ลำดับตอนที่ #74
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #74 : คนที่ห้ามตาย
แน้า้ายเพียหนึ่เียวที่ยัใ้ารไ้ประอร่าไร้วิาออารอนไว้อย่าแนบแน่น ในมือสั่นระทวยไม่รู้ว่า้วยวามโศเศร้าหรือวามโรธแ้น แ่วามริแล้วมันือทั้สออย่า
วาที่แฝไว้้วยวามเ็บปวและวามโรธแ้น้อมอไปยัร่าอายวัยลาน อโลนรู้ีว่าเาับอารอนมีโอาศน้อยนิที่ะเอานะเ้าหออยแห่วามายไ้ แ่เาไม่าิว่ามันะบลอย่า่ายายเ่นนี้
สุท้ายแล้วึทำไ้เพียยอมรับวามพ่ายแพ้นี้ไว้อย่ามื่น สิ่ที่ทำไ้มีเพียหลับาอย่าเ็บใและัฟันอย่าเ็บปว วาอันเ็มไป้วยอารม์หลาหลายย้อนลับมามอใบหน้าอสาวน้อยที่ิามนเอมานถึทุวันนี้ ในใอยาะล่าวอโทษเธอสัร้อยรั้
แ่อย่าไร็ามูเหมือนำนั้นะ้อเอาไว้พูับเธอหลัานี้เสียแล้ว
อนนั้นเอ
พริบาที่ายวัยลานำลัะลาบปลิีพอโลนนั้น ลำแสศัิ์สิทธิ์เิ้า็พุ่ลมาาฟาฟ้าลรหน้าออโลนและายวัยลานทันที
"เป็นใรัน!" ายวัยลานใ ร้อออมา พลัอผู้มาใหม่เรียไ้ว่าไม่ธรรมา แรันนี้มาพอะนำมาเทียบเทียมับเาไ้ วามรู้สึอันุ้นเย่อยๆปราออมา และแล้วใบหน้าที่เหมือนับเยเห็นมา่อน็ปราแ่สายาเ้าหออยแห่วามาย
เาเป็นายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาที่สวมุลุมสีาวสะอา เายืนวาทาระหว่าเ้าหออยับอโลน วาที่เย็นาและไร้อารม์นี้้อมอไปยัเ้าหออย
"ไม่เอันนาน เ้าหออย" ายหน้าาหล่อเหลาล่าวอย่าเยาไร้อารม์
ใบหน้าอเ้าหออยเผยวามเร่รึมมาึ้นเมื่อเอู่ปรับเ่า "าออน..แยัไม่ายริๆ้วย" น้ำเสียอเ้าหออยไร้วามูถูหรือเย้ยหยัน่าาที่ผ่านๆมา เมื่อเอับาออนท่าทาอเ้าหออยูแ่าาที่เยลิบลับ
าออนมอเ้าหออยอย่าไร้วามสนใอยู่รู่หนึ่่อนะย้ายสายาลับมามออโลน "เ้าหนู ..ไปันเถอะ"
วาอเ้าหออยเ็มไป้วยวามประหลาใ าออนปราัวมาที่นี้แท้ริแล้วไม่ไ้มาเพื่อสู้ับเาแ่มาเพื่อพาอโลนหนีไปอย่าั้นหรือ? "าออน แมาเพื่อ่วยเ้าเ็นั่นอย่าั้นเหรอ?" วามสสัยปราในใอเ้าหออย
าออนเมินำถามอเ้าหออย่อนะว้าไหล่ออโลนึ้นมา
อโลนเผยวามประหลาใและสับสน ไม่รู้ว่าทำไมู่ๆายผู้เป็นั่ำนานถึไ้ปราัวออมาในอนนี้และ่วยเา
หลัาที่อีฝ่ายล้าเมินนเอเ่นนี้ วามโรธเรี้ยว็ปราในใอเ้าหออยนแทบะระเบิออมา "ล้าเมินันอย่าั้นเหรอ.." ร่าอเ้าอหอยสั่นเทา้วยวามโรธที่แทบะหยุเอาไว้ไม่อยู่
าออนไม่ไ้สนใ ว้าไหล่ออโลนไว้แน่น เรียมะบินหนีไป
อโลนพลันว้าร่าไร้วิาออารอนมา้วย่อนที่าออนะพาเาบินึ้นฟ้าไป
เ้าหออยัฟัน มีท่าทีไม่ยินยอม ศัรูที่อันรายที่สุปราัวออมาในรัทั้ทีมีหรือะยอมปล่อยไป่ายๆ เาพลันเปิใ้านเวทย์อาาเึ้นทันที
พริบานั้น ท้อฟ้ารอบเมือหลวแห่รารีสีาพลันลายเป็นำ ไม่มีสิ่มีีวิใสามารถเ้าหรือออาที่นี่ไ้หาเอามนี้ยัอยู่
นี่ือเวทย์ระับ 9 ที่มีเพียเาและาออนเท่านั้นที่สามารถใ้ไ้ นอานี้็ไม่มีทาที่อมเวทย์ระับ่ำว่า 9 ะสามารถทำลายเอามนี้ไ้ แม้แ่อมเวทย์ระับำนานอย่าาออนยัยาที่ะทำลายเอามระับ 9 นี้
าออนยัมุ่ึ้นสู่ท้อฟ้าอย่าเยา เาลอบเยาะเย้ยเ้าหออยในใเล็น้อยที่ิว่าวามสามารถอเาะเหมือนับเมื่อ 100 ปี่อน
าออนสะบัมือหนึ่รั้ ปราอัระเวทย์แสรอบัวรอบลุมทั่วร่าอเาและอโลน เมื่อาออนปะทะเ้าับเอามสีำอเ้าหออย มันึเิแรปะทะันึ้นอยู่่วหนึ่ านั้นำแพสีำ็่อยๆแสลายออเอเมื่อเอเ้าับอัระลายเวทย์ออารอน..
เ้าหออยไม่อยาเื่อและเิวามื่นะลึึ้น ผ่านมา 100 ปีาออนสามารถเรียนรู้เวทย์และทำวามเ้าใโรสร้ามาไ้นานี้แล้วหรือ? เ้าหออยไม่อยาเื่อนแทบะัลิ้นัวเอ
สุท้ายแล้ว เ้าหออย็ทำอะไรไม่ไ้นอามอาออนและอโลนาไป
"ถึะหนีไปไ้แ่พวแ็ทำอะไรไม่ไ้อยู่ี" เ้าหออยล่าว้วยวามไม่พอใ เามอเส้นแสที่าไปอทั้สออย่าลึล้ำ
ผ่านมาไ้ 6 ั่วโม าออนพาอโลนมาที่ป่าแห่หนึ่ในทวีปอัีเพลิศัิ์สิทธิ์ เมื่อปล่อยทัู้่ล าออนมอไปหาอโลนที่สภาพย่ำแย่ราวับนพิาร
"เอานี่ไป มันเป็นยาเื่อมเส้นประสาท" าออนโยนวยาสีฟ้าให้ับอโลน
อโลนมอวยาสีฟ้าในมือ้วยวาเป็นประาย "ถ้าินนี่แล้วแนาผมะลับมาใ้ไ้ใ่ไหม?"
าออนนิ่เียบไร้ึ่ารอบสนอ ำถามที่ส่ออไปไร้ำอบทำให้อโลนมวิ้วอย่าหวาระแว
"เส้นประสาทที่าอนายมันมีหลายุมาเินไป ยานั้น่วยไ้แ่ให้นายยืนับยับแนไ้เท่านั้น"
ำอบอาออนทำให้วามสิ้นหวัปราในใออโลน แบบนั้นเา็ะไม่่าานธรรมาเลยไม่ใ่หรือ?
"นี่ือผลาารที่นายไปท้าสู้ับเ้าหออยแห่วามายอย่าไม่ิยัไล่ะ" าออนล่าวอย่าเยา
วาออโลนสั่นระริ "แ่ว่า! ถ้าไม่ทำอะไรสัอย่าโลนี้ะถูพวมันปรอนะ !"
"แ่นั่น็ไม่ไ้หมายวามว่านายะเ้าไปสู้เหมือนับเอาีวิไปทิ้ว้าแบบนั้น ูเพื่อนอนายสิ เธอาย็เพราะนายไม่ใ่อย่าั้นเหรอ?"
ำำหนิอาออนทำให้อโลนนำพู เพราะสิ่ที่าออนพูมันถู้อนทำให้เาไม่สามารถพูอะไรไ้ ทำไ้เพีย้มหน้ามอใบหน้าออารอนที่อนนี้ไร้วิาไปแล้ว
"ถ้านายมีวามิมาว่านี้เ็สาวนนั้น็ะไม่้อาย ถ้านายไม่ันทุรันายและเธอะไ้ใ้ีวิมาว่านี้" าออนยืนนิ่ ยัพูล่าวำหนิอโลน่อไป้วยใบหน้าเยา
"ีวิ? ถ้าพวหออยแห่วามายเ้ามาปรอแล้วพวเราะใ้ีวิอย่ามีวามสุไ้เหรอ? ุิริๆอย่าั้นเหรอว่าพวมันะไม่่านบริสุทธิ์ไปอี ถ้าพวเราไม่ทำอะไรสัอย่า" อโลนถามลับ
าออนมออโลน้วยสายาเย็นา "ันเอ็ไม่ใ่นที่สามารถบอเรื่อนั้นไ้เหมือนัน"
เมื่อล่าวบ าออน็หันหลัและเินาไป
"นีุ่ะไปไหนน่ะ!?" อโลนพลันถามเพื่อหยุฝีเท้าอีฝ่ายไว้่อน
าออนหันลับมาอบำถามออโลน "ันทำภาริสำเร็ลุล่วแล้ว ันั้นึไม่มีวามำเป็นที่ะ้ออยู่่อ"
ใบหน้าออโลนปราวามื่นะลึและสับสน "ภาริ? ุหมายถึภาริอะไรน่ะ!?"
าออนพลันยมือึ้นและี้มาที่อโลน "ันไ้รับภาริให้่วยนาย"
อโลนยิ่สับสนเ้าไปอีั้นหนึ่ เาไม่รู้ว่าใรเป็นน้าวานให้าออนมา่วยเา นนนั้นะ้อยิ่ให่มาแน่ๆที่ถึนา้าายในำนานไ้ แ่สิ่ที่อโลนไม่เ้าใมาที่สุ็ือนที่้าวานาออนเพื่อ่วยเานั้นะไ้รับผลประโยน์อะไรับารที่เามีีวิอยู่ แ่ะยัไ็ามอโลนสลัเรื่อนี้ทิ้ออาหัวไป่อน อนนี้อโลนอยู่ับาออนที่เป็นอมเวทย์ระับ 9 ในำนาน และเาือนเียวที่สามารถ่อรับเ้าหออยแห่วามายไ้ อโลนพลันัสินใที่ะพยายามโน้มน้าวให้าออนร่วมมือับน่อสู้ับเ้าหออย
"ถ้าหาุไม่ิอะไร .."
"ันอบอไว้่อนว่าะไม่ยุ่เี่ยวับพวหออยแห่วามาย" ่อนที่อโลนะพูบ าออน็พลันอบไปอย่าไร้เยื่อใยทันที านั้นึหันหลัเินาไป
อโลนพลันพยาพยามหยุยั้้วยำพู "แ่ว่า! พวหออยแห่วามายยัอยู่ พวเราะไม่ทำอะไรเลยอย่าั้นเหรอ!?"
"ันว่าันบอำอบไปเรียบร้อยแล้วนะ" าออนเินาไปโยไม่หันลับมาอบีๆ้วย้ำ
อโลนะโน "ุะปล่อยให้นบริสุทธิ์นับล้าน้อายอย่าั้นเหรอ!?"
ราวนี้เหมือนับว่าอีฝ่ายเมินำถามออโลนอย่าัเน าออนไม่เหลียวลับมามอ้วย้ำ
อโลนะลึ แท้ริแล้วายในำนานที่เป็นั่ฮีโร่อประารมัรศัิ์สิทธิ์ำรามะี้ลาและเห็นแ่ัวเ่นนี้ อโลนัฟัน่อนะลืมาออนไป ในเมื่ออีฝ่ายไม่ยอม่วยเา็ไม่ำเป็นะ้ออร้อให้มาวาม ถึแม้ะมีเพียเานเียวเา็ยัะสู้อยู่ี อโลนพลันอุ้มร่าออารอน่อนะเินลับไปยัทิศทาอทวีปรารีสีาอีรั้
"นั่นนายิะทำอะไรน่ะ?" าออนพลันถามออไป
อโลนอบอย่าหุหิ "ลับไปสู้ับพวหออยแห่วามาย นี้ลาอย่าุผมไม่้อารหรอ"
ไ้ยินันั้น าออน็้าวไปัวาอโลนทันที "ันพึ่ะ่วยให้นายรอพ้นาอันรายมาไ้ นายยัไม่สำนึบุุแล้วยัะลับไปายอีอย่าั้นเหรอ?"
อโลนมวิ้วแน่น "ถ้าหาผมยัไม่าย และพวมันยัไม่าย ผม็ะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ!"
น้ำเสียอาออนเย็นาึ้นและโรธเรี้ยวึ้น เาลอบไม่พอใอโลนมาึ้นเ่นันที่เห็นนิสัยเอาแ่ใออีฝ่าย "นายะายไม่ไ้ เพราะะนั้นันถึไ้่วยนายออมา ทำไมถึไ้ไม่เ้าใ ิเหรอว่าันะ่วยีวิอนายถ้านายเป็นนธรรมา!?"
"ผมไม่สน ถ้าหาุไม่อยาให้ผมายั้นุ็ไปำัพวมันับผมสิ!"
"เ้าเ็นี่!.." ถ้าหาว่าอโลนไม่ใ่นพิเศษ เาะ่อยอโลนเ้าไปสัหมัแล้ว
สุท้ายแล้ว าออน็ถอนหายใออมา เหมือนับว่าเ้าใัวนออีฝ่ายมาึ้น ไม่ว่าะพูอะไร สิ่ที่้อาร็ือะทำให้ไ้ยัไยัั้น และแล้วาออน็้อยอมอีฝ่ายไป เาพลันอบล "เอาอย่าั้น็ไ้"
วาออโลนเป็นประายึ้นมาทันใ
"แ่่อนหน้านั้นนาย้อไปับัน" าออนล่าวอย่าเ็า
อโลนุนถามออไป "ไปที่ไหนอย่าั้นเหรอ?"
าออนอบ "ไปหานที่้าัน ปรา์ผู้ทำนายยัไล่ะ"
วาออโลนสั่นไหว "ปรา์ผู้ทำนาย?" เาือนที่้าาออนให้มาปป้อน เาือนที่ไม่้อารให้อโลนาย วามสนสสัยปรา อโลนพลันถามถึวัถุประส์อปรา์ผู้ทำนายนนั้นทันที "ทำไมนนนั้นถึไ้อยาให้ผมมีีวิอยู่? เา้อารอะไราผมันแน่"
าออนว้าอโลนไว้่อนะพุ่ึ้นฟ้าบินไปยัทิศทาอสถานที่ศัิ์สิทธิ์แห่หนึ่
"นายับเ้าหออยแห่วามายือนที่ะายไม่ไ้ ถ้าหานในหนึ่ายอีน้อมีีวิอยู่ นั่นือำทำนายอปรา์ผู้ทำนาย" าออนอบไปพลาบินไปพลา
วาออโลนสั่นไหวอีรั้เมื่อไ้ยินันั้น
าออนถอนหายใออมา "วามริมีอีำทำนายว่าไว้ว่าห้ามพวนายสอน่อสู้ัน้วย แ่ในเมื่อนายิะทำแบบนั้นไม่ว่าะยัไ็ามมัน็ไม่มีทาเลือนอาสละำทำนายนั้นทิ้ะ อย่าน้อยัน็อยาให้นายมีีวิรอมาว่าเ้าหออยแห่วามายล่ะนะ"
มาราวนี้ าออน้อมออโลน้วยท่าทีริั "ันะอถามนายอีรั้ นายิะ่าเ้าหออยแห่วามายริๆสินะ?"
อโลนอบหนัแน่น "แน่นอน!"
าออนถามอีรั้ "้วยสภาพร่าายแบบนั้น นายิว่าะเอานะเ้าหออยไ้ยัไ?"
เพราะว่ามาบวายุทมิฬือเล็วิาโมีเพียหนึ่เียวออโลน เมื่อเส้นประสาทอเาโนัา เาไม่สามารถใ้มาบวายุทมิฬไ้อี นอานี้เส้นประสาทาอเายัถูทำลาย วามเร็วอเาหหายไปหลายส่วน พละำลัอเาทั้หมแทบะเรียไ้ว่าเหมือนนธรรมา แ่อโลน็ยัไม่สิ้นหวั "ผมยัมีเวทย์มน์!"
ไ้ยินำอบที่ัเนันั้น าออน็เบือนหน้าหนี่อนะเพิ่มวามเร็วึ้น.. "เราะฝึฝนพลัเวทย์นั้นอนายให้แ็แร่ึ้นว่านี้่อนะไปสู้"
อโลนพยัหน้ายอมรับ
หลัาที่ลันเรียบร้อยแล้ว อโลนพลันรู้สึมีแสสว่าึ้นเล็น้อย ถึแม้ะโรยรา็าม เาพลันอร่าไร้วิาออารอนไว้อย่าแนบแน่นผิปิ วามรู้สึและอาม์หลาหลายปราในใออโลน อนนั้นเอที่าออนไม่ทันสัเุเห็นใบหน้าอันบิเบี้ยวและโหเหี้ยมออโลนที่พยายามะเ็บไว้ไม่ให้ใรเห็น มันเ็มไป้วยวามแ้นและวามั้ใที่อยาะทำลาย แน้า้ายออโลนอร่าออารอนไว้แน่นอย่าไม่น่าเื่อ ไม่มีใรรู้ว่าในหัวออโลนอนนี้ำลัินนาารถึเ้าหออยแห่วามายอย่าวิปริมาแ่ไหน หลัาที่สูเสียอารอนไปเาเหมือนับรับรู้ัวนอี้านหนึ่อนเอ และที่สำัเหมือนับรู้แล้วว่าารสูเสียอารอนไปมันรู้สึเ็บปวมาเพียใ เมื่อนสำัไ้ายไป ัวนอี้านพลันปราออมาโยไม่รู้ัว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น