ลำดับตอนที่ #36
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : เหยื่อรายแรก
อโลนออมาาบ้านอายนนั้นเมื่อรวสอบ้านในนหมแล้ว ูเหมือนะไม่มีอะไรที่เป็นเบาะแสไ้อี
เมื่อออมาาบ้าน อโลนเห็นออทำลัยืนุยับหิสาวนหนึ่้านหน้า ออทเอ็ำลัะหา้อมูลเรื่อ่าๆาาวบ้าน
หลัาทั้สอุยันบ หิสาวนนั้นไ้แยัวออไป ใบหน้าปราล้ายวามหวาลัว แ่หาสัเุีๆ หิสาวและเ็ๆอเมือนี้เหมือนับว่ามีใบหน้าหวาลัวอยู่ลอเวลา
"ไ้อะไรมาบ้า?" อโลนถามออท
"อ่า าที่ันถามนในเมือมา เาบอว่าทุๆืนนที่หายะมีเพาะผู้หิับเ็ๆ นอนั้น็เป็นเรื่อไร้สาระอย่าเห็นวิาออมาเินเผ่นผ่านลาึอะไรทำนอนี้น่ะ เห้อ สรุปแล้ว็ไม่ไ้อะไรเลยสินะ" ออทถอนหายใ
าที่ออทเล่าให้ฟั ูเหมือนอโลนะไ้ำอบที่ผู้หิและเ็ในเมือนี้มัะทำหน้าเหมือนลัวอะไรสัอย่าลอเวลาแล้ว
อโลนพลันพยายามรวบรวม้อมูลและลั่นมันเ้า้วยัน ภาพวาสัว์อสูร? ทำไม้อเป็นเพาะผู้หิับเ็? และวิาที่พวาวบ้านเห็น? เาพยายามประสานและเื่อมโยมันเ้า้วยัน
แ่สุท้าย็ไม่สามารถหาำอบไ้ อโลนถอนหายใออมาทีหนึ่ เบาะแสพวนี้มันมั่วันไปหม ไม่รู้ะับรไหน่อนี
ไม่นานนั อลิเินมา
บาทีเธออาะไ้้อมูลอะไรมาบ้า็ไ้ อโลนพลันถามออไป "ไ้้อมูลอะไรมาบ้ารึเปล่า?"
แ่สุท้ายวามหวัสุท้ายออโลน็้อับสูไปเมื่ออลิส่ายหน้า "ไม่"
"แล้วพวนายล่ะ?" อลิหันหน้ามออย่าาหวัมาที่อโลนและออท
อโลนเล่าสิ่ที่เอในห้อใ้ินอายนนั้นให้อลิฟั านั้นเหมือนับเธอำลัรุ่นิเมื่อฟัสิ่ที่อโลนเล่าบ เหมือนับพยายามนึอะไรบาอย่า สิ่ที่อโลนเล่ามันล้ายับอะไรบาอย่าที่เหมือนับเธอเยอ่านเอผ่านๆในหนัสือ แ่เหมือนิอยู่ที่ปลายลิ้น สุท้ายเธอ็นึไม่ออ
่ำืนไ้มาเยือน
เ้าเมือไ้เิพวอโลนเ้ามาทานอาหารในบ้านอเา เพราะว่าเมือนี้ไม่มีโรแรม อีอย่าพวอโลน็เป็นนพิเศษ ึไม่สามารถให้เานอน้านอไ้ เ้าเมือึัหาที่พัให้พวอโลนในบ้านอเา
"เิพวท่านินันามสบายเลยนะรับ" เ้าเมือเอ่ย้วยรอยยิ้มเบาบา ารที่มีพวอโลนมา่วยเหลือรั้นี้ทำให้เ้าเมือลายวามทุ์ไปไ้หลายส่วน ่อนหน้านี้าวเมือทุน้ออยู่อย่าหวาระแว่ำืนที่ะมาเยือนแ่ละรั้ แ่อนนี้มีอัศเวทย์เ้ามา่วยแล้ว เ้าเมือึลายวามเรียไ้ส่วนหนึ่
หลัาทานอาหาร่ำเสร็ ทุน็แยย้ายันเ้านอน แน่นอนว่าอลินอนแยห้อับอโลนและออท
ในที่สุห้วนิทราเ้ามาเยือน แ่แล้วเสียๆหนึ่็ทำลายห้วนิทรานั้นนอโลน้อลืมาื่นึ้นมา
"เสียอะไรน่ะ?" เาแหนหน้ามอหน้า่า พอ่อฟัีๆ็ไ้ยินเสียร้ออใรบาน
ฟรึบ!
อโลนรีบลุออาเียนอน ทิ้ออทไว้รนั้น ถือาบออไปทาเสียนั้นที่าว่าน่าะเป็นป่า้านหลัเมือ อโลนรีบพุ่ัวไปอย่ารวเร็ว นี่มันไม่ใ่ว่าวิาอาาอายนนั้นหรอใ่ไหม
เมื่ออโลนมาถึป่าอย่ารวเร็ว เาพลันเินหา เสียรีร้อนั้นไ้หายไปนานแล้ว ทำให้อโลนไม่รู้ว่าเ้าอเสียนั้นอยู่ที่ไหน
แะ
อนนั้นเอ อโลนเหมือนับเหยียบโนอเหลวอะไรสัอย่า พอ้มมอู็พบับ
เลือ?
พอมอไป มันไหลไปเป็นทา้านหน้า อโลนเินามรอยเลือนี้ไป และพบับาศพอหิสาวนหนึ่ที่าว่าน่าะเป็นนอาวเมือ
และแล้วในืนแรที่พวเามา็มีหิสาวถูสัเวยไปหนึ่รายแล้ว
อโลนรวสอบรอบๆนี้ สิ่ที่พบือ รอยเท้าอน ูานาฝ่าเท้าแล้วน่าะเป็นอผู้หิ อโลนไม่แน่ใเท่าไหร่ แ่นี่อาะเป็นฝีมืออผู้หิ็ไ้ อนแรเาิว่าอาะเป็นฝีมืออสัว์อสูร เพราะูาบาแผลอศพแล้วมันเหมือนับโนัมาว่า ไม่น่าะเป็นฝีมืออนไ้
ยิ่ิยิ่ปวหัว อโลนรวสอบรอบๆนถึเ้า านั้นึเรียทุนมาที่เิเหุ
"โอ ไม่นะ.." เ้าเมือเหมือนับล้มทั้ยืน ิใหลุลอย าวเมืออเา้อาย่อหน้าเาอีแล้วทำให้เารู้สึเหมือนับนเอไม่มีวามสามารถพอะเป็นผู้นำไ้ อย่าไรเา็เป็นเ้าเมืออเมือนี้ ารที่ไม่สามารถปป้อีวิอผู้นในเมือไ้ทำให้เารู้สึผิในใ
าวเมือที่เป็นรอบรัวอหิสาวนนั้น่ารีร้อออมา น้ำาไหลเป็นทาะโศเศร้าเสียใและโรธแ้นในเวลาเียวัน
อโลนเล่าทุอย่าที่พบ เบาะแสทุอย่า และวามเป็นไปไ้ที่อาะเป็นฝีมืออมนุษย์ เพราะารอยเท้าที่พบแล้ว มันเป็นรอยเท้ามนุษย์อย่าแน่นอน
"้อเป็นมัน! ้อเป็นมันแน่ๆ วิาอาาอายนนั้น เมื่อืนนี้ันเห็นนะ วิาอผู้ายนนั้นน่ะ แ่เพราะันลัวเลยไม่ล้าามมันออไปู"
"ัน็เห็น! มันเินเ้าไปในป่า แ่ัน็เห็นเท่านั้น"
อโลนมุ่นิ้วเ้าหาัน นี่ละลวามเห็นว่าเป็นฝีมืออวิาอย่าั้นเหรอ อโลนไม่สามารถยอมรับไ้ ่อนะเลิสนในพวนี้ เาเผลอเบือนสายาไปมออลิ เธอเหมือนับำลัะนึอะไรออ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น