุ่มที่เคยเป็นเป้าหมาย ที่เธอไม่คิดจะคบเป็นจริงทำให้ความรู้สึกที่เคยดูดูถูกเขาหายไป
คาบศิลปะที่เธอได้มองเขาที่วาดรูปด้วยสีหน้ามุ่งมั่นตั้งใจนั่นแล้ว หัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะเลยสักนิด เขาคือส่วนหนึ่งของแผนที่จะปูทางอันแสนยิ่งใหญ่ให้แก่โรซซ่าเรจิน่า แต่ตอนนี้จิตใจของสาวน้อยไม่อาจหักห้ามที่จะรักเป้าหมายได้ แล้วแผนที่แม่ของสาวเจ้าวางมาไว้อย่างดีล่ะ... จะต้องล้มเหลวอย่างนั้นเหรอ
แหะๆ สวัสดีค่ะ! หายไปนานเลย เราคงอัพไม่บ่อยเท่าไหร่แล้วล่ะค่ะ มีงานให้ทำตลอดเลย + ขี้เกียจด้วย กลางภาคเพิ่งจะผ่านไปค่ะ หลังจากนี้คือรอแก้วิชาที่ไม่ผ่านค่ะ น่าจะมีแล้วแน่ๆประมาณ 2-3 วิชา มีคณิต เคมี กับฟิสิกส์แน่ๆแล้ว 555 นอกนั้นน่าจะผ่านนะ 555 เอาล่ะค่ะ เราไปแล้วนะคะ ตอนนี้สั้นหน่อยขออภัยด้วยนะ! อย่าลืมให้กำลังใจเราด้วยนะคะ! จะได้มีไฟพิมพ์ตอนใหม่ต่อ ไปแล้วค่ะ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น