ลำดับตอนที่ #101
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #101 : สังหารระดับราชันเวท
บทที่ 98 สัหารระับราันเวท
"เ่นนั้นท่าน็ลมือเถอะ" ปีเอร์เอ่ยออมา้วยน้ำเสียเรียบ ๆ แล้วอมยิ้มเล็น้อย
สิ้นเสียอเ็น้อย ายวัยลาน็มีโทสะึ้นมาทันที เ็นนี้อยู่เพียอบเออมเวทแ่ลับไม่แสท่าทีหวาหวั่นหรือหวาลัวนเอเลยแม้แ่น้อย ายวัยลานปลปล่อยพลัเวทอนเอออมา สร้าแรันในอัแน่นอยู่ในอาาศหมายะทำให้เ็น้อยผู้อวีที่อยู่เบื้อหน้านเอรู้สึหวาลัวและหมสภาพาร่อสู้ไป แ่มัน็ไม่ไ้เป็นัเ่นที่เาาิ ท่าทาอเ็น้อยไม่มีท่าทีื่นระหนหวาลัวเลยแม้แ่น้อย แ่ลับสามารถประออารม์แสสีหน้านิ่เยราวับว่าพลัเวทที่เาันไปนั้นไม่มีัวนอยู่
"อวีเินไปแล้ว!" ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
ายวัยลานรวบรวมสมาธิ่อับาร่อสู้ เ็นนี้้อมีอะไรมาว่าที่เาเห็นอย่าแน่นอน พลัเวทถูถ่ายเทเ้าไปยัหอสีเทาำ้าายละออสีำอันเป็นสัลัษ์เพาะอธาุวามมืเปล่ประายอยู่รอบหอ ายวัยลานับระับ้ามหอเอาไว้แน่น่อนที่ะออแรฟาออไปเบื้อหน้า วแหวนเวทสีำทมิฬปราึ้นอย่ารวเร็วพร้อมลื่นพลัสามสายพุ่ทะยานัอาาศออไปอย่าเร็วโมีเ็น้อยที่อยู่รหน้า
ผิวหนัอเ็น้อยแปรเปลี่ยนเป็นสีำสนิท ลายเส้นสีแานเลื้อยพันไปรอบายนสุหาเล็ที่สะบัไปมา วาุันราวปีศาอสูรร้ายระแสพลัเวทพวยพุ่ออมาอย่ามามายมหาศาลนายวัยลานเผยสีหน้าที่ะลึับภาพที่เห็น พลัเวทนี้เป็นออบเอมเวทไม่ผิแน่ แ่วามหนาแน่นและปริมาที่ปล่อยออมาไม่ไ้แ่าับอบเราันเวทเลยแม้แ่น้อย ประายแสสายฟ้าวิ่ระพริบที่เท้าอปีเอร์่อนที่ร่าอเ็น้อยะหายวับไปาระยะสายา
ู้ม!!
ั่วพริบานั้นเอร่าสีำอเ็น้อย็มาปราอยู่เบื้อหน้าอายวัยลาน วาันุันและน่าหวาลัวับ้อมายัายวัยลานทำให้รู้สึเสียวสันหลัวาบ หมัเล็ำแน่น่อนะ่อยออไปหมายะเ้าที่หน้าอายวัยลานแล้วปิาในทันที
แ่้วยประสบาร์าร่อสู้และสัาาอายนนี้ทำให้เายหอสีเทาำึ้นมา้านรับไ้ทันที หมัเล็่อยเ้าปะทะับหอสีเทาำอย่ารุนแรเนื่อาบีบอัแน่นพลัเวทเ้าไปอย่ามหาศาล ร่าอายวัยลานระเ็นเถอยไปสายเมราแรปะทะเมื่อรู่ มืออเาสั่นนิ ๆ าแรสั่นสะเทือนเมื่อรู่ ห่าเ้าไม่รวบรวมธาุวามมืที่สามารถลท่อนประสิทธิภาพอเวทมนร์มาห่อหุ้มหอเอาไว้ อนนี้หอในมือเาหัเป็นสอท่อนอย่าแน่นอน
วแหวนเวทสีำปราึ้นที่้านหลัอายวัยลานละออสีำแผ่ระายออมาเป็นสะบัเป็นเส้นสาย่อนะแระายออเป็น้อนเล็ ๆ ำนวนมารอบายอเา ายวัยลานสะบัมือล้ายับำลัออำสั่ ละออแสที่รวมัวันเป็น้อนเล็ ๆ เหล่านั้นบิัวเปลี่ยนรูปร่านล้ายับหอแหลมพุ่ทะยานแหวอาาศเ้าู่โมใส่เ็น้อยในทันที
ฟิ้ว ๆๆๆๆๆ
"บทเวทระับสู ธาุน้ำแ็ : โล่ผลึริสัลน้ำแ็!"
เ็น้อยยมืออนเอาออไปเบื้อหน้าพร้อมับแหวนวสีาที่เปล่ประายปลปล่อนละออแสสีฟ้ารามออมา พร้อม้วยวแหวนเวทที่สีเหมือนัน ทันทีที่ร่ายบทเวทนี้อาาศรอบาย็เย็นัวลอย่ารวเร็ว ละออแสสีฟ้ารามรวมัวันน่อรูปเป็นโล่รูปทรผลึน้ำแ็อย่าามึ้นเบื้อหน้า
ู้ม!! ู้ม!! ู้ม!! ู้ม!! ู้ม!!
เสียระเบิัึ้นอย่า่อเนื่อไม่หยุยั้ ละออแสสีำที่รวมัวันล้ายหอแหลมอันแ็แร่เ้าปะทะับโล่น้ำแ็ที่ปีเอร์ร่ายออมา้านรับ แรปะทะที่รุนแรทำให้เริ่มไ้ยินเสียอโล่ที่เริ่มแร้าวทีละน้อย พิาราวามสามารถในารวบุมธาุวามมืและปริมาวามเ้ม้นที่เาสัมผัสไ้ ายนนี้ะบรรลุระับวามเ้าใธาุมืไ้ในั้นที่หและใล้ะเ้าสู่ั้นที่เ็เ็มทีแล้ว แม้ธาุน้ำแ็อปีเอร์ะอยู่ในระับที่แป แ่้วยวามสามารถอธาุวามมืที่ลทอนพลัอธาุอื่นไ้ทำให้โล่น้ำแ็เริ่มมีอาารแ่ร้าวอย่าที่เห็น
"บทเวทระับสู ธาุสายฟ้า : อาภร์แห่ภูิสายฟ้า!!" เปรี๊ยะ!
ปีเอร์ร่ายเวทธาุสายฟ้าออมาละออแสสีเหลือห่อหุ้มรอบายอเ็น้อย่อนะ่อรูปร่าำเนิเป็นเสื้อลุมสีเหลือทอเปล่ประาย้วยสายฟ้าเส้นเล็ ๆ รอบายมาพร้อม้วยอำนาในารวบุมสายฟ้าไ้ั่ในึ ทันทีที่เสียอโล่น้ำแ็แระายประายแสสีเหลือ็สว่าวาบพร้อมร่าอเ็น้อยที่หายไป
เปรี้ย!!
มือเล็าออไป้านหน้าเมื่อย้ายร่าอนเอมาอยู่้านหลัอฝ่ายร้าม ลำแสสายฟ้าถูยิออมารเ้าที่ลาหลัออีฝ่ายอย่าั แ่้วยสัาาายวัยลานรวบรวมพลัธาุวามมืห่อหุ้มแผ่นหลัอนเอเอาไว้ แ่ถึระนั้นวามรุนแรอธาุสายฟ้าแม้ะถูลทอนไปแ่็ทำให้ายวัยลานระเ็นระอนออไปหลายเมรนแทบะพยุัวลาอาาศไม่ไ้
"ไม่เบาเลยนะไอ้เ็น้อย!!"
ายวัยลานำลัะลึันเล็น้อยเ็น้อยที่อยู่เบื้อหน้ายัไม่แสสีหน้าอะไรออมา ใบหน้านิ่อันเย็นาับวาที่ยาะอ่านออ เมื่อรู่นี้เ็นนี้ใ้ออ้วยเวทมนร์ธาุน้ำแ็มาสร้าเป็นโล่ป้อัน และยัมีารโมีาธาุสายฟ้าอี ผู้ใ้เวทมนร์สอธาุ นับว่ามีพรสวรร์ และนั่น!!!
"ธาุที่สามั้นรึ!!" ายวัยลานพูออมาอย่าใ เมื่อเห็นที่มืทั้สอ้าอเ็น้อยที่บน้วยละออแสสีเียวรวมัวันอย่าหนาแน่นสายลมหมุนรอบายอเ็น้อยอย่าบ้าลั่ ายสีำทั้ัวว่าน่าหวาหวั่นแล้ว แ่เ็นนี้แสเวทมนร์ออมาถึสามธาุแล้วนี่ไม่ใ่เ็ธรรมาแล้วอย่าแน่นอน ไม่ใ่ว่าเป็นนั้นสูาอาาัรใั้นหรอนะ
"บทเวทระับสู ธาุลม : วายุลั่ร่ายรำ!!" ฟิ้วว!!
สายลมอันบ้าลั่พัระหน่ำไปทั่วบริเววแหวนเวทสีเียวนาให่ปราึ้นที่้านหลัอเ็น้อย แสสว่าอันเรือรอส่อประายออมาาวแหวนและอัระที่วิ่วนไปมา็วนให้หลไหลผิับบรรยาาศรอบัวที่ในอนนี้ละออแสสีเียวปริมามหาศาล่อัวเป็นั่พายุลั่หลายสิบลู สายลมม้วนรวมันนสร้าแรลมอันมหาศาลวามรุนแรอมันพัพาทุสรรพสิ่บนพื้นินให้ลอยเหวี่ยึ้นฟ้า
ฟิ้ว!! ฟิ้ว!! ฟิ้ว!! ฟิ้ว!! ฟิ้ว!!
สายลมบาพวยพุ่ออมาาพายุลั่้วยวามเร็วและวามรุนแรมหาศาลนล้ายับมมีอันล้าแร่พัโมีนทั้สาม นอีสอนร่ายเวทอนเอเพื่อสร้าเราะุ้มัน ในใผุึ่วามรู้หวาหวั่นและหวาลัวอย่ามาับร่าายสีำนแปลาับระับวามสามารถในารใ้เวทและปริมาพลัเวท เ็น้อยเบื้อหน้าไม่ใ่นธรรมาเพราะรอบรอธาุถึสามนิ อีทั้บทเวทที่ใ้ออมาล้วนแล้วแ่สัมผัสไ้ว่าเป็นบทเวทระับสูที่มีวามละเอียและวามทรพลั่าาบทเวทระับลาหลายเท่า
"บทเวทระับสู ธาุวามมื : ร่าทมิฬ!" หวื!!
เสียและบรรยาาศหน่ว ๆ ปราึ้นรอบายอายวัยลาน หอสีเทาำแปรเปลี่ยนรูปร่านบิอไม่อาทรรูปร่าเิมไ้ ส่วนแหลม้านบนบิโ้และแิ่้านสีำแหลมมออมา ละออแสสีำสนิทห่อหุ้มายอายวัยลานเอาไว้นมิิ่อนะมีแท่แหลมแิ่้านผุึ้นมารอบาย ล้ายะเป็นปีอันอัปลัษ์ที่้านหลั พลัธาุวามมือันเ้ม้นปล่อยลิ่นอายออมา แทบะเทียบเท่าระับเ็เลยทีเียว วาแานล้ายับสัว์อสูร้อมาทาเ็น้อยที่อยู่ใลาพายุที่รายล้อม แ่ไม่นานนัวาุัน็แปรเปลี่ยนเป็นะลึอีรั้หนึ่
"บทเวทระับสู ธาุไฟ : ทุ่ทะเลเพลิมระ!" ฟู่!!! หึ
เสียหัวเราะในลำออเ็น้อยแม้ะแผ่วเบาเพียใเา็ไ้ยิน วแหวนเวทสีแานราวเพลิอันร้อนแรปราึ้น้อนับวแหวนเวทธาุลม เ็นนี้สามารถใ้เวทธาุที่สี่ไ้อย่าน่าอัศรรย์ ั่วีวิอเาที่ผ่านมาไ้ยินว่าผู้ใ้ธาุไ้สามนินับว่าเป็นผู้สุยอหาไ้ยาอย่ายิ่ แ่นี่สามารถใ้ไ้ถึสี่ธาุในำนาน วามหวาลัวปราึ้นในใ วแหวนเวทสีแนี้ในวามรู้สึที่แ่าออไป มันทรพลัและน่าเรามอย่ามา เปลวเพลิอันร้อนระอุผุึ้นระายออไปทุทิศทาโยมีเ็น้อยเป็นศูนย์ลา
"ผู้ใ้เวทประสานั้นรึ...ไม่ไ้ารแล้ว โมีพร้อ...."
ายวัยลานเมื่อเห็นว่าบทเวททั้สอหลอมประสานนลายเป็นพายุเพลิอันน่าหวาหวั่น วามร้อนอันรุนแรนิว่าสามารถหลอมละลายศิลาหรือเหล็ล้าเวทมนร์ไ้อย่าไม่ยาเย็นอันใ เมื่อไ้สิึะโนออไปเรียมสั่ให้ทุนู่โมพร้อมัน แ่นั่น็ไม่ทันารเสียแล้ว เมื่อเาหันไป้าน้า็พบว่าร่าอลูน้อยสอนำลัมอไหม้อยู่ในพายุเพลิโยไม่ไ้ยินแม้แ่เสียร้ออันใออมา ายวัยลานใับวามรุนแรอบทเวทนี้ ลูน้ออเา็มีระับารบ่มเพาะที่สูพอสมวรไม่น่าะเสียท่าไ้รวเร็วเ่นนี้
"ออมาอสูรรับใ้อ้า!!!" รรร!!
ายวัยลานไม่มีทาเลือในารอัเิอสูรรับใ้อนเอออมา เิมทีเาเพิ่ะทำสัาับสัว์อสูรนใหม่ที่เาเพิ่พบมันไม่ไ้ไม่นานนั และยัไม่ไ้สนิทสนมอะไรมานานั้น ันั้นแล้วึำเป็น้อใ้พลัเวทมาหน่อยในารเรียออมา แววาอายวัยลานเริ่มับมานิ่สบอีรั้ เามั่นใว่าสัว์อสูรรับใ้อนเอะสามารถ่วยให้เาัารับเ็ประหลานนี้ไ้อย่าแน่นอน
สัว์อสูรที่ำลัปราออมาือูลายาวทมิฬ อสรพิษนาให่ลำัวยาวว่าสิบสอเมรปลปล่อยลิ่นอายอธาุวามมือันแรล้าพร้อมับอ้าปาเผยมเี้ยว แ่ทันในั้นเอทั่วทั้ัวอมัน็บัเิเปลวเพลิลุไหม้ในทันที เสียร้อทรมานัลร่าที่ิ้นทุรนทุรายร่วหล่นลไปยัพื้นินเบื้อล่าอย่าทรมา วามรุนแรอเวทประสานบทนี้มาเินว่าที่ายวัยลานะรับรู้
ในอาาเอเวทมนร์หนึ่ร้อยเมรนี้ะลุท้วมไป้วยเปลวเพลิที่มอเห็นและมอไม่เห็น ไม่ว่าสรรพสัว์หรือสิ่ใอยู่ในอาาเนี้ะ้อลุไหม้้วยเปลวเพลิอันแรล้าที่มีราานาเพลิอลาวาร้อน ายวัยลานไม่อาทราบไ้เลยว่าที่เายัยืนหยัอยู่ไ้นี้เพราะบทเวทธาุวามมืที่ห่อหุ้มร่าายอเาเอาไว้นั่นเอ ายวัยลานล้ายะสิหลุเลือนไม่อารัษาวามสุุมเยือเย็นเอาไว้ไ้
"ไอ้เ็ประหลาายะ!!!"
ายวัยลานระเบิพลัเวทปริมามหาศาลออมา ่อนะพุ่ทะยานออไปเบื้อหน้า สอมือระับหอ้ามโเอาไว้แน่นอน่อนะเ้าปะทะับเ็น้อย ปีเอร์เอ็ยิ้มออมาเล็น้อยแล้วพุ่เ้าปะทะับบุลเบื้อหน้าในทันที มหอฟาฟันลมาบนร่าอเ็น้อย นเิเสียล้ายโลหะระทบัน รุไล่ห้ำหั่นันอยู่หลายนาที ายวัยลานเริ่มที่ะอ่อนำลัลไปเนื่อาพลัเวทมีอยู่ร่าำัและ้อสภาพร่าทมิฬอนเอ้วย
อีทั้้ออยหลบพายุเพลิอันร้อนแรที่้อะพุ่เ้ามาโมีเาอยู่ลอเวลา ในอนนี้ร่าทมิฬบาส่วนเริ่มที่ลายออแล้ว และเมื่อผิวหนัไ้สัมผัสับบรรยาาษโยรอบ็บัเิเพลิลุไหม้ในทันที ายวัยลานระับหอเอาไว้ในแน่น่อนะพุ่เ้าห้ำหั่นอีรั้หนึ่ ปีเอร์เผยรอยยิ้มอันน่าหวาหวั่นออมา ทำให้ใอายวัยลานบัเิวามรู้สึหวาลัวอย่ารุนแรในิใ แท้ริแล้วือผลอารโมี้วยพลัิวิาอปีเอร์นั่นเอ
"้าเล่นับเ้ามามาพอแล้ว ฝีมือเ้าไม่เลวทีเียว" ปีเอร์เอ่ยออมาเบา ๆ
ในอนนี้ร่าทมิฬอายวัยลานลายออแล้วว่าแปส่วน สิเริ่มเลือนราเ็มทนาารโมีทาิใและเพลิที่ลุไหม้แทบะทั่วร่าวามเ็บปวแทรรเ้ามานแทบหมสิ พริบานั้นมืออเ็น้อย็สะบัออมาพร้อมับภาพลาวาอันร้อนแรพวยพุ่ราวลื่นในมหาสุมทรพัผ่านห่อหุ้มร่าายอายวัยลานนับสิ้นีวิไปโยไร้ึ่เสียร้อใ ๆ ปีเอร์ีนิ้วหนึ่ราแล้วบทเวทประสาน็สลายหายไป ร่าเล็รีบพุ่ทะยานออไปยัทิศทาอมัร เม็เล็ำเม็ยาฟื้นฟูหลายเม็เ้าปานเอ ทั่วทั้แนอเาเ็มไป้วยรอยถลออารปะทะับหอเมื่อรู่นี้ เาสูเสียพลัเวทไปไม่น้อยในารรับมือับระับราันเวท
"ที่นั่นมีบุลอันรายอยู่ไม่น้อย ้าเล่น ๆ ไม่ไ้อีแล้ว"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น