ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : สายเลือดแท้
ิสัหารพุ่รไปยัร่าอเ็สาวเบื้อหน้า
มันเ็มไป้วยิอาาและวาม้อารที่ะทำลาย แม้แ่อารอนยัรู้สึเสียวสันหลัเมื่อถูมอแบบนั้น
"ที่แท้็เป็นพี่ายนี่เอ อยาะเออยู่พอีเลย"
อารอนฝืนยิ้มมุมปา ่อนะแสสีหน้าีอีใราวับเออเล่นิ้นโปร
นที่มีิสัหารรุนแรนานี้และนาทำให้เธอนลุไ้เธอพึ่เยเอเป็นรั้แร วามริ่อนหน้านี้ เธอแอบใ้เวทย์มาร่อสู้ออโลนและเ้าแล้วและลอบสนใในัวเา
อย่าแรอโลนไม่ไ้ใ้เวทย์มน์สู้แ่ลับสามารถเอานะเ้าที่เป็นอมเวทย์ระับ 5 ไ้
อย่าที่สอเล็วิาอเาแปลประหลา ไม่เยพบเอมา่อน
อย่าที่สาม ลิ่นอายที่มาาัวออโลนมันล้ายับน
"แหมๆ พี่ายมีิสัหารรุนแรน่าูเลยนี่ะ บาทีอาะพอๆับอหนูเลย็ไ้ ไม่อยาเื่อเลยว่าพอมาเออริับัวเอแบบนี้แล้วมันะรู้สึนลุไปหมเลยนะะ"
อารอนหยอล้อทีเล่นที านั้นเธอโ้ัวและหยิบีบระโปรึ้นเล็น้อยเป็นท่าทัทาย
"ยินีที่ไ้รู้ั ื่ออหนูออารอน เป็นหัวหน้าสมาพันธ์ 1 ใน 3 อ์รที่แ็แร่ที่สุ สอเปี่ยน่ะ" เธอทัทายอย่ามีมารยาทและสมบูร์แบบ เมื่อทัทายเสร็แล้วเธอึลับมายืนัวรและมอทาอโลน้วยวามสสัยใร่รู้
"แล้วพี่ายล่ะะ?"
อโลนยืนนิ่เียบ วาปราแววแปลประหลาใ ไม่น่าเื่อว่าเ็ผู้หิัวแ่นี้ะเป็นถึหัวหน้าสมาพันธ์ 1 ใน 3 อ์รมืที่แ็แร่ที่สุ และไม่น่าเื่อว่าะเอัวหัวหน้าอฝ่ายศัรูเร็วนานี้
วาออโลนายแววสัหาร
"เป็นเธอเอสินะ.."
ูมมมมม ับบ
อโลนพุ่เ้าหาอารอนโยไม่ให้สุ่มให้เสีย ฟันไปทีแรนั้น เ็สาวหลบไ้อย่าิวเีย
อโลนฟันไปอีที
เล้
อารอนอัเิาบสีำสนิทออมาั้รับ อโลนฟันอย่า่อเนื่อันอีฝ่าย
เล้ เล้ เล้
"อึ!" อารอนส่เสียในลำอ เม็เหื่อผุึ้น้าแ้ว ใบหน้ามีวามลำบาะรับารโมีออโลนอยู่ไม่น้อย ไม่น่าเื่อว่าอมเวทย์ระับ 1 แบบนี้ะสามารถันอมเวทย์ระับ 7 เ่นเธอไ้
นี่มันบ้าเินไปแล้ว
"ย่าห์!" อารอนเผลอะโนร้อออมา พร้อมสะบัาบออไป ลื่นแสสว่าสีำทมิฬพุ่ออาปลายาบ ส่ผลให้อโลน้อถอยร่นลับมา
อโลนระโถอยไปลาอาาส านั้น
ับ ับ ับ
ลื่นาบที่ปลออไปัผ่านอาาส 3 ม ไปทาอารอนอย่ารวเร็ว
อารอนสะบัาบปล่อยลื่นแสวามมืแบบเมื่อรู่สลายารโมีออโลน
ับ ับ ับ ับ ับ ับ ับ ับ ับ!!!!
ลื่นาบัผ่านอาาสนับ 20 ม พุ่รมาทาอารอนอย่าไม่รู้ัว วาเล็น่ารัอเธอเบิว้า ะพลันใและรีบวิ่หลบอย่ารวเร็วราวับัั่น
วามรวเร็วอมาบเมื่อรู่มันรวเร็วเสียนแม้แ่อารอนยัหลบไ้ไม่ทันบาาบ
ส่ผลให้มันบาแนและาอเธอเล็น้อย
ใบหน้าออารอนยัปราวามหวาหวั่นและยำเร่ออีฝ่าย พี่ายนนี้ไม่สามารถทำเป็นเล่นไ้ริๆแม้พลัเวทย์ะ่าันนานี้็าม
วามริเธอิว่าอโลนที่สามารถนะเ้าที่เป็นอมเวทย์ระับ 5 ไ้ เธอนึว่าอโลนะมีฝีมือพอๆอมเวทย์ระับ 5 อย่ามา็ 6
ถ้าเป็นแบบนั้นเธอไม่ำเป็น้อริั เพียสะบันิ้วทีเียว อโลน็ายแล้ว
แ่ไม่าิว่าอโลนะันเธอเหมือนับระับหัวหน้าหน่วยไ้
ใ่แล้ว เธอไม่สามารถประมาทอโลนไ้เหมือนอนที่สู้ับหัวหน้าหน่วยทั้ 3 นที่ผ่านมา
อนแรอารอนิะหยอล้อเล่นสนุับอโลนเพราะเห็นเาเป็นเพียแ่อมเวทย์ระับ่ำนหนึ่
แู่เหมือนว่าเธอะิผิ เธอไม่สามารถทำแบบนั้นไ้่อหน้าอโลน
ันั้นอารอนึัสินใที่ะเอาริ
แ่เธอไม่ไ้เอาริอะไรมา เธอใ้พละำลัเหมือนับอนที่่อสู้ับพวหัวหน้าหน่วยเท่านั้น
"แบล้โฮว!"
อารอนแบมือทั้ 10 นิ้วประสานันและูมันไปทาอโลน
นี่ือเวทย์มน์ระับ 8 ! ที่เรียไ้ว่าใล้เียับเวทย์สัหารเทพและปิศา !
อาาส้านหลัออโลนพลันบิเบี้ยว ไม่นานุเล็ๆว่าเปล่าปราออมา มันมีรูสีำ
รืนนนนนนน
เพียรูไม่ี่เน มันส่ผลให้อโลนเหมือนับถููเ้าไปในนั้น ร่าายออโลนหเร็ะพยายามรั้ไว้
ถ้าหาปล่อยไว้แบบนี้ เาะ้อถููเ้าไปริๆแน่ ไม่นานนั ่อนที่หลุมำนี้ะนายายให่ึ้นๆๆ
แรูอมันพลันมหาศาลึ้นอย่าเหลือเื่อ อโลนที่ยัฝืนัวเอไม่ให้หลุเ้าไปในหลุมำ เามีใบหน้าันะเม็เหื่อเริ่มผุึ้นมา
อโลนพลันรีบใ้ปีวิหเินและพยายามบินออาแรึูอหลุมำทันที
แ่แม้ะเป็นปีวิหเินที่มีวามเร็วอย่ามาแล้ว็ยัไม่สามารถหลุออาหลุมำไ้
"อ้า" อโลนรีร้อออมา ะร่าท่อนล่าอยู่ภายในหลุำแล้ว เาับปาหลุมำไว้เพื่อยันไม่ให้นเอหลุเ้าไปในมิินั้น
"แฮ่ แฮ่" เสียหอบหายใัออมาาปาอเ็สาว้านล่า
อโลนพลันมอไปเห็น อารอนเหมือนำลัสะไม่ให้เวทย์หยุทำาน
านั้นอโลนปราวามิทันที เาับาบและปลปล่ยลื่นอาาส 1 สายไปทาอารอน
เือ
"รี"
อารอนถูมาบบาเ้าที่มือ้า้ายเล็น้อย เป็นเพราะเธอสลายเวทย์และหลบมาบนั้นอย่าระทันหันึรอมาไ้ แ่หลุมำที่เธอร่ายนั้น็หยุทำานลเ่นัน
เวทย์นี้ถ้าหาผู้ร่ายหยุารร่ายเมื่อไหร่ มัน็ะหยุทำานเออัโนมัิ มันือ้อเสียอแบล็โฮว
ใบหน้าออโลนมีวามเหนื่อยล้าาารฝืนึพละำลัทั้หมออมา
ส่วนอารอนปราวามเ็บปวและวามโรธแ้น
ออร่าสีำเป็นลุ่มวัน่อยๆปราออาร่าายอเธอ มันแพร่ยายออไปเรื่อยๆ นปิบัร่าายอเธอทั้หม
"พี่ายทำให้หนูเ็บนานี้ หนุะ่าพี่ายให้ายอย่าทรมานที่สุ!" อารอนัฟัน ใบหน้าโรธเือฝัลึ ะเริ่มแพร่ยายวันสีำมระไปทั่วบริเว
อโลนปลปล่อยลื่นอาาสไปทาเ็สาว
แ่เาพลันสัเุเห็นว่าลื่นผ่านอาาสนั้น เมื่อปะทะเ้าับลุ่มวันสีำ มัน็สลายหายไป่อนะถึัวเ็สาวเสีย้วย้ำ
รืนนนนน
วันสีำแพร่ยายอย่ารวเร็ว
"แย่ล่ะ!"
อโลนหันหลัและเรียมะหลบหนีาวันสีำพวนี้ หาโนเ้า อโลนเหมือนับรู้สึว่าร่าายะ้อแหลสลายหายไป
หมับ
เหมือนับมีมืออใรบานมาับาเาไว้ทำให้เาไม่สามารถหนีไปไ้ อโลนมอไม่เห็นมือนั้น แ่มันำลัับเาอยู่อย่าแน่นอน แรบีบอมือนั้นมามายเสียนทำให้เารู้สึเ็บปว
รืนนนนนน
วันสีำเป็นลุ่ม้อนให่โอยู่่อหน้าเา อีเพียไม่ี่วินาทีมัน็ะลืนินร่าอเาทั้หม อโลนับาบและฟาฟันมือที่มอไม่เห็นนั้น แ่เหมือนับไม่มีผลอะไร
หาไม่ใ่เวทย์ำระล้าเ่นออทหรือหัวหน้าหน่วยมัรศัสิทธิ์สวรร์ ไม่มีทาที่ะำัร่าเามระออารอนไ้
ร่าเามระือัวนอพลัทั้หมอเธอ หามันหายไป อารอน็ะหมพลัและลายเป็นแ่เ็สาวธรรมา
ไม่นานนั วันสีำพวนี้พลันปลุมร่าออโลน เาสัเุไ้ว่าผิวหนัเริ่มเน่าเปื่อยและถูย่อยสลายโยวันำพวนี้
อ้า
อโลนรีร้อออมาอย่าเ็บปว ะมือที่ำลัำาบหลุออ เารู้สึไ้ว่ามือที่มอไม่เห็นที่ับเาไว้หายไปแล้ว อโลนึพยายามั้สิและรีบวิ่ออาวันพวนี้ทันที
เลือเนื้ออเาถูัร่อนลเรื่อยๆ บาแผลอเาเ็มัวะวิ่หนีหาทาออไป
แ่ไม่ว่าะวิ่ไปไลมาแ่ไหน เา็ไม่สามารถออาที่นี่ไ้ ราวับเมื่อเ้ามาในวันนี้แล้วมันเหมือนับเาวที่ไม่มีทาออ
เหมือนวิ่่อไปไ้เรื่อยๆไม่รู้บ
ในที่สุ
ุบ
ร่าออโลน็ล้มล บาแผลอเาถูัร่อนมาึ้นเรื่อยๆ
นในที่สุ สิอเา็่อยๆเลือนลา และับล...
........
.... รี
.....
ูมมมม ูมมมมม ูมมมมม
อ่อ !
ะที่สิออโลนำลัเลือนร่าและอยู่ท่ามลาวามสบนิ่นั้น เาที่ำลัหลับอยู่เหมือนับไ้ยินเสียรีร้ออใรบาน เป็นเสียร้ออเ็ผู้หิที่หวาลัวสุี เหมือนับเออะไรบาอย่าที่น่าลัวมาๆเ้า
หืม
อโลน่อยๆไ้สิ ะลืมาึ้นอย่าอ่อนแร เาไม่รู้ว่ามันเิอะไรึ้นและัวเอสลบไปนานแ่ไหน
เมื่อมอไปเห็นเพียหัวอเ็สาวที่อยุ่ในมือ เ็สาวนนี้มีเส้นผมสีทอ สวมุแม่ี ร่าายบอบ่ำไปหม สภาพอนนี้สะบัสะบอมยิ่นั
อโลนในเผลอปล่อยมือที่ำลับีบหัวออารอนอยู่
ุบ
ร่าอเ็สาวล้มลไปอับพื้น
"นี่มันเิอะไรึ้น!?" อโลนะลึับเหุาร์รหน้า ระหว่าที่เาสลบไปมันเิอะไนึ้นันแน่ เมื่อมอพื้นที่รอบๆ วันสีำพวนั้นมันหายไปแล้วและถูแทนที่้วยาปรัหัพั บ้านเรือนที่ถูทำลายนย่อยยับ เหมือนับโนลุหลาใรบานที่สู้ัน
"พี่าย..เป็นใรันแน่!" อารอนมออโลน้วยวาหวาลัว ะถาม้วยปาที่สั่น เรียวาอเธอามะเผยมันออมาอนนอนออยู่ับพื้น
เมื่อรู่เธอพบเอเรื่อราวที่สยสยอที่สุั้แ่เิมา ใบหน้านั้น รูปร่านั้น ลิ่นอายนั้น มันยิ่ให่และ่มร่าและพลัอเธอไ้อย่าสมบูร์แบบ
านั้นไม่นานนั
วาออารอนพลันเบิว้าะนึอะไรึ้นไ้
"ไม่ริน่ะ!..." เธอพึมพำอยู่นเียว
"ที่แท้แล้ว พี่าย...ือนอระูลอาัส เป็นสายเลือแท้อย่าั้นเหรอ!?" อารอนำไ้ถึวามน่าลัวอระูลหลั วามน่าลัวนั้นเธอำมันและฝัราลึลในใไ้อย่าไม่มีวันลืม
"นี่เธอ! รู้ัระูลอาัส้วยอย่าั้นเหรอ!?"
ร่าออโลนแ็้า ไม่าว่าในยุนี้ะยัมีใรรู้ัระูลอนเออยู่ วามริระูลอเามันล่มสลายไป 1 พันปี่อนแล้ว เพราะเป็นระูลที่ถูเนรเทศ อโลนึปปิัวนไม่ให้ใรล่วรู้
ใบหน้าามออารอนไม่ประหลาใ ่อนวามหวาลัว่อนหน้าะ่อยๆหายไป และถูแทนที่้วยวามปิิยินีและวามยำเรนน้ำาไหลรินลมา
"ะแล้ว หนูะแล้วว่าพวท่านะ้อยัมีีวิอยู่ ันั้นในวันนี้หนู็เลยมาทำามวามปรารถนาที่ะทำลายล้าประเทศนี้อพวท่าน"
อารอนพู้วยน้ำเสียที่สั่นเรือและเารพ ร่าอเธอน้อมลในท่าุเ่า ะมออโลนราวับเป็นนายเหนือหัว
วามสับสนมึนปราในวาออโลน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น