India-Indie ซุบซิบกับสะใภ้อินเดีย

ลำดับตอนที่ #46 : วิ่งเล่นในสนามบินสุวรรณภูมิ

#ซุบซิบกับสะใภ้อินเดีย
คือสมัยก่อนตอนที่ยังเป็นแฟนกับสามีอยู่ ช่วง 5 ปีที่ผ่านมา เวลาสามีบินมาไทย อีห่านจะไปรับที่สนามบินสุวรรณภูมิ
.................... 
ช่วงปีแรก (ตั้งแต่พบหน้าครั้งแรกเรื่อยไป) 
อีห่านไปถึงก่อนสามีมาประมาณ 2 ช.ม. ตื่นเต้นไง ต้องไปเตรียมตัวเตรียมพร้อม และ เตรียมใจ แต่งหน้าทำผมในสนามบินไรงี้ 5555+ แล้วค่อยออกไปรอพบ
.................... 
ช่วงผ่านไปสามปี
อีห่านไปถึงก่อนสามีมา 1 ช.ม. พอดีพองาม แว่บเข้าห้องน้ำไปดูหน้า ดูผม นิดหน่อยพอ ออ...ชิ่งฉ่องสักหน่อย แล้วค่อยออกไปรอพบ
.................... 
ช่วงผ่านไปสี่ปี
อีห่านเริ่มไปเลทขึ้น ไปถึงปุ๊บยังไม่ทันเข้าห้องน้ำ แว่บเดินไปดูตรงทางออกผู้โดยสาร เชี่ย! สามีเดินออกมาพอดี เนียนๆ...ฉันกำลังรอเธออยู่เลย
.................... 
ช่วงผ่านไปห้าปี
อีห่านเริ่มกะเวลาแบบเอาแต่ใจไม่ได้เผื่อรถติดหรืออะไร พอไปถึงไฟท์บินสามีแลนด์นานแล้ว ตอนนั้นคิดในใจ คือ ฉิบหาย....สามีออกมายังวะ วิ่งไปดูตรงจุดที่ผู้โดยสารจะออกมา รอสักพัก ราวๆ 15 นาทีไม่เจอ ไม่มั่นใจว่าสามีเอากระเป๋าเดินทางออกมายัง วิ่งกลับไปดูบอร์ดใหม่ว่าไฟท์ลงนานยัง ก็พบว่าลงนานแล้ว วิ่งกลับไปตรงจุดที่ผู้โดยสารจะออกมาอีกทีไม่เจอ ร้อนใจ จะโทร.หาก็ดันพบว่าเงินหมด เลยวิ่งกลับไปเซเว่นเพื่อซื้อบัตรเติมเงินโทรศัพท์ พอเติมเงินเสร็จก็จะวิ่งมาตรงจุดที่ผู้โดยสารจะออกมาอีกที แต่ยังไม่ทันถึง เหลือบไปเห็นสามีนั่งอยู่ตรงเก้าอี้แถวๆริมทางเดิน กำลังมองมาด้วยรอยยิ้ม
อีห่าน : อ้าว! เพิ่งมาถึงเหรอ?
สามี : เปล่า...มาถึงนานแล้ว ราวๆ 30 นาที
อีห่าน : แล้วทำไมฉันไม่เจอเธอล่ะ ฉันวิ่งไปมาหาเธอตั้งนาน
สามี : เออ! ฉันก็เห็นเธอวิ่งผ่านไปมาหลายรอบ
อีห่าน : แล้วทำไมไม่เรียก
สามี : เอ้า! เรียกก็ไม่สนุกสิ
...........................
#อีดอกกกกก #ทุกวันนี้ไม่ไปรับแล้วให้มาที่บ้านเอง