ลำดับตอนที่ #37
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : ตอนที่ 5 Raining Day
ตอนที่ 5 Raining Day
ผู้ที่อยู่ในเต็นท์สีขาวหลังใหญ่ซึ่งติดเครื่องปรับอากาศนี้ ต่างทำหน้าที่ของตนเองอย่างแข็งขัน เอกสารถูกพิมพ์ออกมาอย่างไม่ลดละ วาเลนไทน์ คิระ และธารา อ่านเอกสารเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว
"ขออนุญาตค่ะ" หญิงสาวในผ้าคลุมกันฝนเปิดผ้าใบทางเข้าเต็นท์ขึ้นและเดินเข้ามา "ฉันตรวจสอบรอบโรงเรียนแล้วค่ะ"
หญิงสาวผมสั้นสีน้ำตาลผูกเปียไว้ที่ขมับข้างขวาสบัดผ้าคลุมแล้วแควนไว้ที่ข้างผนังผ้าใบ
"รูท ได้อะไรบ้างไหม" วาเลนไทน์ถามโดยไม่ละสายตาจากเอกสาร
"พวกปีศาจถูกอัญเชิญมาค่ะ" รูทยืนรายงานต่อหน้าทั้งสามที่ง่วนอยู่กับเอกสาร "คาดว่ากองกำลังติดอาวุธเป็นคนจัดการสังเวยวิญญาณ แล้วนางฟ้าตกสวรรค์ที่สิงอยู่ที่นี่เป็นผู้อัญเชิญ"
"หืม วิญญาณกี่ดวงกัน ที่อัญเชิญมาได้ทั้งกองทัพ" คิระโยนเอกสารทิ้ง
"ตามรายงานแล้ว..." ธารามีสีหน้าเศร้าสร้อย "เจ้าหน้าที่รัฐ สามสิบสองคน พลเรือน สิบเอ็ดคน อีกฝ่าย ยี่สิบสองคน"
"หกสิบห้า ดวงวิญญาณ" วาเลนไทน์สรุป "แม่ทัพในนรกที่เข้าร่วมกับนางฟ้าตกสวรรค์ สิบสามตน แต่เมื่อคืนไม่มีแม่ทัพขึ้นมาเลย"
ในชั่วพริบตานั้น ไม่มีใครสังเกตเห็นแววตาของวาเลนไทน์ได้นอกจากรูท แม้จะเป็นเพียงเสี้ยววินาที แต่วาเลนไทน์ได้แสดงความเศร้าโศกออกมาผ่านดวงตาคู่นั้น
"ปริมาณนักรบปีศาจเมื่อคืนใช้วิญญาณเยอะขนาดนั้นเลยหรือครับ" ธาราถาม
"ไม่หรอกอย่างมากก็สามสิบคนเท่านั้นหล่ะ วิญญาณมนุษย์มูลค่าสูงนะ" คิระตอบ
"งั้นอีกครึ่ง หายไปไหนกันครับ"
"เฮ้อ โชคชะตาของพวกเจ้านี่น่าเป็นห่วงจังน้า" คิระถอนหายใจ
"เอ๊ะ! พวกผมหรือครับ ต้องรับมือกับอะไรกันครับ"
"นางฟ้าตกสวรรค์ ที่กำลังพยายามยกกองทัพปีศาจข้ามมาที่โลกหน่ะสิ" วาเลนไทน์ตอบ
ภายในเต็นท์ทุกคนต่างนิ่งเงียบ เสียงฝนที่กระทบผ้าใบดัง เปาะแปะ บอกให้รู้ว่าฝนเริ่มซาลงแต่ก็ไม่หยุดเสียทีเดียว
"แน่นอนว่า ไม่ได้จะข้ามเขตกันง่ายๆหรอก มีเงื่อนไขอีกหลายอย่างที่จะปีศาจในนรกจะข้ามมาได้" คิระกล่าวอย่างไม่ร้อนใจ "ถ้าไม่ได้มีพลังเวทมหาศาลคงข้ามเขตมาเองไม่ได้แน่ เพราะฉะนั้นพวกมันต้องออกจากนรกให้ได้ก่อน"
"มีคนชิงกุญแจนรกไปจากอาซราเอลแล้ว" วาเลนไทน์ขัด
"ในโลกแห่งความตาย มีผู้พิทักษ์เฝ้าเขตแดน ถ้าผนึกทั้งเจ็ดไม่ถูกทำลายนะ"
"และหนึ่งในผู้พิทักษ์ก็เร่ร่อนอยู่ที่โลกและถูกยึดพลัง" วาเลนไทน์กล่าวเสียงเย็นชา
คิระหันขวับไปที่วาเลนไทน์อย่างไม่สบอารมณ์ เธอเมินเฉยท่าทางของคิระ ธาราและรูทหันมองหน้ากันอย่างมีนัย
"แต่ที่โลกแห่งความตาย เขตแดนมีช่องว่าง การอัญเชิญทำได้ง่าย หลบหนีออกไปก็มีบ้าง" คิระกล่าวต่อ
"อาจเป็นเพราะความสะเพร่าของผู้พิทักษ์" วาเลนไทน์ใช้เสียงเย็นชา
"เพราะอย่างนั้นถึงต้องมีนักรบคอยลาดตระเวนยังไงหล่ะ" คิระขึ้นเสียงอย่างหงุดหงิด
รูทและธาราตกใจเล็กน้อยที่คิระขึ้นเสียง เสียงของน้ำฝนที่ตกลงมาที่ผ้าใบเริ่มเบาลง วาเลนไทน์ยังคงเมินเฉยต่อท่าทางของคิระ
"ดูตอนนี้ นักรบสวรรค์หรือนักรบปีศาจ ทำหน้าที่ของตนได้ดีเสียจริง" วาเลนไทน์กล่าว "เรามีสิ่งที่แตกต่างจากมนุษย์ แต่กลับไม่รู้ว่ามันคืออะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีพอจะหยุดยั้งพวกมันไหม"
"เอ่อ ผมควรจะออกไปข้างนอก...ไหม" ธารากำลังลุกขึ้น
"ไม่ต้องหรอก ทำงานต่อเถอะ" วาเลนไทน์กล่าว ธาราทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ "งานของเราคงไม่คืบหน้า ถ้ายังมีคนเก็บข้อมูลที่สำคัญไว้ ไม่ยอมแบ่งปัน"
"ผมว่า ผมควรออกไป..." ธาราลุกขึ้นอีกครั้ง
"นั่งอยู่ที่นี่แหละ" คิระกล่าว ธาราทิ้งตัวบนเก้าอี้อีกครั้ง "เจ้าไม่อยากรู้ความจริงทั้งหมดหรอก"
"เจ้ากำลังตัดสินใจแทนข้า" วาเลนไทน์กล่าวเสียงแข็ง
"นี่เจ้าเป็นอะไรกันแน่ มาอยากรู้เอาตอนนี้งั้นหรือ"
วาเลนไทน์ลุกจากเก้าอี้ กระชากคอเสื้อคิระแล้วดึงเข้ามาใกล้อย่างรุนแรง
"ถ้าข้ายังไม่รู้จักตัวเองดีพอ เราก็จะได้นั่งอยู่แต่ที่นี่เท่านั้นแหละ" เธอขึ้นเสียงตะคอก "เจ้ารู้เรื่องของข้าดีกว่าตัวข้าในตอนนี้เสียอีก ทำไมถึงยังปิดบัง"
"รู้ไปก็ใช่ว่าจะทำอะไรได้นี" คิระหลบสายตาของเธอ "ต่อจากนี้เจ้าไม่ควรรู้มากไปกว่านี้อีกแล้ว นอกจากทำหน้าที่ในส่วนของ SA"
ใบหน้าของวาเลนไทน์ร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที ผั่วะ! เธอปล่อยหมัดตรงเข้าที่ใบหน้าของคิระ เขาเซถอยหลังไปเล็กน้อย ทว่าใบหน้าของเขากลับไร้ซึ่งร่องรอยใดๆ
"เจ้าพร่ำบอกเสมอว่า ไม่อยากจะสูญเสียอะไรไป โดยที่ไม่ได้ลงมือทำอะไร และสิ่งที่เจ้าไม่ยอมทำก็คือ ให้คนอื่นช่วย เจ้ามันคนหยิ่งทะนง ไม่ยอมไว้ใจใครแม้แต่ตอนนี้ เจ้าต่างหากที่เป็นคนผลักไสสิ่งต่างๆ ออกจากตัว" วาเลนไทน์กัดริมฝีปาก ดวงตาสีฟ้าของเธอส่องประกายระยิบระยับ "เพราะอย่างนั้น เจ้าถึงเรียกร้องโหยหาแต่จะขอพลังของตัวเองกลับคืน เจ้าไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยสักนิด"
วาเลนไทน์เดินออกจากเต็นท์อย่างเดือดดาล ทุกคนภายในห้องไม่ห้ามหรือรั้งเธอไว้แต่อย่างใด ผ้าใบทางเข้าเต็นท์แกว่งไปมาแล้วหยุดนิ่งลง คิระยืนนิ่งอยู่ที่เดิม กัดฟันแน่น คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน ทว่าแววตาของเขาไร้ซึ่งความโกรธ
"โธ่เว้ย! เธอเป็นอะไรของเธอกันแน่เนีย ในเวลาแบบนี้" คิระทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ หันมองไปยังธาราเชิงขอความเห็น
ธารามองคิระตาโต "หืม"
"อยากจะพูดอะไรหรือเปล่า" คิระถามอย่างหงุดหงิด
"ถามจริงหรือครับเนี่ย" ธาราเอียงหน้ามองเขาด้วยหางตา
"อยากจะพูดอะไรกันแน่"
"ด้วยความเคารพค่ะ ท่านคิระ" รูทกล่าวแทรก "ครั้งนี้สมควรแล้วค่ะ"
"หา! เธอก็ด้วยหรือ..."
"ผมขอตัวไปห้องปฏิบัติการครับ" ธารารีบลุกออกไปอย่างรวดเร็ว
"ขอตัวเช่นกันค่ะ" รูทรีบเดินแซงหน้าธาราออกไปในทันที
คิระพยายามรั้งไว้ ทว่าไม่ทันเสียแล้ว ภายในเต็นท์เหลือเขาเพียงคนเดียว มีเพียงเสียงฝนที่ตกกระทบผ้าใบ เปาะแปะ และเสียงเครื่องพิมพ์ เป็นเพื่อนเขาเท่านั้น
ที่ด้านนอกเต็นท์ ฝนยังคงโปรยปรายลงมาไม่ขาด แต่ก็ไม่รบกวนการทำงานมากนัก รูทวิ่งลุยฝนไปยังอีกเต็นท์หนึ่งซึ่งอยู่ห่างกันไม่กี่สิบเมตร ภายในเต็นท์เต็มไปด้วยคอมพิวเตอร์มากมายและเจ้าหน้าที่ประจำแต่ละเครื่อง แสงสว่างน้อยกว่าด้านนอกมาก มีเพียงแสงจากหน้าจอแสดงผลเท่านั้นที่ทำให้มองเห็นภายในได้อย่างสลัว
ธาราเดินตามเข้ามาตามหลังรูท ทันทีที่เขาเข้ามา เจ้าหน้าที่ก็รายงานสถานการณ์ของทีม Bravo 6 และการตรวจตราเขตที่เจ็ดด้วยเครื่องบินโดรน FOX 11 ซึ่งได้กลับฐานไปพักใหญ่แล้วเนื่องจากสภาพอากาศเลวร้าย
เมื่อเจ้าหน้าที่คนแรกรายงานเสร็จสิ้น เจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งได้รายงานต่อทันที
"ท่านครับ เมื่อไม่นานนี้มีแจ้งเตือนจากสำนักงานว่า ถูกบุกรุกโดยนักรบปีศาจตนหนึ่งครับ ตอนนี้ขับไล่ออกไปได้สำเร็จแล้ว"
"หืม จริงหรือเนีย ทราบเป้าหมายหรือไม่" ธารารีบเดินเข้ามาใกล้เจ้าหน้าที่คนนั้น ไม่เพียงแต่ธารา เจ้าหน้าที่คนอื่นในห้องต่างก็ให้ความสนใจ
"ไม่ทราบเป้าหมายแน่ชัดครับ เธอพยายามบุกเข้าไปภายในอาคารครับ คนของฟอร์ราขับไล่ออกไปได้ ไม่มีผู้เสียชีวิตครับ บาดเจ็บ สิบสี่ สาหัส สาม ครับ"
"เธอ งั้นหรือ" ธาราสงสัย
"ใช่ครับ กล้องวงจรปิดที่รั้วกำแพง จับภาพใบหน้าได้ชัดเจน กำลังทำการวิเคาระห์ใบหน้าจากฐานข้อมูล"
รูทพยายามชะเง้อมอง ก็สามารถเห็นภาพเคลื่อนไหวที่กล้องวงจรปิดบันทึกไว้ได้ ชายในชุดสูทใบหน้ายิ้มแย้มล็อกแขนหญิงสาวไว้แล้วเหวี่ยงตัวเธอให้หันหน้ามาที่กล้อง เขาใช้นิ้วมือเสยผมที่ปิดบังใบหน้าของเธอไปด้านหลัง ใบหน้าของหญิงสาวจึงเผยให้เห็นอย่างชัดเจน รูทตาเบิกกว้างในทันที
คนนี้ เคยเห็น เมื่อไม่นานนี้เอง
เธอครุ่นคิดพยายามย้อนกลับเข้าไปในความทรงจำ ทว่ามันกลับเลือนราง ความทรงจำไม่ต่อเนื่อง ขาดหายไป
"ผลการวิเคาระห์ใบหน้าได้แล้วครับ" เจ้าหน้าที่ยื่นแล็ปท็อปให้ธาราดู
เขารับมันไว้มาถือด้วยตัวเอง ใบหน้าของธาราแสดงถึงความประหลาดใจอย่างมาก เพียงไม่นานเขาจ้องมองมาที่รูทด้วยสีหน้าลำบากใจ
"อย่างพึ่งกระจายผลการวิเคาระห์ให้คนอื่นเด็ดขาด" ธาราส่งแล็ปท็อปคืนให้เจ้าหน้าที่ แล้วเดินตรงเข้ามาที่รูท
เธอสังเกตเห็นท่าทางของธาราดังนั้น จึงคาดหวังอย่างยิ่งในคำตอบที่จะได้รับ
"รูท เรามีเรื่องที่ต้องปรึกษาโดยเร็วแล้วครับ" ธารากล่าวด้วยเสียงจริงจัง "กลับไปที่เต็นท์ของเราก่อนดีกว่า"
ก่อนออกจากเต็นท์ ธารานึกบางอย่างได้ "อ้อ ออกคำสั่งให้ทางสำนักงานจับตัวเธอไว้ด้วยครับ จับเป็น ขออนุมัติคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาแทน ทันทีเลยครับ ด่วนที่สุด"
ธารานำรูทกลับมาที่เต็นท์ของพวกเขา ทว่าคิระกลับไม่อยู่เสียแล้ว
"โธ่ สองคนนี้ล่ะก็ เมื่อวานก็พึ่งมีปากเสียงกันแท้ๆ วันนี้ก็ไม่เว้น" ธาราบ่น
"ครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งอื่นค่ะ" รูทกล่าว
ธาราเอะใจกับคำพูดดังกล่าว จึงคิดจะถามออกไป แต่อีกใจหนึ่งก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของทั้งสองคนจะดีกว่า
"เอาหล่ะ พวกเขารู้ข้อมูลที่สำคัญไปแล้วครับ เหลือเพียงคุณ ผมพิจารณาแล้วเห็นว่าต้องแบ่งปันข้อมูลให้ครับ" ธาราลากเก้าอี้มาให้รูท
"ขอบคุณค่ะ" รูทนั่งลงบนเก้าอี้นั้น ส่วนธาราเดินอ้อมไปยังอีกฝั่งของโต๊ะแล้วนั้งลง
ธาราหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเปิดรูปให้เธอดู ชายสองคนในผ้าคลุมที่สกปรกและขาดรุ่งริ่งถูกขังอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าเล็กๆ มีตะแกรงเหล็กกั้นกลางแยกพวกเขาทั้งสอง คนหนึ่งสลบกองอยู่กับพื้น อีกคนหนึ่งนั่งกอดเข่าก้มหน้าอยู่ที่มุมห้อง ผนังห้องมีช่องสี่เหลี่ยมเป็บแถบยาวให้แสงลอดผ่าน เมื่อพิจารณาดูดีๆแล้ว มันคือห้องขังเคลื่อนที่ ซึ่งใช้รถบรรทุกดัดแปลงเป็นที่คุมขัง
"พวกเขาเป็นใครคะ" รูทเบนสายตามาที่ธารา
"คนที่นั่งกอดเข่าอยู่ เพื่อนๆ เรียกเขาว่า ไอน์ อยู่มัธยมปลายปีที่สองของโรงเรียนนี้" ธาราตอบ
รูทตาโตเมื่อได้ยินข้อมูลดังกล่าว เธอเคยพบเจอเขามาแล้ว เรียนอยู่คนละห้อง
"ส่วนอีกคนที่สลบอยู่..." ธาราเว้นช่วงเพื่อดูท่าทีของรูท "ชื่อที่เพื่อนเรียก เซต ชั้นเรียนเดียวกัน และเรียนห้องเดียวกันกับคาระและคุณครับ"
รูทยังไม่ละสายตาไปจากรูป เธอได้คำตอบแล้ว และความคิดของเธอก็เริ่มเชื่อมโยงเรื่องราวทั้งหมด เหตุผลที่นักรบปีศาจหาตัวคาระได้ง่าย ปีศาจแมวที่...
"หญิงสาวคนนั้นในภาพของกล้องวงจร..." รูทกล่าว และพยายามเรียบเรียงความคิด "เธอคือนักรบปีศาจที่เคยบุกไปที่บ้านของคาระและ..."
แย่แล้ว! เผลอหลุดปากเรื่องคาระ
"หืม เคยบุกไปหาคุณคาระด้วยหรือครับ" ธาราเก็บโทรศัพท์มือถือ "เพราะอะไรกันครับ"
"ว...คุณวาเลนไทน์อยู่ที่บ้านของคาระในวันนั้น" รูทตอบ
"คุณวาเลนไทน์กับนักรบตนนี้..."
"คงมีปัญหาเรื่องพื้นที่ทับซ้อนกัน..." รูทชิงพูดแทรก "มั้งคะ แหะๆ"
"อ้อ วุ่นวายน่าดูเลยนะครับ" ธารานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
รูทเองก็นั่งรอคำถามเพิ่มเติมจากธารา และเธอก็พยายามเตรียมคำตอบกลบเกลื่อนเอาไว้ในใจเพิ่มเติม
"ข้อมูลทั้งหมดนี้ พวกเราคิดว่าไม่ควรให้คนที่รู้จักไอน์และเซตรู้ข้อมูลนี้ รวมถึงนักรบปีศาจหญิงสาว ที่ผมกำลังให้จะข้อมูลต่อไปนี้ครับ"
"รับทราบค่ะ" รูทตั้งใจฟัง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น