India-Indie ซุบซิบกับสะใภ้อินเดีย

ลำดับตอนที่ #472 : อินเดียสอนอะไร?

#ซุบซิบกับสะใภ้อินเดีย
คนอินเดียที่รวยก็รวยจริงๆ ที่จนก็จนจริงๆ นี่คงสามารถพาหาได้ในแถวย่านบ้านอีห่านที่บังกาลอร์ มองลงมาจากระเบียงก็จะเห็นหญิงชาวบ้านคนนี้แทบทุกวัน แต่นางไม่ได้ยากจนที่สุดนะ เพราะว่านางกับครอบครัวอาศัยอยู๋ในห้องพักเล็กๆ 1 ห้อง ในอาคารหลังหนึ่งที่มีห้องจำนวน 6 ห้อง .... ชั้นล่าง 3 ห้อง ชั้นบน 3 ห้อง ....ซึ่งอาคารที่ให้เช่าหรือซื้อที่อินเดีย มันจะเป็นแบบชั้น 1 กับ ชั้น 2 แยกจากกัน ฉะนั้นหลายอาคารจะมีบันไดนอกตัวอาคาร ไม่ได้เดินเข้าไปในอาคารแล้วมีบันไดแบบประเทศไทย

กลับมาที่ผู้หญิงคนนี้อีกรอบ นางไม่มีห้องครัวในห้องพัก นางก็จะออกมาที่ลานหญ้ารกๆที่เต็มไปด้วยหนูตัวใหญ่เกือบเท่าแมวเป็นสิบๆตัวที่วิ่งวนไปมา ก่อฟืน จุดไฟ เอาหม้อหรือคนโทเก่าๆวาง บางทีก็ต้มน้ำ บางทีก็ทำอาหาร ไม่มีฝาก็ใช้แผ่นไม้เก่าๆที่วางระเกะระกะแถวนั้นมาปิด....

เวลาไปอินเดียอีห่านจะได้เห็นมุมมองพวกนี้ แรกๆอีห่านเคยคิดว่ามันลำบาก และ น่าสงสาร แต่สิ่งหนึ่งที่อีห่านได้สัมผัสพอเห็นการใช้ชีวิตของนางทุกวัน คือ นางมีความสุขในแบบที่นางเป็น นางสามารถหัวเราะ ยิ้ม และ เล่นกับลูกๆของนางได้ตลอด เป็นแม่และเมียที่ดี โดยไม่ได้สนใจว่ารอบๆบ้านนางจะเป็นยังไง จะมีคนที่มีวิถีชีวิตดีกว่านางไหม

อินเดียเลยสอนให้อีห่านได้เห็นปรัชญาชีวิตและเข้าใจโลกได้มากขึ้นทุกครั้งที่ไป คือ ความสุข ไม่ได้ขึ้นกับ ฐานะเงินทองเสมอไป มันขึ้นกับว่าเราอยู่กับใครต่างหาก เพราะความสุขคนเราไม่เท่ากัน